Mag-log inShare
ตัวป่วนมาแล้ว2.
Huling Na-update:
2025-02-15 19:18:18
Kaugnay na kabanata
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ คงเป็นเวรกรรมที่นินทาสามีตนเอง
หยางหมิงที่เดินกลับมาจวนเล็กอีกครั้งเพื่อจะสั่งให้ลี่จูทำขนมบัวหิมะสักห้าร้อยชิ้น อีกสามวันฝ่าบาทจะจัดงานชุมนุมกวีขึ้น แขกเหรื่อในงานล้วนมีแต่เหล่าคุณหนูคุณชาย ขนมหวานคงเป็นสิ่งที่คู่ควรในงานนี้มากที่สุดอีกอย่างให้คนของเขาขนไปสะดวกกว่า ปกติทุกปีเขาจะเหมาอาหารจากเหลาชั้นหนึ่ง แต่ปีนี้คงไม่มีอะไรเหมาะสมเท่ากับขนมที่เมียเขาทำอีกแล้ว แต่คนที่เขาคิดถึงนั้นไม่รู้เลยว่าอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามาหาแล้ว นางเอ่ยวาจากับสาวใช้โดยที่ไม่ระวังเพราะปกติไม่มีคนมาจวนเล็กอยู่แล้วหลังจากที่เซียวอี้หรูไปแล้วจางอวี้ถิงก็ลงมือทำหมูตุ๋นต่อทันที วันนี้นางอยากกินหมูตุ๋นผักกาดดอง ที่จวนหยางผักกาดดองรสชาติดีนัก แม่ครัวที่นี่นับว่ามีฝีมือ นางมาอยู่ในร่างนี้นานเกือบสี่เดือนแล้วเท่ากับว่าร่างนี้แต่งงานกับหยางหมิงมาเจ็ดเดือนแล้วงั้นสิ เฮ้อตาเฒ่าหยางนี่ก็ดีนะที่เอานางมาทิ้งที่นี่อย่างน้อยก็ไม่ต้องทนเห็นสามีพลอดรักกับขุนนางหนุ่มด้วยกัน คิดแล้วก็ขนลุก"ลี่จู...ข้าแต่งงานกับตาแก่หยางนั่นมาเจ็ดเดือนแล้วสินะ""เจ้าค่ะคุณหนู แล้วเหตุใดเรียกนายท่านเช่นนั้นเจ้าคะ ต้องเรียกท่านพี่หรือสามีนะเจ้าคะคุณหนู"จางอว
Huling Na-update : 2025-02-15จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ รอเจ้าอายุสิบหกแล้วข้าจะบอก
หยางหมิงมองหน้าคนตัวเล็กในอ้อมแขนของตน จางอวี้ถิงนะจางอวี้ถิงยังมีอะไรเกี่ยวกับเจ้าที่ข้ายังไม่รู้อีกหรือไม่ จากนั้นเขาก็ก้มลงกระซิบข้างหู"อีกห้าเดือนเจ้าเต็มสิบหกแล้วสินะ เสร็จฤดูกาลสอบพอดี หึๆๆ""เจ้าคะ ใต้เท้าจะบอกอะไรหรือเจ้าค่ะ แค่กๆๆๆ สิบหกแล้วอย่างไรหรือเจ้าคะ"หยางหมิงหัวเราะในลำคอ เจ้าเต็มสิบหกเมื่อไหร่ก็ถึงเวลาเข้าหอของเราสักทีไงแม่ตัวดี จะได้รู้ว่าข้ากับพี่อี้หลงมิใช่คู่รักสะท้านเมืองหลวงเช่นที่เจ้าเพ้อเจ้ออยู่ตอนนี้ แม่เด็กจอมแสบจางอวี้ถิงถึงเวลานี้เจ้าก็ยังทำทีว่าตนเองป่วยหรือ ได้ๆๆข้าจะดูว่าเจ้าจะเล่นละครได้นานเพียงไหน หยางหมิงคิดในใจก่อนที่เขาจะเอ่ยจริงจังถึงธุระที่มาหานาง"ฮูหยิน.....ข้าต้องการขนมบัวหิมะที่ลี่จูทำวันนี้ห้าร้อยชิ้นในอีกสามวันข้างหน้า เจ้าจะเรียกบ่าวที่เรือนหลักมาช่วยทำก็ได้""เจ้าคะแค่กๆๆ....ท่านต้องการขนมเอ่อดะ..ได้เจ้าค่ะ คือใต้เท้าท่านปล่อยข้าก่อนเถอะเดี๋ยวข้าวจะไหม้ข้าต้องคอยคน แค่กๆๆ""อ้อ...เช่นนั้นข้าไม่กวนเจ้าแล้ว ฮูหยินบางทีคืนนี้ข้าอาจมานอนที่นี่ จวนเล็กของเจ้าหอมดีน่าจะหลับสบายมีดอกไม้ล้อมรอบเชียว โดยเฉพาะกลิ่นกายของเจ้
Huling Na-update : 2025-02-15จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ เจ้าเป็นของข้าน่ะ
จางอวี้ถิงที่ตอนนี้นั่งมองหน้าลานบ้านอย่างเซ็งๆ พรุ่งนี้พี่ชิงชิงก็ไม่อยู่ นางอยากมุดรูสุนัขไปเที่ยวแล้วทำไงดีต้องทำขนมให้ตาแก่หยางด้วย อืม..รอพี่ชิงชิงกลับมาก็ได้ อย่างไรเสียนางก็ไม่รู้เส้นทางในเมืองหลวง เพราะร่างเดิมไม่เคยออกนอกจวนเนื่องจากป่วย ยามซวีแล้วจางอวี้ถิงอาบน้ำอยู่ในถังไม้กำลังคิดว่าจะเอาเงินที่มีไปทำอะไรดี ค้าขายก็ไม่ได้ตาเฒ่านั่นไม่ให้ออกจากจวน อ้อ..เปิดบ่อนสิเริ่มจากเป็นนักเล่นก่อน จะได้หลบๆซ่อนๆสายตาของตาเฒ่าหยางหมิงด้วย จางอวี้ถิงนั่งหลับตาฮัมเพลงอย่างมีความสุข ลี่จูเติมน้ำร้อนให้นางอีกหนึ่งถัง"ลี่จูเจ้าว่าตาเฒ่านั่นจะไม่อยู่หรือ""เจ้าค่ะ....ได้ยินว่าหลังงานชุมนุมกวีใต้เท้าจะไปอารามหลวงเพื่อทำพิธีเซ่นไหว้ของทางราชวงศ์ที่ให้เฉพาะขุนนางขั้นสูงเท่านั้นที่ได้ไปเจ้าค่ะ""ฮึมๆๆๆฮึมม...เฮ้ออิสระที่แปลว่าอิสระ นี่ๆลี่จูเจ้าไม่สบายอยู่ไปนอนเถอะ เดี๋ยวข้าอาบเสร็จแล้วขึ้นเองได้"จางอวี้ถิงฮัมเพลงอย่างมีความสุข แต่มีบางคนได้ยินแล้วว่านางดีใจเพียงไรที่เขาจะไม่อยู่เมืองหลวง เด็กคนนี้คงต้องหาอะไรให้นางทำไม่ว่างเว้นจะได้เลิกฟุ่งซ่าน อย่างเช่นให้นางมีลูกสักห้าหกคน
Huling Na-update : 2025-03-08จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ มานอนเป็นเพื่อน
จางอวี้ถิงที่นั่งหลับในอ่างก็ไม่รู้ว่ามีคนมายืนกอดอกมองนางอยู่สักพักแล้ว จนน้ำเริ่มเย็นนางจึงรู้สึกตัว หยางหมิงเห็นนางขยับเขาจึงออกไปอยู่หลังฉากกั้นจางอวี้ถิงลุกจากอ่างไม้ยกมือขึ้นรวบผมที่หลุดลุ่ยรวบเอาไว้ก่อนจะบิดขี้เกียจเท้าเรียวก้าวออกจากอ่าง มือบางหันไปคว้าเสื้อคลุมมาสวม คนตัวเล็กไม่รู้เลยว่าอะไรที่ไม่ควรเห็นสามีของนางก็เห็นหมดแล้วตอนนี้เขากำลังข่มความรู้สึกอยากกินเมียตัวเองเอาไว้ หยางหมิงไปนอนในห้องเพื่อรอนาง หากอยู่ตรงนี้เขาทนไม่ไหวแน่ๆ จางอวี้ถิงใส่เสื้อผ้าเสร็จก็เดินมาที่เตียงนางนั่งลงเช็ดผมแต่ว่า หืมเหมือนเห็นอะไรแวบๆบนเตียง ไวเท่าความคิดจางอวี้ถิงหันกลับไปก็สบตากับดวงตาสีหมึกของสามีเฒ่าของนาง หยางหมิง จางอวี้ถิงกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อกก่อนจะไอออกมา"แค่กๆๆตะ ใต้เท้า ทะ ท่านมา ตั้งแต่เมื่อไหร่ เจ้าค่ะ แค่กๆๆๆ"(หึ..ละครบทนี้เจ้ายังเล่นไม่เบื่อนะฮูหยินของข้า เล่นเป็นเพื่อนเจ้าหน่อยก็ได้) "ฮูหยิน..เจ้าไม่สบายแล้วลี่จูเล่าไปไหนหรือ เด็กคนนี้ต้องขายทิ้งเสียแล้วไม่ห่วงเจ้านายสักนิด"หยางหมิงแสร้งทำสีหน้าจริงจัง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคนของตัวเองแอบไปนอนกกแม่สาวน้อยคน
Huling Na-update : 2025-03-08จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ตาเฒ่าหยางลักหลับข้าหรือ
ปลายยามเหมาจางอวี้ถิงตื่นแล้วแต่ข้างนอกยังมีสายฝนยังกระหน่ำต่อเนื่อง เฮ้อ จะตกอะไรกันนักกันหนานะ ข้างกายคนตัวโตยังคงนอนกอดนางอยู่ อยากจะผลักเขาออกแต่ตัวนางก็เล็กเพียงนี้ เอาไม้จิ้มฟันไปงัดท่อนซุงโดยแท้ หยางหมิงรู้ตัวนานแล้วแต่ยังแกล้งหลับ เขาละเมอรั้งนางเข้าหาตัวกอดนางเอาไว้จนคนตัวเล็กจมหายไปในอ้อมอกของตน "ใต้เท้า..สว่างแล้วตื่นเถอะเจ้าค่ะแค่กๆๆๆ""อืม..ฝนตกอยู่นอนต่ออีกหน่อย อากาศเย็นเจ้าป่วยอยู่อย่าออกจากผ้าห่มเลย""แต่ว่า ท่านอนเฉยๆสิกอดข้าทำไม่กันเล่า""ให้ความอบอุ่นเจ้าไง เจ้าไอทั้งคืนข้าเลยต้องกอดเจ้าเอาไว้เพื่อให้เจ้าร่างกายอบอุ่นน่ะ""ห๊ะ..อ้อแต่ตอนนี้ไม่ต้องแล้วกระมังเจ้าคะ คือ ตะ ใต้เท้า ดะ เดี๋ยวท่านจะทำอะไร"หยางหมิงพลิกกายขึ้นด้านบนก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาจาวอวี้ถิงตกใจ มือบางยันหน้าอกเขาเอาไว้ เอ่ยปากถามล่ะล่ำล่ะลัก คนตัวโตยังคงแกล้งนางอย่างไม่เดือดร้อน"กลิ่นกายเจ้าหอมจัง เมื่อคืนเจ้าละเมอด้วย ฝันร้ายอะไรหรือเอาอย่างนี้ดีกว่านะถิงถิงตั้งแต่คืนนี้ข้าจะมานอนเป็นเพื่อนเจ้าทุกคืน""ห๊า...แค่กๆๆๆ ท่านจะติดโรคจากข้าได้นะเจ้าคะ แค่กๆๆ""ไม่หรอกเจ้าป่วยเพร
Huling Na-update : 2025-03-08จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์
ไม่นานพ่อบ้านก็มาถึง จางอวี้ถิงจดทุกอย่างที่ต้องการให้เขาไปซื้อมาให้ แป้งที่พอมีก็เริ่มลงมือกวนถั่วแดง กวนเผือก มันเทศ และถั่วเหลือง นางจะทำทั้งหมดห้าไส้ แต่ปัญหาคือคนที่นี่ไม่รู้จักเกาลัดสุดท้ายจึงจบที่สี่ไส้ จางอวี้ถิงที่สั่งให้แม่ครัวที่มาช่วยงานกวนไส้เรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็เริ่มคั่วแป้งด้วยไปอ่อนที่สุด อีกด้านหนึ่งก็กวนแป้งสำหรับปั้น พิมพ์ขนมนางไม่แกะสลักเพิ่มแต่อย่างใด คงใช้แค่สามพิมพ์ที่บางทำเอาไว้มีเวลาอีกสองวันนางไม่รีบ วันนี้ทั้งวันนางทำได้สองร้อยชิ้น พ่อบ้านนำวัตถุดิบที่นางสั่งมาส่งเพิ่ม หลายอย่างเป็นของส่วนตัวที่นางจะทำกินเอง เมื่อใกล้มื้อค่ำบะหมี่สามชั้นตุ๋นก็เรียบร้อย แม่ครัวและบ่าวที่มาช่วยงานได้คนละชาม ทุกคนไม่คิดว่าฮูหยินน้อยจะทำอาหารอร่อยเช่นนี้"นี่ๆ ฮูหยินน้อยทำบะหมี่อร่อยมากนัก ข้าไม่เคยกินของอร่อยเช่นนี้มาก่อนเลย""ใช่ๆ คนที่ไม่อยากมาช่วยงานเพราะเห็นว่าใต้เท้าไม่โปรดปรานฮูหยินน้อยข้าสมน้ำหน้านัก""เพ้ย..ซู่จุ๊ๆๆข้าได้ยินว่าเมื่อคืนใต้เท้ามาค้างที่นี่""จริงหรือ..ไอ้หยานี่เรื่องจริงใช่ไหม เช่นนั้นฮูหยินน้อยคนนี้พวกเราต้องตั้งใจช่วยงานให้นาง
Huling Na-update : 2025-03-08จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ หาพวกพ้อง
จางอวี้ถิงที่วันนี้นางทำขนมให้กับหยางหมิงจนครบห้าร้อยชิ้น นางทำทั้งหมดเจ็ดร้อยชิ้น แถมให้เขายี่สิบชิ้นที่เหลือนางแจกบ่าวในจวน นางต้องเล็ดลอดไปเที่ยวข้างนอก เผื่อมีหูตาของตาเฒ่านั่นพบเจอจะได้ปิดปากง่ายหน่อย หาพวกไว้ก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากันบ่าวมารับตะกร้าขนมไปจากเรือนข้าเรียบร้อยแล้ว ทางด้านลี่จูก็ถือตะกร้าเดินแจกขนมไปทั่วจวนเช่นกัน ที่ได้มากที่สุดคือบ่าวที่เฝ้าประตูจวนทั้งสี่ด้าน"ท่านป้า..ขนมนี้ฮูหยินน้อยให้พวกท่านสี่คนเป็นพิเศษเจ้าค่ะ""ฮูหยินน้อยช่างมีน้ำใจยิ่งนัก ว่าแต่ได้ยินว่านางวป่วยอยู่หายดีแล้วหรือ""ก็ยังหรอเจ้าค่ะ แต่หากว่ามิถูกอากาศเย็นก็ไม่เป็นอะไร ท่านป้าทั้งหลายบางครั้งสมุนไพรบางอย่างข้าต้องออกไปหาซื้อเอง คือว่า....""มีอะไรก็ว่ามาเถอะแม่นางลี่จู เราก็บ่าวจวนหยางเหมือนกันช่วยกันได้มีหรือพวกข้าจะไม่ช่วย""ขอบคุณท่านป้าหง...อย่างที่รู้คุณหนูของข้าเป็นหลานสาวอดีตหมอหลวง นางรู้จักสมุนไพรมากมายบางอย่างในจวนหาไม่ได้ต้องไปซื้อจากข้างนอก คุณหนูต้องไปซื้อเองทุกวันนี้ที่นางป่วยไม่หายเพราะขาดยาเหล่านั้น ข้าเป็นบ่าวมองดูเจ้านายทนทุกข์ ข้า.....ปวดใจยิ่งนัก ฮึกๆๆๆ"
Huling Na-update : 2025-03-08จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ความบาดหมาง
จวนสกุลว่าน ว่านชิงชิงกำลังทำขนมหวานกับเซียวอี้หรู ส่วนว่านชิงเหอนั่งเช็ดกระบี่อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก ดรุณีน้อยหันมามองเขาก่อนจะเดินมาหานั่งลงข้างๆเอ่ยเจื้อยแจ้ว"พี่ชิงเหอท่านชอบกระบี่หรือเจ้าคะ""อืม..""เอ๋..พี่พูดได้แค่ อืม..เฮ้อ ตามใจเจ้า แค่นี้จริงๆหรือ ข้ามาบ้านท่านสองวันแล้วยังไม่ได้ยินคำอื่นจากปากท่านเลย""คุณหนูเซียว เรามิได้สนิทกัน ท่านจะให้ข้าคุยอันใดกับท่านมากมาย ว้าเหว่สามีเจ้าจะมายามไหนกัน ข้าหนวกหูน่ะ"ว่านชิงชิงมองหน้าหลานสาวสามีอย่างขอโทษ ส่วนเซียวอี้หรูที่ได้ยินก็ลุกขึ้นก่อนจะเอ่ยกับเขา""ข้าผิดเองที่มารบกวนคุณชายว่าน เอาเป็นว่าข้าจะกลับจวนเซียวก่อน อาสะใภ้ท่านรอท่านอาของข้าเถอะ คนเขาไม่เต็มใจต้อนรับข้าก็ฝืนใจอยู่""เสี่ยวหรู...พี่ใหญ่คงไม่ได้ตั้งใจน่ะ เจ้าอย่าโมโหไปเลย จวนว่านไกลนักเดินกลับเองอันตราย""ข้ามีวรยุทธพอตัวช่วยเหลือตนเองได้ ข้าไปนะอาสะใภ้"ดรุณีน้อยเดินออกจากจวนไปไม่หันหลังกลับมา ว่างชิงเหอเองก็ไม่ใส่ใจยังคงก้มหน้าเช็ดกระบี่ใสมือ ส่องดูจนมันสะท้อนใบหน้าของเขาราวกับกระจก ว่านชิงชิงละมือลุกมาหาก่อนจะเอ่ย"พี่ใหญ่..ท่านใจร้ายเกินไ
Huling Na-update : 2025-03-08
Pinakabagong kabanata
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ คุณชายสกุลจาง
ลี่จูหน้าแดงทันทีที่ใต้เท้าเรียกนางว่าเมียของเขา หลี่จิ้งจูงมือเมียหมาดๆที่เพิ่งเข้าหอเมื่อคืนหายไปจากห้องเล็ก จางอวี้ถิงพยายามจะลงจากตักแกร่งแต่เขากอดเอวนางแน่น "อาหิวแล้ว เดี๋ยวสาย มาเถอะป้อนอาสักหน่อย""ท่านกินเองได้ มิได้เจ็บป่วยหรือพิการสักหน่อย""เฮ้อ ท่านพ่อกับท่านแม่ไปปกครองมณฑลกว่างโจว อาต้องอยู่กับท่านปู่ ท่านย่ามักไปขอพรครั้งละนานๆ อาขาดความรักความอบอุ่น มีเมียก็อยากได้ความรักจากเมียบ้าง ถิงถิงอย่าใจร้ายนักเลย""ท่านอา..ชีวิตท่านดราม่าเพียงนี้เชียว เอารางวัลออสก้าไหม หรือว่ารางวัลโนเบลสาขารันทดดีล่ะ"หยางหมิงไม่เข้าใจที่นางพูด อะไรคือดราม่า อะไรคือรางวัลโนเบล แล้วยังมีออสก้าอะไรนั่นอีก เมียเขาช่างมีแต่คำพูดแปลกๆมาให้เขาได้ยินอยู่เรื่อยๆ"ถิงถิง เจ้าพูดอะไร อาฟังไม่เข้าใจ""เฮ้อ...เอาล่ะๆไม่เข้าใจก็ไม่ต้องเข้าใจ ข้าป้อนท่านก็ได้ คนแก่มักจะมือไม้อ่อน เรี่ยวแรงไม่ค่อยดี ข้าเข้าใจๆ ท่านอายุขนาดนี้แล้ว มีแรงหายใจก็ดีแล้วล่ะเจ้าค่ะ"จางอวี้ถิงประชดเขาก่อนจะตักข้าวต้มแล้วเป่าเบาๆให้อุ่นๆ หยางหมิงอ้าปากกินข้าวต้มที่นางป้อน แต่ในใจคาดโทษแล้ว คำก็ค
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ อาไม่หย่า
ยามเหมาจางอวี้ถิงต้องตื่นเพราะมีมือมาป้วนเปี้ยนแถวๆหน้าอกของนาง มือเล็กคว้าหมับที่ข้อมือหนา เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงดุเข้ม"ใต้เท้าหยาง ปล่อยนะ ไม่งั้นข้ากลับจวนจางจริงๆด้วย""หอมมาก หอมเหลือเกินถิงถิงไม่ล่วงเกินสัญญา ขอแค่หอมปากหอมคอ นะเด็กดี""ใต้เท้า ท่านลืมคำพูดตัวเองจนสิ้นแล้วหรือ ท่านบอกว่าท่านไม่มีวันแตะต้องข้า ท่านปู่กลับมาท่านจะหย่ากับข้า ข้าเป็นเพียงสตรีที่ท่านไม่ต้องการ ตอนนี้ที่ท่านทำอยู่มันขัดกับเจตจำนงเดิมของท่านหรือไม่"หยางหมิงพลิกตัวทาบทับนาง จางอวี้ถิงกลืนน้ำลายทันที บางอย่างส่วนล่างกำลังดันหน้าขานางอยู่ จะเอาตัวรอดอย่างไรดี ดูแล้วเขาคงไม่หยุดจนจะได้ในสิ่งที่ต้องการ แน่ๆ แต่เขากลับซุกใบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่น เอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า"อย่าขยับนะ ถ้าไม่อยากให้อารังแกเจ้า ถิงถิงเจ้าทำข้าควบคุมตัวเองไม่ได้"มือบางทำได้เพียงยกขึ้นโอบเอวหนาเอาไว้ ก่อนจะส่งเสียงรับรู้"อืม" หยางหมิงที่เดิมคิดว่าจะสงบ แต่กลับหนักกว่าเดิมเพราะกลิ่นกายหอมกรุ่งลอยเข้าจมูก เขาเริ่มซุกไซร้ซอกคอระหง ไต่จมูกไปถึงใบหูปากหยักงับติ่งหูนางเบาๆ มีเสียงครางเบาๆออกมาจากคนใต้ร่าง
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ท่านอาท่านกลัวผีหรือไม่
ว่านชิงเหอตามมาแต่กลับไม่ทันทั้งสามคน จางอวี้ถิงพาหลบเร้นอยู่ด้านหลังห้องน้ำของหอบุรุษงาม ว่านชิงเหอเดินมาถึงแต่ไม่เข้าไป สกปรกเหม็นเพียงนี้นางไม่มาแน่ๆ หรือว่าบุรุษคนนั้นคือบุรุษนางโลมชายกันนางจึงมาแถวนี้ หึ ถึงกับเที่ยวนางโลมชาย เซียวอี้หรูเจ้านี่ทำให้ข้าคาดไม่ถึงเสียจริงๆหลังจากที่ว่านชิงเหอไปแล้ว ทั้งสามคนก็เดินออกมาจากตรอก ลี่จูอาเจียนออกมาทันที เหม็นเกินไปแล้ว คุณหนูนะคุณหนูพาไปที่อื่นมิได้หรือ"อย่ามัวแต่โอ้เอ้รีบกลับเถอะ อี้หรูหากเขาเอาเรื่องนี้ไปข่มขู่เจ้าจะยุ่งเราต้องถึงจวนก่อนเข้าใจหรือไม่""เจ้าค่ะ ไปๆพี่ลี่จูเร็วๆ"อยู่ด้วยกันไม่ถึงสิบวันแต่จางอวี้ถิงได้แผ่สปอเชื้อราให้กับเซียวอี้หรูไปมากนัก คำพูดกิริยาที่ก๋ากั่นหากบิดามารดากลับมาเจอตอนนี้คงล้มทั้งยืน สามคนนายบ่าวมาถึงตรอกที่ลัดเข้าจวนหยางได้ ก่อนจะเอาตัวเองมาถึงรูสุนัข จางอวี้ถิงลอดเข้าไปก่อน ตามด้วยเซียวอี้หรูและลี่จูเป็นคนสุดท้าย จากนั้นเซียวอี้หรูก็ลอดรูจวนข้างกลับจวนเซียวเพื่ออาบน้ำสระผม กลิ่นปัสสาวะเหม็นติดเสื้อผ้า เนื่องจากตรอกนั้นมักมีคนเมามายืนทำธุระส่วนตัวประจำเพราะสุขารอแถวนาน คนตัวเล็
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ว่านชิงเหอแสนเย่อหยิ่ง
งานเลี้ยงชุมนุมกวี เซียวอี้หลงกำลังพูดคุยอยู่กับบรรดาลูกศิษย์และคุณหนูทั้งหลาย แม้จะมีข่าวลือว่าเขากับหยางหมิงเป็นพวกตัดแขนเสื้อ แต่ก็มีสตรีไม่น้อยที่พยายามทอดสายตาเชิญชวนทั้งสองคน พวกนางเชื่อมั่นว่าเสน่ห์ของพวกนางจะทำให้ราชครูหนุ่ม และใต้เท้าผู้ตรวจการเปลี่ยนใจมาชอบสตรี กระทั่งวันนี้ใต้เท้าเซียวพาสตรีนางหนึ่งมา นางคือคุณหนูสกุลว่านน้องสาวใต้เท้าว่านแห่งกองปราบ ว่านชิงชิงนั่งเล่นอยู่คนเดียว นางไม่ชอบงานเหล่านี้เพราะไม่ชอบปั้นสีหน้า มีหญิงวัยกลางคนเดินมาหานาง เป็นฮูหยินเจ้ากรมการคลัง สตรีสูงวัยเอ่ยทักทาย"ชิงชิงอ่า วันนี้มาได้อย่างไรกัน ป้าเห็นแล้วยังว่าใช่เจ้าหรือไม่""ชิงชิงคารวะหลินฮูหยินเจ้าค่ะ พอดีข้ามากับคนที่บ้านน่ะเจ้าค่ะ""เด็กคนนี้ ฮูหยินอะไรกันเรียกท่านป้าเถอะ ว่าแต่พี่ชายเจ้าเล่า อยู่ที่ใดกัน จะว่าไปพี่มู่ของเจ้าบ่นถึงเจ้าทุกวันเลยเชียว ยังบอกว่าหากเสร็จสิ้นการสอบจะไปหาเจ้าที่จวนน่ะ"ว่านชิงชิงยิ้มแต่ไม่ตอบ หลินฮูหยินมิควรมางานเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่ามาหาภรรยาให้บุตรชาย นางเที่ยวทาบทามไปทั่ว หลินมู่ยังไม่พ้นเงามารดาเลย หลินฮูหยินเจ้ากี้เจ้าการไปทุกอย่า
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ บ่อนคุณชายเยี่ย
ทั้งสามคนมาหยุดที่ร้านขายแป้งชาติ เมื่อได้ของมาแล้วจางอวี้ถิงก็แปลงโฉมเป็นคนแก่วัยสี่สิบกว่าๆ ส่วนลี่จูแต่งเป็นบ่าวชรา เซียวอวี้หรูแต่งเป็นตาแก่หัวล้าน ตอนนี้ต่อให้อยู่ต่อหน้าหยางหมิงกับเซียวอี้หลงหากพวกนางไม่พูดเขาไม่มีทางจำได้แน่ๆทั้งสามมาถึงหน้าหอนางโลมชายคนดูแลก็เดินมาขวาง ก่อนจะมองหัวจรดเท้า หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น"นี่ตาแก่ พวกเจ้ามีเงินหรือไม่ หอหลันฮวาของข้ามิใช่ถูกๆ บุรุษที่นี่ล้วนงามกว่าสตรีของหอฮวาเซียงเสียอีก"จางอวี้ถิงรำคาญจึงควักเงินตำลึงออกมาสามก้อนให้พวกมันสามคน เมื่อเห็นเงินตำลึงก็ตาโตต้อนรับอย่างดี"นายท่าน เชิญด้านในขอรับ ท่านต้องการบุรุษรูปงามแค่ไหนข้ายินดีหามาให้ท่านจนกว่าจะพอใจขอรับ""อืม ขอชั้นสอง สุราอย่างดีกับแกล้มอย่างดีอีกด้วย""เอ่อ ขอรับทำไม่เสียงนายท่านดู...เอ่อ""แค่กๆ ข้าเดินทางมาจากตะวันตก อากาศทางนั้นเย็นนิดหน่อยเลยป่วย ทำไมหอหลันฮวาของเจ้ามีกฎว่าป่วยไม่ให้เข้าหรือ ช่างๆเถอะๆ ท่านพี่อี้ อาจูพวกเราไป"ทั้งสามคนเห็นบ่อเงินบ่อทองกำลังจะไปก็รั้งเอาไว้ นานๆจะมีคนยอมให้เงินพิเศษกับพวกเขาต้องเอาใจมากหน่อย"มิได้ขอรับ นายท่านรอสักครู่ข
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ คุณชายจาง
จางอวี้ถิงพยักหน้าให้ ลี่จูจึงไปหยิบชุดบุรุษออกมาอีกหนึ่งชุด เซียวอี้หรูเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมา ทั้งสามคนลอดรูสุนัขออกจากจวน ก่อนจะไปได้ติดสินบนท่ายายเฝ้าประตูหมดทุกทางแล้ว จางอวี้ถิงเอ่ยถามดรุณีน้อยที่มาด้วยกัน"อี้หรู เจ้ารู้จักเมืองหลวงแค่ไหนกัน""ก็พอรู้บ้าง พี่จะไปที่ใดกันเจ้าคะ""อืม หอนารี ข้าอยากไปหอนารี ว่ากันว่าที่นี่รวมคนทุกรูปแบบเอาไว้""หอฮวาเซียง ว่ากันว่าใหญ่มากอีกทั้งสาวงามมากมายยิ่งนัก""หืม ฮวาเซียว ดอกไม้หอมหรือ งั้นเราไปที่นี่แหละ อาหารอร่อยไหมมีสุราหรือเปล่า""ข้าไม่เคยเข้า แต่ว่าพวกเราจะเข้าได้หรือ ที่นั่นมีแต่บุรุษนะ""อี้หรูนะอี้หรู วันนี้เจ้าเป็นบุรุษหรือสตรี ลองดูตัวเองสิ"เซียวอี้หรูยิ้มกว้างก่อนจะคล้องแขนจางอวี้ถิงเดินไปตามถนน กระทั่งมาถึงหอฮวาเซียง สตรีร่างอ้อนแอ้น สวมเสื้อผ้าบางเบาจนเห็นผิวกายลางๆ เมื่อเห็นบุรุษหนุ่มหน้าตาดีสามคนก็เดินส่ายสะโพกพร้อมกับโบกพัดในมือ หนึ่งในนั้นเอาพัดในมือปิดปากก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน"คุณชายทั้งสาม ข้าชื่อเซียงเซียง เป็นนายหญิงของที่นี่ มิทราบว่าพวกท่าน มีคนที่เลือกเอาไว้แล้วหรือไม่ ดอ
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ หนีเที่ยวครั้งแรก
จางอวี้ถิงยอมลุกไปทำบะหมี่ให้กับทั้งสี่คน ว่านชิงชิงเป็นลูกมือนาง เซียวอี้หรูมาช่วยด้วย หยางหมิงกับเซียวอี้หลงพูดคุยเรื่องการเดินทางหลังจากงานชุมนุมกวีวันนี้ แน่นอนคนตัวเล็กเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ ตาแก่หยางจะไม่อยู่สามวัน นี่มันสวรรค์ชัดๆเลย ฮ่าๆๆใบหน้าที่ยิ้มมุมปาก บ่งบอกว่าคนตัวเล็กกำลังมีเรื่องซุกซน แม่ลูกแกะน้อยเจ้าลืมหรืออย่างไรวันนี้เจ้ายังมิไอออกมาสักนิด ยังมิได้แสดงบทบาทคุณหนูขี้โรคเลย สงสัยจะลืมตัวเมื่อรับมื้อเที่ยงเรียบร้อยว่านชิงชิงก้ตามเซียวอี้หลงกลับจวน ส่วนหยางหมิงไม่กลับเขานั่งอยู่ที่ลานหน้าบ้าน มองดูคนตัวเล็กนั่งจัดการกับไหดองผักของนางต่อ โดยไม่สนใจเขาแต่อย่างใด แม่ตัวดีมาดูกันว่าใครจะพลาดท่าก่อนปลายยามเว่ยหยางหมิงเตรียมตัวที่จะไปงานชุมนุมกวีที่ศาลากลางน้ำเรือนเหลียนฮวา วันนี้ฝ่าบาทจะเสด็จมาด้วยพระองค์เอง รถม้าเตรียมแล้ว คนตัวสูงไม่ยอมกลับเรือนหลักเขาสั่งให้เตรียมน้ำที่เรือนเล็ก กระทั่งน้ำร้อนถูกเตรียมเรียบร้อยแล้ว หยางหมิงเอ่ยกับคนสนิทให้ไปดูด้านนอกก่อนจะเรียกคนตัวเล็กให้มาอาบน้ำให้"ฮูหยิน..สามีเจ้าจะไปงานชุมนุมกวี รบกวนเจ้าอาบน้ำแต่งตัวให้สั
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ห้ามพูดถึงผีตอนดวงตก
ลี่จูตอนนี้กำลังถอนผักอยู่ คุณหนูของนางอยากทำกิมจิอะไรสักอย่างนางเองก็ไม่รู้จักมันหรอก เมื่อเช้าใต้เท้าให้คนนำจดหมายมาส่งให้ นายท่านกำลังเป็นห่วงคุณหนู นางจึงตอบจดหมายกลับไปว่าสบายดีขอท่านปู่อย่าได้กังวล เสียงคนเรียกแว่วๆลี่จูเดินมาดูก็เห็นเป็นฮูหยินเซียวกับคุณหนูเซียว นางจึงรีบเดินมาต้องรับ"เซียวฮูหยิน คุณหนูเซียวพวกท่านมาแล้ว ไม่อยู่เสียหลานวันเชิญเจ้าค่ะ ข้าน้อยจะไปเรียนคุณหนูของข้าน้อยก่อน""อืม..ลี่จูถิงถิงนางทำอันใดอยู่หรือ แล้วนั่นถอนผักทำอันใดมากมายกัน""คือว่าคุณหนูของบข้าน้อยจะทำกิมจิเจ้าค่ะเซียยวฮูหยิน""อ้อ..แล้วกิมจิคือสิ่งใดหรือลี่จู""มันคือผักดองที่เอาไว้กินเป็นเครื่องเคียงน่ะอี้หรู พี่ชิงชิงท่านกลับมาแล้ว"จางอวี้ถิงทักทายว่านชิงชิงกับเซียวอี้หรู จากนั้นทั้งหมดก็นั่งลงคุยกัน เซียวอี้หรูอยากไปงานชุมนุมกวี แต่ว่านชิงชิงบอกว่าพี่ชายนางไปด้วย สาวน้อยก็เบ้ปากทันที ส่วนจางอวี้ถิงนางอยากไปเที่ยวเล่น งานชุมนุมอะไรนั่นนางไม่ใสนใจหรอก"พี่..หลังจากงานชุมนุมกวีพวกเขาจะไม่อยู่เมืองหลวงสามวัน หลังจากกลับมาอีกครึ่งเดือนก็จะตามเสด็จฮ่องเต้ไปล่าสัตว์ ข้าอยากส
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ โยนหินถามทาง
เซียวอี้หลงยิ้มให้คนใต้ร่างก่อนจะเริ่มบรรเลงบทรักกับนางอีกครั้งกระทั่งสองชั่วยามผ่านไปเขาจึงหยุดพานางไปอาบน้ำ แต่เพราะเพิ่งได้รักเมียครั้งแรก สุดท้ายว่านชิงชิงก็ถูกตาเฒ่าจับกินในอ่างอีกรอบจนนางหมดแรงจริงๆ เขาอุ้มนางมาเช็ดตัวก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้แล้วกล่อนนางนอนหลับไปด้วยกันปี้เหยานั่งรอคุณหนูของตนจนสัปหงกไปหลายรอบ คุณหนูถูกใต้เท้าพาไปสองชั่วยามแล้ว ตกลงพวกนางยังต้องไปจากสกุลเซียวหรือไม่ อาไท่ที่ยืนกอดอกพิงเสาเรือนอยู่ก็ได้แต่ส่ายหน้า เขาเดินไปหานางก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กที่สะลึมสะลือขึ้นแล้วสาวเท้ายาวๆ เดินกลับเรือนข้าง อาไท่ห่มผ้าให้นาง ก้มลงหอมหน้าผากแม่ตัวน้อยแล้วจึงเดินออกมา จากนั้นเขาก็ปิดประตูห้องให้นาง ปี้เหยาหลับไปโดยไม่รู้เลยว่าคุณหนูของนางเป็นเช่นไรแล้วตัวเองกลับมาเรือนข้างได้อย่างไรยามเหมาว่านชิงชิงตื่นมาแล้ว นึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็หน้าแดง คนตัวโตที่นอนอยู่ข้างๆกระชับอ้อมกอดทันทีที่นางขยับตัว ปากก็เอ่ยทั้งที่ยังหลับตา"ฮูหยิน..ตื่นแต่เช้าเชียวนอนต่อเถอะ"หากเซียวอี้หลงได้เห็นนางตอนนี้เขาคงต้องภูมิใจ ว่านชิงชิงที่ใบหน้ารวมทั้งเรือนร่างเห่อร้อนจนน่าจะแดงไปทั้งตัวเพราะคำว่าฮูห
