บทที่ 260

เพื่อตกรางวัลให้หลี่ชิงเฟิง เธอจึงตัดสินใจว่าจะทำอาหารให้เขากินซึ่งทำให้หลี่ชิงเฟิงมีความสุขเป็นอันมาก

ช่วงอาหารมื้อค่ำ เซี่ยเซียนอินจึงยิ้มพลางกล่าวว่า "เดี๋ยวฉันจะไปซื้อของขวัญมาให้เขาเอง"

หลี่ชิงเฟิงยิ้มแล้วผงกศีรษะ "ผมจะไปกับคุณด้วย"

…….

ในตอนนั้นเอง ณ คฤหาสน์ตระกูลเย่

"เสี่ยวหวังหายไปและยังหาตัวไม่พบเลย" เสี่ยวอิ๋งพูดด้วยท่าทีร้อนใจ

เย่เจี้ยนเหอสีหน้าอึมครึม "มีความเป็นไปได้มากว่า เขาคงจะถูกไอ้สารเลวหลี่ชิงเฟิงเก็บไปแล้ว"

"เก็บเขาเหรอ? มันกล้าพอที่จะฆ่าใครสักคนในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแบบนี้เหรอ?" เสี่ยวอิ๋งถามขึ้นมา

เย่เจี้ยนเหอยิ้มเยาะ "อย่าลืมสิว่ามันเคยมีประวัติอาชญากรรม ชาติสุนัขอดกินขี้ไม่ได้"

เสี่ยวอิ๋งครุ่นคิดอยู่สักพัก แต่ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมาแล้วพูดว่า "ฉันมีเบอร์บ้านของเขาอยู่ พี่ชายของเขาน่าจะยังอยู่ที่นั่น ฉันจะถามดูว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น"

หลังจากรอสายอยู่นาน พี่ใหญ่หวังก็รับสาย "ใครกันน่ะ?"

เซี่ยอิ่งราวกับได้กลิ่นเหล้าคละคลุ้งจากอีกฝ่ายมาตามสายโทรศัพท์

"คุณหวังใช่ไหมคะ? น้องชายของคุณอยู่ที่ไหน? ฉันมีเร