บทที่ 16

หลังจากผ่านไปมากกว่าครึ่งชั่วโมง เกือบทุก ๆ คนได้มอบของขวัญให้หญิงชราแล้ว แม้ว่าจะไม่ใช่ทุกชิ้นที่มีราคาแพง แต่พวกมันก็ไม่ได้มีราคาถูกเลยเช่นกัน ไม่มีชิ้นไหนที่ราคาต่ำกว่า 200,000 บาท

และมันก็เหมาะสมที่จะกล่าวว่าของขวัญของเอลซ่านั้นเป็นของที่น่าจดจำ

มันคือกำไลหยกคู่หนึ่ง คุณภาพของมันเรียกได้ว่าไร้ที่ติ ความงามของมันเกินกว่าจะพรรณนา

หลังจากเห็นมัน คุณย่าลินดันก็ชอบมันมาก เธอกล่าวชมเอลซ่าไม่หยุดปาก หลังจากรับกำไลหยกมา คุณย่าลินดันก็กล่าวกับทุกคน "อย่างไรก็ตาม เอลซ่าก็เป็นคนที่อายุมากที่สุดในบรรดาเด็กรุ่นใหม่ของตระกูลลินดัน และเธอก็เอาใจใส่มาก เธอยังไม่มีแฟนหนุ่ม เพราะฉะนั้นหากใครที่คิดไว้ว่าจะเเต่งงาน เชิญเป็นแขกของดิฉันได้เลย แน่นอนใครคนนั้นต้องไม่หัวแข็งและดื้อรั้น ยังไงก็ตาม หากใครต้องการเป็นสามีของเธอ คุณต้องมีคุณสมบัติของสามีที่ดีพร้อมเสียก่อน"

ผิวขาวผ่องของเอลซ่าพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงหลังจากได้ยินคำพูดของหญิงชรา แขกหลาย ๆ ท่าน รู้สึกว่าตนถูกล่อลวงแล้วเรียบร้อย

เอลซ่านั้นงดงามและครอบครองฐานะในตระกูลลินดันสูง เธอแทบจะอยู่ในระดับของเทพธิดาเลยทีเดียว

ในตอนนั้น เอลซ่านั่งข้างแดร์ริล เพราะที่นั่งในงานวันเกิดนั้นถูกจัดเรียงตามลำดับชั้น ต้องบอกเลยว่าแดร์ริลนั้นโชคดีมากที่ได้นั่งโดยมีหญิงงามขนาบข้าง ลิลี่นั้นนั่งทางขวาของเขา และเอลซ่านั้นนั่งอยู่ทางซ้าย

แดร์ริลนั้นพยักหน้ากับตัวเองเมื่อเห็นเอลซ่ามอบกำไลเป็นของขวัญก่อนหน้านี้

"กำไลนั่นน่าสนใจ" แดร์ริลนั้นพึมพำกับตัวเขาเอง "หยกจักรพรรดิเขียวเหมันต์ ของดีนี่"

หยกจักรพรรดิเขียวเหมันต์นั้นเป็นชื่อเรียกของหยกเขียวที่หายากและงดงาม มันถูกธรรมชาติสร้างมาให้มีคุณภาพเยี่ยมที่สุด มีความโปร่งแสงสูง มีเนื้อที่เรียบเนียน สัมผัสที่ละเอียดอ่อนและมีความน่าดึงดูดอย่างโดดเด่น กำไลคู่นี้ไม่มีทางมีราคาต่ำกว่า 400,000 บาทแน่นอน

เอลซ่านั่งอยู่ข้าง ๆ แดร์ริลในขณะที่เขาพึมพำ คิ้วของเธอขมวดลงและเธอต้องหันไปมองเขาอย่างช่วยไม่ได้

เธอและแดร์ริลเป็นคนที่อยู่คนละโลก ในขณะที่เธอเป็นเทพธิดาที่ใคร ๆ ก็ยกย่อง ส่วนเขาก็เป็นลูกเขยจน ๆ ที่แต่งเข้าบ้านภรรยา เธอเพิ่งจะนึกได้ว่าเธอไม่เคยคุยกับเขาเลยตั้งแต่ที่เขา 'แต่งงาน' เข้ามาในตระกูลลินดัน

ในจุดนั้นเอง ยังไงก็ตาม เอลซ่าช่วยไม่ได้ที่จะต้องถามอย่างสงสัย "นายรู้ว่ามันคือหยกจักรพรรดิเขียวเหมันต์?"

เอลซ่าประหลาดใจมาก ไม่มีใครในตระกูลลินดันคาดคิดมาก่อนว่าแดร์ริลจะรู้จักกำไลหยกเขียวและต้นกำเนิดของมัน

เขาพยักหน้าแล้วถาม "คุณจ่ายไปเท่าไหร่สำหรับกำไลนั่น?"

"หกแสน" เอลซ่าตอบ

แดร์ริลส่ายหัว "มันแพงเกินไป ราคาสูงที่สุดของมันคือ 400,000 บาทเท่านั้น"

"ทำไม?"

ความสงสัยของเอลซ่าพลันถูกกระตุ้นขึ้น กำไลนี้ถูกขายโดยเพื่อนสนิทของเธอ ผู้ซึ่งกล่าวว่าเขาขายในราคาที่ไม่ได้กำไรเลยสักนิด

แดร์ริลอธิบายด้วยเสียงเบา ๆ "มันมีหลายปัจจัยที่ใช้ในการพิจารณาเพื่อประเมินคุณภาพของหยกจักรพรรดิ ความบริสุทธิ์, สี, พื้นผิว และความสม่ำเสมอของชิ้นหยก กำไลของคุณผ่านนั้นเงื่อนไขสามข้อแรก แต่ปัญหาอยู่ที่ความสม่ำเสมอของมัน สีของมันกระจายตัวไม่เท่ากัน ราคาในตลาดของมันควรอยู่ที่สี่แสนห้าหมื่น ถ้าคุณซื้อมันมาจากคนรู้จัก งั้นมันก็ควรถูกขายที่ราคาสี่แสนถึงจะเหมาะที่สุด ถ้ามันเกินราคานี้ คน ๆ นั้นกำลังทำกำไรกับคุณ"

เอลซ่าจ้องไปที่แดร์ริลตาไม่กะพริบ!

แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญยังไม่กล้าจะสรุปข้อสรุปออกมาแบบนี้เลย!

แดร์ริลที่เป็นเพียงแค่ไอ้ขี้แพ้ในสายตาของคนอื่น ทำไมเขาถึงมีความรู้พวกนี้ด้วย?

"คุณย่าลินดัน นี่ของขวัญของผมครับ!" ชายหนุ่มที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบดีเดินออกมา

ชายหนุ่มคนนี้คือหลานคนโตของตระกูลไวท์ ชื่อของเขาคือ ซาคารี ไวท์

เมื่อเขาเปิดกล่องของขวัญ แขกแทบทั้งหมดถึงกับตะลึงกับสิ่งที่อยู่ด้านในกล่อง

มันคือเช็ค!

1,314,520!

แม้ว่ามันจะเป็นการใช้ตัวเลขเล่นคำพ้องเสียงในภาษจีน ของคำว่า 'ฉันจะรักคุณไปตลอดชีวิต' แต่ของขวัญของเขาก็นับว่าแปลกใหม่ โดยเฉพาะเมื่อมันมีค่ามากกว่าหนึ่งล้าน!

"คุณย่า ผมต้องการจะขอเอลซ่าแต่งงานในวันนี้ ผมชื่นชมเธอมานานมากแล้วครับ" ซาคารีกล่าวอย่างชัดเจน

ฮือฮา! ความสนใจของทุกคนพลันมาบรรจบกันที่เอลซ่าทันที!

ในตอนนั้น เธอกำลังอยู่ระหว่างการพูดคุยกับแดร์ริลในเรื่องหยกเขียว และทั้งสองก็นั่งอยู่ข้าง ๆ กัน

ซาคารีถึงกับทนไม่ได้ เขาขอเอลซ่าแต่งงานแต่เธอกลับคุยกับแดร์ริลด้วยความสนใจเต็มที่ มันคงไม่เป็นไรถ้าเธอคุยกับคนอื่น แต่แดร์ริลนั้นเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นไอ้ขี้แพ้!

"ออกไปให้พ้นจากเอลซ่า!" ซาคารีที่กำลังโกรธชี้ไปที่แดร์ริลและตะโกนออกมา

แดร์ริลตอบสนองด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนที่เขาจะได้พูด เอลซ่าก็ยืนขึ้น "คุณย่า หนูต้องการเวลาคิดสำหรับการขอแต่งงาน"

มีคนอยู่ที่นี่มากเกินไป เอลซ่าไม่กล้าที่จะปฏิเสธซาคารีตรง ๆ แม้ว่าเขาจะฉลาดและมีความสามารถในด้านธุรกิจที่ยอดเยี่ยม แต่เขาเป็นพวกจิตใจคับแคบ ซึ่งไม่ใช่คนแบบที่เธอชอบ

หญิงชราเข้าใจเธอในทันทีและกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม "ครอบครัวของเราทั้งสองจะหารือในเรื่องการขอแต่งงานของเธอหลังจากงานเลี้ยงนี้จบลง"

ซาคารีจ้องมองไปที่แดร์ริลด้วยสายตาแดงก่ำ

มันคือรักแรกพบในตอนที่ซาคารีพบเอลซ่าครั้งแรก

เธอเป็นหญิงสาวที่รักสันโดษและเป็นการยากที่เพศตรงข้ามจะสามารถพูดคุยกับเธอได้ มันจึงเป็นเรื่องที่ไม่แปลกเลยที่ซาคารีจะโกรธเมื่อเห็นเธอพูดคุยกับแดร์ริลด้วยความสุข

"คุณย่า แอชตันมาที่นี่ครับ!" ใครบางคนพูดขึ้น

ทุกคนมองไปที่ประตู

เขาสวมสูทและเสยผมไปด้านหลัง แอชตันดูเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน เขาถือกล่องยาว ๆ ในมือและเดินตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว

"แอชตัน" หญิงชราทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม

มีข่าวลือหนาหูว่าแอชตันเตรียมของขวัญสุดพิเศษไว้และต้องการจะขอลิลี่แต่งงาน

ทุกคนจ้องมองกล่องของเขาตาไม่กะพริบ ความสงสัยของพวกเขาถูกกระตุ้นขึ้นมาสักพักแล้ว ว่ากันว่าของขวัญนี้จะทำให้คุณย่าลินดันสนใจมันมาก เพราะฉะนั้นคำถามก็คือ มันคือของขวัญอะไร ทำไมเขาถึงได้มั่นใจกับมันนัก?

แอชตันก้มหัวเล็กน้อย เขาดูมีเสน่ห์และสง่าราศี แต่ความจริงของเรื่อง ซึ่งมีเพียงเขาที่รู้ ก็คือเขามาถึงสุดปลายทางของถนนแล้ว ตระกูลดาร์บี้ตัดเขาออกจากสารบบและไล่เขาออกจากบริษัท

เขาได้ใช้เงินทุนทุกอย่างที่มีในการซื้อสูทดี ๆ เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิด เขาต้องทำสำเร็จเท่านั้นในวันนี้!

"คุณย่าครับ ผมมีบางอย่างจะพูดและผมจะพูดมันออกมาตรง ๆ" แอชตันเริ่มต้นอย่างช้า ๆ "ผมตกหลุมรักลิลี่ตั้งแต่แรกเห็น แต่เธอแต่งงานกับไอ้ขี้แพ้! แม้จะผ่านไปสามปีของการแต่งงาน เมืองตงไห่ก็ยังคงทำเหมือนการแต่งงานนี้เหมือนเรื่องตลก! เธอทนมาพอแล้ว และผมก็ไม่ต้องการให้เธอทรมานกับมันอีกต่อไป! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ ผมต้องประกาศความคิดนี้ออกไป"

แอชตันหายใจเข้าเต็มปอด "ผมต้องการแต่งงานกับลิลี่!"

โว้ว!

ฝูงชนพลันเดือดพล่านไปด้วยการพูดคุยประเด็นร้อนทันทีที่เขาพูดจบ!

นี่มันไม่ตรงไปหน่อยเหรอ? เขาไม่แม้แต่จะแสดงความเคารพต่อตัวแดร์ริลแม้แต่น้อย!

แต่จะว่าไป ทำไมถึงต้องให้เกียรติขยะแบบแดร์ริลด้วย? ไม่มีใครกลัวที่จะคุกคามเขาอยู่แล้ว

"ไม่กี่ปีที่ผ่านมา คนที่ผมคิดถึงมาตลอดคือหนูน้อยลิลี่" แอชตันกล่าวต่อ "ผมต้องการมอบทุกอย่างที่มีให้เธอ หลายปีแล้ว ผมสะสมเงินได้แค่สามสิบล้านด้วยความพยายามทั้งหมดที่ผมมี มันเป็นเพราะความรักที่ผมมีให้หนูน้อยลิลี่ ผมจึงขายบริษัทและซื้อคำสรรเสริญจากคริสตัลให้เธอ!"

อะไรนะ?!

ด้วยความตกตะลึง ทุกคนพลันก้มลงไปมองที่เท้าของลิลี่

รองเท้าส้นสูงอันสูงส่งและสง่างามพลันกลายเป็นเป้าสายตาของทุกคน! ความสมบูรณ์แบบและความสง่างามพุ่งเข้าตาของพวกเขาทันที! ความงามของมันไม่มีใครเทียบได้และมันก็เป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุดสำหรับสตรีทุกคน!

"คำสรรเสริญจากคริสตัลนี้มีราคาถึงสามสิบล้าน น่าทึ่งจริง ๆ..."

"ใช่ มันมีเพียงแค่เก้าสิบเก้าคู่ในโลก เธอไม่มีทางซื้อมันได้ถ้ามีเพียงแค่เงิน เธอต้องมีเส้นสายด้วย"

"ฉันอิจฉาจังเลย! ถ้าฉันมีส้นสูงคู่นั้น ฉันคงใส่มันเข้านอนด้วย..."

เหล่าสตรีเริ่มพูดคุยกันเรื่องคำสรรเสริญจากคริสตัล หญิงสาวคนใดที่บอกว่าตัวเองไม่อิจฉาคงต้องโกหกคำโตแน่ ๆ!

ในตอนนั้นเอง สาว ๆ รอบตัวแอชตันพลันจ้องเขาด้วยสายตาเป็นประกาย

ซาแมนธาและเวนท์เวิร์ธพยักหน้าซ้ำไปซ้ำมา พวกเขามีท่าทีพอใจเมื่อมองไปที่แอชตัน

แดร์ริลถึงกับขมวดคิ้วทันที ไอ้เวรแอชตันนั่นเป็นบ้าอะไร? เขาต้องหน้าหนาหน้าทนขนาดไหนถึงกล้าบอกว่าเขาเป็นคนที่ซื้อรองเท้านั่น นี่เขาบ้าไปแล้วรึไง?

ในตอนนั้นเอง แอชตันพลันก้มหัวลงอีกครั้ง "ในเมื่อวันนี้คือวันเกิดของคุณ คุณย่าครับ มันคงเป็นเรื่องที่ถูกต้องถ้าผมจะมอบของกำนัลให้คุณหลังจากขอแต่งงาน นี่คือของขวัญของผมครับ!"

แอชตันเปิดกล่องออกมาเมื่อเขาประกาศจบ

ว้าว!

พริบตาเดียว ทุกคนพลันฮือฮาด้วยความตกใจ!

"นี่...นี่มัน..."

ทุกคนพูดไม่ออก! แม้แต่หญิงชรายังยืนขึ้นโดยไม่รู้ตัวและเดินเข้าไปหาแอชตัน!

มันคือม้วนกระดาษในกล่อง!

แอชตันคลี่ม้วนกระดาษออกและกล่าวด้วยความภูมิใจ "ม้วนกระดาษนี้คืองานเขียนอักษรวิจิตรของวัง ซีจือ ผมซื้อมันมาในราคาสูงหลังจากขอร้องเพื่อน ผมทราบว่าคุณย่าชอบวัตถุโบราณ ผมจึงนำม้วนงานเขียนนี้มาให้เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของความเคารพสูงสุด"

อะไรนะ?!

แดร์ริลพลันยืนขึ้นจากเก้าอี้เช่นกัน

งานอักษรวิจิตรของวัง ซีจือ?

ของขวัญจากแซมสันและพวกก็เป็นงานอักษรวิจิตรแบบเดียวกันเป๊ะ ใช่ไหม?

มันแน่นอนอยู่แล้วว่าแซมสัน, เวย์น, และคนที่เหลือนั้นไม่กล้าที่จะให้ของปลอมกับเขาอยู่แล้ว! ดังนั้น ของจริงจึงอยู่ในการครอบครองของเขา ส่วนอันนั้น...

"นี่...นี่...ฉันไม่ได้ตาฝาดอยู่ ใช่ไหม?" หัวหน้าตระกูลไวท์ โคล้ด ไวท์ เขารีบเดินออกมาด้วยปากที่อ้าค้างของเขา!

ในฐานะของหัวหน้าตระกูลไวท์ โคล้ดนั้นสามารถเรียกได้ว่าเป็นผู้มีความรู้มาก แม้ว่าตอนนี้หัวใจของเขาจะเต้นโครมครามอยู่ก็ตาม! มันคืองานเขียนของวัง ซีจือ ปราญช์แห่งงานเขียนอักษร! ผลงานประพันธ์นี้อย่างน้อยก็มีมูลค่าไม่ต่ำกว่า 20 ล้าน!