MasukShare
รับเป็นลูกบุญธรรม 2
Terakhir Diperbarui:
2025-03-30 14:32:58
Bab terkait
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม แม่เลี้ยงสามี 1
จูเจียซินได้ฟังก็กัดฟันจนหน้าดำหน้าแดงด้วยความโกรธ แต่เฉินเมิ่งหยางหาได้สนใจไม่ หมดธุระแล้วเขาก็เดินออกไป ท่านพ่อของเขามีสิทธิ์ในการจัดการดูแลเรื่องภายในบ้าน และสวี่ซือเหยาก็จ่ายค่าตอบแทนให้ตามสมควร แม้พ่อของเขาจะไม่อยากรับก็ตาม ที่ทำอยู่นี้ก็สมน้ำสมเนื้อดี เมื่อนางไม่ได้คิดเอาเปรียบ เขาก็จะสนับสนุนแผนการอะไรสักอย่างของนางไปเรื่อย ๆ แล้วกัน เฉินเมิ่งหยางไม่รู้ว่าญาติผู้น้องมีอะไรในใจ แต่จากสีหน้าและการกระทำของนางในช่วงหลังมานี้ เขาคิดว่านางรอบคอบขึ้นมาก สวี่ซือเหยายื่นเรื่องรับบุตรบุญธรรมเสร็จเรียบร้อยก็นั่งรถลากกลับทันทีไม่ได้แวะที่ไหน ครั้นพอกลับมาถึงก็เป็นดังที่คาดไว้ว่าแม่เลี้ยงสามีต้องมาคอยพูดเอาใจและหว่านล้อมให้นางเปลี่ยนเรือนให้ "หากท่านแม่อยู่ลำบากข้าก็รู้สึกละอายใจเจ้าค่ะ แต่ครั้นจะสร้างเรือนใหม่คงใช้เวลาหลายเดือน คงต้องขอให้ท่านแม่กลับไปพักที่บ้านเก่ารอก่อนนะเจ้าคะ" สวี่ซือเหยาทำหน้ารู้สึกผิดได้อย่างเป็นธรรมชาติจนหญิงวัยกลางคนไม่รู้สึกสงสัย คิดแต่ว่านางเป็นคุณหนูหัวอ่อนที่ลูกเลี้ยงโชคหล่นทับคว้ามาได้ "หย่า ๆ ไม่เป็นไร ๆ แม่จะอยู่เรือนนั้น ระหว่างนี้เจ้าก็ต่อเติมเรือนไปแล
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม แม่เลี้ยงสามี 2
"ฉางเหลียน ข้าถือคติบุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องชำระ และการล้างแค้นจะสิบปีหรือสามชาติก็คงไม่สาย" "นายหญิงจะทำกระไรเจ้าคะ" "ได้ของฝากมา เราก็ต้องเอาของฝากไปคืนน่ะสิ" สวี่ซือเหยายิ้มกว้างแล้ววางยาขวดนั้นลงบนมือนาง ฉางเหลียนเข้าใจได้ทันที "ข้าจะระมัดระวังเจ้าค่ะ" ฉางเหลียนให้คำมั่นก่อนเก็บมันใส่อกเสื้ออย่างระวังก่อนจะครุ่นคิดแผนการในหัวเงียบ ๆ พวกเขาบ้านนอกไร้เล่ห์กลทำให้เอายาพิษออกมาให้โต้ง ๆ คิดว่านายหญิงของนางโง่เขลามากกระนั้นหรือ แต่ฉางเหลียนไม่รได้รู้เลยว่าชาติก่อนสวี่ซือเหยาโง่เขลาจริง ๆ ครอบครัวแม่เลี้ยงของสามีใช้ชีวิตสุขสบาย แทบจะชมสวี่ซือเหยาทุกสามประโยค ยามไปเดินตลาดก็อวดอ้างที่นางให้การดูแลไม่มีบกพร่องแก่ชาวบ้านแถวนั้น แต่สิ่งที่ทำให้หนักใจก็มีอยู่ ระยะนี้จางหงหยู่เจ็บป่วยบ่อย ๆ และป่วยเป็นเวลานาน หายได้ไม่กี่วันก็กลับมาป่วยอีก เรียกหมอมาตรวจก็พบเพียงว่าเป็นลมปราณอ่อนและจ่ายยาให้ตามอาการเท่านั้น ต่อมาสามีของนางก็เริ่มมีอาการคล้ายกันจนคนในเรือนนั้นระแวงกันเองว่าจะเป็นโรคติดต่อ โจวเยี่ยนเฉินหน้าเคร่งเครียดขอให้มารดาคนละสายเลือดพาครอบครัวออกไปก่อนสวี่ซือเหยาจะป่วยไปด้วย "
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม แผนการทำลายอดีตศัตรู
"เห็นท่านติดป้ายหน้าร้านไม่ทราบว่าได้คนหรือยังขอรับ" แม้จะแต่งกายไม่มีราศีจับแต่คำพูดหวานหูก็มักหลอกล่อใจได้จนลืมข้อด้อยก่อนหน้าไปหมด "ตายจริง มาสมัครงานหรอกหรือ มาคุยกันทางนี้ก่อนสิ" สวี่ซือเหยาลอบยิ้มในใจ เมื่อเป็นไปตามแผน นางซื้อเครื่องประดับกลับไปหนึ่งชุดและปล่อยพี่ชายของสามีไว้ให้กลับเอง ถึงอย่างไรนางก็คงไม่รอให้อีกฝ่ายตกลงจ้างงานกับเจ้าของร้านเสร็จก่อนแน่ โจวเหวินซานมีความโลภล้นตัวเหมือนมารดา เหมาะกันดีกับภรรยาผู้มักมากในทรัพย์สินคนอื่น ถึงขั้นจะฆ่าแกงกันให้ตาย ทีนี้นางก็รอดูผลของการกระทำที่มันจะสัมฤทธิ์ผลในไม่ช้าเท่านั้น หลังโจวเหินซานกลับมาถึงเรือนก็ป่าวประกาศไปทั่วว่าได้เป็นหลงจู๊ที่ร้านเครื่องประดับแล้ว จากนี้จะร่ำรวยและมีกินมีใช้เทียบเท่าสวี่ซือเหยา บ่าวในเรือนต่างไม่พอใจที่คนผู้นี้ยกตนมาเทียบนายหญิง แต่ก็ไม่ได้เอ่ยออกมาตรง ๆ แค่หลีกเลี่ยงและหมางเมินไปเสียประหนึ่งบุรุษผู้นี้ไม่มีตัวตน สวี่ซือเหยาว่างจากงานจัดการภายในเรื่องมรดกแล้วก็มีเวลาคิดเรื่องในอนาคตอย่างจริงจัง อีกทั้งตอนนี้ครอบครัวแม่เลี้ยงของสามีก็ไม่ได้อยู่กวนใจ มีแค่พี่ชายคนละสายเลือดที่เริ่มเข้าออกโรงพนัน ชา
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม จับขโมย 1
สาวใช้คนสนิทรอจนกระทั่งนายหญิงหยุดมือและเก็บอุปกรณ์ที่ทำรกไว้ลงกล่อง หน้าที่นี้ทิ้งไว้ให้นางทำแทนก็ได้ แต่สวี่ซือเหยาที่ไปใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดามาแล้วกลับไม่ชอบใจเท่าไร หากนางไม่ยุ่งหรือกำลังรีบร้อนก็จะเก็บเอง "นายหญิงเจ้าคะ" เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ ไม่รู้ตัวเลยสักนิกว่ามีคนเข้ามา "มีอะไรหรือ?" "ที่นายหญิงสั่งให้ข้าจับตาดูโจวเหวินซานไว้...เขาเคลื่อนไหวแล้วเจ้าค่ะ" ฉางเหลียนนำห่อผ้าชิ้นหนึ่งออกมา นางคลี่มันออกอย่างช้า ๆ เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน นอกจากหวีทองคำแล้วยังกำไลหยกสีเข้มอีกชิ้น "เขานำมันไปจำนำที่ตลาดด้านหลังเจ้าค่ะ" ตลาดด้านหลังเมืองมีคนพลุกพล่านน้อยกว่าตลาดกลาง ราคาของก็สูงลิ่วนำหน้าไปไกล แต่ก็ยังทำกิจการต่อไปได้เพราะติดสินบนเจ้าหน้า สวี่ซือเหยายิ้มมุมปาก สันดานคนไม่ได้เปลี่ยนกันง่าย ๆ โจวเหวินซานก็ไม่มีข้อยกเว้น เครื่องประดับที่ทำมาอย่างประณีตเหล่านี้มีไม่กี่ร้านที่ทำได้ อีกทั้งในเครื่องประดับแต่ละชิ้นจะมีการสลักที่มาเอาไว้ ทำในจุดที่ไม่ขัดตาต่อการมอง ซ่อนเอาไว้หลังจี้ประดับและมณีตกแต่ง หากแกะออกดูก็จะรู้ได้ทันทีว่ามาจากร้านไหน ที่ฉางเหลียนนำติดมื
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม จับขโมย 2
ยามสายก็มีคนมาสมัครถึงห้าคน สวี่ซือเหยาเป็นที่รู้จักในเมืองดีว่าสตรีร่ำรวยคนหนึ่ง อีกทั้งยังไม่เคยมีข่าวเสีย ๆ หายๆ ทำให้คนตัดสินใจได้ไม่ยากว่าจะมาหรือไม่ สวี่ซือเหยาตัดสินใจจ้างทั้งหมดโดยมีสองคนเป็นคนยกอาหาร อีกสองเป็นผู้ช่วยอยู่ในครัวและนางตั้งใจจะดูฝีมือเพื่อให้เป็นแม่ครัวหลักในวันหน้า อีกคนนั้นมีความสามารถด้านการคำนวณรวดเร็ว จึงวางให้เขาเป็นเสี่ยวเอ้อร์ การเตรียมตัวเปิดร้านในวันถัดไปนั้นยุ่งมาก เป็นเวลาที่เหมาะเจาะเหลือเกิน เพราะฉางเหลียนยืนส่งสายตาให้นางอยู่พักหนึ่งแล้ว หลังแจกจ่ายงานนายหญิงของบ้านก็เดินออกไปกับสาวใช้ประจำตัว "คราวนี้อะไรล่ะ " "ปิ่นนกหงส์หยกของนายหญิงเจ้าค่ะ" สวี่ซือเหยามือกำแน่นทันที ปิ่นเล่มนั้นไม่ได้มีราคาค่างวดอะไรมากมาย แต่เป็นของที่ท่านยายมอบให้ท่านแม่ของนาง นางจึงรักและหวงแหนมาก เช่นเดียวกับปิ่นเล่มโปรดของนางที่ไม่เคยห่างตัว ฉางเหลียนทำงานได้ไร้ที่ติ รู้ว่าอะไรควรทำทันทีและอะไรควรรอ ตอนนี้สัญญาซื้อขายจึงอยู่ในมือนางแล้ว พี่ชายสามีคงไม่คิดว่าจะมีใครตามตัวจึงลงชื่อผู้ขายไว้เด่นหรา ใบรับจำนำก็เช่นกัน ที่นำไปกระจายหลายร้านเช่นนี้ก็คงพอมีหัวคิดอยู่บ้าง แ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ตอบแทนบุญคุณครั้งสุดท้าย 1
"นี่ท่านทำอะไรอยู่" โจวเยี่ยนเฉินถามพี่ชายเสียงแข็งกร้าว "ข...ข้าเห็นคนทำท่าลับ ๆ ล่อ ๆ เข้ามาในนี้เลยมาดูน่ะ" เขาแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ "แล้วคนที่ว่านั่นไปไหนเสียแล้วเจ้าคะ" "หนีไปแล้วล่ะ ใช่ ๆ หนีไปแล้ว" "ท่านเห็นเขาเอาอะไรไปหรือไม่?" "น่าจะเป็นบางอย่างในกล่องนั้น" เขาชี้ไปยังกล่องที่ตัวเองพึ่งเปิดเมื่อครู่ สวี่ซือเหยายังไม่ต้อนอีกฝ่ายต่อ สามีก็ตัดหน้าเอากระบี่ตวัดให้ใบมีดกรีดเสื้อได้อย่างพอดิบพอดี ต่างหูทับทิมร่วงลงพื้นต่อหน้าบ่าวเกือบทั้งเรือนที่มามุงดู สวี่ซือเหยามองต่ำก่อนเลื่อนสายตาขึ้นมาจ้องหน้าโจวเหวินซานแล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา "เห็นทีคืนนี้คงต้องรบกวนท่านอยู่ดึกเสียหน่อยนะเจ้าคะ""ข้าไม่ได้ทำนะ!" "หลักฐานก็เห็น ๆ กันอยู่ ยังจะแก้ตัวอีก" ฉางเหลียนเอ่ยทั้งสายตาจิกกัด "มาอาศัยเรือนคนอื่นอยู่ยังกล้าทำเช่นนี้ หน้าด้านไร้ยางอายไม่มีใครเทียบ" เสียงของฉางเหลียนทำให้บ่าวที่นอนหลับไปแล้วยอมลุกขึ้นมามุงถึงเรือนใหญ่ ห้องที่ใช้รับของแขกของบ้านเวลานี้มีคนอยู่หนาแน่นที่ด้านนอก ด้านในคือนายหญิงและนายท่านที่นั่งสอบสวนญาติผู้พี่อย่างไม่ไว้หน้าใดๆ "เป็นแค่บ่าวก็หุบปากเถอะนางผู้หญิงนี่!
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ตอบแทนบุญคุณครั้งสุดท้าย 2
"นี่มันอะไรกัน! ทำแบบนี้กับพี่เจ้าได้อย่างไร!?" จูเจียซินเดินมาตีมือเขาให้ปล่อยลูกชายตน แต่ยังไม่ทันตีโดนโจวเยี่ยนเฉินก็ชิงปล่อยมือก่อนแล้ว "เขาขโมยของในเรือน ขโมยแม้แต่ร้านที่ให้ความเมตตาจ้างทำงาน แบบนี้เรือนสวี่จะเลี้ยงไว้ทำไม!" "พูดเกินไปแล้วนะ เจ้าลูกอกตัญญูคนนี้นี่!" เสียงของจูเจียซินเรียกให้คนบ้านใกล้เรือนเคียงออกมามุงกันหมด "น่าขันเหลือเกินท่านแม่ เขาทำอะไรท่านก็ให้ท้ายจนออกมาเป็นเช่นนี้ ขโมยแล้วยังแก้ตัวหน้าด้าน ๆ น้ำขุ่น ๆ เล่นพนันจนเงินหมดแล้วยังไม่รู้ตัวอีกว่าถูกความโลภกลืนไปแล้ว บ้านของภรรยาข้าไม่ใช่ที่ที่พวกท่านจะมาทำอะไรตามอำเภอใจก็ได้ ตั้งแต่นี้แยกกันอยู่เถิด อย่าได้มาข้องเกี่ยวกันอีกเลย" เสียงซุบซิบนินทาเริ่มดังหนาหู จูเจียซินรู้สึกเสียหน้าอย่างมาก แต่นางจะปล่อยมือจากอู่ข้าวอู่น้ำนี้ได้อย่างไร "เอาล่ะ ๆ อาเยี่ยนใจเย็นก่อน ไม่ต้องแยกกัน พี่ชายก็สำนึกผิดแล้วไง" "เรื่องนี้คงให้ท่านไม่ได้จริง ๆ อย่างไรข้าก็จะไม่กลับมาอีก" "ไม่ได้นะ! นี่เจ้าจะทิ้งมารดาที่แก่ชราให้อยู่ลำพังหรือ!?" "ลูกชายสุดรักสุดหวงของท่านก็ยังอยู่มิใช่หรือ หากยังดื้อดึงอีกข้าจะนำตัวเขาส่งทางการ เช
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ตั้งครรภ์ 1
โจวเยี่ยนเฉินไม่รู้จริง ๆ ว่าหากนางไม่เลือกเขา หัวใจน้อย ๆ ดวงนี้จะเป็นอย่างไรไปแล้ว สวี่ซือเหยาเข้มแข็งกว่าที่ตาเห็น อ่อนโยนกว่าที่สัมผัสได้ ใบหน้าที่กำลังตั้งใจอ่านเนื้อหาในมือนั้นทำให้โจวเยี่ยนเฉินมองเพลินจนไปเกี่ยวผมนางมาม้วนเล่น สวี่ซือเหยาสัมผัสได้ถึงแรงกระตุกเบา ๆ เป็นครั้งคราวก็หันมอง สามีสะดุ้งเล็กน้อยแล้วตั้งใจรีบปล่อยปอยผมนั้น แต่ดันถูกมือภรรยาคว้าเอาไว้ก่อน "ท่านชอบผมข้าก็จับมันต่อเถิด" "ไม่ใช่ว่าไม่ชอบหรอกหรือ" เขายันกายขึ้นมาพิงหมอนแล้วมองนางในระดับสายตาเดียวกัน "สามีรักใคร่เอ็นดู มีภรรยาที่ไหนจะไม่ชอบบ้างเล่า" คล้ายว่าประโยคนั้นแฝงแววเชื้อเชิญอยู่ในที ทั้งใบหน้านี้ยังมองตรงมาที่เขา ดวงตาหงส์สะท้อนภาพคนเพียงผู้เดียวออกมา เช่นนี้แล้วจะปล่อยรสชาติหวานล้ำดุจน้ำผึ้งพระจันทร์ไปได้อย่างไร...หลังจากมีสัมพันธ์กันลึกซึ้งวันนั้น โจวเยี่ยนเฉินก็ไม่เว้นระยะห่างกับนางอีก โจวเจิ้นหรานใช้ชีวิตอยู่กับทั้งคู่มานาน แต่ก็ไม่เคยเห็นทะเลาะกันเลยสักครั้ง เพราะไม่ว่าสวี่ซือเหยาจะพูดอะไรมา บิดาบุญธรรมก็พยักหน้าเห็นด้วยไปหมด หลังจากเรื่องวันนั้น ครอบครัวบุญธรรมของสามีก็ไม่ได้มาวุ่นวายอีก
Terakhir Diperbarui : 2025-03-30
Bab terbaru
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ไม่อาจเปลี่ยนแปลง
ถึงจะวางแผนไว้แล้วว่าปีหน้าจะไปที่เมืองหลวง แต่นางก็ยังไม่ไว้ใจอย่างที่นิยายเขียน จึงส่งคนไปจับตาดูนางเอกของเรื่องเอาไว้พอเข้าเดือนสุดท้ายน้าสะใภ้ก็ไม่อนุญาตให้นางเดินเหินไปไหนไกล ๆ มีสาวรับใช้คอยอยู่ด้วยทุกฝีก้าว สีหน้านางดูสดใสขึ้นมากจากวันที่ได้รู้ข่าวดินถล่ม ทำให้คนในเรือนวางใจได้ว่านางคงคลอดเด็กออกมาได้อย่างแข็งแรงดี...วันหนึ่งสวี่ซือเหยาเจ็บท้องอย่างหนัก ฉางเหลียนรีบไปตามหมอตำแยมาอย่างรู้งาน บ่าวในเรือนวิ่งกันให้วุ่นไปหมด เด็กชายสองคนนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องไม่ไปไหน โจวอี้หมินได้มีประสบการณ์เห็นคนคลอดลูกครั้งแรก ทั้งยังเป็นน้องแท้ ๆ ของตัวเองอีกก็ตื่นเต้นเป็นอันมาก เขาเอาแต่ถามพี่ชายไม่หยุดว่าน้องจะมาหรือยัง"หรานเกอ น้องมาหรือยัง""ยัง""หรานเกอ น้องเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย""ข้าไม่รู้""หรานเกอๆ …"เสียงร้องไห้จ้าดังขึ้นหยุดทุกอย่าง นัยน์ตาทุกคู่หันไปมองทิศทางเดียวกัน เวลาผ่านไปอีกครู่หนึ่งในที่สุดท่านหมอก็ออกมา คุยกับฮูหยินอาวุโสสองสามคำ จัดยาบำรุงให้หนึ่งชุดแล้วขอตัวกลับ
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม มิอาจหลีกเลี่ยง 2
สวี่ซือเหยานั่งสะอึกสะอื้นอยู่บนรถม้าไปตลอดทาง ญาติผู้พี่เคยปลอบใจใครเสียที่ไหน เขาเองก็ทำอะไรไม่ถูกจึงได้แต่อยู่เงียบ ๆ เป็นเพื่อนนาง"เจ้าอย่าเพิ่งด่วนคิดไปไกล เขาอาจจะปลอดภัยก็ได้"หญิงสาวใจฝ่อแล้วฝ่ออีก เพราะกลัวจะเหตุการณ์ซ้ำรอย นางพูดไม่เป็นคำจนฟังไม่รู้เรื่องเพราะสะอื้นไปด้วย คนคุมรถก็ไปเร็วกว่านี้ไม่ได้ ด้วยกลัวจะเกิดอุบัติเหตุกระทบกระเทือนถึงครรภ์นางภาพเหตุการณ์เหมือนฝันร้ายในอดีตฉายซ้ำอยู่ในหัว นางเคยผ่านเหตุการณ์สูญเสียนี้มาแล้วครั้งหนึ่งจึงไม่อยากให้เกิดขึ้นซ้ำอีก นางเมื่อตอนนั้นสิ้นสติไปจนแทบบ้า เฝ้าโทษตัวเองก็ส่วนหนึ่งโทษโชคชะตาก็ส่วนหนึ่ง หลังสูญเสียลูกสภาพก็ยิ่งดูไม่เป็นผู้เป็นคน"อาเหยา เจ้าทำให้ข้าลำบากใจ บุรุษรักสันโดษเช่นข้าเคยปลอบใจสตรีเสียที่ไหน เจ้าหยุดสะอื้นก่อนเถิด เขาอาจไม่เป็นไรก็ได้"“ข้ารู้ ฮึก! ข้ารู้อยู่ว่ามันอาจไม่แย่ขนาดนั้น แต่ข้าห้ามน้ำตาตัวเองไม่ได้ ฮือ!" ว่าแล้วนางก็ปล่อยน้ำตาไหลออกมาโฮใหญ่ แม้จะรู้ว่าพระเอกในนิยายจะรอดแต่ว่านางเปลี่ยนเรื่องราวมามากกว่าจะมีทฤษฎีผีเสื้อขยั
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม มิอาจหลีกเลี่ยง 1
"คืนนี้ท่านแม่จะมานอนกับพวกข้าหรือไม่" เด็กชายเห็นว่าบิดาไม่อยู่หลายวัน กลัวว่ามารดาจะเหงา"เอาสิ เดี๋ยวคืนนี้จะเล่านิทานให้ฟังอีก"รับคำบุตรเรียบร้อยพี่เลี้ยงที่ไปพักทานอาหารกลางวันก็มาพอดี นางส่งต่อหน้าที่ให้สาวใช้ผู้นั้น ส่วนตัวเองก็มองดูอยู่ห่าง ๆคืนนั้นนางนอนกับลูก ๆ เล่านิทานให้พวกเขาฟังสองเรื่อง กว่าบุตรบุญธรรมจะหลับก็ต้องรอให้น้องชายหลับก่อน เหมือนเป็นความเคยชินของเขาไปเสียแล้วที่ต้องดูแลน้องช่วยมารดาแม้จะมีพี่เลี้ยงก็ยังไม่ทิ้งหน้าที่นี้ไปอยู่ดี เขาตั้งตารอวันที่น้องโตพอจะเล่นกับเขาได้มากกว่านี้ แม้มีสหายวัยเดียวกันที่ศาลาศึกษา แต่ก็ยังแอบเหงานิดหน่อยอยู่ดีพอสามีไปทำงานต่างเมืองหลายวันนายหญิงก็พูดน้อยลง ขนาดเด็ก ๆ ก็ยังรู้สึกได้ว่านางไม่ค่อยร่าเริง อารมณ์อ่อนไหวน้อยใจง่ายของนางเป็นไปตามประสาคนท้อง ทุกคนเข้าใจดีจึงหาทางให้นางสนใจอย่างอื่น เด็ก ๆ รู้ว่าท่านแม่เงียบลงไปมาก ก็หาเรื่องมาเล่นกับนางบ่อย ๆ"ในนี้มีน้อน น้อนดิ้นหรือไม่" โจวอี้หมินเงยหน้ามองมารดาตาแป๋วหลังจากเอาหูแนบซุกลงบนหน้าท้
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ง้องอนภรรยา 2
"นั่งไปเถอะคนกำลังท้องกำลังไส้ อย่าให้คนท้องว่างได้นึกเป็นห่วงนักเลย""จะดีหรือเจ้าคะ""ข้าไม่คิดอะไรมากหรอก เห็นอยู่ว่าเจ้าท้องโตถึงเพียงนี้ หากคิดจะกล่าวโทษ คนผู้นั้นก็คงต้องใจแคบมาก ๆ"แม้จะเป็นเรื่องธรรมดาสามัญแต่นางก็รู้สึกซาบซึ้งใจ สวี่ซือเหยานั่งรถลากชมสวนโดยมีสหายของน้าชายคอยแนะนำพื้นที่ต่าง ๆ ว่ามีอะไรปลูกไว้บ้างสวนผลไม้นี้ปลูกผลไม้ตามฤดูกาลหมุนเวียนได้ทั้งหมด เรื่องที่วัตถุดิบของนางจะขาดตลาดในช่วงฤดูใดฤดูหนึ่งก็เป็นอันหมดปัญหา ภายในวันนั้นสวี่ซือเหยาก็ร่างสัญญาขึ้นมาให้สหายท่านน้าได้อ่านในทันที บอกส่วนแบ่งกำไรชัดเจน เขาชื่นชมนางไม่หยุดว่ามีหัวการค้า น้าชายก็เสริมไปอีกว่านางเหมือนมารดา"ที่คนเขาว่ากันว่าเจ้ามันคนเห่อหลานนี่ก็คงจะจริงสินะ""ข้าไม่เถียงก็ได้ เจ้ารีบลงนามเสียทีเถอะ ซักไซ้ข้าอยู่ได้น่ารำคาญจริง ๆ""ยอมรับง่ายดายเชียวนะ เจ้ามันเกินเยียวยาแล้ว หลานเจ้ารำคาญเจ้าบ้างไหมล่ะเนี่ย""ถึงพวกเขารำคาญข้าก็ไม่ใส่ใจหรอก หลานชายของข้าอีกสองคนที่เป็นบุตรของนางก็น่ารักมากด้วย
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ง้องอนภรรยา 1
แม่มดเสียใจมากที่ลูกหมาไม่กลับมา ออกตามหาเท่าไหร่ก็ไม่พบ คิดว่าพวกมันคงตายไปแล้ว แม่มดสร้างสุสานที่ไร้ร่างไว้ที่หลังบ้านตนเอง หลังจากนั้นแม่มดก็ไม่ได้เลี้ยงสิ่งใดอีก ด้วยกลัวว่าจะเสียพวกมันไปเหมือนกับลูกหมาทั้งสามตัวที่นางรัก"นิทานจบแล้ว…"สวี่ซือเหยามองลูกๆ พบว่าบุตรชายคนเล็กหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ หญิงสาวดึงผ้าห่มคลุมตัว ประคองโจวอี้หมินให้ขยับเข้ามากลางเตียงด้วยกลัวว่าจะนอนดิ้นแล้วพลัดตกลงไปที่นอนอีกฝั่งหนึ่งว่างเปล่า ผู้เป็นแม่มองหาบุตรชายบุญธรรมก่อนจะพบแผ่นหลังเล็ก ๆ นั่นนั่งจ๋องอยู่หน้าประตูห้อง"เสี่ยวหราน มีอะไรอยู่ตรงนั้นกันหรือ?""มีคนอยู่ด้านนอกขอรับ"ฟังเช่นนี้แล้วนายหญิงของเรือนก็ใจไม่ดีในทันที นึกว่ามีขโมยที่ไหนปีนรั้วเข้ามา แต่พอลุกไปส่องตรงช่องว่างของประตูกลับพบว่าเป็นสามีของนางนั่งคุกเข่าอยู่หน้าห้อง"เสี่ยวหราน นี่ลูกล้อเล่นอะไร""ขออภัยขอรับ ข้าเห็นท่านแม่อารมณ์ไม่ดีเลยอยากให้ยิ้มได้บ้าง อาจารย์ที่ศาลาศึกษาบอกว่าการมีอารมณ์ขันบางครั้งก็จำเป็น"&ldq
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม งอนสามีที่ชาตินี้ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย 2
กลับมาถึงเรือนนางก็เก็บตัวอยู่ในห้องไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้าไปใต้ม้วนผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่นั้น สวี่ซือเหยาน้ำตาซึมด้วยความเสียใจ เมื่อชาติก่อนที่ภูเขาถล่มครั้งนั้นสามีของนางถูกระบุว่าตายไปแล้ว แต่แท้จริงกลับไม่ใช่ เขาไม่ได้กลับมาหานางทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่ หากพระเอกในนิยายเป็นสามีของนาง เป็นโจวเยี่ยนเฉินคนนั้นเช่นนั้นนางควรทำอย่างไรต่อไปล่ะ อาจเพราะกำลังตั้งครรภ์ทำให้นางอารมณ์อ่อนไหวกว่าปกติ ในนิยายบอกเรื่องราวพระเอกกับพระเอก นางเป็นแค่ตัวประกอบไร้ค่าที่ถูกพูดถึงไม่กี่บรรทัดเท่านั้นแต่ชาตินี้นางรักของนาง จะยอมให้นางเอกในนิยายที่ใครก็ไม่รู้กำหนดขึ้นมาแย่งไปได้อย่างไรคนทั้งเรือนต่างพูดถึงเรื่องที่นายหญิงเก็บตัวเงียบ รู้ถึงหูนายท่านที่เพิ่งกลับมาจากทำงาน"พวกเจ้าซุบซิบอะไรกัน""นายหญิงท่าทางแปลก ๆ เจ้าค่ะ"“ฮูหยินรึ?""วันนี้นายหญิงออกไปข้างนอกมา ไม่รู้ว่าไปที่ใด เพราะแค่ฉางเหลียนไปด้วย กลับมาถึงก็เอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง ข้าวปลาไม่ยอมกินด้วยเจ้าค่ะ"โจว
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม งอนสามีที่ชาตินี้ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย 1
"เขาล้มเองจริง ๆ นะ ใครก็เห็น ใช่ไหม" เมื่อแก้ตัวและเริ่มเอาตัวรอดไม่ได้ก็หาพวก แต่ไม่มีใครเข้าข้างเขาสักคน"พ่อแม่เจ้าอยู่ไหน" สวี่ซือเหยาถามด้วยน้ำเสียงปกติ แต่สีหน้าของนางนั้นตั้งใจจะเอาเรื่องอย่างแน่นอน"ไอหยา แม่นางใจเย็น ๆ ก่อน แค่เด็กเล่นกันเท่านั้นเอง" บุรุษที่มาส่งเด็กคนนั้นในตอนเช้ารีบเข้ามาห้าม กลัวเรื่องจะบานปลาย"เจ้าเป็นใคร พ่อบ้าน? พี่เลี้ยง?" กับผู้ใหญ่นางไม่จำเป็นต้องปราณี สวี่ซือเหยามองอีกฝ่ายด้วยหางตา"คุณชายน้อยของเจ้ากล่าวอ้างตนว่าเป็นบุตรเจ้าเมืองรู้หรือไม่""...""แอบเป็นผู้อื่น ใช้อำนาจในทางมิชอบมีความผิดอย่างไร ข้าคิดว่าผู้ใหญ่อย่างเจ้าน่าจะรู้ดี"บุรุษผู้นั้นหน้าซีด ค้อมตัวลงต่ำรีบกล่าวว่า "ขออภัย! ขออภัยด้วยขอรับอย่ารายงานไปถึงทางการเลยนะขอรับ ข้าจะรายงานเรื่องนี้กับนายท่านเอง แม่นางโปรดให้อภัยด้วย!""ไม่มีโอกาสครั้งที่สองสำหรับเรื่องนี้ จำเอาไว้ด้วย"โจวเจิ้นหรานมองมารดาด้วยแววตาชื่นชม เขานึกว่าที่บอกไปเมื่อวานนางจะเพิกเฉยไปเสียอีก แต่กลับออกตัวปกป้องถึงเพีย
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม แพ้ท้อง 2
สวี่ซือเหยามานั่งวาดแผนกิจการที่ริมระเบียง อีกไม่นานบุตรชายบุญธรรมก็จะกลับมาจากศาลาศึกษา นางจึงตั้งใจมารอรับเขาด้วยเสียเลย ทว่าเลยบ่ายมาแล้วก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงา นางนึกแปลกใจ บุตรชายคนโตไม่เคยเถลไถลที่ไหน หรือจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นสวี่ซือเหยาลุกพรวดตั้งใจจะออกไปเดินตามหา แต่พอเดินมาถึงหน้าประตูเรือน ก็พบเด็กชายเดินวนซ้ายวนขวา ลุกลี้ลุกลนไม่กล้าเข้าไปในบ้านตัวเอง"เสี่ยวหราน?" คนถูกเรียกสะดุ้งเฮือก หันมามองหน้าตื่น ๆ เห็นสภาพของบุตรชายบุญธรรมก็รู้แล้วว่าเหตุใดเขาจึงลังเลไม่อยากกลับบ้านเสียทีเนื้อตัวมอมแมมเหมือนไปตกน้ำตกท่าที่ไหนมา ทั้งเลอะโคลนเป็นบางจุดเหมือนล้มถลาไปด้านหน้า ผ้าผูกผมหลุดลุ่ย"ท่านแม่คือข้า…""เสี่ยวหราน มาทางนี้มา"สวี่ซือเหยาอ้าแขนรอ ยังไม่คิดทักท้วงอะไรในตอนนี้ บุตรชายบุญธรรมเดินเข้ามาหาอย่างช้า ๆ หน้างอคอตกน้ำตาซึม นางจูงมือเขาเข้าไปในบ้าน"เกิดอะไรขึ้นหรือ บอกมารดาได้หรือไม่"โจวเจิ้นหรานอึกอัก นางเห็นเช่นนี้ก็คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่โตพอสมควร"มีสห
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม แพ้ท้อง 1
โจวเยี่ยนเฉินเดินหามุมปูผ้ารองใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงาแผ่กว้าง ประคองผู้เป็นภรรยาให้นั่งลงอย่างช้าๆ อากาศด้านนอกแจ่มใสจนสัมผัสลมธรรมชาติได้เป็นเต็ม ๆ ดีกว่าอุดอู้อยู่ในเรือนสามีนำหมอนมารองด้านหลังให้นางได้พิงและเหยียดขาออกได้ง่าย จัดแจงนำอาหารออกมาวางไว้ ทุกอย่างที่สวี่ซือเหยาเคยทำให้ดูก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขาทำมันเองทั้งหมด"เป็นอย่างไรบ้าง""อากาศดีมากเจ้าค่ะ""คราวหน้าจะพาเจ้ามาบ่อย ๆ ก่อนหน้านี้ข้ารู้สึกว่าตนเองทำหน้าที่สามีและพ่อไม่ได้ดีเท่าไหร่""ใครพูดหรือเจ้าคะ" นางถามเสียงดุขึ้นมาทันที ใครช่างกล้ามาว่าสามีของนางได้"ไม่มีหรอก ข้าคิดของข้าเองเพราะข้ารู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ"การที่นางเอ่ยออกมาว่าไม่ได้มานานแล้วนั้น ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกผิดในใจของเขาเข้าไปใหญ่ เพราะคิดไปแต่เพียงว่าภรรยามีบ่าวรับใช้ เงินทองก็เหลือล้น ทรัพย์สมบัติก็มีมากมาย เขาจึงได้มองข้ามหลายสิ่งหลายอย่างไปเพียงเพราะคิดว่านางมีพร้อมทุกอย่างแล้ว"ท่านพี่ทำหน้าที่พ่อและสามีได้ดีอยู่แล้วเจ้าค่ะ" นางยิ้มให้เขาเพื่อยืนยันคำพูดตัวเอง
