หลังจากออกมาจากห้องน้ำแล้ว อารัญแต่งตัวเสร็จก่อน เขาออกจากห้องนอนแล้วเดินเข้าห้องครัว คนที่นอนหลับเต็มอิ่มมาทั้งคืน แต่กลับมาถูกเขาสูบเรี่ยวแรงแต่เช้า กว่าจะแต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องนอน เธอก็พบว่ามีอาหารเช้าตั้งรออยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
เธอมองอาหารเช้าบนโต๊ะ มองเลยไปยังคนที่กำลังถอดผ้ากันเปื้อนแขวนไว้กับที่แขวนข้างผนัง ในตอนที่เขาหันกลับมา พิมพ์ใจจึงเอ่ยถามเขาว่า
“คุณรัญเป็นคนทำกับข้าวพวกนี้เหรอคะ”
คนตัวโตตีหน้าเคร่งขรึม เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ ก่อนจะตอบด้วยเสียงเข้มดุว่า
“แล้วเห็นคนอื่นอยู่ในห้องนี้มั้ยล่ะ”
พิมพ์ใจนั่งลงที่เก้าอี้ตรงกันข้ามกับเขา เธอยิ้มอ่อนหวาน
“งั้นอาหารเมื่อวานนี้ คุณรัญก็เป็นคนทำเองเหรอคะ”
“พูดมาก รีบกิน ฉันจะไปส่งที่มหาวิทยาลัย”
“งั้นแผลที่นิ้ว ก็เกิดจากการทำอาหารใช่มั้ยคะ”
อารัญจับช้อนส้อมในมือค้างไว้ เขาเงยหน้าขึ้นมองคนช่างซักช่างถาม
“เธอจะกินข้าว หรือจะให้ฉันกินเธอ”
“กะ…กินข้าวค่ะ”
พิมพ์ใจไม่ถามอะไรต่อแล้ว หญิงสาวก้มหน้าก้มตากินข้าว กินไปก็ยิ้มไป หัวใจ
อารัญขยับบั้นเอว เสือกไสแก่นกายเข้าสู่โพรงรักคับแน่น เขาโจนจ้วงด้วยจังหวะถี่กระชั้น กระแทกกระทั้นอย่างรุนแรง บางจังหวะเขาเสยงัด บางทีก็กดแนบแน่น แล้วโม่เอวบดขยี้จนกลีบเนื้อนุ่มแทบแหลกเหลว แล้วจึงถอดถอน ก่อนจะโหมห่มเข้าหาถี่ยิบกายสาวสั่นไหว เต้านมกระเพื่อมไปตามแรงที่สาดส่งมาจากข้างหลัง พิมพ์ใจไม่อาจกลั้นเสียงครวญครางได้เลย หญิงสาวหลับตาส่ายหน้า ครวญครางเสียงสั่นพร่า น้ำหวานหลั่งเต็มร่องรัก จนไหลย้อยลงมาตามต้นขาด้านใน“พี่รัญขา…อ๊า !” พิมพ์ใจดำดิ่งอยู่ในห้วงสวาท เสียวซ่านจนหลงลืมตัวตน เธอถูกอารัญมอมเมาด้วยบทรักเร้าใจอารัญหลุบตามองร่องเนื้อนวลที่อ้าอมรับเอาแก่นกายท่อนใหญ่ของเขา กลีบเนื้อสีสดเบ่งบานชุ่มฉ่ำ กำลังถูกเขากระทำการรุกรานอย่างรุนแรง น้ำอุ่นลื่นเปียกแฉะเต็มซอกขา ยามเขาโถมถั่งอัดลำเนื้อเข้าหา ให้ความรู้สึกอุ่นลื่นและกระชับแน่น เธอตอดรัดความเป็นชายของเขาไปทั้งลำ“พิมพ์…ใกล้แล้วใช่มั้ย”อารัญสะบัดมือฟาดบั้นท้ายหนั่นแน่นจนเกิดรอยแดง เขาบีบขยำจนเนื้อปลิ้นขึ้นมาตามง่ามนิ้วมือพิมพ์ใจสูดปากเจ็บ แต่ความเจ็บนั้นกระตุ้นเร้าให้เธอมีอารมณ์ร่วมไปกับเขามากขึ้นหญิงสาวเหลียวหลังมองสบตาอย่างยั
…พิมพ์ใจรีบก้าวเท้าเดินออกไปจากที่ตรงนั้นเถียงไม่ได้เลย เธอไม่รู้จะเอาอะไรไปเถียงพวกเขา ในเมื่อที่เขาพูด มันคือความจริง ความจริงที่เธอต้องยอมรับว่า เธอขายตัวแลกเงิน แม้จะไม่ใช่การขายโดยตรง แต่การที่เอาตัวเข้าแลก เพื่อให้เขาจ่ายเงินซื้อที่ดินของพ่อเลี้ยงในราคาที่สูงขึ้น ก็ไม่แตกต่างจากการขายตัวเลยวันนี้อารัญเลือกใช้รถตู้คันหรู คนขับรถนำรถมาจอดรอเจ้านายที่หน้าตึกแล้ว เมื่อประตูรถด้านข้างเลื่อนเปิดออก อารัญขยับตัวเบี่ยงออกเล็กน้อยพิมพ์ใจยืนนิ่ง เธอรอให้เขาขึ้นรถไปก่อน ทว่าคนที่เดินมาถึงรถก่อนกลับไม่ขึ้นไป เขาหันไปมองคนที่เดินตามมาด้วยสายตาดุ“ขึ้นรถ”พอเขาบอกเธอขึ้นรถ พิมพ์ใจถึงได้รู้ว่าเขาต้องการให้เธอขึ้นไปก่อน หญิงสาวกระวีกระวาดรีบขึ้นไปนั่งเบาะด้านใน พอคนตัวโตขึ้นมานั่งเบาะข้างกัน ประตูรถจึงปิดลงระหว่างทางกลับคอนโด พิมพ์ใจเลือกที่จะนั่งเงียบ ไม่พูดไม่จาอะไร คำว่าเด็กท่านประธานยังวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ แม้ไม่อยากยอมรับ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้เธอเคยได้ยินแต่เรื่องเล่าว่า มีนักศึกษาสาวใช้ร่างกายหาเงิน เพื่อนำมาจ่ายค่าเทอม และเป็นค่าใช้จ่ายระหว่างเรียน ไม่คิดว่าวันหนึ่ง เธอจะมาอยู่ในจ
ระหว่างเขากับพิมพ์ใจ ไม่ควรมีอะไรเกี่ยวข้องกันนอกจากเรื่องเซ็กซ์ ไม่ควรมีพันธนาการอื่นใดเกิดขึ้น ทุกอย่างมันจบไปตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว ความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้เธอ ถูกฝังกลบไปพร้อมกับลมหายใจของพ่อ สิ่งที่เขาทำอยู่ ก็แค่การแก้แค้น เพื่อทำให้เธอเจ็บปวดเหมือนอย่างที่เขาเคยรู้สึกอารัญเปิดประตูห้องนอน แสงไฟสลัวที่ติดอยู่กับผนังห้องบนหัวเตียง ทำให้เขามองเห็นร่างเล็กที่อยู่ใต้ผ้าห่ม อารัญเดินไปหยุดยืนข้างเตียงใบหน้าพริ้มเพราของคนหลับ กับปากอิ่มที่เผยอน้อย ๆ ทำให้ตาคมไหววูบ และเผลอยิ้มอย่างลืมตัว แต่เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น เขาก็สลัดความรู้สึกอ่อนหวานนั้นทิ้ง แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปหลังจากอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนเรียบร้อยแล้ว เขาเดินกลับมาเอนกายนอนบนเตียง คนที่นอนอยู่ก่อนแล้ว รับรู้ได้ว่าเขากลับมาแล้วพิมพ์ใจลืมตามองคนที่เพิ่งเอนกายลงนอนบนเตียงเดียวกับเธอ หญิงสาวแทบกลั้นหายใจ ในตอนที่เขาขยับกายเข้ามาใกล้ เธอคิดว่าเขาจะตักตวงเอาความสุขจากร่างกายของเธออีก พิมพ์ใจจึงหลับตาลง สมยอมให้เขาทำตามแต่ใจ ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปครู่ใหญ่ กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หญิงสาวจึงลืมตาขึ้นมาใหม่แล้วเธอก็พบว่า ร่างกำยำที่นอนลงบ
คนอยากจูบน้องอีกครั้งทำหน้าหงุดหงิดไม่พอใจ เขาปั้นหน้าจริงจังมองเธอด้วยสายตาดุพิมพ์ใจจึงขยับเข้าไปใกล้เขา เธอเขย่งเท้า แล้วยื่นปากไปจุ๊บปากอุ่นเบา ๆ ก่อนจะผละออกมา“ใครเขาสอนกันว่าจูบทำแบบนี้”“เอ่อ…” ก็เธอนึกว่าเขาจะรีบไปทำงานนี่นา แล้วก็ไม่นึกว่าท่านประธานบริษัทอย่างเขาจะให้ความสำคัญกับจูบ มากกว่าการรีบไปทำงาน“จูบใหม่”พิมพ์ใจก้มหน้า เธอแอบถอนหายใจและทำปากยื่น ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองสบตาเขาเธอขยับเข้าไปใกล้เขาอีกนิด แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่เป็นที่พอใจสำหรับเขา อารัญยื่นแขนที่มีเสื้อสูทพาดอยู่มารวบกอดร่างเล็ก ดึงเข้าไปปะทะอกกว้าง พิมพ์ใจแหงนเงยหน้าจนคอตั้งบ่า มองหน้าเขาด้วยความตกใจ“จูบ !”คำสั่งเอาแต่ใจของเขาทำให้พิมพ์ใจเผลอมองค้อน แต่ก็ทำตามที่เขาสั่ง เธอยกสองแขนขึ้นคล้องลำคอแกร่ง“อื๊อ !”ตาคู่สวยเบิกกว้าง เมื่อปากอุ่นร้อนประทับลงบนปากอิ่ม โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัวดูเหมือนว่าพิมพ์ใจจะกะระยะผิดไปหน่อย เพราะเธอยังไม่ทันได้ออกแรงโน้มลำคอแกร่งลงมาเลย ใบหน้าหล่อเหลาก็ก้มลงมาหา หญิงสาวจึงตกใจเล็กน้อย แต่เพียงครู่เดียวตาคู่สวยก็หลับพริ้ม ยอมให้เขาจูบ และเธอก็จูบตอ
รอยยิ้มเอ็นดูฉาบฉายบนใบหน้าหล่อเหลา เมื่อก้าวเข้ามาในห้องแล้วพบว่า คนตัวเล็กนอนหลับอยู่บนโซฟาอารัญวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ และพาดเสื้อสูทบนพนักโซฟา ตาคมจับจ้องคนนอนหลับอยู่ตลอดเวลา ในตอนที่เขาแกะกระดุมเสื้อสองเม็ด แกะกระดุมแขนเสื้อทั้งสองข้าง แล้วพับแขนเสื้อขึ้นร่างสูงนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับหญิงสาว เขานั่งมองเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นมือไปแตะแก้มนุ่ม คนถูกก่อกวนหันหน้าหนี แล้วพลิกกายนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาพนักโซฟา หันหลังให้กับคนที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกับเธอ บั้นท้ายอวบอัดเบียดต้นขาแกร่งโดยไม่ได้ตั้งใจ และถ้ารู้ว่าการพลิกกายนอนตะแคง แล้วบั้นท้ายไปเสียดสีกับต้นขาของเขา จะทำให้คนที่เพิ่งกลับมาถึงห้องเกิดอารมณ์อย่างง่ายดาย พิมพ์ใจจะไม่ปล่อยให้ตัวเองหลับลึกขนาดนี้หรอกแต่ก็สายไปเสียแล้ว ในตอนที่พิมพ์ใจรู้สึกตัวตื่นและลืมตาขึ้นมา เธอถูกจับนอนหงาย และถูกคร่อมทับไว้ด้วยเรือนกายกำยำในท่าทางที่แสนหวาดเสียว หัวเข่าของเขาแทรกอยู่ตรงกลางระหว่างขาเรียว“คุณรัญ…”“ทำไมไม่ไปรอรับฉันที่ประตู”“เอ่อ…พิมพ์เผลอหลับค่ะ”“บกพร่องต่อหน้าที่แบบนี้ ไม่ไหวเลยนะ”“พิมพ์ขอโทษค่ะ”“เธอต้องโดนลงโทษ”“คุณรัญไม่กินข้า
วันนี้อารัญมีประชุมทั้งวัน และมีงานมากมายให้เขาต้องสะสาง รวมถึงงานสำคัญที่เขาสั่งให้ลูกน้องไปทำ เขากำลังรอผลอยู่ว่า ลูกน้องของเขาทำงานได้สำเร็จอย่างที่เขาสั่งหรือเปล่าหลังจากออกจากห้องประชุมตอนหกโมงเย็น อารัญกลับไปที่ห้องทำงาน เพื่อเซ็นเอกสารที่รอเซ็นอนุมัติจากเขา และตรวจดูรายงานที่สำคัญประจำวัน ระหว่างนั่งทำงานอยู่นั้น คนที่เขาสั่งให้ไปทำงานสำคัญก็เข้ามารายงานผลให้เขาทราบถึงในห้อง“เป็นยังไงบ้าง”อารัญนั่งพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทีที่สบาย ๆ เพราะเขามั่นใจว่า งานที่เขาสั่งให้ลูกน้องไปทำนั้น ต้องสำเร็จแน่นอน“บริษัทของเราชนะการประมูลครับ”“เยี่ยม !” นัยน์ตาคมดุวาววับ รอยยิ้มเย้ยหยันผุดพรายขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา“นี่เป็นหลักฐานการติดสินบนเจ้าหน้าที่ของนายมานะชัยครับ”อารัญปรายตามองซองเอกสารสีน้ำตาลที่ลูกน้องวางลงบนโต๊ะ“ส่งหลักฐานพวกนี้ให้เจ้าหน้าที่เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย”“เรียบร้อยทุกอย่างแล้วครับท่านประธาน นายมานะชัยดิ้นไม่หลุดแน่ แพ้การประมูลการก่อสร้างโครงการใหญ่ แถมยังถูกจับข้อหาติดสินบนเจ้าหน้าที่ งานนี้นอกจากถูกจับแล้ว ยังต้องเสียเงินมหาศาล โดยไม่ได้รับผลประโยชน์อะไรตอบแทน”“ดีมาก”อา
แล้วเพื่อน ๆ ทั้งโต๊ะก็มีอาการเดียวกัน ทุกคนจ้องเขาเป็นตาเดียว รวมถึงพิมพ์ใจก็จ้องมองเขาด้วยความตกตะลึงเช่นกัน“สวัสดีครับ ผมขอรับพิมพ์ใจกลับบ้านนะครับ”คำพูดของเขาทำให้เพื่อนทุกคนหันขวับไปมองพิมพ์ใจพร้อมกันมีคำถามมากมายอยู่ในแววตาของเพื่อน ๆ แต่อารัญก็ไม่ให้โอกาสพวกเขาได้ซักถามพิมพ์ใจเลย ชายหนุ่มจับข้อมือบางรั้งเธอให้ลุกขึ้นยืน แต่ก่อนที่เขาจะพาเธอเดินไปจากโต๊ะ ชายหนุ่มยิ้มให้กับทุกคน แล้วบอกว่า“มื้อนี้ผมเลี้ยงเองนะครับ ขอแสดงความยินดีกับทุกคนด้วยนะครับ” พอพูดจบแล้วอารัญก็กระชับมือที่จับข้อมือบางไว้แน่น แล้วพาพิมพ์ใจเดินออกจากร้านไปเพื่อนของพิมพ์ใจกะพริบตาปริบ ๆ ทั้งงุนงงปนสงสัย ถึงจะแอบดีใจที่มีเจ้ามือเลี้ยงอาหาร แต่ก็อยากรู้ว่า ผู้ชายคนนี้กับเพื่อนของพวกเขาเกี่ยวข้องกันในสถานะใด เพราะเท่าที่คบกันมานาน พวกเขาก็ไม่เคยเห็นพิมพ์ใจพูดถึงผู้ชายคนนี้เลยพอขึ้นมานั่งบนรถ พิมพ์ใจก็นั่งก้มหน้า ไม่กล้าพูดอะไร ไม่กล้าหันไปมองหน้าคนขับรถด้วยซ้ำ อารัญเองก็นิ่งเงียบ เขาตั้งใจขับรถจนกระทั่งถึงคอนโดเมื่อลงจากรถ พิมพ์ใจเดินตามเขาไปขึ้นลิฟต์เงียบ ๆ กระทั่งทั้งสองเข้ามาอยู่ในห้อง อารัญปิดล็อกประตู
ตาคู่สวยเหลือบขึ้นมองสบตาคู่คม ขณะที่ปากทั้งดูดทั้งเลียหัวมนอวบอารัญสูดปากเบา ๆ เขาขยับบั้นเอว ผลักส่งลำกายเข้าออกในปากนุ่มตื้น ๆ แต่พอความเสียวพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ ชายหนุ่มเริ่มหอบหายใจแรง เขาไม่อาจต้านทานความต้องการของตัวเองได้ เขากระชับมือที่ขยุ้มเส้นผมสลวยไว้แน่น แล้วกดศีรษะเล็กเข้าหา พร้อมกับกระทุ้งลำเนื้อใส่ปากนุ่มเต็มแรง“อื๊อ !” พิมพ์ใจอ้าปากค้าง ตาเบิกโพลง หญิงสาวจับต้นขาแกร่งสองข้างไว้แน่น อ้าปากให้กว้างที่สุด เพื่อรองรับเอาลำกายแกร่งที่ขยับเข้าออกในปากของเธออย่างดุดัน หัวมนทู่แทงลึกถึงคอหอย และกระทุ้งแรงจนทำให้เธอสำลักน้ำลายน้ำตารินไหลอาบแก้มเนียน น้ำลายไหลย้อยลงตามมุมปาก เธอหายใจไม่ทัน รู้สึกอึดอัดเหมือนจะขาดใจตาย แต่คนที่กำลังเอาแต่ใจกับเธอ ก็ไม่ยอมหยุด เขากระทุ้งกระแทกลำเอ็นอัดใส่ปากเธออย่างรุนแรง ทั้งกดหัวเธอไว้แน่น“พิมพ์…” อารัญครางเสียงทุ้มต่ำ เขาใกล้จะถึงจุดแตกซ่านเต็มที ชายหนุ่มสะบัดบั้นเอว ขับเคลื่อนแก่นกายใส่ปากนุ่มถี่ยิบ ก่อนจะกระแทกแรงครั้งสุดท้าย กดลำเนื้อค้างคา แล้วหลั่งน้ำรักอุ่นร้อนใส่ปากเล็กจนเต็มล้นพิมพ์ใจหลับตาลง เธอพยายามกลืนกินน้ำที่เขาหลั่งออกมา แต่
อารัญไม่สนใจข่าวพวกนั้นหรอก เพราะคนอื่นไม่ได้มาใช้ชีวิตร่วมกับเขากับพิมพ์ใจ แค่ครอบครัวของเราเข้าใจและยอมรับกัน รักและเข้าใจกัน เขาก็ไม่เห็นต้องแคร์คนอื่นเลยเขาแคร์เฉพาะคนที่ยืนข้างกายเขาในตอนนี้ต่างหาก เขาอยากให้เธอมีความสุขในทุกวัน ไม่อยากให้ใครหรืออะไรมาทำให้เธอทุกข์ร้อนใจสักนิด ดังนั้น เมื่อเห็นว่ามีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เขากับภรรยา อารัญก็กอดเอวบางรั้งเธอมาแนบชิดอย่างปกป้องหวงแหน“ซื้อไว้สักยูนิตดีมั้ยครับ เอาไว้แอบหนีเจ้าพอร์ชไปจู๋จี๋กันสองต่อสอง” อารัญกระซิบถามยิ้ม ๆพิมพ์ใจหันขวับไปมองสบตาสามี เธอขึงตาใส่คนหื่น“พี่รัญ หน้าไม่อาย”“อายทำไมล่ะครับ พี่ชอบ” อารัญบอกพลางทำทีเหลือบตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะกระซิบบอกเมียว่า“วิวห้องมุมดีมากเลยนะครับ จัดที่ระเบียงน่าจะฟินมาก โอ๊ย !”คนคิดหื่นกลางวันแสก ๆ โดนเมียหยิกจนต้องร้องโอดโอยเบา ๆ กระนั้นคนถูกเมียหยิกก็ยังยิ้มกรุ้มกริ่มได้การโอบกอดเมียไว้แนบกายตลอดเวลา การส่งสายตาหวานเชื่อมมองกัน และการพูดคุยหัวร่อต่อกระซิกของสามีภรรยา ทำให้คนที่มองพวกเขาตั้งแต่เดินเข้ามาในงานหมั่นไส้วาสินีก็มางานนี้เช่นกัน พอเห็นภาพสวีตของสองคนนั้นแล้วก็อดไม่ได้
เมื่อห้วงเวลาแสนเสียวเบาบาง พิมพ์ใจก็นอนหอบหายใจแรงจนทรวงอกสะท้านขึ้นลงอารัญดูดเนื้อนวลเต็มปาก เขาดื่มด่ำกับความหวานละมุนอย่างพอใจ ก่อนจะไล้เลียไปทั่วทุกซอกหลืบความสาว แล้วจึงค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าขึ้นมา เขาพรมจูบเนินเนื้ออวบอูมนวลเนียนไร้พุ่มไหม ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าขึ้นมา เพื่อจูบสลับกับไล้เลียผิวเนียนจากหน้าท้องแบนราบ ขึ้นมาถึงชายโครง ก่อนจะเข้าครอบครองทรวงอกอวบอิ่มด้วยปากร้อนผ้าว ดูดดึง ไล้เลีย จนเมียครางหวิวในลำคอ และเริ่มมีอารมณ์อยากขึ้นมาอีกครั้ง“พิมพ์จ๋า...ขึ้นให้พี่นะครับ”อารัญกระซิบอ้อนเสียงแตกพร่าพิมพ์ใจลืมตาขึ้นสบตาคมเข้ม หญิงสาวผลักอกกว้างเบา ๆ สามีของเธอก็เอนกายลงนอนหงายอย่างเต็มใจอารัญนอนมองเมียป่ายขาคร่อมตัวเขา แล้วหยัดกาย นั่งคุกเข่าคร่อมอยู่ตรงกลางหว่างขา เธอล้วงมือลงจับหัวมนทู่เอามันไปถูไถกลางกลีบเนื้ออ่อนนุ่ม“ซี้ด ! พิมพ์จ๋า...”อารัญครางเสียว แล้วกัดฟันแน่น เขายื่นมือไปจับเอวบางไว้หลวม ๆ มองใบหน้าเมียอย่างแสนรัก แสนเสน่หา อารัญกลั้นหายใจ ในตอนที่เมียจับหัวอวบใหญ่กดลงตรงปากทางแอ่งอุ่นนุ่มลื่น และพอเธอโน้มตัวมาข้างหน้าเล็กน้อย กดสองมือลงบนอกกว้าง แล้วขย่มลงมา
“พี่รัญ...พอแล้ว” พิมพ์ใจทั้งดิ้น ทั้งขำ เธอทุบบ่ากว้างไปหนึ่งที คนขี้แกล้งจึงหยุดอารัญทาบทับตัวเองลงบนเรือนกายเนียนนุ่ม เขาสอดแขนลงใต้แผ่นหลังบาง กกกอดเธอไว้เต็มอ้อมอก และซุกหน้าอยู่ซอกคอหอมกรุ่น“เฮ้อ ! รู้สึกดีจังเลย พี่อยากกอดพิมพ์ไว้แบบนี้ตลอดไป”พิมพ์ใจยิ้มอ่อนหวาน เธอยกแขนขึ้นกอดเขาไว้เต็มวงแขน ตัวเขาใหญ่โตกว่าเธอมาก พอถูกเขาทาบทับและกอดไว้แน่น ๆ แบบนี้ เธอรู้สึกหนักอยู่เหมือนกัน แต่ความรู้สึกอบอุ่นไปทั้งตัวทั้งใจมันมากกว่า“งั้นก็กอดอย่างนี้ไปจนถึงเช้าเลยดีมั้ยคะ”ทำไมจะไม่รู้ว่า สามีอยากทำมากกว่ากอด เพราะตอนนี้ ความเป็นชายของเขาแข็งคึกแนบอยู่กับต้นขาของเธอคนอยากทำมากกว่ากอดรีบพลิกตัวลงนอนหงาย โดยกอดรัดเมียให้มานอนเกยก่ายอยู่บนตัวเขาแทน“อยากทำมากกว่ากอด แต่วันนี้เหนื่อยจังเลยครับ พิมพ์จ๋า พิมพ์ที่รัก ทำให้พี่หน่อยนะครับ”พิมพ์ใจยิ้มอย่างรู้ทัน หญิงสาวลุกขึ้นนั่งคร่อมหน้าท้องแกร่ง เธอไขว้มือลงจับชายกระโปรงชุดนอนแล้วดึงออกทางศีรษะเธอไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน ดังนั้น สิ่งที่อารัญเห็นตอนนี้คือ เรือนร่างขาวนวลล้อแสงไฟ กับเต้านมอวบใหญ่ของคุณแม่ลูกหนึ่งแม้น้องพอร์ชจะเลิกกินนมแม่ไปแล้ว
พอได้ไอติมถ้วยเล็กมาแล้ว อารัญก็พาลูกชายไปนั่งรอที่ม้านั่งตัวยาวซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กับร้านขนม เขานั่งหันหลังให้ร้าน ใช้ตัวบังลูกชายที่นั่งอยู่บนตัก ป้อนไอติมให้ลูกกินอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าจะเลอะ แล้วแม่พิมพ์จะจับได้คุณพ่อรัญยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นลูกกินอย่างมีความสุข พอลูกชายกินไอติมจนหมดถ้วย เขาจึงเอ่ยถามว่า“อร่อยมั้ยครับ”“อะหย่อยฮับ” น้องพอร์ชเงยหน้าขึ้นมาตอบและยิ้มหวานให้คุณพ่อ“เปื้อนขนาดนี้ เช็ดปากให้ลูกหน่อยมั้ยคะ”เสียงดุ ๆ มาพร้อมกับทิชชูเปียกยื่นมาตรงหน้าคุณพ่อคนตามใจลูกถึงกับใจหายวาบ เขาเงยหน้ามองคุณแม่หน้าหวานแต่ตาดุ แล้วยิ้มแหยให้เธอ“พิมพ์บอกแล้วว่า ช่วงนี้ น้องพอร์ชต้องงดไอติมและเครื่องดื่มเย็น”“กะ...ก็ลูกอยากกิน” ไม่รู้จะเถียงยังไง และก็ไม่รู้จะเอาเหตุผลใดไปเถียงพิมพ์ใจถอนหายใจแรง หญิงสาวเช็ดปากเช็ดแก้มเลอะไอติมของลูกชาย“กลับบ้านกันได้แล้วค่ะ วันนี้ต้องมีคนโดนทำโทษแน่นอน”พิมพ์ใจพูดพร้อมกับส่งสายตาดุให้สามี ก่อนจะหันไปมองลูกชาย แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปากอะไร เจ้าเด็กหัวหมอก็พูดเสียงอ่อนเสียงหวาน“จุนแม่ฮับ จุนแม่คนฉวย จุนแม่ใจดี๊ดีของพอร์ช”พิมพ์ใจถึงกับส่ายหน้ากับ
พิมพ์ใจเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างเก้าอี้ที่สองพ่อลูกนั่งอยู่ เธอยื่นสองมือไปหาลูกชาย เพื่อจะอุ้มไปนั่งรอคุณพ่อที่โซฟา“ไม่อาว...พอร์ชจะอยู่กับจุนพ่อ” เจ้าหนูหันหน้าเข้าหาคุณพ่อ แขนเล็กป้อมกอดลำคอแกร่งไว้แน่น ซุกหน้ากับบ่ากว้าง ไม่ยอมไปหาคุณแม่อารัญกอดลูกชายไว้ด้วยวงแขนข้างหนึ่ง มืออีกข้างลูบศีรษะอย่างรักใคร่เอ็นดูสุดหัวใจ“พี่รัญคะ ส่งลูกมาให้พิมพ์เถอะค่ะ พี่รัญจะได้ทำงาน”“ไม่เป็นไรครับ อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว พี่อุ้มลูกไว้เอง พิมพ์ไปนั่งรอที่โซฟาเถอะ”พิมพ์ใจถอนหายใจบางเบา พลางคิดในใจว่า ดื้อทั้งพ่อทั้งลูกเลย แต่เธอก็ยอมเดินไปนั่งรอที่โซฟาแต่โดยดี“คุณแม่ไปแล้วครับ”คุณพ่อกระซิบกระซาบบอก น้องพอร์ชจึงค่อย ๆ เหลียวหลังไปมอง พอเห็นว่าคุณแม่ไปนั่งอยู่ตั้งไกลแล้ว เด็กชายก็ยิ้มพอใจ เขาขยับตัวนั่งลงบนตักของคุณพ่อ พิงหลังกับอกอบอุ่นที่เขาชื่นชอบอารัญสอดแขนลงใต้รักแร้คนตัวเล็ก โอบกอดลูกไว้ด้วยแขนข้างหนึ่ง มืออีกข้างก็ตรวจงาน เซ็นเอกสารไปเรื่อย ๆน้องพอร์ชนั่งนิ่ง ไม่ดื้อ ไม่ซน นั่งรอคุณพ่อทำงานอย่างเรียบร้อยครู่เดียวอารัญก็ทำงานเสร็จ เขาจึงอุ้มลูก ลุกขึ้นจากเก้าอี้ และพาเดินไปหาคุณมาที่นั่งอ่า
พอพูดถึงบ้านตัวเอง ใบหน้าของพิมพ์ใจก็หม่นเศร้าลง หญิงสาวมองไปนอกหน้าต่างรถ ถนนเส้นนี้เป็นเส้นที่เธอคุ้นเคย และรถก็กำลังเคลื่อนเข้าใกล้บ้านที่เคยเป็นของครอบครัวเธอ เธออยากเห็นอีกสักครั้ง อยากเห็นบ้านที่เธอเคยพักพิง ที่ที่เคยมีคุณพ่อคุณแม่อยู่ด้วยกัน...อยากเห็นก่อนที่มันจะถูกขายไปเป็นของคนอื่นอารัญกระชับมือนุ่มที่กุมอยู่ เขามองใบหน้าด้านข้างของพิมพ์ใจ เธอกำลังมองออกไปนอกหน้าต่างรถ เขารู้ว่าเธอรอดูตอนที่รถขับผ่านบ้านของเธอ แต่เขาจะไม่ให้รถขับผ่านไปเฉย ๆ เขาจะให้คนขับรถจอด เพื่อเธอจะได้ลงไปดูบ้านหลังเดิมของเธอได้ชัด ๆพิมพ์ใจย่นหัวคิ้วเข้าหากันด้วยความแปลกใจ เมื่อรถตู้จอดที่หน้าประตูรั้วบ้านที่ถูกปิด และมีโซ่กับแม่กุญแจอันใหญ่คล้องไว้ หญิงสาวหันไปมองหน้าคนที่นั่งอยู่ข้างเธออารัญยิ้มอ่อนหวาน ก่อนจะบอกเธอว่า“ลงไปดูใกล้ ๆ มั้ยครับ”“ลงไปดูได้เหรอคะ”เพราะที่ประตูรั้วบ้านมีแผ่นป้ายปิดประกาศเอาไว้ว่า เป็นทรัพย์ของธนาคารแห่งหนึ่ง พิมพ์ใจจึงไม่แน่ใจว่า เธอจะเข้าไปดูใกล้ ๆ ได้จริงเหรอ“ได้สิครับ มาเถอะ พี่พาไปเอง”เมื่อคนขับรถเปิดประตูด้านข้างรถ อารัญลงจากรถก่อน แล้วหันมาประคองคุณแม่ท้องคนสวย
พิมพ์ใจตื่นนานแล้ว แต่เธอยังคงนอนอยู่ท่าเดิม นอนอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นของคนตัวโตหญิงสาวนอนมองหน้าเขาอยู่ครู่ใหญ่ คนที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำงานจึงลืมตาขึ้น พอเห็นว่าคนที่เขากกกอดไว้ตื่นก่อนแล้ว เขาก็ยิ้มหวาน แล้วหลับตาลงอีกครั้ง พร้อมกับกระชับวงแขนโอบกอดคุณแม่ตัวเล็กไว้เต็มอ้อมอก“ฮื้อ ! พี่รัญขา ตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้มีประชุมนะคะ”คนที่ต้องประชุมถอนหายใจเฮือกใหญ่ และบ่นทั้งที่ยังหลับตาอยู่ว่า“พี่ว่า พี่เปลี่ยนอาชีพไปเป็นชาวสวนดีไหม เราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ตอนเช้ากินข้าวด้วยกัน ตอนสายก็เข้าสวน พี่ดูแลสวนดูแลต้นไม้ ส่วนพิมพ์ก็นั่งใกล้ ๆ คอยเป็นกำลังใจให้พี่ พอกลางวันก็กินข้าวปิ่นโตฝีมือเมีย ตกเย็นก็เดินจูงมือกันกลับบ้าน อาบน้ำ แล้วก็เข้านอนพร้อมกัน แต่เป็นประธานบริษัทเนี่ย ไม่ได้เข้านอนพร้อมเมียเลย พี่กลับถึงบ้านทีไร พิมพ์ก็หลับก่อนทุกที”พิมพ์ใจลูบแก้มท่านประธานบริษัท เธอยิ้มหวานให้กำลังใจเขา“เป็นประธานบริษัทก็กินข้าวปิ่นโตฝีมือเมียได้นะคะ วันนี้พิมพ์จะทำกับข้าว และเอาปิ่นโตมื้อกลางวันไปให้ที่บริษัทนะคะ พอเรากินข้าวเที่ยงด้วยกันเสร็จ จากนั้นพิมพ์ก็จะนั่งให้กำลังใจพี่รัญอยู่ในห้อ
พอเมียทำให้เขาเสียว เขาก็ระบายความเสียวด้วยการบีบขยำบั้นท้ายอวบอัดสองลอนเต็มสองมือ และเมื่ออารมณ์ร้อนแรงพุ่งสูง เขาก็สอดนิ้วกลางผ่านขอบเป้ากางเกงชั้นในตัวบาง ซอกซอนสำรวจแอ่งเนื้ออุ่นลื่นชุ่มฉ่ำพิมพ์ใจเงยหน้าขึ้น ครางแว่วหวาน เธอกดหัวเข่าข้างหนึ่งลงกลางหว่างแกร่ง เท้าบางอีกข้างยืนอยู่บนพื้น เธอแอ่นก้น ยกกระดก และส่ายร่อนรับนิ้วที่ขยับเสียดสีกลางกลีบเนื้อนุ่มชุ่มฉ่ำ“พี่รัญ…พิมพ์จะเอา”เขาทำให้เธอเสียว กระตุ้นจนเธอร้อนฉ่าไปทั้งตัว ร่องสาวตอดกระตุก เรียกร้องหาความแข็งแกร่งมาเติมเต็มอารัญปลดเข็มขัด แกะกระดุม รูดซิป และปลดปล่อยตัวตนแข็งขึงออกมา“เอาเลย เอาพี่แรง ๆ นะครับ พี่รออยู่”สองสายตาสบประสาน ต่างคนต่างกระหายและโหยหากันและกันพิมพ์ใจขยับหันหลังให้เขา เธอรูดกางเกงชั้นนั้นในลงจนพ้นปลายเท้า แล้วจึงล้วงมือลงกลางหว่างขาแกร่ง จับแก่นกายอวบยาวรูดเบา ๆ แล้วจับตรงส่วนหัวมนทู่จี้จมตรงปากทางร่องสาวอารัญประคองเอวของภรรยาไว้ และจับจ้องมองภาพเร้าใจไม่วางตา หัวมนอวบใหญ่กำลังสอดใส่เข้าไปในร่องอุ่นอ้าว แค่ส่วนหัวจมจ่อมเข้าไป เขาก็เสียวจนต้องกัดฟัน พอพิมพ์ใจขย่มบั้นท้ายลงมา ร่องเนื้ออุ่นอ้าวดูดกลืน
“อย่าทำตาแบบนี้สิครับ พี่กลัว”“อย่างพี่รัญน่ะเหรอคะจะกลัวพิมพ์”“กลัวสิครับ พี่กลัวพิมพ์ไม่รัก กลัวพิมพ์หนีไปไกล ๆ อีก ถ้าเป็นแบบนั้น พี่ต้องใจขาดตายแน่นอน”พิมพ์ใจมองสบตาคู่คม เธอประคองใบหน้าหล่อเหลาไว้ในสองมือ“เราสัญญากันแล้วนี่คะว่า จะไม่พูดถึงเรื่องในอดีตอีก เราจะมีความสุขกับปัจจุบัน รักและหวังดีให้กันในทุก ๆ วัน พี่รัญลืมสัญญาของเราไปแล้วเหรอคะ”เพราะบางเรื่องราวในอดีตไม่น่าจดจำเท่าไรนัก แต่ก็ไม่อาจลบเลือนไปจากความทรงจำได้ หลังจากปรับความเข้าใจกันแล้ว เขาและเธอจึงสัญญากันว่า จะไม่พูดถึงเรื่องในอดีตอีก ไม่ว่าจะไม่พอใจกันมากแค่ไหน ไม่ว่าจะผิดใจกันมากเท่าไร ก็จะไม่รื้อฟื้นมันขึ้นมาอีก ปล่อยให้มันเป็นอดีตไป ให้มันอยู่แค่ในความทรงจำก็พอ“พี่ขอโทษครับ ต่อไปนี้พี่จะไม่พูดถึงอีกแล้ว”อารัญยิ้มเต็มใบหน้า ไม่ว่าเธอต้องการอะไร ไม่ว่าเธออยากให้เขาทำแบบไหน เขาก็ยอมทำให้ทั้งนั้น ยอมให้เธอคนเดียว เพราะอยากให้เธอยิ้มสดใสในทุก ๆ วัน“พิมพ์รักพี่รัญนะคะ”พิมพ์ใจยิ้มอ่อนหวาน นัยน์ตาเป็นประกายสดใส“พี่รักพิมพ์มากกว่า”“พิมพ์รักพี่รัญมากกว่าต่างหาก”อารัญหัวเราะในลำคอ“ไม่เชื่อหรอก”“จริง ๆ นะคะ”“