ขึ้นเขา

ทั้งหมดนั่งกินอาหารเงียบๆ ไม่มีใครเอ่ยเรื่องใดอีกจนกระทั่งกลุ่มคนเหล่านั้นกลับไป ตกตอนบ่ายก็มีรถม้ากว่าห้าคันนำข้าวของมาส่ง เป็นแพรพรรณเสบียงและเครื่องประดับมากมาย ที่สำคัญรถม้าอีกสองคันล้วนมีแต่ของเด็กมากมาย ของเล่นแปลกๆ จางจื่อเหยียนส่งคืนหยกห้อยคอบุตรชายให้เขาเพราะดูแล้วคงมีราคามากนัก แต่ชายชราปฏิเสธเขาเอ่ยเพียงว่าเขาถูกชะตากับบุตรชายนางจึงอยากให้ของขวัญ

จางจื่อเหยียนรู้สึกเพียงว่าลวดลายเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเพียงแค่นางนึกไม่ออกเท่านั้น แต่หากนางนึกดีๆนางคงจำลวดลายกิเลนไฟได้ หยกลายนี้มีเพียงสามชิ้นเท่านั้น มีแค่อดีตฮ่องเต้และฮ่องเต้องค์ปัจจุบันกับพระอนุชาคนเล็กเท่านั้น

สี่วันต่อมาจางจื่อเหยียนก็ตุนเสบียง ภูเขาถัวหลัวห่างจากบ้านของนางถึงห้าร้อยลี้แต่ยังอยู่ในเมืองอี้โจว นางกอดหอมบุตรชายก่อนจะเอ่ยกำชับ

"แม่ไปหลายวันต้องไปทำธุระ อย่าดื้อกับท่านป้าและท่านน้า รวมถึงท่านย่าด้วยรู้หรือไม่"

"คิดถึงท่านแม่"

"แม่รู้ๆ แม่ก็คิดถึงเจ้าจื่อห่าวเด็กดีท่านปู่คนนั้นให้ของเล่นมามากมายนัก ลูกเล่นไปก่อนเดี๋ยวกลับมาแม่จะทำกระดานลื่นให้ เสร็จแล้วพวกเราจะได้เล่นด้วยกันดีหรือไม่"

"ท่านแม่สัญญานะขอรับ"