Mag-log inShare
หึงไม่รู้ตัว
Huling Na-update:
2025-02-11 13:38:59
Kaugnay na kabanata
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ตัวป่วนมาแล้ว
เซียวอี้หลงเลื่อนมือค่อยๆ ปลดสายรัดเอวนางออกใบหน้าหล่อเหลากำลังจะสัมผัสกับปลายถันที่เขาไม่เคยลืมนับจากคืนก่อน เซียวอี้หลงกำลังก้มลงจะชิมความหวานอยู่ๆ ประตูก็เปิดออกพร้อมเสียงใสๆ ของเด็กสาว"ท่านอาเข้ามาแล้ว...เอ๋พวกท่านกำลังทำอะไรกันอยู่หรือเจ้าคะ"เซียวอี้หลงต้องคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างบางเอาไว้แล้วหันไปหาตัวต้นเรื่อง"เสี่ยวหรูเจ้ามาได้อย่างไรแล้วบิดาเจ้าเล่า""ท่านพ่อได้รับคำสั่งให้เข้าเฝ้าแล้วข้าก็ตามมาด้วยท่านพ่อบอกว่าฝ่าบาทจะให้ท่านพ่อไปเมืองซีโจว ดูแลเรื่องสร้างเขื่อนกั้นน้ำน่าจะใช้เวลานานท่านแม่ก็ไปด้วยท่านพ่อก็เลยเอาข้ามาทิ้งท่านเอ้ยไม่ใช่เอาข้ามาฝากท่านอาสักสองสามเดือนเจ้าค่ะ""แล้วพรวดพราดมาห้องคนอื่นเจ้าเป็นสตรีแบบใด""โอ่ว..ปกติข้าก็มาได้นี่เจ้าคะไอ้หยาอ้อหลานลืมไปท่านอาแต่งงานแล้ว ได้ยินท่านพ่อบอกท่านแม่ว่าท่านอาแต่งงานกับเด็กสาวอายุสิบหก ท่านอานางอายุเท่าข้าเลยนะเจ้าคะ ท่านพ่อยังบอกท่านแม่ว่าท่านอาแก่ปูนนี้แล้วจะไม่หมดแรงตายคาห้องหอหรือ เอแต่เท่าที่หลานเห็นท่านอาก็ยังสบายดีอยู่นี่เจ้าค่ะ""เซียวอี้หรู...""โอ่ว...งั้นข้าไม่รบกวนพวกท่านแล้วเชิญทั้งสองคนต่อเลยเจ้าค่ะอาสะใภ
Huling Na-update : 2025-02-11จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ งอนแต่เมียไม่รู้
ทางด้านจางอวี้ถิงที่กำลังนวดแป้งเพื่อทำขนมโก๋อ่อนกับบัวหิมะ นางอยากกินไม่ได้กินนานแล้วจากนั้นก็เริ่มคั่วแป้ง สองนายบ่าวช่วยกันทำโดยไม่รู้เลยว่ามีคนมายืนดูสองคนนายบ่าวกำลงง่วนกับการทำขนมดูนางไม่ได้ป่วยสักนิด จางอวี้ถิงเจ้าปิดบังอะไรไว้อีกเท้าที่กำลังจะเดินไปหยุดชะงักเพราะได้ยินสาวใช้เอ่ยถึงตนเอง“คุณหนูจะทำไปให้ใต้เท้าด้วยไหมเจ้าคะ”“อย่าเลย เขารังเกียจข้าเพียงนั้นเอาไปเขาก็ทิ้งขว้างเปล่าๆ เสียดายของ”“อ้อ...แต่ว่าเราทำมากเกินไปหรือไม่เจ้าคะ”“ขายสิ...บ่าวในเรือนมีตั้งเกือบสองร้อยคนชิ้นละสิบอีแปะก็มีคนซื้อน่า มันเทศก็ปลูกเอง เผือกก็ปลูกเอง มีแค่ถั่วกับน้ำตาลและแป้งที่ซื้อมา”เขายืนหน้าหน้าดำเป็นก้นหม้อก่อนจะเดินหันหลังกลับจวนหลักตนเองทันที เด็กอะไรไม่รู้จักบุญคุณเขาอุตส่าห์ให้ที่อยู่ที่กิน คุ้มครองไม่ต้องให้อยู่กันเองสองคนนายบ่าวที่จวนกลับไม่คิดถึงเขาสักนิด แล้งน้ำใจยิ่งนัก หึจางอี้ถิงไม่รับรู้ว่ามีคนกำลังงอนนางอยู่ ชาติก่อนมีฝีมือในการทำขนมและรังสรรค์มันออกมาได้อย่างสวยงาม นางแบ่งแป้งเป็นสีต่างๆ ก่อนจะจัดรูปทรงและปั้นแป้งใส่ไส้จากนั้นก็เริ่มใช้ไม้ไผ่ที่ทำเป็นแหนบเล็กๆ กรีดร่องทำลวดล
Huling Na-update : 2025-02-11จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ตัวป่วนมาแล้ว 1
ว่านชิงชิงที่ถูกเซียวอี้หลงหึงหวงอย่างหนักเขาปล้ำจูบนางบนรถม้าคนตัวเล็กพยายามที่จะดันเขาออก แต่คนตัวโตไม่ยอมหยุด"อื้อๆๆ "เซียวอี้หลงจูบนางพอใจจึงยอมถอนริมฝีปากออกมา ว่านชิงชิงใช้แขนดันตัวเอาไว้ไม่ให้เขาเอาเปรียบนางได้อีกก่อนต่อว่าคนตัวโต"คนใจร้าย ข้าเกลียดท่านแล้วถึงจวนแล้วปล่อยข้านะ""ถึงแล้วหรือ ยังไม่อิ่มเลยไปเถอะฮูหยินวันนี้ฤกษ์ดีข้าอยากเข้าหอ""ว้าย...เซียวอี้หลงข้าเดินเองได้ ปะ ปล่อยข้าเถอะ"ชายหนุ่มไม่ฟังเขาอุ้มนางลงจากรถม้าแล้วพาไปยังจวนหลักของตนเองว่านชิงชิงใช้สองแขนโอบรอบคอเขาแน่นจนกระทั่งเซียวอี้หลงพานางมาในห้องเขาวางร่างบางลงบนเตียงก่อนจะจุมพิตนางอีกครั้งเรียกร้องให้คนใต้ร่างตอบสนอง ว่านชิงชิงพยายามที่จะต่อต้านแต่สุดท้ายนางก็ถูกเขาหลอกล่อมือที่ผลักไสตอนนี้กลับโอบรอบคอยอมรับจุมพิตจากคนด้านบนเซียวอี้หลงเลื่อนมือค่อยๆ ปลดสายรัดเอวนางออกใบหน้าหล่อเหลากำลังจะสัมผัสกับปลายถันที่เขาไม่เคยลืมนับจากคืนก่อน เซียวอี้หลงกำลังก้มลงจะชิมความหวานอยู่ๆ ประตูก็เปิดออกพร้อมเสียงใสๆ ของเด็กสาว"ท่านอาเข้ามาแล้ว...เอ๋พวกท่านกำลังทำอะไรกันอยู่หรือเจ้าคะ"เซียวอี้หลงต้องคว้าผ้าห่มมาคลุมร
Huling Na-update : 2025-02-15จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ตัวป่วนมาแล้ว2.
ทางด้านจางอวี้ถิงที่กำลังนวดแป้งเพื่อทำขนมโก๋อ่อนกับบัวหิมะ นางอยากกินไม่ได้กินนานแล้วจากนั้นก็เริ่มคั่วแป้ง สองนายบ่าวช่วยกันทำโดยไม่รู้เลยว่ามีคนมายืนดูสองคนนายบ่าวกำลงง่วนกับการทำขนมดูท่านนางไม่ได้ป่วยสักนิด จางอวี้ถิงเจ้าปิดบังอะไรไว้อีก เท้าที่กำลังจะเดินไปหยุดชะงักเพราะได้ยินสาวใช้เอ่ยถึงตนเอง“คุณหนูจะทำไปให้ใต้เท้าด้วยไหมเจ้าคะ”“อย่าเลย เขารังเกียจข้าเพียงนั้นเอาไปเขาก็ทิ้งขว้างเปล่าๆ เสียดายของ”“อ้อ...แต่ว่าเราทำมากเกินไปหรือไม่เจ้าคะ”“ขายสิ...บ่าวในเรือนมีตั้งเกือบสองร้อยคน ชิ้นละสิบอีแปะก็มีคนซื้อน่า มันเทศก็ปลูกเอง เผือกก็ปลูกเอง มีแค่ถั่วกับน้ำตาลและแป้งที่ซื้อมา”เขายืนหน้าหน้าดำเป็นก้นหม้อก่อนจะเดินหันหลังกลับจวนหลักตนเองทันที เด็กอะไรไม่รู้จักบุญคุณเขาอุตส่าห์ให้ที่อยู่ที่กิน คุ้มครองนางไม่ต้องให้อยู่กันเองสองคนนายบ่าวที่จวนกลับไม่คิดถึงเขาสักนิด แล้งน้ำใจยิ่งนัก หึจางอี้ถิงไม่รับรู้ว่ามีคนกำลังงอนนางอยู่ ชาติก่อนมีฝีมือในการทำขนมและรังสรรค์มันออกมาได้อย่างสวยงาม นางแบ่งแป้งเป็นสีต่างๆ ก่อนจะจัดรูปทรงและปั้นแป้งใส่ไส้จากนั้นก็เริ่มใช้ไม้ไผ่ที่ทำเป็นแหนบเล็กๆ
Huling Na-update : 2025-02-15จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ คงเป็นเวรกรรมที่นินทาสามีตนเอง
หยางหมิงที่เดินกลับมาจวนเล็กอีกครั้งเพื่อจะสั่งให้ลี่จูทำขนมบัวหิมะสักห้าร้อยชิ้น อีกสามวันฝ่าบาทจะจัดงานชุมนุมกวีขึ้น แขกเหรื่อในงานล้วนมีแต่เหล่าคุณหนูคุณชาย ขนมหวานคงเป็นสิ่งที่คู่ควรในงานนี้มากที่สุดอีกอย่างให้คนของเขาขนไปสะดวกกว่า ปกติทุกปีเขาจะเหมาอาหารจากเหลาชั้นหนึ่ง แต่ปีนี้คงไม่มีอะไรเหมาะสมเท่ากับขนมที่เมียเขาทำอีกแล้ว แต่คนที่เขาคิดถึงนั้นไม่รู้เลยว่าอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามาหาแล้ว นางเอ่ยวาจากับสาวใช้โดยที่ไม่ระวังเพราะปกติไม่มีคนมาจวนเล็กอยู่แล้วหลังจากที่เซียวอี้หรูไปแล้วจางอวี้ถิงก็ลงมือทำหมูตุ๋นต่อทันที วันนี้นางอยากกินหมูตุ๋นผักกาดดอง ที่จวนหยางผักกาดดองรสชาติดีนัก แม่ครัวที่นี่นับว่ามีฝีมือ นางมาอยู่ในร่างนี้นานเกือบสี่เดือนแล้วเท่ากับว่าร่างนี้แต่งงานกับหยางหมิงมาเจ็ดเดือนแล้วงั้นสิ เฮ้อตาเฒ่าหยางนี่ก็ดีนะที่เอานางมาทิ้งที่นี่อย่างน้อยก็ไม่ต้องทนเห็นสามีพลอดรักกับขุนนางหนุ่มด้วยกัน คิดแล้วก็ขนลุก"ลี่จู...ข้าแต่งงานกับตาแก่หยางนั่นมาเจ็ดเดือนแล้วสินะ""เจ้าค่ะคุณหนู แล้วเหตุใดเรียกนายท่านเช่นนั้นเจ้าคะ ต้องเรียกท่านพี่หรือสามีนะเจ้าคะคุณหนู"จางอว
Huling Na-update : 2025-02-15จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ รอเจ้าอายุสิบหกแล้วข้าจะบอก
หยางหมิงมองหน้าคนตัวเล็กในอ้อมแขนของตน จางอวี้ถิงนะจางอวี้ถิงยังมีอะไรเกี่ยวกับเจ้าที่ข้ายังไม่รู้อีกหรือไม่ จากนั้นเขาก็ก้มลงกระซิบข้างหู"อีกห้าเดือนเจ้าเต็มสิบหกแล้วสินะ เสร็จฤดูกาลสอบพอดี หึๆๆ""เจ้าคะ ใต้เท้าจะบอกอะไรหรือเจ้าค่ะ แค่กๆๆๆ สิบหกแล้วอย่างไรหรือเจ้าคะ"หยางหมิงหัวเราะในลำคอ เจ้าเต็มสิบหกเมื่อไหร่ก็ถึงเวลาเข้าหอของเราสักทีไงแม่ตัวดี จะได้รู้ว่าข้ากับพี่อี้หลงมิใช่คู่รักสะท้านเมืองหลวงเช่นที่เจ้าเพ้อเจ้ออยู่ตอนนี้ แม่เด็กจอมแสบจางอวี้ถิงถึงเวลานี้เจ้าก็ยังทำทีว่าตนเองป่วยหรือ ได้ๆๆข้าจะดูว่าเจ้าจะเล่นละครได้นานเพียงไหน หยางหมิงคิดในใจก่อนที่เขาจะเอ่ยจริงจังถึงธุระที่มาหานาง"ฮูหยิน.....ข้าต้องการขนมบัวหิมะที่ลี่จูทำวันนี้ห้าร้อยชิ้นในอีกสามวันข้างหน้า เจ้าจะเรียกบ่าวที่เรือนหลักมาช่วยทำก็ได้""เจ้าคะแค่กๆๆ....ท่านต้องการขนมเอ่อดะ..ได้เจ้าค่ะ คือใต้เท้าท่านปล่อยข้าก่อนเถอะเดี๋ยวข้าวจะไหม้ข้าต้องคอยคน แค่กๆๆ""อ้อ...เช่นนั้นข้าไม่กวนเจ้าแล้ว ฮูหยินบางทีคืนนี้ข้าอาจมานอนที่นี่ จวนเล็กของเจ้าหอมดีน่าจะหลับสบายมีดอกไม้ล้อมรอบเชียว โดยเฉพาะกลิ่นกายของเจ้
Huling Na-update : 2025-02-15จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ เจ้าเป็นของข้าน่ะ
จางอวี้ถิงที่ตอนนี้นั่งมองหน้าลานบ้านอย่างเซ็งๆ พรุ่งนี้พี่ชิงชิงก็ไม่อยู่ นางอยากมุดรูสุนัขไปเที่ยวแล้วทำไงดีต้องทำขนมให้ตาแก่หยางด้วย อืม..รอพี่ชิงชิงกลับมาก็ได้ อย่างไรเสียนางก็ไม่รู้เส้นทางในเมืองหลวง เพราะร่างเดิมไม่เคยออกนอกจวนเนื่องจากป่วย ยามซวีแล้วจางอวี้ถิงอาบน้ำอยู่ในถังไม้กำลังคิดว่าจะเอาเงินที่มีไปทำอะไรดี ค้าขายก็ไม่ได้ตาเฒ่านั่นไม่ให้ออกจากจวน อ้อ..เปิดบ่อนสิเริ่มจากเป็นนักเล่นก่อน จะได้หลบๆซ่อนๆสายตาของตาเฒ่าหยางหมิงด้วย จางอวี้ถิงนั่งหลับตาฮัมเพลงอย่างมีความสุข ลี่จูเติมน้ำร้อนให้นางอีกหนึ่งถัง"ลี่จูเจ้าว่าตาเฒ่านั่นจะไม่อยู่หรือ""เจ้าค่ะ....ได้ยินว่าหลังงานชุมนุมกวีใต้เท้าจะไปอารามหลวงเพื่อทำพิธีเซ่นไหว้ของทางราชวงศ์ที่ให้เฉพาะขุนนางขั้นสูงเท่านั้นที่ได้ไปเจ้าค่ะ""ฮึมๆๆๆฮึมม...เฮ้ออิสระที่แปลว่าอิสระ นี่ๆลี่จูเจ้าไม่สบายอยู่ไปนอนเถอะ เดี๋ยวข้าอาบเสร็จแล้วขึ้นเองได้"จางอวี้ถิงฮัมเพลงอย่างมีความสุข แต่มีบางคนได้ยินแล้วว่านางดีใจเพียงไรที่เขาจะไม่อยู่เมืองหลวง เด็กคนนี้คงต้องหาอะไรให้นางทำไม่ว่างเว้นจะได้เลิกฟุ่งซ่าน อย่างเช่นให้นางมีลูกสักห้าหกคน
Huling Na-update : 2025-03-08จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ มานอนเป็นเพื่อน
จางอวี้ถิงที่นั่งหลับในอ่างก็ไม่รู้ว่ามีคนมายืนกอดอกมองนางอยู่สักพักแล้ว จนน้ำเริ่มเย็นนางจึงรู้สึกตัว หยางหมิงเห็นนางขยับเขาจึงออกไปอยู่หลังฉากกั้นจางอวี้ถิงลุกจากอ่างไม้ยกมือขึ้นรวบผมที่หลุดลุ่ยรวบเอาไว้ก่อนจะบิดขี้เกียจเท้าเรียวก้าวออกจากอ่าง มือบางหันไปคว้าเสื้อคลุมมาสวม คนตัวเล็กไม่รู้เลยว่าอะไรที่ไม่ควรเห็นสามีของนางก็เห็นหมดแล้วตอนนี้เขากำลังข่มความรู้สึกอยากกินเมียตัวเองเอาไว้ หยางหมิงไปนอนในห้องเพื่อรอนาง หากอยู่ตรงนี้เขาทนไม่ไหวแน่ๆ จางอวี้ถิงใส่เสื้อผ้าเสร็จก็เดินมาที่เตียงนางนั่งลงเช็ดผมแต่ว่า หืมเหมือนเห็นอะไรแวบๆบนเตียง ไวเท่าความคิดจางอวี้ถิงหันกลับไปก็สบตากับดวงตาสีหมึกของสามีเฒ่าของนาง หยางหมิง จางอวี้ถิงกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อกก่อนจะไอออกมา"แค่กๆๆตะ ใต้เท้า ทะ ท่านมา ตั้งแต่เมื่อไหร่ เจ้าค่ะ แค่กๆๆๆ"(หึ..ละครบทนี้เจ้ายังเล่นไม่เบื่อนะฮูหยินของข้า เล่นเป็นเพื่อนเจ้าหน่อยก็ได้) "ฮูหยิน..เจ้าไม่สบายแล้วลี่จูเล่าไปไหนหรือ เด็กคนนี้ต้องขายทิ้งเสียแล้วไม่ห่วงเจ้านายสักนิด"หยางหมิงแสร้งทำสีหน้าจริงจัง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคนของตัวเองแอบไปนอนกกแม่สาวน้อยคน
Huling Na-update : 2025-03-08
Pinakabagong kabanata
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ คุณชายสกุลจาง
ลี่จูหน้าแดงทันทีที่ใต้เท้าเรียกนางว่าเมียของเขา หลี่จิ้งจูงมือเมียหมาดๆที่เพิ่งเข้าหอเมื่อคืนหายไปจากห้องเล็ก จางอวี้ถิงพยายามจะลงจากตักแกร่งแต่เขากอดเอวนางแน่น "อาหิวแล้ว เดี๋ยวสาย มาเถอะป้อนอาสักหน่อย""ท่านกินเองได้ มิได้เจ็บป่วยหรือพิการสักหน่อย""เฮ้อ ท่านพ่อกับท่านแม่ไปปกครองมณฑลกว่างโจว อาต้องอยู่กับท่านปู่ ท่านย่ามักไปขอพรครั้งละนานๆ อาขาดความรักความอบอุ่น มีเมียก็อยากได้ความรักจากเมียบ้าง ถิงถิงอย่าใจร้ายนักเลย""ท่านอา..ชีวิตท่านดราม่าเพียงนี้เชียว เอารางวัลออสก้าไหม หรือว่ารางวัลโนเบลสาขารันทดดีล่ะ"หยางหมิงไม่เข้าใจที่นางพูด อะไรคือดราม่า อะไรคือรางวัลโนเบล แล้วยังมีออสก้าอะไรนั่นอีก เมียเขาช่างมีแต่คำพูดแปลกๆมาให้เขาได้ยินอยู่เรื่อยๆ"ถิงถิง เจ้าพูดอะไร อาฟังไม่เข้าใจ""เฮ้อ...เอาล่ะๆไม่เข้าใจก็ไม่ต้องเข้าใจ ข้าป้อนท่านก็ได้ คนแก่มักจะมือไม้อ่อน เรี่ยวแรงไม่ค่อยดี ข้าเข้าใจๆ ท่านอายุขนาดนี้แล้ว มีแรงหายใจก็ดีแล้วล่ะเจ้าค่ะ"จางอวี้ถิงประชดเขาก่อนจะตักข้าวต้มแล้วเป่าเบาๆให้อุ่นๆ หยางหมิงอ้าปากกินข้าวต้มที่นางป้อน แต่ในใจคาดโทษแล้ว คำก็ค
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ อาไม่หย่า
ยามเหมาจางอวี้ถิงต้องตื่นเพราะมีมือมาป้วนเปี้ยนแถวๆหน้าอกของนาง มือเล็กคว้าหมับที่ข้อมือหนา เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงดุเข้ม"ใต้เท้าหยาง ปล่อยนะ ไม่งั้นข้ากลับจวนจางจริงๆด้วย""หอมมาก หอมเหลือเกินถิงถิงไม่ล่วงเกินสัญญา ขอแค่หอมปากหอมคอ นะเด็กดี""ใต้เท้า ท่านลืมคำพูดตัวเองจนสิ้นแล้วหรือ ท่านบอกว่าท่านไม่มีวันแตะต้องข้า ท่านปู่กลับมาท่านจะหย่ากับข้า ข้าเป็นเพียงสตรีที่ท่านไม่ต้องการ ตอนนี้ที่ท่านทำอยู่มันขัดกับเจตจำนงเดิมของท่านหรือไม่"หยางหมิงพลิกตัวทาบทับนาง จางอวี้ถิงกลืนน้ำลายทันที บางอย่างส่วนล่างกำลังดันหน้าขานางอยู่ จะเอาตัวรอดอย่างไรดี ดูแล้วเขาคงไม่หยุดจนจะได้ในสิ่งที่ต้องการ แน่ๆ แต่เขากลับซุกใบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่น เอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า"อย่าขยับนะ ถ้าไม่อยากให้อารังแกเจ้า ถิงถิงเจ้าทำข้าควบคุมตัวเองไม่ได้"มือบางทำได้เพียงยกขึ้นโอบเอวหนาเอาไว้ ก่อนจะส่งเสียงรับรู้"อืม" หยางหมิงที่เดิมคิดว่าจะสงบ แต่กลับหนักกว่าเดิมเพราะกลิ่นกายหอมกรุ่งลอยเข้าจมูก เขาเริ่มซุกไซร้ซอกคอระหง ไต่จมูกไปถึงใบหูปากหยักงับติ่งหูนางเบาๆ มีเสียงครางเบาๆออกมาจากคนใต้ร่าง
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ท่านอาท่านกลัวผีหรือไม่
ว่านชิงเหอตามมาแต่กลับไม่ทันทั้งสามคน จางอวี้ถิงพาหลบเร้นอยู่ด้านหลังห้องน้ำของหอบุรุษงาม ว่านชิงเหอเดินมาถึงแต่ไม่เข้าไป สกปรกเหม็นเพียงนี้นางไม่มาแน่ๆ หรือว่าบุรุษคนนั้นคือบุรุษนางโลมชายกันนางจึงมาแถวนี้ หึ ถึงกับเที่ยวนางโลมชาย เซียวอี้หรูเจ้านี่ทำให้ข้าคาดไม่ถึงเสียจริงๆหลังจากที่ว่านชิงเหอไปแล้ว ทั้งสามคนก็เดินออกมาจากตรอก ลี่จูอาเจียนออกมาทันที เหม็นเกินไปแล้ว คุณหนูนะคุณหนูพาไปที่อื่นมิได้หรือ"อย่ามัวแต่โอ้เอ้รีบกลับเถอะ อี้หรูหากเขาเอาเรื่องนี้ไปข่มขู่เจ้าจะยุ่งเราต้องถึงจวนก่อนเข้าใจหรือไม่""เจ้าค่ะ ไปๆพี่ลี่จูเร็วๆ"อยู่ด้วยกันไม่ถึงสิบวันแต่จางอวี้ถิงได้แผ่สปอเชื้อราให้กับเซียวอี้หรูไปมากนัก คำพูดกิริยาที่ก๋ากั่นหากบิดามารดากลับมาเจอตอนนี้คงล้มทั้งยืน สามคนนายบ่าวมาถึงตรอกที่ลัดเข้าจวนหยางได้ ก่อนจะเอาตัวเองมาถึงรูสุนัข จางอวี้ถิงลอดเข้าไปก่อน ตามด้วยเซียวอี้หรูและลี่จูเป็นคนสุดท้าย จากนั้นเซียวอี้หรูก็ลอดรูจวนข้างกลับจวนเซียวเพื่ออาบน้ำสระผม กลิ่นปัสสาวะเหม็นติดเสื้อผ้า เนื่องจากตรอกนั้นมักมีคนเมามายืนทำธุระส่วนตัวประจำเพราะสุขารอแถวนาน คนตัวเล็
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ว่านชิงเหอแสนเย่อหยิ่ง
งานเลี้ยงชุมนุมกวี เซียวอี้หลงกำลังพูดคุยอยู่กับบรรดาลูกศิษย์และคุณหนูทั้งหลาย แม้จะมีข่าวลือว่าเขากับหยางหมิงเป็นพวกตัดแขนเสื้อ แต่ก็มีสตรีไม่น้อยที่พยายามทอดสายตาเชิญชวนทั้งสองคน พวกนางเชื่อมั่นว่าเสน่ห์ของพวกนางจะทำให้ราชครูหนุ่ม และใต้เท้าผู้ตรวจการเปลี่ยนใจมาชอบสตรี กระทั่งวันนี้ใต้เท้าเซียวพาสตรีนางหนึ่งมา นางคือคุณหนูสกุลว่านน้องสาวใต้เท้าว่านแห่งกองปราบ ว่านชิงชิงนั่งเล่นอยู่คนเดียว นางไม่ชอบงานเหล่านี้เพราะไม่ชอบปั้นสีหน้า มีหญิงวัยกลางคนเดินมาหานาง เป็นฮูหยินเจ้ากรมการคลัง สตรีสูงวัยเอ่ยทักทาย"ชิงชิงอ่า วันนี้มาได้อย่างไรกัน ป้าเห็นแล้วยังว่าใช่เจ้าหรือไม่""ชิงชิงคารวะหลินฮูหยินเจ้าค่ะ พอดีข้ามากับคนที่บ้านน่ะเจ้าค่ะ""เด็กคนนี้ ฮูหยินอะไรกันเรียกท่านป้าเถอะ ว่าแต่พี่ชายเจ้าเล่า อยู่ที่ใดกัน จะว่าไปพี่มู่ของเจ้าบ่นถึงเจ้าทุกวันเลยเชียว ยังบอกว่าหากเสร็จสิ้นการสอบจะไปหาเจ้าที่จวนน่ะ"ว่านชิงชิงยิ้มแต่ไม่ตอบ หลินฮูหยินมิควรมางานเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่ามาหาภรรยาให้บุตรชาย นางเที่ยวทาบทามไปทั่ว หลินมู่ยังไม่พ้นเงามารดาเลย หลินฮูหยินเจ้ากี้เจ้าการไปทุกอย่า
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ บ่อนคุณชายเยี่ย
ทั้งสามคนมาหยุดที่ร้านขายแป้งชาติ เมื่อได้ของมาแล้วจางอวี้ถิงก็แปลงโฉมเป็นคนแก่วัยสี่สิบกว่าๆ ส่วนลี่จูแต่งเป็นบ่าวชรา เซียวอวี้หรูแต่งเป็นตาแก่หัวล้าน ตอนนี้ต่อให้อยู่ต่อหน้าหยางหมิงกับเซียวอี้หลงหากพวกนางไม่พูดเขาไม่มีทางจำได้แน่ๆทั้งสามมาถึงหน้าหอนางโลมชายคนดูแลก็เดินมาขวาง ก่อนจะมองหัวจรดเท้า หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น"นี่ตาแก่ พวกเจ้ามีเงินหรือไม่ หอหลันฮวาของข้ามิใช่ถูกๆ บุรุษที่นี่ล้วนงามกว่าสตรีของหอฮวาเซียงเสียอีก"จางอวี้ถิงรำคาญจึงควักเงินตำลึงออกมาสามก้อนให้พวกมันสามคน เมื่อเห็นเงินตำลึงก็ตาโตต้อนรับอย่างดี"นายท่าน เชิญด้านในขอรับ ท่านต้องการบุรุษรูปงามแค่ไหนข้ายินดีหามาให้ท่านจนกว่าจะพอใจขอรับ""อืม ขอชั้นสอง สุราอย่างดีกับแกล้มอย่างดีอีกด้วย""เอ่อ ขอรับทำไม่เสียงนายท่านดู...เอ่อ""แค่กๆ ข้าเดินทางมาจากตะวันตก อากาศทางนั้นเย็นนิดหน่อยเลยป่วย ทำไมหอหลันฮวาของเจ้ามีกฎว่าป่วยไม่ให้เข้าหรือ ช่างๆเถอะๆ ท่านพี่อี้ อาจูพวกเราไป"ทั้งสามคนเห็นบ่อเงินบ่อทองกำลังจะไปก็รั้งเอาไว้ นานๆจะมีคนยอมให้เงินพิเศษกับพวกเขาต้องเอาใจมากหน่อย"มิได้ขอรับ นายท่านรอสักครู่ข
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ คุณชายจาง
จางอวี้ถิงพยักหน้าให้ ลี่จูจึงไปหยิบชุดบุรุษออกมาอีกหนึ่งชุด เซียวอี้หรูเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมา ทั้งสามคนลอดรูสุนัขออกจากจวน ก่อนจะไปได้ติดสินบนท่ายายเฝ้าประตูหมดทุกทางแล้ว จางอวี้ถิงเอ่ยถามดรุณีน้อยที่มาด้วยกัน"อี้หรู เจ้ารู้จักเมืองหลวงแค่ไหนกัน""ก็พอรู้บ้าง พี่จะไปที่ใดกันเจ้าคะ""อืม หอนารี ข้าอยากไปหอนารี ว่ากันว่าที่นี่รวมคนทุกรูปแบบเอาไว้""หอฮวาเซียง ว่ากันว่าใหญ่มากอีกทั้งสาวงามมากมายยิ่งนัก""หืม ฮวาเซียว ดอกไม้หอมหรือ งั้นเราไปที่นี่แหละ อาหารอร่อยไหมมีสุราหรือเปล่า""ข้าไม่เคยเข้า แต่ว่าพวกเราจะเข้าได้หรือ ที่นั่นมีแต่บุรุษนะ""อี้หรูนะอี้หรู วันนี้เจ้าเป็นบุรุษหรือสตรี ลองดูตัวเองสิ"เซียวอี้หรูยิ้มกว้างก่อนจะคล้องแขนจางอวี้ถิงเดินไปตามถนน กระทั่งมาถึงหอฮวาเซียง สตรีร่างอ้อนแอ้น สวมเสื้อผ้าบางเบาจนเห็นผิวกายลางๆ เมื่อเห็นบุรุษหนุ่มหน้าตาดีสามคนก็เดินส่ายสะโพกพร้อมกับโบกพัดในมือ หนึ่งในนั้นเอาพัดในมือปิดปากก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน"คุณชายทั้งสาม ข้าชื่อเซียงเซียง เป็นนายหญิงของที่นี่ มิทราบว่าพวกท่าน มีคนที่เลือกเอาไว้แล้วหรือไม่ ดอ
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ หนีเที่ยวครั้งแรก
จางอวี้ถิงยอมลุกไปทำบะหมี่ให้กับทั้งสี่คน ว่านชิงชิงเป็นลูกมือนาง เซียวอี้หรูมาช่วยด้วย หยางหมิงกับเซียวอี้หลงพูดคุยเรื่องการเดินทางหลังจากงานชุมนุมกวีวันนี้ แน่นอนคนตัวเล็กเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ ตาแก่หยางจะไม่อยู่สามวัน นี่มันสวรรค์ชัดๆเลย ฮ่าๆๆใบหน้าที่ยิ้มมุมปาก บ่งบอกว่าคนตัวเล็กกำลังมีเรื่องซุกซน แม่ลูกแกะน้อยเจ้าลืมหรืออย่างไรวันนี้เจ้ายังมิไอออกมาสักนิด ยังมิได้แสดงบทบาทคุณหนูขี้โรคเลย สงสัยจะลืมตัวเมื่อรับมื้อเที่ยงเรียบร้อยว่านชิงชิงก้ตามเซียวอี้หลงกลับจวน ส่วนหยางหมิงไม่กลับเขานั่งอยู่ที่ลานหน้าบ้าน มองดูคนตัวเล็กนั่งจัดการกับไหดองผักของนางต่อ โดยไม่สนใจเขาแต่อย่างใด แม่ตัวดีมาดูกันว่าใครจะพลาดท่าก่อนปลายยามเว่ยหยางหมิงเตรียมตัวที่จะไปงานชุมนุมกวีที่ศาลากลางน้ำเรือนเหลียนฮวา วันนี้ฝ่าบาทจะเสด็จมาด้วยพระองค์เอง รถม้าเตรียมแล้ว คนตัวสูงไม่ยอมกลับเรือนหลักเขาสั่งให้เตรียมน้ำที่เรือนเล็ก กระทั่งน้ำร้อนถูกเตรียมเรียบร้อยแล้ว หยางหมิงเอ่ยกับคนสนิทให้ไปดูด้านนอกก่อนจะเรียกคนตัวเล็กให้มาอาบน้ำให้"ฮูหยิน..สามีเจ้าจะไปงานชุมนุมกวี รบกวนเจ้าอาบน้ำแต่งตัวให้สั
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ห้ามพูดถึงผีตอนดวงตก
ลี่จูตอนนี้กำลังถอนผักอยู่ คุณหนูของนางอยากทำกิมจิอะไรสักอย่างนางเองก็ไม่รู้จักมันหรอก เมื่อเช้าใต้เท้าให้คนนำจดหมายมาส่งให้ นายท่านกำลังเป็นห่วงคุณหนู นางจึงตอบจดหมายกลับไปว่าสบายดีขอท่านปู่อย่าได้กังวล เสียงคนเรียกแว่วๆลี่จูเดินมาดูก็เห็นเป็นฮูหยินเซียวกับคุณหนูเซียว นางจึงรีบเดินมาต้องรับ"เซียวฮูหยิน คุณหนูเซียวพวกท่านมาแล้ว ไม่อยู่เสียหลานวันเชิญเจ้าค่ะ ข้าน้อยจะไปเรียนคุณหนูของข้าน้อยก่อน""อืม..ลี่จูถิงถิงนางทำอันใดอยู่หรือ แล้วนั่นถอนผักทำอันใดมากมายกัน""คือว่าคุณหนูของบข้าน้อยจะทำกิมจิเจ้าค่ะเซียยวฮูหยิน""อ้อ..แล้วกิมจิคือสิ่งใดหรือลี่จู""มันคือผักดองที่เอาไว้กินเป็นเครื่องเคียงน่ะอี้หรู พี่ชิงชิงท่านกลับมาแล้ว"จางอวี้ถิงทักทายว่านชิงชิงกับเซียวอี้หรู จากนั้นทั้งหมดก็นั่งลงคุยกัน เซียวอี้หรูอยากไปงานชุมนุมกวี แต่ว่านชิงชิงบอกว่าพี่ชายนางไปด้วย สาวน้อยก็เบ้ปากทันที ส่วนจางอวี้ถิงนางอยากไปเที่ยวเล่น งานชุมนุมอะไรนั่นนางไม่ใสนใจหรอก"พี่..หลังจากงานชุมนุมกวีพวกเขาจะไม่อยู่เมืองหลวงสามวัน หลังจากกลับมาอีกครึ่งเดือนก็จะตามเสด็จฮ่องเต้ไปล่าสัตว์ ข้าอยากส
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ โยนหินถามทาง
เซียวอี้หลงยิ้มให้คนใต้ร่างก่อนจะเริ่มบรรเลงบทรักกับนางอีกครั้งกระทั่งสองชั่วยามผ่านไปเขาจึงหยุดพานางไปอาบน้ำ แต่เพราะเพิ่งได้รักเมียครั้งแรก สุดท้ายว่านชิงชิงก็ถูกตาเฒ่าจับกินในอ่างอีกรอบจนนางหมดแรงจริงๆ เขาอุ้มนางมาเช็ดตัวก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้แล้วกล่อนนางนอนหลับไปด้วยกันปี้เหยานั่งรอคุณหนูของตนจนสัปหงกไปหลายรอบ คุณหนูถูกใต้เท้าพาไปสองชั่วยามแล้ว ตกลงพวกนางยังต้องไปจากสกุลเซียวหรือไม่ อาไท่ที่ยืนกอดอกพิงเสาเรือนอยู่ก็ได้แต่ส่ายหน้า เขาเดินไปหานางก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กที่สะลึมสะลือขึ้นแล้วสาวเท้ายาวๆ เดินกลับเรือนข้าง อาไท่ห่มผ้าให้นาง ก้มลงหอมหน้าผากแม่ตัวน้อยแล้วจึงเดินออกมา จากนั้นเขาก็ปิดประตูห้องให้นาง ปี้เหยาหลับไปโดยไม่รู้เลยว่าคุณหนูของนางเป็นเช่นไรแล้วตัวเองกลับมาเรือนข้างได้อย่างไรยามเหมาว่านชิงชิงตื่นมาแล้ว นึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็หน้าแดง คนตัวโตที่นอนอยู่ข้างๆกระชับอ้อมกอดทันทีที่นางขยับตัว ปากก็เอ่ยทั้งที่ยังหลับตา"ฮูหยิน..ตื่นแต่เช้าเชียวนอนต่อเถอะ"หากเซียวอี้หลงได้เห็นนางตอนนี้เขาคงต้องภูมิใจ ว่านชิงชิงที่ใบหน้ารวมทั้งเรือนร่างเห่อร้อนจนน่าจะแดงไปทั้งตัวเพราะคำว่าฮูห
