เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 268
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-02-06 15:48:35บทที่เกี่ยวข้อง
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 269
"พบเหรอครับ? คุณหลี่ เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้หรอก..." หลี่ชิงเฟิงไม่คาดคิดว่าหวังเจิ้นจะมีท่าทีตอบสนองรุนแรงขนาดนั้น หลี่ชิงเฟิงขมวดคิ้ว "อะไรกันครับ? เทียนเหมินแห่งนี้กินคนรึไง?" หวังเจิ้นเอ่ยเสียงเบาว่า "ถึงแม้ว่าผมจะติดต่อสัมพันธ์กับพวกเขา แต่ผมก็ไม่ใช่สมาชิก ผมไม่รู้เรื่องภายในของพวกเขามากนัก แต่คนพวกนี้ย่อมต้องเป็นคนโหดเหี้ยมอย่างแน่นอน! เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย พวกมันสามารถทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!" เมื่อหลี่ชิงเฟิงได้ยินเช่นนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาแล้วค่อย ๆ เอ่ยขึ้นมาว่า "คุณคิดว่าผมเป็นคนดีเหรอครับ?" หวังเจิ้นฝืนยิ้ม "พวกมันย่อมไม่อาจเทียบได้กับกองกำลังอสูรรัตติกาล ทว่ายามนี้คุณไม่อยากเปิดเผยตัวตน ผมเกรงว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับคุณจริง ๆ นะ..." "เพื่อจัดการกับพวกมันแล้ว ผมไม่จำเป็นต้องเปิดเผยตัวตนหรอกน่า แค่นัดให้ก็พอแล้ว ที่เหลือผมจะจัดการเอง" ในเมื่อหลี่ชิงเฟิงพูดเสียขนาดนั้น หวังเจิ้นจึงไม่ได้พูดอะไรอีก หลังจากเงียบไปนาน เขาก็พูดว่า "มะรืนนี้เป็นวันเกิดของผม เอาแบบนี้เป็นยังไง ผมจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดหนนี้ในเซี่ยชวน จากนั้นหอการค้าเทียนเหมินก็น่าจะมาร่วมงานของผมด้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-06จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 270
เซี่ยเซียนอินอดรนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วจึงร้องตะโกนขึ้นมาว่า "เรื่องพวกนี้เป็นสิ่งที่เราสองคนตัดสินใจเอง! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเราก็จะแบกรับไปด้วยกัน! ช่วงนี้ชิงเฟิงเองก็ช่วยเราเอาไว้มาก ถ้าไม่มีเขาล่ะก็ หนูคงไม่มีทางมาถึงวันนี้ได้หรอกค่ะ!” "เขาไม่เคยเรียกร้องอะไรจากหนูสักอย่าง ทว่ากลับมีแต่ให้ คราวนี้หนูจะยืนเคียงข้างเขา!" เซี่ยเซียนอินเอื้อมไปสอดประสานนิ้วมือกับหลี่ชิงเฟิง "ต่อให้ต้องตาย! หนูก็จะตายไปพร้อมกับเขา!" คำพูดเหล่านี้ทำเอาคนฟังตกตะลึงจนพูดไม่ออกไปเสียแล้ว! หลี่ชิงเฟิงมองเธอ สายตาฉายแววแน่วแน่ไม่สะทกสะท้าน! ความรู้สึกอบอุ่นและประทับใจช่างเกินจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด... เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสองคนเป็นเช่นนี้ เซี่ยหมิงจื้อก็โมโหเสียจนมือไม้สั่น "ได้! ได้เลย! เซี่ยเซียนอิน วันหน้าฉันไม่มีลูกสาวอย่างแก! สักวันแกจะต้องเสียใจ! อย่ามาให้พวกเราเห็นหน้าอีกนะ!" ทันทีที่เซี่ยหมิงจื้อพูดจบ เขาก็กระแทกประตูเดินออกไป ถึงแม้ว่าเซี่ยหมิงจื้อจะพูดแบบนั้น แต่ทันทีที่เขาเดินออกนอกประตูก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาแล้ว เซี่ยหมิงจื้อที่ยืนอยู่ตรงประตูถึงกับคุกเข่าแล้วหยิบบุหรี่ออกมามวนหนึ่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-06จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 271
เมื่อเห็นเซี่ยหมิงจื้อคุกเข่าลงกับพื้น เซี่ยอิ่งก็ตะลึงงันไปชั่วขณะ จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา! "แกหมายความว่ายังไง? ทำไมฉันถึงไม่เข้าใจล่ะ?" เสี่ยวอิ๋งยิ้มพลางกล่าวขึ้น เซี่ยหมิงจื้อกัดฟันพูดว่า "ฉันขอร้องเธอล่ะ ได้โปรดอย่าหาเรื่องครอบครัวของพวกเราอีกเลย" เสี่ยวอิ๋งลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปตบหัวเขาพลางยิ้มเยาะ "แกขอร้องฉันเหรอ? แกเป็นลุงของฉัน แต่กลับมาคุกเข่าให้ฉัน แกอยากให้ฉันอายุสั้นรึไง? แกกำลังจะแช่งให้ฉันตายนะ!" เซี่ยหมิงจื้อไม่คาดคิดว่าแม้แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เซี่ยอิ่งก็ยังไม่บอกว่าต้องการให้เขาคุกเข่าหรือยืนกันแน่ ในตอนนี้เอง เสี่ยวอิ๋งก็หัวเราะขึ้นมา "ฉันรู้ว่าแกมาที่นี่เพื่อแสดงความจริงใจของตัวเอง งั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน ฉันจะเรียกคนเข้ามาให้แกได้คุกเข่าต่อหน้าพวกเขาเอง" หลังจากเสี่ยวอิ๋งพูดจบ เธอก็ตะโกนไปทางประตู "ทุกคน เข้ามาได้!" ปัง! เมื่อประตูเปิดออก ชายร่างกำยำห้าหกคนก็รีบวิ่งเข้ามา "บอสครับ เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ?" พอคนพวกนี้เห็นเซี่ยหมิงจื้อก็คุกเข่าลงกับพื้น พวกเขาต่างรู้สึกตะลึงงันแล้วหัวเราะขึ้นมา "บอสครับ ตาเฒ่าคนนี้กำลังทำอะไรอยู่น่ะ?"
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-06จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 272
กลุ่มต่อไปงั้นรึ? ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบอะไร ประตูก็เปิดอีกครั้งแล้วอีกกว่าสามสิบคนก็เดินเข้ามา! คนกลุ่มนี้รออยู่ข้างนอกนานแล้ว ตอนนี้พวกเขาต่างถือโทรศัพท์มือถือเอาไว้ในมือ เพื่อเตรียมถ่ายรูปของเซี่ยหมิงจื้อ... "ยังเหลืออีกสามสิบคน มาโขกศีรษะกันต่อเถอะ" เซี่ยอิ่งยิ้มพลางกล่าวขึ้นมา เซี่ยหมิงจื้อมองเธออย่างแทบไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ "เซี่ยอิ่ง เธอกำลังจะฆ่าฉันอยู่นะ!" "ฉันก็แค่อยากได้ชีวิตของแก! แล้วยังไงล่ะ? ใช้ชีวิตของแกแลกกับชีวิตของลูกสาวแกไง รับไม่ได้งั้นเหรอ?" เสี่ยวอิ๋งดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าฉายแววอำมหิตอยู่บ้าง! ชวนให้ผู้ที่พบเห็นรู้สึกกระดูกสันหลังเย็นวาบ เซี่ยหมิงจื้อกัดฟันแล้วจู่ ๆ ก็ลุกขึ้นพุ่งเข้าใส่เสี่ยวอิ๋ง "ถ้าพวกเราต้องตาย งั้นก็ตายไปด้วยกันเถอะ!" เขารู้ว่าขืนตนโขกศีรษะอีกสามร้อยครั้ง คงได้เหลือเพียงลมหายใจเฮือกสุดท้ายก่อนตายเป็นแน่ และเซี่ย อิ่งก็อาจจะเรียกคนกลุ่มต่อไปเข้ามาอีกก็ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เซี่ยหมิงจื้อก็คิดจะลากเซี่ยอิ่งให้ตายตกไปตามกัน! ทว่าเขาไร้เดียงสาเกินไป ก่อนที่เขาจะวิ่งไปถึงตรงหน้าเซี่ยอิ่ง คนที่อยู่ข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-06จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 273
เมื่อเซี่ยเซียนอินได้ยินเช่นนี้เข้า เธอก็แววตาหม่นแสงแล้วล้มลง หลี่ชิงเฟิงคว้าตัวเธอได้ทัน จากนั้นก็มองพยาบาลแล้วพูดว่า "เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอครับ?" พยาบาลจึงกล่าวว่า "ผู้ป่วยมีภาวะเลือดออกในสมองค่ะ พวกเราจำเป็นต้องรีบผ่าตัดโดยด่วน! แต่การผ่าตัดแบบนี้มีความเสี่ยงจำเป็นต้องให้ญาติลงนาม..." ในยามนี้เอง เซี่ยเซียนอินก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอีกครั้งแล้วหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อ จากนั้นก็จับมือของพยาบาลพลางเอ่ยเสียงสั่นเครือว่า "ได้โปรด ได้โปรดช่วยคุณพ่อของฉันด้วยนะคะ..." พยาบาลผงกศีรษะโดยไม่พูดอะไรอีก แล้วหันหลังวิ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉิน... เซี่ยหมิงจื้อยังไม่ตายหรอก แต่เซี่ยเซียนอินกำลังจะตายแล้ว หลี่ชิงเฟิงรีบประคองเธอมาที่เก้าอี้แล้วพูดเสียงเบาว่า "อย่าห่วงไปเลย ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยดี ผมจะให้เซี่ยอิ่งต้องชดใช้อย่างสาสม" เซี่ยเซียนอินร้องไห้เสียงสั่นเครือ "ชิงเฟิง ฉันกลัวเหลือเกิน ไม่งั้นพวกเราย้ายไปจากที่นี่กันเถอะ..." "ไปที่ไหนล่ะ?" หลี่ชิงเฟิงขมวดคิ้ว มีแววหวาดกลัวผุดขึ้นในดวงตาของเซี่ยเซียนอิน "ที่ไหนก็ได้! ฉันไม่อยากได้เทียนชื่อกรุ๊ปอีกต่อไปแล้ว ฉันไม่อยากต่อสู้กับเซ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-06จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 274
"ใช่แล้วล่ะ พี่เทา! ลูกสาวพี่น่าทึ่งชะมัดเลย!" "ได้มีลูกอย่างลูกสาวของพี่เทา ต่อให้อายุสั้นไปยี่สิบปีก็คุ้มค่าแล้วล่ะ!" เซี่ยเทาหน้าแดงก่ำอยู่บ้าง จากนั้นก็ยกยิ้มมุมปากพลางหัวเราะลั่น "พวกมันคิดว่าครอบครัวของตัวเองเป็นใครกัน! พวกมันกล้าต่อต้านพวกเรางั้นเหรอ? งั้นก็ต้องมีจุดจบแบบนี้แหละ!" "ฉันจะบอกนายให้นะ ถ้าไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ทางสายเลือดอันแสนจะน้อยนิดล่ะก็ ลูกสาวของฉันก็คงจะฆ่าพวกมันทิ้งไปตั้งนานแล้ว!" "นายเชื่อหรือเปล่าล่ะ!" คนอื่นจะพูดว่าไม่ได้อย่างไรกันเล่า พวกเขาต่างผงกศีรษะแสดงความเชื่อมั่นสุดขีด จากนั้นก็เริ่มรินไวน์ให้เขา หลังจากดื่มไปสามรอบ เซี่ยเทาเองก็ออกจะมึนเมาอยู่บ้าง เมื่อเห็นสาวสวยทั้งสองคนที่อยู่ข้าง ๆ เลือดลมก็พลุ่งพล่านไปชั่วขณะแล้วบังเกิดความคิดบางอย่างขึ้นในหัว เมื่อชายหัวโล้นที่อยู่ข้าง ๆ รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ก็ยิ้มประหลาดออกมา "พี่เทา พี่อยากจะสนุกไหมล่ะ?" เซี่ยเทายิ้มเก้อกระดาก "เลือกไปสักคนสิ เดี๋ยวผมจะเปิดห้องส่วนตัวให้พี่เอง วันนี้แค่มีความสุขก็พอ!" ชายหัวโล้นยิ้มพลางเอ่ยขึ้นมา เซี่ยเทาเกาหัว "พี่เป้า พี่จะลำบากใจเช่นนั้นไปทำไมกัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-06จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 275
เมื่อเซี่ยเทาเห็นหลี่ชิงเฟิง เขาก็ตะลึงงันอย่างถึงที่สุด! "หลี่ชิงเฟิง! แกมาที่นี่ทำไม! ไสหัวไปนะ!" เซี่ยเทาสร่างเมาทันที เขาลุกขึ้นแล้วชี้หน้าตะโกนใส่หลี่ชิงเฟิง ทั้งสองคนจวนจะปะทะกันอยู่แล้ว สาวสวยจะนั่งรอความตายได้อย่างไรกัน? สถานการณ์เช่นนี้เป็นสิ่งที่หลี่ชิงเฟิงอยากจะเห็นมากที่สุด เขากำลังยิ้มก็จริง แต่กล้องในมือกลับไม่หยุดถ่ายเลยสักนิด "พี่เป้า! ใครก็ได้เข้ามาที! ใครก็ได้เข้ามาหน่อยสิ! " เซี่ยเทาร้องตะโกนสุดเสียง แต่กลับไม่มีเสียงจากนอกประตูเลย "เลิกแหกปากได้แล้ว ไอ้พวกไร้ประโยชน์ไม่กี่คนนั้นหยุดฉันไม่ได้หรอก" หลี่ชิงเฟิงยิ้มเยาะ เซี่ยเทาถลึงตามองเขาพลางกัดฟันพูดว่า "แกคิดจะทำอะไรกันแน่! นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของฉันนะ!" หลี่ชิงเฟิงนั่งลงบนเตียงแล้วยิ้มจาง ๆ "ลูกสาวของแกหยามเกียรติพ่อตาของฉัน ส่วนฉันก็มาสั่งสอนแก แบบนั้นไม่ยุติธรรมหรือไง? เดิมทีฉันคิดจะมาซ้อมแกให้น่วม แต่สุดท้ายแมวตาบอดเจอหนูตาย[1] บังเอิญโชคเข้าข้างพอดี!" หลังจากหลี่ชิงเฟิงพูดจบก็ชื่นชมวิดีโอบนโทรศัพท์ของตัวเอง จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา"เหตุการณ์เช่นนี้ช่างน่าตื่นเต้นจริง ๆ เชียว! เซี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-06จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 276
เมื่อเขามาถึงห้องพักผู้ป่วย เซี่ยหมิงจื้อก็นอนอยู่ที่นั่นแล้วโดยมีหร่วนเหมยกับเซี่ยเซียนอินเฝ้าอยู่คนละด้าน ดูเหมือนว่าเขาจะตกอยู่ในภาวะวิกฤต "คุณไปไหนมา?" เซี่ยเซียนอินเอ่ยถามเสียงเบา หลี่ชิงเฟิงยิ้มจาง ๆ "ไม่เป็นไรหรอก คุณพ่อเป็นยังไงบ้างแล้ว? ผมบอกคุณแล้วยังไงเล่าว่าท่านต้องไม่เป็นอะไร!" "ถึงจะไม่เป็นอะไร แต่ก็หายไปกว่าครึ่งค่อนชีวิตแล้ว แกยังคิดว่าดีอยู่หรือเปล่าล่ะ?" ดูเหมือนว่าหร่วนเหมยจะยังโมโหอยู่ถึงได้จ้องหลี่ชิงเฟิงตาเขม็ง "ทำไมคนที่นอนอยู่บนเตียงถึงไม่ใช่แก? ทำไมแกถึงไม่ตาย ๆ ไปเสียเลย!" "แม่คะ พอได้แล้วน่า!" เซี่ยเซียนอินรั้งตัวหร่วนเหมยเอาไว้แล้วเอ่ยกับหลี่ชิงเฟิงว่า "ดึกแล้ว คุณน่าจะพาโต้วโต่วกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะนอนเฝ้าอยู่ที่นี่เอง" "ก็ได้" หลี่ชิงเฟิงถอนหายใจ เขาคิดจะอธิบายแต่ก็ไม่มีโอกาสเลย ดังนั้นเขาจึงได้แต่จูงมือโต้วโต่วแล้วเดินออกจากโรงพยาบาลไป พอหลี่ชิงเฟิงกลับมาถึงบ้าน เขาก็เห็นเย่เซียวปรากฏตัวอยู่ในห้องรับแขก แต่กลับไม่ยอมเปิดไฟจึงทำให้เห็นเพียงเงาดำซึ่งสร้างความหวาดกลัวให้แก่โต้วโต่ว "เย่เซียว ฉันบอกนายกี่หนแล้วว่าจะมาที่บ้านของฉัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-06
บทล่าสุด
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 286
"พ่อไม่ไปนะ!" จู่ ๆ เซี่ยเทาก็แผดเสียงร้องพลางกระโดดข้ามโซฟาแล้ววิ่งไปที่ประตูหลัง! เจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายตอบสนองว่องไว! เพียงก้าวเดียวก็ประชิดตัวพลางจับเขากดลงกับพื้นแล้วบังคับสวมกุญแจมือ สิบนาทีต่อมา ภายในห้องสอบสวน เสี่ยวอิ๋งนั่งหน้าเครียดอยู่ตรงนั้นพร้อมด้วยความคิดมากมาย ตำรวจที่อยู่ฝั่งตรงข้ามดูวิดีโอแล้วถามว่า "เท่าที่พวกเราทราบมา คนที่อยู่ในวิดีโอคือเซี่ยเทาพ่อของคุณ ตอนนี้เขาอยู่ห้องข้าง ๆ คุณจะอธิบายสิ่งที่เขาพูดว่ายังไงล่ะ?" เสี่ยวอิ๋งสูดลมหายใจลึก ๆ พลางผุดรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า "ฉันไม่รู้หรอกค่ะ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไร ทำไมคุณถึงไม่ถามเขาเองล่ะคะ?" "แน่นอนว่าพวกเราย่อมต้องถามเขาอยู่แล้ว แต่คุณเป็นลูกสาวของเขา คุณจะไม่รู้เรื่องนี้เลยเชียวเหรอ?" เซี่ยอิ่งลูบคางพลางครุ่นคิดอย่างรอบคอบแล้วจู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า "จริงด้วยสิ! ดูเหมือนเขาจะเคยบอกว่าทำความผิดร้ายแรงบางอย่างแล้วอยากจะหนีไป! ฉันถามเขาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ แต่เขาก็ไม่ยอมบอกอะไรเลยแถมยังบอกว่ายิ่งฉันรู้ให้น้อยเท่าไรก็ยิ่งดี! วันหน้าให้ฉันดูแลตัวเองให้ดี ๆ..." "พูดต่อไปสิ" "จากนั้น
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 285
"จะวิธีอะไร ฉันก็อยากลองดูทั้งนั้น!" เสี่ยวอิ๋งเอ่ยโดยไม่ลังเล "ขอเพียงคุณช่วยให้ฉันไม่ต้องติดคุก! วิธีไหนฉันก็อยากจะลองดู!" เย่เจี้ยนเหอเงยหน้ามองเธอแล้วพูดเสียงเย็นชาว่า "โยนความผิดเรื่องทั้งหมดนี้ให้พ่อของเธอแบกรับไว้!" เมื่อเสี่ยวอิ๋งได้ยินเช่นนี้ ศีรษะของเธอก็ส่งเสียงอื้ออึง! ตอนแรกสังเวยคุณย่าไปแล้ว ตอนนี้ถึงทีพ่อของเธอแล้วงั้นเหรอ? เย่เจี้ยนเหอจ้องมองเธอ "ไม่มีเวลาคิดแล้ว จะตกลงหรือจะติดคุก!" "ฉันตกลง! ฉันตกลงค่ะ! ขอเพียงคุณช่วยให้ฉันไม่ต้องติดคุก คุณอยากให้ฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!" เสี่ยว อิ๋งผงกศีรษะซ้ำไปซ้ำมา เย่เจี้ยนเหอจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า "เดี๋ยวฉันจะเรียกทนายเข้ามา พวกเขาจะบอกเธอว่าต้องพูดหรือทำอะไร จากนั้นเธอก็แค่รอให้ตำรวจเรียกตัว" เสี่ยวอิ๋งผงกศีรษะ "ฉะ...ฉันเข้าใจแล้วค่ะ" พอกลับมาถึงบ้าน เสี่ยวอิ๋งก็เจอพ่อของเธอ เมื่อทั้งสองคนสบตากัน ดวงตาของเสี่ยวอิ๋งก็ฉายแววน่าหวาดกลัว เซี่ยเทาก็รู้ได้โดยไม่ต้องคิดเลย ลูกสาวของเขารู้เรื่องแล้ว "เสี่ยวอิ๋ง พ่อทำอาหารให้ลูกกินด้วยนะ ดูสิ..." "กินบ้าอะไรเล่า!" เสี่ยวอิ๋งพลันควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ขึ้นมาทันที! เธอร
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 284
ในสถานการณ์เช่นนี้ ขืนเสี่ยวอิ๋งมัวแต่เข้าไปพัวพันคงได้จบเห่กันพอดี การเก็บเธอไว้น่าจะยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง เสี่ยวอิ๋งเองก็เป็นคนฉลาดจึงผงกศีรษะแล้ววิ่งออกทางประตูหลัง... เย่เซียวคิดจะเข้าไปขวาง แต่กลับถูกหลี่ชิงเฟิงห้ามเอาไว้ "ไม่ต้องไล่ตามหรอก วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของหวังเจิ้น อย่าทำอะไรน่าเกลียดเกินไปเท่านี้ก็พอแล้ว" เย่เซียวพยักหน้าแล้วยืนอยู่ข้างหลังโดยไม่พูดอะไรสักคำ ในตอนนี้เอง ปี้ไห่เทาก็เดินยิ้มเข้ามา "เหล่าหวัง วันนี้ฉันต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะ! ทั้ง ๆ ที่เป็นงานเลี้ยงวันเกิดดี ๆ ที่นายควรจะมีความสุขแท้ ๆ แต่กลับลงเอยแบบนี้เสียได้..." หวังเจิ้นถอนหายใจ "ช่างเถอะ" "เหล่าหวัง ตระกูลเย่ก็เป็นหนึ่งในสมาชิกหอการค้าเทียนเหมินของพวกเรา เย่เจี้ยนเหอดันพานังคนชั้นต่ำแบบนั้นมาเสียได้ กลับไปเมื่อไหร่ฉันย่อมต้องตำหนิเขาแน่! ฉันจะทำให้เขาจำให้ขึ้นใจเชียวล่ะ! เมื่อพวกเรากลับถึงเมืองหลวงเมื่อไหร่ ไห่เทาย่อมต้องมาขอขมาของแน่นอน" หวังเจิ้นโบกมือ "คุณเกรงใจเกินไปแล้ว ช่างมันเถอะ ผมไม่ถือสาหรอก" ปี้ไห่เทาพยักหน้าพลางขยิบตาให้เย่เจี้ยนเหอ จากนั้นพวกเขาสองคนก็ก้าวเดินจากไป ขณ
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 283
เสี่ยวอิ๋งโมโหจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว เธอชี้นิ้วใส่หลี่ชิงเฟิงแล้วด่ากราดว่า "แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน! คู่ควรที่จะมอบของขวัญให้ฉันแล้วงั้นเหรอ?" "หุบปากไปซะ พ่อตาของแกโดนซ้อมขนาดนั้น เขยอย่างแกไม่กล้าแม้แต่จะผายลมเสียด้วยซ้ำไป! แกยังกล้ามาก่อเรื่องที่นี่อีกงั้นรึ?" "ถ้าฉันเป็นแกล่ะก็ คงได้โหม่งเสาโทรศัพท์ตายไปแล้ว!" "ไร้ยางอายสิ้นดี!" เมื่อเห็นเสี่ยวอิ๋งหน้าแดงก่ำและลำคอแข็ง หลี่ชิงเฟิงกลับยิ่งขบขันพลางกล่าวว่า "ฉันคิดว่าเธอต่างหาก มั้งที่น่าจะเป็นฝ่ายโหม่งเสาโทรศัพท์?" ทันทีที่เขาพูดจบ หน้าจอขนาดยักษ์ข้างหลังล็อบบี้ก็พลันสว่างขึ้น! หลังจากนั้นไม่กี่วินาที แสงก็สลัวลงแล้ววิดีโอก็เริ่มฉายบนหน้าจอขนาดยักษ์ เมื่อเสี่ยวอิ๋งหันหน้าไป สิ่งแรกที่เธอเห็นก็คือเซี่ยเทาที่กำลังนอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง โดยมีสาวสวยอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธออยู่ข้างกาย! หึ่ง! เสี่ยวอิ๋งศีรษะจวนจะระเบิดอยู่แล้ว! เธอได้แต่ยืนนิ่งงันอยู่ตรงนั้น! มันเป็นวิดีโอที่ก่อนหน้านี้หลี่ชิงเฟิงถ่ายเอาไว้นั่นเอง! เมื่อเห็นเสี่ยวอิ๋งนิ่งงันไป หลี่ชิงเฟิงก็นิ้มแล้วพูดเสียงดังขึ้นมาว่า "ทุกท่าน ผู้ชายที่อยู่ในวิดี
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 282
เงินหลายล้านบาทไม่ได้จ่ายไปโดยไร้ประโยชน์แล้ว! ศาสตราจารย์เฒ่าโดนเขาหลอกเข้าแล้วจริง ๆ! เสี่ยวอิ๋งเองก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทันใดนั้นก็ยิ้มพลางชี้นิ้วมาที่หลี่ชิงเฟิง "ตอนนี้แกจะว่ายังไงเล่า? เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแจกันของแกมันเป็นของปลอม!" "น่าตลกชะมัดเลย! ฉันเสนอทางออกให้ แต่แกกลับยืนกรานที่จะขุดหลุมฝังตัวเองให้ได้! ไม่มีใครห้ามแกได้เลย!" เมื่อหลี่ชิงเฟิงได้ยินเช่นนี้ก็ยิ้มจาง ๆ แล้วหันมามองศาสตราจารย์หลี่พลางพูดว่า "ศาสตราจารย์หลี่ ช่วยดูขอองผมอีกสักครั้งเถอะครับ" คาดไม่ถึงว่าศาสตราจารย์หลี่จะส่ายหน้าแล้วยิ้มพลางกล่าวว่า "ไม่ต้องดูหรอก" เซี่ยอิ่งหัวเราะพลางกล่าวว่า "แจกันใบนั้นของแกมันปลอมชัดเจนเกินไป! ศาสตราจารย์หลี่ไม่มองให้เสียสายตาหรอก!" ในยามนี้เอง ศาสตราจารย์หลี่ก็เหลือบมองเธอแล้วสายหน้า "สาวน้อย ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักหน่อย ฉันยังพูดไม่ทันจบเลย ถึงแม้ว่าแจกันใบนี้จะฝีมือยอดเยี่ยมจนเกือบจะสมบูรณ์แบบ แต่มันเป็นของปลอมจริง ๆ" "ส่วนแจกันของคุณหลี่ ทันทีที่เข้ามาผมก็เห็นแล้วล่ะ มันเป็นของจริง ดังนั้นผมจึงไม่ต้องตรวจดูเลย" หลังจากศาสตราจารย์หลี่พูดจบ ทั้งห้องก็เ
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 281
ไม่มีใครคาดคิดว่าหลี่ชิงเฟิงจะมีท่าทีแข็งกร้าวเช่นนั้น! ปี้ไห่เทาที่คอยสังเกตการณ์อยู่ข้าง ๆ แอบรู้สึกว่าชักไม่ได้การเสียแล้ว หลี่ชิงเฟิงคนนี้ดูไม่เหมือนเขยไร้ประโยชน์อย่างที่ข่าวร่ำลือกันเอาไว้เลยสักนิด การที่ยังสามารถสงบนิ่งได้ในภาวะคับขันเช่นนั้น มิหนำซ้ำยังพูดจาเสียคล่องปากและท่าทีเจ้าแผนการของอีกฝ่าย เขาไม่เชื่อหรอกว่าคนแบบนี้จะเป็นเขยไร้ประโยชน์ไปได้ สิ่งที่น่าสงสัยมากที่สุดคือ ต่อให้อีกฝ่ายจะก่อเรื่องเช่นนั้น แต่หวังเจิ้นที่อยู่ข้าง ๆ กลับไม่มีวี่แววที่จะโมโหเลยสักนิด พวกเขาต่างอาศัยอยู่ในเมืองหลวง เขาเองก็รู้นิสัยของหวังเจิ้น อีกฝ่ายไม่ใช่ตาเฒ่าที่นิสัยดิบดีอะไรเลย พอปี้ไห่เทานึกได้เช่นนี้ เขาก็ทอดสายตามองเย่เจี้ยนเหออีกครั้ง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายสายตาหลุกหลิกอยู่บ้าง เขาก็พอจะเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ดูเหมือนว่าแจกันลายครามสมัยราชวงศ์หยวนใบนี้จะมีบางอย่างผิดปกติจริง ๆ เสียด้วย ตอนนี้เย่เซียวยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมเจตนาสังหารอันแรงกล้า! เย่เจี้ยนเหอกับเสี่ยวอิ๋งหวาดกลัวจนไม่กล้าขยับตัวไปชั่วขณะ ไม่นานปี้ไห่เทาก็ลุกขึ้นแล้วมองหลี่ชิงเฟิงด้วยสายตาเย็นชา "ทำแบบนี้
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 280
"ฉุดเศรษฐกิจให้ดิ่งลงเหวงั้นรึ? ถ้าทุกคนทำตัวเป็นไอ้เศษสวะชอบหลอกกินข้าวนิ่มอย่างแก ประเทศชาติก็คงจะพินาศไปตั้งนานแล้ว!" "ช่างน่าหัวเราะสิ้นดี! แกมันก็แค่มดปลวกตัวหนึ่งแท้ ๆ กล้าดียังไงถึงได้มาหัวเราะเยาะใส่พวกเรา?" ในตอนนี้เอง จู่ ๆ หวังเจิ้นที่เอาแต่เงียบมาจนถึงตอนนี้ก็ตบโต๊ะ! ทุกคนพลันหุบปากฉับ! หวังเจิ้นแววตามืดมน เขาเหลือบมองทุกคนแล้วเอ่ยน้ำเสียงเย็นชาว่า "พวกคุณหมายความว่ายังไงกัน? คิดจะก่อจลาจลในงานเลี้ยงวันเกิดของผมรึไง? พวกคุณไม่เห็นแก่หน้าผมเลย! คิดจะทำอะไรกันแน่!" เมื่อหวังเจิ้นโกรธขึ้นมา แม้แต่ปี้ไห่เทาก็ยังไม่กล้าล่วงเกิน นับประสาอะไรกับพวกเขากันเล่า "เหล่าหวัง ได้โปรดใจเย็นลงก่อนเถอะ เอาแบบนี้เป็นยังไง เพื่อจะได้รู้ว่าแจกันลายครามสมัยราชวงศ์หยวนใบไหนเป็นของจริงใบไหนเป็นของปลอม คุณก็แค่เชิญผู้เชี่ยวชาญให้มาประเมินก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?" "คุณเองคร่ำหวอดอยู่ในแวดวงของเก่ามานานหลายปี เช่นนั้นก็น่าจะรู้จักผู้เชี่ยวชาญในวงการนี้เยอะอยู่บ้างใช่ไหมล่ะ?" หวังเจิ้นถอนหายใจพลางพยักหน้าแล้วพูดว่า "ก็ได้! ในเมื่อพวกคุณอยากเถียงกันดีนัก งั้นก็มาทำให้เรื่องนี้กระจ่างกันไปเลย
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 279
หลังจากหลี่ชิงเฟิงพูดจบ ทุกคนก็ตะลึงงันไปชั่วขณะแล้วหัวเราะลั่น! เสี่ยวอิ๋งกับเย่เจี้ยนเหอหัวเราะอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง จากนั้นพวกเขาก็ชี้นิ้วใส่หลี่ชิงเฟิงแล้วพูดว่า "แกมันขี้โม้จนไม่เลือกเวลาจริง ๆ พับผ่าสิ! ลำพังแค่คุยโวโอ้อวดต่อหน้าพ่อตาโง่ ๆ ของแกไม่พอ แต่ยังจะมาคุยโวโอ้อวดต่อหน้าพวกเราอีกงั้นเหรอ?" ปี้ไห่เทาที่อยู่อีกด้านเองก็มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยแววดูถูกดูแคลน "ลำพังแค่พวกเราคนใดคนหนึ่งก็ผ่านโลกมามากกว่าแกถึงสิบชาติภพรวมกันเสียอีก แกกล้าพูดแบบนั้นออกมาได้ คิดว่าพวกเราโง่หรือไงกัน?" "ผ่านโลกมามาก? คุณคิดว่าตัวเองผ่านโลกมามากแล้วงั้นรึ?" หลี่ชิงเฟิงยิ้มเหยียดหยันพลางเอ่ยเสียงทุ้มลึก "วันนี้ผมจะช่วยเปิดโลกทัศน์ของคุณเองก็แล้วกัน เย่เซียว เอาของขวัญของพวกเราออกมา" เย่เซียวผงกศีรษะ จากนั้นเขาก็หยิบแจกันลายครามสมัยราชวงศ์หยวนออกมาจากกล่องแล้ววางลงต่อหน้าทุกคน ทันทีที่พวกเขาเห็นแจกันลายครามสมัยราชวงศ์หยวน ทุกคนก็ถูกแจกันใบนั้นดึงดูดความสนใจเข้าแล้วจริง ๆ เย่เจี้ยนเหอหน้าถอดสีแล้วตรวจสอบแจกันลายครามสมัยราชวงศ์หยวนโดยละเอียดถี่ถ้วนแล้วให้รู้สึกสับสน ฝีมือช่างวิจิตรประณีตนัก!
จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง บทที่ 278
เย่เจี้ยนเหอยิ้มเหยียดหยัน "แกคิดจะแข่งกับฉันงั้นรึ? ก็ได้ ฉันจะเอาออกมาให้แกได้เปิดหูเปิดตาก็แล้วกัน ฉันขอพนันเลยว่าชั่วชีวิตแกน่าจะได้เห็นเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ" หลังจากเย่เจี้ยนเหอพูดจบก็ดีดนิ้ว จากนั้นผู้ช่วยคนงามที่อยู่ข้างหลังก็รีบเดินเข้ามา ของขวัญของอีกฝ่ายเองก็อยู่ในกล่อง มิหนำซ้ำยังมีขนาดพอ ๆ กับของเขาอีกต่างหาก เย่เจี้ยนเหอยิ้มอวดดีแล้วพูดว่า "มหาเศรษฐีหวัง ผมได้ยินมาว่าคุณชอบสะสมของเก่ามากทีเดียว ดังนั้นผมจึงสั่งให้เพื่อนที่อยู่ต่างประเทศประมูลของสิ่งนี้มาให้คุณเป็นพิเศษ เชิญดูเอาเองเถอะครับ!" หลังจากพูดจบ ผู้ช่วยสาวก็เปิดกล่องแล้วสายตาของทุกคนก็ทอดมองมาที่มือของผู้ช่วยสาว! แจกันลายครามใบหนึ่งค่อย ๆ เผยรูปลักษณ์ที่แท้จริงออกมา! เมื่อหลี่ชิงเฟิงเห็นแจกันใบนี้ก็ถึงกับตะลึงงัน... ช่างเหมือนกับแจกันลายครามที่เขาซื้อมาไม่มีผิดเพี้ยนเลย! เขาเหลือบมองเย่เซียวที่อยู่ข้างหลังโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเย่เซียวก็เอ่ยกระซิบข้างหูว่า "เป็นของปลอมแน่ ๆ ครับ" ในยามนี้เอง เย่เจี้ยนเหอก็หยิบแจกันขึ้นมาแล้วเดินมาอยู่ตรงหน้าทุกคนแล้วพูดเสียงดังว่า "แจกันลายครามสมัยราชวงศ์ห
