กระดาษสีนวลที่มีขอบทั้ง 4 ด้านเป็นรูปดอกกุหลาบสีแดงสดเป็นสิ่งที่มัสยาไม่คิดว่าเธอจะได้ครอบครองเร็วขนาดนี้ ไม่ฝันและไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยด้วยซ้ำ โดยเฉพาะฝ่ายชายนั้นเป็นเขา
“อารักษ์คะ น้องปลาขอบคุณนะคะ”
“ขอบคุณอาเรื่องอะไรคะ”
อารักษ์รับฝ่ามือที่กระพุ่มไหว้เขาเอาไว้ ดวงตาคมเข้มแต่อ่อนโยนอย่างที่สุดทอดมองหญิงสาวด้านข้าง สิ่งที่เขาตัดสินใจทำไปทั้งหมดนี้ ไม่ผิดหรอก เพราะเขาเชื่อในเสียงร่ำร้องของหัวใจตัวเอง แม้ว่าชีวิตจะผ่านผู้หญิงมานับร้อย ทั้งคู่ควง ทั้งคู่นอน นานบ้างเร็วบ้างในช่วงเวลาที่คบกัน แต่ก็ไม่เคยมีใครทำให้เขาตัดสินใจทำสิ่งนี้ แต่สำหรับมัสยาไม่ใช่ สำหรับเธอตรงหน้านี้วันเวลาไม่ใช่ตัวแปร หัวใจต่างหากเล่าที่สำคัญ
“น้องปลาขอบคุณที่อารักษ์ทำเพื่อน้องปลาได้มากขนาดนี้ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ”
&nbs
บ้านเดี่ยว 2 ชั้น บนเนื้อที่ 100 ตารางวา ที่มองเห็นอยู่ตรงหน้าทำให้คนที่ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ทำสีหน้าราวกับจะซาบซึ้งและคิดถึงสถานที่แห่งนี้เหลือเกิน คงจะเป็นเช่นนั้นสินะ ในเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมานี้ นี่คือครั้งแรกที่ได้กลับมาเยือน ช่วงขายาวเคลื่อนไปข้างหน้าบ่งบอกถึงความแข็งแกร่งในยามที่ฝ่าเท้าเหยียบย่างก้าวเข้าสู่สถานที่ ที่ครั้งหนึ่งเคยเต็มไปด้วยความสุขของเขาอย่างมั่นคง แม้ทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนไปแล้วแต่เขาก็อยากจะจดจำภาพแห่งความทรงจำนั้นไว้ ให้ประทับอยู่ในห้วงหัวใจไม่ลืม เพื่อเป็นกำลังใจหากในวันหนึ่งเขาจะกลับไปท้อถอยเหมือนครั้งที่ผ่านมา เพราะนั่นคือช่วงเวลาที่พ่อพาเขากลับไปอเมริกาหลังจากแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตลง ในวันนั้นเขาเป็นเพียงหนุ่มลูกครึ่ง ‘อเมริกัน - กาฬสินธุ์’ เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีหมาดๆ ยังไม่ทันได้เริ่มงานในเมืองไทยเลยด้วยซ้ำ ต้องตามไปดูแลสภาพจิตใจของพ่อ ทั้งที่ตัวเขาเองก็ย่ำแย่ไม่แพ้กัน แต่วันนี้ถึงเวลาที่เขาได้กลับมาเยือนเมืองไทยสักที เพราะพ่อนั้นมีคนมารักษาหัวใจแล้ว และพ่อที่ครองตัวเป็นโสดมาได้ตั้งเกือบ 10 ปี มีเหตุผลอะไรล่ะที่เ
ความบอบบางอ่อนหวานที่เจ้าตัวยังคงตกใจไม่ปัดป้องเนื้อตัว แต่กลับยืนนิ่งให้เขาบดเบียดริมฝีปากลงไป เคล้าคลอ เคล้นคลึง แนบแน่น จนถึงบดเบียดแน่นสนิทไม่เหลือช่องว่างให้ร้องประท้วง และแค่เขากวาดต้อนลิ้นร้อนๆ ลงไป ร่างเล็กที่เขามองเห็นแค่เพียงด้านหลังก่อนหน้านี้ ก็สะท้านสั่นไหวจนต้องบดเบียดความอวบอิ่มเกินตัวเข้าปะทะกับแผงอกของเขาแน่น ฝ่ามือร้อนของเขาไม่รอช้า ข้างหนึ่งรั้งท้ายทอยบังคับให้ริมฝีปากเผยอรับรอยจูบของเขาไม่หยุด อีกข้างตรงเข้าประคองเต้าอวบที่ใหญ่เกินกว่าฝ่ามือของเขาจะกอบเก็บได้หมด เคล้นคลึงเล่นอย่างอ่อนโยนทว่ามันในอารมณ์ที่สุด เพราะนี่คือความยิ่งใหญ่ เต็มตึง ‘ของจริง’ ไม่ใช่จากศัลยกรรม ‘อา... นี่เรากำลังเจอนางฟ้าหรือยังไงนะ ทำไมเธอถึงได้ทั้งหอม ทั้งหวาน และใหญ่ขนาดนี้ โอว... มันช่างเป็นการต้อนรับกลับบ้านที่หอมหวานที่สุด อืม... หวาน...’ ใช่ว่าไม่เคยเจออกอวบขนาดใหญ่ เพราะสาวๆ ในแอลเอที่เขาเลือกควง ก็อวบอึ๋มกระทุ้งต่อมเสียวกันทั้งนั้น แต่ไม่เคยเจอก็คือ ไอ้ประเภทไซส์เล็กตั้งแต่ความสูงจนถึงรูปร่างแต่ขนาดหน้าอกตามที่เขากำลังคำนวนด้วยฝ่ามืออยู่นี้ คงจะไม่น้อยกว
เสื้อชุดนอนถูกปลดรังดุมจนถึงแนวลิ้นปี่ทำให้เขามองเห็นอะไรบางอย่างที่นูนเด่นออกมาอย่างมากมายที่สุด มากจนทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างแสนเสียดาย ทว่ากิริยามองตามสายตาของเขาจนไปหยุดอยู่ที่สาบเสื้อที่แยกออกจากกัน นิ้วมือสั่นๆ นั้นก็ต้องเร่งติดรังดุมอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่เช่นกัน อารักษ์ต้องหันหน้าไปอีกทางเพื่อให้เธอพร้อมมากกว่านี้ และเมื่อปลายหางตาบ่งบอกว่าเธอพร้อมเขาก็ไม่รอช้าที่จะไขความข้องใจให้หมดไป “เออ... น้องปลา น้องปลาใช่มั้ย” ไม่น่าจะถามอีกเมื่อแน่ใจอยู่แล้ว เพราะใบหน้านั้นยังมีเค้าเด็กสาวในวันวานผสมอยู่ เพียงแต่ดูเติบโตเต็มตัว คือเครื่องหน้างดงามสมส่วนและโต... มาก อารักษ์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นอีกครั้ง เมื่อใบหน้าน้อยๆ นั้นพยักหน้าลงเพียงนิด พร้อมกับริมฝีปากบวมเจ่อนั้นก็เม้มเข้าหากันอย่างคนกำลังประหม่าอย่างที่สุดไม่ต่างจากเขา “น้องปลา... เอ่อ... อา... อาขอโทษนะ อา... อาไม่ได้ตั้งใจ อาเมาน่ะ แล้วก็ไม่คิดว่าจะมาเจอน้องปลาที่นี่ด้วย อาคิดว่าเป็นขโมย อาไม่ได้ตั้งใจจะทำกับน้องปลาแบบนั้น อา...” นั่นคือคำแก้ตัวสุดเห่ยที่สุดในชีวิตก
“ขอบ... ขอบคุณค่ะ น้องปลากลับบ้านก่อนนะคะ” “อาไปส่ง” ฝ่ามือไวตามใจ เอื้อมคว้าข้อมือน้อยๆ นั้นไว้ให้หยุด ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยอย่างแสนเสียดาย เมื่ออาการสั่นๆ นั้นกระจายออกมาจากข้อมือจนเขาสัมผัสได้ “ไม่ต้องหรอกค่ะ น้องปลาเดินไปเองได้แค่นี้เอง อารักษ์อย่าลืมทานวุ้นของน้องปลานะคะ” ร่างบอบบางก้าวเดินออกไปอย่างเร็วรี่ พร้อมเสียงปนสั่นพยายามทำให้มั่นคงที่สุดนั้น ทำให้อารักษ์เกิดความรู้สึกประหลาดวาบหวิวเล็กๆ ในหัวใจอีกแล้ว ด้วยแว่วเสียงครางหวานๆ นั้นยังคงอยู่ ‘อารักษ์ขา...’ กำลังตามหลอกหลอนเขา และยิ่งตอกย้ำมากขึ้นอีกเท่าตัวเมื่อเห็นของที่มัสยานำมาใส่ตู้เย็นไว้ให้ ‘วุ้นรูปหัวใจสีชมพู’ หลายสิบดวงวางเรียงรายกันอยู่ในถาดแก้วรูปปลาทอง ยิ่งกระตุ้นให้จังหวะหัวใจของเขาเต้นผิดแผกไป และเมื่อริมฝีปากสัมผัสหัวใจดวงน้อยเพื่อส่งเข้าสู่อุ้งปาก ปลายลิ้นทำหน้าที่รับรู้รสพร้อมกับคลุกเคล้าสร้างความอร่อย ไม่ต่างจากวินาทีที่ปลายลิ้นของเขาชอนไชสู่ความหอมหวานของเธอ ตวัด และละเลียดไล้ปลายลิ้นไปมาเพื่อดูดซับเอาความหวานแรกให้เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว แต่นั่นเขาไ
ในวันนั้นมัสยาจำได้ว่าเธอไม่ได้ตอบโต้อะไรออกไปเลย หนึ่งนั้นคือไม่เข้าใจว่าทำไมอารักษ์ต้องเอาลิ้นเข้าไปพันกับหล่อนด้วย สองคือไม่คิดว่าจะได้ยินคำเหยียดหยามกับสายตาดูแคลนจากปากของผู้หญิงที่อารักษ์พามาบ้าน แต่เมื่อโตขึ้นก็ทำให้เธอเข้าใจว่าสิ่งที่เพื่อนสาวของอารักษ์มองเห็นในตัวเธอนั้น ‘เป็นจริง’ หน้าตาและรูปร่างจึงเป็นสิ่งที่เธอใส่ใจ สวย หุ่นดี และหน้าอกต้องใหญ่กว่าแม่นั่น เธอจึงกลายเป็นหญิงสาวใส่ใจการกินอาหารพอๆ กับการออกกำลังกายเพื่อบริหารหน้าอกให้ยกกระชับและสวยงามอยู่เสมอ โชคดีเป็นของเธอเมื่อแม่รักเธอมาก ถึงกับให้มาเยอะอย่างไม่หวง และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ แม้จะมาโดยไม่คาดฝันแต่ก็สร้างความมั่นใจให้เธอเต็มร้อย ‘รักษ์เป็นของฉัน’ จะไม่มีวันให้เป็นไปตามที่พิซซี่บอกแน่ เพราะตอนนี้มั่นใจอย่างที่สุดว่าสวยกว่าแม่นั่นแน่ ไม่อย่างนั้นอารักษ์คงไม่ ‘จูบ’ เธอในทันทีที่เห็นหน้าหรอก โดยเฉพาะขนาดของหน้าอก เธอมั่นใจว่าทั้งใหญ่และเต่งตึงกว่าแม่นางแบบ ‘พิซซี่’ หลายคัพทีเดียว ทรวงอกขนาดใหญ่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงเคล้นคลึงจากฝ่ามือของเขาทำให้อารักษ์มันในอารมณ์เสียจนต้องคลุ
“เมื่อคืน...” ทว่าคำพูดทิ้งช่วงจังหวะเวลาของฉลามกลับกระตุ้นความหวาดหวั่นของเขาให้กลับมาและดูจะเพิ่มมากขึ้นเสียด้วย เพราะเมื่อคืน... มันคืออะไรล่ะ ฉลามจะถามอะไรกันแน่ “พี่หลามเขาอยากรู้น่ะจ้ะว่าเมื่อคืนทำไมรักษ์ไปว่ายน้ำเล่นตอนตีสาม ร้อนอกร้อนใจหรือว่าร้อนกายอะไรหรือเปล่า” แต่คนที่เฉลยคำตอบกลับเป็นเจ้าของบ้านฝ่ายหญิงที่เดินออกมาจากในครัว เขาแทบจะปาดเหงื่อก่อนจะลอบพ่นลมหายใจออกจากปากเบาๆ พลางมองถาดขนมและน้ำดื่มที่ ‘กุ้งนาง’ หรือ ‘พี่กุ้ง’ ถือติดมือมาเพื่อรับรองเขา วุ้นรูปหัวใจสีชมพูวางอยู่ในจานรูปปลากระตุกต่อมบางอย่างให้หัวใจของเขาไหววูบ และจะตอบได้อย่างไรว่าเจ้าของวุ้นรูปหัวใจนี่แหละทำให้เขา ‘ร้อน!’ จนนอนไม่หลับ ทั้งที่น่าจะหลับทันทีเมื่อหัวถึงหมอนเพราะอ่อนล้าจากการเดินทาง แต่กลับกลายเป็นว่าเขา ‘ตื่น’ จนหลับไม่ลง เพราะมันร้อน มันรุ่ม มันกลัดกลุ้มจนนอนไม่ไหวต้องออกมากระโดดน้ำให้ความร้อนเหล่านั้นบรรเทาเบาบางลง “รักษ์... รักษ์!” “ครับพี่หลาม” “ใจลอยไปถึงไหนแล้ว สรุปเมื่อคืนใช่รักษ์หรือเปล่าที่ลงไปว่ายน้ำอ่ะ” ฉ
“ทะลึ่งที่ไหนกันจ๊ะเมียจ๋า พี่พูดเรื่องจริง ก็ดูรักษ์สิ โอว... ฝรั่งหล่อบึกซะขนาดนี้ สาวเห็นสาวหลงแน่ล่ะ อีกอย่างนะฝรั่งพูดไทยชัดแจ๋ว พี่ว่าสาวๆ คงพากันกรี๊ดสลบ นี่พี่ยังเสียดายที่พี่มีเมียมีลูกแล้วนะ ไม่อย่างนั้นพี่อาจเปลี่ยนใจไปชอบรักษ์ก็ได้นะฮ้า... ฝรั่งจ๋าหล่อจุงเบย” อารักษ์แทบสำลักน้ำใบเตยที่กำลังยกขึ้นดื่ม เมื่อฉลามส่งสายตามองมาที่เขาตาเชื่อม หนำซ้ำยังทำเสียงอ่อนเสียงหวานจนกุ้งนางต้องตีผัวะลงต้นแขนสามี ก่อนจะหัวเราะคิกคักกับมุกไม้ป่าเดียวกันของฉลาม “เออ... แล้วป่านนี้ทำไมน้องปลาไม่ลงมาสักที อารักษ์เขามารอนานแล้วนะ” ฉลามบ่นพลางหันไปมองหน้ากุ้งนางที่ส่ายไปมาแบบว่าไม่รู้เหมือนกัน ก่อนจะหันไปคุยกับอารักษ์ต่อ “นี่ไงรักษ์สาวแรก กลัวอารักษ์จะว่าไม่สวย แต่งตัวป่านนี้ยังไม่เสร็จ” “สวยสิครับ สวยมาก” “อ้าว... เจอกันแล้วเหรอ” “ไม่... ไม่น่ะครับ ก็ตอนเด็กๆ น้องปลาแกน่ารักมาก โตขึ้นต้องสวยแน่ๆ ดูนางให้ดูที่แม่ไม่ใช่เหรอครับ พี่กุ้งสวยขนาดนี้ น้องปลาก็ต้องสวยไม่ผิดแม่แน่” เกือบไปแล้วไหมล่ะ นี่คือผลของการมีใบหน้าสวยๆ นั้นหลอก
“อารักษ์คิดแบบนั้นจริงๆ นะคะ น้องปลาไม่อยากเป็นภาระของอานะ” “อานะที่ไหนล่ะ นี่อารักษ์ต่างหาก” รอยยิ้มอย่างเอียงอายเพราะคำพูดล้อเลียนของเขา ช่วยทำให้บรรยากาศดีขึ้นอย่างเหลือเชื่อ ‘ผ่อนคลาย ผ่อนคลาย’ นี่เขาต้องท่องให้ขึ้นใจใช่ไหม ไม่อย่างนั้นการอยู่ใกล้ชิดมัสยาจะทำให้เขาทั้ง ‘ตึง’ ทั้ง ‘เครียด’ ได้ง่าย “ว่าแต่น้องปลาหิวหรือเปล่าล่ะ แวะทานอะไรกันก่อนไปถึงร้านดีมั้ย” “นิดหน่อยค่ะ แต่น้องปลาตามใจอารักษ์ แล้วอารักษ์ล่ะคะ หิวมั้ย” “อืม...” เขาพูดได้แค่นั้น เพราะริมฝีปากที่เคลือบลิปกลอสสีชมพูอ่อนแวววาวนั้นคลี่ยิ้มพร้อมผินหน้ามองเขา มีผลทำให้ลมหายใจของเขาติดขัดอีกแล้ว เห็นทีเขาต้องใส่ใจพูดคุยกับเธอให้มากกว่าที่จะนิ่งเงียบอยู่ในภวังค์หวามๆ ของตนเอง แต่จะเป็นผลดีกับเขาจริงเหรอ ในเมื่อริมฝีปากคลี่ยิ้มนั้นคล้ายจะส่งผลให้เขาฟุ้งซ่านมากกว่าเดิม เพราะสิ่งที่เขาคิดว่าหิวนั้นไม่ใช่ข้าว ไม่ใช่หมู ไก่ หรือว่าพืชผักใดๆ ทว่าเป็น ‘ปลา’ มัสยาเหลือบมองคนด้านข้างอย่างไม่เข้าใจ อารักษ์สุดหล่อของเธอดูแปลกไปมากจริงๆ หรือจริงๆ แล้วเธอไ