LOGINShare
บทที่ 60
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 61
ผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างของเขากลับดิ้นรนสุดกำลัง ส่งเสียงร้องลั่น “ปล่อยฉัน! ใครก็ได้ ช่วยด้วย!”หลี่หลันดีใจสุดขีด ภาพตรงหน้าตรงตามแผนที่เธอวางเอาไว้ทุกอย่าง เธอรีบตวาดเสียงดัง “ฉือหว่าน! ที่แท้เธอก็มาแอบคบชู้กับผู้ชายในนี้จริงๆ เธอทำให้ฉันผิดหวังมาก!”ผู้คนที่ตามมาด้านหลังพากันตกใจและเริ่มซุบซิบ “นี่คือฉือหว่านจากบ้านนอกคนนั้นจริงๆ เหรอ? น่ารังเกียจเกินไปแล้ว!”ฉือเว่ยเย่กับหนีหงมองภาพนั้นด้วยสายตาดูถูก พวกเขาไม่เคยเห็นฉือหว่านอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย ราวกับเธอเป็นแค่แมลงตัวหนึ่งเท่านั้น “คุณแม่! ฉือหว่านเป็นตราบาปของตระกูลเรา รีบไล่เธอออกไปจากบ้านนี้เถอะ!”คุณนายใหญ่ฉือเองก็คิดเช่นนั้นแต่ทันใดนั้นเอง... หญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างของหลี่เฮ่า ดิ้นรนจนหน้าของเธอโผล่ออกมา เธอส่งเสียงร้องอย่างสิ้นหวัง “พ่อคะ! แม่คะ! ช่วยหนูด้วย! ใครก็ได้ ช่วยด้วย!”ฉือเว่ยเย่กับหนีหงถึงกับตัวแข็งทื่อ เมื่อมองเห็นใบหน้าของหญิงสาวบนเตียงชัดๆ แล้ว ไม่ใช่ฉือหว่าน แต่เป็นฉือถัง!“ตายแล้ว! ถังถัง!”หนีหงกรีดร้อง รีบพุ่งเข้าไปทันที เธอพยายามดึงตัวฉือถังออกมา “ปล่อยลูกสาวฉันเดี๋ยวนี้!”ฉือเว่ยเย่ก็โกรธจัด เขาก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 62
ฉือเจียวรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่ออธิบาย "ไม่ใช่อย่างนั้น..." "ไสหัวไป!" หนีหงผลักฉือเจียวออกไปอย่างแรง ร่างของฉือเจียวกระแทกเข้ากับกำแพง หน้าผากของเธอขึ้นรอยแดงทันที หลี่หลันรีบพุ่งเข้ามาจับแขนหนีหงไว้ "แกกล้าตีเจียวเจียวเหรอ!" แต่หนีหงกลับตบกลับอย่างแรง เธอคว้าผมยาวของหลี่หลันแล้วจิกเล็บยาวของเธอลงไปบนใบหน้าหลี่หลัน "หลี่หลัน แกคิดว่าแกเป็นใคร? ก็แค่ผู้หญิงไร้ยางอายที่แต่งงานกับน้องสามีตัวเองเท่านั้นแหละ!" เรื่องราวในอดีตของหลี่หลันเคยถูกกลบฝังไปแล้ว เพราะตระกูลฉือเติบโตขึ้นทุกวัน แต่ตอนนี้หนีหงกลับเอามาประจานต่อหน้าทุกคน ฝูงชนเริ่มซุบซิบกันไปทั่ว "หลี่หลันแต่งงานกับน้องสามีตัวเองเหรอ?" "ยังไม่รู้เหรอ? สามีคนแรกของหลี่หลันเป็นพี่ชาย แต่พอพี่ชายตาย เธอก็แต่งงานกับน้องชายแทน" "นอนกับพี่เสร็จ ก็มานอนกับน้อง? เรื่องนี้มันแซ่บจริงๆ!" หลี่หลันโกรธจนทนไม่ไหว เธอพุ่งเข้าหาหนีหงทันที "หุบปากนะ! ฉันจะฉีกปากแก!" สองสาวเริ่มตบตีกันเหมือนแม่ค้าปากตลาด ฉือไห่ผิงพยายามเข้าไปห้าม แต่กลับถูกฉือเว่ยเย่ต่อยเข้าเต็มหมัดจนเลือดกำเดาไหลออกมา ขณะที่ฉือถังก็คว้าตัวฉือเจียวไว้ ทั
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 63
ฉือหว่าน “ประธานฮั่ว! คุณโดนยาเข้าแล้ว!”ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบางเป็นเส้นตรงเย็นชา ความจริงแล้วเขารู้ตัวดีว่าร่างกายเริ่มผิดปกติ ทั้งสองคนยืนซ่อนตัวอยู่หลังม่าน ร่างอ่อนนุ่มของเธอแนบชิดกับเขา ฝ่ามือเล็กนุ่มยังคงกดปิดปากเขาไว้ ความอบอุ่นจากเธอแผ่ซ่านไปทั่วร่างเขาราวกับเปลวไฟที่กำลังลุกลาม เขาโดนเล่นงานเข้าแล้ว ฮั่วซือหานเอื้อมมือไปคว้าข้อมือเล็กของฉือหว่านไว้ ก่อนจะพาเธอเดินออกไปจากตรงนั้น ด้านนอกยังคงโกลาหล เสียงตะโกนด่าทอดังก้องไปทั่ว ห้องโถงเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังมุงดูการตบตีระหว่าง บ้านรองและบ้านสาม ไม่มีใครสนใจพวกเขาสองคนเลย ฮั่วซือหานพาฉือหว่านออกจากคฤหาสน์ตระกูลฉือ แล้วพาเธอขึ้นโรลส์-รอยซ์ รุ่นลิมูซีน ของเขา เลขาจ้าวหันมาถามอย่างนอบน้อม "ท่านประธาน เราจะไปที่ไหนครับ?" ฮั่วซือหานตอบเสียงเรียบ “ไปที่ซีย่วน”…ฮั่วซือหานพาฉือหว่านมาที่ซีย่วน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มาที่นี่ วิลล่าซีย่วนเป็นบ้านพักส่วนตัวของเขา แต่ก่อนเธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะก้าวเข้ามาในที่แห่งนี้ ไม่คิดว่า วันนี้เขากลับพาเธอเข้ามาด้วยตัวเอง เพราะโดนเล่นงานเข้าให้ ฮั่วซือหานโยนเธอเข้าห้องน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 64
ฉือหว่านพยายามเปลี่ยนบรรยากาศให้เป็นปกติ แต่ฮั่วซือหานกลับก้มมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง มุมปากบางยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ช่วยฉัน?" เขาโดนยา เธอจะช่วยเขาฉือหว่าน “……” ใบหน้าเล็กๆ ของเธอร้อนวาบขึ้นมาทันที รีบโบกมือปฏิเสธ "ไม่ใช่ช่วยแบบนั้น! ฉันหมายถึง ฉันช่วยคุณด้วยวิธีอื่นได้!" "โอ้?" ฮั่วซือหานมองเธอที่พยายามอธิบายอย่างลุกลี้ลุกลน แววตาคมเข้มของเขาฉายแววขบขัน เขายกคิ้วขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเต็มไปด้วยเลศนัย "แล้ววิธีอื่นของเธอคือวิธีไหน?" ฉือหว่าน “……” เขากำลังแกล้งเธออยู่ใช่ไหม?! จงใจแกล้งกันชัดๆ! นี่มันคือการหยอกเย้าของชายหนุ่มที่โตเต็มวัยกับเด็กสาวชัดๆ ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ขาที่ยาวสมส่วนถูกห่อหุ้มด้วยกางเกงสแลคอย่างพอดีตัว เอวสอบแน่นที่คาดด้วยเข็มขัดหนังราคาแพง ฉือหว่าน ไม่กล้าก้มลงมองต่ำกว่านั้น แต่เพราะระดับสายตาของเธออยู่ตรงนั้นพอดี ทำให้เธอพยายามหลบตาวุ่นวายไปหมด แต่แล้วจู่ๆ ปลายคางของเธอก็ถูกมือใหญ่ของเขาประคองขึ้นมา ริมฝีปากของเขายกยิ้มเล็กน้อย "ฉือหว่าน… เธอแอบมองอะไรอีกล่ะ?" เมื่อกี้ก็มองไปรอบห้องเขาไปแล้ว ตอนนี้ก็ยังจะจ้องมองเขาอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 65
ไม่มีใครตอบกลับมา ฉือไห่ผิงยังคงส่งแขกอยู่ด้านนอก เขาฝืนยิ้มขณะส่งประธานหวังและประธานหลิวขึ้นรถ “ประธานหวัง ประธานหลิว เรื่องความร่วมมือของเรา...” ประธานหวังมองบาดแผลบนใบหน้าของเขาอย่างขบขัน “ประธานฉือ คุณไปหาหมอให้ดูแผลที่หน้าก่อนเถอะ” บรรดาผู้บริหารพากันขึ้นรถหรูแล้วจากไป ฉือไห่ผิงสีหน้ามืดครึ้ม เดินกลับเข้ามาในห้องรับแขก เขาตรงไปที่หลี่หลัน “หลี่หลัน นี่มันเรื่องดีที่เธอทำงั้นเหรอ? หน้าของฉันถูกเธอทำให้เสียหมดแล้ว!” แต่คนที่ยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ที่สุดก็คือหลี่หลันเอง จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้ ทั้งที่เธอวางแผนไว้หมดแล้วแท้ๆ หลี่หลันจับแขนเสื้อของฉือไห่ผิง “ที่รัก ฟังฉันอธิบายก่อน...” ฉือไห่ผิงสะบัดมือเธอออก หยิบเสื้อสูทแล้วเดินออกไป “ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีกแล้ว!” ฉือไห่ผิงออกจากบ้านไปแล้ว บนใบหน้าและลำคอของหลี่หลันเต็มไปด้วยรอยขีดข่วน สีหน้าซีดเผือด เดิมทีเธอคิดจะใช้โอกาสนี้เรียกความโปรดปรานจากฉือไห่ผิงกลับคืนมา แต่กลับกลายเป็นผลักเขาให้ออกไปไกลกว่าเดิม หลี่หลันหันไปมองฉือเจียว ราวกับคว้าฟางเส้นสุดท้ายไว้ “เจียวเจียว ฟ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 66
ขณะนั้น ประตูห้องน้ำก็เปิดออก หมอกไอน้ำเย็นสดชื่นลอยอ้อยอิ่ง พร้อมกับร่างสูงสง่าหล่อเหลาเดินออกมา ฮั่วซือหานอาบน้ำเสร็จแล้ว ฮั่วซือหานสวมชุดนอนผ้าไหมสีดำ พอออกมาได้ยินเสียงลู่หนานเฉิงชวนฉือหว่านไปเที่ยวพอดี ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน ก่อนพูดกับลู่หนานเฉิงว่า “เดี๋ยวฉันโทรกลับ” เธอวางสาย แล้วหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ฉันขอตัวก่อน” เธอเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าของตัวเอง เสียงทุ้มต่ำของฮั่วซือหานดังขึ้นอย่างเฉยชาแต่แฝงไปด้วยความกดดัน “จะไปไหน? ออกไปเที่ยวกับหนานเฉิงเหรอ?” ฉือหว่านไม่ตอบ เธอหันหลังจะเดินออกไป แต่ปลายนิ้วเรียวยาวของฮั่วซือหานคว้าเข้าที่ข้อมือบางของเธอไว้แน่น ฉือหว่านชะงัก ฝ่ามือของเขาร้อนราวกับมีไฟลุก อุณหภูมิจากปลายนิ้วเขาราวกับจะแผดเผาผิวเนียนของเธอ การอาบน้ำเย็นเมื่อครู่ไม่เพียงแต่ไม่ช่วยให้เขาสงบลง กลับยิ่งทำให้เขาร้อนรุ่มกว่าเดิม ฉือหว่านพยายามดึงข้อมือกลับ แต่ฮั่วซือหานกลับดันเธอไปติดกับผนัง “เธอกับหนานเฉิงไปถึงขั้นไหนแล้ว? เคยนอนด้วยกันหรือยัง?” เพี๊ยะ! โทรศัพท์ในมือฉือหว่านร่วงลงบนพรม แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ภายใต้แสงไฟสลัว ร่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 67
ฉือเจียวมาแล้ว! ร่างของฮั่วซือหานแข็งทื่อในทันที สติที่ขาดหายไปเมื่อครู่กลับคืนมาในพริบตา เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกหดหู่ เขากำลังทำอะไรอยู่? เขากำลังกดฉือหว่านไว้กับผนัง และทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้? ฉือหว่านรู้สึกถึงแรงกดดันที่คลายออก ฮั่วซือหานปล่อยเธอแล้ว “เธออยู่ที่นี่ อย่าออกไป” ทิ้งคำพูดนี้ไว้ เขาก็หมุนตัวออกจากห้องไปทันที เขาต้องไปหาฉือเจียวแล้วแน่ๆ ผู้ชายที่เมื่อครู่ยังเต็มไปด้วยไฟปรารถนา แต่พอได้ยินชื่อของฉือเจียวกลับสามารถสะบัดตัวออกจากเธอได้อย่างง่ายดาย แล้วก็ทิ้งเธอไว้ที่นี่ ใบหน้าของฉือหว่านที่แดงเรื่อจากอารมณ์เมื่อครู่ ค่อยๆ จางลง เธอยกมุมปากขึ้นเย้ยหยันตัวเอง ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าตัวเองเป็นเมียน้อยล่ะ? เหมือนเธอกับฮั่วซือหานกำลังแอบได้เสียกันลับหลัง… ส่วนฉือเจียวคือเมียหลวง น่าขันจริงๆ เขากับฉือเจียวจะทำอะไร? แน่นอนว่าต้องเป็นสิ่งที่เขากับเธอไม่เคยทำ ฉือหว่านย่อตัวลง หยิบโทรศัพท์ที่แตกกระจัดกระจายบนพรมขึ้นมา แล้วค่อยๆ ประกอบมันกลับคืน ไม่นาน เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีกครั้ง หลี่หลันโทรมา ฉือหว่านกดรับสาย น้ำเส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 68
ฉือเจียวฝึกเต้นรำมาตั้งแต่เด็ก ทุกเดือนเธอลงทุนมหาศาลในการดูแลตัวเอง ทำให้ผิวพรรณขาวเนียนนุ่มไร้ที่ติ อีกทั้งรูปร่างยังอ้อนแอ้นเย้ายวน พออยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวสั้นก็ยิ่งเผยให้เห็นสัดส่วนโค้งเว้าอันสมบูรณ์แบบ ฮั่วซือหานนั่งอยู่บนโซฟามองเธอ แม้จะเผชิญกับการยั่วยวนผ่านการถอดเสื้อผ้า แต่เขาเพียงแค่กวาดสายตามองเรือนร่างอันอรชรของเธอ ฉือเจียวเป็นที่รู้จักในฐานะกุหลาบแดงแห่งไห่เฉิง ผู้หญิงที่สามารถดึงดูดสายตาของฮั่วซือหานได้ ย่อมต้องมีเสน่ห์ที่ไม่ธรรมดา เมื่อเห็นว่าเขากำลังมองเธอ ด้วยสายตาตรงไปตรงมาของผู้ชายที่มองผู้หญิง ฉือเจียว ก็ยกคิ้วขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ เธอสวมรองเท้าส้นสูงเดินตรงไปก่อนจะก้าวขึ้นนั่งบนตักของเขาอย่างกล้าได้กล้าเสีย ปลายนิ้วเรียวลูบไล้ลงบนกล้ามเนื้อแกร่งของเขาแล้วจิ้มเบาๆ อย่างยั่วเย้า “ซือหาน คุณแข็งจัง” เธอพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ “ตัวคุณแข็งขนาดนี้ ฉันลงทุนห่อของขวัญตัวเองมาให้คุณ นี่ไม่ใช่เซอร์ไพรส์ที่ยิ่งใหญ่เหรอ? ซือหาน คุณตกใจจนตื่นเต้นเลยใช่ไหม?” ฉือเจียวเปรียบตัวเองเป็นของขวัญสุดเซอร์ไพรส์ฮั่วซือหานจ้องเธอด้วยสายตาเรียบเฉยโดยไม่พูดอะไร ฉือเจี
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 218
โหลวซินเยว่หยุดเดินในทันที “หวานหว่าน ฮวนเอ๋อร์ บังเอิญจัง พวกเธอก็มาเหมือนกันเหรอ”ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังจะเดินเข้าไปหาเธอแต่ถูกบอดี้การ์ดชุดดำของโหลวซินเยว่ขวางไว้ “หยุดตรงนั้น!”โหลวซินเยว่โบกมือยิ้ม “ไม่เป็นไร พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นฉันเอง”บอดี้การ์ดจึงถอยออกไป ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปหาเธอ“ซินเยว่… เธอกลายเป็นดาราดังไปแล้วเหรอ?” เยี่ยฮวนเอ่อร์มองเธออย่างประหลาดใจโหลวซินเยว่ยกคิ้ว “ใช่ ฉันมีแฟนแล้ว แฟนของฉันผลักดันให้ฉันเป็นซุปตาร์”“แฟน? ซินเยว่ เธอมีแฟนเหรอ? ทำไมไม่เคยบอกพวกเรามาก่อนเลย?”โหลวซินเยว่ยิ้มหวาน “แฟนฉันทั้งหล่อ ทั้งรวย แล้วก็รักฉันมากๆ เลย”พูดจบ เธอก็เดินเข้าไปคว้ามือเล็กของฉือหว่าน “หวานหว่าน ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก เธอต้องดีใจกับฉันแน่เลย เธอต้องอวยพรให้ฉันกับแฟนใช่ไหม?”ฉือหว่านมองหน้าเธอนิ่งๆ ด้วยดวงตาใสแจ่ม “ซินเยว่ ยินดีด้วยนะ”“หวานหว่าน ขอบใจนะ งั้นฉันไปก่อนล่ะ ไว้มีเวลาค่อยมานั่งคุยกัน”โหลวซินเยว่หมุนตัวกลับ แล้วเดินจากไปพร้อมกลุ่มผู้ติดตามเยี่ยฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “หวานหว่าน แฟนของซินเยว่คือใครกัน? คนที่มีเงินขนาดนี้ในไห่เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 217
ฉือหว่านนอนหันหลังให้เขา ฮั่วซือหานนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ทั้งสองคนดูไม่ต่างจากคู่สามีภรรยาที่กำลังทะเลาะกันฮั่วซือหานกำมือแน่นอยู่นานก่อนจะเอ่ยออกมาคำเดียว “โอเค”จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปเขาไปแล้วน้ำตาในดวงตาของฉือหว่านก็หยุดไว้ไม่อยู่ เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ไม่เป็นไร แค่ถูกผู้ชายคนนึงนอนด้วยแล้วเขาไม่รัก เธอก็แค่โดนหมากัด ไม่มีอะไรต้องเสียใจแต่หัวใจมันเจ็บเหลือเกินฉือหว่านรู้ดี เธอยังรักฮั่วซือหาน รักมาก มากเหลือเกิน...หลังจากวันนั้น ฉือหว่านกับฮั่วซือหาน ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ช่วงนี้ คนที่มาแรงที่สุดไม่ใช่ใครอื่น แต่คือโหลวซินเยว่จู่ๆ โหลวซินเยว่ก็ได้เข้าร่วมรายการวาไรตี้ยอดนิยมระดับประเทศ ด้วยภาพลักษณ์ใสซื่อ น่ารัก ทำให้เธอแจ้งเกิดในชั่วข้ามคืน ได้รับฉายา “นางฟ้าน้อย” มีแฟนคลับตามเป็นล้าน กลายเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงในวงการบันเทิงแถมยังมีข่าวลือว่า โหลวซินเยว่กำลังจะได้เล่นหนังของผู้กำกับจางชื่อดัง ในเรื่อง "เฟิงฮวา" เธอจะรับบทเป็นนางเอกยังไม่พอ โหลวซินเยว่ยังได้ขึ้นปกนิตยสารดังระดับประเทศถึง 5 ฉบับ ได้แบรนด์ดังหลายแบรนด์มาเซ็นส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 216
ขอบตาขาวของฉือหว่านแดงจัดขึ้นมาในทันที เธอรู้มาตลอดว่าฮั่วซือหานเก่งแค่ไหนในเรื่องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีคนอื่นถ้าเขาจะเหยียบใครสักคน เขาจะเหยียบไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเนื้อ จะต้องลอกหนัง ถอนกระดูก ทำให้คนผู้นั้นอับอายที่สุดเธอไม่ได้เป็นคนให้เยี่ยฮวนเอ่อร์โทรหาเขาแต่ต่อให้เธอเป็นคนให้โทรล่ะ? แล้วไง?เขาเป็นฝ่ายที่ไม่ป้องกันเองไม่ใช่เหรอ!“ฉันเข้าใจความหมายของประธานฮั่วแล้วค่ะ วางใจได้เลย ต่อไปฉันจะไม่โทรหาอีก คุณกลับไปได้แล้ว”ฉือหว่านพยายามเงยหน้าขึ้น อดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เธอไม่อยากร้องไห้ให้เขาเห็นฮั่วซือหานมองเห็นดวงตาแดงก่ำของเธอแล้ว ในใจเขากลับรู้สึกพึงพอใจอย่างแปลกประหลาด เหมือนได้ล้างแค้นสำเร็จ เขารู้ว่าเขาเกลียดเธอเกลียดที่คืนนั้นเธอไม่มาเขาจงใจโทรหาผู้ช่วยตัวเอง เพราะรู้อยู่แล้วว่าเลขาจ้าวจะไปตามเธอแต่เธอก็ยังไม่มาเขายิ่งเกลียดที่เธอเป็นลมแล้วให้คนโทรหาเขาแพ้ยาคุมเพราะลู่หนานเฉิง แล้วเรียกเขามาเนี่ยนะ? เขาคืออะไรในสายตาเธอ?ฮั่วซือหานยกริมฝีปากบาง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบจนไร้ความรู้สึก “เราหย่ากันเถอะ เรื่องย่า ฉันจะปิดไว้ก่อน เราไปจดทะเบียนหย่ากันก่อน...
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 215
ฮั่วซือหานชะงักไปทันทีฉือหว่านกินอะไรเข้าไปถึงเป็นลมนะ?ยาคุมฉุกเฉิน?เขาอยากจะถาม แต่เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ก็ดังขึ้น เยี่ยฮวนเอ่อร์ตัดสายไปแล้วฉือเจียวได้ยินทั้งหมด เธอมองเขาด้วยความตกใจ “ซือหาน ฉือหว่านเป็นลมเพราะกินยาคุมเหรอ?”ฮั่วซือหานไม่พูดอะไร เขาผลักฉือเจียวออกจากอกทันที “ฉันจะไปมหาวิทยาลัย C”ฮั่วซือหานรีบออกไปอย่างรวดเร็วฉือเจียวหันไปมองหลี่หลัน “แม่คะ เรื่องนี้มันยังไงกันแน่? ซือหานกับฉือหว่านไม่ได้มีอะไรกันไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมฉือหว่านต้องกินยาคุม?”หลี่หลันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่สีหน้ากลับเคร่งเครียด “เจียวเจียว แม่จะสืบเรื่องนี้ให้เอง”...ฮั่วซือหานขับรถด้วยความเร็วสูงมาถึงมหาวิทยาลัย C และตรงไปที่ห้องพยาบาลทันที“ประธานฮั่ว! ในที่สุดคุณก็มาซะที! รีบดูหวานหว่านเร็ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบลากเขามาหน้าเตียงฮั่วซือหานก้มหน้าลงมองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ฉือหว่านขดตัวอยู่ สีหน้าเจ็บปวดมากชวนให้รู้สึกสงสารขณะนั้น ขนตาของฉือหว่านกระตุกเบาๆ เธอลืมตาขึ้นมา“หวานหว่าน เธอฟื้นแล้ว!” เยี่ยฮวนเอ่อร์รีบช่วยพยุงเธอลุกขึ้นนั่งฉือหว่านมองเห็นฮั่วซือหาน ก็ตกใจเล็กน้อย “คุณมา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 214
เธอทำได้เพียงถามเพื่อนสนิทของตัวเองเท่านั้นติ๊ง!ซูเสี่ยวฝูตอบกลับมา “แสดงว่าเพื่อนเธอเอาไม่อยู่ไงล่ะ สามีนอนกับหล่อนครั้งเดียวก็เบื่อแล้ว”จริงเหรอ?เป็นแบบนั้นจริงๆ เหรอ?ความรักที่ยืนยาวได้ ต้องมีความเข้ากันในทุกด้าน โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงฉือหว่านรู้ดีว่าผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องนั้นสูงมาก เขาต้องการผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขในเรื่องบนเตียงเมื่อคืน เธอไม่สามารถมัดใจเขาไว้ได้เลยเหรอ?ฮั่วซือหานนอนกับเธอครั้งเดียว ก็เบื่อแล้ว?ติ๊ง!ข้อความจากซูเสี่ยวฝูเด้งเข้ามาอีกครั้ง “หวานหว่าน เพื่อนที่เธอพูดถึงคงไม่ใช่ตัวเธอเองหรอกนะ? เธอกับประธานฮั่วมีอะไรกันเหรอ?”ฉือหว่านไม่รู้จะตอบยังไง เธอเลยเลือกที่จะปฏิเสธไปก่อน “ไม่ใช่ฉันหรอก”หลังวางมือถือ เธอก็เข้าสู่ห้วงฝันอันวุ่นวายพอลืมตาตื่นอีกครั้งก็เป็นตอนเช้าแล้ว เธอลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันตามปกติแต่จู่ๆ เธอก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นได้ เมื่อคืนฮั่วซือหานไม่ได้ป้องกัน!เขากดเธอไว้ถึงสามรอบ รุนแรงและควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักครั้ง และทุกครั้งก็จบที่ปล่อยในเมื่อวานเธอลืมกินยาคุมหัวใจฉือหว่านเต้นแรงจนวูบวา
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 213
ฮั่วซือหานบอกว่า เขากับฉือหว่านจบกันแล้วฉือเจียวดีใจจนแทบคลั่ง เธอโถมตัวเข้าไปกอดเขาแน่น “ซือหาน ฉันรู้ว่าฉือหว่านเก่งเรื่องอ่อยผู้ชาย คุณเผลอรู้สึกกับเธอบ้างฉันไม่โทษหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันทิ้งฉัน เพราะคนที่คุณรักที่สุดก็คือฉัน”เขาอาจจะรู้สึกกับฉือหว่านอยู่บ้าง แต่คนที่เขารักที่สุด ก็ยังเป็นเด็กสาวในถ้ำคนนั้น เด็กคนนั้นก็คือฉือเจียวฮั่วซือหานยกมือกอดเธอกลับฉือไห่ผิงมองภาพตรงหน้าอย่างโล่งใจ ขอแค่ฉือเจียวมีความสุข เขาในฐานะพ่อก็พอใจแล้วหลี่หลันเองก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอคิดถึงฉือหว่าน แววตาของเธอก็แฝงไปด้วยความเคียดแค้นไม่เคยคิดเลยว่าเด็กบ้านนอกอย่างฉือหว่าน จะทำให้ฮั่วซือหานถึงกับรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างได้นังเด็กบ้านี่!...ฉือหว่านรีบไปที่โรงพยาบาล ลู่หนานเฉิงจัดของเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว“คุณชายลู่ ขอโทษทีนะคะ วันนี้ฉันมีเรื่องเลยมาช้า” ฉือหว่านเอ่ยอย่างรู้สึกผิดลู่หนานเฉิงยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”“ค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยถือของ”ฉือหว่านเดินไปยกกระเป๋า แต่กระเป๋าหนักมาก บวกกับตัวเธอที่ปวดระบมไปหมด พอออกแรงยกเลยเซล้มไป“หวานหว่าน ระวัง!”ลู่หนานเฉิงรี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 212
ขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ฉือหว่านก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือลู่หนานเฉิง“หวานหว่าน วันนี้ฉันจะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะออกเองละนะ”ฉือหว่านตบหน้าผากตัวเองเบาๆ เธอลืมไปเลยว่าวันนี้ลู่หนานเฉิงออกจากโรงพยาบาลเธอรีบมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที...ฮั่วซือหานก็มาถึงโรงพยาบาลเช่นกัน เขาไปที่ห้องพิเศษ VIP และเห็นฉือเจียวฉือเจียวนอนอยู่บนเตียง สวมชุดผู้ป่วยตัวใหญ่ ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ ยังคงไม่ได้สติฮั่วซือหานเดินไปที่ข้างเตียง “ฉือเจียวเป็นอะไร?”“ประธานฮั่ว เมื่อคืนคุณทิ้งเจียวเจียวไว้คนเดียว เธอเสียใจมากจนช็อก ล้มลงไปกับพื้น ต้องถูกส่งเข้าห้องผ่าตัดด่วนเพื่อช่วยชีวิต”“แม้ตอนนี้เธอจะรอดมาได้แล้ว แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฉือไห่ผิงกับหลี่หลันต่างก็เต็มไปด้วยความวิตกและเครียด พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าฮั่วซือหานจะผลักฉือเจียวออกในสถานการณ์แบบนั้น แถมยังทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกฮั่วซือหานรู้สึกผิดและเสียใจอย่างมาก เมื่อคืน ฉือเจียวผลักเขาลงเตียง พยายามจะจูบเขา แต่ในหัวของเขากลับมีแต่ภาพของ…ฉือหว่านเขาเอาแต่คิดถึงฉือหว่าน สุดท้าย เขาก็ผลักฉือเจียวออก แล้วออกจากบ้านตระกูลฉือไปห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 211
ฉือหว่านรีบกลับไปที่หอพักหญิง ก็เห็นเยี่ยฮวนเอ่อร์ที่ได้รับบาดเจ็บ“หวานหว่าน ฉันไม่เป็นไรหรอก แค่เดินพลาดข้อเท้าพลิกนิดหน่อย ข้อเท้าเลยบวมขึ้นมา แต่ฉันทายาหม่องแล้ว ไม่นานก็หาย ซินเยว่โทรเรียกเธอกลับมาทำไมเนี่ย เรื่องแค่นี้เองไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้นเลย”ที่แท้เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็แค่ข้อเท้าพลิกโหลวซินเยว่โทรมาบอกว่าเยี่ยฮวนเอ่อร์เกิดเรื่อง แต่ไม่ได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้น ทำเอาฉือหว่านตกใจแทบแย่“งั้นเธอนั่งพักตรงนี้ อย่าวิ่งไปวิ่งมาอีกนะ”“รู้แล้วล่ะ”ฉือหว่านตรวจดูข้อเท้าที่บวมแดงของเยี่ยฮวนเอ่อร์ พอแน่ใจว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงก็โล่งใจ จากนั้นก็หยิบชุดนอนเข้าไปในห้องน้ำ แล้วอาบน้ำอุ่นทั้งตัวของเธอปวดเมื่อยไปหมด เต็มไปด้วยรอยจ้ำที่ฮั่วซือหานฝากไว้เมื่อคืน เยอะแยะจนแทบนับไม่ถ้วนภาพเมื่อคืนลอยเข้ามาในหัวของฉือหว่านอีกครั้ง เขาอยู่บนตัวเธอ และมองเธอตลอดเวลาใช้สายตาร้อนแรงและตรงไปตรงมานั่นจ้องเธอเธอเอามือปิดตาเขาไว้ “ห้ามมอง”เขาจับมือลง แล้วก้มลงจูบเธอ “หวานหว่าน เธอสวยมาก”เธอแทบจะละลายไปกับจูบร้อนแรงของเขาฉือหว่านหลับตาแน่น รีบสลัดภาพพวกนั้นออกไปจากหัว ตอนนี้เขาน่าจะตื่นแล้วสิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 210
“หลังจากคุณนายเข้าไปในห้องพักคนไข้ ผมก็ทำตามคำสั่งของท่านประธานทันทีครับ หาผู้หญิงที่ยังบริสุทธิ์มาให้”คนนั้นก็คือโหลวซินเยว่ฮั่วซือหานใบหน้าไร้ความรู้สึก “รู้แล้ว”เขาเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ เปิดน้ำเย็นจัดราดตัวเองสายน้ำเย็นเฉียบไหลจากศีรษะลงมา เขาหลุบตามองต่ำ ล้างตัวเงียบๆบนตัวของเขามีรอยขีดข่วนหลายแห่ง บนไหล่ยังมีรอยฟันลึก เขาเคยคิดว่าเป็นร่องรอยที่ฉือหว่านทิ้งไว้แต่เปล่าเลยเมื่อคืนมันก็แค่ความฝันฝันกลางวันที่เขากับฉือหว่านอยู่ด้วยกันเธอไม่เคยมาเลยแต่เขากลับไปนอนกับเพื่อนของเธอฮั่วซือหานถูตัวแรงๆ อย่างบ้าคลั่ง อยากลบร่องรอยพวกนั้นออกให้หมดปัง! สุดท้ายหมัดของเขาก็พุ่งใส่ผนังอย่างแรง...โหลวซินเยว่แต่งตัวเรียบร้อย ยืนรออยู่ในห้องทำงานไม่นาน ฮั่วซือหานก็เดินเข้ามา เขาอาบน้ำแล้ว เปลี่ยนเป็นเชิ้ตขาวกับกางเกงสแล็คสีดำเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลานั้นไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง กลับมาเป็นชายหนุ่มผู้สูงส่งเย็นชาดังเดิม ความเย็นชาและห่างเหินแผ่ซ่านออกมาทั้งเนื้อทั้งตัวเลขาจ้าวเอ่ยเรียก “ท่านประธาน”ฮั่วซือหานนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน เขาเงยหน้าขึ้นมองโหลวซินเยว่ “นี่เช็คหนึ่งใบ
