บทที่ 6 จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ 2

ดาวเหนือนั่งก้มหน้าเงียบ ค่อยๆ คิดย้อนกลับไปถึงเรื่องราวในวันนั้น เธอยกมือขึ้นทุบหัวตัวเองเบาๆ แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก

ครั้งที่ดื่มจนเมามากล่าสุดคืองานวันเกิดของแฟรงก์กับฟรินเมื่อสองเดือนที่ผ่านมา

‘ไอ้แฟรงก์พอ ทำไมเหนือเมาขนาดนี้’ ฟรินยกมือห้ามดึงร่างบางเข้ามากอดไว้ในอ้อมอก 

‘อื้ออ ไม่! เหนือยังไม่เมา’ คนตัวเล็กบ่นพึมพำในลำคอ นั่งทรงตัวแทบไม่ไหวจนต้องซุกใบหน้าเข้ากับแผงอกแกร่ง 

‘ให้เหนือกินอีก’

‘เห็นป่ะ เหนือบอกยังไม่เมา เอาให้กินอีก’

‘ไม่เมาอะไร ตัวอ่อนขนาดนี้’ ฟรินมองไปยังร่างบางที่สวมใส่เพียงเสื้อสายเดี่ยวสีขาวกับกระโปรงยีนที่มีความยาวเลยหัวเข่าขึ้นมานิดหน่อย ส่วนเสื้อคลุมเธอได้ถอดแล้วโยนทิ้งไว้ข้างๆ 

‘ถอดเสื้อทำไม’

‘มันร้อน’

‘ใส่เสื้อคลุมก่อน’ 

‘ไม่เอา ไม่ใส่ มันร้อน’

‘อย่าพูดไม่รู้เรื่อง ใส่เสื้อก่อน’ ฟรินเริ่มรู้สึกหงุดหงิดที่เธอดื้อรั้น รีบหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวมทับให้ ก่อนที่จะสังเกตเห็นสายตาของเพื่อนชายในกลุ่มนับสิบจ้องมองเรือนร่างของดาวเหนืออย่างแทะโลม 

‘พวกมึงมองเหี้ยอะไรกัน!’

‘เอาน่า…มึงจะคิดมากไปทำไม ถึงเหนือเมาก็มีเราดูแลอยู่แล้ว’ แฟรงก์ตบบ่าแฝดน้องเบาๆ

‘กูจะพาเหนือไปส่งที่บ้าน ฝากมึงจัดการตรงนี้ด้วย’

‘ลุกไหวหรือเปล่า’ ฟรินเขย่าแขนคนตัวเล็กเบาๆ แต่เธอกลับหมดสติจนลุกแทบไม่ไหว

‘สภาพนี้ลุกไม่ไหวหรอก มึงอุ้มเลย’ แฟรงก์ออกความเห็น

‘มึงก็ทำเกินไปไอ้แฟรงก์ ทำไมปล่อยให้เหนือกินหนักขนาดนี้’ 

ฟรินถามแฝดพี่ด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง เขาหายออกไปทำธุระแป๊บเดียว พอกลับมาเธอก็มีสภาพแบบนี้แล้ว

‘เหนือบอกไหว กูก็เลยให้กิน’ แฟรงก์พูดด้วยน้ำเสียงสลดลงไป

‘พวกมึงตั้งใจมอมเหล้าเหนือหรือเปล่า’

‘เปล่า’

‘ไอ้แฟรงก์!’

‘กูยอมรับเอง! กูเป็นคนหยดยาเหนือ’ ไคโรที่นั่งเงียบอยู่นานพูดแทรกขึ้น ก็แค่ลองเล่นขำๆ ไม่คิดว่าคนนี้ไอ้ฟรินมันจะหวงจริงจัง

‘ยาอะไร’

‘กล่อมประสาทชนิดรุนแรง ต่อให้โดนกระแทกทั้งคืนก็เอาอยู่’

‘ไอ้เหี้ยไค!’

‘มึงชอบเหนืออยู่แล้วก็เอาเลยดิ กูอุตส่าห์ลงทุนถึงขนาดนี้แล้ว’

‘…..’

‘หรือถ้ามึงไม่เอา เดี๋ยวกูเอาเอง’

เพล้ง! ฟรินไม่พูดอะไรไปมากกว่านั้น คว้าขวดเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะฟาดใส่ไคโรอย่างเต็มแรง แต่เพื่อนรักดันหลบทัน คบกันมานานขนาดนี้มีเหรอจะไม่รู้ใจกันและกัน

‘มึงจะโมโหทำเหี้ยอะไรไอ้แว่น! จะไปก็รีบไป’ คัมภีร์รีบเดินเข้าไปขวางหน้าเมื่อเห็นฟรินตั้งท่าจะเดินเข้ามาเอาเรื่องไคโรอีกรอบ

แล้วพวกมันยอมกันที่ไหนทั้งไคโรแล้วก็ไอ้ฟริน ตีกันมานักต่อนักจับมือกันไปเย็บแผลที่โรงพยาบาลก็เคยมาแล้ว แต่ก็ยังคบเป็นเพื่อนรักเพื่อนตายกันได้

‘ฝีมือยังกากเหมือนเดิม กระจอกฉิบหายเลย’ ไคโรกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าเพื่อนชายอย่างยียวน

‘ครั้งที่แล้วโดนไปยี่สิบเข็มคงไม่สะเทือนสินะ’ ฟรินเดินเข้าหาโน้มใบหน้าเข้าใกล้ ก่อนจะดึงมวนบุหรี่จากปากไคโรออกมาสูบต่อ 

‘เดี๋ยวกูไปทำกับพี่สาวมึงบ้างนะ ยังซิงอยู่เลยนิ คงจะเอามันน่าดูเลย’

‘ไอ้สัดฟรินอย่าลามปามพี่กู!’

‘งั้นก็จำใส่สมองกลวงๆ ของมึงด้วย คราวหลังอย่ามายุ่งกับผู้หญิงของกู’

‘ไอ้ไคกูไหว้ล่ะ อย่าวอนตีนมัน’ แฟรงก์รีบเดินเข้าไปห้ามอีกคน

‘เดี๋ยวกูจะกลับมาคิดบัญชีกับพวกมึงทีละตัว แม่งเล่นอะไรเหี้ยอะไรไม่เข้าเรื่อง’ ไม่พูดเปล่าแต่ยังมองเพื่อนทุกคนด้วยสายตาคาดโทษ 

‘โดยเฉพาะมึงไอ้ไค!’

‘…..’

ฟรินอุ้มคนตัวเล็กขึ้นพาดบ่า เดินออกจากคลับมาขึ้นรถที่จอดอยู่ ดาวเหนือนอนหมดสติอยู่บนเบาะข้างๆ คนขับ

‘เหนือ! เหนือ!’

ร่างบางปรือตาขึ้นมอง เห็นเพียงภาพเหตุการณ์ลางๆ สมองเธอไม่สั่งการไม่มีเรี่ยวแรงที่จะตอบโต้หรือขัดขืน

‘ให้มองดีๆ ฉันฟรินหรือแฟรงก์’

‘เหนือจำกลิ่นได้ ถ้าแบบนี้เป็นกลิ่นของฟริน’ ใบหน้าแสนหวานซุกไซ้ไปตามลำคอหนาแบบไม่รู้สึกตัว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ 

‘กลิ่นนี้เป็นของฟรินของเดียว’

‘ใช่! เธอเป็นของฉันคนเดียว’

‘กอดเหนือหน่อยได้ไหม เหนือหนาวมากเลย’ คนตัวเล็กพูดทั้งๆ ที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาด้วยซ้ำแต่รู้สึกได้ว่าฟรินถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกมาห่มให้ 

ถึงแม้จะบอกว่าหนาวแต่ใบหน้ากลับมีเหงื่อออก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกาย ถึงได้หนาวสะท้านและรู้สึกว่าไม่เป็นตัวของตัวเอง

‘นั่งนิ่งๆ เดี๋ยวไปส่งที่บ้าน’

‘ฟริน กอดเหนือก่อน’

‘…..’

‘กอดเหนือหน่อย’

‘ขึ้นมานั่งบนตัก เดี๋ยวกอด’ ร่างเล็กถูกอุ้มกระเตงให้ขึ้นมานั่งบนตักแกร่งในเวลาต่อมา ก่อนที่เขาจะปรับเบาะให้ถอยไปด้านหลังเพื่อความสะดวก

ร่างบางนั่งคร่อมบนตักเอนใบหน้าซบลงบนไหล่กว้างกอดชายหนุ่มไว้แน่น

‘ดีขึ้นยัง’

‘กอดแน่นกว่านี้ได้มั้ย’

ใบหน้าคมคายขยับเข้าใกล้ กระซิบเบาๆ ข้างใบหู 

‘ฉันไม่ได้มีความอดทนกับเธอขนาดนั้น อย่ายั่วให้มันมาก’

‘…..’

‘หันหน้ามา ฉันจะจูบ’ ฝ่ามือหนากดท้ายทอยของร่างบางให้โน้มต่ำลงมาจูบแนบชิด 

‘อืม…’ แขนเรียวสองข้างยกขึ้นโอบลำคอชายหนุ่มไว้แน่นจูบตอบตามสัญชาตญาณ ยอมเปิดปากให้เรียวลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้ามาช่วงชิมความหวาน ถึงแม้สมองจะสั่งห้ามแต่ร่างกายกลับตอบสนองให้เขาอย่างถึงใจ…

ใบหน้าคมคายซุกไซ้ไปตามลำคอขาวเนียน สูดดมกลิ่นกายหอมอ่อนๆ  พร้อมใช้ฟันคมขบกัดเบาๆ จนเธอสะดุ้งเผลอร้องครางออกมาเบาๆ

ฝ่ามือหนาสอดล้วงเข้ามาภายในเสื้อสายเดี่ยวตัวบาง ถกบราเซียให้ขึ้นไปกองอยู่บนเนินอก ออกแรงบีบเคล้นจนเป็นรอยแดง 

ส่วนริมฝีปากยังคงจูบแนบชิดไม่ห่าง เล็บสวยจิกลงบนเส้นผมของชายหนุ่มเพื่อระบายความรู้สึกที่เกิดขึ้นยามที่ปลายนิ้วเรียวลูบวนไปยังยอดอกสีสวย ผงกศีรษะขึ้นมาใช้ริมฝีปากลงไปดูดดึงสองข้างสลับกัน

‘อย่าดูด’ 

‘เดี๋ยวจะทำมากกว่าดูดนมอีก’ นิ้วเรียวสอดล้วงเข้าใต้กระโปรงที่เธอสวมใส่ เกี่ยวกระหวัดกางเกงชั้นในให้ลงมากองอยู่ที่ข้อเท้า 

‘แค่เห็นหน้าเธอก็เหมือนจะแตกแล้ว’

‘อื้ออ ฟรินจะทำอะไร’ ดาวเหนือถอนหายใจลากยาวในขณะที่สมองกำลังตบตีกับความคิดตัวเอง

‘จะเอาเธอไง’ ฟรินจัดการรูดซิปกางเกงของตัวเองออก ถกกางเกงลงต่ำเล็กน้อยจนเผยให้เห็นท่อนเอ็นลำใหญ่ปรากฏสู่สายตา 

‘เคยเอากับใครหรือยัง’

‘ไม่เลย นะ…เหนือไม่เคยทำ’

‘เหมือนกัน ฉันกำลังจะทำกับเธอเป็นคนแรก’ เขารู้อยู่เต็มอกว่าเธอไม่ได้เต็มใจหรือมีสติครบถ้วนมากนัก แต่ก็ไม่ได้ใจแข็งมากพอที่จะปล่อยเธอไป

‘จะเอาเหนือเหรอ’

‘แล้วจะให้เอามั้ย’

‘เราเพื่อนกันนะ’

‘เพื่อนกันมันดีไม่เคยได้ยินเหรอ’

‘อื้ออ ฟริน!’ ริมฝีปากบางสั่นระริกเมื่อชายหนุ่มพยายามดันท่อนเอ็นเข้ามา ถึงจะรู้สึกเจ็บแต่กลับอยากให้เขาทำ

‘ถ้าเกิดอะไรขึ้นเดี๋ยวฉันรับผิดชอบเอง’

‘เหนืออยากกลับบ้าน’

‘น้ำแตกแล้วแยกทาง เดี๋ยวไปส่ง’

‘…..’

‘ขยับลงมาสิ ถ้าเธอทำเองจะได้ไม่เจ็บ’

‘…..’ ฟรินหลุบสายตามองต่ำไปยังจุดเชื่อมต่อกลางกาย เห็นเลือดบริสุทธิ์ของดาวเหนือค่อยไหลหยดจนเลอะเปรอะเปื้อนกางเกงยีนตัวโปรดที่เขาชอบใส่

เขาใช้นิ้วปาดเลือดสีแดงสดของหญิงสาว ก่อนจะค่อยๆ ดูดกลืนกินอย่างไม่คิดรังเกียจ 

‘รสชาติของเธอก็ไม่ได้แย่นะ ดีกว่าที่คิด’