ฉือหว่านเพิ่งก้าวเข้ามาในบ้าน ไม่มีใครต้อนรับเธอเลย เธอยืนอยู่อย่างเงียบๆ คนเดียว ราวกับเป็นส่วนเกินของบรรยากาศอันครึกครื้นนี้ หลี่หลันเอ่ยขึ้น “หวานหว่าน กลับมาแล้วเหรอ” สายตาของทุกคนพลันหัน “ควับ” ไปมองเธอทันที รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณนายใหญ่ฉือหายไปทันที เปลี่ยนเป็นความไม่พอใจ “ฉือหว่านกลับมาทำไม?” หลี่หลันยิ้ม “คุณแม่คะ วันนี้วันเกิดของคุณแม่ ฉันเลยให้หวานหว่านกลับมา” คุณนายใหญ่ฉือเอ่ยอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่ต้องการให้เธอกลับมา! ดูถังถังกับเจียวเจียวสิ พวกเธอช่างยอดเยี่ยม! แล้วลองดูฉือหว่านสิ เด็กบ้านนอกที่ไม่มีค่าอะไรเลย ไม่สามารถเข้าสังคมได้แม้แต่นิดเดียว แค่ปรากฏตัวในงานเลี้ยงก็ทำให้ฉันอับอายแล้ว!” เป็นที่รู้กันว่าคุณนายใหญ่ฉือไม่ชอบฉือหว่านเลย ในงานเลี้ยงวันนี้ ฉือเจียวและฉือถังแต่งหน้าสวยงาม แข่งขันกันอย่างภาคภูมิ พวกเธอมองฉือหว่านจากที่สูงลงมาแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดจาหวานหูเพื่อปลอบคุณนายใหญ่ฉือ “คุณย่าคะ ฉือหว่านกลับมาแล้วก็ปล่อยเถอะค่ะ ยังไงเธอก็เป็นหลานของคุณย่า คงไม่ถึงกับต้องไล่เธอไปใช่ไหมคะ?” “คุณย่า วันนี้เป็นวันเกิดของคุณย่า อย่าอารมณ์เสียเพราะเรื่องที่
เลขาจ้าวพยักหน้า “ใช่ครับ” ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ตระกูลฉือพึ่งพาฮั่วซือหานเป็นอย่างมาก ทำให้พวกเขาก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุด คุณนายใหญ่ฉือเองก็เริ่มชื่นชอบสะสมของเก่าและภาพวาดล้ำค่า ภาพ ‘ภาพสาวงามปักปิ่น’ นี้เธอตามหามานาน และวันนี้ฮั่วซือหานก็นำมามอบให้ ว้าว! แขกในงานต่างมารุมล้อมกันใหญ่ “ประธานฮั่วช่างใจป้ำจริงๆ ภาพวาด ‘ภาพสาวงามปักปิ่น’ นี่เป็นของหายากระดับตำนานเลยนะ” คุณนายใหญ่ฉือหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข “ประธานฮั่ว คุณใส่ใจมากจริงๆ” ฉือเจียวแหงนหน้ามองฮั่วซือหาน ดวงตาเธอเต็มไปด้วยความหลงใหล ชายที่ทั้งร่ำรวยและเอาใจใส่แบบนี้ ทำให้เธอหลงรักเขาหมดหัวใจ ฉือเจียวยิ้มพลางกล่าวเสียงอ่อนหวาน “ซือหาน ขอบคุณนะคะ” ทันใดนั้น เหล่านักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลก็เข้ามาร่วมวง “ประธานฮั่วกับคุณหนูฉือเจียวช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันยิ่งนัก วันนี้ที่ประธานฮั่วมาร่วมงานฉลองวันเกิดครบรอบแปดสิบปีของคุณนายใหญ่ฉือ หมายความว่าเราจะได้ดื่มเหล้ามงคลของทั้งสองในเร็วๆ นี้หรือเปล่า?” “คงอีกไม่นานสินะ เราคงต้องเลิกเรียกคุณหนูฉือเจียว แล้วเรียกว่าคุณนายฮั่วแทน” ขณะนั้น ฉือไห่ผิงและหลี่หลันก็เดินเข้ามา
ฉือหว่านไม่รับสาวใช้คนหนึ่งเยาะเย้ยทันที “ฉือหว่าน อย่าบอกนะว่าแกคิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลฉือน่ะ ฉันบอกให้ก็ได้ คุณหนูใหญ่ของตระกูลฉือมีแค่สองคน คนหนึ่งคือฉือถัง อีกคนคือฉือเจียว”สาวใช้อีกคนหัวเราะเยาะ “ใช่เลย คุณหนูฉือถังตอนนี้เป็นผู้ช่วยของเทพ C ส่วนคุณหนูฉือเจียวก็เป็นว่าที่คุณนายฮั่ว ส่วนแก…ไม่มีอะไรเลย”“รีบเอารังนกไปเสิร์ฟเร็วเข้า!”สาวใช้ทั้งสองคนดูถูกฉือหว่านกันอย่างเปิดเผย แต่ฉือหว่านไม่ได้พูดอะไร เธอรับถ้วยรังนกแล้วเดินไปยังห้องพักตอนที่เดินเข้ามาในห้องโถง ฮั่วซือหานซึ่งกำลังนั่งคุยกับบรรดานักธุรกิจอยู่พอดีเหลือบเห็นฉือหว่าน เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยฉือหว่านไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลฉือเหรอ แล้วทำไมถึงดูเหมือนสาวใช้แบบนี้?นี่เป็นการปฏิบัติที่เธอได้รับในตระกูลฉือสินะ?ฮั่วซือหานหัวเราะเย็นในใจ ตอนอยู่กับเขาก็ตบตีเขาไม่เลี้ยง แต่พออยู่ต่อหน้าคนอื่นกลับไม่กล้าปริปากพูดแม้แต่คำเดียวสุดท้ายแล้ว เธอก็รังแกเขาคนเดียวเท่านั้น…ฉือหว่านเดินเข้าไปในห้อง ภายในห้องไม่มีใครอยู่ เธอวางถ้วยรังนกลงบนโต๊ะทันใดนั้น เธอได้กลิ่นบางอย่าง กลิ่นนี้ไร้สีไร้กลิ่นแต่เธอกลับสัมผัสได้
แต่ฉือหว่านแทงไม่โดน! อีกฝ่ายหันกลับมาอย่างว่องไวแล้วคว้าข้อมือเรียวของเธอไว้ เสียงทุ้มเย็นเฉียบเอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจ “ฉือหว่าน เธอกำลังทำอะไร?”“แปะ” เข็มเงินร่วงลงพื้น ฉือหว่านชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง...เป็นฮั่วซือหาน!ฮั่วซือหานมาแล้ว“คุณมาที่นี่ทำไม?”ฮั่วซือหานปล่อยข้อมือของเธอ ดวงตาคมลึกของเขากวาดมองทั่วห้อง ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ร่างของหลี่เฮ่า “เขาเป็นใคร?”เมื่อครู่เขาเห็นหลี่เฮ่าทำตัวลับๆ ล่อๆ ตามฉือหว่านมาตลอดทาง จึงแอบตามขึ้นมาฉือหว่านกำลังจะอธิบาย แต่ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าด้านนอกก็ดังขึ้น นั่นแสดงว่าคนที่เธอเตรียม ‘เซอร์ไพรส์’ ไว้ให้มาถึงแล้ว!ฉือหว่านคว้าแขนฮั่วซือหานแล้วลากเขาหลบไปหลังผ้าม่านฮั่วซือหานขมวดคิ้ว “เธอ…”แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ประตูก็ถูกผลักเปิดออกฉือหว่านรีบยกมือปิดปากฮั่วซือหาน กระซิบเบาๆ “เงียบไว้!”…ภายในงานเลี้ยงวันเกิด ฉือเจียว ฉือไห่ผิง หลี่หลัน และคุณนายใหญ่ฉือกำลังพูดคุยหัวเราะกับบรรดานักธุรกิจใหญ่ ตรงกันข้ามกับฉือเว่ยเย่และหนีหงที่ถูกเมิน พวกเขามองภาพนั้นด้วยสายตาอิจฉาหนีหงเอ่ยอย่างไม่พอใจ “ลูกสาวของเราอย่างถังถังเก่
ผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างของเขากลับดิ้นรนสุดกำลัง ส่งเสียงร้องลั่น “ปล่อยฉัน! ใครก็ได้ ช่วยด้วย!”หลี่หลันดีใจสุดขีด ภาพตรงหน้าตรงตามแผนที่เธอวางเอาไว้ทุกอย่าง เธอรีบตวาดเสียงดัง “ฉือหว่าน! ที่แท้เธอก็มาแอบคบชู้กับผู้ชายในนี้จริงๆ เธอทำให้ฉันผิดหวังมาก!”ผู้คนที่ตามมาด้านหลังพากันตกใจและเริ่มซุบซิบ “นี่คือฉือหว่านจากบ้านนอกคนนั้นจริงๆ เหรอ? น่ารังเกียจเกินไปแล้ว!”ฉือเว่ยเย่กับหนีหงมองภาพนั้นด้วยสายตาดูถูก พวกเขาไม่เคยเห็นฉือหว่านอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย ราวกับเธอเป็นแค่แมลงตัวหนึ่งเท่านั้น “คุณแม่! ฉือหว่านเป็นตราบาปของตระกูลเรา รีบไล่เธอออกไปจากบ้านนี้เถอะ!”คุณนายใหญ่ฉือเองก็คิดเช่นนั้นแต่ทันใดนั้นเอง... หญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างของหลี่เฮ่า ดิ้นรนจนหน้าของเธอโผล่ออกมา เธอส่งเสียงร้องอย่างสิ้นหวัง “พ่อคะ! แม่คะ! ช่วยหนูด้วย! ใครก็ได้ ช่วยด้วย!”ฉือเว่ยเย่กับหนีหงถึงกับตัวแข็งทื่อ เมื่อมองเห็นใบหน้าของหญิงสาวบนเตียงชัดๆ แล้ว ไม่ใช่ฉือหว่าน แต่เป็นฉือถัง!“ตายแล้ว! ถังถัง!”หนีหงกรีดร้อง รีบพุ่งเข้าไปทันที เธอพยายามดึงตัวฉือถังออกมา “ปล่อยลูกสาวฉันเดี๋ยวนี้!”ฉือเว่ยเย่ก็โกรธจัด เขาก
ฉือเจียวรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่ออธิบาย "ไม่ใช่อย่างนั้น..." "ไสหัวไป!" หนีหงผลักฉือเจียวออกไปอย่างแรง ร่างของฉือเจียวกระแทกเข้ากับกำแพง หน้าผากของเธอขึ้นรอยแดงทันที หลี่หลันรีบพุ่งเข้ามาจับแขนหนีหงไว้ "แกกล้าตีเจียวเจียวเหรอ!" แต่หนีหงกลับตบกลับอย่างแรง เธอคว้าผมยาวของหลี่หลันแล้วจิกเล็บยาวของเธอลงไปบนใบหน้าหลี่หลัน "หลี่หลัน แกคิดว่าแกเป็นใคร? ก็แค่ผู้หญิงไร้ยางอายที่แต่งงานกับน้องสามีตัวเองเท่านั้นแหละ!" เรื่องราวในอดีตของหลี่หลันเคยถูกกลบฝังไปแล้ว เพราะตระกูลฉือเติบโตขึ้นทุกวัน แต่ตอนนี้หนีหงกลับเอามาประจานต่อหน้าทุกคน ฝูงชนเริ่มซุบซิบกันไปทั่ว "หลี่หลันแต่งงานกับน้องสามีตัวเองเหรอ?" "ยังไม่รู้เหรอ? สามีคนแรกของหลี่หลันเป็นพี่ชาย แต่พอพี่ชายตาย เธอก็แต่งงานกับน้องชายแทน" "นอนกับพี่เสร็จ ก็มานอนกับน้อง? เรื่องนี้มันแซ่บจริงๆ!" หลี่หลันโกรธจนทนไม่ไหว เธอพุ่งเข้าหาหนีหงทันที "หุบปากนะ! ฉันจะฉีกปากแก!" สองสาวเริ่มตบตีกันเหมือนแม่ค้าปากตลาด ฉือไห่ผิงพยายามเข้าไปห้าม แต่กลับถูกฉือเว่ยเย่ต่อยเข้าเต็มหมัดจนเลือดกำเดาไหลออกมา ขณะที่ฉือถังก็คว้าตัวฉือเจียวไว้ ทั
ฉือหว่าน “ประธานฮั่ว! คุณโดนยาเข้าแล้ว!”ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบางเป็นเส้นตรงเย็นชา ความจริงแล้วเขารู้ตัวดีว่าร่างกายเริ่มผิดปกติ ทั้งสองคนยืนซ่อนตัวอยู่หลังม่าน ร่างอ่อนนุ่มของเธอแนบชิดกับเขา ฝ่ามือเล็กนุ่มยังคงกดปิดปากเขาไว้ ความอบอุ่นจากเธอแผ่ซ่านไปทั่วร่างเขาราวกับเปลวไฟที่กำลังลุกลาม เขาโดนเล่นงานเข้าแล้ว ฮั่วซือหานเอื้อมมือไปคว้าข้อมือเล็กของฉือหว่านไว้ ก่อนจะพาเธอเดินออกไปจากตรงนั้น ด้านนอกยังคงโกลาหล เสียงตะโกนด่าทอดังก้องไปทั่ว ห้องโถงเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังมุงดูการตบตีระหว่าง บ้านรองและบ้านสาม ไม่มีใครสนใจพวกเขาสองคนเลย ฮั่วซือหานพาฉือหว่านออกจากคฤหาสน์ตระกูลฉือ แล้วพาเธอขึ้นโรลส์-รอยซ์ รุ่นลิมูซีน ของเขา เลขาจ้าวหันมาถามอย่างนอบน้อม "ท่านประธาน เราจะไปที่ไหนครับ?" ฮั่วซือหานตอบเสียงเรียบ “ไปที่ซีย่วน”…ฮั่วซือหานพาฉือหว่านมาที่ซีย่วน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มาที่นี่ วิลล่าซีย่วนเป็นบ้านพักส่วนตัวของเขา แต่ก่อนเธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะก้าวเข้ามาในที่แห่งนี้ ไม่คิดว่า วันนี้เขากลับพาเธอเข้ามาด้วยตัวเอง เพราะโดนเล่นงานเข้าให้ ฮั่วซือหานโยนเธอเข้าห้องน
ฉือหว่านพยายามเปลี่ยนบรรยากาศให้เป็นปกติ แต่ฮั่วซือหานกลับก้มมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง มุมปากบางยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ช่วยฉัน?" เขาโดนยา เธอจะช่วยเขาฉือหว่าน “……” ใบหน้าเล็กๆ ของเธอร้อนวาบขึ้นมาทันที รีบโบกมือปฏิเสธ "ไม่ใช่ช่วยแบบนั้น! ฉันหมายถึง ฉันช่วยคุณด้วยวิธีอื่นได้!" "โอ้?" ฮั่วซือหานมองเธอที่พยายามอธิบายอย่างลุกลี้ลุกลน แววตาคมเข้มของเขาฉายแววขบขัน เขายกคิ้วขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเต็มไปด้วยเลศนัย "แล้ววิธีอื่นของเธอคือวิธีไหน?" ฉือหว่าน “……” เขากำลังแกล้งเธออยู่ใช่ไหม?! จงใจแกล้งกันชัดๆ! นี่มันคือการหยอกเย้าของชายหนุ่มที่โตเต็มวัยกับเด็กสาวชัดๆ ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ขาที่ยาวสมส่วนถูกห่อหุ้มด้วยกางเกงสแลคอย่างพอดีตัว เอวสอบแน่นที่คาดด้วยเข็มขัดหนังราคาแพง ฉือหว่าน ไม่กล้าก้มลงมองต่ำกว่านั้น แต่เพราะระดับสายตาของเธออยู่ตรงนั้นพอดี ทำให้เธอพยายามหลบตาวุ่นวายไปหมด แต่แล้วจู่ๆ ปลายคางของเธอก็ถูกมือใหญ่ของเขาประคองขึ้นมา ริมฝีปากของเขายกยิ้มเล็กน้อย "ฉือหว่าน… เธอแอบมองอะไรอีกล่ะ?" เมื่อกี้ก็มองไปรอบห้องเขาไปแล้ว ตอนนี้ก็ยังจะจ้องมองเขาอ
ฉือหว่านรีบเดินหนีทันทีแต่ฮั่วซือหานกลับขวางทางเธอไว้ “ฉือหว่าน เธอไม่มีอะไรจะพูดกับฉันหน่อยเหรอ?”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น ดวงตาใสบริสุทธิ์จ้องมองเขา “พูดเรื่องอะไรล่ะ?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปากบาง “รถหรูที่เธอขับ บ้านหรูที่เธออยู่ ได้มายังไง ใช้เงินใคร?”ฉือหว่านยืดหลังตรงอย่างสง่างาม “ประธานฮั่ว อย่างน้อยฉันไม่ได้ใช้เงินคุณก็พอ ส่วนเรื่องอื่นขอไม่เปิดเผย”ฉือหว่านพยายามจะเดินหนีอีกครั้งแต่ร่างสูงใหญ่ของฮั่วซือหานยืนขวางไว้เหมือนกำแพง ไม่ยอมให้เธอผ่านฉือหว่านยกมุมปากยิ้มเยาะ “ประธานฮั่ว คุณคงแปลกใจมากสินะ? ที่จริงคุณก็คิดไม่ต่างจากฉือเจียวพวกนั้นหรอก คิดว่าฉันเป็นแค่แม่บ้านที่หมุนรอบคุณ ไม่มีทางหาเงินได้เอง ใช้ชีวิตด้วยเงินค่าหย่าของคุณเท่านั้น”ฮั่วซือหานคิดแบบนั้นจริงๆ เพราะฉือหว่านไม่มีงานทำจริงๆ“เธอมีวุฒิการศึกษาสูง มีพรสวรรค์ ที่ผ่านมาเธอเสียสละเพื่อดูแลฉัน ฉันชดเชยให้เธอได้ เธอสนใจวงการไหน ฉันจะจัดการให้เธอเข้าไปทำงาน หรือจะให้ฉันลงทุนเปิดกิจการให้เธอก็ได้”ฮั่วซือหานแทบไม่รู้จักฉือหว่านเลย นอกจากเพิ่งรู้ว่าเธอเป็นอัจฉริยะสาว ที่เหลือเขาไม่รู้อะไรเลยฉือหว่านมองชายหนุ
หลี่หลันกับฉือถังเห็นฉือเจียวถูกกดลงกับพื้น ต่างก็ตกใจสุดขีด ทั้งสองรีบเข้าไปจะช่วยฉือเจียว “พวกคุณปล่อยเจียวเจียวเดี๋ยวนี้นะ!”“นี่คือคำเตือนครั้งที่สาม ถ้ายังไม่หยุด เราจะลากพวกคุณออกไป!”สุดท้าย ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลัน ก็ถูกไล่ออกจากดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ “ปัง!” ประตูใหญ่ของดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ปิดลงต่อหน้าพวกเธออย่างไร้เยื่อใยฉือเจียว “……”ฉือถัง “……”หลี่หลัน “……”พวกเธอเคยเจอเรื่องน่าอับอายแบบนี้ที่ไหนกัน? โดยเฉพาะฉือเจียว เวลาไปไหนกับฮั่วซือหาน เธอเป็ยแขกคนสำคัญเสมอ ไม่เคยต้องมาโดนคนเขาไล่ตะเพิดแบบนี้เลย นี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตฉือถังก็โกรธเช่นกัน “ทั้งหมดนี่เป็นเพราะฉือหว่าน! ฉือเจียว เรื่องมันยังไงกันแน่? ฉือหว่านมีรถหรู มีบ้านหรู แล้วยังไล่พวกเราออกมาอีก เธอคิดจะท้าทายสวรรค์รึไง!?”ฉือเจียวกำหมัดแน่น “ฉือหว่านมันจะเก่งอะไรกันนักหนา ก็แค่ฮั่วซือหานไม่เอามันแล้วให้ค่าชดเชยก้อนโตเท่านั้น!”หลี่หลันมองเข้าไปยังห้องหรูด้วยสายตาอิจฉา “เจียวเจียว ถังถัง อย่าเพิ่งโมโหไป ถึงประธานฮั่วจะให้เงินมันเยอะ แต่ผู้หญิงอย่างฉือหว่านไม่มีงาน ไม่มีรายได้ แค่รอเวลาม
หลี่หลันพูดขึ้นว่า “หวานหว่าน เธอยังจะกล้าพูดอีกเหรอว่าไม่ได้สะกดรอยตามประธานฮั่ว?เธอสะกดรอยตามเขามาชัดๆ!”“ฉือหว่าน เธอนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ รู้แม้กระทั่งว่าซือหานอยู่ชั้น 9 ตามเขาจนบ้าคลั่งไปแล้วเหรอ? นี่เธอเป็นโรคจิตหรือเปล่า?”ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว คุณอยู่ชั้น 9 เหรอคะ?”ฮั่วซือหานใช้สายตาเหลือบไปทางหมายเลขห้อง 901 “ผมอยู่ที่นี่”ฉือหว่าน “อ้อ”จากนั้นเธอก็เดินไปที่หน้าห้อง 902 กรอกรหัสผ่าน “ติ๊ด” ประตูเปิดออกทันทีฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลัน อ้าปากค้างกันหมดฉือหว่านอยู่ห้อง 902 จริงๆ งั้นเหรอ?เธออยู่ที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์จริงๆ? แถมยังอยู่ตรงข้ามห้องฮั่วซือหานอีก?ฉือหว่านเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะปิดประตู เธอหันกลับมามองพวกเขา “พวกเธอพูดถูกนะ ฉันอยู่ตรงข้ามกับประธานฮั่วจริงๆ ด้วย”ปังฉือหว่านปิดประตูเสียงดังซี๊ด หลี่หลันถึงกับสูดลมหายใจแรง ยัยเด็กนี่มันอะไรกัน? อยู่ดีๆ ก็มีรถหรู บ้านหรู ยังเป็นฉือหว่านคนเดิมอยู่เหรอเนี่ย?ฉือเจียวตกใจจนพูดไม่ออก เธอหันไปมองฮั่วซือหาน “ซือหาน! ฉือหว่านซื้อห้องที่ดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ แถมอยู่ตรงข้าม
ไม่เป็นไปได้ยังไง?ฮั่วซือหานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเอง เขากำลังเอาฉือหว่านไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนนั้น ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังผู้เปล่งประกายเจิดจ้า?ประธานฮั่ว คุณช่วยไปส่งฉันหน่อยได้ไหม?เมื่อครู่ฉือหว่านยืนอยู่ข้างรถของเขา ขอให้เขาไปส่งเธอฮั่วซือหานหัวเราะในใจ ทั้งที่เธอมีรถของตัวเองอยู่แล้ว ยังแกล้งพูดแบบนั้น ที่แท้ก็แค่แกล้งกวนประสาทฉือเจียวรวมถึงแกล้งเขาด้วยผู้หญิงคนนี้ กล้าขึ้นทุกวันจริงๆในตอนนั้นเอง ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันก็ขึ้นรถมา ฉือเจียวนั่งเบาะหน้า ส่วนฉือถังกับหลี่หลันนั่งเบาะหลัง ฮั่วซือหานเหยียบคันเร่ง รถโรลส์รอยซ์แฟนธอมก็แล่นออกไปอย่างนุ่มนวลฉือเจียวรับไม่ได้อย่างแรง ฉือหว่านเป็นใครกัน ถึงกล้าใช้รถระดับเดียวกับฮั่วซือหาน เธอมีคุณสมบัติอะไร ถึงได้ขับโรลส์รอยซ์!ฉือเจียวถามขึ้น “ซือหาน ฉือหว่านใช้เงินคุณอีกแล้วใช่ไหม?”ฉือถัง “ประธานฮั่ว ตอนหย่ากัน คุณให้เงินเธอเยอะใช่ไหม? ไม่อย่างนั้นเธอจะไปเอาเงินที่ไหนมาซื้อโรลส์รอยซ์ได้?”ฮั่วซือหานวางมือลงบนพวงมาลัย นาฬิกาข้อมือหรูของเขาเป็นประกาย แต่สายตาไม่แม้แต่จะเหลือบมองใคร เขาไม่พูดอะไรเลยฉือเจี
ฉือหว่านถึงกับพูดไม่ออก ในตอนนั้นเอง รถใหม่ของเธอก็มาถึงพอดี “ทุกคน ฉันแค่มารอรถที่นี่ ไม่สะดวกคุยต่อแล้วนะ ฉันจะขึ้นรถแล้ว”“รอรถ? รอแท็กซี่เหรอ?” ฉือเจียวหัวเราะเยาะ “ฉือหว่าน หน้าโรงพยาบาลแบบนี้เรียกแท็กซี่ยากมากเลยนะ”เมื่อก่อนฉือหว่านก็ใช้แท็กซี่ตลอด จึงไม่แปลกที่ฉือเจียวจะคิดแบบนั้นฉือถังมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างดูแคลน “ฉือหว่าน ฉันดูถูกเธอจริงๆ ดูเหล่ารุ่นพี่ของเธอสิ ไม่มีใครไม่มีบ้านไม่มีรถ แต่ละคนชีวิตดีทั้งนั้น มีแต่เธอที่ยังใช้แท็กซี่อยู่ เธอทำให้คำว่าอัจฉริยะสาวเสียชื่อจริงๆ”หลี่หลันรีบดึงแขนฉือถัง “ถังถัง พอเถอะ อย่าพูดแบบนั้นเลย หวานหว่านน่าสงสารจะตายไป”ฉือหว่านเห็นรถของตัวเองจอดเรียบร้อยแล้ว คนขับก็ลงจากรถ เดินตรงเข้ามาหาเธอเธอก้าวไปข้างหน้า เดินผ่านฉือถังและหลี่หลันมาหยุดตรงหน้าฉือเจียว เธอยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกะพริบตา “ฉือเจียว เธอพูดถูก แถวนี้เรียกรถยากมากเลยล่ะ”ฉือเจียวแสดงสีหน้าภูมิใจฉือหว่านหันไปมองโรลส์รอยซ์ของฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว งั้นคุณช่วยไปส่งฉันหน่อยไหมคะ?”“……” สีหน้าของฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที “ไม่ได้!”ฉือหว่านหันไปมองเธอ “ไม่ได้ แล้วเธอจะบ่
ฮั่วซือหานเงยหน้า เขาเห็นฉือหว่านฉือหว่านมาที่โรงพยาบาลในเครือองค์กรถงเหรินถังทันใดนั้น แขนของเขาก็ถูกกอดรัดไว้แน่น ฉือเจียวคล้องแขนเขาไว้ “ฉือหว่านมาทำไม? ซือหาน ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอเลย เห็นเธอแล้วรู้สึกใจจะวาย”ฮั่วซือหานละสายตาจากฉือหว่าน แล้วดึงแขนตัวเองออกจากมือฉือเจียว “งั้นเรากลับกันเถอะ ฉันจะไปเอารถ”พูดจบ ฮั่วซือหานก็เดินออกไปทันทีตั้งแต่กลับมาจากเวยไห่ ฉือเจียวก็เกาะติดฮั่วซือหานตลอด ฮั่วซือหานเองก็ตามใจเธอทุกอย่าง ไม่เคยติดต่อกับฉือหว่านอีกเลย แต่ฉือเจียวกลับรู้สึกชัดเจนว่า ฮั่วซือหานเริ่มเย็นชากับเธอขึ้นเรื่อยๆตอนนี้ ฮั่วซือหานดูเหมือนไม่มีความรักให้เธออีกแล้ว เหลือแค่ความรับผิดชอบฉือเจียวกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…ฉือหว่านเดินเข้าไปในองค์กรถงเหรินถัง เธอตรงไปหารุ่นพี่สาม เซียวอี้เซียวอี้ยิ้มมุมปาก “หวานหว่าน เธอผอมลงนะ ดูท่าหลังจากแยกจากคุณปู่กับพวกพี่ๆ แล้ว เธอคงได้ลิ้มรสชาติความรักจนหมดหวานล่ะสิ”ฉือหว่านถลึงตาใส่เขา เธอรู้อยู่แล้วว่าพวกพี่ชายต้องล้อเธอแน่ รุ่นพี่สามก็ยังเป็นคนปากร้ายเหมือนเดิมฉือหว่าน “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันกลับก่อนนะ”เซียวอี้รีบคว้าเธ
หลี่หลันนึกขึ้นได้ “ฉันพอจะจำได้ องค์กรถงเหรินถังน่าจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ต่างประเทศวันที่ 11 เมษายน เลยถูกเรียกกันว่า ‘ตำนาน 411’”ฉือถังพยักหน้า “ใช่เลย”ฉือเจียวมองยาที่อยู่ในมือตัวเอง “ถ้าเป็นแบบนั้น ผู้ก่อตั้งองค์กรนี้ก็ต้องเป็นอัจฉริยะระดับตำนานเลยน่ะสิ ซือหาน คุณรู้จักเขาไหม?”ความจริงตอนนี้ฉือเจียวยังโกรธอยู่เต็มอก แต่เธอไม่กล้าระเบิดใส่ฮั่วซือหานอีกแล้ว ตรงกันข้าม เธอกลับยิ่งพยายามยึดเขาไว้ให้แน่น ทั้งหมดนี้ เธอเลือกจะระบายที่ฉือหว่านแทนฮั่วซือหานคิดอยู่สักพัก “เคยเจอกันครั้งหนึ่ง”ฮั่วซือหานเคยเจอกับผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังจริงๆ ตอนนั้นคือเมื่อหกปีก่อน ที่ลอสแอนเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกาในตอนนั้น เขาเป็นเจ้าพ่อวงการธุรกิจแล้ว และได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานประชุมของแวดวงธุรกิจที่วอลสตรีท คืนนั้น เป็นคืนที่ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังพาแบรนด์เข้าสู่ตลาดหุ้น เขาได้ยินเสียงเคาะระฆังตอนเที่ยงคืนที่เธอเป็นคนตีคนข้างๆ บอกกับเขาว่า ผู้ก่อตั้งองค์กรถงเหรินถังคนนั้น อายุเพียงแค่ 16 ปีเท่านั้นเขาเองก็เคยเปิดบริษัทแรกในวัย 16 ปีเหมือนกันเธอเองก็พาองค์กรเข้าตลาดหุ้นตอนอายุ 16 เช่นก
"เดี๋ยวก่อน!" ฉือหว่านพูดแทรกขึ้นมากลางคัน ตัดบทคำด่าของฉือเจียวทันที "ฉือเจียว เธอเข้าใจผิดแล้ว เมื่อคืนฉันไม่ได้ยั่วยวนประธานฮั่วเลยนะ ตรงกันข้าม ฉันปฏิเสธเขาสุดชีวิต แต่ประธานฮั่วกลับใช้จังหวะที่ฉันกำลังเป็นไข้ตัวร้อน อ่อนแรงบังคับฉัน!"อะไรนะ?ฮั่วซือหานใช้กำลัง?ฉือเจียวไม่เชื่อสุดหัวใจ ฮั่วซือหานเป็นใคร เขามีสาวสวยอยู่รอบตัว ไม่เคยขาดผู้หญิงเลยสักวันแถมเธอเองก็เคยเสนอตัวให้เขาหลายครั้ง แต่เขากลับปฏิเสธโดยอ้างว่าไม่มีอารมณ์หรือไม่ก็งานยุ่งเขาจะเคร่งขนาดไหนก็เคร่งได้ขนาดนั้นแต่กลับมาใช้กำลังกับฉือหว่านตอนเธอป่วย?ฉือเจียวไม่เชื่อ "ไม่มีทาง! เธอพูดมั่ว!"ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน "ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณก็อยู่ตรงนี้ ช่วยบอกฉือเจียวหน่อย ฉันพูดมั่วจริงรึเปล่า?"ฮั่วซือหานมองฉือหว่านแวบหนึ่ง ก่อนจะเผยอริมฝีปากบางเอ่ยขึ้น "เธอพูดเรื่องจริงทั้งหมด"ฉือเจียว "......" เธอแทบจะพังทลายลงตรงนั้นเห็นสีหน้าของฉือเจียวเหมือนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ฉือหว่านหัวเราะเย็นเยียบ "ฉือเจียว ตอนเธอไปเป็นมือที่สามของคนอื่น เธอเคยคิดบ้างไหมว่าจะมีวันโดนคนอื่นมาเป็นมือที่สามแทน? บอกไว้เลยนะ ประธาน
”เป่ยเฉิน นายมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ทำไม นายกำลังสงสัยฉันเหรอ สงสัยว่าฉันอยากระเบิดตายไปพร้อมกับนาย?”“เป่ยเฉิน ฉันน่ะเป็นซ้อเจียวเจียวของนายนะ นายมาสงสัยฉันแบบนี้ ฉันเสียใจมากเลยนะ ฉันว่า... นายเปลี่ยนไปจริงๆ”“นายบอกมาสิ ทำไมถึงไม่กลับมาให้ทันตามเวลาที่กำหนด แล้วตอนอยู่บนเรือยอชต์ นายไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านใช่ไหม?”ฉือเจียวฉลาดมาก เธอเล่นบทอารมณ์เต็มที่ แถมยังชิงโจมตีกู้เป่ยเฉินก่อนเสียอีกกู้เป่ยเฉินบนเรือยอชต์ไม่ได้ลงมือกับฉือหว่านจริงๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอ่อนลงเล็กน้อย “ซ้อเจียวเจียว ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น”“เป่ยเฉิน พวกเราต้องเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ห้ามให้ฉือหว่านมาทำลายความสัมพันธ์ของเราเด็ดขาด”…………ฉือหว่านเริ่มเก็บกระเป๋า เตรียมจะบินกลับไห่เฉิงเก็บของเสร็จ เธอเดินออกไปหารุ่นพี่หญิง แต่ในระหว่างเดินผ่านระเบียง เธอก็เห็นฉือเจียวฉือเจียวรอเธออยู่ตลอดฉือหว่านไม่ได้แปลกใจอะไร เดินตรงเข้าไปฉือเจียวยิ้ม “ฉือหว่าน เธอกลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ”ฉือหว่านยกยิ้มนิดๆ “ฉือเจียว คนที่ลงมือคือเธอใช่ไหม?”“ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร ฉือหว่าน