เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 8 กลืนกินกันและกัน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-19 09:33:19
บทที่เกี่ยวข้อง
ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 9 ตามจับหนู
บทที่ 9 ตามจับหนูฝั่งด้านจิ้นหยางเช้าวันนี้เขาตื่นสายกว่าทุกวันเพราะร่างกายที่ผ่านศึกมาถึงสองคราทำให้รู้สึกเจ็บไม่น้อยและเหน็ดเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก แต่แล้วเสียงของเจียวซิ่งได้ดังขึ้นปลุกเขาที่อยู่บนเตียงด้วยความเป็นห่วง“พี่จิ้นหยาง ท่านกลับออกมาได้อย่างไรขอรับถูกจับได้หรือไม่? ข้าเป็นห่วงท่านแทบแย่ เฮ้อ! ข้าคิดว่าท่านต้องถูกทำโทษจึงรีบมาหาท่านแต่เช้าเมื่อเห็นท่านนอนอยู่เช่นนี้ข้าเองก็เบาใจ” จิ้นหยางสะลึมสะลือตื่นขึ้นด้วยน้ำเสียงเจี๊ยวจ้าวของเจียวซิ่ง“นี่เจ้า ...อยากให้ท่านแม่รู้หรือไงว่าไปที่ใดมาถึงได้แหกปากเสียงดังแต่เช้าตรู่เช่นนี้”“ท่านป้าไม่อยู่ในเรือนเสียหน่อยขอรับ อีกอย่างท่านป้าไม่ระแคะระคายที่ท่านกลับมาทีหลังข้าด้วยซ้ำ ท่านรีบบอกข้ามาว่าท่านออกมาจากเรือนท่านเจ้าเมืองได้อย่างไร เขาเรียกท่านไปทำไมกัน” ใบหน้าของเจียวซิ่งคิ้วขมวดเข้าหากันเพ่งมองมายังใบหน้าของจิ้นหยางด้วยความอยากรู้อยากเห็น จิ้นหยางไม่อยากให้เจียวซิ่งรู้ว่าเมื่อคืนนี้เขาพบเจออะไรมาเลยต้องโกหกออกไป เขาลุกขึ้นใช้มือดันหัวของเจียวซิ่งออกห่างก่อนจะต่อว่าเขา“เพราะเจ้าที่ทำให้ข้าลำบาก ต่อจากนี้ข้าจะไม่เชื่อใจเจ้าไปไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 10 ท่านใต้มู่หน้าเหี้ยมใจโหด
บทที่ 10 ท่านใต้มู่หน้าเหี้ยมใจโหดตะวันเริ่มบ่ายคล้อยจิ้นหยางกับเจียวซิ่งกลับมาจากตัดไม้ไผ่เพื่อนำมาทำเป็นหลักให้แตงกวาเกี่ยวพันขึ้นยามใหญ่เมื่อมาถึงเรือน หน้าเรือนมีต้นไม้ใหญ่พร้อมกับแคร่ไม้ไผ่หนึ่งตัวไว้เป็นที่พักพิงยามร้อน ๆ ทั้งสองจึงพากันมานอนเอนหลังพักผ่อน“ท่านจะรีบไปตัดมาไผ่มาทำไมหรือขอรับ ผักของท่านยังไม่ขึ้นเลยนะขอรับ เราจะไม่เหนื่อยเปล่าหรือ? ”“ข้ามั่นใจอย่างไรแตงกวาของข้าต้องขึ้น เจ้าอย่ามาพูดให้ข้าละเหี่ยใจเช่นนี้สิ”“จริงสิ! พี่จิ้นหยางตอนที่ท่านขัดหลังให้ท่านเจ้าเมืองท่านคงเห็นเรือนร่างเขาหมดทุกจุดแล้วใช่หรือไม่? เช่นนั้นท่านจงตอบข้ามาว่าข้ากับท่านเจ้าเมืองผู้ใดหล่อเหลากว่ากันขอรับ” เมื่อถูกถามใบหน้าของจิ้นหยางแดงระเรื่อครั้นนึกภาพของท่านเจ้าเมืองที่เขาสัมผัสมาแทบทั้งคืน จนต้องลุกขึ้นจากแคร่เดินหนีเจียวซิ่งเพราะกลัวว่าเขาจะเห็นสีหน้าของตนยามนี้“ไม่รู้ ...ไม่มีผู้ใดหล่อเหลาสักคนไปหาท่านแม่ดีกว่าเย็นนี้มีอะไรกินนะ!”“เดี๋ยวสิท่านพี่มาตอบข้าก่อน ว่าผู้ใดหล่อเหลากว่ากัน” เจียวซิ่งลุกขึ้นเดินตามหลังของจิ้นหยางแต่ทว่าเมื่อมาถึงหน้าเรือนกลับเห็นว่ายามนี้มีเกี้ยวมาหยุดเทียบท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 11 บังอาจมาแตะเนื้อต้องตัวคนของข้า
บทที่ 11 บังอาจมาแตะเนื้อต้องตัวคนของข้าฝั่งด้านอวิ้นหลี่ว์หลังจากที่รู้ว่าจิ้นหยางมิใช่บ่าวรับใช้ในเรือนเขารีบเดินทางมาตามที่บ่าวรับใช้บอกพร้อมกับหลวนเหยาที่ตามคอยคุ้มกัน ทั้งสองควบม้าจนมาถึงท้ายหมู่บ้าน เห็นชาวบ้านเดินไปมาจึงได้เอ่ยถามทางไปที่เรือนของจิ้นหยาง เมื่อรู้ก็ได้พากันควบม้าไปทันทีแต่เมื่อมาถึงหน้ากระท่อมหลังหนึ่งที่อยู่บนเขาดูเหมือนจะไม่ใช่เรือนเสียด้วยซ้ำอวิ้นหลี่ว์ไม่คิดเลยว่าจิ้นหยางจะลำบากถึงเพียงนี้แต่ทว่ายามนั้นไม่ได้มีเพียงแค่ชาวบ้านเขามาถึงเห็นเกี้ยวจอดอยู่จึงไม่ได้เข้าไปแอบอยู่หลังต้นไม้เพื่อดูเห็นว่ายามนี้ชายที่เขากำลังตามหากำลังถูกทุบตี ใจของอวิ้นหลี่ว์ร้อนรุ่มไปหมดอยากเข้าไปจัดการบั่นคอของชายที่ลงมือทำร้ายจิ้นหยางแต่ก็ถูกหลวนเหยาห้ามเอาไว้ก่อน“ท่านเจ้าเมืองอย่าได้วู่วามเลยขอรับ อีกอย่างดูเหมือนว่าผู้ที่ถูกทุบตีนั่นคงเป็นจิ้นหยางที่ท่านตามหา แต่ทว่าผู้ที่สั่งการและยืนอยู่ด้านหน้านั้นคือท่านใต้เท้ามู่ขอรับ” ดวงตาของอวิ้นหลี่ว์จ้องเขม็งกัดฟันกรอดจนคนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ได้ยิน“ใต้เท้ามู่หรือ? ได้ข้าจะไม่วู่วามตามที่เจ้าบอก เจ้าบอกข้าว่าใต้เท้ามู่มีอำนาจทำให้ชาวบ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 12 ใช้หนี้แทนมารดาของจิ้นหยาง
บทที่ 12 ใช้หนี้แทนมารดาของจิ้นหยางอวิ้นหลี่ว์รออยู่หน้าเรือนไม่นานบ่าวรับใช้มาตามให้ไปพบใต้เท้ามู่ตามที่ต้องการ"ท่านเจ้าเมืองหลี่ว์ ใต้เท้าเรียนเชิญท่านที่ห้องโถงขอรับตามมาด้านนี้ขอรับ " บ่าวรับใช้ผายมือให้อวิ้นหลี่ว์เดินตามตนไปที่ห้องโถง เขาเดินตามไปก่อนจะหันไปสบตากับหลวนเหยาให้ไปเดินตรวจตราดูในเรือนของใต้เท้ามู่เมื่อเดินใกล้ถึงห้องโถงใต้เท้ามู่รีบเดินออกมาต้อนรับด้วยใบหน้าชื่นบาน"ต้องขออภัยท่านเจ้าเมืองที่ให้คอยอยู่หน้าเรือนไม่ได้ออกไปต้อนรับด้วยตนเองขอรับ เชิญด้านนี้ขอรับเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านเมืองหลี่ว์มาเยือนถึงที่เรือนเข้าไปดื่มน้ำชาสักจอดแล้วค่อยพูดคุยนะขอรับ โฮ๊ะ ๆ "“มิต้องมากพิธีอะไรหรอก ข้าผ่านมาแถวนี้ผ่านเรือนของท่านจึงเข้ามาแวะเยือนเท่านั้น เรือนของท่านช่างใหญ่โตน่าอยู่จริง ๆ ข้าชักชอบที่นี่มากกว่าเรือนที่ข้าอยู่เสียอีก”“ฮ่า ฮ่า เรือนของข้าไม่ได้ใหญ่เกินกว่าเรือนของท่านเจ้าเมืองเลย” ใต้เท้ามู่เอ่ยพลางพากันเดินเข้าไปที่ห้องโถง อวิ้นหลี่ว์กวาดตามองภายในห้องถูกตกแต่งด้วยของมีค่ามากมาย เงินทองและสิ่งของพวกนี้น่าจะมาจากหยาดเหงื่อของชาวบ้านแน่ ๆ ในเมื่อเขามาเป็นท่านเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 13 เจ้าหนี้คนใหม่
บทที่ 13 เจ้าหนี้คนใหม่ฝั่งด้านหลวนเหยาได้เดินสำรวจตามที่เจ้าเมืองสั่งการที่นี่การป้องกันความปลอดภัยช่างหละหลวมนักคงเป็นเพราะวางใจไม่คิดจะมีผู้มาทำอะไรได้ จึงไม่ได้เกรงกลัวอันตรายทำให้หลวนเหยาสามารถเดินไปมาอย่างไม่ถูกสายตาจับจ้องหรือสงสัย เมื่อเขาเดินผ่านห้องของนอนของใต้เท้ามู่ได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นร้องไห้ เขาจึงแอบแงะหน้าต่างเพื่อมองดูเห็นว่ายามนี้มีสตรีสองนางที่ท่านใต้เท้ามู่พากลับมาจากด้านนอกถูกมัดมือมัดเท้าเอาไว้ไม่ให้หนี สตรีพวกนี้คงไม่พ้นเป็นเครื่องมือปรนเปรอใต้เท้าใจโฉดผู้นี้ หลังจากที่เดินสำรวจจนหมดจึงรีบกลับไปรอเจ้าเมืองอยู่ที่หน้าห้องโถงตามเดิม“นี่ขอรับสัญญาที่จิ้นหยางเป็นหนี้ข้า ในเมื่อท่านใช้หนี้แทนต่อจากนี้เขาคือลูกหนี้ของท่านขอรับ "“ใช่ต่อจากนี้จิ้นหยางคือคนของข้า ยามนี้ท้องฟ้าเริ่มจะคล้อยต่ำแล้วข้าต้องขอตัวกลับเรือนก่อนข้าพึ่งมาไม่กี่วันยังไม่คุ้นชินเส้นทางเดี๋ยวจะหลง ไว้วันหน้าค่อยพบกันใหม่”“เดินทางปลอดภัยนะขอรับ หากชามาถึงข้าจะให้ลี่อินนำไปส่งที่เรือนนะขอรับ เมื่อถึงยามนั้นข้าฝากให้ท่านเจ้าเมืองช่วยเอ็นดูนางด้วย” อวิ้นหลี่ว์ไม่ตอบอันใดลุกขึ้นหยิบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 14 เจ้าเป็นคนของข้า
บทที่ 14 เจ้าเป็นคนของข้าหลวนเหยาไปที่โรงครัวแจ้งต่อท่านพ่อครัวให้ทำอาหารบำรุงร่างกายและอาหารเผื่อสำหรับสามคนและขนมหวานห่อไปให้จิ้นหยางไม่ลืมที่จะแจ้งขอยาสมุนไพรอีกด้วย เมื่อได้ของหลวนเหยาก็ควบม้าประจำกายของตนเองไปที่หลังหมู่บ้านทันทียามนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดสลัวดวงอาทิตย์ลับลาขอบฟ้า เหนียงฟางมารดาของจิ้นหยางต้มข้าวต้มเสร็จตักมาให้เขาที่เตียงแต่กลับพบว่ายามนี้บุตรชายได้นอนหลับไปแล้ว จึงไม่อยากปลุกหากเขาลุกมาเมื่อไหร่ค่อยหาให้เขากินนางจึงออกมานั่งอยู่ด้านนอกเรือน จ้องมองดูดวงอาทิตย์ตกด้วยหัวใจที่ทุกข์ระทม สายตาว่างเปล่าไปหมดหูพลันได้ยินเสียงฝีเท้าม้ากำลังดิ่งตรงมาทางตนหัวใจของนางเริ่มสั่นไหว กลัวว่าจะเป็นคนของใต้เท้ามู่กลับมาทำร้ายจิ้นหยางอีก นางรีบมองหาไม้มาคว้าไว้เพื่อปกป้องจิ้นหยางเมื่อม้าถูกทำให้หยุดเดินหลวนเหยากระโดดลงมาจากม้ากวาดตามองดูเห็นหญิงชราท่าทางหวาดกลัวเขารีบเข้าไปหาเพื่อแจ้งให้รู้ว่าเขามาดี“ท่านป้า ข้ามาดีขอรับข้ามิได้มีเจตนาอันใดพอดีเจ้านายของข้าให้ข้านำอาหารมาให้ท่านกับจิ้นหยางขอรับ”“เจ้าเป็นคนของใต้เท้ามู่อย่างนั้นหรืออาหารของเจ้าคงใส่ยามาสินะ”“ข้ารู้ว่ายากที่ท่านป้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 15 ข้อตกลง
บทที่ 15 ข้อตกลง"ท่านเจ้าเมืองจะลงโทษข้าอย่างไรก็ได้แต่ข้าขอเพียงสิ่งเดียวอย่าบอกเรื่องนี้ต่อมารดาของข้าได้หรือไม่ขอรับ เพียงเท่านี้นางก็มีเรื่องให้ทุกข์ใจมากพอแล้ว "เมื่อมาถึงแคร่อวิ้นหลี่ว์นั่งลงจ้องมองสายตาไปจนทั่วก่อนจะหันมามองคนที่ยืมกุมมือแน่นใบหน้าก้มต่ำกำลังอ้อนวอนเขาอยู่"ให้ลงโทษเจ้าหรือ ข้าย่อมทำเช่นนั้นอยู่แล้วแต่เมื่อคิดว่าคืนนั้นเข้าเองก็ปรนนิบัติข้าเป็นอย่างดีและข้าเองก็พึงพอใจ เรื่องที่เจ้าแอบเข้าไปในเรือนถือว่าหายกัน "อวิ้นหลี่ว์โหยหาคนตรงหน้าจนแทบเก็บอาการไม่อยู่คว้าแขนของเขาให้มานั่งใกล้ ๆ ตนก่อนจะถลกเสื้อขึ้นดูรอยบาดแผลใต้ลมผ้า"ท่านเจ้าเมืองทำอะไรขอรับ ไม่ได้นะที่นี่คนอื่นอยู่มากมายแถมยังอยู่ด้านนอกอีกด้วย " จิ้นหยางสะดุ้งตกใจเมื่อจู่ ๆ เขาถลกเสื้อของจิ้นหยางขึ้นอย่างนี้"เฮ้อ! เจ้าคิดว่าข้ามีแต่ความคิดเช่นนั้นหรือ ข้าแค่ดูบาดแผลของเจ้าเท่านั้นคงจะเจ็บมากสินะ ข้าน่าจะเข้ามาใช้ดาบตัดมือคนที่ทำร้ายเจ้าเสียตั้งแต่แรก ทำไมข้าถึงไม่ทำเช่นนั้นนะ! มาทำให้แขนของเจ้าหลังของเจ้าได้รับรอยพกช้ำเต็มไปหมด ""ท่านเจ้าเมืองรู้ได้อย่างไรว่าข้าได้รับบาดเจ็บอีกอย่างอาหารกับยาสมุนไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 16 โชคดีของเราจริง ๆ
บทที่ 16 โชคดีของเราจริง ๆหลังจากที่อวิ้นหลี่ว์กลับไปมารดาของจิ้นหยางรีบเข้ามาพูดคุยกับเขาด้วยความดีใจ"ท่านเจ้าเมืองผู้นี้ช่างเป็นคนดีนัก ช่วยเหลือเราสองแม่ลูกจากใต้เท้าหน้าเลือด จิ้นหยางต่อจากนี้เจ้าจงตอบแทนผู้มีพระคุณเป็นอย่างดีนะ ไม่รู้อีกกี่ชาติถึงจะพบคนเช่นท่านเจ้าเมืองหลี่ว์ นับว่าเป็นความโชคดีของเราแท้ ๆ " จิ้นหยางได้ยินคำพูดของมารดาถึงกับแค้นหัวเราะออกมาในลำคอฮึ ฮึ 'โชคดีของท่านแต่ข้านี่สิต้องคนที่ถูกกระทำ แต่เอาเถอะอย่างไรก็ดีกว่าเป็นหนี้ใต้เท้ามู่ก็แล้วกัน '"ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วงขอรับ ข้าจะสำนึกบุญคุณตอบแทนท่านเจ้าเมืองเป็นอย่างดี โชคดีที่ข้าต่อรองได้และท่านเจ้าเมืองเห็นใจให้ข้าอยู่ดูแลท่านกับแตงกวาในยามเช้า ต่อจากนี้ยามกลางคืนท่านต้องอยู่เพียงลำพังต้องดูแลตนเองให้ดีนะขอรับ ""เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอก เพียงเท่านี้ข้าก็ตายตาหลับแล้ว " สิ้นคำพูดของเหนียงฟางก็เดินเข้าไปในเรือนปล่อยให้จิ้นหยางนั่งอยู่เพียงลำพัง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นไปรดน้ำแตงกวาที่ตอนนี้กำลังโผล่พ้นดินมาแล้ว ทำให้เขาเริ่มใจชื้นขึ้นมาบ้างและครุ่นคิดค่าตัวเท่าไหร่ในแต่ละคืนถึงจะคุ่มค่าที่ยอมเสียตัว'ค่าแรงสมั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24
บทล่าสุด
ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 30 ฮูหยินของท่านเจ้าเมือง
บทที่ 30 ฮูหยินของท่านเจ้าเมืองรุ่งเช้าวันต่อมา เจียวซิ่งรู้ว่าเรือนของจิ้นหยางถูกวางเพลิงจนไม่เหลือแม้กระทั่งเสาเรือนรีบเดินทางมาที่เรือนของท่านเจ้าเมืองเพื่อกับจิ้นหยาง และเมื่อจิ้นหยางได้ยินรีบไปดูเรือนด้วยความเสียใจ เรือนทั้งหลังมีเพียงขี้เถ้าเท่านั้นและเขาเองก็รู้ดีว่าต้องเป็นฝีมือของใต้เท้ามู่จึงรีบเดินทางไปหาใต้เท้ามู่ที่เรือนเรื่องในครั้งนี้เขาจะไม่น้อยอยู่นิ่งเฉยอีกต่อไป แม้ตายก็ไม่กลัวแต่ทว่าเมื่อมาที่เรือนของใต้เท้ามู่กลับไม่อยู่และรู้มาว่าท่านเจ้าเมืองได้จัดการจับกุมใต้เท้ามู่ไปยังวังหลวงเพื่อรับโทษ จิ้นหยางครุ่นคิดก็นึกออกว่าที่เขาไม่ให้ตนเองไปหาเมื่อคืนนี้เพราะต้องออกมาจัดการใต้เท้ามู่ทำให้จิ้นหยางทราบซึ้งน้ำใจของเขายิ่งนัก กลับเรือนท่านเจ้าเมืองเพื่อรอเขากลับจากวังหลวง ยิ่งเขาทำดีด้วยเท่าไหร่หัวใจของจิ้นหยางยิ่งเจ็บปวดที่ต้องคอยอาศัยท่านเจ้าเมืองอยู่เรื่อย แม้จะไม่มีเรือนให้อยู่แต่ว่าวันนี้เขาจะใช้หนี้ท่านเจ้าเมืองและพาท่านแม่ออกไปอยู่ที่อื่น หากอยู่ที่นี่ต่อมีแต่หัวใจของจิ้นหยางที่ต้องเจ็บปวดเพียงผู้เดียว เรื่องของท่านใต้เท้ามู่ถูกฝ่าบาทตัดสินความผิดให้ค
ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 29 จัดการใต้เท้ามู่
บทที่ 29 จัดการใต้เท้ามู่ ฝั่งด้านบ่าวรับใช้ของใต้เท้ามู่ที่เตรียมการเดินทางมายังเรือนของจิ้นหยางเพื่อมาทำลายแปลงผักพร้อมเผาเรือนตามคำสั่งของใต้เท้ามู่เมื่อเห็นว่าดวงตะวันตกดินถึงเวลาที่พวกเขาต้องลงมือจัดการจึงพากันเดินทางมาจัดการตามคำสั่งทันที แต่ทว่าเมื่อมาถึงกลับพบว่าแตงกวาของจิ้นหยางถูกเก็บเกี่ยวไปหมดแล้วมีเพียงเรือนที่เงียบสนิท“ทำไมเรือนถึงได้ไร้แสงไฟอย่างนี้นะ ! ” ชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งได้เอ่ยขึ้น อีกคนจึงแย้งขึ้นมา“ในเรือนมีเพียงหญิงชรากับบุตรชายไม่ใช่หรือ ? คงเป็นเพราะเก็บแตงเหน็ดเหนื่อยพากันพักผ่อนเร็วล่ะมั่ง รีบจัดการตามคำสั่งของท่านใต้เท้าเถิดจะได้รีบกลับกันหากผู้อื่นมาเห็นเขาจะเป็นเรื่องใหญ่”“นี่เจ้าจะกลัวอันใด ! ในหมู่บ้านนี้ไม่มีผู้ใดไม่เกรงกลัวใต้เท้ามู่หรอกและไม่มีผู้ใดกล้าท้าทายอำนาจของท่านหรอกนะ เช่นนั้นเจ้านำไฟนี่ไปโยนใส่หลังคาเรือนสิจะได้รีบกลับ” ชายคนเดิมเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมยื่นโคมไฟให้แก่เขาเพื่อโยนใส่หลังคาที่ทำด้วยฟางเท่านั้น หากโดนไฟเพียงเล็กน้อยก็ลุกไหม้ทันที“ก็ได้จะได้รีบกลับไปพัก” ชายอีกคนคว้าจับโคมไฟโยนใส่กระท่อมของจิ้นหยางเปลวไฟลุกขึ้นโหมกระหน่ำภายในพริบ
ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 28 ข้ารักบุตรชายของท่าน
บทที่ 28 ข้ารักบุตรชายของท่าน ฝั่งด้านใต้เท้ามู่เมื่อกลับถึงเรือนเขาร้อนใจโมโหโกรธเกรี้ยวที่ถูกท่านเจ้าเมืองชี้ดาบมาหาตนเช่นนี้อีกทั้งยังช่วยเหลือจิ้นหยางที่เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาเท่านั้น เขาเสียทั้งเงินทั้งผลประโยชน์ใต้เท้ามู่ไม่อาจจะอยู่นิ่งอีกต่อไป จึงสั่งการให้คนของตนไปจัดการกับเรือนของจิ้นหยางและหาทางกำจัดเจ้าเมืองหลี่ว์ไม่ให้อยู่ที่นี่ได้"เป็นเพียงท่านเจ้าเมืองคิดว่าข้าจะเกรงกลัวหรือไง ไม่ว่ากี่คนต่อกี่คนข้าก็ไม่กลัวและข้าจะทำให้ได้รู้ว่าเข้ามายุ่งกับข้าจะเจอดีอย่างไรน่าเจ็บใจนักที่ข้าไม่ได้แตงกวาของเจ้าจิ้นหยาง ในเมื่อข้าไม่ได้ผู้อื่นจะต้องไม่ได้เช่นกัน ผู้ใดอยู่ข้างนอกเข้ามาหาข้าเดี๋ยวนี้"“ขอรับท่านใต้เท้ามีเรื่องอะไรหรือขอรับ”“ข้ามีเรื่องให้เจ้าไปทำเมื่อท้องฟ้าไร้แสงดวงอาทิตย์เมื่อไหร่พาบ่าวรับใช้ไปจัดการแปลงผักของจิ้นหยางให้เสียหายให้หมดและจัดการเผาไฟในเรือนของจิ้นหยางด้วย ข้าเคยเตือนแล้วว่าอย่าได้แข็งข้อกับข้า เมื่อไม่เกรงกลัวจะต้องเจอบทลงโทษเช่นนี้ ”“ได้ขอรับแต่ว่าในเรือนมีหญิงชราอยู่ด้วย จะไม่เป็นอะไรหรือขอรับ ”“ก็ดีนะสิ ! ให้พวกนั้นตายให้หมดล้วนเป็นเรื่องที่ดีต่อข
ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 27 มาช่วยไว้ทัน
บทที่ 27 มาช่วยไว้ทันเสียงของอวิ้นหลี่ว์ดังกึกก้องควบม้ามาด้วยความรวดเร็วดวงตาแข็งกร้าวจ้องมองจิ้นหยางด้วยความเป็นห่วงก่อนจะหันมามองใต้เท้ามู่ด้วยสายตาเกรี้ยวกราด กระโดดลงจากม้าชักดาบชี้ไปยังหน้าของใต้เท้ามู่อย่างไม่เกรงกลัว โดยมีหลวนเหยาตามมาคอยอารักขาอีกคน เมื่อจิ้นหยางเห็นท่านเจ้าเมืองหลี่ว์ความหวาดกลัวภายในใจหายไปทันที“อะไรกัน ! ท่านเจ้าเมืองท่านกล้าหันปลายดาบมาทางข้าอย่างนั้นหรือ ? ข้าเพียงแค่สั่งสอนชาวบ้านที่โกงคนอื่นเท่านั้นเอง” ใต้เท้ามู่ใบหน้าถอดสีแต่ก็ไม่ได้มีท่าทางหวาดกลัวอะไรเลยแม้แต่น้อยแถมยังเอ่ยถามอวิ้นหลี่ว์อย่างไม่ร้อนตัวอีกด้วยซ้ำ“ไม่จริง! ข้าไม่เคยไปโกงอะไรท่านสักอย่าง มีแต่ท่านที่โกงชาวบ้าน ขู่เข็นทำร้ายร่างกาย” จิ้นหยางผลักร่างของบ่าวรับใช้ให้ออกห่างตนเพราะยามนี้มีทั้งอวิ้นหลี่ว์ที่คอยปกป้องยังมีหลวนเหยาอีกคน"ใต้เท้าสิ่งที่ท่านทำอยู่มิใช่สั่งสอนแล้วกระมั่ง เพราะเมื่อครู่ข้าได้ยินคำพูดของท่านทั้งหมดแล้ว " อวิ้นหลี่ว์เอ่ยน้ำเสียงทุ่มต่ำต่อว่าใต้เท้ามู่"ท่านเจ้าเมืองหลี่ว์ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับท่านสักนิด อย่าได้มาใส่ใจเลยขอรับกลับไปใช้ชีวิตเป็นท่านเจ้าเม
ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 26 ยอมตายดีกว่า
บทที่ 26 ยอมตายดีกว่าผ่านมาหลายวันฝั่งด้านลี่อินเมื่อกลับเรือนวันนั้นได้ไปถามท่านพ่อเกี่ยวกับจิ้นหยางจึงได้รู้ว่าตอนนี้จิ้นหยางไม่ได้เป็นหนี้ท่านพ่อแล้ว จึงไม่รู้จะเข้าหาจิ้นหยางเช่นไรเลย วัน ๆ เอาแต่นั่งถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายจนใต้เท้ามู่เดินผ่านมาเห็น“ช่วงนี้เจ้าเป็นอะไรไปไม่เห็นจะออกไปเที่ยวเล่นเหมือนอย่างแต่ก่อน แล้วเจ้าไปพบท่านเจ้าเมืองเป็นเช่นไรบ้างถูกใจเจ้าหรือไม่ ?”“ข้าเบื่อเจ้าค่ะท่านพ่อ ท่านเจ้าเมืองหลี่ว์ก็หล่อเหลาดีแต่ข้าไม่ชอบเขาเจ้าค่ะ ”“ทำไมล่ะในเมื่อเขาเองก็หล่อเหลาแถมยังมีฐานะเป็นถึงท่านเจ้าเมืองข้าว่าคู่ควรกับเจ้ามากที่สุดในย่านนี้แล้ว ”“ไม่เจ้าค่ะ ข้ามีบุรุษที่หมายตาเอาไว้แล้ว” ใบหน้าของจิ้นหยางโผล่เข้ามาในความคิดของลี่อินนางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พร้อมบอกกับบิดาว่ายามนี้ใจของนางมีคนที่หมายเอาไว้แล้ว“ห่ะ! ว่าอะไรนะแล้วเป็นบุตรชายเรือนใต้เท้าผู้ใดกัน หากร่ำรวยพอ ๆ กับตระกูลเราข้าเองก็เห็นด้วย เจ้าลองเอ่ยมา”“จิ้นหยางเจ้าค่ะบุรุษที่ข้าถูกชะตาแม้เขาจะไม่ได้ร่ำรวยแต่ก็ไม่ได้เป็นหนี้ท่านพ่อ แถมยังขยันกตัญญูต่อมารดาเพียงเท่านี้ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือเจ้าคะ ”“เฮ้อ ! ข้าจะเป็นล
ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 25 ประกายพลุช่างงดงาม
บทที่ 25 ประกายพลุช่างงดงามอวิ้นหลี่ว์ลุกขึ้นเดิมตามจิ้นหยางมายืนอยู่ชานของเรือที่สามารถยืนมองบรรยากาศด้านนอกได้อย่างชัดเจน อวิ้นหลี่ว์เดินเข้าไปสวมกอดจากด้านหลังฝังจมูกเข้าซอกคอของจิ้นหยางพลางชื่นชม“วันนี้อากาศดีเสียจริง ไม่ว่าจะมองไปที่ใดช่างงดงามไปหมด เจ้าว่าอย่างนั้นหรือไม่?”“ไม่เลยขอรับ วันนี้เป็นวันที่อากาศร้อนและมองไปทางใดมีเพียงแสงไฟ ข้าชอบมองดวงจันทร์เสียมากกว่าอีกอย่างท่านเจ้าเมืองหลี่ว์ปล่อยข้าได้หรือไม่ ? ข้าไม่ชอบที่ท่านมาโอบกอดข้าราวกับคู่รักเช่นนี้ และที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ข้าจะปรนนิบัติท่านได้”“ไม่ข้าไม่ปล่อยเจ้าจะทำไม ข้าแค่อยากกอดเจ้าเช่นนี้นาน ๆ ไม่ได้หรือ? มองไปบนท้องฟ้ายามนี้น่าจะถึงยามที่เขาจะจุดพลุแล้ว เจ้าคงไม่มีเวลามาเที่ยวเพราะต้องทำงานเลี้ยงมารดารู้หรือไม่ว่าข้าเช่าเรือลำนี้เพราะเจ้าเลยนะ ข้าทำเพียงนี้เจ้ายังไม่รู้ใจข้าอีกหรือ ” จิ้นหยางใจชื้นขึ้นมาเมื่อได้ยินว่าท่านเจ้าเมืองทำเพื่อตนแม้จะไม่อยากคิดไปไกลแต่คำพูดของเขายิ่งตอกย้ำทำให้จิ้นหยางคิดเข้าข้างตนเองไม่สนอะไรอีกต่อไป เขาหันกลับมาจ้องมองใบหน้าของอวิ้นหลี่ว์สายตาจ้องตาก่อนจะโอบกอดเขาแน่น จู่ ๆ ก็รู้สึกได
ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 24 ร่องเรือ
บทที่ 24 ร่องเรือจิ้นหยางเดินจนทั่วตลาดไม่ว่าร้านใดก็เป็นเพียงร้านเล็ก ๆ ไม่รับของจากผู้อื่นส่วนมากจะเป็นของที่ตนเองปลูกและนำมาขายได้ยินมาจากทุกคนว่ามีเพียงเจ้าเดียวเท่านั้นที่รับซื้อของทุกคนที่นี่คือร้านค้าผักของใต้เท้ามู่ ที่ให้บ่าวคอยดูแลและทำงานให้ไม่เพียงแต่ร่ำรวยเพราะคิดดอกเบี้ยแพงแต่ยังกดราคาของชาวบ้านอีกมากมาย หากไม่ขายของก็เน่าเสีย หากยิ่งเป็นหนี้ยิ่งถูกหักจนแทบไม่เหลือเงินกลับเรือน จิ้นหยางเหน็ดเหนื่อยเดินจนท้อมาหยุดพักที่โรงน้ำชา เพื่อหาอะไรรองท้องก่อนจะกลับเรือน"เถ้าแก่ข้าขอซาลาเปาสองลูกพร้อมน้ำชาขอรับ" ตั้งแต่ทะลุมิติมาอยู่ที่นี่ นี่เป็นครั้งแรกที่จิ้นหยางได้เข้ามานั่งที่โรงน้ำชาผู้คนมากมายมากหน้าหลายตากันพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ก่อนจะได้ยินมาจากปากของชาวบ้านอีกกลุ่มที่นั่งอยู่ด้านหลังของจิ้นหยาง"วันนี้มีงานเทศกาลที่หมู่บ้านฝั่งเหนือเห็นว่าครั้งนี้จัดงานอย่างยิ่งใหญ่ มีการแสดงมากมายแถมยังมีขุนนางใหญ่ ๆ พากันมาร่วมงานด้วยข้าจะไปเที่ยวเล่นพวกเจ้าไม่ไปหรือได้ยินว่าสตรีหมู่บ้านฝั่งนั้นมีแต่ผู้งาม ๆ ไม่แน่ค่ำคืนนี้ข้าได้เมียกลับเรือนกับเขาสักคน ""เอาสิ อย่างนั้นข้าจะต้องรีบ
ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 23 ลี่อินมาเยือน
บทที่ 23 ลี่อินมาเยือน“ดีสิ ยิ่งเตียงเล็กเท่าไหร่ข้าก็จะได้ใกล้ชิดเจ้ามากกว่าเดิม ต่อให้นอนบนโขกหินหากมีเจ้าเคียงข้างข้าก็สามารถหลับได้อย่างสบาย ” อวิ้นหลี่ว์เดินเข้ามาใกล้ใช้มือลูบไล้ใบหน้าของจิ้นหยางพร้อมส่งยิ้มหวานเยิ้มทำให้ใจของจิ้นหยางสั่นไหวใจเต้นแรง วูบวาบรีบปัดมือของท่านเจ้าเมืองออกก่อนจะหันหลังให้“หากท่านเอ่ยมาเช่นนั้นก็เข้าไปรอข้าที่เตียงของข้าเถอะ ข้าจะไปอาบน้ำล้างกายเสียก่อน ”“อาบน้ำหรือ ? ข้าอาบด้วยสิข้ารีบร้อนออกมาจนไม่ได้ล้างเนื้อล้างตัวหากนอนเช่นนี้คงเหนียวตัวแย่ ”“ในเรือนของข้าไม่มีอ่างอาบน้ำนะขอรับ และต้องไปอาบที่คลองด้านหลังนู้น ท่านมั่นใจหรือขอรับ?”“อย่างนั้นข้ายิ่งชอบ อาบน้ำพร้อมกับเจ้าใต้แสงจันทร์เป็นอะไรที่ดีที่สุด คิดไม่ผิดเลยที่ข้ามาในครั้งนี้ ไปเถอะไปอาบน้ำกัน” สายตาเป็นประกายของอวิ้นหลี่ว์พอให้จิ้นหยางได้รู้ว่าเขานั้นกำลังคิดอะไรอยู่ และแล้วคืนนี้จิ้นหยางเองก็คงต้องปรนนิบัติเขาเช่นอย่างเคยภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา เสียงน้ำแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกระฉ่อนทั้งสองผสานกายเป็นหนึ่งเดียวเมื่อสำเร็จความสุขจิ้นหยางพาอวิ้นหลี่ว์มานอนลงบนเตียงเดียวกับตน
ชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา บทที่ 22 ข้ากลัวความมืด
บทที่ 22 ข้ากลัวความมืดลี่อินยืนบิดใบหน้าแดงระเรื่อมองด้านหลังของจิ้นหยางที่เดินจากไปด้วยหัวใจเต้นตึกตัก"คุณหนูทำไมถึงได้ให้เงินชายผู้นั้นไปมากขนาดนั้นกันเจ้าคะ หากนายท่านรู้จะดุเอาได้นะอีกอย่างคุณหนูไม่น่ามายุ่งวุ่นวายกับคนที่เป็นบ่าวเช่นนี้สิเจ้าคะ ท่านเจ้าเมืองทั้งหล่อเหลาทั้งบึกบึนคุณหนูไม่เห็นมีสีหน้าแววตาเช่นกับมองบ่าวคนเมื่อครู่เลย""เจ้าเงียบไปเถอะน่า อีกอย่างท่านพ่อไม่เคยต่อว่าข้าอยู่แล้ว บ่าวเมื่อครู่เพียงข้ามองหัวใจของข้าก็สั่นไหว เป็นบ่าวแล้วอย่างไรข้าไม่สนเพราะตระกูลของข้ารวยอยู่แล้วสิบชาติก็ใช้ไม่หมด ต่อจากนี้ข้าจะไถ่ตัวของจิ้นหยางและคอยสนับสนุนเรื่องเงินให้แก่เขาเอง เมื่อครู่ข้าน่าจะให้ไปเยอะกว่านั้น เพียงแค่สองตำลึงเงินจะพอค่ายามั้ยนะ ! ไม่ได้การพรุ่งนี้ข้าจะนำยาสมุนไพรซื้ออาหารและนำเงินไปให้จิ้นหยางที่เรือนด้วยตัวเอง ข้าทำถึงเพียงนี้เขาคงจะเห็นความดีในตัวของข้าจนตกหลุมรักและมาเป็นสามีสตรีที่ร่ำรวยอย่างข้าราวกับตกถังข้าวสาร แค่คิดก็มีความสุขแล้วรีบกลับเรือนกันเถิดพรุ่งนี้ข้าจะนำเงินไปสักสิบก้วนดีมั้ยนะหรือว่าน้อยไปต้องพกไปสักสิบตำลึงทองถึงจะพอ ฮ่า ฮ่ายิ่งคิดยิ่งตื่น
