สภาพใบหน้าสวยเริ่มแดงไปทั้งหน้าเพราะพยายามสะกดอาการเผ็ดของตัวเองทำให้อารักษ์ต้องบีบกำปั้นตัวเองนิ่ง นี่ก็อีกเรื่องที่เขาลืมเลือนไปได้อย่างไร แค่คิดก็คล้ายว่าความทรงจำต่างๆ เกี่ยวกับเด็กหญิงมัสยาในวัยเยาว์จะย้อนมาให้เขาจดจำ เด็กหญิงตัวอ้วนกลมนั้นไม่ดื่มนมวัว ไม่กินเผ็ด ไม่กินขม แต่เขาไม่คิดว่าจนโตเป็นสาวขนาดนี้มัสยาก็ยังคงความไม่ชอบดังเดิมไว้ “ถ้าไม่ดื่มนมแล้วทำยังไงคุณปลาจะหายเผ็ดล่ะคะ โธ่...” อารักษ์มองมัสยาพร้อมคิดตามที่พนักงานบอก เขาควรจะทำอย่างไรดี แกร๊ก... เสียงประตูปิดลงทำให้มัสยาที่นอนฟุบอยู่บนโซฟารับแขกเพราะพยายามข่มจิตใจตัวเองให้นึกแต่เพียงว่า ‘ไม่เผ็ดๆ’ แหงนหน้าขึ้นมอง ก่อนจะเบือนหน้าหนีทั้งที่หยาดน้ำตายังคงไหลอาบแก้ม เพราะสิ่งที่เห็นนั้นคืออารักษ์ถือแก้วนมสดเข้ามา เธออยากดื่มนมแก้วนั้นใจจะขาด อยากดื่มน้ำอะไรก็ได้ที่ทำให้หายเผ็ด เพราะตอนนี้ทั้งสมอง ทั้งปาก ทั้งหู ดูจะพร้อมใจกันส่งเสียงอื้ออึงให้เธออยากจะเป็นลมเสียให้ได้ ทว่าเมื่อเจ้าของร่างสูงใหญ่ทรุดร่างลงนั่งด้านข้าง ประสาทสัมผัสทั้งตัวของเธอก็ต้องตื่นโพลงเพราะคาด
“อา... อารักษ์ขา... โอว... ซี้ด... อารักษ์...” “น้องปลา... ลืมตาก่อนค่ะ มองอา น้องปลาคะ” “ค่ะ... อารักษ์” แพขนตาหนางอนงามกะพริบถี่ก่อนจะเปิดกว้างมองดูเขาที่ค้อมกายอยู่เหนือร่างของเธอ แววตาของเขาหวั่นไหว ไม่แน่ใจ และไม่มั่นคงเหมือนในทุกครั้งที่เคยได้สบสายตา “อารักษ์เป็นอะไรหรือคะ” “อา... อาไม่อยากรักษาสัญญา อา...” ดวงตาใสแป๋วของมัสยาทำให้เขาพูดไม่ออก เพราะไม่เคยต้องสะกดกลั้นความรู้สึกนี้เพื่อใคร ไม่เคยต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวานเนิ่นนานขนาดนี้ หรือเรียกได้ว่าไม่เคยมีใครปฏิเสธเขาก็ว่าได้ ความทรมานที่ไม่ได้รับการตอบสนองจึงทำให้ทุกครั้งที่เข้าใกล้มัสยา ไม่ต่างกับมีแรงกระตุ้นมหาศาลทำให้เขาต้องการเธอมากถึงมากที่สุด แรกเริ่มเขาคิดว่าความรู้สึกแบบนี้แหละจะทำให้ครั้งแรกระหว่างเขาและเธอมันเต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์ แต่ไม่ใช่เลย เพราะนั่นอาจทำให้เขาไร้สมรรถภาพไปก่อนก็ได้ หากต้องเคร่งเครียดและหาทางระบายออกไม่ได้ กว่าจะถึงช่วงเวลาได้ใช้งานจริง บางทีท่อนำน้ำเชื้อของเขาอาจฝ่อไปแล้วก็ได้ แต่ตอนนี้เขารู้ว่ามันกำลังเร่งผลิต
ท่อนแขนบอบบางกอดรัดรอบเอวเขาจนทำให้เต้าอวบอิ่มดันชิดติดแผ่นหลังไม่ได้ทำให้เขามีอารมณ์จนหักห้ามใจไม่ได้ นั่นเพราะเขาพิสูจน์แล้วว่าอยากให้เธอเก็บของล้ำค่าไว้เพื่อวันสำคัญ มากกว่าจะต้องสูญเสียไปเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แต่ดูว่าถ้าไม่พูดกันให้เข้าใจ มัสยาคงไม่พ้นจะรั้งเขาไว้ให้ทำตามใจเธอแน่ “อาอยากให้น้องปลาคิดให้มากกว่านี้ สิ่งที่เสียไปมันจะไม่สามารถเรียกคืนได้อีกตลอดชีวิต อาเป็นผู้ชายอามีที่ระบายมากมาย อารอน้องปลาได้เสมอ แต่น้องปลาสิ ถ้าเสียไปมันจะเรียกคืนไม่ได้แล้วนะ และอาก็ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนทำลายน้องปลาด้วยตัวเอง เข้าใจอานะ” “อารักษ์ไม่ได้ทำลายน้องปลาค่ะ สิ่งที่มีค่านั้นน้องปลาเก็บไว้ให้คนที่คู่ควร และคนนั้นก็คืออารักษ์ อย่าปล่อยให้น้องปลาเป็นผู้หญิงหน้าไม่อายที่ร่ำร้องให้ผู้ชาย... แต่เขาก็ไม่เอา” น้ำเสียงกลั้วไปด้วยแรงสะอื้นนั้นทำให้เขาหมดหนทาง กรามแกร่งขบกันแน่นจนเป็นสัน พยายามไม่ฟัง พยายามไม่รับรู้ว่าใบหน้าเปื้อนหยาดน้ำตานั้นกำลังสะอื้นฮึกฮักอยู่กับแผ่นหลังของเขา พยายามไม่สนใจว่ามัสยาจะรู้สึกเช่นไร ทว่าความพยายามของเขาไม่มากพอ เขาแพ้แล้ว
มัสยาตกใจเสียงหลง เมื่อเรือนร่างอ่อนระโหยของเธอถูกอารักษ์จับให้คร่อมทับเรือนร่างของเขา จนดอกไม้ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำสัมผัสกับแผงอกที่มีเส้นขนสีน้ำตาลทองขึ้นอยู่รำไร และสิ่งที่เสียดสีกันและกันอยู่ทำให้มัสยาต้องโหย่งสะโพกของเธอขึ้นในทันที เพราะแม้จะเสียวอย่างสุดๆ แต่คงน่าละอายนักที่แม้แต่เส้นขนบนแผงอกของเขาทำให้เธอเสียวจนแทบลืมหายใจ ทว่าเมื่อฝ่ามือแกร่งกระชับสะโพกผายพลางรั้งให้แนบชิดกับใบหน้าหล่อเหลา มัสยาต้องเบิกดวงตากว้างเพราะไม่คาดคิดว่าจะได้รับอะไรแบบนี้ “โอว... อารักษ์ขา... โอว... ซี้ด... โอว... อารักษ์ขา... โอว... น้องปลาเสียว... อารักษ์ขา... โอว... ซี้ด... ซี้ด... โอว... เสียว... เสียวที่สุด... โอว...” ความเสียวที่ได้รับทำให้ประสาทสัมผัสทุกส่วนตื่นตัวเต็มที่ เพราะเธอกำลังส่ายร่อนสะโพกผายอยู่บนปลายลิ้นของเขา ให้เรียวลิ้นชอนไชได้ลึกมากยิ่งขึ้น ทั้งเลียไล้ ทั้งตวัดขึ้นลง เข้าไปในโพรงฉ่ำน้ำที่ผลิตน้ำหวานหยาดเยิ้มออกมาไม่หยุด จนมัสยาอดไม่ไหวต้องกรีดร้องเสียงยาวพร้อมส่ายอัดเกสรดอกไม้แนบปลายลิ้นร้อนๆ ของอารักษ์อย่างรุนแรง ร่างอ่อนระโหยของมัสย
“อื้อ... อารักษ์ขา... ใส่เข้ามาอีก อื้อ... ใส่เข้ามาค่ะ น้องปลาทนได้ โอว... อารักษ์ขา... โอ๊ะ! กรี๊ดดดดด...” ความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับเสียงดังกึกอยู่ภายในตัวทำให้มัสยารู้ว่า ณ ต่อแต่นี้ไปจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกแล้ว แต่เธอก็ดีใจที่เธอได้มอบสิ่งนี้ให้กับคนที่เธอเลือกแล้ว คนที่เธอพร้อมจะอยู่เคียงข้างกับเขาตลอดไป “น้องปลาเจ็บมากมั้ยคะ” “มากค่ะอารักษ์ แต่น้องปลาทนได้ อื้อ... อารักษ์ขาอย่าเพิ่งขยับสิคะ น้องปลา... เอ่อ...” “เสียว น้องปลาเสียวใช่มั้ยคะ” ใบหน้าพยักน้อยๆ นั้นทำให้อารักษ์ต้องยิ้ม มัสยาเข้าขากับเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ เธอซ่านเสียวไปในทุกจุดที่เขาแตะต้อง และเมื่อเขาพาความแข็งแกร่งเข้าไปจนสุด แม้จะเจ็บจนน้ำตาเล็ดแต่มัสยาก็แสดงออกว่าความเสียวกำลังมาเยือน “อารักษ์จะทำให้น้องปลามีความสุขที่สุดแล้วนะคะ” มัสยาพยักหน้าหลับตาพริ้ม แม้ว่าเรียวคิ้วจะขมวดจนชิดบ่งบอกถึงความเจ็บปวดแต่เธอกลับไม่ร้องออกมา ยิ่งเห็นดังนั้นอารักษ์ยิ่งต้องถนอมเธอให้มากที่สุด การเคลื่อนไหวจึงเป็นไปอย่างเนิบนาบ จนหัวคิ้วที่ขมวดเข้า
‘อารักษ์ขา... อื้อ... ทำอะไรน้องปลา... โอย... เมื่อไหร่จะอาบเสร็จเสียที’ นั่นคือสิ่งที่คิด ทว่าสิ่งแสดงออกนั้นทำได้แต่ขบริมฝีปากล่างจนเจ็บ เพราะอารักษ์ยังคงอาบน้ำให้เธอไม่เสร็จเสียที ยิ่งอาบก็ยิ่งทำให้เธอร้อนจนต้องส่ายใบหน้าไปมา และเมื่อฝ่ามือของอารักษ์ลูบไล้ลงต่ำเพื่อขัดสีดอกไม้แสนสวย มัสยาก็ต้องสะกดอารมณ์ตัวเองเสียจนสั่นไปทั้งร่าง แค่เพียงภายนอกที่ลูบไล้เธอยังสั่นได้ขนาดนี้ และหากเป็นภายในเล่า... “อะ! อารักษ์คะ อารักษ์... พอแล้วค่ะ น้องปลาพอแล้ว” “พอแล้วอะไรกัน อายังอาบน้ำให้น้องปลาไม่สะอาดเลยนะ” เขาพูดพลางผลักดันปลายนิ้วเข้าไปกวาดต้อนชอนไชทำความสะอาดในโพรงดอกไม้ ก่อนจะชักเข้าชักออกเพื่อชำระล้างภายในให้สะอาด “อื้อ... ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่อาบแบบนี้ อารักษ์... อื้อ...” “ใช่สิคะ นี่แหละวิธีอาบน้ำของอา และมันต้องสะอาดกว่านี้อีก” พูดจบร่างสูงใหญ่ก็ทรุดร่างลงนั่งเพื่อส่งปลายลิ้นเข้าไปทำความสะอาดให้เธอมากขึ้นอีก และก็มากมายเสียจนมัสยาต้องเบิกดวงตากว้างเพื่อจ้องมองในสิ่งมหัศจรรย์ที่เขาทำให้เธอ ก่อนจะหลับตาด้วยความซ่านเสียวและร
ยาแก้ไข้เม็ดสีขาว 2 เม็ดถูกส่งเข้าสู่อุ้งปากก่อนจะรับน้ำสะอาดบรรจุอยู่ในแก้วขึ้นดื่ม เมื่อเรียบร้อยแล้วมัสยาจึงส่งรอยยิ้มให้กับผู้เป็นแม่ที่มองมาด้วยความเป็นห่วง “แม่คะ น้องปลาไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ ไม่ต้องกินยายังได้เลย” “ได้ยังไงล่ะ เราน่ะตัวรุมๆ ถ้าไม่กินเข้าไป คืนนี้ได้ไข้ขึ้นแน่ แล้วนี่ไปตากแดดตากลมที่ไหนมา ทำไมถึงได้เพลียจนเป็นไข้ได้” “เอ่อ... น้องปลาคงหักโหมมากไปหน่อยน่ะค่ะแม่ อยากฝึกงานให้เก่งเร็วๆ ไม่อยากเป็นภาระของอารักษ์เขา” มัสยาพูดพลางก้มหน้าหลบสายตาของแม่ที่มองมาอย่างจับผิด เธอคงหักโหมจริงอย่างที่บอกแม่นั่นแหละ เพราะตลอดทั้งช่วงบ่ายจนถึงเย็น อารักษ์ฝึกงานให้เธอไม่หยุด ไม่ว่าจะเป็นบนเตียง หรือในห้องน้ำ อารักษ์ก็ฝึกให้เธอไม่รู้กี่ครั้งต่อก
กระดาษสีนวลที่มีขอบทั้ง 4 ด้านเป็นรูปดอกกุหลาบสีแดงสดเป็นสิ่งที่มัสยาไม่คิดว่าเธอจะได้ครอบครองเร็วขนาดนี้ ไม่ฝันและไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยด้วยซ้ำ โดยเฉพาะฝ่ายชายนั้นเป็นเขา “อารักษ์คะ น้องปลาขอบคุณนะคะ” “ขอบคุณอาเรื่องอะไรคะ” อารักษ์รับฝ่ามือที่กระพุ่มไหว้เขาเอาไว้ ดวงตาคมเข้มแต่อ่อนโยนอย่างที่สุดทอดมองหญิงสาวด้านข้าง สิ่งที่เขาตัดสินใจทำไปทั้งหมดนี้ ไม่ผิดหรอก เพราะเขาเชื่อในเสียงร่ำร้องของหัวใจตัวเอง แม้ว่าชีวิตจะผ่านผู้หญิงมานับร้อย ทั้งคู่ควง ทั้งคู่นอน นานบ้างเร็วบ้างในช่วงเวลาที่คบกัน แต่ก็ไม่เคยมีใครทำให้เขาตัดสินใจทำสิ่งนี้ แต่สำหรับมัสยาไม่ใช่ สำหรับเธอตรงหน้านี้วันเวลาไม่ใช่ตัวแปร หัวใจต่างหากเล่าที่สำคัญ “น้องปลาขอบคุณที่อารักษ์ทำเพื่อน้องปลาได้มากขนาดนี้ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ”&nbs
“ผมกราบขอโทษพี่หลามกับพี่กุ้งด้วยนะครับ ที่ทำอะไรไปโดยพลการแบบนี้” ฉลามและกุ้งนาง มองชายหนุ่มรุ่นน้องที่เปลี่ยนสถานะมาเป็นลูกเขยในช่วงเวลาไม่ถึง 10 วันดี แม้จะงง สงสัย และสับสนในความสัมพันธ์ของอารักษ์และมัสยา แต่ทั้งคู่ที่นั่งกุมมือกันและกันเอาไว้ พร้อมทั้งนำทะเบียนสมรสที่แอบไปจดกันมาเมื่อเช้ามาวางให้ดู ก็ทำให้คนเป็นพ่อเป็นแม่นั้นพูดไม่ออก จะให้บอกว่ายกให้หรือไม่ยกให้ดีล่ะ ในเมื่อเรื่องมันมาไกลเกินจะแก้ไขแล้ว “พ่อคะ แม่คะ อารักษ์ไม่ผิดนะคะ น้องปลาผิดเองค่ะ น้องปลารักอารักษ์มาตั้งแต่เริ่มเป็นสาว น้องปลาไม่อยากต้องรออีก น้องปลาขอโทษค่ะ” หยาดน้ำตาของมัสยาไหลลงเป็นสาย เมื่อพ่อกับแม่ไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลย เธอไม่อยากให้พ่อแม่คิดว่านี่คือสิ่งที่อารักษ์ฉกฉวยจากเธอ เธอสิที่เป็นฝ่ายเสนอและสนองอารักษ์จนเหน็ดเหนื่อย ไม่อยากให้พ่อแม่มอง
“ฉันถามว่าใครเป็นคนทำ ใคร!” “ฉันเอง” ฮันนี่อยากจะกรีดร้องอีกครั้งเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามา โดยมีพนักงานของร้านหอบเอกสารปึกใหญ่มาด้วย พนักงานสาวหน้าตาจิ้มลิ้มที่อารักษ์หลงหัวปักหัวปำ กำลังยืนประจันหน้าเธออยู่ และมันมีทะเบียนสมรส “ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง” ฮันนี่ถามเสียงเหี้ยม “ก็เห่อน่ะค่ะ เพิ่งจดทะเบียนเมื่อเช้าหมาดๆ อยากให้คุณฮันนี่อวยพรให้ แต่กลัวว่าจะน้อยไปเลยก๊อบปี้เพิ่มมา 200 ชุด คุณฮันนี่จะได้เอาไปติดทำวอลเปเปอร์ที่บ้าน เอาไว้ระลึกถึงทุกคืนทุกวัน กำหนดจิตใจตัวเองให้มั่น แล้วท่องว่า ‘เขามีเมียแล้วหนอ เขาแต่งงานแล้วหนอ ยุ่งกับเขาไม่ได้แล้วหนอ’ พอมั้ยค่ะ 200 แผ่น ถ้าไม่พอ ฉันจะให้พนักงานไปก๊อบมาเพิ่ม” “แก... นัง
“ปล่อยผมเถอะฮันนี่ ไม่มีประโยชน์อะไรที่คุณจะมารื้อฟื้น เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว และตอนนี้ผมก็มีคนที่ต้องดูแลทั้งร่างกายและหัวใจของเธอด้วย และเธอก็ทำหน้าที่ดูแลร่างกายนี้ ทั้งด้านล่างและด้านบนเป็นอย่างดี จนผมไม่คิดว่าจะมีใครมาแทนได้” อารักษ์พยายามปลดฝ่ามือของฮันนี่ออกให้นุ่มนวลที่สุด แต่เธอก็ล็อกแน่นยังกับคีมเหล็ก พร้อมกับเสียดสีทั้งท่อนบนและท่อนล่างของเธอเข้าหาเขา “จริงเหรอคะ ฮันนี่ไม่ลืมนะคะว่าครั้งสุดท้ายก่อนที่รักษ์จะไปต่างประเทศ คืนนั้นเราสนุกกันมากแค่ไหน รักษ์ไม่อยากรื้อฟื้นเหรอคะ น้ำผึ้งหยาดเยิ้มของฮันนี่ยังหอม หวาน ไม่เปลี่ยนแปลง และตอนนี้มันก็พร้อมจะให้รักษ์ชิมแล้วด้วยค่ะ” คำพูดสะท้านอารมณ์ทั้งคนพูด คนฟัง และคนที่แอบฟังอยู่ด้านนอก ต่างคนต่างคิดไปคนละทาง คนพูดนั้นซ่านเสียวตั้งแต่เหนี่ยวรั้งร่างแกร่งของอารักษ์เข้าใ
“เธอคงไม่รู้สินะ ว่าฉันกับรักษ์เป็นอะไรกัน” ฮันนี่เปิดฉากพูดก่อน เธอถือคติเริ่มก่อนย่อมมีชัยไปกว่าครึ่ง และหน้าใสซื่อจืดๆ อย่างนี้ คงปอดแหกแน่ถ้ารู้ว่ากำลังแย่งสามีชาวบ้าน “ไม่รู้ค่ะ และก็คิดว่าไม่อยากรู้ด้วย” มัสยาตอบตรงตามความรู้สึก รู้แล้วได้ประโยชน์อะไรเล่าในเมื่อนี่ไม่ใช่คำบอกเล่าจากอารักษ์ แต่เป็นของใครก็ไม่รู้ที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนเลย และถ้าฮันนี่สำคัญขนาดนั้นเธอก็มั่นใจว่าอารักษ์ต้องแนะนำให้เธอรู้จักแน่ แต่นี่ไม่ จะเพราะเหตุผลใดล่ะถ้าฮันนี่ไม่ได้สำคัญมากพอ “แต่ฉันอยากให้เธอรู้นะ ว่าฉันกับรักษ์นั้นเราสนิทกันมากแค่ไหน” ฮันนี่รุกต่อ เพราะจากการต่อปากต่อคำพร้อมประเมินมองด้วยสายตา นังเด็กหน้าอ่อนนี่ไม่ธรรมดาแน่ และอาการมึนตึงอย่างนี้ จะอะไรเล่าถ
“นางแบบคนนี้เป็นแฟนคุณรักษ์เหรอ” “ก็คงใช่นั่นแหละ แทบจะเกยขึ้นไปอยู่บนตักซะขนาดนั้น” “แปลว่าเธอเลือกคุณรักษ์เหรอ เห็นมีข่าวกับดาราชายตั้งหลายคน” “เลือกไม่เลือกไม่รู้ แต่ตอนนี้เหมือนเธอกำลังช่วยคุณรักษ์ต้อนรับแขกอยู่นะ สงสัยกะมาเปิดตัวด้วยมั้ง” แขกที่นั่งสนทนากันอยู่ในมุมหนึ่งทำให้มัสยาชะงักฝีเท้าก่อนจะยืนหลบมุมฟังให้จบ เพื่อยืนยันว่าเธอไม่ได้คิดไปเองแน่ เพราะสายตาของคนอื่นก็มองไม่ต่างกัน และอาจแรงกว่าที่เธอมองเสียอีก เมื่อหนึ่งในนั้นพูดขึ้นว่า “ได้ข่าวว่าเธอเป็นเด็กท่าน... เปิดตัวกับคุณรักษ์แบบนี้ ถ้าท่านหึงคุณรักษ์ขึ้นมาล่ะก็ งานนี้คุณรักษ์ซวยแน่ ทางที่ดีวันนี้เราควรจะกินให้ครบทุกเมนูนะ เพราะไม่รู้ว่าที่นี่จะเปิดต่อได้อีกกี่
กระดาษสีนวลที่มีขอบทั้ง 4 ด้านเป็นรูปดอกกุหลาบสีแดงสดเป็นสิ่งที่มัสยาไม่คิดว่าเธอจะได้ครอบครองเร็วขนาดนี้ ไม่ฝันและไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยด้วยซ้ำ โดยเฉพาะฝ่ายชายนั้นเป็นเขา “อารักษ์คะ น้องปลาขอบคุณนะคะ” “ขอบคุณอาเรื่องอะไรคะ” อารักษ์รับฝ่ามือที่กระพุ่มไหว้เขาเอาไว้ ดวงตาคมเข้มแต่อ่อนโยนอย่างที่สุดทอดมองหญิงสาวด้านข้าง สิ่งที่เขาตัดสินใจทำไปทั้งหมดนี้ ไม่ผิดหรอก เพราะเขาเชื่อในเสียงร่ำร้องของหัวใจตัวเอง แม้ว่าชีวิตจะผ่านผู้หญิงมานับร้อย ทั้งคู่ควง ทั้งคู่นอน นานบ้างเร็วบ้างในช่วงเวลาที่คบกัน แต่ก็ไม่เคยมีใครทำให้เขาตัดสินใจทำสิ่งนี้ แต่สำหรับมัสยาไม่ใช่ สำหรับเธอตรงหน้านี้วันเวลาไม่ใช่ตัวแปร หัวใจต่างหากเล่าที่สำคัญ “น้องปลาขอบคุณที่อารักษ์ทำเพื่อน้องปลาได้มากขนาดนี้ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ”&nbs
ยาแก้ไข้เม็ดสีขาว 2 เม็ดถูกส่งเข้าสู่อุ้งปากก่อนจะรับน้ำสะอาดบรรจุอยู่ในแก้วขึ้นดื่ม เมื่อเรียบร้อยแล้วมัสยาจึงส่งรอยยิ้มให้กับผู้เป็นแม่ที่มองมาด้วยความเป็นห่วง “แม่คะ น้องปลาไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ ไม่ต้องกินยายังได้เลย” “ได้ยังไงล่ะ เราน่ะตัวรุมๆ ถ้าไม่กินเข้าไป คืนนี้ได้ไข้ขึ้นแน่ แล้วนี่ไปตากแดดตากลมที่ไหนมา ทำไมถึงได้เพลียจนเป็นไข้ได้” “เอ่อ... น้องปลาคงหักโหมมากไปหน่อยน่ะค่ะแม่ อยากฝึกงานให้เก่งเร็วๆ ไม่อยากเป็นภาระของอารักษ์เขา” มัสยาพูดพลางก้มหน้าหลบสายตาของแม่ที่มองมาอย่างจับผิด เธอคงหักโหมจริงอย่างที่บอกแม่นั่นแหละ เพราะตลอดทั้งช่วงบ่ายจนถึงเย็น อารักษ์ฝึกงานให้เธอไม่หยุด ไม่ว่าจะเป็นบนเตียง หรือในห้องน้ำ อารักษ์ก็ฝึกให้เธอไม่รู้กี่ครั้งต่อก
‘อารักษ์ขา... อื้อ... ทำอะไรน้องปลา... โอย... เมื่อไหร่จะอาบเสร็จเสียที’ นั่นคือสิ่งที่คิด ทว่าสิ่งแสดงออกนั้นทำได้แต่ขบริมฝีปากล่างจนเจ็บ เพราะอารักษ์ยังคงอาบน้ำให้เธอไม่เสร็จเสียที ยิ่งอาบก็ยิ่งทำให้เธอร้อนจนต้องส่ายใบหน้าไปมา และเมื่อฝ่ามือของอารักษ์ลูบไล้ลงต่ำเพื่อขัดสีดอกไม้แสนสวย มัสยาก็ต้องสะกดอารมณ์ตัวเองเสียจนสั่นไปทั้งร่าง แค่เพียงภายนอกที่ลูบไล้เธอยังสั่นได้ขนาดนี้ และหากเป็นภายในเล่า... “อะ! อารักษ์คะ อารักษ์... พอแล้วค่ะ น้องปลาพอแล้ว” “พอแล้วอะไรกัน อายังอาบน้ำให้น้องปลาไม่สะอาดเลยนะ” เขาพูดพลางผลักดันปลายนิ้วเข้าไปกวาดต้อนชอนไชทำความสะอาดในโพรงดอกไม้ ก่อนจะชักเข้าชักออกเพื่อชำระล้างภายในให้สะอาด “อื้อ... ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่อาบแบบนี้ อารักษ์... อื้อ...” “ใช่สิคะ นี่แหละวิธีอาบน้ำของอา และมันต้องสะอาดกว่านี้อีก” พูดจบร่างสูงใหญ่ก็ทรุดร่างลงนั่งเพื่อส่งปลายลิ้นเข้าไปทำความสะอาดให้เธอมากขึ้นอีก และก็มากมายเสียจนมัสยาต้องเบิกดวงตากว้างเพื่อจ้องมองในสิ่งมหัศจรรย์ที่เขาทำให้เธอ ก่อนจะหลับตาด้วยความซ่านเสียวและร
“อื้อ... อารักษ์ขา... ใส่เข้ามาอีก อื้อ... ใส่เข้ามาค่ะ น้องปลาทนได้ โอว... อารักษ์ขา... โอ๊ะ! กรี๊ดดดดด...” ความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับเสียงดังกึกอยู่ภายในตัวทำให้มัสยารู้ว่า ณ ต่อแต่นี้ไปจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกแล้ว แต่เธอก็ดีใจที่เธอได้มอบสิ่งนี้ให้กับคนที่เธอเลือกแล้ว คนที่เธอพร้อมจะอยู่เคียงข้างกับเขาตลอดไป “น้องปลาเจ็บมากมั้ยคะ” “มากค่ะอารักษ์ แต่น้องปลาทนได้ อื้อ... อารักษ์ขาอย่าเพิ่งขยับสิคะ น้องปลา... เอ่อ...” “เสียว น้องปลาเสียวใช่มั้ยคะ” ใบหน้าพยักน้อยๆ นั้นทำให้อารักษ์ต้องยิ้ม มัสยาเข้าขากับเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ เธอซ่านเสียวไปในทุกจุดที่เขาแตะต้อง และเมื่อเขาพาความแข็งแกร่งเข้าไปจนสุด แม้จะเจ็บจนน้ำตาเล็ดแต่มัสยาก็แสดงออกว่าความเสียวกำลังมาเยือน “อารักษ์จะทำให้น้องปลามีความสุขที่สุดแล้วนะคะ” มัสยาพยักหน้าหลับตาพริ้ม แม้ว่าเรียวคิ้วจะขมวดจนชิดบ่งบอกถึงความเจ็บปวดแต่เธอกลับไม่ร้องออกมา ยิ่งเห็นดังนั้นอารักษ์ยิ่งต้องถนอมเธอให้มากที่สุด การเคลื่อนไหวจึงเป็นไปอย่างเนิบนาบ จนหัวคิ้วที่ขมวดเข้า