Share

บทที่ 11

Author: หมาป่าผู้จุมพิตท้องนภา
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56
ด้วยส้นสูงที่ประดับอยู่บนเท้าของเธอ เธอใช้มันกระทืบลงกับพื้นและกล่าว "ทำให้มันเรียกฉันว่ามัมมี่แล้วโยนมันออกไปซะ"

"แกไม่ได้ยินที่คุณเจดบอกหรือไง ไอ้หนู? เรียกเธอว่าหม่ามี๊ซะ ไม่งั้น..." แฮร์รี่คำราม

ทันทีที่เขากล่าวจบ ชายร่างกำยำกว่า 20 คนด้านหลังเขาก็หยิบกระบองแบบขยายได้จากหลังของพวกเขา

"ไม่งั้น ก็อย่าหาว่าพวกฉันไม่ปราณีล่ะ ฉันกำลังเสนอทางรอดให้แกอยู่นะ เป็นเด็กดีแล้วเรียกเธอว่ามัมมี่ซะ" แฮร์รี่กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม "หลังจากนั้น ถ้าแกคุกเข่าลงกับพื้นแล้วยอมรับผิดกับเธอ ฉันจะปล่อยให้แกไปจากที่นี่แบบไร้รอยขีดข่วน ถ้าไม่งั้นล่ะก็ แกจะได้ถูกหามเปลออกไปแทน"

เจดห้ามใจให้หัวเราะไม่ได้ เธอเดินเข้าไปอีกสองก้าวด้วยส้นสูงของเธอก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า

ถ้าแดร์ริลคลานเข้ามาและเรียกเธอว่า 'มัมมี่' เธอจะถ่ายมันเก็บไว้แล้วส่งไปให้ลิลี่!

"แล้วถ้าฉันไม่ทำล่ะ?" แดร์ริลรู้สึกสนุกและเริ่มมองเจดตั้งแต่หัวจรดเท้า

เจดขมวดคิ้วลงหลังจากเห็นแดร์ริลต่อต้าน "คุณคร็อกเกอร์ ตีเขาแล้วทำให้เขาคุกเข่าลง!"

"ด้วยความยินดีครับ!" แฮร์รี่ยืดแขนทั้งสองข้าง มือข้างหนึ่งจับคอเสื้อของแเร์ริลไว้ ส่วนอีกข้างหนึ่งก็กำลังหวดเข้ามาที่หน้าอย่างรวดเร็ว!

"หยุดเดี๋ยวนี้ ไอ้โง่!"

เสียงคำรามดังก้อง แล้วประตูก็ถูกถีบออกโดยกลุ่มคนสี่ถึงห้าคน

ทุก ๆ คนถึงกับตกตะลึงหลังจากเห็นพวกเขา

แซมสัน เฟซี นายใหญ่ของธาราแสงจันทร์!

เวย์น วูดดอลล์ นายใหญ่ของโรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล!

เฟลิกซ์ เบลคลีย์ เจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์พยัคฆ์ดำ!

เอมิลี่ ดิกคินสัน เจ้าของโพเซีย เอเลแกนซา!

ซิกฟรีด เยตส์ ผู้จัดการทั่วไปของเซาธ์อีส ปิโตรเลียมประจำสาขาเมืองตงไห่!

พวกเขาแต่ละคนล้วนมีทรัพย์สินอย่างต่ำพันล้าน และคนที่พูดออกมาก่อนหน้านี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากแซมสัน!

ใบหน้าของแดร์ริลปรากฏรอยยิ้มขึ้นเมื่อเห็นพวกเขา

คนเหล่านี้ล้วนเป็นเพื่อนเก่าที่เคยยากจนแต่ได้รับความโปรดปรานจากเขาในสมัยก่อน ดูเหมือนปัจจุบันพวกเขาจะประสบความสำเร็จในโลกธุรกิจแล้ว

"ไอ้โง่เอ๊ย!" แซมสันเกือบตายจากความกลัว ไอ้บัดซบนี่กล้าดียังไงมาแตะต้องนายน้อยรอง? เขาพุ่งเข้าไปตบหน้าของแฮร์รี่ทันที!

เพี๊ยะ!

แซมสันตบหน้าของเขาด้วยแรงทั้งหมดที่มี แฮร์รี่กุมใบหน้าที่เริ่มบวมขึ้นมา

"พ่อเลี้ยงครับ!" แฮร์รี่ตะโกนออกมาขณะที่น้ำตาของเขาไหล "พ่อเลี้ยงครับ ไอ้กรรมกรนี่มันมาสร้างปัญหา มันกล้าเขามานั่งในห้อง 888!"พ่อทูนหัวพ่อทูนหัว

เพี๊ยะ!

แซมสันตบที่หน้าซ้ำเข้าไปอีกทีแล้วคำรามออกมา "เขาเป็นกรรมกรแล้วยังไง? เขาไปวุ่นวายกับแกรึเปล่า? นี่แกเริ่มดูถูกคนอื่นหลังจากได้รับชีวิตสะดวกสบายเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วหรือไง? ฉันเคยสอนแกว่ายังไง?!"

"พ่อเลี้ยง!"

แฮร์รี่ตะโกนด้วยความไม่พอใจและดวงตาของเขาก็แดงก่ำ "แต่พ่อทูนหัวครับ เด็กนี่ มันเป็นคนนอก ทำไมพ่อถึงตบผมเพื่อมัน...?"

แซมสั่นตัวสั่นเทิ้มไปด้วยโทสะก่อนที่เขาจะชี้ไปที่แดร์ริล แล้วกล่าว "คนนอก? แกรู้ไหมว่าถ้าไม่มีคน ๆ นี้ วันนี้ฉันคงมาไม่ถึงจุดนี้ได้! เขาคือนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้! แกต้องทำงานเป็นสิบ ๆ ปี ถึงจะมีเงินเท่ากับเงินในกระเป๋าเงินเขาวันเดียว!"

อะไรนะ?!

ทั้งห้องพลันเงียบลงทันที!

แฮรี่ตะลึงงัน เขาเองก็เคยได้ยินเรื่องเล่าที่ว่าพ่อเลี้ยงของเขาเคยทำงานให้ตระกูลดาร์บี้มาก่อนที่จะก่อตั้งธาราแสงจันทร์ พ่อทูนหัวของเขาโชคดีที่ถูกนายน้อยรองมองเห็นความสามารถ! ไม่ว่าแฮร์รี่จะเพ้อเจ้อแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางคาดคิดมาก่อนเลยว่าชายหนุ่มท่าทางจน ๆ คนนี้จะเป็นถึงนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้!

เจดเองก็ตะลึงสุด ๆ เช่นกัน!

ในตอนนี้ เธอรู้สึกว่าขาของเธอพลันอ่อนแรง ในขณะที่ร่างกายอันละเอียดอ่อนของเธอพลันถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว

เธอสังเกตเห็นความเคารพอย่างมากของเหล่ามหาเศรษฐีเหล่านี้ที่มีให้แก่แดร์ริล!

มันเป็นไปได้ยังไง เขาเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนอื่น!

ไอ้ขี้แพ้ที่มักจะทำงานบ้านอยู่ตลอดเวลาที่เธอไปบ้านลิลี่! แม้แต่งานซักรีด ที่เธอมักจะปฏิเสธที่จะทำเองเสมอ ยังถูกส่งไปที่บ้านของลิลี่เพื่อให้เจ้าขี้แพ้นี่ทำแทน

แต่...แต่...มันกลายเป็นว่าเขาคือนายน้อยรองแห่งตระกูลดาร์บี้?!

"คุณแดร์ริล คุณชายแดร์ริล ผมผิดไปแล้วครับ ผมทำพลาดไป..." แฮร์รี่กำลังใกล้จะร้องไห้ เขาก้มหัวให้แดร์ริลและขอโทษเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย

"คุณแดร์ริล ได้โปรดโทษผู้หญิงคนนี้ครับ!" แฮร์รี่พลันร้องขึ้นมาและชี้ไปที่เจด "มันเป็นเพราะเธอนั่นแหละ! มันเป็นเพราะเธอที่ทำให้ผมต้องคุกคามคุณชายแดร์ริล! ไสหัวไปซะ!"

เจดตัวสั่นเทิ้ม "แต่เรายังไม่ได้เซ็นสัญญาเลยนะ..."

เจดทำงานในบริษัทรับปรับปรุงสถานที่ และธาราแสงจัทร์แห่งนี้ก็กำลังต้องการการปรับปรุง มันเป็นโครงการใหญ่ที่จะโกยค่าคอมมิชชั่นมาให้เธออย่างน้อยหนึ่งล้านหากเธอเซ็นสัญญาสำเร็จ และด้วยความที่เธอไม่ได้เสนอข้อตกลงในฐานะบริษัท และเลือกที่จะรับงานด้วยตัวเอง ค่าคอมมิชชั่นที่ควรจะได้จากหนึ่งล้านเป็นอย่างต่ำอาจเพิ่มสูงขึ้นถึงสองล้าน! นี่จึงไม่ใช่การเจรจาธุรกิจที่เธอสามารถมองข้ามได้ มันมีเงินเดิมพันถึงหนึ่งถึงสองล้าน!

"เซ็นกับเท้าฉันนี่!" ดวงตาของแฮร์รี่แดงก่ำ เขาชี้ไปที่เจดแล้วสาปแช่งเธอเสียงดัง "ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันคงไม่ต้องข่มขู่คุณชายแดร์ริล! ช่างหัวสัญญาสิวะ มั่นใจได้เลยว่าฉันจะเข้าไปที่บริษัทของเธอแล้วบอกหัวหน้าเธอเรื่องที่เธอทำธุรกิจลับหลังพวกเขา! บริษัทเธอห้ามทำการติดต่องานเป็นการส่วนตัวนี่ งั้นก็นั่งรอการถูกฟ้องร้องได้เลย!"

ใบหน้าอันงดงามของเจดถึงกับซึดจนไร้สีบนหน้า!

เธอกัดริมฝีปากแน่น ถ้าบริษัทของเธอรู้เรื่องการติดต่องานส่วนตัวแล้วทำให้เธอขึ้นศาลล่ะก็ อย่างโชคดีที่สุดก็ต้องจ่ายค่าชดใช้ และในกรณีที่ร้ายที่สุดคือเธออาจต้องเข้าคุก!

"คุณแดร์ริล..." ในตอนนั้นเอง เจดกัดริมฝีปากก่อนจะเดินเข้าไปหาแดร์ริล เธอดึงแขนของเขาแล้วส่ายมันอย่างเขินอาย

"คุณแดร์ริล ฉันผิดไปแล้ว..." เสียงของเธอเบามาก มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้ยินมันหากไม่ฟังให้ดี

เธอไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าวันหนึ่งต้องมาขอโทษคนไม่มีอะไรดีแบบเขา! มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะมาก้มหัวและออดอ้อนเจ้าขี้แพ้น่าสิ้นหวังนี่!

แดร์ริลยังคงไร้การสนองใด ๆ เขายิ้มและมองไปที่เธอ "เธอไม่ได้เพิ่งบอกให้ฉันคุกเข่าลงแล้วเรียกเธอว่าหม่ามี๊หรอกเหรอ?"

"ฉันทำพลาดไป ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ามันผิด" เจดกัดริมฝีแน่นจนแทบจะเลือดไหล

"ฉันจะคุกเข่า" เธอประสานมือของเธอแน่น ศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของเธอไร้ค่าในสถานการณ์นี้ เธองอเข่าลงช้า ๆ เพื่อที่จะคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล

"คุณแดร์ริล ฉันขอร้อง ได้โปรดอภัยให้ฉันด้วยค่ะ" เจดจับขากางเกงของแด์ริลไว้และกล่าวเสียงอ่อน "คุณแดร์ริล ถ้าหากบริษัทของฉันรู้ว่าฉันติดต่อธุรกิจเองเป็นการส่วนตัว ผลที่ฉันจะได้รับนั้นร้ายแรงมาก ฉันขอร้อง ได้โปรดช่วยฉันด้วย เห็นแก่ลิลี่เถอะ..."

"ได้สิ" แดร์ริลตอบเสียงห้วน "แต่เธอควรจะเรียกฉันว่าอะไรนะ?"

ในขณะที่แดร์ริลพูด เขาก็ใช้มือป้องไปที่หูแล้วโน้มตัวลงเพื่อฟังเจด

เธอหนาวไปถึงกระดูกแม้ว่าจะกำลังคุกเข่าอยู่ ทำไมเธอถึงจะไม่เข้าใจว่าแดร์ริลหมายความว่าอะไร?

"แด...แด...แดดดี้" เจดกัดริมฝีปากแน่นแล้วกระซิบออกมา

ใบหน้าของเธอพลันเปลี่ยนเป็นสีแดง แดร์ริลคือคนที่เจดดูหมิ่นที่สุด แค่เธอเห็นเข้าก็ทำให้เธอรู้สึกป่วยแล้ว! แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่ในตอนนี้ เธอจำเป็นต้องโยนทุกความทะนงตนที่มีทิ้งไปเมื่ออยู่ต่อหน้าแดร์ริล

"ต่อไปเธอก็ต้องเรียกฉันแบบนั้นเหมือนกัน เข้าใจไหม?" แดร์ริลถามพร้อมกับแสยะยิ้ม

เจดพยักหน้าซ้ำไปซ้ำมา

"แล้วก็ ฉันไม่อยากให้ลิลี่รู้ตัวตนที่แท้จริงของฉัน" แดร์ริลหยิบบุหรี่ออกมา เขาจุดมัน และสูบเข้าไปเต็มปอด "เธอรู้ว่าต้องทำอะไร ใช่ไหม?"

"ใช่ค่ะ ใช่" เจดตอบและเหลือบมองแดร์ริล "ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ แดดดี้ ฉันจะไม่ปริปากพูดอะไรสักคำเกี่ยวกับเรื่องในวันนี้"

แดร์ริลพยักหน้าด้วยความพึงพอใจก่อนจะโบกมือเป็นสัญลักษณ์ว่าเธอควรออกไปได้แล้ว

"นายน้อยรอง ผมผิดพลาดในการสั่งสอนลูกบุญธรรม..."

แซมสันก้มหัวให้แดร์ริลหลงัจากที่ทุกคนออกจากห้องไปแล้ว

ในเวลาเดียวกัน เวย์น, เฟลิกซ์, เอมิลี่, และซิกฟลีด ทั้งหมดเดินเข้ามาและก้มหัวให้เขา

"นายน้อยรอง เมื่อหลายปีก่อนพวกเราไม่มีอะไรเลย" เอมิลี่เดินเข้ามาอีกก้าว "ถ้ามันไม่ใช่เพราะคุณ พวกเราคงไม่มีวันนี้ เมื่อเรารู้ว่าคุณอยู่ที่นี่วันนี้ เราจึงเตรียมของขวัญไว้ให้ค่ะ"

เธอหญิงกล่องออกมาในขณะที่พูด

โพเซีย เอเลแกนซาของเอมิลี่นั้นมีความเชี่ยวชาญด้านผลิตภัณฑ์เสริมความงาม โพเซีย เอเลแกนซาเป็นแบรนด์ที่ประสบความสำเร็จและเป็นที่รู้จักในตลาดดี

สามปีก่อน เธอเป็นแค่คนแจกใบปลิวตามถนน วันหนึ่ง เธอเกิดไปทำให้รถของแดร์ริลเป็นรอยเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่แทนที่เธอจะหนีไป เธอกลับรออยู่ทั้งคืนเพื่อคอยแดร์ริลกลับมา

ในเหตุการณ์ครั้งนั้น แดร์ริลจึงรู้ว่าเธอเป็นคนที่ดี และให้เงินเธอ 300,000 บาทเพื่อนำไปสร้างธุรกิจของตัวเอง เวลาผ่านไปไวเหมือนพริบตา มันก็ผ่านมาแล้วกว่าห้าปีตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้น

เอมิลี่เปิดกล่องออก ซึ่งข้างในกล่องบรรจุม้วนกระดาษเอาไว้

ทันทีที่เธอคลี่มันออก แดร์ริลพลันสูดหายใจด้วยความตะลึง!

มันคืองานอักษรวิจิตรที่ดูค่อนข้างเก่าแก่ มีข้อความจารึกเขียนไว้ว่า: วัง ซีจือ!*

นั่นมัน...นั่นมัน...งานเขียนพู่กันของวัง ซีจือ?!

ม้วนงานเขียนที่เป็นข่าวดังหลังจากการถูกประมูลไปโดยเศรษฐีชาวจีนนิรนาม!

"พวกเรารู้ว่านายน้อยรองโปรดปรานในวัตถุโบราณ งานภาพวาด และงานวิจิตรอักษร พวกเราจึงร่วมเงินกันแล้วซื้อมันมาจากนักสะสม" เฟลิกซ์อธิบายด้วยความขบขัน ฟันขาว ๆ ที่ตัดกับผิวสีแทนของเขานั้นค่อนข้างดูเตะตาทีเดียว

"นายน้อยรองครับ อีกสามวันจะถึงวันเกิดของคุณแล้วใช่ไหม? นี่คือของขวัญวันเกิดจากพวกเราที่มอบให้คุณครับ?"

วันเกิด?

แดร์ริลเอามือก่ายหน้าผาก เขาลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท

วันเกิดของเขาเป็นวันเดียวกับของคุณย่าลินดัน ซึ่งกำลังจะถึงในอีกสามวัน

ไม่มีใครจำวันเกิดของเขาได้เลยในสามปีที่ผ่านมา ทุก ๆ คนล้วนเฉลิมฉลองในวันเกิดของคุณย่าลินดัน และแดร์ริลเพียงได้รับประโยชน์จากการเกิดวันเดียวกับเธอ

มันค่อนข้างน่าประหลาดใจที่มีคนยังจำวันเกิดของเขาได้

...

คาเฟ่แห่งหนึ่งในเมืองตงไห่

แอชตันนั่งอยู่ต่อหน้าลิลี่

เขายังไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่เขาล้มละลายต่อลิลี่

"ผมตัดสินใจแล้ว หนูน้อยลิลี่ ผมจะประกาศเรื่องการขอแต่งงานกับเหล่าลินดันในงานวันเกิดของคุณย่าลินดัน!" แอชตันมองไปที่ลิลี่ผู้น่ารัก

*วัง ซีจือ เป็นศิลปินนักเขียนอักษรวิจิตรชื่อดังของจีนในสมัยราชวงศ์จิ้น (265-420)

Related chapters

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 12

    "คุณ.." ลิลี่ขมวดคิ้วลงเมื่อได้ยินแอชตันพูดถึงเรื่องการขอแต่งงาน "ลืมมันไปซะเถอะ ฉันยังไม่หย่า"ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะเป็นขี้แพ้ แต่เขาก็ทำงานหนักมาตลอดไม่กี่ปีนี้ และยังทำหน้าที่ในเรื่องงานบ้านได้อย่างดี เขามักถูกบ่นทุกครั้งที่เขาทำงานพลาด แต่เขาก็ไม่เคยแม้แต่ปริปากบ่นแม้แต่สุนัขยังมีความรู้สึก ไม่ต้องพูดถึงมนุษย์แดร์ริลยังให้เธอยืมเงินห้าล้าน ทำให้บริษัทหลุดพ้นจากสถานการณ์ตึงเครียด และนอกจากนั้น แดร์ริลใช้เงินทั้งหมดที่เขาเก็บไว้นานเป็นปี ๆ เพื่อให้หลุดพ้นจากความอับอายตอนที่วิลเลียมเสนอวิธีต่างคนต่างจ่ายที่โรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ลแอชตันมองไปที่ความน่ารักของเธอ "หนูน้อยลิลี่ ผมด้อยกว่าแดร์ริลตรงไหนกัน? เขาเป็นไอ้ขี้แพ้! คุณไม่ต้องห่วงนะ ผมจะเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่สำหรับวันเกิดคุณย่า และจะอวยพรให้เธอมีความสุข! เธอจะต้องดีใจกับของขวัญแน่ ๆ ผมจะขอคุณแต่งงานเมื่อถึงเวลา และผมมั่นใจว่าคุณย่าจะไม่ปฏิเสธแน่"ลิลี่เพียงจิบกาแฟอย่างผ่อนคลาย กฏของตระกูลลินดันนั้นเข้มงวดมาก และคุณย่าเคยให้คำขาดไว้ว่า หากเธอชอบแอชตัน ลิลี่จะต้องหย่ากับแดร์ริลลิลี่นั้นมองว่าแดร์ริลเป็นขี้แพ้อย่างแท้จริง แต่ก็ไม

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 13

    "วันวาเลนไทน์กำลังมาถึง ลิลี่ มันคงจะเหมือนฝันเลยถ้าฉันได้รับเครื่องสำอางคราวน์ไลน์ของโพเซีย เอเลแกนซา สักชุด" เฟบี้กล่าวกับลิลี่"เธอน่ะเหรอ? ฝันไปเถอะ" ลิลี่กล่าวพร้อมรอยยิ้มในปัจจุบัน โพเซีย เอเลแกนซา คราวน์ไลน์ นั้นมีราคาที่สูงเป็นพิเศษ และยังถูกจำกัดไว้ที่ 520 ชุด ซึ่งคงถูกขายหมดไปแล้ว ใครก็ตามที่หามันมาได้ย่อมต้องเป็นคนที่มาจากครอบครัวใหญ่และมีเส้นสายที่กว้างขวาง ตระกูลเล็ก ๆ แบบลินดันไม่มีโอกาสแม้แต่น้อยในการครอบครองมัน"เอาล่ะ พอได้แล้ว" ลิลี่หัวเราะคิกคัก "เราไปซื้อเสื้อผ้าสักชุดสองชุดกันเถอะ งานฉลองวันเกิดของคุณย่ากำลังจะถึงแล้ว เราต้องแต่งตัวให้ดีในงาน"เฟบี้พยักหน้า พวกเธอทั้งสองจับมือกันเดินเข้าร้านไปวันต่อมาที่บริษัทแพลทินัมแดร์ริลที่นั่งอยู่ในห้องทำงานของผู้จัดการทั่วไปก็ลุกขึ้น กว่าพวกเขาจะจบการดื่มกันเมื่อคืนก็ปาเข้าไปตีสอง เขาไม่กล้าจะกลับไปที่บ้าน เขาจึงเลือกที่จะนอนที่บริษัทแทนโทรศัพท์ของเขาพลันสั่น เขาเลื่อนเปิดมันและพบว่ามันคือข้อความจากแม่ยายของเขา ซาแมนธา'เดี๋ยวนี้แกเริ่มไม่กลับบ้านแล้วสินะ ใช่ไหม? งั้นถ้าแกไม่อยากอยู่ที่บ้าน ก็ไม่ต้องกลับมาอีกแล้วก

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 14

    "คิดให้ดี ลิลี่ คิดถึงการถูกดูหมิ่นเหยียดหยามที่ลูกต้องเจอหลังจากแต่งงานกับแดร์ริล" ซาแมนธากล่าวด้วยความเย็นชา "เราต้องแบ่งเสื้อผ้าและอาหารให้เขาตลอดระยะเวลาสามปีที่ลูกแต่งงานกับเขา อย่างน้อยเขาก็ยังทำตัวเหมาะสมในการให้ยิมเงินห้าล้านเพื่อช่วยบริษัทให้รอดจากการขาดทุน ถือว่าเราหมดสิ้นหนี้กันแล้ว และทั้งหมดที่แม่ต้องการคือให้ลูกไปจากไอ้ขี้แพ้นั่นซะ""แม่..." ลิลี่กัดริมฝีปากของเธอ"อีกอย่าง แอชตันโทรหาแม่บอกว่าเขาจะมางานวันเกิดคุณย่าด้วย" ซาแมนธากล่าวต่อ "เขากล่าวว่า เขาจะเตรียมของขวัญพิเศษที่คุณย่าจะต้องชอบ ลูกต้องคู่กับเขาถ้าคุณย่าชอบเขา"ในขณะที่เธอกำลังกล่าว เธอสังเกตเห็นชายคนหนึ่งกำลีงเดินเข้ามาจากระยะไกล เขาสวมสูมและรองเท้าหนัง ถือกระเป๋าเสื้อผ้าในมือ ชายคนนี้คือเวนท์เวิร์ธ บิดาของลิลี่ลิลี่และซาแมนธาเดินเข้าไปหาเพื่อต้อนรับเขา หลังจากนั้นทั้งครอบครัวก็พูดคุยและหีวเราะไปตลอดทางออกจากสนามบินเมื่อกลับมาที่บ้าน ซาแมนธาปรุงมื้ออาหารที่เลิศหรู ปกติแล้วการทำอาหารจะเป็นหน้าที่ของแดร์ริล และเธอก็ไม่ได้ทำอาหารมานานแล้ว มันจึงไม่น่าแปลกใจที่เธอจะยังคงมีรูปร่างที่ดีแม้จะอยู่ในวัยนี้ที

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 15

    เธอสวมชุดเดรสเข้ารูป เอลซ่ายืนอยู่ที่หน้าทางเข้าบริษัทแพลทินัม ไม่เพียงแค่เสน่ห์ดึงดูดของเธอ แต่ปาปารัสซีจำนวนมากก็ถ่ายรูปของเธอเพราะคิดว่าเธอเป็นดาราเด่นคนใหม่เช่นกันแม้แต่พนักงานรักษาความปลอดภัยเองก็ยังคิดว่าเอลซ่าเป็นดาราและเตือนกันไม่ให้ใครไปหยุดเธอ เธอเดินตรงขึ้นไปยังห้องทำงานของประธาน จนได้พบกับเพิร์ลที่เดินออกมาในขณะที่เธอกำลังจะเคาะประตูและเข้าไปเพิร์ลกำลังจะไปรินชาใหม่ให้แดร์ริลในตอนนั้น ในตอนที่เธอเปิดประตูแล้วแล้วพบเอลซ่า เธอก็ไล่เอลซ่าออกไปนอกตึกทันทีหลังจากรู้ว่าเธอถูกส่งมาจากตระกูลลินดันมีใครไม่รู้ว่าเอลซ่าเป็นใครด้วยหรืออย่างไร? เธอเป็นหญิงงามที่มีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ มีคนมากมายตามจีบเธอและเธอก็ปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด ยังไงก็ตาม ในวันนั้น เธอได้รับรู้ประสบการณ์ของการถูกปฏิเสธเองบ้างเป็นครั้งแรก และเธอรู้สึกว่ามันน่าหงุดหงิดมากทีเดียวหญิงชรายิ่งกว่าเป็นกังวลเมื่อเธอได้รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น----วันต่อมา ที่คฤหาสน์ตระกูลลินดันมันเป็นวันเกิดของคุณย่าลินดัน ทั้งคฤหาสน์เต็มไปด้วยชีวิตชีวาสมาชิกตระกูลทุกคนรีบกลับมาทันที และข่าวคุณย่าลินดันอายุครบ 70 ปีก็กระจายไปทั่ว

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 16

    หลังจากผ่านไปมากกว่าครึ่งชั่วโมง เกือบทุก ๆ คนได้มอบของขวัญให้หญิงชราแล้ว แม้ว่าจะไม่ใช่ทุกชิ้นที่มีราคาแพง แต่พวกมันก็ไม่ได้มีราคาถูกเลยเช่นกัน ไม่มีชิ้นไหนที่ราคาต่ำกว่า 200,000 บาทและมันก็เหมาะสมที่จะกล่าวว่าของขวัญของเอลซ่านั้นเป็นของที่น่าจดจำมันคือกำไลหยกคู่หนึ่ง คุณภาพของมันเรียกได้ว่าไร้ที่ติ ความงามของมันเกินกว่าจะพรรณนาหลังจากเห็นมัน คุณย่าลินดันก็ชอบมันมาก เธอกล่าวชมเอลซ่าไม่หยุดปาก หลังจากรับกำไลหยกมา คุณย่าลินดันก็กล่าวกับทุกคน "อย่างไรก็ตาม เอลซ่าก็เป็นคนที่อายุมากที่สุดในบรรดาเด็กรุ่นใหม่ของตระกูลลินดัน และเธอก็เอาใจใส่มาก เธอยังไม่มีแฟนหนุ่ม เพราะฉะนั้นหากใครที่คิดไว้ว่าจะเเต่งงาน เชิญเป็นแขกของดิฉันได้เลย แน่นอนใครคนนั้นต้องไม่หัวแข็งและดื้อรั้น ยังไงก็ตาม หากใครต้องการเป็นสามีของเธอ คุณต้องมีคุณสมบัติของสามีที่ดีพร้อมเสียก่อน"ผิวขาวผ่องของเอลซ่าพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงหลังจากได้ยินคำพูดของหญิงชรา แขกหลาย ๆ ท่าน รู้สึกว่าตนถูกล่อลวงแล้วเรียบร้อยเอลซ่านั้นงดงามและครอบครองฐานะในตระกูลลินดันสูง เธอแทบจะอยู่ในระดับของเทพธิดาเลยทีเดียวในตอนนั้น เอลซ่านั่งข้างแดร์ริล

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 17

    "มานี่สิ ให้ฉันดูมันหน่อย"หญิงชราเริ่มกระสับกระส่ายและสั่งอย่างแผ่วเบา เพื่อให้ลูกหลานหลีกทางให้เธอเธอปรับแว่นอ่านหนังสือของเธอให้เข้าที่แล้วจ้องมองมันตาไม่กะพริบช่างเป็นเส้นทรงพลัง! งดงามและนุ่มนวล! นี่มันผลงานชิ้นเอก!"ฉันค่อนข้างมั่นใจว่ามันไม่ใช่ของเลียนแบบ" โคล้ดยกนิ้วโป้งให้ เขาดูจะตื่นเต้นไม่น้อย "ฉันไม่คาดคิดว่าจะพบเจองานของวัง ซีจือ ที่นี่!""ใช่! มันพบได้ในพิพิธภัณฑ์เท่านั้น!""มันสวยงามมาก ความสามารถในการสร้างชิ้นงานของเขานั้นเหมาะสมที่จะถูกเรียกว่า ปราชญ์แห่งงานวิจิตรอักษร!"ทุกคนเอ่ยชมไม่หยุดปาก และคุณย่าลินดันก็ยิ่งกว่าตื่นเต้น!"เอาล่ะ เอาล่ะ เอาล่ะ!" คุณย่ากล่าวซ้ำอยู่สามครั้งก่อนจะเก็บม้วนงานเขียนไป เธอสั่งคนรับใช้ของเธอ "นำกล่องนี้ไป ต้องมั่นใจว่าถือมันอย่างเบามือ และวางมันลงดี ๆ !""ค่ะ" คนรับใช้พยักหน้าและรีบทำตามคำสั่ง เธอถือมันอย่างระวังมาก และพยายามไม่ใช้แรงมากเกินไป ทุกคนกล่าวว่ามันคืองานของวัง ซีจือ ที่มีคุณค่ามากมายมหาศาล ถ้าพวกไปทำมันพังล่ะก็ พวกเขาไม่รู้เลยว่าจะจ่ายค่าชดเชยได้หมดหรือเปล่า?!ในอีกด้านหนึ่ง ลิลี่กัดริมฝีปากแน่นและรู้สึกอบอุ่นในใจแ

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 18

    "ขยะ?"อีวอนรู้สึกว่าคำอธิบายนั้นน่าสนใจ ถ้าเธอเดาไม่ผิด กล่องนี้ต้องถูกใช้ในวังหลวงจากสมัยราชวงศ์ชิง ในรัชสมัยของจักรพรรดิเฉียนหลง วัสดุที่ใช้ทำกล่องใบนี้มีค่าสูงมาก และมีความเป็นไปได้สูงที่มันจะเป็น ด้ายทองคำหนานมู่แม้ว่ามันจะชัดเจนว่ากล่องนั้นมีความสึกกร่อนตามกาลเวลา และดูผุพังไม่น้อย แต่ความประณีตในชิ้นงานนั้นยิ่งตรวจสอบใกล้ ๆ ก็พบว่ามันยิ่งงดงามขึ้นเรื่อย ๆลำพังแค่ตัวกล่องก็มีราคานับแสนแล้ว แต่มันถูกทำราวกับเป็นขยะ?!และด้วยนิสัยจากอาชีพที่ทำ อีวอนเปิดกระเป๋าและนำแว่นขยายสีเขียวพาสเทลออกมาตระกูลยังนั้นทำธุรกิจวัตถุโบราณมาหลายต่อหลายรุ่น บางครั้งก็ไปพบเข้ากับวัตถุล้ำค่าจากข้างถนน มันจึงเป็นเรื่องจำเป็นที่จะต้องพกแว่นขยายไปไหนมาไหหนด้วยเสมอ"ประธานยัง คุณกำลังทำอะไรอยู่?"หญิงชราถามอย่างช่วยไม่ได้ "นี่มันก็แค่ขยะ เดี๋ยวคนรับใช้จะมาเก็บมันไปทิ้งถังขยะแล้ว"อีวอนยังคงเงียบ เธอกำลังวิเคราะห์กล่องไม้ด้วยแว่นขยายของเธอ หยดเหงื่อถึงกับไหลออกมาจากหน้าผากของเธอ!มันมีมังกรทองถูกสลักบนกล่อง!แม้ว่ามันจะผ่านการกระทบกระทั่งมาหลายปี แต่ภายใต้การมองผ่านแว่นขยาย ข้อเท็จจริงที่ไม่อาจป

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 19

    ในขณะที่อีวอนกำลังจะต่อบทสนทนากับแดร์ริลนั้น คุณย่าลินดันก็ยิ้มและเดินเข้ามาหาลิลี่ในขณะที่กำลังถือแก้วไวน์ไปด้วยทุกคนถึงกับหยุดทานอาหารเมื่อพวกเขาเห็นหญิงชราเดินมาทางนี้"หนูน้อยลิลี่ ย่าอยากจะถามหลานสักหน่อย" หญิงชรากล่าวอย่างเชื่องช้า"ถามได้เลยค่ะคุณย่า" ลิลี่กล่าวคุณย่าลินดันพยักหน้า "หนูน้อยลิลลี่ ในเมื่อวันนี้เป็นวันเกิดของย่า หลานสัญญาได้ไหมว่าหลานจะไปเจรจากับทางบริษัทแพลทินัม? เราจะทำเงินได้มหาศาลถ้าได้รับมอบหน้าที่ในการดูแลรูปลักษณ์ของจีเซลล์ หลานตกลงไหม?""นี่..."ลิลี่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง แต่เธอก็แอบมองไปที่แดร์ริลก่อนหน้านี้ผลงานจากความพยายามในการทำข้อตกลงร่วมมือกับบริษัทแพลทินัมนั้นได้ถูกวิลเลียมฉกเอาไป ซึ่งทำให้เธออารมณ์เสียมากแดร์ริลได้บอกให้เธอปฏิเสธคำขอของคุณย่าลินดันแน่นอน เธอเห็นแดร์ริลส่ายศรีษะลิลี่กัดฟันของเธอ ถ้าเธอเชื่อฟังคนขี้แพ้ล่ะก็ เธอจำเป็นต้องปฏิเสธหญิงชราต่อหน้าคนมากมาย..."ได้ค่ะ คุณแม่" ซาแมนธายืนขึ้นกะทันหัน "ฝากเรื่องนี้ให้หนูน้อยลิลี่ได้เลย เธอจะทำตามที่คุณแม่คาดหวัง!""เยี่ยม!" หญิงชรายิ้มในตอนนั้นเอง ไม่มีใครคาดคิดว่าแดร์ริลที่น

Latest chapter

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2090

    ”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2089

    สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2088

    ”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2087

    จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2086

    ”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2085

    แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2084

    ”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2083

    ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั

  • คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์   บทที่ 2082

    ”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ

DMCA.com Protection Status