ตอนที่ 18 ผมมากิน(คุณ)ข้าว

แป้งกลับมาถึงคอนโด เมื่อทำธุระส่วนตัวและอาบน้ำเสร็จแล้วเธอจึงมานั่งที่ริมหน้าต่างเพื่อเริ่มเขียนแบบ มุมนี้เป็นมุมที่เธอชอบมากที่สุด เพราะเป็นกระจกใสมองออกไปเห็นบรรยากาศของเมืองหลวงและรถไฟฟ้าที่วิ่งผ่าน

กลางคืนก็จะเห็นไฟหลากสี เธอมักจะเปิดเพลงโปรดเพื่อนั่งเขียนแบบอยู่ตรงนี้ บางทีก็ลืมเวลาจนเลยข้ามมาอีกวันหนึ่งก็มี

เหมือนตอนนี้ที่แป้งนั่งเขียนร่างแบบของเลควัลเลย์ด้วยความเพลินโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีแขกเข้าประตูมาโดยที่เธอไม่ทันได้รู้ตัว

“แป้ง ผมซื้อข้าวมาให้ คุณกินหรือยัง”

เสียงของผู้ที่มาใหม่ทักเธอไป แต่แป้งยังก้มเขียนแบบพร้อมกับสวมแว่นและฟังเพลงโปรด เธออยู่ในโลกส่วนตัวจึงไม่ได้ฟังที่เขาพูด

เตชินท์เดินเข้าไปถึงด้านหลังเธอ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมแป้งถึงได้ชอบมานั่งเขียนแบบตรงนี้ มุมนี้ที่เธอจัดเอาไว้สวยจริงๆ เขาก้มลงมองแบบที่เธอกำลังร่างลงบนกระดาษเขียนแบบ

ขนาดเขาเข้ามาใกล้ถึงขนาดนี้เธอก็ยังไม่รู้ตัว เหลือเชื่อจริงๆ เขาเลยสอดมือเข้าไปกอดรอบเอวเธอและซบลงไปที่หลัง ครั้งนี้เธอถึงกับสะดุ้ง

“ว๊ายย บอส นี่คุณมาตอนไหนคะ”

แป้งที่ตกใจหันกลับมาจนแว่นตาเธอเอียงและมองไปที่หน้าบอสหนุ่มด้วยความตกใจ ไม่คิด