บทที่ 265

รอยยิ้มค่อย ๆ เลือนหายไปจากใบหน้าของเสี่ยวอิ๋ง จากนั้นเธอก็เอ่ยเสียงเย็นชาขึ้นมาว่า "เลิกเล่นแง่สักทีเถอะ แกคิดว่าฉันจะเชื่อแกรึไง?"

"ไอ้คนขี้ฉ้ออยู่ที่ไหนล่ะ? เรียกมันออกมาสิ! เรียกมันออกมาเลย!"

เสี่ยวอิ๋งนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางมั่นใจสุดขีด

หลี่ชิงเฟิงจึงหัวเราะขึ้นมา "ฉันไม่เคยเห็นใครรนหาที่ตายถึงขนาดนั้นมาก่อนเลยพับผ่าสิ"

"งั้นฉันจะทำให้เธอได้สมปรารถนาก็แล้วกัน"

หลังจากหลี่ชิงเฟิงพูดจบ เขาก็ปรบมือแล้วตะโกนบอกใครสักคนที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร "พาตัวมันเข้ามา!"

ทุกคนกวาดสายตามองไปรอบ ๆ แม้แต่เซี่ยเซียนอินก็ไม่รู้ว่าหลี่ชิงเฟิงกำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่

ก่อนที่เธอจะทันได้ไต่ถามอะไร ก็เห็นพนักงานที่อยู่ข้างหลังหลีกทางให้เจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายพาคน ๆ หนึ่งเข้ามา

เมื่อเธอเห็นคน ๆ นี้ เสี่ยวอิ๋งก็ม่านตาหดวูบทันที จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจลึก ๆ!

ผู้ชายคนนี้แลดูกระเซอะกระเซิง มิหนำซ้ำยังสวมกุญแจมือและใบหน้าซูบซีดก็เต็มไปด้วยตอหนวด เขาหาใช่ใครอื่นนอกเสียจากเสี่ยวหวัง!

คนอื่นอาจจะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่เย่เจี้ยนเหอกับเสี่ยวอิ๋งกลับรู้สึกตื่นตะลึงโดยสิ้นเชิง!

ใครม