Share

บทที่ 9

Author: หมาป่าผู้จุมพิตท้องนภา
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56
ฮ่าฮ่า! แดร์ริลเกือบหลุดหัวเราะออกมาเสียงดังเมื่อได้ยินราคาในบิล เจ้าวิลเลียมนี่คือคนโง่ของจริง! ไม่มีใครในที่นี้รู้เรื่องไวน์ที่ถูกสั่ง ยกเว้นแต่แดร์ริล มันคือโรมานี คอนติซึ่งราคาขายปลีกของมันอยู่ที่ขวดละหนึ่งล้านบาท ซึ่งมากกว่า 30 ขวดนั้นถูกแจกจ่ายไปตามโต๊ะต่าง ๆ

"นี่ล้อฉันเล่นอยู่รึไงวะ?" วิลเลียมเริ่มตื่นตระหนก เขายืนขึ้นและกล่าวกับพนักงาน "คน 300 คนในตระกูลลินดันของเรากินไปมากกว่า 30 ล้านบาท? แปลว่าราคาเฉลี่ยต่อคนคือ 100,000 บาทถูกไหม? ไปเรียกผู้จัดการของแกมาหาฉัน"

พนักงานทั้งสองมองหน้ากันอย่างช่วยไม่ได้ พวกเขาทั้งสองไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปตามผู้จัดการของพวกเขามา

ผู้จัดการหนุ่มนั้นอายุประมาณ 30 ปี เขาสวมชุดสูทอย่างเรียบร้อย

"นี่แกยังอยากจะเปิดโรงแรมต่ออยู่ไหม?" วิลเลียมเดินเข้าไปหาเขาแล้วตะโกนใส่หน้าพร้อมกับชี้หน้าเขาไปด้วย "ค่าใช้จ่ายเฉลี่ย 100,000 ต่อคน? เชื่อไหมล่ะ ว่าฉันจะฟ้องเรื่องนี้กับสมาคมตุ้มครองผู้บริโภค"

ผู้จัดการคนนั้นไม่แม้แต่จะเผยความกังวลออกมาแม้แต่น้อย เขายังคงยืนอยู่ตรงนั้น "ประทานโทษนะครับ คุณผู้ชาย แต่ไวน์ที่คุณสั่งคือโรมานี คอนติรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น มันก็ถูกผลิตเพียงแค่ปีละ 800 ขวดเท่านั้น และราคาในตลาดของมันก็คือ 1.63 ล้านต่อขวด คุณผู้ชาย เราแม้แต่ลดราคาให้คุณด้วยซ้ำในฐานะที่คุณสั่งไปมากกว่า 30 ขวด"

โทสะของวิลเลียมพลันปะทุขึ้นมา เขาคว้าคอเสื้อของผู้จัดการไว้ "ทั้ง ๆ ที่มันเป็นไวน์รุ่นลิมิเต็ด แต่พวกแกยังมีพวกมันถึง 30 ขวด?! ไอ้เวรที่ไหนมันจะต้องการสั่งไวน์แบบนี้กันวะ?"

ผู้จัดการยิ้มด้วยรอยยิ้มอันเสแสร้ง ห้าถึงหกปีที่เป็นผู้จัดการมา เขาเคยเห็นเหล่าคนสำคัญและโด่งดังทั่วทั้งเมืองตงไห่ ยังไงก็ตาม นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอคนที่ไม่มีคุณสมบัติพอ แต่ก็ยังแสร้งทำตัวเป็นคนรวย

ผู้จัดการยังคงมั่นคงในอารมณ์ของเขา "คุณชายผู้มีเกียรติ ผมขอพูดให้ชัดเจนสักสามข้อนะครับ ประการแรก คุณกล่าวว่าคุณต้องการไวน์ที่ดีที่สุด และกล้องวงจรปิดของเราก็จับภาพเป็นหลักฐานไว้แล้ว ประการที่สอง ไวน์ที่เราแจกจ่ายไปได้รับการรับรองแล้วว่าเป็นของจริง ผมไม่อาจทราบได้ว่าทำไมหัวหน้าของผมถึงมีไวน์รุ่นลิมิเต็ดมากขนาดนี้เช่นกัน และประการสุดท้าย ช่วยกรุณาให้ความเคารพกันด้วยครับ"

ปัง!

ทันทีที่จบประโยคของเขา ชายร่างกำยำกว่าสิบคนก็กรูเข้ามาทางประตู พวกเขาใส่เสื้อแขนสั้นสีดำ เผยให้เห็นท่อนแขนที่เต็มไปด้วยรอยสัก

พวกเขาคือพนักงานรักษาความปลอดภัยโรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล ในฐานะที่เป็นโรงแรมที่หรูที่สุดในเมืองตงไห่ ไม่มีใครกล้าที่จะสร้างปัญหาในที่แห่งนี้แน่ ทุกคนรู้กันดีว่าเจ้าของโอเรียนทอล เพิร์ลนั้นมีเบื้องหลังอันดำมืด ไม่มีใครที่จะกล้ามองข้ามเรื่องนั้นแล้วสร้างปัญหาที่นี่

นำหน้ากลุ่มของเหล่าชายฉกรรจ์มาคือชายที่สวมชุดคลุมจีน ผู้ซึ่งถือไม้เท้าไว้ในมือ นี่เป็นใครไปไม่ได้นอกจากหัวหน้าของโอเรียนทอล เพิร์ล เวย์น วูดดอลล์

เวย์นนั้นสวมใส่ชุดแบบย้อนยุค บางคนอาจเข้าใจผิดว่าเขาเป็นชายอายุ 70 ปี แต่ความจริงแล้ว เขาอายุเพียง 30 ปีเท่านั้น

ย่อมเป็นเรื่องปกติ ที่เมื่อเวย์นนำกลุ่มชายร่างกำยำเหล่านี้มา เหล่าลินดันทั้งหลายล้วนต้องตื่นตกใจและพยายามเข้าไปขอโทษ

ใบหน้าของวิลเลี่ยมมีเหงื่อเม็ดโตไหลออกมา นั่นมันเวย์น วูดดอลล์! นายใหญ่ของโรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล หนึ่งในคนแรก ๆ ที่ทำธุรกิจสีเทาในเมืองตงไห่!

เมื่อเห็นเจ้านายของเขา ผู้จัดการหนุ่มก็กล่าวด้วยความมั่นใจอีกครั้ง "พวกลินดันนี่เป็นตระกูลชั้นรองจริง ๆ คุณพูดเองกับปากว่าคุณอยากได้ไวน์ที่ดีที่สุด แต่ตอนนี้กลับไม่ยอมจ่ายเงิน?"

"ไม่ ไม่ใช่นะ!" วิลเลียมอุทานออกมาในขณะที่เขาเดินถอยหลังออกมา "เราจะจ่าย เราจะจ่ายให้..." เขามองไปที่คุณย่าลินดันขณะที่พูดออกไปแบบนั้น

เขาจะไปหาเงิน 30 ล้านบาทมาจากไหนได้! ถ้าบิลนี้ไม่ถูกชำระล่ะก็ วิลเลียมจะต้องออกไปจากที่นี่ในสภาพถูกเปลหามแน่!

"คุณชายวูดดอลล์" คุณย่าลินดันไม่สามารถนิ่งเฉยอยู่ได้อีก ด้วยความช่วยเหลือจากใครบางคน เธอเดินไปหาเวย์นแล้วก้มหัวให้เขา

ตามวัดตามอายุแล้ว คุณย่าลินดันนั้นแก่กว่าเวย์น แต่ในทางชนชั้นฐานะ เธอไม่สามารถต่อกรกับคนแบบเขาได้เลย

"ตระกูลลินดันของเราได้ทำผิดพลาดไป" คุณย่าลินดันกล่าวขอโทษด้วยการก้มหัวให้ "หลานของฉันยังเด็กและหุนหันพลันแล่นนัก ฉันต้องขอโทษแทนเขาด้วย เราจะจ่ายเงินให้เดี๋ยวนี้"

เมื่อเห็นคุณย่าก้มหัว เด็ก ๆ ของตระกูลลินดันล้วนรู้สึกอธิบายไม่ถูก พวกเขาทำอะไรลงไป? ไม่มีใครทักท้วงวิลเลียมในสิ่งที่เขาทำสักคน พวกเขาต้องการดื่มไวน์ที่ดีที่สุดโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง!

บางคนในหมู่คนหนุ่มของตระกูลลองค้นหาราคาของไวน์นี้ในอินเทอร์เน็ต และใช่ เพียงขวดเดียวก็ราคามากกว่าล้านจริง ๆ

วิลเลียมรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งเมื่อเห็นคุณย่าของเขาต้องทำแบบนี้ ทั้งตระกูลลินดันรีบกล่าวปลอบใจทันที

มีเพียงแดร์ริลเพียงคนเดียวที่ยืนขึ้นและออกมา ไม่ใช่เพราะสถานการณ์ แต่เป็นเพราะว่าเขาเป็นเพื่อนเก่าของเวย์น!

เมื่อสมัยที่เวย์นเพิ่งจะเริ่มต้นทำธุรกิจ เขาเคยไปเยือนตระกูลดาร์บี้เพื่อเจรจาข้อตกลง ในตอนนั้น เขาไม่มีทั้งเงินและอำนาจ และไม่มีดาร์บี้สักคนเดียวที่ต้องการยอมรับเขา

ในวันเดียวกัน แดร์ริลตอนนั้นอายุเพียง 14 ปี แต่เขากลับรู้สึกถูกโฉลกกับเวย์นเป็นพิเศษ เขาตัดสินใจลงทุนเงินกว่า 300,000 บาทไปกับชายคนนี้ ซึ่งทำให้เวย์นถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความซาบซึ้ง

ในความเป็นจริง มันดูเหมือนเขาเป็นผู้สนับสนุนมากกว่าการลงทุน เพราะแดร์ริลไม่เคยถามหาส่วนแบ่งใด ๆ เลย เรื่องนี้มันเกิดขึ้นหลายปีมากจนเขาเกือบจะลืมไปหมดแล้ว เขาแทบไม่อยากเชื่อว่าตัวเขาจะได้มาเจอเวย์นอีกในวันนี้ วันที่เขาประสบความสำเร็จในด้านธุรกิจและกลายมาเป็นนายใหญ่ของโรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล

เขาไม่ได้ทำสิ่งที่ผิดพลาดเลยในการลงทุนไปกับชายคนนี้ในตอนนั้น

แดร์ริลย่องไปข้างหน้า พยายามจะแอบออกไปจากที่นี่ เขาไม่ต้องการถูกชายคนนั้นจำได้

"นี่ สหายคนนั้นน่ะ หยุดก่อน" เวย์นอุทานออกมาและเดินเข้าไปหาแดร์ริล

เหล่าลินดันทั้งหลายพลันเต็มไปด้วยโทสะ แดร์ริลมันบ้าไปแล้วรึไง? แค่คำขอโทษและการจ่ายเงินก็เพียงพอแล้วที่จะจบปัญหานี้ แต่เขาเลือกที่จะแอบหนีออกไปแทน?

"ลิลี่ สามีของเธอเป็นบ้าอะไร? พยายามจะหนีงั้นเหรอ?!" เหล่าสตรีบางคนในตระกูลลินดันกล่าว

"นั่นสิ ทุกคนแนะนำให้เธอรีบ ๆ หย่ากับเขาไปซะ แต่เธอก็ยังไม่ฟัง!"

"แล้วตอนนี้เขาก็พยายามจะหนี คุณเวย์นจะต้องโมโหแน่ ๆ และพวกเราลินดันก็ต้องทรมานกับผลที่ตามมา!" เหล่าหญิงสาวในตระกูลตะโกนออกมาขณะที่ชี้ไปที่ลิลี่

ในขณะเดียวกัน ลิลี่ทำได้แค่กัดริมฝีปากของเธอ ศักดิ์ศรีของเธอไม่เหลือแล้วตั้งแต่ที่แดร์ริลพยายามจะหนี เธอแทบอยากจะมุดหัวของเธอลงพื้นไปเลยในตอนนี้

"คุณเวย์น!" วิลเลียมเปล่งเสียงออกมาก่อนจะเดินเข้าไปหาเขาอน่างรวดเร็ว และชี้ไปที่แดร์ริล "คุณเวย์น ได้โปรดอย่าโกรธเลยครับ ชายคนนี้เป็นลูกเขยที่แต่งเข้ามาในตระกูล เขาเป็นพวกขยะไร้ประโยชน์เสมอ การหนีของเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูล! เราจะจ่ายเงินให้คุณเดี๋ยวนี้..."

"ไปไกล ๆ ส้น-ีน!" เวย์นคำรามออกมาและชี้ไปที่วิลเลียม

เสียงดังกัมปนาทของเวย์นทำให้วิลเลียมเย็นวาบไปถึงกระดูกสันหลังด้วยความหวาดกลัว เขาไม่กล้าแม้แต่จะเปล่งเสียงออกมาและเลือกที่จะยืนนิ่งด้วยความงุนงง

เวย์นแทบไม่เชื่อสายตา! เขาไม่อยากจะเชื่อว่าในชีวิตนี้จะได้เจอชายหนุ่มคนนี้อีกครั้ง!

เจ็ดปีก่อน เขาขาดเงินทุนในการทำธุรกิจ ไม่มีใครอยากที่จะช่วยเขาเลย ยังไงก็ตาม เขาในตอนนั้นก็เป็นแค่อันธพาล มีเพียงนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้ เด็กชายอายุเพียง 14 ปีเท่านั้นที่เป็นคนสนับสนุนเขาด้วยเงินก้อนโต! แดร์ริลให้เงินเขามา 300,000 โดยไม่ถามหาอะไรเป็นสิ่งตอบแทนสักอย่าง! แดร์ริลนั้นได้รับความซาบซึ้งจากเวย์นตลอดไป เขาจะไม่มีวันลืมว่าชายหนุ่มคนนี้ช่วยเขายังไง!

หากมันไม่ใช่เงินพวกนั้น เวย์นคงใช้ชีวิตอยู่ข้างถนนไปตั้งนานแล้ว!

ไม่กี่ปีที่ผ่านมาหลังจากผลการประกอบการของเขาประสบความสำเร็จ เวย์นได้ให้คนไปสืบหาเกี่ยวกับชายหนุ่มคนนี้ เขาได้รับรู้แค่ว่าชายคนนี้ถูกตระกูลดาร์บี้ไล่ออก สถานที่อยู่อาศัยของเขานั้นสืบไม่พบ

ในวันนี้เพียงแค่เวย์นมองไปที่แผ่นหลังของแดร์ริล แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่เขาจะจำได้ว่าชายคนนั้นเป็นใคร!

"นายน้อยรอง นั่นคุณเหรอครับ..."

มันมีความสั่นเครือเล็ก ๆ อยู่ในน้ำเสียงของเวย์น มันยากที่จะทำใจเชื่อได้ว่าชายที่ผ่านชีวิตมามากมายนั้นจะพูดด้วยความระมัดระวังเหมือนกับเด็ก

เวรเอ๊ย! แอบไม่ทันแล้ว!

แดร์ริลกัดฟันกรอดแล้วหันไปมองหน้าเวย์น

ตุบ!

ในทันใดนั้น เวย์นตกตะลึงโดยสมบูรณ์และคุกเข่าลงกับพื้น!

"ในที่สุดผมก็ได้เจอคุณ ผมตามหาคุณมากว่าสามปีเต็ม! ความกรุณาที่คุณมอบให้ผม ผมไม่มีทางลืมตลอดชีวิต!” เวย์นอุทานด้วยความตื่นเต้น น้ำตาไหลลงมาตามใบหน้าเขา

ทุก ๆ คนในโรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล ถึงกับอ้าปากค้างในทันที

อัศจรรย์!

น่าอัศจรรย์อย่างที่สุด!

นายใหญ่ผู้มีทรัพย์สินในระดับพันล้าน ขณะนี้กำลังคุกเข่าอยู่กับพื้น เต็มไปด้วยความตื่นเต้นอย่างรุนแรงเหมือนเด็ก ๆ!

แดร์ริลเพียงแค่ยืนอยู่เฉย ๆ โดยไม่มีสัญญาณของอารมณ์ใด ๆ ! เขาไม่มีสัญญาณของความดีใจหรือเศร้าใจเลย!

นี่มันหมายความว่ายังไงกัน?!

"คุณเวย์น เกิดอะไรขึ้นครับ? คุณล้มเหรอ?" แดร์ริลรีบก้มลงและช่วยเขาขึ้นมา ในขณะที่พยายามขยิบตาซ้ำ ๆ ให้เขาไปด้วย

เวย์นเป็นคนแบบไหน? หลังจากเห็นการกระทำของแดร์ริล เขาก็เข้าใจในทันทีว่าแดร์ริลไม่ได้ต้องการเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง

"ฉันเสียหลักไปน่ะ..." เวย์นตอบอย่างนุ่มนวลแล้วถอนหายใจยาวออกมาอย่างโล่งอก "ขอโทษที ดูเหมือนฉันจะจำนายสลับกับบางคน..."

"ฟิ่ว..."

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น สมาชิกตระกูลลินดันก็พลันโล่งอกเช่นกัน

มันกลายเป็นว่าเวย์นนั้นแค่ยืนไม่มั่นคงเท่านั้น...

มันก็แน่อยู่แล้ว เศษขยะนี่จะไปสนิทกับคุณเวย์นได้ยังไง

"ฟังฉันให้ดี" ในที่สุดคุณย่าลินดันก็กล่าวออกมา ในขณะที่มองไปรอบ ๆ ห้องจัดเลี้ยง

"มื้อนี้มีราคาอยู่ที่ 38 ล้านบาท วิลเลียมจะไม่ต้องจ่ายเพียงคนเดียว" เธอกล่าว

ใบหน้าของวิลเลียมพลันสว่างขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำกล่าวของคุณย่า เธอดูแลเขาดีที่สุดจริง ๆ!

"มื้อนี้มีราคาเฉลี่ยอยู่ที่ 100,000 บาทต่อคน พวกเธอทั้งหมดต้องใช้เงินของตัวเองจ่าย" เธอกล่าวต่อ

ฝูงชนพลันพยักหน้ากันทีละคน ๆ ถึงแม้ว่าตระกูลลินดันนั้นจะถูกมองว่าเป็นตระกูลชั้นรอง แต่เงิน 100,000 บาทนั้นก็ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่โตสำหรับพวกเขานัก

ยังไงก็ตาม มีอยู่สองคนในกลุ่มคนที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก!

แน่นอน ย่อมต้องเป็นลิลี่และซาแมนธา บริษัทของพวกเธอกำลังเผชิญกับการท้าทายไม่นานมานี้ และพวกเธอเพิ่งจะแก้ปัญหาเรื่องเงินห้าล้านได้ ดังนั้นเงินเก็บของพวกเธอจึงไม่มีเหลือเลยตั้งแต่ไม่กี่วันก่อน

"ลิลี่ เธอดูไม่ค่อยดีนะ อย่าบอกนะว่าเธอมีเงินไม่พอแบ่งจ่ายบิลน่ะ?" วิลเลียมหัวเราะ เขารู้อยู่แล้วว่าลิลี่นั้นกำลีงถังแตก และเขาก็ตั้งใจพูดมันออกมาเสียงดังเพื่อที่จะทำให้เธออับอาย

"ฉัน..."

สายตาทั้งหมดส่องมาที่เธอ ลิลี่พลันรู้สึกว่าใบหน้าของเธอแดงขึ้น หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เธอจึงตอบเพียงแค่ว่า "ฉัน...ฉันไม่ได้เอาบัตรธนาคารมาด้วย"

Related chapters

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 10

    ""ฮ่าฮ่า ลืมเอาบัตรธนาคารมาสินะ ช่างเป็นเหตุผลที่ฟังขึ้นจริง ๆ !" วิลเลียมหัวเราะลั่นและมองไปที่ซาแมนธา "คุณน้าซาแมนธา คุณเองก็ลืมเอามาด้วยเช่นกันรึเปล่า?""ใช่...""ฮ่าฮ่าฮ่า!" ทุก ๆ คนไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้อีก เด็กสาวคนหนึ่งโพล่งออกมา "แดร์ริลต้องลืมเอาบัตรมาเหมือนกันแน่ ๆ บ้านนี้ตั้งใจมากินฟรีสินะ!"ลิลี่กัดริมฝีปากของเธออย่างช่วยไม่ได้ ในตอนนั้นเองที่แดร์ริลเดินออกมา"ฉันเอาบัตรมา แต่ว่ามัน..."ก่อนที่แดร์ริลจะกล่าวจบ วิลเลียมก็ฉกบัตรของเขาไปจากมือแล้วส่งให้พนักงาน "มาเถอะ มาดูกันว่าบัตรใบนี้จะมีเงินถึง 300,000 บาทรึเปล่า!"ลิลี่กระทืบเท้าด้วยความวิตกกังวล ในใจเธอคิดว่าบัตรของแดร์ริลจะมีเงินถึง 300,000 ยังไง ในเมื่อเธอให้เงินเขาใช้วันละ 200 บาทเขากำลังทำให้ตัวเองขายหน้าลิลี่เห็นว่าทุกคนรอบ ๆ พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ รอเวลาที่จะได้หัวเราะเขาราวกับเขาเป็นตัวตลกในตอนนั้นเอง ไม่มีใครทันสังเกตว่าอีวอนนั้นยืนขึ้นอย่างช้า ๆ ใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยความตกตะลึง!"ฉันไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม? แบล็คการ์ดของธนาคารอเมทิสต์?!" อีวอนอุทานเสียงหัวเราะด้วยความเยาะเย้ยดังอยู่โถงในตอนแร

    Last Updated : 2024-10-29
  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 11

    ด้วยส้นสูงที่ประดับอยู่บนเท้าของเธอ เธอใช้มันกระทืบลงกับพื้นและกล่าว "ทำให้มันเรียกฉันว่ามัมมี่แล้วโยนมันออกไปซะ""แกไม่ได้ยินที่คุณเจดบอกหรือไง ไอ้หนู? เรียกเธอว่าหม่ามี๊ซะ ไม่งั้น..." แฮร์รี่คำรามทันทีที่เขากล่าวจบ ชายร่างกำยำกว่า 20 คนด้านหลังเขาก็หยิบกระบองแบบขยายได้จากหลังของพวกเขา"ไม่งั้น ก็อย่าหาว่าพวกฉันไม่ปราณีล่ะ ฉันกำลังเสนอทางรอดให้แกอยู่นะ เป็นเด็กดีแล้วเรียกเธอว่ามัมมี่ซะ" แฮร์รี่กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม "หลังจากนั้น ถ้าแกคุกเข่าลงกับพื้นแล้วยอมรับผิดกับเธอ ฉันจะปล่อยให้แกไปจากที่นี่แบบไร้รอยขีดข่วน ถ้าไม่งั้นล่ะก็ แกจะได้ถูกหามเปลออกไปแทน"เจดห้ามใจให้หัวเราะไม่ได้ เธอเดินเข้าไปอีกสองก้าวด้วยส้นสูงของเธอก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าถ้าแดร์ริลคลานเข้ามาและเรียกเธอว่า 'มัมมี่' เธอจะถ่ายมันเก็บไว้แล้วส่งไปให้ลิลี่!"แล้วถ้าฉันไม่ทำล่ะ?" แดร์ริลรู้สึกสนุกและเริ่มมองเจดตั้งแต่หัวจรดเท้าเจดขมวดคิ้วลงหลังจากเห็นแดร์ริลต่อต้าน "คุณคร็อกเกอร์ ตีเขาแล้วทำให้เขาคุกเข่าลง!""ด้วยความยินดีครับ!" แฮร์รี่ยืดแขนทั้งสองข้าง มือข้างหนึ่งจับคอเสื้อของแเร์ริลไว้ ส่วนอีกข้างหนึ่งก็

    Last Updated : 2024-10-29
  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 12

    "คุณ.." ลิลี่ขมวดคิ้วลงเมื่อได้ยินแอชตันพูดถึงเรื่องการขอแต่งงาน "ลืมมันไปซะเถอะ ฉันยังไม่หย่า"ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะเป็นขี้แพ้ แต่เขาก็ทำงานหนักมาตลอดไม่กี่ปีนี้ และยังทำหน้าที่ในเรื่องงานบ้านได้อย่างดี เขามักถูกบ่นทุกครั้งที่เขาทำงานพลาด แต่เขาก็ไม่เคยแม้แต่ปริปากบ่นแม้แต่สุนัขยังมีความรู้สึก ไม่ต้องพูดถึงมนุษย์แดร์ริลยังให้เธอยืมเงินห้าล้าน ทำให้บริษัทหลุดพ้นจากสถานการณ์ตึงเครียด และนอกจากนั้น แดร์ริลใช้เงินทั้งหมดที่เขาเก็บไว้นานเป็นปี ๆ เพื่อให้หลุดพ้นจากความอับอายตอนที่วิลเลียมเสนอวิธีต่างคนต่างจ่ายที่โรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ลแอชตันมองไปที่ความน่ารักของเธอ "หนูน้อยลิลี่ ผมด้อยกว่าแดร์ริลตรงไหนกัน? เขาเป็นไอ้ขี้แพ้! คุณไม่ต้องห่วงนะ ผมจะเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่สำหรับวันเกิดคุณย่า และจะอวยพรให้เธอมีความสุข! เธอจะต้องดีใจกับของขวัญแน่ ๆ ผมจะขอคุณแต่งงานเมื่อถึงเวลา และผมมั่นใจว่าคุณย่าจะไม่ปฏิเสธแน่"ลิลี่เพียงจิบกาแฟอย่างผ่อนคลาย กฏของตระกูลลินดันนั้นเข้มงวดมาก และคุณย่าเคยให้คำขาดไว้ว่า หากเธอชอบแอชตัน ลิลี่จะต้องหย่ากับแดร์ริลลิลี่นั้นมองว่าแดร์ริลเป็นขี้แพ้อย่างแท้จริง แต่ก็ไม

    Last Updated : 2024-10-29
  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 13

    "วันวาเลนไทน์กำลังมาถึง ลิลี่ มันคงจะเหมือนฝันเลยถ้าฉันได้รับเครื่องสำอางคราวน์ไลน์ของโพเซีย เอเลแกนซา สักชุด" เฟบี้กล่าวกับลิลี่"เธอน่ะเหรอ? ฝันไปเถอะ" ลิลี่กล่าวพร้อมรอยยิ้มในปัจจุบัน โพเซีย เอเลแกนซา คราวน์ไลน์ นั้นมีราคาที่สูงเป็นพิเศษ และยังถูกจำกัดไว้ที่ 520 ชุด ซึ่งคงถูกขายหมดไปแล้ว ใครก็ตามที่หามันมาได้ย่อมต้องเป็นคนที่มาจากครอบครัวใหญ่และมีเส้นสายที่กว้างขวาง ตระกูลเล็ก ๆ แบบลินดันไม่มีโอกาสแม้แต่น้อยในการครอบครองมัน"เอาล่ะ พอได้แล้ว" ลิลี่หัวเราะคิกคัก "เราไปซื้อเสื้อผ้าสักชุดสองชุดกันเถอะ งานฉลองวันเกิดของคุณย่ากำลังจะถึงแล้ว เราต้องแต่งตัวให้ดีในงาน"เฟบี้พยักหน้า พวกเธอทั้งสองจับมือกันเดินเข้าร้านไปวันต่อมาที่บริษัทแพลทินัมแดร์ริลที่นั่งอยู่ในห้องทำงานของผู้จัดการทั่วไปก็ลุกขึ้น กว่าพวกเขาจะจบการดื่มกันเมื่อคืนก็ปาเข้าไปตีสอง เขาไม่กล้าจะกลับไปที่บ้าน เขาจึงเลือกที่จะนอนที่บริษัทแทนโทรศัพท์ของเขาพลันสั่น เขาเลื่อนเปิดมันและพบว่ามันคือข้อความจากแม่ยายของเขา ซาแมนธา'เดี๋ยวนี้แกเริ่มไม่กลับบ้านแล้วสินะ ใช่ไหม? งั้นถ้าแกไม่อยากอยู่ที่บ้าน ก็ไม่ต้องกลับมาอีกแล้วก

    Last Updated : 2024-10-29
  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 14

    "คิดให้ดี ลิลี่ คิดถึงการถูกดูหมิ่นเหยียดหยามที่ลูกต้องเจอหลังจากแต่งงานกับแดร์ริล" ซาแมนธากล่าวด้วยความเย็นชา "เราต้องแบ่งเสื้อผ้าและอาหารให้เขาตลอดระยะเวลาสามปีที่ลูกแต่งงานกับเขา อย่างน้อยเขาก็ยังทำตัวเหมาะสมในการให้ยิมเงินห้าล้านเพื่อช่วยบริษัทให้รอดจากการขาดทุน ถือว่าเราหมดสิ้นหนี้กันแล้ว และทั้งหมดที่แม่ต้องการคือให้ลูกไปจากไอ้ขี้แพ้นั่นซะ""แม่..." ลิลี่กัดริมฝีปากของเธอ"อีกอย่าง แอชตันโทรหาแม่บอกว่าเขาจะมางานวันเกิดคุณย่าด้วย" ซาแมนธากล่าวต่อ "เขากล่าวว่า เขาจะเตรียมของขวัญพิเศษที่คุณย่าจะต้องชอบ ลูกต้องคู่กับเขาถ้าคุณย่าชอบเขา"ในขณะที่เธอกำลังกล่าว เธอสังเกตเห็นชายคนหนึ่งกำลีงเดินเข้ามาจากระยะไกล เขาสวมสูมและรองเท้าหนัง ถือกระเป๋าเสื้อผ้าในมือ ชายคนนี้คือเวนท์เวิร์ธ บิดาของลิลี่ลิลี่และซาแมนธาเดินเข้าไปหาเพื่อต้อนรับเขา หลังจากนั้นทั้งครอบครัวก็พูดคุยและหีวเราะไปตลอดทางออกจากสนามบินเมื่อกลับมาที่บ้าน ซาแมนธาปรุงมื้ออาหารที่เลิศหรู ปกติแล้วการทำอาหารจะเป็นหน้าที่ของแดร์ริล และเธอก็ไม่ได้ทำอาหารมานานแล้ว มันจึงไม่น่าแปลกใจที่เธอจะยังคงมีรูปร่างที่ดีแม้จะอยู่ในวัยนี้ที

    Last Updated : 2024-10-29
  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 15

    เธอสวมชุดเดรสเข้ารูป เอลซ่ายืนอยู่ที่หน้าทางเข้าบริษัทแพลทินัม ไม่เพียงแค่เสน่ห์ดึงดูดของเธอ แต่ปาปารัสซีจำนวนมากก็ถ่ายรูปของเธอเพราะคิดว่าเธอเป็นดาราเด่นคนใหม่เช่นกันแม้แต่พนักงานรักษาความปลอดภัยเองก็ยังคิดว่าเอลซ่าเป็นดาราและเตือนกันไม่ให้ใครไปหยุดเธอ เธอเดินตรงขึ้นไปยังห้องทำงานของประธาน จนได้พบกับเพิร์ลที่เดินออกมาในขณะที่เธอกำลังจะเคาะประตูและเข้าไปเพิร์ลกำลังจะไปรินชาใหม่ให้แดร์ริลในตอนนั้น ในตอนที่เธอเปิดประตูแล้วแล้วพบเอลซ่า เธอก็ไล่เอลซ่าออกไปนอกตึกทันทีหลังจากรู้ว่าเธอถูกส่งมาจากตระกูลลินดันมีใครไม่รู้ว่าเอลซ่าเป็นใครด้วยหรืออย่างไร? เธอเป็นหญิงงามที่มีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ มีคนมากมายตามจีบเธอและเธอก็ปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด ยังไงก็ตาม ในวันนั้น เธอได้รับรู้ประสบการณ์ของการถูกปฏิเสธเองบ้างเป็นครั้งแรก และเธอรู้สึกว่ามันน่าหงุดหงิดมากทีเดียวหญิงชรายิ่งกว่าเป็นกังวลเมื่อเธอได้รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น----วันต่อมา ที่คฤหาสน์ตระกูลลินดันมันเป็นวันเกิดของคุณย่าลินดัน ทั้งคฤหาสน์เต็มไปด้วยชีวิตชีวาสมาชิกตระกูลทุกคนรีบกลับมาทันที และข่าวคุณย่าลินดันอายุครบ 70 ปีก็กระจายไปทั่ว

    Last Updated : 2024-10-29
  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 16

    หลังจากผ่านไปมากกว่าครึ่งชั่วโมง เกือบทุก ๆ คนได้มอบของขวัญให้หญิงชราแล้ว แม้ว่าจะไม่ใช่ทุกชิ้นที่มีราคาแพง แต่พวกมันก็ไม่ได้มีราคาถูกเลยเช่นกัน ไม่มีชิ้นไหนที่ราคาต่ำกว่า 200,000 บาทและมันก็เหมาะสมที่จะกล่าวว่าของขวัญของเอลซ่านั้นเป็นของที่น่าจดจำมันคือกำไลหยกคู่หนึ่ง คุณภาพของมันเรียกได้ว่าไร้ที่ติ ความงามของมันเกินกว่าจะพรรณนาหลังจากเห็นมัน คุณย่าลินดันก็ชอบมันมาก เธอกล่าวชมเอลซ่าไม่หยุดปาก หลังจากรับกำไลหยกมา คุณย่าลินดันก็กล่าวกับทุกคน "อย่างไรก็ตาม เอลซ่าก็เป็นคนที่อายุมากที่สุดในบรรดาเด็กรุ่นใหม่ของตระกูลลินดัน และเธอก็เอาใจใส่มาก เธอยังไม่มีแฟนหนุ่ม เพราะฉะนั้นหากใครที่คิดไว้ว่าจะเเต่งงาน เชิญเป็นแขกของดิฉันได้เลย แน่นอนใครคนนั้นต้องไม่หัวแข็งและดื้อรั้น ยังไงก็ตาม หากใครต้องการเป็นสามีของเธอ คุณต้องมีคุณสมบัติของสามีที่ดีพร้อมเสียก่อน"ผิวขาวผ่องของเอลซ่าพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงหลังจากได้ยินคำพูดของหญิงชรา แขกหลาย ๆ ท่าน รู้สึกว่าตนถูกล่อลวงแล้วเรียบร้อยเอลซ่านั้นงดงามและครอบครองฐานะในตระกูลลินดันสูง เธอแทบจะอยู่ในระดับของเทพธิดาเลยทีเดียวในตอนนั้น เอลซ่านั่งข้างแดร์ริล

    Last Updated : 2024-10-29
  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 17

    "มานี่สิ ให้ฉันดูมันหน่อย"หญิงชราเริ่มกระสับกระส่ายและสั่งอย่างแผ่วเบา เพื่อให้ลูกหลานหลีกทางให้เธอเธอปรับแว่นอ่านหนังสือของเธอให้เข้าที่แล้วจ้องมองมันตาไม่กะพริบช่างเป็นเส้นทรงพลัง! งดงามและนุ่มนวล! นี่มันผลงานชิ้นเอก!"ฉันค่อนข้างมั่นใจว่ามันไม่ใช่ของเลียนแบบ" โคล้ดยกนิ้วโป้งให้ เขาดูจะตื่นเต้นไม่น้อย "ฉันไม่คาดคิดว่าจะพบเจองานของวัง ซีจือ ที่นี่!""ใช่! มันพบได้ในพิพิธภัณฑ์เท่านั้น!""มันสวยงามมาก ความสามารถในการสร้างชิ้นงานของเขานั้นเหมาะสมที่จะถูกเรียกว่า ปราชญ์แห่งงานวิจิตรอักษร!"ทุกคนเอ่ยชมไม่หยุดปาก และคุณย่าลินดันก็ยิ่งกว่าตื่นเต้น!"เอาล่ะ เอาล่ะ เอาล่ะ!" คุณย่ากล่าวซ้ำอยู่สามครั้งก่อนจะเก็บม้วนงานเขียนไป เธอสั่งคนรับใช้ของเธอ "นำกล่องนี้ไป ต้องมั่นใจว่าถือมันอย่างเบามือ และวางมันลงดี ๆ !""ค่ะ" คนรับใช้พยักหน้าและรีบทำตามคำสั่ง เธอถือมันอย่างระวังมาก และพยายามไม่ใช้แรงมากเกินไป ทุกคนกล่าวว่ามันคืองานของวัง ซีจือ ที่มีคุณค่ามากมายมหาศาล ถ้าพวกไปทำมันพังล่ะก็ พวกเขาไม่รู้เลยว่าจะจ่ายค่าชดเชยได้หมดหรือเปล่า?!ในอีกด้านหนึ่ง ลิลี่กัดริมฝีปากแน่นและรู้สึกอบอุ่นในใจแ

    Last Updated : 2024-10-29

Latest chapter

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2090

    ”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2089

    สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2088

    ”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2087

    จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2086

    ”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2085

    แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2084

    ”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2083

    ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2082

    ”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ

DMCA.com Protection Status