บทที่ 74

ตอนนี้เซี่ยเซียนอินรู้สึกใจอ่อนอยู่บ้าง

เธอเองก็รู้ว่ามันเป็นนิสัยเสียที่เป็นมาแต่กำเนิด และเธอก็ควบคุมไม่ได้เสียด้วยสิ

แต่เธอก็รู้ว่าไม่ควรจะยกโทษให้คนพวกนี้ง่าย ๆ!

ถ้ายกโทษให้พฤติกรรมแบบนี้ เช่นนั้นวันหน้าบริษัทจะไม่ตกอยู่ท่ามกลางความโกลาหลหรอกหรือ?

ดังนั้นเธอจึงสูดหายใจลึก ๆ แล้วลุกขึ้นพลางกล่าวว่า "หลี่ชิงเฟิง ฉันยกเรื่องนี้ให้คุณจัดการก็แล้วกัน ฉันเหนื่อยแล้วเลยอยากจะพักผ่อนสักหน่อย"

หลังจากเธอพูดจบก็เดินเข้าห้องชั้นใน

หลี่ชิงเฟิงมองพวกเขาพลางยิ้มนิด ๆ แล้วหันกลับมานั่งลงบนเก้าอี้ "พวกคุณค่อนข้างจริงใจมากทีเดียว บอกตามตรงว่าผมรู้สึกประทับใจขึ้นมาเสียแล้วสิ"

เมื่อผู้จัดการไช่ได้ยินเช่นนี้ เขาก็รู้สึกมีความหวัง!

ขณะที่เขากำลังจะลุกขึ้นพูดอะไรสักอย่าง จู่ ๆ หลี่ชิงเฟิงก็ขว้างเอกสารลงกับพื้น

"แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ตำแหน่งต่าง ๆ ในเทียนชื่อกรุ๊ปเต็มหมดแล้ว ทั้งยังไม่มีตำแหน่งว่างเลยน่ะสิ"

"นี่เป็นรายชื่อพนักงานใหม่ คุณลองดูสิ บางทีอาจจะพบคนคุ้นหน้าคุ้นตาอยู่ในนั้นก็ได้นะ"

เมื่อผู้จัดการไช่ได้ยินเช่นนี้ เขาก็ใบหน้าเขียวคล้ำ!

ปฏิกิริยาตอบสนองอย่างแรกในสมองของเขาคื