มัสยาตกใจเสียงหลง เมื่อเรือนร่างอ่อนระโหยของเธอถูกอารักษ์จับให้คร่อมทับเรือนร่างของเขา จนดอกไม้ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำสัมผัสกับแผงอกที่มีเส้นขนสีน้ำตาลทองขึ้นอยู่รำไร และสิ่งที่เสียดสีกันและกันอยู่ทำให้มัสยาต้องโหย่งสะโพกของเธอขึ้นในทันที เพราะแม้จะเสียวอย่างสุดๆ แต่คงน่าละอายนักที่แม้แต่เส้นขนบนแผงอกของเขาทำให้เธอเสียวจนแทบลืมหายใจ ทว่าเมื่อฝ่ามือแกร่งกระชับสะโพกผายพลางรั้งให้แนบชิดกับใบหน้าหล่อเหลา มัสยาต้องเบิกดวงตากว้างเพราะไม่คาดคิดว่าจะได้รับอะไรแบบนี้ “โอว... อารักษ์ขา... โอว... ซี้ด... โอว... อารักษ์ขา... โอว... น้องปลาเสียว... อารักษ์ขา... โอว... ซี้ด... ซี้ด... โอว... เสียว... เสียวที่สุด... โอว...” ความเสียวที่ได้รับทำให้ประสาทสัมผัสทุกส่วนตื่นตัวเต็มที่ เพราะเธอกำลังส่ายร่อนสะโพกผายอยู่บนปลายลิ้นของเขา ให้เรียวลิ้นชอนไชได้ลึกมากยิ่งขึ้น ทั้งเลียไล้ ทั้งตวัดขึ้นลง เข้าไปในโพรงฉ่ำน้ำที่ผลิตน้ำหวานหยาดเยิ้มออกมาไม่หยุด จนมัสยาอดไม่ไหวต้องกรีดร้องเสียงยาวพร้อมส่ายอัดเกสรดอกไม้แนบปลายลิ้นร้อนๆ ของอารักษ์อย่างรุนแรง ร่างอ่อนระโหยของมัสย
“อื้อ... อารักษ์ขา... ใส่เข้ามาอีก อื้อ... ใส่เข้ามาค่ะ น้องปลาทนได้ โอว... อารักษ์ขา... โอ๊ะ! กรี๊ดดดดด...” ความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับเสียงดังกึกอยู่ภายในตัวทำให้มัสยารู้ว่า ณ ต่อแต่นี้ไปจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกแล้ว แต่เธอก็ดีใจที่เธอได้มอบสิ่งนี้ให้กับคนที่เธอเลือกแล้ว คนที่เธอพร้อมจะอยู่เคียงข้างกับเขาตลอดไป “น้องปลาเจ็บมากมั้ยคะ” “มากค่ะอารักษ์ แต่น้องปลาทนได้ อื้อ... อารักษ์ขาอย่าเพิ่งขยับสิคะ น้องปลา... เอ่อ...” “เสียว น้องปลาเสียวใช่มั้ยคะ” ใบหน้าพยักน้อยๆ นั้นทำให้อารักษ์ต้องยิ้ม มัสยาเข้าขากับเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ เธอซ่านเสียวไปในทุกจุดที่เขาแตะต้อง และเมื่อเขาพาความแข็งแกร่งเข้าไปจนสุด แม้จะเจ็บจนน้ำตาเล็ดแต่มัสยาก็แสดงออกว่าความเสียวกำลังมาเยือน “อารักษ์จะทำให้น้องปลามีความสุขที่สุดแล้วนะคะ” มัสยาพยักหน้าหลับตาพริ้ม แม้ว่าเรียวคิ้วจะขมวดจนชิดบ่งบอกถึงความเจ็บปวดแต่เธอกลับไม่ร้องออกมา ยิ่งเห็นดังนั้นอารักษ์ยิ่งต้องถนอมเธอให้มากที่สุด การเคลื่อนไหวจึงเป็นไปอย่างเนิบนาบ จนหัวคิ้วที่ขมวดเข้า
‘อารักษ์ขา... อื้อ... ทำอะไรน้องปลา... โอย... เมื่อไหร่จะอาบเสร็จเสียที’ นั่นคือสิ่งที่คิด ทว่าสิ่งแสดงออกนั้นทำได้แต่ขบริมฝีปากล่างจนเจ็บ เพราะอารักษ์ยังคงอาบน้ำให้เธอไม่เสร็จเสียที ยิ่งอาบก็ยิ่งทำให้เธอร้อนจนต้องส่ายใบหน้าไปมา และเมื่อฝ่ามือของอารักษ์ลูบไล้ลงต่ำเพื่อขัดสีดอกไม้แสนสวย มัสยาก็ต้องสะกดอารมณ์ตัวเองเสียจนสั่นไปทั้งร่าง แค่เพียงภายนอกที่ลูบไล้เธอยังสั่นได้ขนาดนี้ และหากเป็นภายในเล่า... “อะ! อารักษ์คะ อารักษ์... พอแล้วค่ะ น้องปลาพอแล้ว” “พอแล้วอะไรกัน อายังอาบน้ำให้น้องปลาไม่สะอาดเลยนะ” เขาพูดพลางผลักดันปลายนิ้วเข้าไปกวาดต้อนชอนไชทำความสะอาดในโพรงดอกไม้ ก่อนจะชักเข้าชักออกเพื่อชำระล้างภายในให้สะอาด “อื้อ... ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่อาบแบบนี้ อารักษ์... อื้อ...” “ใช่สิคะ นี่แหละวิธีอาบน้ำของอา และมันต้องสะอาดกว่านี้อีก” พูดจบร่างสูงใหญ่ก็ทรุดร่างลงนั่งเพื่อส่งปลายลิ้นเข้าไปทำความสะอาดให้เธอมากขึ้นอีก และก็มากมายเสียจนมัสยาต้องเบิกดวงตากว้างเพื่อจ้องมองในสิ่งมหัศจรรย์ที่เขาทำให้เธอ ก่อนจะหลับตาด้วยความซ่านเสียวและร
ยาแก้ไข้เม็ดสีขาว 2 เม็ดถูกส่งเข้าสู่อุ้งปากก่อนจะรับน้ำสะอาดบรรจุอยู่ในแก้วขึ้นดื่ม เมื่อเรียบร้อยแล้วมัสยาจึงส่งรอยยิ้มให้กับผู้เป็นแม่ที่มองมาด้วยความเป็นห่วง “แม่คะ น้องปลาไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ ไม่ต้องกินยายังได้เลย” “ได้ยังไงล่ะ เราน่ะตัวรุมๆ ถ้าไม่กินเข้าไป คืนนี้ได้ไข้ขึ้นแน่ แล้วนี่ไปตากแดดตากลมที่ไหนมา ทำไมถึงได้เพลียจนเป็นไข้ได้” “เอ่อ... น้องปลาคงหักโหมมากไปหน่อยน่ะค่ะแม่ อยากฝึกงานให้เก่งเร็วๆ ไม่อยากเป็นภาระของอารักษ์เขา” มัสยาพูดพลางก้มหน้าหลบสายตาของแม่ที่มองมาอย่างจับผิด เธอคงหักโหมจริงอย่างที่บอกแม่นั่นแหละ เพราะตลอดทั้งช่วงบ่ายจนถึงเย็น อารักษ์ฝึกงานให้เธอไม่หยุด ไม่ว่าจะเป็นบนเตียง หรือในห้องน้ำ อารักษ์ก็ฝึกให้เธอไม่รู้กี่ครั้งต่อก
กระดาษสีนวลที่มีขอบทั้ง 4 ด้านเป็นรูปดอกกุหลาบสีแดงสดเป็นสิ่งที่มัสยาไม่คิดว่าเธอจะได้ครอบครองเร็วขนาดนี้ ไม่ฝันและไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยด้วยซ้ำ โดยเฉพาะฝ่ายชายนั้นเป็นเขา “อารักษ์คะ น้องปลาขอบคุณนะคะ” “ขอบคุณอาเรื่องอะไรคะ” อารักษ์รับฝ่ามือที่กระพุ่มไหว้เขาเอาไว้ ดวงตาคมเข้มแต่อ่อนโยนอย่างที่สุดทอดมองหญิงสาวด้านข้าง สิ่งที่เขาตัดสินใจทำไปทั้งหมดนี้ ไม่ผิดหรอก เพราะเขาเชื่อในเสียงร่ำร้องของหัวใจตัวเอง แม้ว่าชีวิตจะผ่านผู้หญิงมานับร้อย ทั้งคู่ควง ทั้งคู่นอน นานบ้างเร็วบ้างในช่วงเวลาที่คบกัน แต่ก็ไม่เคยมีใครทำให้เขาตัดสินใจทำสิ่งนี้ แต่สำหรับมัสยาไม่ใช่ สำหรับเธอตรงหน้านี้วันเวลาไม่ใช่ตัวแปร หัวใจต่างหากเล่าที่สำคัญ “น้องปลาขอบคุณที่อารักษ์ทำเพื่อน้องปลาได้มากขนาดนี้ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ”&nbs
บ้านเดี่ยว 2 ชั้น บนเนื้อที่ 100 ตารางวา ที่มองเห็นอยู่ตรงหน้าทำให้คนที่ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ทำสีหน้าราวกับจะซาบซึ้งและคิดถึงสถานที่แห่งนี้เหลือเกิน คงจะเป็นเช่นนั้นสินะ ในเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมานี้ นี่คือครั้งแรกที่ได้กลับมาเยือน ช่วงขายาวเคลื่อนไปข้างหน้าบ่งบอกถึงความแข็งแกร่งในยามที่ฝ่าเท้าเหยียบย่างก้าวเข้าสู่สถานที่ ที่ครั้งหนึ่งเคยเต็มไปด้วยความสุขของเขาอย่างมั่นคง แม้ทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนไปแล้วแต่เขาก็อยากจะจดจำภาพแห่งความทรงจำนั้นไว้ ให้ประทับอยู่ในห้วงหัวใจไม่ลืม เพื่อเป็นกำลังใจหากในวันหนึ่งเขาจะกลับไปท้อถอยเหมือนครั้งที่ผ่านมา เพราะนั่นคือช่วงเวลาที่พ่อพาเขากลับไปอเมริกาหลังจากแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตลง ในวันนั้นเขาเป็นเพียงหนุ่มลูกครึ่ง ‘อเมริกัน - กาฬสินธุ์’ เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีหมาดๆ ยังไม่ทันได้เริ่มงานในเมืองไทยเลยด้วยซ้ำ ต้องตามไปดูแลสภาพจิตใจของพ่อ ทั้งที่ตัวเขาเองก็ย่ำแย่ไม่แพ้กัน แต่วันนี้ถึงเวลาที่เขาได้กลับมาเยือนเมืองไทยสักที เพราะพ่อนั้นมีคนมารักษาหัวใจแล้ว และพ่อที่ครองตัวเป็นโสดมาได้ตั้งเกือบ 10 ปี มีเหตุผลอะไรล่ะที่เ
ความบอบบางอ่อนหวานที่เจ้าตัวยังคงตกใจไม่ปัดป้องเนื้อตัว แต่กลับยืนนิ่งให้เขาบดเบียดริมฝีปากลงไป เคล้าคลอ เคล้นคลึง แนบแน่น จนถึงบดเบียดแน่นสนิทไม่เหลือช่องว่างให้ร้องประท้วง และแค่เขากวาดต้อนลิ้นร้อนๆ ลงไป ร่างเล็กที่เขามองเห็นแค่เพียงด้านหลังก่อนหน้านี้ ก็สะท้านสั่นไหวจนต้องบดเบียดความอวบอิ่มเกินตัวเข้าปะทะกับแผงอกของเขาแน่น ฝ่ามือร้อนของเขาไม่รอช้า ข้างหนึ่งรั้งท้ายทอยบังคับให้ริมฝีปากเผยอรับรอยจูบของเขาไม่หยุด อีกข้างตรงเข้าประคองเต้าอวบที่ใหญ่เกินกว่าฝ่ามือของเขาจะกอบเก็บได้หมด เคล้นคลึงเล่นอย่างอ่อนโยนทว่ามันในอารมณ์ที่สุด เพราะนี่คือความยิ่งใหญ่ เต็มตึง ‘ของจริง’ ไม่ใช่จากศัลยกรรม ‘อา... นี่เรากำลังเจอนางฟ้าหรือยังไงนะ ทำไมเธอถึงได้ทั้งหอม ทั้งหวาน และใหญ่ขนาดนี้ โอว... มันช่างเป็นการต้อนรับกลับบ้านที่หอมหวานที่สุด อืม... หวาน...’ ใช่ว่าไม่เคยเจออกอวบขนาดใหญ่ เพราะสาวๆ ในแอลเอที่เขาเลือกควง ก็อวบอึ๋มกระทุ้งต่อมเสียวกันทั้งนั้น แต่ไม่เคยเจอก็คือ ไอ้ประเภทไซส์เล็กตั้งแต่ความสูงจนถึงรูปร่างแต่ขนาดหน้าอกตามที่เขากำลังคำนวนด้วยฝ่ามืออยู่นี้ คงจะไม่น้อยกว
เสื้อชุดนอนถูกปลดรังดุมจนถึงแนวลิ้นปี่ทำให้เขามองเห็นอะไรบางอย่างที่นูนเด่นออกมาอย่างมากมายที่สุด มากจนทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างแสนเสียดาย ทว่ากิริยามองตามสายตาของเขาจนไปหยุดอยู่ที่สาบเสื้อที่แยกออกจากกัน นิ้วมือสั่นๆ นั้นก็ต้องเร่งติดรังดุมอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่เช่นกัน อารักษ์ต้องหันหน้าไปอีกทางเพื่อให้เธอพร้อมมากกว่านี้ และเมื่อปลายหางตาบ่งบอกว่าเธอพร้อมเขาก็ไม่รอช้าที่จะไขความข้องใจให้หมดไป “เออ... น้องปลา น้องปลาใช่มั้ย” ไม่น่าจะถามอีกเมื่อแน่ใจอยู่แล้ว เพราะใบหน้านั้นยังมีเค้าเด็กสาวในวันวานผสมอยู่ เพียงแต่ดูเติบโตเต็มตัว คือเครื่องหน้างดงามสมส่วนและโต... มาก อารักษ์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นอีกครั้ง เมื่อใบหน้าน้อยๆ นั้นพยักหน้าลงเพียงนิด พร้อมกับริมฝีปากบวมเจ่อนั้นก็เม้มเข้าหากันอย่างคนกำลังประหม่าอย่างที่สุดไม่ต่างจากเขา “น้องปลา... เอ่อ... อา... อาขอโทษนะ อา... อาไม่ได้ตั้งใจ อาเมาน่ะ แล้วก็ไม่คิดว่าจะมาเจอน้องปลาที่นี่ด้วย อาคิดว่าเป็นขโมย อาไม่ได้ตั้งใจจะทำกับน้องปลาแบบนั้น อา...” นั่นคือคำแก้ตัวสุดเห่ยที่สุดในชีวิตก