LOGINShare
ตอนที่ 2
Last Updated:
2025-02-03 00:12:38เช้าวันต่อมาที่ลานเกียร์
"เกียรติ วินัย กล้าหาญ อดทน"
"เกียรติ วินัย กล้าหาญ อดทน"
เฮ้อ สิบรอบได้แล้วค่ะสำหรับประโยคนี้ แต่ผลที่ได้กลับมาคือ พี่เขาไม่ยอมบอกให้พอสักที เนื่องจาก ไม่ดัง ไม่พร้อมกัน แล้วก็ เอาใหม่ เอาใหม่ เบื่อจะตายห่าอยู่แล้ว
ตึก ตึก ตึก กึก!
"ทำไมไม่ดัง" เสียงนี้มันไม่คุ้นหูเลย อย่าบอกนะว่าพวกเฮดปีสามลงอะ!
"เพื่อนผมถามทำไมไม่ตอบ!!" อ่า เลเวลความดังเพิ่มอีกแล้ว
"ไม่ได้ยินกันเหรอครับ!!!" เพื่อน ๆ ทั้งลานเกียร์สะดุ้งกันเป็นแถบ ๆ มีแต่ฉันที่นั่งนิ่ง ๆ
"ดี ดีครับ ถามก็ไม่ตอบ สงสัยไม่ได้เอาปากมาจากบ้านกันใช่ไหมครับ" เสียงพี่คนนี้กวนตีนว่ะ อย่าให้เห็นหน้านะ
"ไม่เคารพกันเลยนะครับ" งือ เสียงละมุนอ่าาา แล้วทำไมดังจังวะ
"ในเมื่อคุณไม่ตอบพวกผม ก็ได้ครับ" รุ่นพี่คนหนึ่งพูด
"ปีสอง!!! คุณไม่สอนมารยาทน้องคุณกันเหรอครับ ทำไมเพื่อนผมถามน้องคุณถึงไม่ตอบ" ฉันสะดุ้งเฮือกกับเสียงนี้ มันนิ่ง ๆ น่ากลัวไงก็ไม่รู้อ่า
"ห่วย ห่วยทั้งพี่มันและน้องมัน"
"ปีสอง กอดคอ!!" ฉันถึงกับเงยหน้าขึ้นมามองทันที อะไรวะ
"สก็อตจัมป์หมู่ร้อยครั้ง"
ฮะ! อะไรนะ สก็อตจัมป์หมู่ ไม่ใช่ง่าย ๆ นะเว้ย แล้วพี่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด
"ฮึก ฮึก ฮึก" เสียงยัยพิ้งค์สะอื้นออกมา
"ใคร ผมถามว่าเสียงใคร!!" ยัยพิ้งค์ถึงกับสะดุ้ง
"ที่นี่ไม่มีที่ยืนสำหรับคนอ่อนแอนะครับ" เสียงพี่ที่พูดแล้วฟังดูอบอุ่น
“...” เงียบไม่มีใครพูด
"มองทำไมครับ ผมรู้ว่าผมหล่อ" เสียงนิ่งจากพี่อีกคนที่ยัยหวานมองด้วยสายตาแบบกวนส้นตีนใส่
"แล้วคุณยิ้มทำไมครับ มีความสุขงั้นเหรอ" พี่อีกคนหันมาถามยัยทิพย์ที่มองยัยหวานยิ้ม ๆ ก่อนจะชักสีหน้าหยิ่ง ๆ ของมันใส่พี่เขาไป
"ใครสั่งใครสอนให้ชักสีหน้าใส่รุ่นพี่คุณครับ ปีสองพวกคุณสอนน้องคุณยังไง ทำไมมารยาท โคตรห่วย"
พี่คนนี้นี่ชักจะมากเกินไปแล้วนะ รุ่นพี่ปีสองบางคนน้ำตาไหลแล้วอะ ขนาดพี่ว้ากปีสองยังยืนตัวสั่นเลย
"เพิ่มอีก หนึ่งร้อย ครั้ง"
พรึบ!
ทันทีที่พี่มันพูดโทษของพี่ปีสองฉันก็หมดความอดทนลุกขึ้นยืนทันที และมองพี่มันนิ่ง ๆ กลัวนะ ฉันไม่เคยกลัวใครเลย แต่สายตาคนตรงหน้า กลับทำให้ฉันรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ แฮะ แต่ไม่ทันละ ฉันยืนจ้องหน้าเรียบร้อยแล้ว
"ใครสั่งให้คุณยืน" พี่มันถามฉัน
"ไม่มีค่ะ ฉันยืนเอง" พอฉันพูดจบพี่มันก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน
"ทำไม เรียกร้องความสนใจ" พี่มันกวน รวมถึงทั้งลานเกียร์เงียบยิ่งกว่าป่าช้าซะอีก
"คนอย่างฉันไม่จำเป็นต้องเรียกร้องความสนใจจากใคร" ฉันพูดจบเสียงฮือฮาในลานเกียร์ก็ดังขึ้น
"หึ ถ้างั้นคุณยืนทำไม"
"มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอคะ ที่รุ่นพี่...”
"ผมไม่ใช่พี่คุณ และคุณก็ไม่ใช่น้องผม" พี่มันมองฉันนิ่ง ๆ
"ค่ะ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ ที่คุณสั่งพี่ของฉันให้ถูกลงโทษตั้งสองร้อยครั้ง ซึ่งมันไม่ยุติธรรมเลยสักนิด ดูก็รู้พวกพี่เขาไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อย ซ้ำยังทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างดีเยี่ยม แต่นาย!! กลับสั่งลงโทษพี่ของฉัน อย่างนี้เขาเรียกอะไรน้า... อ้อ บ้าอำนาจ"
ทันทีที่ฉันพูดจบนายนั่นก็ขบกรามแน่น พร้อมมองตาฉันเขม็ง ฉันมองไปที่รุ่นพี่ปีสองก็พบว่า พวกเขาส่ายหน้าและบอกให้ฉันนั่งลง ฉันยิ้มให้รุ่นพี่บาง ๆ ก่อนจะมองคนตรงหน้าที่ยืนนิ่งอีกครั้ง
"หึ คุณว่าผมบ้าอำนาจใช่ไหม ได้ งั้นวันนี้คุณออกจากห้องเชียร์ ไปสิ!!"
ฉันขบกรามนิ่ง
"ฉันไม่ออก"
"ถ้าคุณไม่ทำตามที่ผมสั่ง เพื่อนและพี่คุณจะถูกลงโทษ" มันกระตุกยิ้มใส่ฉัน ฉันมองมันด้วยความโกรธ ก่อนจะกลับหลังเดิน แต่ไม่ทันที่จะได้ก้าวไปไหน เสียงพี่มันก็ตามมา
"ตามล่าชื่อเฮดว้ากของผมให้ได้ ว่าผมชื่ออะไร แต่คุณต้องไปตามกับผมนะ ให้ผมเอ่ยปากบอกคุณให้ได้ว่าผมชื่ออะไร ไม่งั้นผมจะไม่ให้รุ่นคุณ" พี่มันพูดจบก็ยิ้มเหนือกว่า ฉันตัดสินใจกลับหลังหันอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไปฉันก็คิดได้และหันหลังไปหาพี่มันช้า ๆ พร้อมคำพูดที่ไม่มีเสียงว่า
"fuck you" และนิ้วกลางอีกหนึ่งนิ้ว ก่อนจะยิ้มสวย ๆ แล้วรีบเดินออกห้องเชียร์ทันที ขืนอยู่ต่อระเบิดลงแน่ เรื่องอะไรจะทำให้ตัวเองเดือดร้อนล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจ
กรอด
เสียงกัดฟันของผมเองครับ เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะยัยตัวแสบน้ำมนต์ไง กล้ายืนเถียงผมยังไม่พอ ก่อนออกจากลานเกียร์น้องมันยังหันกลับมาด่าผมและชูนิ้วกลางให้ พร้อมกับยิ้มสวย ๆ ก่อนจะค่อย ๆ หันหลังเดินกลับไป เจ็บใจชะมัด และทั้งลานเกียร์ก็เงียบอย่างกับป่าช้า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทำไม
"ห้ามใครพูดหรือยุ่งเกี่ยวกับเพื่อนคุณเมื่อกี้เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ ใครไม่ทำตามที่ผมสั่ง รับรองว่าคุณคิดไม่ถึงกับสิ่งที่จะตามมาแน่นอน เพราะฉะนั้นอย่าทำตัวมีปัญหา" ผมพูดจบน้องก็ได้แต่ก้มหน้า
"เอาละวันนี้ผมแค่มาดู แต่ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป พวกผมจะเข้ามาจับตาดูพวกคุณทุกวัน ทราบไม่ทราบ"
"สะ ทราบค่ะ" น้องมันตอบผมเสียงสั่นก่อนผมจะค่อย ๆ เดินออกมา แต่พอเดินออกมา ผมก็เห็นยัยตัวแสบนั่งอยู่ใต้ต้นไม้บนโต๊ะหินอ่อนอย่างสบายใจ นึกแล้วแค้น ผมเดินไปใกล้ ๆ ที่เธอนั่ง เพื่ออยากรู้ว่าเธอทำอะไร แน่นอนเธอไม่เห็นผมเพราะเธอนั่งหันหลังไงล่ะ
"ไอ้บ้าเอ้ย ไอ้ผู้ชายใจทราม อยากจะฆ่าให้ตาย เบื่อโว้ยยยย อย่าให้แม่ได้เจอนอกรอบนะ แม่ง"
"ทำไม เจอนอกรอบแล้วจะทำไม" ทันทีที่คนตัวเล็กพูดจบ ผมก็จัดการถามด้วยเสียงนิ่ง ๆ ทันที หึ จะดูสิ เธอจะทำยังไง เธอหันมามองหน้าผมอย่างอึ้ง ๆ ก่อนจะนิ่งไป แล้วมองผมกลับอย่างไม่กลัว
"คุณจะทำไงเหรอ ถ้าเจอผมนอกรอบ" ผมยังคงถามต่อไปเรื่อย ๆ ในขณะที่เธอยืนนิ่ง ๆ
"ทำยังไงมันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับนาย"
"ไอ้มนต์" ผมยังไม่ทันตอบเสียงเพื่อนเธอก็ดังขึ้นซะก่อน
"เป็นอะไรหรือเปล่าแก"
"นั่นสิ มีเรื่องอะไรเหรอ" เพื่อนเธอทั้งสามถามด้วยความเป็นห่วง
"ถ้าจำไม่ผิด ผมเตือนพวกคุณแล้วใช่หรือไม่ ว่าห้ามคุยห้ามยุ่งกับเพื่อนคุณเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์"
"เฮ้ย มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอวะ มีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้เพื่อนไม่คุยกับฉัน"
"สิทธิ์ในการควบคุมดูแลพฤติกรรมของเธอยังไงล่ะ" ผมตอบเธอไปนิ่ง ๆ เธอมองผมอย่างโกรธ
"ถ้าไม่อยากให้คนอื่นเดือดร้อน เธอก็ห้ามยุ่งกับใคร"
"หึ ได้ ฉันยอมจะไม่คุยกับเพื่อนก็ได้ แต่เฉพาะเวลาที่อยู่ในลานเกียร์เท่านั้น หลังจากออกนอกลานเกียร์คำสั่งของนายถือว่ายุติ เพราะนายมีหน้าที่ดูแลพวกฉันเวลาเข้าเชียร์ แต่ถ้าออกจากห้องเชียร์เมื่อไหร่ฉันกับเพื่อนจะคุยกันเหมือนเดิม นายไม่มีสิทธ์มาบงการให้ฉันกับเพื่อนทำตามอย่างที่นายต้องการได้ เพราะนายไม่ใช่พ่อฉัน!!!".
"มนต์/ยัยมนต์/ไอ้มนต์" พูดจบเธอก็เดินออกไปทันที ผมมองเธอเดินจากไปเงียบ
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไงวะ ราชาแห่งวิศวะ ผู้ที่มีแต่คนเคารพยำเกรง มาวันนี้มีหนึ่งคนที่ไม่กลัว ท่านราชาจะทำเยี่ยงไรน้า" ไอ้เหนือ
"นั่นสิ แถมยังเป็นผู้หญิงซะด้วย" ไอ้วิน
"หึหึ ทำยังไงดีวะไอ้ราชา" ไอ้ดิน
"หึ เดี๋ยวก็รู้" ผมยกยิ้มร้าย
"เชรด กูเกลียดรอยยิ้มมัน" ไอ้เหนือพูด หลังจากนั้นพวกผมก็ไปที่นัดหมาย เพราะมีเรื่องต้องประชุม จริง ๆ ผมต้องไปประชุมแต่ผมมาลงว้ากผมเลยส่งตัวแทนไปเรียบร้อย และตอนนี้มันก็ประชุมเสร็จแล้ว และไลน์นัดปีสามทุกคนเข้าประชุม ที่เรียกเฉพาะปีสามเพราะปีสี่ฝึกงาน ปีสองเก็บของห้องเชียร์อยู่ จึงต้องประชุมเฉพาะปีสามไปก่อนยังไงล่ะครับ
"มึง มึงว่าส่งยัยกะเทยริชชี่ไปจะได้เรื่องเปล่าวะ" ไอ้เหนือ
"มึงก็ อย่าได้ดูถูกมันไป" ไอ้วิน
"เอ้า กูพูดจริงนี่ กูว่ามันต้องมองแต่ผู้ชายจนลืมงานแน่เลยอิริชชี่เนี่ย" ไอ้เหนือพูด
"ไอ้เหนือ นั่นริชชี่ ไม่ใช่มึง" ไอ้ดินพูด ทันทีที่ไอ้ดินพูดจบพวกผมก็หัวเราะกันอย่างพร้อมเพรียง โดยมีไอ้เหนือมองอยู่ด้วยท่าทางขวาง ๆ
"ปะ รีบไปกันเถอะ ท้องกูแข็ง" ไอ้วินพูด
"เออ พวกมึงจำเอาไว้ อย่าให้ถึงทีกูบ้างละกัน" ทันทีที่ไอ้เหนือพูดจบ พวกผมก็มุ่งหน้าไปห้องประชุมทันที
"เอ้า มากันพอดีเลย กินอะไรก่อนไหม" ริชชี่ถามพวกผม
"ไม่ล่ะ" ผมตอบก่อนจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้ไอ้เหนือมัน ไอ้เหนือมันมองผมด้วยความไม่ไว้ใจ ก่อนตามันจะเบิกโพลง
"นี่ริชชี่ ฉันมีอะไรจะบอก ไอ้เหนือ..”
"เฮ้ย อย่านะเว้ย" ผมยังพูดไม่จบ ไอ้เหนือก็ตะโกนแทรกเข้ามาทันที ทำไมอะเหรอ มันกลัวยัยริชชี่ไงล่ะ คณะผมยกยัยริชชี่เป็นตัวแม่ของการเอาคืนหรือแก้เผ็ดเลยล่ะ แต่ละอย่างที่เอาคืนนะ แสบถึงทรวง
"อะไรเหรอไอ้ราชา มีอะไรจะบอกฉันยะ ไอ้เหนือมันทำไม" ยัยริชชี่พูด
"ไอ้เหนือมันว่าเธอสนใจแต่ผู้ชาย" ไอ้วิน
"ใช่ ส่งไปประชุมแทนที่จะได้สาระแต่จะได้ผู้ชายมาแทน" ไอ้ดินพูด ไอ้เหนือตาโต
"ไอ้เหนือ นี่แกว่าฉันงั้นเหรอ คอยดูเถอะแม่จะเอาคืนให้สาสมเลย" ยัยริชชี่พูด
"โธ่ ริชชี่จ๋า ริชชี่คนสวย เค้าแค่ล้อเล่นเอง อย่าโกรธเลยนะ"
ไอ้เหนือมันรีบมาง้อยัยริชชี่ทันที ก่อนจะส่งสายตาคาดโทษมาให้พวกผม ซึ่งพวกผมก็หัวเราะอย่างสนุก จริง ๆ แล้วพวกผมก็เป็นอย่างนี้แหละครับ แกล้งกันไปมา เวลาอยู่กับเพื่อนพวกผมก็จะลดอีโก้ของตัวเองลงเล็กน้อย เพื่อให้เพื่อนมันไม่เกร็งเท่านั้นเองครับ
Related chapters
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 3
ณ ห้องประชุม"เป็นอย่างไงบ้างริชชี่ การประชุมวันนี้มีเรื่องอะไรที่สำคัญบ้างไหม" ผมเปิดประเด็นทันที"เฮ้อ งานยากเลยล่ะทุกคน" ยัยริชชี่ตอบพร้อมกับทำหน้าแห้ง ๆ"ยากยังไงวะ" เพื่อนในห้องถามขึ้น"นั่นสิ" เพื่อนอีกคนเริ่มถามกลับบ้างที่ยัยริชชี่ไม่ยอมตอบสักที"คืองี้ ไอ้ที่ว่ายากอะ พวกแกรู้กันใช่ปะ ว่าคณะวิศวะของเราชนะการเป็นเดือนและดาวมหา’ลัยทุกปี" ริชชี่พูด"ก็ใช่ไงครับ แล้วมันยากยังไงล่ะ" ไอ้เหนือถาม"เพราะว่าเราชนะทุกปีไง ปีนี้ถึงได้มีกฎเกณฑ์บ้า ๆ นี่ขึ้นมา และทุกคณะต้องทำตามด้วย หากคณะไหนไม่ทำตามก็จะปรับแพ้ทันที" ยัยริชชี่หยุดพักหายใจก่อนที่จะพูดต่อ"ไอ้กฎที่ว่าคือ ปีนี้ให้ทุกคณะคัดเลือกเดือนกับดาวอย่างรวดเร็วที่สุดโดยห้ามให้คนนอกรู้ ที่สำคัญยังต้องหาคนที่เป็นตัวแทนลงแข่งในรายการเพิ่มใหม่อีกสามรายการและพวกแกก็รู้ใช่ไหมว่าปีนี้คณะเรารับน้องกับบริหารเป็นปีแรก ทางกรรมการการประชุมจึงเห็นสมควรให้เราคัดเด็กทั้งสองคณะส่งเป็นตัวแทนมาประกวดแค่ 5 คนเท่านั้น แต่ให้คัดเดือนดาวของคณะปกติ เพียงแต่ตอนส่งมาประกวดเราต้องจับมือกับบริหารส่งเด็กมาแข่ง""ฮะ อะไรนะ""นั่นสิ เป็นไปได้ยังไง" เสียงเพื่อน ๆ ในรุ
Last Updated : 2025-02-03จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 4
07:10น.ฉันก็มาถึงจุดนัดพบของเราชาวปีหนึ่ง และด้วยสีหน้าของฉันที่มันเหวี่ยง ๆ แบบนี้ก็เพราะอาการง่วงนอนนี่นา จะให้อารมณ์ดีได้ยังไง"หวัดดีน้ำมนต์""ไฮน้ำมนต์""ดีน้ำมนต์" ทุกคนในห้องต่างทักทายฉันด้วยรอยยิ้มแต่ฉันกลับพยักหน้าตอบแค่นั้น ก็อย่างว่าแหละ ง่วง อ้อส่วนที่เพื่อนคุยกับฉัน เราตกลงกันว่าเมื่ออยู่นอกห้องเชียร์เราจะคุยกันตามปกติน่ะ"โอ๊ย หญิงมนต์ทำหน้าให้มันดีดีหน่อยสิคะ เพื่อนเกร็งหมดเเล้ว" ยัยหวานพูด"นั่นสิมนต์" ยัยพิ้งค์เสริมขึ้นมาอีกคน"ทำหน้าอย่างกับใครตายแหนะ" และเสียงจิกกัดจะเป็นใครไม่ได้เลยนอกจากยัยทิพย์ ฉันหันไปมองมันตาเขียวปั๊ด"โทษทีนะทุกคน พอดีเราง่วงอะ ไม่ต้องเกร็งนะ เดี๋ยวก็ชิน" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มบาง ๆ ส่งไปให้เพื่อนในห้อง"มากันครบแล้วใช่ไหม" ไอ้แดนถาม ก่อนจะเริ่มเสวนา"ขอโทษทีนะที่ต้องเรียกทุกคนมาเช้า" มันคงเห็นหน้าฉันเหวี่ยง ๆ ละมั้งแต่ช่างเถอะ ฉันไม่สนใจหรอก"คือที่เราเรียกทุกคนมาเนี่ย ก็เพราะว่า รุ่นพี่ปีสองเขาแจ้งมาว่า ปีนี้จะมีการคัดเลือกดาวเดือนเร็วขึ้น และยังต้องส่งตัวแทนเข้าประกวดด้วยกันสามประเภท โจทย์ก็คือ การร้องเพลง การเต้น และการแรปสรุปแล้วทุกคณะต้องส่
Last Updated : 2025-02-03จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 5
ณ ลานเกียร์ห้องเชียร์วิศวะ"เอาละค่ะทุกคน ที่พี่เรียกน้องมาวันนี้ เพราะพวกพี่มีเรื่องแจ้งนะคะ ก็อย่างที่น้อง ๆ ทราบกันไปแล้วคร่าว ๆ ปีนี้คณะวิศวะของเราก็รับน้องรวมกับคณะบริหาร ซึ่งคณะอื่น ๆ ก็รับรวมเหมือนกัน มันจึงมีการประกวดที่เราต้องคัดเลือกน้องที่มีความสามารถออกไปประกวดในครั้งนี้ ซึ่งพี่ก็ได้ให้พวกน้อง ๆ เลือกกันเองมาแล้วว่าเราควรจะส่งใครเข้าประกวด แต่น้อง ๆ ไม่ต้องห่วงว่าคณะตัวเองจะไม่มีดาวหรือเดือนคณะนะคะ เพราะเดือนดาวคณะประจำรุ่นประจำปีของแต่ละรุ่นก็จะมีเหมือนเดิมค่ะ โดยการคัดเลือกของน้องและพวกพี่เอง ส่วนใครจะได้เป็นเดือนดาวประจำคณะ และคนที่ต้องเข้าประกวดเดี๋ยวพี่ปีสามจะเข้ามาแจ้งเองค่ะ" ฉันฟังพี่ปีสองอธิบายคร่าว ๆ อย่างตั้งใจ และแอบคิดว่าคงไม่มีชื่อฉัน"เอาละครับน้อง ๆ จัดแถวนั่งให้เรียบร้อยนะครับ พวกพี่ปีสามจะลงแล้วนะครับ" ทันที่ที่พี่ก้องพี่ว้ากปีสองพูดจบ รุ่นพี่ปีสามก็ทยอยเดินเข้ามาทันที"สวัสดีครับปีหนึ่ง" พวกพี่เขาพูดพร้อมกัน แต่นายนั่นหน้านิ่ง นิ่งมาก แถมไม่มองฉันเลยด้วยซ้ำ เป็นไรวะ หรือจะโกรธฉัน แต่ก็ดีฉันจะได้ไม่เดือดร้อน"สวัสดีค่ะ/ครับ" พวกเราพูดขึ้นพร้อมกัน"ที่พวกผม
Last Updated : 2025-02-03จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 6
ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เชิญ"ตอนนี้ยัยตัวเล็กยืนอยู่ข้างหน้าผม หน้าตาไม่ต้องพูดถึง หน้านิ่งแต่ตาเหวี่ยง หึ อ่อนไปอีหนู คิดจะเล่นกับพายุหนูต้องนิ่งกว่านี้"เรียกมาทำไม""ไม่มีมารยาท ที่บ้านไม่สอนเหรอว่าคุยกับผู้ใหญ่ควรพูดยังไง""สอน แต่ฉันก็เลือกใช้กับคน""หึ เด็ก""เด็กแล้วจะทำไม""ฉันก็แค่... คนแบบเธอจะเป็นตัวแทนแข่งขัน มันไม่น่า""ทำไม คนแบบฉันมันทำไม แล้วก็ขอบอกตรงนี้เลยนะ ฉันไม่ได้เสนอว่าจะแข่ง แต่เป็นเพื่อนในรุ่นมากกว่าที่เลือกฉัน และก็จะบอกให้ ต่อให้ตายฉันก็ไม่มีวันลงแข่งหรอกชิ แค่นี้ใช่มะ เสียเวลาชะมัด" ผมแอบยิ้มมุมปากทันทีที่เธอบอกว่าจะไม่แข่ง"หยุด ฉันยังไม่อนุญาตเธอก็ออกไปไม่ได้" คนตัวเล็กมองผมอย่างไม่สบอารมณ์"แล้วจะเอายังไง""ก็ไม่ยังไง""นี่ ถ้าไม่มีอะไรฉันกลับนะ เหนื่อย ไม่อยากทะเลาะด้วย" คนตัวเล็กพูด ถึงจะพูดห้วน ๆ แต่สายตานี่ขอร้องมาก ผมควรทำยังไงดีวะ จะให้ออกไปก็ยังไงอยู่ คนเขาอุตส่าห์อยากอยู่ด้วย"เหอะ เอาเถอะ ฉันจะอนุโลมให้เธอหนึ่งวัน อย่าเพิ่งยิ้ม พรุ่งนี้เธอต้องมาพบฉันที่นี่ ตอนบ่ายสองโมงตรง""ทำไมฉันต้องมา""อย่าลืมสิน้ำมนต์ ว่าเธอมีความผิดติดตัวอยู่ เธอต้องตามล่าชื่อฉั
Last Updated : 2025-02-03จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 7
py pubใช่ครับ ผมอยู่ผับ ผับผมเองแหละ ก็แวะมาคลายเครียดกันนิดหน่อย พวกผมเป็นผู้ชาย ที่สำคัญโสด มันก็เป็นธรรมดาของพวกผมที่จะต้องมากินเหล้าเคล้านารี อย่าด่าพวกผมเลวเลยครับ เรียกว่าแบ่งปันความหล่อให้สาว ๆ ได้เชยชมก็พอ ซึ่งเพื่อนสามตัวของผมก็มีสาวนั่งข้างเรียบร้อย โดยเฉพาะไอ้เหนือที่ตอนนี้มันกับสาวไซซ์มหึมาแทบจะล่อกันตรงนี้อยู่ละ"มึง กูไปละ" ไอ้วินพูดจบ มันก็เดินไปกับสาวร่างเล็กที่นมไม่เล็ก"โชคดีนะพวก"พูดจบ ไอ้ดินมันก็ควงสาวผมแดงขึ้นห้องทันที ใช่ครับพวกผมมีห้องไว้ทำภารกิจที่นี่ สำหรับลงความใคร่น่ะครับ รวมถึงห้องนอนด้วย แต่ห้องนอนไม่มีใครมีสิทธิ์เข้านะครับ เพราะมันเป็นพื้นที่ส่วนตัว สาว ๆ ที่พวกผมมีอะไรด้วยก็แค่ วันไนท์สแตนด์ ไม่มีการผูกมัด มีความสุขกันทั้งสองฝ่าย พร้อมกับเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เป็นค่าตอบแทนแก่สาว ๆ"ไอ้เหนือ ห้องมีไอ้สัตว์ ไปได้แล้ว มึงจะล่อกันตรงนี้เลยหรือไง"ผมพูด ผมล่ะยอมมันจริง ๆ หื่นไม่เลือกที่จริง ๆ มันเงยหน้าจากนมผู้หญิงคนนั้นพร้อมมองผมอย่างไม่สบอารมณ์"ไปกันเถอะครับน้องหญิง จะได้ไม่มีใครมาขัดอารมณ์เราสองคนอีก" มันพูดกับผู้หญิงที่เป็นเหยื่อของมันในค่ำคืนนี้ ก่อนจะ
Last Updated : 2025-02-03จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 8
"ขอโทษค่ะที่สาย" มาแล้วน้องมนต์ของเจ๊"เอ่อเจ๊คะ""หนูไม่ต้องพูดขอเจ๊ทำใจแป๊บหนึ่ง เจ๊รับไม่ได้" มาถึงก็จะเอาเลยเหรอ มีไอ้พายุนั่งยิ้มมุมปากอยู่คนเดียวคงสะใจล่ะสิ หึ"เจ๊" หนูอย่าเรียกเจ๊แบบนั้นสิเจ๊ใจไม่ดี"หนูแค่จะบอกว่า หนูจะลงแข่งเอง""อืม เจ๊รู้แล้ว เดี๋ยว... หนูว่ายังไงนะ""หนูแค่จะบอกว่าหนูจะลงประกวดเอง""อ๊าย จริงเหรอ""จริงค่ะ""หนูไม่ได้โกหกเจ๊ใช่ไหมลูก""ค่ะ" หลังจากได้รับคำตอบที่น่าพึงพอใจอย่างมาก ความเครียดของตุ๊ดอย่างฉันก็หายเป็นปลิดทิ้ง หึหึ มีความสุข ฉันหันไปเหล่ตามองไอ้พายุที่ตอนนี้นั่งไม่สบอารมณ์อยู่ หัวเราะทีหลังดังกว่า"ยัยมนต์ ไหนแกบอก""พวกแกก็รู้ว่าฉันเกลียดอะไรมากที่สุด ถึงคอนโดแล้วเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง" ยังไม่ทันที่น้องพิ้งค์จะพูดจบน้องมนต์ก็ขัดขึ้นมาซะก่อน ต้องมีอะไรแน่ ๆ แต่ช่างเถอะ แค่แก๊งนี้ลงให้ฉันก็ฟินจนไม่รู้จะฟินยังไงแล้ว"ใครไปปลุกต่อมแกวะ" ซึ่งน้องหวานถามแต่น้องมนต์ก็ไม่ตอบได้เพียงส่งยิ้มร้ายให้เท่านั้น"หนูอย่ายิ้มอย่างนั้นสิจ๊ะ เจ๊กลัว" ฉันพูดติดตลกซึ่งน้องมันก็ขำ หลังจากนั้นเราก็พูดถึงกฎกติกากันอีกครั้งหนึ่ง"เจ๊ มนต์จะลงวอลเล่ย์บอลนะ""หนูจะไหวเหรอล
Last Updated : 2025-02-03จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 9
"อะไรพวกแก ทำไมมองฉันอย่างนั้น" ก็จะไม่ให้มนต์คนสวยถามได้ไงล่ะ ก็เพื่อนสามตัวเล่นนั่งจ้องขนาดนี้ จะกินเตี๋ยวก็กินไม่ลง"เล่ามา" อื้ม พร้อมกันเชียว"เล่าไรวะ" ฉันก็แค่แกล้งมันไปงั้นแหละ จริง ๆ ก็รู้แหละว่าพวกมันอยากรู้อะไร"ก็ใครมันไปจี้จุดแกล่ะวะ องค์ถึงได้ลง" ยัยหวานถามด้วยความอยากรู้สุด ฉันยิ้มหวานให้พวกมันหนึ่งครั้ง"ถ้าฉันจำไม่ผิด ฉันบอกพวกแกว่า ถึงคอนโดจะเล่าให้ฟัง เพราะฉะนั้นรอก่อนนะเด็ก ๆ" ฉันพูดจบก็ก้มลงกินก๋วยเตี๋ยวต่อ"พรุ่งนี้ มาพบฉันที่ห้องตอนบ่ายสอง"เพิ่งกินก๋วยเตี๋ยวได้คำเดียว เสียงไอ้เฮดว้ากก็ดังขึ้นมาในหัว"นี่! พวกแก ตอนนี้กี่โมงแล้ววะ" ปากถามแต่ก็ไม่ได้หยุดกินก๋วยเตี๋ยวแสนอร่อยของฉันเลยสักนิด"บ่ายสอง" o_o"ฮะ บ่ายสอง ตาย ตายแน่ ๆ ตาย ๆ" ฉันรีบเก็บของเข้ากระเป๋า"ใครตายยัยมนต์" ยัยพิ้งค์ถาม"ไม่มีเวลาแล้วแก ไปก่อนนะ" พูดจบฉันก็รีบวิ่ง ย้ำว่าวิ่งขึ้นตึกวิศวะห้องไอ้เฮดว้ากทันที ตายแน่ ฉันตายแน่ ป่านนี้แช่งชักหักกระดูกฉันแล้วมั้ง"ขออนุญาตค่ะ"หลังจากถึงห้องฉันก็เปิดประตูพรวดเข้าไปพร้อมกับคำขออนุญาตที่ไม่อยากฟังคำตอบรับเท่าไหร่ ก็ฉันเปิดเข้ามาแล้วหนิ สายมากด้วย แต่พอเ
Last Updated : 2025-02-03จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 10
ณ ห้องเก็บอุปกรณ์กีฬาวิศวะแค่ก แค่ก แค่ก"พวกวิศวะไม่เคยเข้ามาทำความสะอาดเลยเหรอวะ อ้อ เพิ่งเปิดเทอม มิน่าล่ะ ถึงใช้เราอย่างกับทาส พูดแล้วก็โมโห" ฉันได้แต่บ่นกับตัวเองแต่ทำอะไรไม่ได้ ยังไงซะฉันก็ต้องรีบทำ เพื่อที่จะได้รีบกลับ อย่างน้อยฉันก็ต้องมาใช้อุปกรณ์และโดมที่นี่ในการฝึกซ้อมวอลเล่ย์ เอาวะ คิดว่าทำให้ตัวเองละกัน หลังจากนั้นฉันก็หยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดและลงมืออย่างรวดเร็ว ผ่านไปสองชั่วโมง17:00"อ่า ห้าโมงแล้วสิ เสร็จสักที เฮ้อ เหนื่อยโว้ย" ฉันรีบเก็บอุปกรณ์และปิดห้องเก็บอุปกรณ์เพื่อที่จะกลับคอนโดร้านป้าแดง"ป้าแดงคะ วันนี้หนูขอข้าวผัดกะเพราหมูนะคะ เอ่อ ไม่ต้องเผ็ดมากนะคะ วันนี้ทั้งวันหนูกินแค่แซนด์วิชเอง เดี๋ยวปวดท้อง หนูไม่อยากฟังเพื่อนสามนางบ่น"ใช่แล้วค่ะทุกคน ฉันอยู่ที่ใต้คอนโดแล้ว ร้านข้าวป้าแดงที่ฉันชอบมาฝากท้องแทบทุกวันตอนเย็น ขอบอกว่าอร่อยมาก แซ่บเว่อร์ รสมือถูกใจฉันสุด ๆ อ้อ ส่วนนายนั่นอะเหรอ ฉันไม่เห็นหัวตั้งแต่สั่งงานฉันเสร็จเเล้วล่ะ ช่างเถอะ ฉันไม่สนใจหรอก และนับจากวันนี้นะ ฉันจะไม่คุยกับหมอนั่นด้วย คอยดูสิ ถามคำฉันก็จะตอบคำ จะไม่อะไรทั้งสิ้น โกรธ โมโห และน้อยใจ หือ ว
Last Updated : 2025-02-03
Latest chapter
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 84 จบ
30 นาทีต่อมาก๊อก ก๊อก ก๊อกฉันเคาะประตูเรียกคนในห้อง แต่ก็ไม่ยอมออกมาเปิด ฉันยืนชั่งใจอยู่หน้าประตูสักพัก ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในห้อง เข้าไปก็เห็นเขานอนหันหลังให้ประตูอยู่“ลุกขึ้นมาคุยกันก่อนค่ะ” ฉันเรียกแต่คนตัวโตก็ไม่ยอมขยับพรึบฉันพลิกร่างให้เขานอนหงายก่อนจะนั่งคร่อมเขาเอาไว้ แล้วไล้มือไปตามหน้าอกของเขาช้า ๆ เขามองการกระทำของฉันนิ่ง ๆ“มนต์ขอโทษ ทีหลังจะไม่ทำแบบนี้แล้วค่ะ” ฉันบอกเขาเสียงหวาน แล้วมองเขาด้วยสายตาเชิญชวนที่สุด“อย่ามายั่ว เดี๋ยวจะไม่ได้นอน” เขอพูดแล้วจับเอวจะให้ฉันลงจากตัวเขา แต่ฉันไม่ยอม นั่งบดเบียดให้ส่วนนั้นของเขากับฉันบดเบียดกันมากกว่าเดิม“น้ำมนต์”“หายโกรธมนต์สิคะ แล้วมนต์จะหยุด นะ นะคะ” เขามองฉันนิ่งก่อนจะเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา“มาง้อแบบนี้คิดดีแล้ว” เขาถามฉันจึงพยักหน้าเขิน ๆ ให้เขาไปพรึบอะ “ขอบคุณนะครับ” ตัวของฉันถูกกดลงบนเตียงนอน ในใจเต้นตึกตัก รอคอยสัมผัสจากเขา จมูกเธอได้กลิ่นครีมอาบน้ำที่เขาใช้ ทำไมนะทั้ง ๆ ที่ห้องของเขาและฉันใช้สบู่กลิ่นเดียวกัน แต่กลับรู้สึกว่าเมื่อมันอยู่บนตัวเขาแล้วมันดันหอมกว่าซะงั้นจุ๊บ จ๊วบเขาค่อย ๆ ไล่จูบฉันตั้งแต่
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 83
1 ปีผ่านไป ทุกคนคะตอนนี้ฉันขึ้นปีสองแล้วค่ะ ส่วนเฮียพายุก็อยู่ปีสี่แล้ว ปีนี้เฮียพายุฝึกงาน เราจึงไม่ค่อยได้เจอกันนัก เจอกันอาทิตย์ละสองถึงสามวันก็เท่านั้นเองแต่ฉันไม่เคยน้อยใจเขานะคะ เข้าใจเขาซะอีก เพราะงานเขาเยอะมาก ไหนงานที่จะต้องฝึก ไหนจะงานที่ผับเขาอีก เขาไม่ป่วยก็ดีสุด ๆ แล้วค่ะ ที่สำคัญถึงเราจะไม่เจอกัน แต่เฮียพายุเขาก็หาเวลาโทรมาคุยกับฉันทุกครั้ง ทุกครั้งที่โทรมาก็จะอ้อนนั่นอ้อนนี่ไปเรื่อยตามแบบฉบับเขานั่นแหละค่ะขออัปเดตเรื่องราวของเพื่อนสักหน่อย ยัยหวานกับพี่ดินก็หลังจากที่ผ่านการระหองระแหงกันคราวนั้นได้ก็รักกันปานจะกลืนกิน ชีวิตมีแต่สีชมพูไม่อมทุกข์โศกเหมือนใครเขาส่วนคู่พิ้งค์รายนั้นพี่วินก็ตามง้อขอคืนดีจนได้ แต่กว่ายัยพิ้งค์จะคืนดีด้วย ก็ตอนมาขึ้นปีสองนี่แหละค่ะ นางบอกว่าต้องดูให้แน่ใจก่อน จะให้โอกาสแต่ละครั้งต้องคิดดี ๆ เพราะไม่อยากเสียใจส่วนคู่ที่ฉันห่วงสุดคือยัยทิพย์กับพี่เหนือนี่แหละค่ะ ตอนนี้ทะเลาะกันหนักมาก ทะเลาะจนพี่เหนือขอห่างกับมันมาเป็นเดือนแล้ว มันเล่าให้ฟังพี่เหนือเขาเบื่อและรำคาญที่มันหึงเขากับน้องข้างบ้าน ทั้ง ๆ ที่เขาบอกว่ามันไม่มีอะไร แต่นางก็ยังหึง ฉั
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 82
อื้อฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นเมื่อมีแสงเล็ดลอดผ่านม่านระเบียงห้องเขามา แสงแดดที่ส่องผ่าน ทำให้ฉันต้องกะพริบตาหลายครั้งเพื่อนให้คุ้นชินกับสภาพแสงในห้อง ฉันไล่สายตาไปรอบ ๆ ห้องอย่างไม่คุ้นชิน เพราะที่นี่มันไม่ใช่ห้องฉัน ก่อนจะก้มลงมองที่เอวเมื่อรู้สึกมีอะไรรัดเอวอยู่“เฮียพายุ”ทันทีที่ฉันก้มหน้าลงไปมองที่เอวก็เจอกับวงแขนที่กอดรัดเอวฉันไว้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ว่าแต่ฉันมาอยู่ที่ห้องพี่พายุได้ยังไง นี่คอนโดเขาเหรอ เอ๊ะ ทำไมรู้สึกโหวงเหวงข้างในนะ“กรี๊ดดดด”ฉันกรี๊ดออมาอย่างตกใจ เมื่อก้อมหน้ามองดูที่คอเสื้อ ฉันไม่ได้ใส่เสื้อใน!“มนต์เป็นไร ใครทำอะไรครับ”“เฮียนั่นแหละทำอะไรมนต์”“อ๋อ นึกว่าเรื่องอะไร” เขาตอบแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน“เฮียคะ ไม่ตลกนะ”“แล้วเราคิดว่าเฮียทำอะไรละ”“เฮียจิ้มมนต์แล้วใช่ไหม”โป๊ก“โอ๊ย เฮียดีดหน้าผากมนต์ทำไม มนต์เจ็บนะ คนฉวยโอกาส”“คิดดี ๆ ถ้าเฮียจิ้มมนต์ เราจะมีแรงลุกมาโวยวายไหม” ฉันคิดตามที่เขาพูด แล้วตรวจสภาพตัวเองก็พบว่าทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิมขาดก็แต่เสื้อในเท่านั้นที่หายไป“แล้วเฮียทำอะไรบ้างละคะ” ฉันถามเขาพร้อมทำหน้างอ“จะให้พูดจริงเหรอ”“เฮีย!!” ฉันมองเขาทั้ง
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 81
ผมมองน้ำมนต์ด้วยความไม่พอใจไม่ใช่ว่าเธอตบรุ้งนะ แต่เพราะบนใบหน้าของเธอมีรอยแดง เป็นรอยนิ้วมือปรากฏอยู่ ผมเคยบอกเธอแล้ว ว่าอย่าทำให้ตัวเองเจ็บตัว แล้วดูตอนนี้สิหมับ“จะไปไหน”“...” เธอไม่ตอบแต่พยายามสะบัดแขนออกจากมือของผม นี่คงจะคิดเองเออเอง ว่าผมเข้าข้างรุ้งสินะ เหอะ ผมไม่ได้โง่เหมือนพระเอกในละครนะครับที่พอเห็นฉากที่นางเอกมีเรื่องกับนางร้าย แล้วจะเข้าข้างนางร้ายด่านางเอก ผมพายุครับ ผมไม่ได้โง่!!! ผมคบกับมนต์มาตั้งหลายเดือน คิดเหรอว่าผมจะไม่รู้ว่าแฟนตัวเองนิสัยยังไง“ปล่อย”“จะไปไหน อยู่คุยกันก่อน” ผมพูดกับคนที่เริ่มดื้อ คอยดูสิเดี๋ยวก็ร้องไห้ อะนั่นไงน้ำตาไหลแล้ว ผมยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คิดมากไปเองอะมนต์“พี่พายุคะ รุ้งเจ็บ” ผมดึงมนต์เข้ามากอดไว้แน่น เมื่อเห็นเธอร้องไห้ แล้วมองไปที่ไอ้วินให้มันพยุงรุ้งขึ้นมา“แฟนผมก็เจ็บ”“พี่พายุ!” รุ้งเรียกผมอย่างไม่อยากจะเชื่อที่ผมเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเอง ส่วนยัยตัวแสบที่อยู่ในอ้อมกอดผมก็เงยหน้าขึ้นมามองผมทั้งน้ำตา จนผมต้องเอื้อมมือไปเช็ดหยดน้ำตาออกจากใบหน้าให้อย่างแผ่วเบา“แต่มนต์เขาทำร้ายรุ้งนะคะ พี่พายุควรจะปลอบรุ้งสิ”“ทำไมฉันต้องปลอบเธอ รุ้
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 80
วันสอบวันสุดท้าย“ไงพวกแกทำได้กันไหมวะ”“อื้อได้” ฉันเอ่ยถามเพื่อน ๆ ของฉัน หลังจากแกจากห้องสอบแล้วใช่ค่ะวันนี้เป็นวันที่พวกฉันสอบวันสุดท้าย ตลอดอาทิตย์นี้ ฉันกับพี่พายุก็ไม่ค่อยเจอกันเท่าไหร่เพราะว่าพี่เขาก็อ่านหนังสือเตรียมสอบเหมือน แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเขาก็ทั้งโทรทั้งไลน์มาคุยกับฉันอยู่ดี"กลับเลยไหม ไหน ๆ ก็สอบเสร็จแล้ว”“พวกแกกลับก่อนเลย ฉันขอรอเฮียพายุก่อน เฮียเขาบอกให้รอ” ฉันตอบยัยพิ้งค์ พวกมันก็พยักหน้ารับก่อนที่จะเดินแยกออกไปขออัปเดตเรื่องราวของยัยพิ้งค์กับพี่วินหน่อยนะ ตอนนี้เขาสองคนเลิกกันแล้วละ สวนพี่วินก็พยายามตามง้อ แต่ยัยพิ้งค์ไม่ยอมคืนนี้ ฉันถามมันว่าทำไม มันบอกฉันว่า วันนั้นที่มันร้องไห้มันตั้งใจจะไปง้อพี่วิน เพราะพี่วินงอนนางอยู่ แต่พอเปิดประตูเข้าไปนางกลับโดนเซอร์ไพรส์ซะเองพี่วินนอนอยู่บนเตียงกับคู่หมั้นเสื้อผ้าไม่ได้ใส่ พี่วินก็พยายามจะอธิบาย แต่นางไม่ฟังวิ่งร้องไห้ออกมา จนในที่สุดนางก็ตัดสินใจบอกเลิกพี่วิน พี่วินตัดสินใจมาพูดคุยกับพวกฉัน ขอให้พวกฉันช่วยจนพวกฉันต้องบอกพี่วินไปตรง ๆ ว่าเรื่องนี้ช่วยอะไรไม่ได้ พี่วินผูกเองก็ต้องแก้เอง แล้วฉันยังบอกพี่วินอีกว่า คนอ
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 79
ผมนั่งมองคนที่นั่งนิ่งไม่ยอมขยับตั้งแต่รถเข้ามาจอดในบ้าน ตอน แรกก็เห็นว่ายิ้มออกแล้วไม่คิดว่าจะขนาดนี้ นั่งนิ่งเป็นหินเลย“ไปครับ ไปเจอครอบครัวเฮียได้แล้ว” ผมหันไปบอกคนที่ทำหน้าจะร้องไห้อยู่ ผมเลยเลือกที่จะลงรถแล้วลงไปเปิดประตูรถให้เธอก่อนที่จะจับมือเธอลงมาจากรถ“พวกท่านจะรักมนต์ เชื่อเฮียนะครับ” ผมบอกคนตัวเล็กอีกครั้ง“ไหน คนที่มั่นใจในตัวเองไปไหนแล้ว น้ำมนต์ที่ปากหมาคนนั้นอยู่ไหนครับ หืม” ผมแกล้งว่าให้คนตัวเล็กก่อนที่ผมจะได้ค้อนวงโตจากเธอ “ไปครับ” ผมยิ้มให้เธอก่อนจะจับมือเธอเดินเข้าไปในบ้าน ไม่รู้จะเกร็งอะไรขนาดนั้น ไม่ได้พามาฆ่าสักหน่อย“อ้าวมาแล้วเหรอตายุ”“ครับคุณพ่อ แล้วนี่คุณแม่กับคุณย่าไปไหนครับ” ผมถามเมื่อไม่เห็นท่านทั้งสองคน“เข้าครัวนะ ทำอาหารรับขวัญแฟนแก”“นี่น้ำมนต์ครับ มนต์นี่พ่อเฮีย”“สวัสดีค่ะคุณลุง”“เรียกพ่อเหมือนตายุเถอะหนูมนต์”“เอ่อ ค่ะ คุณพ่อ” ผมยิ้มออกมาเมื่อเธอยอมเรียกพ่อผมว่าพ่อ ส่วนพ่อก็มองผมด้วยสายตาที่รู้ทัน ผมก็มองคนตัวเล็กที่นั่งเกร็งไม่ยอมขยับ ไม่กล้าพูด น่าเอ็นดูจริง ๆ“อ้าวตายุมาแล้วเหรอ น้องล่ะ”“อยู่นี่ไงครับคุณแม่ มนต์นี่คุณย่ากับคุณแม่ของเฮียเอง”
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 78
“ยัยมนต์”“...” ฉันไปตอบแต่มองคนตรงหน้าแทน“ขอบใจนะที่มาเป็นแบบให้”“อืม ฉันไปละ” พูดจบฉันก็จะเดินออกไปจากสตูที่เราใช้ถ่ายงาน“เดี๋ยว ระวังผู้หญิงที่ชื่อรุ้งดี ๆ ถ้าเธอพลาดเธอจะเสียใจเหมือนฉัน ครั้งหนึ่งฉันมีเคยมีแฟนและรักกันมาก แต่พอพี่เขามาเรียนต่อมาเจอกับยัยรุ้งนั่น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป”“...”“ฉันกับเขาต้องเลิกกัน ผู้หญิงคนนี้ทำได้ทุกอย่างที่อยากได้ ไม่สนแม้กระทั่งความถูกผิด ถ้าเธอคิดว่าฉันร้าย ฉันยอมรับ แต่ผู้หญิงอย่างยัยนั่นเรียกว่าร้ายไม่ได้หรอกนะ เพราะยัยนั่นมันเลว ระวังดี ๆ ล่ะ” ฉันยืนหันหลังฟังยัยพรรณพูด สงสัยยัยรุ้งนะร้ายกว่าที่คิดแฮะคนไม่ชอบหน้ากันอย่างยัยพรรณถึงได้ออกปากเตือน“อืม ขอบใจ แค่นี้ใช่ไหม ฉันไปล่ะ”“เดี๋ยว”“อะไรอีก”“พี่พายุอะ เด็ดดีนะ เตรียมตัวให้พร้อมละ อย่าทำให้โกรธเชียวเดี๋ยวชะตา...ขาด จะหาว่าฉันไม่เตือน หึ”“ยัย..” ฉันหันไปกะว่าจะด่ายัยพรรณนี่เต็มที่ แต่มันดันเดินหนีไปแล้ว หนอยแหนะขิงว่าตัวเองได้พี่พายุงั้นเหรอ แล้วมีการบอกว่าเตรียมตัวเพราะชะตา..จะขาดอีก ยัยบ้านี่ ไม่ชอบหน้ากันยังไงก็ไม่ชอบอย่างนั้น สงสัยจะดีกันไม่ได้ ยัยอสรพิษเอ้ยตืด...ตืด...“ทำไมรับช้า
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 77
เฮ้อฉันนั่งถอนหายใจเป็นรอบที่สิบ หนักใจ หนักใจจริง ๆ“แกเป็นอะไรของแกยัยมนต์ มีเรื่องอะไร” ฉันมองหน้ายัยหวาน ที่มันนั่งมองหน้าฉัน นั่งดูฉันถอนหายใจออกมาเงียบ ๆ จนอดที่จะถามออกมาไม่ได้“ก็ คืองี้ ยัยพรรณมาขอร้องให้ฉันไปเป็นแบบให้กลุ่มนางถ่ายรูปหน่อย เพราะอาจารย์วิชานาง บอกว่า ถ้าให้ฉันไปเป็นแบบให้นางไม่ได้ พวกนางทั้งกลุ่มก็จะไม่ได้เข้าสอบ”“อ้าว ไมเป็นงั้นละ”“นางบอกฉันว่า อาจารย์สั่งงานชิ้นนี้ตั้งแต่จบกิจกรรมการแข่งขัน แต่นางไม่ชอบหน้าฉัน ค่อนข้างจะเกลียดขี้หน้า เพราะฉันชนะนาง ตามแบบฉบับพวกอีโก้สูงนั่นแหละ นางเลยไม่ยอมมาติดต่อ”“แล้ว”“ก็พออาจารย์เห็นว่ามันนานแล้วแต่กลุ่มนางยังไม่ได้ส่ง อาจารย์ก็เลยถามถึง แล้วพอนางตอบไม่ได้ อาจารย์ก็เลยบอกมาแบบนั้น”“แล้วคนอื่นไม่ได้เหรอ”“ฉันถามนางแล้ว แต่อาจารย์ไม่ยอม เพราะอาจารย์อยากให้ฉันเป็นแบบมาก เห็นว่ากลุ่มนางเป็นศูนย์รวมคนเก่ง โดยเฉพาะตากล้องนะ แล้วอาจารย์ก็อยากเป็นแบ็กหลังให้ตากล้องคนนี้ส่งภาพประกวดด้วย เลยรีเควสมาว่าขอเป็นฉันเลย”“...”“ความจริงอาจารย์บอกนางว่า ถ้านางบอกปัญหาที่มีมาตั้งแต่แรก อาจจะเปลี่ยนคนหรือธีมได้ แต่นี่มารู้ตอนนี้”“อา
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 76
“พี่พายุคะ พี่พายุ” “...”“พี่พายุคะ ตื่นค่ะ กินข้าวเร็วจะได้กินยา”“ฮือ พี่นอนก่อนนะ เอาไว้ก่อน”“ไม่ได้ค่ะ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้!”“...”“ถ้าพี่พายุไม่ลุกขึ้นมา มนต์จะไม่คุยด้วยแล้วนะคะ”“โอ๊ย มนต์อะ” ฉันมองคนตรงหน้าที่ลุกขึ้นมานั่งหน้าบูด ตาก็แดง แก้มก็แดง สงสัยไข้จะเล่นงานแล้วแน่เลย“ไปล้างหน้าค่ะ แล้วมากินข้าว ให้ไวเลยนะคะ!”“...” เขามองหน้าฉันแล้วสะบัดหน้าหนีลุกไปล้างหน้า ก่อนจะเดินกลับมานั่งหน้าบูดที่โซฟา“กินข้าวค่ะ จะได้กินยา จะได้หาย”“...”“อย่าดื้อนะคะพี่พายุ มนต์ไม่อยากทะเลาะกับพี่นะ” เท่านั้นแหละคะ คนตรงหน้าเบ้หน้าเลย นี่อย่าบอกนะว่าจะร้องไห้นะ บ้าไปแล้ว เขาเสียสติไปแล้วแน่ ๆ“หยุดเบ้ปากเลยค่ะ ทานข้าว หยุดนะ” ฉันพูดแต่เขาก็ยังไม่ยอมกินข้าว จนฉันต้องหยิบถ้วยเข้าต้มมาใกล้ตัว ก่อนที่จะหยิบช้อนตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าแล้วยกป้อนเขา“มาค่ะ มนต์ไม่ดุแล้ว อะนี่กินนะคะ มนต์ป้อน” เขาอ้าปากรับข้าวที่ฉันป้อนช้อนแล้วช้อนเล่า จนข้าวต้มในถ้วยหมดฮึกพอฉันเงยหน้ามองอีกที ก็ต้องตกใจและแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง ที่คนตรงหน้าพยายามห้ามเสียงร้องไห้ของตัวเอง ค่ะได้ยินไม่ผิดเขา ร้อง ไห้!!!โอ้พระเจ้
