LOGINShare
ตอนที่ 7
Last Updated:
2025-02-03 00:14:30py pub
ใช่ครับ ผมอยู่ผับ ผับผมเองแหละ ก็แวะมาคลายเครียดกันนิดหน่อย พวกผมเป็นผู้ชาย ที่สำคัญโสด มันก็เป็นธรรมดาของพวกผมที่จะต้องมากินเหล้าเคล้านารี อย่าด่าพวกผมเลวเลยครับ เรียกว่าแบ่งปันความหล่อให้สาว ๆ ได้เชยชมก็พอ ซึ่งเพื่อนสามตัวของผมก็มีสาวนั่งข้างเรียบร้อย โดยเฉพาะไอ้เหนือที่ตอนนี้มันกับสาวไซซ์มหึมาแทบจะล่อกันตรงนี้อยู่ละ
"มึง กูไปละ" ไอ้วินพูดจบ มันก็เดินไปกับสาวร่างเล็กที่นมไม่เล็ก
"โชคดีนะพวก"
พูดจบ ไอ้ดินมันก็ควงสาวผมแดงขึ้นห้องทันที ใช่ครับพวกผมมีห้องไว้ทำภารกิจที่นี่ สำหรับลงความใคร่น่ะครับ รวมถึงห้องนอนด้วย แต่ห้องนอนไม่มีใครมีสิทธิ์เข้านะครับ เพราะมันเป็นพื้นที่ส่วนตัว สาว ๆ ที่พวกผมมีอะไรด้วยก็แค่ วันไนท์สแตนด์ ไม่มีการผูกมัด มีความสุขกันทั้งสองฝ่าย พร้อมกับเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เป็นค่าตอบแทนแก่สาว ๆ
"ไอ้เหนือ ห้องมีไอ้สัตว์ ไปได้แล้ว มึงจะล่อกันตรงนี้เลยหรือไง"
ผมพูด ผมล่ะยอมมันจริง ๆ หื่นไม่เลือกที่จริง ๆ มันเงยหน้าจากนมผู้หญิงคนนั้นพร้อมมองผมอย่างไม่สบอารมณ์
"ไปกันเถอะครับน้องหญิง จะได้ไม่มีใครมาขัดอารมณ์เราสองคนอีก" มันพูดกับผู้หญิงที่เป็นเหยื่อของมันในค่ำคืนนี้ ก่อนจะเดินออกไป เฮ้อ
"ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ" ผมนั่งอยู่สักพักก็มีผู้หญิงเข้ามาทักผม อืม หุ่นใช้ได้ โดยเฉพาะหน้าอก ผมมองหน้าอกผู้หญิงคนนี้สักพักก่อนจะเงยหน้ามองใบหน้าของเธอ หึ หน้าตาสวยใช้ได้คนนี้แหละเหยื่อของผม
"เชิญครับ" ผมพูดเธอก็นั่งลงข้างผม พร้อมเอานมมาถูแขนผมทันที
"ชื่อแยมนะคะ" หึ แยมงั้นเหรอ อยากกินแยม
"พายุครับ" ผมตอบพร้อมกระตุกยิ้มให้หนึ่งที
"พายุนี่ พูดน้อยนะคะ" เธอยังคงพูดพร้อมกับนำมือของเธอมาลูบอยู่บริเวณหน้าอกของผม
"หึ" ผมเพียงแค่หัวเราะในลำคอเท่านั้น
"แยมชอบคุณแล้วสิ แถมยังอยากกินพายุอีกด้วย พายุจะอนุญาตไหมคะ" เธอพูดขอแต่มือเธอวนมาลูบใกล้ ๆ เป้าผมแล้ว ถ้าจะขนาดนี้จะขอทำไมวะ
"คงไม่ต้องขอแล้วมั้งครับ เพราะคุุณลุกผมแล้ว" ผมพูดพร้อมมองหน้าเธออย่างมีเลศนัย
"แล้วจะยอมให้แยมลุกไหมล่ะคะ" แยมพูด
"วันไนท์ไม่ผูกมัด แตกแล้วแยก" ผมพูด ใช่ครับมันคือกฎของผม ถ้าทำตามไม่ได้ก็จบกันตั้งแต่ตอนนี้
"หึ ตกลงค่ะ" เธอพูดพร้อมมองหน้าผมแล้วกัดริมฝีปากอย่างยั่วยวน
"งั้นก็ไปครับ ผมก็อยากกินแยมแล้วเหมือนกัน" พูดจบผมก็เดินนำเธอเข้าห้องทันที
ณ ห้องประชุม
เมื่อไหร่จะมากันน้า โอ๊ย ฉันละเครียด ไหนจะเรื่องการแสดง ไหนจะตัวคนแสดง นี่น้องมนต์นางจะไม่ลงแข่งจริง ๆ เหรอ
"ไม่เป็นไรน่าเจ๊ริชชี่ ยังไงซะน้องมันก็ต้องมาที่นี่อยู่แล้ว" รันนี่ตุ๊ดหัวโปกพูด
"ใช่เจ๊ น้องมาเราค่อยกล่อมน้องให้ลงก็ได้" ปูเป้ตุ๊ดฝึกหัดพูดต่อ จริงอย่างตุ๊ดสองตัวมันว่า ยังไงซะน้องก็ต้องมาที่นี่ ถึงเวลาค่อยใช้วาจาอันศักดิ์สิทธิ์กล่อมน้องมันก็ได้หนิ แล้วเมื่อไหร่จะมากันเนี่ย ตุ๊ดเครียด
"อ้าว เจ๊ ทำไมนั่งหน้าเครียดขนาดนั้นอะ แล้วนี่พวกเฮีย ๆ ยังไม่มากันอีกเหรอ" ไอ้ก้องประธานปีสองพูด เฮ้อ พอเห็นหน้าหล่อ ๆ ของมันก็สบายใจ มันใช่เวลาไหมเนี่ย…
"ไง นั่งหน้าเครียดเชียว" นั่นไงเสียงแบบนี้มีคนเดียว ไอ้พายุ แก๊งหล่อเลว
"แล้วนี่น้องยังไม่มากันอีกเหรอ" ไอ้ดินพูด
"เอาเหอะ รอน้องหน่อย" ไอ้วินสุภาพบุรุษจอมปลอม
"อย่าเครียด ๆ เดี๋ยวไม่สวยนะฮะ" ไอ้นี่ก็กะล่อนตัวพ่อไอ้เหนือ
สิบนาทีต่อมา
"ขอโทษนะคะที่มาสาย พอดีออกมาช้าค่ะ รถเลยติด" น้องน้ำหวานมาแล้ว มาพร้อมกับน้องทิพย์ น้องพิ้งค์ น้องแดน แต่ขาดไปหนึ่งคนอ่า นี่น้องจะไม่มาจริง ๆ เหรอ
"เอ่อ คือยัยมนต์ไปเข้าห้องน้ำค่ะ เดี๋ยวนางตามมา" น้องพิ้งค์พูด
"ไม่เป็นไรลูกไม่เป็นไร แค่พวกหนูมากันเจ๊ก็ดีใจแล้ว ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นสิจ๊ะน้องพิ้งค์ พวกมันไม่กัดหรอก นี่พวกแกก็ทำหน้ามันดี ๆ หน่อยสิ เห็นไหมนางฟ้าของฉันกลัวกันหมดแล้ว" ฉันพูดกับน้อง ๆ เพราะตอนนี้น้องพิ้งค์ดูกลัวไอ้แก๊งหล่อเลวขนาดหนักเลย ไอ้พวกนี้ก็นิ่งซะ จะคีพลุกไปถึงไหน
"เจ๊"
"อะไรจ๊ะน้องทิพย์"
"เจ๊มองหาคนเปลี่ยนตัวไอ้มนต์หรือยังคะ ไอ้มนต์มันจะไม่ลงนะ" คำพูดประโยคต่อมาของน้องทิพย์ทำให้ฉันอึ้งจนไปไม่เป็นเลยล่ะ
"เอ่อ แล้วถ้าเจ๊บอกว่าจะกล่อมมัน หวานบอกเลยค่ะ ไม่มีทาง"
"ใช่ค่ะ ไม่มีใครบังคับมนต์ได้หรอกเจ๊ คำพูดของมันคือคำขาด ไม่ก็คือไม่" ยังสมทบกันอีกนะเด็ก ๆ เจ๊จะเป็นลม
"ทำไมหนูถึงรู้นิสัยของมนต์ดีกันจังล่ะจ๊ะ" เออ ฉันก็สงสัยนะ น้องมันสนิทกันมากขนาดนั้นเลย
"เจ๊ไม่สังเกตหรือสงสัยติดใจในชื่อพวกหนูเลยเหรอคะ" เออนั่นสิ ที่น้องพิ้งค์พูดก็มีเหตุผล ชื่อคล้าย ๆ กัน
"ก็นิดหน่อยจ้ะ" เป็นยัยรันนี่ตอบน้องไปเอง
"จะไม่รู้ได้ยังไงคะ พวกหนูสี่คนเนี่ย เรียกว่ารู้ไส้รู้พุงกันหมดเลยล่ะ พ่อแม่ของพวกหนูเป็นเพื่อนกันย้ำว่าสนิทกันมาก ถึงขนาดตั้งชื่อพวกหนูให้คล้องจองกัน เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก รู้ข้อดีข้อด้อยของกันอย่างชัดเจน เรียกได้ว่า ไม่ต้องพูดมองตาก็รู้ใจเลยล่ะเจ๊" โห ยิ่งกว่าละคร มิน่าถึงมักเห็นไปไหนมาไหนด้วยกัน น้องหวานร่ายซะยาวเลย ไอ้หล่อเลวสี่ตัวเอ้ย สี่คนก็นั่งมองน้องตาไม่กะพริบ มีอยู่คนมองที่ประตูอย่างเดียว จะใครล่ะก็พายุไง
Related chapters
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 8
"ขอโทษค่ะที่สาย" มาแล้วน้องมนต์ของเจ๊"เอ่อเจ๊คะ""หนูไม่ต้องพูดขอเจ๊ทำใจแป๊บหนึ่ง เจ๊รับไม่ได้" มาถึงก็จะเอาเลยเหรอ มีไอ้พายุนั่งยิ้มมุมปากอยู่คนเดียวคงสะใจล่ะสิ หึ"เจ๊" หนูอย่าเรียกเจ๊แบบนั้นสิเจ๊ใจไม่ดี"หนูแค่จะบอกว่า หนูจะลงแข่งเอง""อืม เจ๊รู้แล้ว เดี๋ยว... หนูว่ายังไงนะ""หนูแค่จะบอกว่าหนูจะลงประกวดเอง""อ๊าย จริงเหรอ""จริงค่ะ""หนูไม่ได้โกหกเจ๊ใช่ไหมลูก""ค่ะ" หลังจากได้รับคำตอบที่น่าพึงพอใจอย่างมาก ความเครียดของตุ๊ดอย่างฉันก็หายเป็นปลิดทิ้ง หึหึ มีความสุข ฉันหันไปเหล่ตามองไอ้พายุที่ตอนนี้นั่งไม่สบอารมณ์อยู่ หัวเราะทีหลังดังกว่า"ยัยมนต์ ไหนแกบอก""พวกแกก็รู้ว่าฉันเกลียดอะไรมากที่สุด ถึงคอนโดแล้วเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง" ยังไม่ทันที่น้องพิ้งค์จะพูดจบน้องมนต์ก็ขัดขึ้นมาซะก่อน ต้องมีอะไรแน่ ๆ แต่ช่างเถอะ แค่แก๊งนี้ลงให้ฉันก็ฟินจนไม่รู้จะฟินยังไงแล้ว"ใครไปปลุกต่อมแกวะ" ซึ่งน้องหวานถามแต่น้องมนต์ก็ไม่ตอบได้เพียงส่งยิ้มร้ายให้เท่านั้น"หนูอย่ายิ้มอย่างนั้นสิจ๊ะ เจ๊กลัว" ฉันพูดติดตลกซึ่งน้องมันก็ขำ หลังจากนั้นเราก็พูดถึงกฎกติกากันอีกครั้งหนึ่ง"เจ๊ มนต์จะลงวอลเล่ย์บอลนะ""หนูจะไหวเหรอล
Last Updated : 2025-02-03จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 9
"อะไรพวกแก ทำไมมองฉันอย่างนั้น" ก็จะไม่ให้มนต์คนสวยถามได้ไงล่ะ ก็เพื่อนสามตัวเล่นนั่งจ้องขนาดนี้ จะกินเตี๋ยวก็กินไม่ลง"เล่ามา" อื้ม พร้อมกันเชียว"เล่าไรวะ" ฉันก็แค่แกล้งมันไปงั้นแหละ จริง ๆ ก็รู้แหละว่าพวกมันอยากรู้อะไร"ก็ใครมันไปจี้จุดแกล่ะวะ องค์ถึงได้ลง" ยัยหวานถามด้วยความอยากรู้สุด ฉันยิ้มหวานให้พวกมันหนึ่งครั้ง"ถ้าฉันจำไม่ผิด ฉันบอกพวกแกว่า ถึงคอนโดจะเล่าให้ฟัง เพราะฉะนั้นรอก่อนนะเด็ก ๆ" ฉันพูดจบก็ก้มลงกินก๋วยเตี๋ยวต่อ"พรุ่งนี้ มาพบฉันที่ห้องตอนบ่ายสอง"เพิ่งกินก๋วยเตี๋ยวได้คำเดียว เสียงไอ้เฮดว้ากก็ดังขึ้นมาในหัว"นี่! พวกแก ตอนนี้กี่โมงแล้ววะ" ปากถามแต่ก็ไม่ได้หยุดกินก๋วยเตี๋ยวแสนอร่อยของฉันเลยสักนิด"บ่ายสอง" o_o"ฮะ บ่ายสอง ตาย ตายแน่ ๆ ตาย ๆ" ฉันรีบเก็บของเข้ากระเป๋า"ใครตายยัยมนต์" ยัยพิ้งค์ถาม"ไม่มีเวลาแล้วแก ไปก่อนนะ" พูดจบฉันก็รีบวิ่ง ย้ำว่าวิ่งขึ้นตึกวิศวะห้องไอ้เฮดว้ากทันที ตายแน่ ฉันตายแน่ ป่านนี้แช่งชักหักกระดูกฉันแล้วมั้ง"ขออนุญาตค่ะ"หลังจากถึงห้องฉันก็เปิดประตูพรวดเข้าไปพร้อมกับคำขออนุญาตที่ไม่อยากฟังคำตอบรับเท่าไหร่ ก็ฉันเปิดเข้ามาแล้วหนิ สายมากด้วย แต่พอเ
Last Updated : 2025-02-03จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 10
ณ ห้องเก็บอุปกรณ์กีฬาวิศวะแค่ก แค่ก แค่ก"พวกวิศวะไม่เคยเข้ามาทำความสะอาดเลยเหรอวะ อ้อ เพิ่งเปิดเทอม มิน่าล่ะ ถึงใช้เราอย่างกับทาส พูดแล้วก็โมโห" ฉันได้แต่บ่นกับตัวเองแต่ทำอะไรไม่ได้ ยังไงซะฉันก็ต้องรีบทำ เพื่อที่จะได้รีบกลับ อย่างน้อยฉันก็ต้องมาใช้อุปกรณ์และโดมที่นี่ในการฝึกซ้อมวอลเล่ย์ เอาวะ คิดว่าทำให้ตัวเองละกัน หลังจากนั้นฉันก็หยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดและลงมืออย่างรวดเร็ว ผ่านไปสองชั่วโมง17:00"อ่า ห้าโมงแล้วสิ เสร็จสักที เฮ้อ เหนื่อยโว้ย" ฉันรีบเก็บอุปกรณ์และปิดห้องเก็บอุปกรณ์เพื่อที่จะกลับคอนโดร้านป้าแดง"ป้าแดงคะ วันนี้หนูขอข้าวผัดกะเพราหมูนะคะ เอ่อ ไม่ต้องเผ็ดมากนะคะ วันนี้ทั้งวันหนูกินแค่แซนด์วิชเอง เดี๋ยวปวดท้อง หนูไม่อยากฟังเพื่อนสามนางบ่น"ใช่แล้วค่ะทุกคน ฉันอยู่ที่ใต้คอนโดแล้ว ร้านข้าวป้าแดงที่ฉันชอบมาฝากท้องแทบทุกวันตอนเย็น ขอบอกว่าอร่อยมาก แซ่บเว่อร์ รสมือถูกใจฉันสุด ๆ อ้อ ส่วนนายนั่นอะเหรอ ฉันไม่เห็นหัวตั้งแต่สั่งงานฉันเสร็จเเล้วล่ะ ช่างเถอะ ฉันไม่สนใจหรอก และนับจากวันนี้นะ ฉันจะไม่คุยกับหมอนั่นด้วย คอยดูสิ ถามคำฉันก็จะตอบคำ จะไม่อะไรทั้งสิ้น โกรธ โมโห และน้อยใจ หือ ว
Last Updated : 2025-02-03จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 11
"ก้มหน้าลงไปครับ""เงียบ!!""ไม่เคยพูดกันหรือไง""เล่นกันดีจริง""สนุกกันพอหรือยังครับ"เงียบ ไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจเข้าออกของเด็กปีหนึ่งอย่างพวกฉัน นี่มันก็เพราะว่าเข้าสู่อาทิตย์ที่สองของการรับน้องแล้ว แต่พวกฉันยังไม่ได้ทำหน้าที่ ยังไม่ได้ฝึกซ้อม และเพื่อนในรุ่นก็ยังไม่ได้ทำพรอบทำฉากเลย คือตั้งแต่วันสุดท้ายที่พวกฉันพบเจ๊ริชชี่ รุ่นพี่ก็ปล่อยพวกฉันตามอัธยาศัย มีเรียกเข้าเชียร์บ้าง แต่หนักเลยคือพวกเราร้องเพลงเชียร์ไม่ได้ พวกพี่ว้ากเลยโกรธ"รุ่นพี่พูดอะไรด้วยไม่เคยได้ ว่าไม่ได้ แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้ จะเอารุ่นกันไหมครับ" ขนาดพี่เหนือยังมาทำนองนี้ แล้วอีตาพี่ทอร์นาโดของฉันล่ะ นู่นยืนหน้าถมึงทึงอยู่นู่น เขายังไม่พูดอะไรสักนิดเลยวันนี้ มันแปลก"จะเอายังไง" พูดแล้วพี่ทอร์นาโดของฉันพูดแล้ว แต่เสียงนิ่งไปนะ แบบนี้ไม่ดี"พวกเราขอโอกาสแก้ตัวอีกครั้งครับ" แดน ตัวแทนประธานรุ่นพูดขึ้น"เราเหรอ ขนาดเพื่อนคุณบางคน ยังไม่สามารถทำตามคำสั่งของผมได้เลย แล้วพวกคุณจะทำได้เหรอ" สะดุ้งเลย นี่มันว่าฉันชัด ๆ"ทำได้ค่ะ" และความอดทนฉันก็จบลง ฉันไม่สามารถทนให้เพื่อนโดนด่าแทนได้หรอก"หึ ได้ ไหนล่ะ ผ่านมาสองอาทิตย์
Last Updated : 2025-02-10จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 12
"ไม่แรงไปหน่อยเหรอวะ ไอ้พายุ" ไอ้วิน"ใช่ มันเหมือนประจานน้องเลยนะเว้ย" ไอ้เหนือ"ระวังเขาจะเกลียดมึงเข้าไส้ ด่าเขาไว้เยอะ" ไอ้ดิน ไอ้เชี่ยนี่ก็ปากหมาฉิบ แต่ทุกอย่างผมก็มีเหตุผลของผม ทุกสิ่งที่ออกจากปากคนเราออกไปแล้ว มีเหตุผลเสมอ แต่มันคืออะไรก็สุดรู้"พวกมึงจะบ่นเพื่อ?" ผมยักคิ้วถามพวกมันนิ่ง ๆจริง ๆ สิ่งที่ผมทำไปเมื่อครู่ มันอาจจะดูรุนแรงสำหรับรุ่นน้อง แต่ทุกอย่างที่ผมทำ มันก็มีเหตุผลเมื่อวานเด็กปีสองพวกไอ้ก้องมาบอกว่า เด็กรุ่นนี้ดื้อ แล้วก็มีนาวเด็กปีสองบริหารและคนอื่น ๆ มาบอกกับพวกผมว่ารุ่นน้องพูดด้วยไม่ได้ ติดเล่น ดื้อ บอกไม่ฟัง และเอารุ่นพี่ไปนินทาจนสนุกปาก งานที่สั่งก็ไม่เสร็จ กีฬาก็ไม่ซ้อม นี่เลยเป็นที่มาของการว้ากน้องวันนี้ครับ แต่ผมก็ผิด!!!ที่ผมบอกว่าผมผิดก็เพราะว่าผมด่าน้ำมนต์ เหมือนเป็นการประจานเธอ แต่ก็ดีเธอจะได้รู้ตัวซะบ้างว่าควรทำอะไร นี่อะไรผ่านมาสองอาทิตย์น้องไม่เคยเข้าหาผมเลย ไม่เคยคิดที่จะหาวิธีมาถามมาคุยกับผม ไม่มี! ซึ่งผมก็ไม่อะไรถ้าไม่ติดว่าคนอื่นจะต้องเดือดร้อนไปกับเธอด้วย มันดูเหมือนให้เธอแบกรับภาระไว้คนเดียว ซึ่งจริง ๆ แล้วผมต้องการให้เธอมีความรับผิดชอบ เพร
Last Updated : 2025-02-10จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 13
หืม ทุกคนคะ ช่วยฉันด้วยก็อิตาพี่ทอร์นาโดนี่น่ะสิ มันเห็นฉันทะเลาะกับรถพี่มันตั้งนานแล้ว แต่มันไม่ยอมออกมา มันแอบดูฉัน แอบฟังฉัน แล้วไงล่ะ ฉันก็ระเบิดอารมณ์ใส่รถพี่มันไปสะเต็มที่ หวังจะให้พี่มันเจ็บใจ แต่!!!กรรมมันก็ดั้นมาตกอยู่ที่ฉันนี่สิ นั่งหวานอมขมกลืนยังต้องขับรถให้มันขึ้นเนี่ย แล้วนี่อะไร นั่งมาตั้งนาน มันยังไม่ยอมพูดอะไรเลย แถมยังจะบอกให้ฉันขับรถไปเรื่อย ๆ ฮือ ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวชัด ๆ "นี่ จะให้ไปสะ..”เอือก!!ทำไมต้องมองแรงขนาดนั้นด้วยวะ"คุณจะให้ฉันไปส่งที่ไหนคะ" ถามออกไปแล้ว ฉันถามพี่มันออกไปแล้ว แล้วไมต้องมองหน้าเหมือนไม่พอใจด้วยวะ นี่ก็ถามดี ๆ ปะ ห้วย เดี๋ยวแม่ก็เบิดกะโหลกให้ซะหรอก"ไปคอนโดเธอ"“ฮะ” "ไปคอนโดเธอ""นะ นี่ จะบ้าหรือเปล่า บ้านคุณก็มี ทำไมไม่ให้ฉันไปส่งบ้านคุณล่ะ คุ..”"อย่าพูดมาก มีหน้าที่ขับและทำตามคำสั่งก็ขับไป ขืนเถียงต่อปากต่อคำอยู่แบบนี้ รูปและวิดีโอในเครื่อง คงจะต้องถูกส่งให้ครูวินัยเป็นแน่"ฮึ่ย โมโหค่ะ โมโห ทำอะไรไม่ได้ โกรธตัวเอง โมโหไอ้คนหน้าตายที่นั่งข้าง ๆ อย่างสบายใจ ถ้าไม่ติดว่ามีความผิดนะ ฝันไปเถอะ แล้วพี่มันไปคอนโด มันคิดอะไรไม่ด
Last Updated : 2025-02-10จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 14
คอนโดพรรณ"ซี๊ด อา ดีค่ะ พี่พายุ""อา อย่างนั้นแหละค่ะ อา"กึด กึด กึดตอนนี้ผมขย่มร่างใต้ร่างอย่างเอาเป็นเอาตาย ความโกรธที่มีต่อน้ำมนต์ ผมเอามาลงที่พรรณหมด "อ๊ะ อ๊ะ จะ เจ็บ""บะ เบาหน่อยค่ะ""ซี๊ด อา เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน มีหน้าที่ร้องครางอย่างเดียวก็พอ ถ้าเธอยังข้ามเขต ฉันจะหยุด" พูดจบผมก็เตรียมผละออกจากร่างบางทันที"มะไม่นะคะ พี่พายุ ทำต่อนะคะ" พรรณรีบเอาขาเกี่ยวเอวผมทันที และมันก็ทำให้น้องชายผมเข้าไปอยู่ในร่างของเธออีกครั้ง"ดีมาก"ผลับ ผลับ ผลับ "ซี๊ด อ่า ใกล้แล้วคะพี่พายุ""อ่า แรงอีกค่ะ แรงอีก""ซี๊ด อา เอามันดี""ไม่ไหวแล้ว กรี๊ดดดดด"ตับ ตับ ตับ ตับ"อาา"หลังจากที่ผมได้ปลดปล่อย ความเครียดที่ผมมีก็ลดน้อยลง และมันคงดีกว่านี้ ถ้าคนที่ผมมีอะไรด้วย คือน้ำมนต์ เมื่อคิดได้ดังนั้น ผมก็ลุกออกจากตัวของพรรณและถอดเครื่องป้องกันออก และไม่ลืมที่จะเข้าไปอาบน้ำ โดยพรรณหญิงสาวที่ผมหิ้วมาจากผับนอนหมดแรงอยู่บนเตียง อ้อผมรู้อีกอย่างคือเธอเรียนวอยซ์ เอกดนตรี ที่มหาลัยที่ผมเรียนอยู่ เข้าใจง่าย ๆ ก็คือ เธอเป็นรุ่นน้องต่างคณะของผมนั่นเอง"มีความสุขไหมคะพี่พายุ พรรณมีความสุขม้ากมาก" ทันทีที่ผมออ
Last Updated : 2025-02-10จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 15
"เฮ้ย น้ำมนต์ แกเป็นไรวะ ทำหน้าอย่างกับโกรธใครมา" ยัยพิ้งค์พูด "นั่นสิ น้ำมนต์ แกมีอะไรหรือเปล่าวะ" ยัยหวาน"ทะเลาะกับใครมาวะ" ยัยทิพย์เหอะ ทะเลาะเหรอ ควรเรียกว่ายังไงดีล่ะ แรด? ร่าน!!! จุกชะมัดเลยต่อละคำ ทำไมพี่มันเป็นคนปากร้ายขนาดนี้วะ"อารมณ์เสียน่ะ เจอคนบ้าปากหมาเมื่อคืน คิดแล้วโมโห ฉันน่าจะจับหักคอซะ""เอ่อ น้ำมนต์ เราว่า ไม่ดีมั้ง""อ้าวก้อย มาตั้งแต่เมื่อไหร่" "มาชัดถูกประโยคเลยล่ะน้ำมนตร์" ก้อยพูดแล้วก็ยิ้มแหย ๆ ใส่ฉัน ทำไมต้องคิดว่าฉันน่ากลัวขนาดนั้นวะ ฉันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นซะหน่อย"แล้วยัยปลากับพวกแดนพวกหินล่ะ" ยัยพิ้งค์เป็นคนถาม มันคงไม่อยากให้ยัยก้อยกลัวฉันล่ะมั้ง"อ๋อ พวกนั้นไปหาของกินน่ะ" พวกฉันพยักหน้าเป็นอันว่ารับรู้แล้ว"เฮ้ ลูกสาววววว ทำอะไรกันอยู่จ๊ะ แล้วนั่นน้ำมนต์เป็นอะไรจะลูก ทำไมทำหน้าเหมือนอยากฆ่าคนอย่างนั้นล่ะ" ฉันหันไปยิ้มให้เจ๊ริชชี่นิดหน่อย ก่อนจะจมอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง "เจ๊ อย่าเพิ่งไปเซ้าซี้มันเลย ยัยนี่ถ้าไม่บอกก็คือไม่บอก ขืนเซ้าซี้น่ะ มันฆ่าเราแน่" แต่ก็ยังไม่วายได้ยินเสียงยัยหวานกระซิบกระซาบกับพวกเจ๊ริชชี่"แล้ววันนี้ จะซ้อมอะไรกันลูก เพล
Last Updated : 2025-02-10
Latest chapter
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 84 จบ
30 นาทีต่อมาก๊อก ก๊อก ก๊อกฉันเคาะประตูเรียกคนในห้อง แต่ก็ไม่ยอมออกมาเปิด ฉันยืนชั่งใจอยู่หน้าประตูสักพัก ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในห้อง เข้าไปก็เห็นเขานอนหันหลังให้ประตูอยู่“ลุกขึ้นมาคุยกันก่อนค่ะ” ฉันเรียกแต่คนตัวโตก็ไม่ยอมขยับพรึบฉันพลิกร่างให้เขานอนหงายก่อนจะนั่งคร่อมเขาเอาไว้ แล้วไล้มือไปตามหน้าอกของเขาช้า ๆ เขามองการกระทำของฉันนิ่ง ๆ“มนต์ขอโทษ ทีหลังจะไม่ทำแบบนี้แล้วค่ะ” ฉันบอกเขาเสียงหวาน แล้วมองเขาด้วยสายตาเชิญชวนที่สุด“อย่ามายั่ว เดี๋ยวจะไม่ได้นอน” เขอพูดแล้วจับเอวจะให้ฉันลงจากตัวเขา แต่ฉันไม่ยอม นั่งบดเบียดให้ส่วนนั้นของเขากับฉันบดเบียดกันมากกว่าเดิม“น้ำมนต์”“หายโกรธมนต์สิคะ แล้วมนต์จะหยุด นะ นะคะ” เขามองฉันนิ่งก่อนจะเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา“มาง้อแบบนี้คิดดีแล้ว” เขาถามฉันจึงพยักหน้าเขิน ๆ ให้เขาไปพรึบอะ “ขอบคุณนะครับ” ตัวของฉันถูกกดลงบนเตียงนอน ในใจเต้นตึกตัก รอคอยสัมผัสจากเขา จมูกเธอได้กลิ่นครีมอาบน้ำที่เขาใช้ ทำไมนะทั้ง ๆ ที่ห้องของเขาและฉันใช้สบู่กลิ่นเดียวกัน แต่กลับรู้สึกว่าเมื่อมันอยู่บนตัวเขาแล้วมันดันหอมกว่าซะงั้นจุ๊บ จ๊วบเขาค่อย ๆ ไล่จูบฉันตั้งแต่
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 83
1 ปีผ่านไป ทุกคนคะตอนนี้ฉันขึ้นปีสองแล้วค่ะ ส่วนเฮียพายุก็อยู่ปีสี่แล้ว ปีนี้เฮียพายุฝึกงาน เราจึงไม่ค่อยได้เจอกันนัก เจอกันอาทิตย์ละสองถึงสามวันก็เท่านั้นเองแต่ฉันไม่เคยน้อยใจเขานะคะ เข้าใจเขาซะอีก เพราะงานเขาเยอะมาก ไหนงานที่จะต้องฝึก ไหนจะงานที่ผับเขาอีก เขาไม่ป่วยก็ดีสุด ๆ แล้วค่ะ ที่สำคัญถึงเราจะไม่เจอกัน แต่เฮียพายุเขาก็หาเวลาโทรมาคุยกับฉันทุกครั้ง ทุกครั้งที่โทรมาก็จะอ้อนนั่นอ้อนนี่ไปเรื่อยตามแบบฉบับเขานั่นแหละค่ะขออัปเดตเรื่องราวของเพื่อนสักหน่อย ยัยหวานกับพี่ดินก็หลังจากที่ผ่านการระหองระแหงกันคราวนั้นได้ก็รักกันปานจะกลืนกิน ชีวิตมีแต่สีชมพูไม่อมทุกข์โศกเหมือนใครเขาส่วนคู่พิ้งค์รายนั้นพี่วินก็ตามง้อขอคืนดีจนได้ แต่กว่ายัยพิ้งค์จะคืนดีด้วย ก็ตอนมาขึ้นปีสองนี่แหละค่ะ นางบอกว่าต้องดูให้แน่ใจก่อน จะให้โอกาสแต่ละครั้งต้องคิดดี ๆ เพราะไม่อยากเสียใจส่วนคู่ที่ฉันห่วงสุดคือยัยทิพย์กับพี่เหนือนี่แหละค่ะ ตอนนี้ทะเลาะกันหนักมาก ทะเลาะจนพี่เหนือขอห่างกับมันมาเป็นเดือนแล้ว มันเล่าให้ฟังพี่เหนือเขาเบื่อและรำคาญที่มันหึงเขากับน้องข้างบ้าน ทั้ง ๆ ที่เขาบอกว่ามันไม่มีอะไร แต่นางก็ยังหึง ฉั
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 82
อื้อฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นเมื่อมีแสงเล็ดลอดผ่านม่านระเบียงห้องเขามา แสงแดดที่ส่องผ่าน ทำให้ฉันต้องกะพริบตาหลายครั้งเพื่อนให้คุ้นชินกับสภาพแสงในห้อง ฉันไล่สายตาไปรอบ ๆ ห้องอย่างไม่คุ้นชิน เพราะที่นี่มันไม่ใช่ห้องฉัน ก่อนจะก้มลงมองที่เอวเมื่อรู้สึกมีอะไรรัดเอวอยู่“เฮียพายุ”ทันทีที่ฉันก้มหน้าลงไปมองที่เอวก็เจอกับวงแขนที่กอดรัดเอวฉันไว้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ว่าแต่ฉันมาอยู่ที่ห้องพี่พายุได้ยังไง นี่คอนโดเขาเหรอ เอ๊ะ ทำไมรู้สึกโหวงเหวงข้างในนะ“กรี๊ดดดด”ฉันกรี๊ดออมาอย่างตกใจ เมื่อก้อมหน้ามองดูที่คอเสื้อ ฉันไม่ได้ใส่เสื้อใน!“มนต์เป็นไร ใครทำอะไรครับ”“เฮียนั่นแหละทำอะไรมนต์”“อ๋อ นึกว่าเรื่องอะไร” เขาตอบแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน“เฮียคะ ไม่ตลกนะ”“แล้วเราคิดว่าเฮียทำอะไรละ”“เฮียจิ้มมนต์แล้วใช่ไหม”โป๊ก“โอ๊ย เฮียดีดหน้าผากมนต์ทำไม มนต์เจ็บนะ คนฉวยโอกาส”“คิดดี ๆ ถ้าเฮียจิ้มมนต์ เราจะมีแรงลุกมาโวยวายไหม” ฉันคิดตามที่เขาพูด แล้วตรวจสภาพตัวเองก็พบว่าทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิมขาดก็แต่เสื้อในเท่านั้นที่หายไป“แล้วเฮียทำอะไรบ้างละคะ” ฉันถามเขาพร้อมทำหน้างอ“จะให้พูดจริงเหรอ”“เฮีย!!” ฉันมองเขาทั้ง
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 81
ผมมองน้ำมนต์ด้วยความไม่พอใจไม่ใช่ว่าเธอตบรุ้งนะ แต่เพราะบนใบหน้าของเธอมีรอยแดง เป็นรอยนิ้วมือปรากฏอยู่ ผมเคยบอกเธอแล้ว ว่าอย่าทำให้ตัวเองเจ็บตัว แล้วดูตอนนี้สิหมับ“จะไปไหน”“...” เธอไม่ตอบแต่พยายามสะบัดแขนออกจากมือของผม นี่คงจะคิดเองเออเอง ว่าผมเข้าข้างรุ้งสินะ เหอะ ผมไม่ได้โง่เหมือนพระเอกในละครนะครับที่พอเห็นฉากที่นางเอกมีเรื่องกับนางร้าย แล้วจะเข้าข้างนางร้ายด่านางเอก ผมพายุครับ ผมไม่ได้โง่!!! ผมคบกับมนต์มาตั้งหลายเดือน คิดเหรอว่าผมจะไม่รู้ว่าแฟนตัวเองนิสัยยังไง“ปล่อย”“จะไปไหน อยู่คุยกันก่อน” ผมพูดกับคนที่เริ่มดื้อ คอยดูสิเดี๋ยวก็ร้องไห้ อะนั่นไงน้ำตาไหลแล้ว ผมยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คิดมากไปเองอะมนต์“พี่พายุคะ รุ้งเจ็บ” ผมดึงมนต์เข้ามากอดไว้แน่น เมื่อเห็นเธอร้องไห้ แล้วมองไปที่ไอ้วินให้มันพยุงรุ้งขึ้นมา“แฟนผมก็เจ็บ”“พี่พายุ!” รุ้งเรียกผมอย่างไม่อยากจะเชื่อที่ผมเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเอง ส่วนยัยตัวแสบที่อยู่ในอ้อมกอดผมก็เงยหน้าขึ้นมามองผมทั้งน้ำตา จนผมต้องเอื้อมมือไปเช็ดหยดน้ำตาออกจากใบหน้าให้อย่างแผ่วเบา“แต่มนต์เขาทำร้ายรุ้งนะคะ พี่พายุควรจะปลอบรุ้งสิ”“ทำไมฉันต้องปลอบเธอ รุ้
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 80
วันสอบวันสุดท้าย“ไงพวกแกทำได้กันไหมวะ”“อื้อได้” ฉันเอ่ยถามเพื่อน ๆ ของฉัน หลังจากแกจากห้องสอบแล้วใช่ค่ะวันนี้เป็นวันที่พวกฉันสอบวันสุดท้าย ตลอดอาทิตย์นี้ ฉันกับพี่พายุก็ไม่ค่อยเจอกันเท่าไหร่เพราะว่าพี่เขาก็อ่านหนังสือเตรียมสอบเหมือน แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเขาก็ทั้งโทรทั้งไลน์มาคุยกับฉันอยู่ดี"กลับเลยไหม ไหน ๆ ก็สอบเสร็จแล้ว”“พวกแกกลับก่อนเลย ฉันขอรอเฮียพายุก่อน เฮียเขาบอกให้รอ” ฉันตอบยัยพิ้งค์ พวกมันก็พยักหน้ารับก่อนที่จะเดินแยกออกไปขออัปเดตเรื่องราวของยัยพิ้งค์กับพี่วินหน่อยนะ ตอนนี้เขาสองคนเลิกกันแล้วละ สวนพี่วินก็พยายามตามง้อ แต่ยัยพิ้งค์ไม่ยอมคืนนี้ ฉันถามมันว่าทำไม มันบอกฉันว่า วันนั้นที่มันร้องไห้มันตั้งใจจะไปง้อพี่วิน เพราะพี่วินงอนนางอยู่ แต่พอเปิดประตูเข้าไปนางกลับโดนเซอร์ไพรส์ซะเองพี่วินนอนอยู่บนเตียงกับคู่หมั้นเสื้อผ้าไม่ได้ใส่ พี่วินก็พยายามจะอธิบาย แต่นางไม่ฟังวิ่งร้องไห้ออกมา จนในที่สุดนางก็ตัดสินใจบอกเลิกพี่วิน พี่วินตัดสินใจมาพูดคุยกับพวกฉัน ขอให้พวกฉันช่วยจนพวกฉันต้องบอกพี่วินไปตรง ๆ ว่าเรื่องนี้ช่วยอะไรไม่ได้ พี่วินผูกเองก็ต้องแก้เอง แล้วฉันยังบอกพี่วินอีกว่า คนอ
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 79
ผมนั่งมองคนที่นั่งนิ่งไม่ยอมขยับตั้งแต่รถเข้ามาจอดในบ้าน ตอน แรกก็เห็นว่ายิ้มออกแล้วไม่คิดว่าจะขนาดนี้ นั่งนิ่งเป็นหินเลย“ไปครับ ไปเจอครอบครัวเฮียได้แล้ว” ผมหันไปบอกคนที่ทำหน้าจะร้องไห้อยู่ ผมเลยเลือกที่จะลงรถแล้วลงไปเปิดประตูรถให้เธอก่อนที่จะจับมือเธอลงมาจากรถ“พวกท่านจะรักมนต์ เชื่อเฮียนะครับ” ผมบอกคนตัวเล็กอีกครั้ง“ไหน คนที่มั่นใจในตัวเองไปไหนแล้ว น้ำมนต์ที่ปากหมาคนนั้นอยู่ไหนครับ หืม” ผมแกล้งว่าให้คนตัวเล็กก่อนที่ผมจะได้ค้อนวงโตจากเธอ “ไปครับ” ผมยิ้มให้เธอก่อนจะจับมือเธอเดินเข้าไปในบ้าน ไม่รู้จะเกร็งอะไรขนาดนั้น ไม่ได้พามาฆ่าสักหน่อย“อ้าวมาแล้วเหรอตายุ”“ครับคุณพ่อ แล้วนี่คุณแม่กับคุณย่าไปไหนครับ” ผมถามเมื่อไม่เห็นท่านทั้งสองคน“เข้าครัวนะ ทำอาหารรับขวัญแฟนแก”“นี่น้ำมนต์ครับ มนต์นี่พ่อเฮีย”“สวัสดีค่ะคุณลุง”“เรียกพ่อเหมือนตายุเถอะหนูมนต์”“เอ่อ ค่ะ คุณพ่อ” ผมยิ้มออกมาเมื่อเธอยอมเรียกพ่อผมว่าพ่อ ส่วนพ่อก็มองผมด้วยสายตาที่รู้ทัน ผมก็มองคนตัวเล็กที่นั่งเกร็งไม่ยอมขยับ ไม่กล้าพูด น่าเอ็นดูจริง ๆ“อ้าวตายุมาแล้วเหรอ น้องล่ะ”“อยู่นี่ไงครับคุณแม่ มนต์นี่คุณย่ากับคุณแม่ของเฮียเอง”
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 78
“ยัยมนต์”“...” ฉันไปตอบแต่มองคนตรงหน้าแทน“ขอบใจนะที่มาเป็นแบบให้”“อืม ฉันไปละ” พูดจบฉันก็จะเดินออกไปจากสตูที่เราใช้ถ่ายงาน“เดี๋ยว ระวังผู้หญิงที่ชื่อรุ้งดี ๆ ถ้าเธอพลาดเธอจะเสียใจเหมือนฉัน ครั้งหนึ่งฉันมีเคยมีแฟนและรักกันมาก แต่พอพี่เขามาเรียนต่อมาเจอกับยัยรุ้งนั่น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป”“...”“ฉันกับเขาต้องเลิกกัน ผู้หญิงคนนี้ทำได้ทุกอย่างที่อยากได้ ไม่สนแม้กระทั่งความถูกผิด ถ้าเธอคิดว่าฉันร้าย ฉันยอมรับ แต่ผู้หญิงอย่างยัยนั่นเรียกว่าร้ายไม่ได้หรอกนะ เพราะยัยนั่นมันเลว ระวังดี ๆ ล่ะ” ฉันยืนหันหลังฟังยัยพรรณพูด สงสัยยัยรุ้งนะร้ายกว่าที่คิดแฮะคนไม่ชอบหน้ากันอย่างยัยพรรณถึงได้ออกปากเตือน“อืม ขอบใจ แค่นี้ใช่ไหม ฉันไปล่ะ”“เดี๋ยว”“อะไรอีก”“พี่พายุอะ เด็ดดีนะ เตรียมตัวให้พร้อมละ อย่าทำให้โกรธเชียวเดี๋ยวชะตา...ขาด จะหาว่าฉันไม่เตือน หึ”“ยัย..” ฉันหันไปกะว่าจะด่ายัยพรรณนี่เต็มที่ แต่มันดันเดินหนีไปแล้ว หนอยแหนะขิงว่าตัวเองได้พี่พายุงั้นเหรอ แล้วมีการบอกว่าเตรียมตัวเพราะชะตา..จะขาดอีก ยัยบ้านี่ ไม่ชอบหน้ากันยังไงก็ไม่ชอบอย่างนั้น สงสัยจะดีกันไม่ได้ ยัยอสรพิษเอ้ยตืด...ตืด...“ทำไมรับช้า
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 77
เฮ้อฉันนั่งถอนหายใจเป็นรอบที่สิบ หนักใจ หนักใจจริง ๆ“แกเป็นอะไรของแกยัยมนต์ มีเรื่องอะไร” ฉันมองหน้ายัยหวาน ที่มันนั่งมองหน้าฉัน นั่งดูฉันถอนหายใจออกมาเงียบ ๆ จนอดที่จะถามออกมาไม่ได้“ก็ คืองี้ ยัยพรรณมาขอร้องให้ฉันไปเป็นแบบให้กลุ่มนางถ่ายรูปหน่อย เพราะอาจารย์วิชานาง บอกว่า ถ้าให้ฉันไปเป็นแบบให้นางไม่ได้ พวกนางทั้งกลุ่มก็จะไม่ได้เข้าสอบ”“อ้าว ไมเป็นงั้นละ”“นางบอกฉันว่า อาจารย์สั่งงานชิ้นนี้ตั้งแต่จบกิจกรรมการแข่งขัน แต่นางไม่ชอบหน้าฉัน ค่อนข้างจะเกลียดขี้หน้า เพราะฉันชนะนาง ตามแบบฉบับพวกอีโก้สูงนั่นแหละ นางเลยไม่ยอมมาติดต่อ”“แล้ว”“ก็พออาจารย์เห็นว่ามันนานแล้วแต่กลุ่มนางยังไม่ได้ส่ง อาจารย์ก็เลยถามถึง แล้วพอนางตอบไม่ได้ อาจารย์ก็เลยบอกมาแบบนั้น”“แล้วคนอื่นไม่ได้เหรอ”“ฉันถามนางแล้ว แต่อาจารย์ไม่ยอม เพราะอาจารย์อยากให้ฉันเป็นแบบมาก เห็นว่ากลุ่มนางเป็นศูนย์รวมคนเก่ง โดยเฉพาะตากล้องนะ แล้วอาจารย์ก็อยากเป็นแบ็กหลังให้ตากล้องคนนี้ส่งภาพประกวดด้วย เลยรีเควสมาว่าขอเป็นฉันเลย”“...”“ความจริงอาจารย์บอกนางว่า ถ้านางบอกปัญหาที่มีมาตั้งแต่แรก อาจจะเปลี่ยนคนหรือธีมได้ แต่นี่มารู้ตอนนี้”“อา
จะว้ากให้เธอรัก ตอนที่ 76
“พี่พายุคะ พี่พายุ” “...”“พี่พายุคะ ตื่นค่ะ กินข้าวเร็วจะได้กินยา”“ฮือ พี่นอนก่อนนะ เอาไว้ก่อน”“ไม่ได้ค่ะ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้!”“...”“ถ้าพี่พายุไม่ลุกขึ้นมา มนต์จะไม่คุยด้วยแล้วนะคะ”“โอ๊ย มนต์อะ” ฉันมองคนตรงหน้าที่ลุกขึ้นมานั่งหน้าบูด ตาก็แดง แก้มก็แดง สงสัยไข้จะเล่นงานแล้วแน่เลย“ไปล้างหน้าค่ะ แล้วมากินข้าว ให้ไวเลยนะคะ!”“...” เขามองหน้าฉันแล้วสะบัดหน้าหนีลุกไปล้างหน้า ก่อนจะเดินกลับมานั่งหน้าบูดที่โซฟา“กินข้าวค่ะ จะได้กินยา จะได้หาย”“...”“อย่าดื้อนะคะพี่พายุ มนต์ไม่อยากทะเลาะกับพี่นะ” เท่านั้นแหละคะ คนตรงหน้าเบ้หน้าเลย นี่อย่าบอกนะว่าจะร้องไห้นะ บ้าไปแล้ว เขาเสียสติไปแล้วแน่ ๆ“หยุดเบ้ปากเลยค่ะ ทานข้าว หยุดนะ” ฉันพูดแต่เขาก็ยังไม่ยอมกินข้าว จนฉันต้องหยิบถ้วยเข้าต้มมาใกล้ตัว ก่อนที่จะหยิบช้อนตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าแล้วยกป้อนเขา“มาค่ะ มนต์ไม่ดุแล้ว อะนี่กินนะคะ มนต์ป้อน” เขาอ้าปากรับข้าวที่ฉันป้อนช้อนแล้วช้อนเล่า จนข้าวต้มในถ้วยหมดฮึกพอฉันเงยหน้ามองอีกที ก็ต้องตกใจและแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง ที่คนตรงหน้าพยายามห้ามเสียงร้องไห้ของตัวเอง ค่ะได้ยินไม่ผิดเขา ร้อง ไห้!!!โอ้พระเจ้
