เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 50
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 51
แต่ว่า ฮั่วซือหานเป็นของฉือเจียว แบบนี้จะทำยังไงดีล่ะ? โอ้โหบรรดาทายาทเศรษฐีทั้งหลายต่างพากันตื่นเต้นขึ้นมา ฉือถังถือเป็นหญิงสาวผู้โดดเด่นในวงสังคม และยังเป็นโสดมาจนถึงตอนนี้ มีชายหนุ่มหลายคนที่ให้ความสนใจเธอ ฉือหว่านยิ้ม “พี่คะ ถึงเวลาต้องเลือกแล้ว” พูดจบ ฉือหว่านก็ปรายตามองฉือเจียวพลางยิ้มเย็น “ฉือเจียว พี่สาวของเราทั้งสวยและหยิ่งในศักดิ์ศรี เธอคิดว่าพี่เขาจะเลือกใคร?” ฉือเจียวถลึงตาใส่ฉือหว่าน “พี่สาวฉันเป็นคนน่าหลงใหล มีคนตามจีบเยอะแยะ นี่ต้องให้เธอพูดด้วยเหรอ?” ฉือหว่านหัวเราะ ไม่พูดอะไรอีก ฉือเจียวหันไปมองฉือถังอย่างอยากรู้อยากเห็น เพราะแม้แต่เธอเองก็ไม่รู้ว่าฉือถังจะเลือกใคร ตั้งแต่ฉือถังกลับมาจากต่างประเทศ เธอก็กลายเป็นผู้ช่วยของเทพ C ทันที ตอนนี้บ้านสามก็กำลังได้รับความเมตตาจากคุณนายใหญ่ฉือ บ้านสามกำลังใช้โอกาสนี้ในการเลือกคู่ครองที่เพียบพร้อมในไห่เฉิงให้กับลูกสาวที่เพิ่งกลับจากนอกฉือเจียวอดถามไม่ได้ “พี่คะ แล้วพี่จะเลือกใคร?” ทุกคนในที่นั้นต่างรอคอยคำตอบ ฉือถังยืนขึ้น ก่อนจะส่งสายตาหวานเยิ้มให้ฮั่วซือหานแวบหนึ่ง “งั้นฉันขอเลือกแล้วนะ” เธอเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 52
ฮั่วซือหานใช้ร่างสูงโปร่งของเขากดฉือหว่านไว้กับกำแพง ปิดกั้นทางหนีของเธอด้วยแผงอกกว้าง เขาแสยะยิ้มเย็นชา "ฉือหว่าน เธอจงใจทำใช่ไหม?" ฉือหว่านพยายามผลักเขาออก "ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดถึงอะไร" "อย่ามาแกล้งโง่!" ฮั่วซือหานจ้องเธอด้วยสายตาคมกริบแฝงไปด้วยโทสะ "เธอตั้งใจโยนฉันไปให้ฉือถัง!" เขามองออกตั้งแต่แรกแล้ว! เขามองออกแต่แรกแล้วว่าเธอใช้เขาเป็นเครื่องมือ เล่นเกมยุแหย่ระหว่างฉือเจียวกับฉือถัง เธอใจแข็งพอที่จะผลักเขาออกไปให้จูบกับผู้หญิงคนอื่นโดยไม่ลังเลสักนิด ฉือหว่านเลิกเสแสร้ง เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาอย่างตรงไปตรงมา "ประธานฮั่ว ฉือถังชอบคุณ" "เธอชอบฉันก็เรื่องของเธอ มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?" มีผู้หญิงชอบเขามากมายทุกวัน เขาจะต้องรับผิดชอบให้ครบทุกคนหรือไง? ฉือหว่าน "..." งั้นก็แสดงว่าเขาไม่มีใจให้ฉือถัง สุดท้ายแล้ว ฉือเจียวก็ยังเป็นที่หนึ่งในใจเขา "ประธานฮั่ว คุณจะโมโหทำไมกันล่ะ? ฉือเจียวกับฉือถังแย่งกันเพราะคุณ แปลว่าคุณเสน่ห์แรงมากเลยนะ! ปล่อยฉันได้แล้ว!" ฮั่วซือหานยังคงยืนนิ่ง ไม่แม้แต่จะขยับตัว เขาก้มลงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ลืมคำพูดของฉันคืนนั้นไปแล้วเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 53
ว้าวบรรยากาศในงานพุ่งขึ้นถึงขีดสุด "ไห่เฉิงจะมีหญิงสาวคนไหนที่สามารถพิชิตใจคุณชายลู่ได้กันนะ? ตอนนี้ได้เวลาที่จะเผยคำตอบแล้ว!" ลู่หนานเฉิงลุกขึ้นยืน ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่จับจ้อง เขาเดินตรงไปยังฉือหว่าน ลู่หนานเฉิงเลือกฉือหว่านโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย สีหน้าของฉือเจียวและฉือถังพลันเปลี่ยนไปทันที ฮั่วซือหานนั่งอยู่กับแก้วค็อกเทลในมือ เขาไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา แต่ใบหน้าหล่อเหลาของเขากลับเย็นชาและแข็งกระด้างยิ่งกว่าเดิม ซูเสี่ยวฝูที่เห็นภาพตรงหน้าดีใจสุดขีด เธออุทาน “ว้าว” ออกมาอย่างเกินจริง “หรือว่าคุณชายลู่จะตกหลุมรักหวานหว่านของเราเข้าแล้ว?” ฉือหว่านเงยหน้ามองลู่หนานเฉิง เธอเพิ่งจะตัดขาดจากฮั่วซือหาน และไม่ได้คิดจะเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่กับใคร เธอจึงไม่อยากให้ลู่หนานเฉิงมีความหวังใดๆ แต่ทันใดนั้น ลู่หนานเฉิงก็โน้มตัวลงมาต่ำ จนใบหน้าของเขาอยู่ใกล้กับเธอ ฉือหว่านรู้สึกอึดอัด “คุณชายลู่ ฉัน…” ลู่หนานเฉิงกะพริบตาแล้วยิ้มบาง “หวานหว่าน ช่วยร่วมมือกับผมหน่อยนะ” ฉือหว่านชะงักไป ลู่หนานเฉิง “ตอนนี้เรากำลังเล่นเกมอยู่ คุณคงไม่อยากให้ผมต้องรับโทษใช่ไหม
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 54
ฮั่วซือหานเดินออกไป ฉือเจียวรีบวิ่งตาม “ซือหาน! รอฉันด้วย!” ...หลังจากจบเกม ฉือหว่าน ลู่หนานเฉิง และซูเสี่ยวฝูเตรียมตัวออกจากบาร์ ลู่หนานเฉิงมองฉือหว่านแล้วยิ้ม “หวานหว่าน ขอบคุณเธอนะ” ฉือหว่านส่ายหน้า เมื่อกี้ลู่หนานเฉิงไม่ได้จูบเธอจริงๆ เขาเพียงใช้มือจับใบหน้าของเธอ และที่จูบไป ก็เป็นแค่ปลายนิ้วของตัวเอง แต่จากมุมมองของคนอื่น พวกเขาดูเหมือนจะจูบกันจริงๆ ฉือหว่านยิ้มบาง “คุณชายลู่ ฉันถือว่าได้ชดใช้บุญคุณเรื่องยาแล้วนะ” ทันทีที่เธอพูดจบ เสียงของฉือถังก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “คุณชายลู่ กรุณารอสักครู่” ฉือหว่านหันไป ฉือถังปรากฏตัวขึ้นแล้ว ลู่หนานเฉิงมองฉือถัง “คุณหนูฉือ มีอะไรจะพูดกับผมเหรอ?” ฉือถังเดินตรงมาหาลู่หนานเฉิง “คุณชายลู่ อย่าถูกฉือหว่านหลอกนะคะ ฉันมาที่นี่เพื่อเปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของเธอ!” ใบหน้าของฉือหว่านยังคงเยือกเย็น เธอรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายต้องทนไม่ไหวแน่ๆ ลู่หนานเฉิง “คุณหนูฉือ คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?” “คุณชายลู่ คุณรู้ไหมว่า ‘คุณนายฮั่ว’ คือใคร? คุณนายฮั่วก็คือฉือหว่านนั่นแหละ!” ลู่หนานเฉิงชะงัก เขาหันไปมองฉือหว่าน “คุณชายลู่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 55
ลู่หนานเฉิงไม่เพียงแต่ไม่รังเกียจฉือหว่าน แต่กลับสารภาพรักกับเธอต่อหน้าฮั่วซือหาน ฉือเจียวและฉือถังถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก “คุณชายลู่!” คุณชายลู่นี่เสียสติไปแล้วหรือไง? เขากำลังจะรับผู้หญิงที่เคยเป็นของเพื่อนตัวเองจริงๆ น่ะเหรอ?! ฮั่วซือหานมองมือที่ทั้งสองคนจับกันอยู่ อุณหภูมิรอบตัวเย็นลงจนเหมือนน้ำแข็ง เขาขยับริมฝีปากบาง เอ่ยกับลู่หนานเฉิงด้วยเสียงเรียบเย็น “แน่นอน อยากเล่นยังไงก็ตามใจ” พูดจบ ฮั่วซือหานก็หมุนตัวเดินจากไป ฉือเจียวรีบวิ่งตามไปทันที ฉือหว่านมองไปทางที่ฮั่วซือหานจากไป เขาช่างไร้หัวใจจริงๆ เขาอนุญาตให้ลู่หนานเฉิงจีบเธอ เขาไม่สนใจเลยด้วยซ้ำว่าลู่หนานเฉิงจะทำอะไรกับเธอ “หวานหว่าน ผมกับซือหานรู้จักกันมานานมากแล้ว เขากับฉือเจียวไม่มีวันแยกจากกันหรอก” ฉือหว่านชักมือออกจากฝ่ามือลู่หนานเฉิงทันที “ฉันรู้” จู่ๆ ลู่หนานเฉิงก็ขยับเข้ามาใกล้อีกก้าว ดันเธอเข้ากับผนัง เขายกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “งั้นคุณเป็นแฟนผมไหม? ต่อไป…ไม่ว่าซือหานจะตามใจฉือเจียวแค่ไหน ผมก็จะทำแบบนั้นกับคุณ” ฉือหว่านไม่อยากไปยุ่งกับคุณชายลู่คนนี้เลยจริงๆ ขนตายาวสั่นไหวเล็กน้อย “
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 56
เขายังบีบแก้วเหล้าจนแตก ช่วงนี้เขาคงถูกความงามของเธอหลอกล่อจนเสียตัวตนไปหมดแล้ว อยากเล่นก็เล่นไป อยากจะทำอะไรก็เชิญไปกับลู่หนานเฉิง นังปีศาจ! ...คฤหาสน์ตระกูลฉือ ฉือเจียวนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นแล้วระเบิดอารมณ์ออกมา "พ่อ แม่! ซือหานไม่สนใจหนูแล้ว!" ฉือไห่ผิงตกใจ "เจียวเจียว ประธานฮั่วจะใจร้ายไม่สนใจลูกได้ยังไง? แล้วประธานฮั่วหย่ากับฉือหว่านแล้วหรือยัง? เมื่อไหร่เขาจะแต่งงานกับลูก?" ฉือเจียวกระทืบเท้า "ซือหานยังไม่หย่ากับฉือหว่านเลย! ก็เพราะฉือหว่านนั่นแหละ เธอไม่อยากหย่าเลยสักนิด!" ฉือไห่ผิงหน้าตาไม่สู้ดีนัก เขาหันไปมองหลี่หลัน "นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฉือหว่านเป็นลูกของคุณไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณไม่จัดการลูกสาวตัวเองให้ดี? ทำไมเธอถึงมาขวางทางเจียวเจียวตลอด?" หลี่หลันรีบพูดเสียงอ่อนโยน "ที่รักคะ ไม่ต้องห่วง ฉันจะหาทางให้ประธานฮั่วหย่ากับฉือหว่านให้เร็วที่สุด" "เธอจะมีวิธีอะไร?" "อีกสองวันก็ถึงวันเกิดครบรอบแปดสิบปีของคุณย่าแล้ว ถึงตอนนั้นฉันจะเล่นละครฉากใหญ่ให้ดู" หลี่หลันมีแผนในใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจ ฉือไห่ผิงปลอบฉือเจียว "เจียวเจียว ลูกอดทน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 57
ฉือหว่านเพิ่งก้าวเข้ามาในบ้าน ไม่มีใครต้อนรับเธอเลย เธอยืนอยู่อย่างเงียบๆ คนเดียว ราวกับเป็นส่วนเกินของบรรยากาศอันครึกครื้นนี้ หลี่หลันเอ่ยขึ้น “หวานหว่าน กลับมาแล้วเหรอ” สายตาของทุกคนพลันหัน “ควับ” ไปมองเธอทันที รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณนายใหญ่ฉือหายไปทันที เปลี่ยนเป็นความไม่พอใจ “ฉือหว่านกลับมาทำไม?” หลี่หลันยิ้ม “คุณแม่คะ วันนี้วันเกิดของคุณแม่ ฉันเลยให้หวานหว่านกลับมา” คุณนายใหญ่ฉือเอ่ยอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่ต้องการให้เธอกลับมา! ดูถังถังกับเจียวเจียวสิ พวกเธอช่างยอดเยี่ยม! แล้วลองดูฉือหว่านสิ เด็กบ้านนอกที่ไม่มีค่าอะไรเลย ไม่สามารถเข้าสังคมได้แม้แต่นิดเดียว แค่ปรากฏตัวในงานเลี้ยงก็ทำให้ฉันอับอายแล้ว!” เป็นที่รู้กันว่าคุณนายใหญ่ฉือไม่ชอบฉือหว่านเลย ในงานเลี้ยงวันนี้ ฉือเจียวและฉือถังแต่งหน้าสวยงาม แข่งขันกันอย่างภาคภูมิ พวกเธอมองฉือหว่านจากที่สูงลงมาแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดจาหวานหูเพื่อปลอบคุณนายใหญ่ฉือ “คุณย่าคะ ฉือหว่านกลับมาแล้วก็ปล่อยเถอะค่ะ ยังไงเธอก็เป็นหลานของคุณย่า คงไม่ถึงกับต้องไล่เธอไปใช่ไหมคะ?” “คุณย่า วันนี้เป็นวันเกิดของคุณย่า อย่าอารมณ์เสียเพราะเรื่องที่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 58
เลขาจ้าวพยักหน้า “ใช่ครับ” ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ตระกูลฉือพึ่งพาฮั่วซือหานเป็นอย่างมาก ทำให้พวกเขาก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุด คุณนายใหญ่ฉือเองก็เริ่มชื่นชอบสะสมของเก่าและภาพวาดล้ำค่า ภาพ ‘ภาพสาวงามปักปิ่น’ นี้เธอตามหามานาน และวันนี้ฮั่วซือหานก็นำมามอบให้ ว้าว! แขกในงานต่างมารุมล้อมกันใหญ่ “ประธานฮั่วช่างใจป้ำจริงๆ ภาพวาด ‘ภาพสาวงามปักปิ่น’ นี่เป็นของหายากระดับตำนานเลยนะ” คุณนายใหญ่ฉือหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข “ประธานฮั่ว คุณใส่ใจมากจริงๆ” ฉือเจียวแหงนหน้ามองฮั่วซือหาน ดวงตาเธอเต็มไปด้วยความหลงใหล ชายที่ทั้งร่ำรวยและเอาใจใส่แบบนี้ ทำให้เธอหลงรักเขาหมดหัวใจ ฉือเจียวยิ้มพลางกล่าวเสียงอ่อนหวาน “ซือหาน ขอบคุณนะคะ” ทันใดนั้น เหล่านักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลก็เข้ามาร่วมวง “ประธานฮั่วกับคุณหนูฉือเจียวช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันยิ่งนัก วันนี้ที่ประธานฮั่วมาร่วมงานฉลองวันเกิดครบรอบแปดสิบปีของคุณนายใหญ่ฉือ หมายความว่าเราจะได้ดื่มเหล้ามงคลของทั้งสองในเร็วๆ นี้หรือเปล่า?” “คงอีกไม่นานสินะ เราคงต้องเลิกเรียกคุณหนูฉือเจียว แล้วเรียกว่าคุณนายฮั่วแทน” ขณะนั้น ฉือไห่ผิงและหลี่หลันก็เดินเข้ามา
บทล่าสุด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 100
“เปล่านะ!” ฉือหว่านปฏิเสธทันที “เมื่อคืนฉันไม่ได้อยู่กับประธานฮั่ว!” ฮั่วซือหานได้ยินคำปฏิเสธของเธอแล้ว แค่นหัวเราะในใจ เธอกลัวว่าลู่หนานเฉิงจะรู้ว่าเมื่อคืนพวกเขาอยู่ด้วยกันมากขนาดนั้นเลย โกหกผู้ชายเก่งจริงๆ! เจ้าแม่จอมโกหก! ลู่หนานเฉิงหันไปมองฮั่วซือหาน “ซือหาน ทำไมไม่พูดอะไรเลย?” ฮั่วซือหานสีหน้าเรียบเฉย ไร้ความรู้สึก "เธอพูดไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ?" ก็เอาตามที่เธอพูดเถอะฉือหว่านรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “ประธานฮั่ว คุณชายลู่ พวกคุณคุยกันเถอะ ฉันขอตัวก่อน” ฉือหว่านเดินออกไป ลู่หนานเฉิงเดินเข้ามาใกล้ฮั่วซือหาน ขมวดคิ้วไม่พอใจ “ซือหาน นายต้องรู้จักดูสถานการณ์หน่อยสิ” ฮั่วซือหานหรี่ตาลงมองลูหนานเฉิง“ต่อไปถ้าฉันอยู่กับฉือหว่าน นายต้องหาเรื่องออกไป ให้ฉันได้มีโอกาสอยู่กับเธอแค่สองคน เข้าใจไหม?” ฮั่วซือหาน “…” นี่มันออฟฟิศของเขา แล้วเขากลายเป็นส่วนเกินไปแล้วหรือไง!? ฮั่วซือหานน้ำเสียงไม่ดี “งั้นพวกนายออกไปกันเลยสิ” “ไม่เอาน่าซือหาน ฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของนาย เพื่อนกำลังจีบผู้หญิง นายก็ควรช่วยไม่ใช่เหรอ? เมื่อก่อนนายยังบอกเลยว่าสนับสนุนให้ฉันจีบฉือหว่าน”
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 99
ฮั่วซือหานขมวดคิ้วเข้าหากันทันที เขาเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร มองไปที่เลขาจ้าว “มันหนีไปที่ไหน?” "หวังกังหนีไปที่บ้านตระกูลฉือครับ! นอกจากนี้ กู้เป่ยเฉินยังเชิญสื่อมวลชน 36 สำนักของไห่เฉิง เพื่อจัดงานแถลงข่าว ในการแถลงข่าวนี้ พวกเขาจะกล่าวหาว่าคุณนายฮั่วทำร้ายและทอดทิ้งพ่อบุญธรรมของตัวเอง!" ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากแน่น กู้เป่ยเฉินคิดจะทำอะไร!? "พวกนายทำงานกันยังไง? หวังกังถูกทำให้หมดสภาพไปแล้ว ทำไมถึงยังปล่อยให้เขาหลุดรอดออกมาได้!?" เมื่อเห็นประธานของตัวเองหัวเสียขึ้นมา เหงื่อเย็นผุดขึ้นบนหน้าผากของเลขาจ้าวทันที “ท่านประธานครับ เรื่องนี้…” "ฉันเป็นคนสั่งให้เลขาจ้าวปล่อยหวังกังเองค่ะ" เสียงหวานใสของฉือหว่านดังขึ้นมาแทรก ฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่านทันที "เธอ?" ฉือหว่านพยักหน้า "ใช่ ฉันเป็นคนจงใจให้เลขาจ้าวปล่อยเขาไปเอง" ฮั่วซือหานสายตาลึกซึ้งขึ้น “ทำไมเธอถึงทำแบบนี้? พวกเขากำลังจะจัดงานแถลงข่าว คนชั่วแบบหวังกังคิดจะตามรังควานเธอไปตลอดชีวิต ฉันจะส่งคนไปจับมันที่บ้านตระกูลฉือเองและจะทำให้สื่อมวลชนยกเลิกการแถลงข่าว ทุกอย่างจะเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น เรื่องที่เธอไม่อยากให้ใครรู้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 98
"คุณนายฉือ! คุณต้องช่วยผมนะ! ประธานฮั่วขังผมไว้ ผมแอบหนีออกมา ถ้าประธานฮั่วจับผมได้อีก ผมตายแน่!" หวังกังตัวสั่นไปทั้งร่าง ความหวาดกลัวต่อฮั่วซือหานยังคงฝังลึกในใจ เขาหันไปขอความช่วยเหลือจากหลี่หลัน แน่นอนว่าหลี่หลันต้องช่วยหวังกัง หวังกังคือไพ่สำคัญในมือเธอ เธอไม่มีทางปล่อยให้ไพ่นี้กลายเป็นไพ่ตายเด็ดขาด “แม่คะ ตอนนี้เราควรทำยังไงดี?” ฉือเจียวถาม ฉือไห่ผิงเริ่มไม่พอใจ หลี่หลันอุตส่าห์ทำเรื่องให้เขาพอใจได้สักครั้ง สุดท้ายกลับเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นมาอีก เขาขมวดคิ้ว “หลันหลัน เธอคิดจะทำยังไง?” หลี่หลันมองสามีของเธอ "ที่รัก อย่าเพิ่งอารมณ์เสีย เรื่องนี้ยังไม่จบ" ฉือเจียวดวงตาเป็นประกาย “แม่คะ! หรือแม่คิดแผนอะไรดีๆ ออกแล้ว?” หลี่หลันยิ้ม "เจียวเจียว ตอนนี้ลูกโทรหาคุณชายกู้เถอะ คุณชายกู้ชอบลูกมากไม่ใช่เหรอ? เขาเชื่อฟังลูกทุกอย่าง ตอนนี้เป็นเวลาที่เราต้องใช้เขาแล้ว" กู้เป่ยเฉินรักฉือเจียวจริงๆ เขาเคารพและมองฉือเจียวเป็นพี่สะใภ้ของตัวเองเสมอ ฉือเจียวพยักหน้า "ได้เลย หนูจะโทรหากู้เป่ยเฉินเดี๋ยวนี้!" …ครึ่งชั่วโมงต่อมา กู้เป่ยเฉินมาถึงบ้านตระกูลฉือ “พี่สะใภ้เจียวเจี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 97
ฉือหว่านดวงตากลมใสเปล่งประกายในผ้าห่ม จู่ๆ ก็หัวเราะออกมา ฮั่วซือหานเอ่ยถามเสียงแหบต่ำ “หัวเราะอะไร?” ฉือหว่านมองเขา “ฉันควรจะตอบว่าเหนื่อยหรือไม่เหนื่อยดีล่ะ?” ความเย้ายวนที่แฝงไปด้วยการหยอกล้ออย่างพอดี ทำให้หัวใจสั่นไหว ฮั่วซือหานยิ้มตาม ก่อนจะโน้มลงจูบริมฝีปากแดงของเธออีกครั้ง …เช้าวันรุ่งขึ้น บ้านตระกูลฉือ ภายในห้องนอน หลี่หลันเอนกายพึงพอใจอยู่ในอ้อมแขนของฉือไห่ผิง เธอคล้องแขนรอบคอเขา แล้วเอ่ยเสียงออดอ้อน “เมื่อกี้คุณทำฉันเจ็บเลยนะ” ฉือไห่ผิงใช้ปลายนิ้วบีบคางเธอ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ “คราวนี้อิ่มแล้วใช่ไหมล่ะ?” “คนบ้า~” เมื่อคืน ฉือเจียวโทรตามฉือไห่ผิง เขารีบกลับบ้านทันที มอบความสุขให้หลี่หลันจนเธออิ่มเอมเต็มที่ ฉือไห่ผิงโอบกอดหลี่หลัน “หวังกังพาฉือหว่านไปจริงๆ เหรอ?” “ใช่สิคะ” หลี่หลันยิ้มพึงใจ “ก้างขวางคออย่างฉือหว่านหายไปแล้ว ต่อไปนี้เจียวเจียวจะได้เป็นคุณนายฮั่วซะที สามีขา คุณกำลังจะเป็นพ่อตาของมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งไห่เฉิงแล้วนะ~” ฉือไห่ผิงหัวเราะเสียงดัง มีความสุขจนสุดขีด “หลันหลันที่รัก คราวนี้คุณทำได้ดีมาก!” หลี่หลันรู้สึกพอใจ ทั้งคื
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 96
เธอจูบเขา ฮั่วซือหานดวงตาแดงก่ำ รีบผลักเธอออกทันที "ฉือหว่าน!" ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือของเธอมองเขา ดวงตากลมใส บริสุทธิ์ แต่แฝงไว้ด้วยเสน่ห์อ่อนหวานที่ไม่เจตนา เธอเอ่ยเสียงเบา "สายของฉือเจียว คุณจะไม่รับเหรอ?" ฮั่วซือหาน ก้มลงมาจูบริมฝีปากเธออย่างรุนแรง เสียงโทรศัพท์ยังคงสั่นไม่หยุด ฉือเจียวยังโทรมาเรื่อยๆ แต่ฉือหว่านกลับรู้สึกว่า นี่มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นการคบชู้ ทั้งที่เธอกับฮั่วซือหานเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมาย แต่พวกเขากลับเหมือนแอบนอกใจฉือเจียว ฮั่วซือหานจูบเธออย่างรุนแรง ราวกับต้องการลงโทษเธอ ริมฝีปากนุ่มนิ่มของเธอถูกขบเม้มอย่างหนักหน่วง แล้วเขาก็รุกล้ำเข้าไปในปากเธอ… กวาดต้อนทุกอย่าง รุนแรงเหมือนพายุที่โหมกระหน่ำ ปีศาจคนนี้… เธอชอบยั่วยวนเขานัก! หวังกังพูดถูกอยู่ข้อหนึ่ง เธอชอบยั่วยวนผู้ชายจริงๆ แม้ตอนเด็ก… เธอก็ยังถูกเศษสวะอย่างหวังกังจ้องตาเป็นมัน ในขณะที่เขายังจูบเธออยู่นั้น มือเล็กนุ่มของเธอค่อยๆ เลื่อนลงมา แทรกเข้าไปใต้ปกเสื้อเชิ้ตของเขา ฮั่วซือหาน หายใจสะดุดไปชั่วขณะ เขาผละออกจากเธอทันที จ้องเธอด้วยสายตาคมกริบ "ฉือหว่าน เธอค
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 95
เธอเรียกเขาอยู่เรื่อยๆ เสียงหวานไพเราะของเธอ ดึงดูดจนชายหนุ่มข้างห้องถึงกับหันกลับไปมองอีกครั้ง เสียงที่ทำให้คนต้องเหลียวหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฮั่วซือหานทำได้เพียง กลับเข้าไปในห้องด้วยสีหน้ามืดดำ ฉือหว่านขึ้นเตียงแล้ว ฮั่วซือหานมองเธออย่างไม่พอใจ "เธอเรียกอะไรนักหนา เรียกหาผีหรือไง?" ฉือหว่าน “……” เธอหวังดีแท้ๆ! "ฉันไปอาบน้ำเย็นก่อน" ฮั่วซือหานเดินเข้าห้องน้ำ เปิดฝักบัวราดน้ำเย็นใส่ตัวเอง ไม่กี่นาทีต่อมา เขาออกมาแล้วขึ้นเตียง ทั้งสองคนนอนเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไร เสียงจากห้องข้างๆ ยังคงเล็ดลอดมา เสียงหัวเราะหยอกล้อกันของชายหญิง แม้จะพยายามกดเสียงให้เบาลงแล้ว แต่พวกเขาก็ยังได้ยินชัดเจน ฮั่วซือหานคิดว่า เขาควรจะไปอาบน้ำเย็นอีกครั้ง เขาตัดสินใจจะเปิดผ้าห่มลุกออกไป แต่ในจังหวะนั้นเอง ฉือหว่านขยับตัว เดิมที เธอนอนอยู่ริมเตียง ห่างจากเขามาก แต่ตอนนี้ เธอกลับขยับเข้ามาใกล้ ร่างกายอ่อนนุ่มของเธอแนบเข้ามาหาเขา กลิ่นหอมอ่อนๆ ปะทะเข้ากับจมูกของเขา ฮั่วซือหานชะงักไปครู่หนึ่ง ผู้ใหญ่ทั้งคู่ อยู่ในบรรยากาศแบบนี้ เธอเข้ามาแนบชิดแบบนี้ มันชัดเจนมาก ว่าเธอหมายถึงอะไร ฮั่วซ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 94
แต่เสียงจากห้องข้างๆ ยังไม่หยุด แถมยังดังขึ้นกว่าเดิม แบบนี้จะนอนหลับได้ยังไง? ฮั่วซือหานยกมือขึ้น กระดูกข้อนิ้วที่คมชัดของเขา เคาะผนังสองครั้ง "ตึง ตึง" เสียงจากห้องข้างๆ เงียบลงทันที ฮั่วซือหานหลับตาลง แต่เขากลับ ไม่มีวี่แววจะง่วงเลย ร่างกายของชายหนุ่มวัยหนุ่มแน่น ร้อนระอุขึ้นมาในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ฉือหว่านนอนอยู่ข้างๆ ตัวของเธอนุ่มละมุน กลิ่นหอมของเธออยู่ใกล้แค่เอื้อม ในหัวของเขาพลันปรากฏภาพของคืนนั้น ในห้องนอนหลักของวิลล่าซีย่วน เขากดเธอไว้กับผนัง จับข้อมือเธอแน่น…แต่ในตอนนั้นเอง เสียงจากห้องข้างๆ ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ฮั่วซือหานลืมตาขึ้น อย่างหงุดหงิด เขาลุกขึ้นทันที กระชากผ้าห่มออกแล้วก้าวลงจากเตียง แต่ในจังหวะนั้นเอง มือเล็กๆ ข้างหนึ่งยื่นมาจับชายเสื้อของเขาไว้ ฮั่วซือหานหันกลับไปมอง ฉือหว่านโผล่ศีรษะออกมาจากผ้าห่ม เพราะเมื่อครู่เธอซุกอยู่ข้างใน ผิวหน้าขาวเนียนของเธอจึง ขึ้นสีแดงระเรื่อ ใบหน้าไร้เครื่องสำอางของเธอ ชวนให้คนจ้องมอง ดวงตากลมใสของเธอเปล่งประกายราวกับน้ำ ขาวสะอาดและดูบริสุทธิ์เสียจนเขาอยากจะกัดเธอสักคำ ฉือหว่านดึงเสื้อของเขาไว้ ถามด้วยความไม่สบ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 93
ฮั่วซือหานออกมาตั้งนานแล้ว และเมื่อครู่ เขาได้ยินทุกอย่างจากข้อความเสียงนั้นหมดแล้ว ฉือหว่าน “…” สมองเธอขาวโพลนไปหมด ทันทีที่ตั้งสติได้ เธอลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่นะ ประธานฮั่ว ฟังฉันอธิบายก่อน…” เธอลุกขึ้นเร็วเกินไป โทรศัพท์ในมือร่วงลงไปบนเตียง เสียงข้อความเสียงของซูเสี่ยวฝูยังคงเล่นต่อไป "ประธานฮั่วหุ่นดีขนาดนั้น มีซิกแพ็คแน่นอนอยู่แล้ว! แถมฉันเห็นนิ้วของประธานฮั่วเรียวยาวมาก ได้ยินมาว่าผู้ชายที่มีนิ้วยาว เวลาบนเตียงจะสุดยอดมาก! หวานหว่าน สู้เขา! คืนนี้ต้องนอนกับประธานฮั่วให้ได้!" ฉือหว่านที่เมื่อครู่ยังพยายามจะอธิบาย “……” ให้เธอเอาหัวโขกกำแพงไปเถอะ! ช่วยด้วย! ตอนแรกเธอกับซูเสี่ยวฝูก็คุยกันดีๆ อยู่หรอก แต่ใครจะไปคิดว่าเสี่ยวฝูจะคุยไปเรื่อยๆ แล้วหลุดเข้าโหมด 18+ แบบนี้!? บรรยากาศในห้อง อึดอัดจนแทบจะมีรอยร้าว ฉือหว่านมองไปที่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างประตูห้องน้ำ แล้วแสร้งหัวเราะสองเสียง “คุณก็ได้ยินแล้วใช่ไหม คำพูดพวกนั้น เสี่ยวฝูเป็นคนพูดนะ ไม่ใช่ฉัน!” ตอนนี้ต้องโยนเพื่อนรักเป็นแพะไปก่อน! ฮั่วซือหานเพิ่งอาบน้ำเสร็จ บนตัวของเขายังมีไอหมอกเย็นของน้ำที่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 92
ฮั่วซือหานพยักหน้า จากนั้นพาฉือหว่านเดินไปยังห้องพัก ฉือหว่านรู้สึกสงสัย “เมื่อกี้เจ้าของบ้านพักบอกว่าของที่ต้องเสียเงินคืออะไรเหรอ?” ฮั่วซือหานมองเธอแวบหนึ่ง ดวงตาใสซื่อของเธอเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม ดูเหมือนจะสงสัยจริงๆ ฮั่วซือหานหลบสายตา ไม่ตอบ เมื่อเข้ามาในห้อง 503 ภายในสะอาดสะอ้าน แต่… มีเพียงเตียงเดียว ฉือหว่านก้มหน้าลงเล็กน้อย มองแพขนตายาวของตัวเอง คืนนี้เธอกับเขาจะนอนกันอย่างไร? “ฉือหว่าน” เสียงทุ้มของฮั่วซือหานดังขึ้นจากด้านหลัง นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาเรียกชื่อเธอ ฉือหว่านหันไปมอง “มีอะไรเหรอ?” แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ “เมื่อกี้ในรถ คุณอยากถามฉันอะไรเหรอ?” “เธอ…” ฮั่วซือหานกำลังจะถาม แต่ทันใดนั้น "ติ๊ง" เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือของเขา ฮั่วซือหานกดเปิดดู เป็นข้อความจากฉือเจียว ฉือเจียวส่งรูปมาให้ เป็นภาพของเธอในวัยเด็ก ฮั่วซือหานกดขยายภาพขึ้นมาดู ฉือเจียวตอนเด็กมีลักษณะคล้ายฉือหว่านอยู่เล็กน้อย ฮั่วซือหานชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นข้อความที่ฉือเจียวแนบมา “วันนี้ฉันไปรื้ออัลบั้มรูปเก่าๆ เจอรูปนี้~
