"คิดให้ดี ลิลี่ คิดถึงการถูกดูหมิ่นเหยียดหยามที่ลูกต้องเจอหลังจากแต่งงานกับแดร์ริล" ซาแมนธากล่าวด้วยความเย็นชา "เราต้องแบ่งเสื้อผ้าและอาหารให้เขาตลอดระยะเวลาสามปีที่ลูกแต่งงานกับเขา อย่างน้อยเขาก็ยังทำตัวเหมาะสมในการให้ยิมเงินห้าล้านเพื่อช่วยบริษัทให้รอดจากการขาดทุน ถือว่าเราหมดสิ้นหนี้กันแล้ว และทั้งหมดที่แม่ต้องการคือให้ลูกไปจากไอ้ขี้แพ้นั่นซะ""แม่..." ลิลี่กัดริมฝีปากของเธอ"อีกอย่าง แอชตันโทรหาแม่บอกว่าเขาจะมางานวันเกิดคุณย่าด้วย" ซาแมนธากล่าวต่อ "เขากล่าวว่า เขาจะเตรียมของขวัญพิเศษที่คุณย่าจะต้องชอบ ลูกต้องคู่กับเขาถ้าคุณย่าชอบเขา"ในขณะที่เธอกำลังกล่าว เธอสังเกตเห็นชายคนหนึ่งกำลีงเดินเข้ามาจากระยะไกล เขาสวมสูมและรองเท้าหนัง ถือกระเป๋าเสื้อผ้าในมือ ชายคนนี้คือเวนท์เวิร์ธ บิดาของลิลี่ลิลี่และซาแมนธาเดินเข้าไปหาเพื่อต้อนรับเขา หลังจากนั้นทั้งครอบครัวก็พูดคุยและหีวเราะไปตลอดทางออกจากสนามบินเมื่อกลับมาที่บ้าน ซาแมนธาปรุงมื้ออาหารที่เลิศหรู ปกติแล้วการทำอาหารจะเป็นหน้าที่ของแดร์ริล และเธอก็ไม่ได้ทำอาหารมานานแล้ว มันจึงไม่น่าแปลกใจที่เธอจะยังคงมีรูปร่างที่ดีแม้จะอยู่ในวัยนี้ที
เธอสวมชุดเดรสเข้ารูป เอลซ่ายืนอยู่ที่หน้าทางเข้าบริษัทแพลทินัม ไม่เพียงแค่เสน่ห์ดึงดูดของเธอ แต่ปาปารัสซีจำนวนมากก็ถ่ายรูปของเธอเพราะคิดว่าเธอเป็นดาราเด่นคนใหม่เช่นกันแม้แต่พนักงานรักษาความปลอดภัยเองก็ยังคิดว่าเอลซ่าเป็นดาราและเตือนกันไม่ให้ใครไปหยุดเธอ เธอเดินตรงขึ้นไปยังห้องทำงานของประธาน จนได้พบกับเพิร์ลที่เดินออกมาในขณะที่เธอกำลังจะเคาะประตูและเข้าไปเพิร์ลกำลังจะไปรินชาใหม่ให้แดร์ริลในตอนนั้น ในตอนที่เธอเปิดประตูแล้วแล้วพบเอลซ่า เธอก็ไล่เอลซ่าออกไปนอกตึกทันทีหลังจากรู้ว่าเธอถูกส่งมาจากตระกูลลินดันมีใครไม่รู้ว่าเอลซ่าเป็นใครด้วยหรืออย่างไร? เธอเป็นหญิงงามที่มีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ มีคนมากมายตามจีบเธอและเธอก็ปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด ยังไงก็ตาม ในวันนั้น เธอได้รับรู้ประสบการณ์ของการถูกปฏิเสธเองบ้างเป็นครั้งแรก และเธอรู้สึกว่ามันน่าหงุดหงิดมากทีเดียวหญิงชรายิ่งกว่าเป็นกังวลเมื่อเธอได้รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น----วันต่อมา ที่คฤหาสน์ตระกูลลินดันมันเป็นวันเกิดของคุณย่าลินดัน ทั้งคฤหาสน์เต็มไปด้วยชีวิตชีวาสมาชิกตระกูลทุกคนรีบกลับมาทันที และข่าวคุณย่าลินดันอายุครบ 70 ปีก็กระจายไปทั่ว
หลังจากผ่านไปมากกว่าครึ่งชั่วโมง เกือบทุก ๆ คนได้มอบของขวัญให้หญิงชราแล้ว แม้ว่าจะไม่ใช่ทุกชิ้นที่มีราคาแพง แต่พวกมันก็ไม่ได้มีราคาถูกเลยเช่นกัน ไม่มีชิ้นไหนที่ราคาต่ำกว่า 200,000 บาทและมันก็เหมาะสมที่จะกล่าวว่าของขวัญของเอลซ่านั้นเป็นของที่น่าจดจำมันคือกำไลหยกคู่หนึ่ง คุณภาพของมันเรียกได้ว่าไร้ที่ติ ความงามของมันเกินกว่าจะพรรณนาหลังจากเห็นมัน คุณย่าลินดันก็ชอบมันมาก เธอกล่าวชมเอลซ่าไม่หยุดปาก หลังจากรับกำไลหยกมา คุณย่าลินดันก็กล่าวกับทุกคน "อย่างไรก็ตาม เอลซ่าก็เป็นคนที่อายุมากที่สุดในบรรดาเด็กรุ่นใหม่ของตระกูลลินดัน และเธอก็เอาใจใส่มาก เธอยังไม่มีแฟนหนุ่ม เพราะฉะนั้นหากใครที่คิดไว้ว่าจะเเต่งงาน เชิญเป็นแขกของดิฉันได้เลย แน่นอนใครคนนั้นต้องไม่หัวแข็งและดื้อรั้น ยังไงก็ตาม หากใครต้องการเป็นสามีของเธอ คุณต้องมีคุณสมบัติของสามีที่ดีพร้อมเสียก่อน"ผิวขาวผ่องของเอลซ่าพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงหลังจากได้ยินคำพูดของหญิงชรา แขกหลาย ๆ ท่าน รู้สึกว่าตนถูกล่อลวงแล้วเรียบร้อยเอลซ่านั้นงดงามและครอบครองฐานะในตระกูลลินดันสูง เธอแทบจะอยู่ในระดับของเทพธิดาเลยทีเดียวในตอนนั้น เอลซ่านั่งข้างแดร์ริล
"มานี่สิ ให้ฉันดูมันหน่อย"หญิงชราเริ่มกระสับกระส่ายและสั่งอย่างแผ่วเบา เพื่อให้ลูกหลานหลีกทางให้เธอเธอปรับแว่นอ่านหนังสือของเธอให้เข้าที่แล้วจ้องมองมันตาไม่กะพริบช่างเป็นเส้นทรงพลัง! งดงามและนุ่มนวล! นี่มันผลงานชิ้นเอก!"ฉันค่อนข้างมั่นใจว่ามันไม่ใช่ของเลียนแบบ" โคล้ดยกนิ้วโป้งให้ เขาดูจะตื่นเต้นไม่น้อย "ฉันไม่คาดคิดว่าจะพบเจองานของวัง ซีจือ ที่นี่!""ใช่! มันพบได้ในพิพิธภัณฑ์เท่านั้น!""มันสวยงามมาก ความสามารถในการสร้างชิ้นงานของเขานั้นเหมาะสมที่จะถูกเรียกว่า ปราชญ์แห่งงานวิจิตรอักษร!"ทุกคนเอ่ยชมไม่หยุดปาก และคุณย่าลินดันก็ยิ่งกว่าตื่นเต้น!"เอาล่ะ เอาล่ะ เอาล่ะ!" คุณย่ากล่าวซ้ำอยู่สามครั้งก่อนจะเก็บม้วนงานเขียนไป เธอสั่งคนรับใช้ของเธอ "นำกล่องนี้ไป ต้องมั่นใจว่าถือมันอย่างเบามือ และวางมันลงดี ๆ !""ค่ะ" คนรับใช้พยักหน้าและรีบทำตามคำสั่ง เธอถือมันอย่างระวังมาก และพยายามไม่ใช้แรงมากเกินไป ทุกคนกล่าวว่ามันคืองานของวัง ซีจือ ที่มีคุณค่ามากมายมหาศาล ถ้าพวกไปทำมันพังล่ะก็ พวกเขาไม่รู้เลยว่าจะจ่ายค่าชดเชยได้หมดหรือเปล่า?!ในอีกด้านหนึ่ง ลิลี่กัดริมฝีปากแน่นและรู้สึกอบอุ่นในใจแ
"ขยะ?"อีวอนรู้สึกว่าคำอธิบายนั้นน่าสนใจ ถ้าเธอเดาไม่ผิด กล่องนี้ต้องถูกใช้ในวังหลวงจากสมัยราชวงศ์ชิง ในรัชสมัยของจักรพรรดิเฉียนหลง วัสดุที่ใช้ทำกล่องใบนี้มีค่าสูงมาก และมีความเป็นไปได้สูงที่มันจะเป็น ด้ายทองคำหนานมู่แม้ว่ามันจะชัดเจนว่ากล่องนั้นมีความสึกกร่อนตามกาลเวลา และดูผุพังไม่น้อย แต่ความประณีตในชิ้นงานนั้นยิ่งตรวจสอบใกล้ ๆ ก็พบว่ามันยิ่งงดงามขึ้นเรื่อย ๆลำพังแค่ตัวกล่องก็มีราคานับแสนแล้ว แต่มันถูกทำราวกับเป็นขยะ?!และด้วยนิสัยจากอาชีพที่ทำ อีวอนเปิดกระเป๋าและนำแว่นขยายสีเขียวพาสเทลออกมาตระกูลยังนั้นทำธุรกิจวัตถุโบราณมาหลายต่อหลายรุ่น บางครั้งก็ไปพบเข้ากับวัตถุล้ำค่าจากข้างถนน มันจึงเป็นเรื่องจำเป็นที่จะต้องพกแว่นขยายไปไหนมาไหหนด้วยเสมอ"ประธานยัง คุณกำลังทำอะไรอยู่?"หญิงชราถามอย่างช่วยไม่ได้ "นี่มันก็แค่ขยะ เดี๋ยวคนรับใช้จะมาเก็บมันไปทิ้งถังขยะแล้ว"อีวอนยังคงเงียบ เธอกำลังวิเคราะห์กล่องไม้ด้วยแว่นขยายของเธอ หยดเหงื่อถึงกับไหลออกมาจากหน้าผากของเธอ!มันมีมังกรทองถูกสลักบนกล่อง!แม้ว่ามันจะผ่านการกระทบกระทั่งมาหลายปี แต่ภายใต้การมองผ่านแว่นขยาย ข้อเท็จจริงที่ไม่อาจป
ในขณะที่อีวอนกำลังจะต่อบทสนทนากับแดร์ริลนั้น คุณย่าลินดันก็ยิ้มและเดินเข้ามาหาลิลี่ในขณะที่กำลังถือแก้วไวน์ไปด้วยทุกคนถึงกับหยุดทานอาหารเมื่อพวกเขาเห็นหญิงชราเดินมาทางนี้"หนูน้อยลิลี่ ย่าอยากจะถามหลานสักหน่อย" หญิงชรากล่าวอย่างเชื่องช้า"ถามได้เลยค่ะคุณย่า" ลิลี่กล่าวคุณย่าลินดันพยักหน้า "หนูน้อยลิลลี่ ในเมื่อวันนี้เป็นวันเกิดของย่า หลานสัญญาได้ไหมว่าหลานจะไปเจรจากับทางบริษัทแพลทินัม? เราจะทำเงินได้มหาศาลถ้าได้รับมอบหน้าที่ในการดูแลรูปลักษณ์ของจีเซลล์ หลานตกลงไหม?""นี่..."ลิลี่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง แต่เธอก็แอบมองไปที่แดร์ริลก่อนหน้านี้ผลงานจากความพยายามในการทำข้อตกลงร่วมมือกับบริษัทแพลทินัมนั้นได้ถูกวิลเลียมฉกเอาไป ซึ่งทำให้เธออารมณ์เสียมากแดร์ริลได้บอกให้เธอปฏิเสธคำขอของคุณย่าลินดันแน่นอน เธอเห็นแดร์ริลส่ายศรีษะลิลี่กัดฟันของเธอ ถ้าเธอเชื่อฟังคนขี้แพ้ล่ะก็ เธอจำเป็นต้องปฏิเสธหญิงชราต่อหน้าคนมากมาย..."ได้ค่ะ คุณแม่" ซาแมนธายืนขึ้นกะทันหัน "ฝากเรื่องนี้ให้หนูน้อยลิลี่ได้เลย เธอจะทำตามที่คุณแม่คาดหวัง!""เยี่ยม!" หญิงชรายิ้มในตอนนั้นเอง ไม่มีใครคาดคิดว่าแดร์ริลที่น
ให้ตายเถอะ นั่นมันแฮร์รี่ คร็อกเกอร์!ถึงแม้ว่าลิลี่จะไม่ได้รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว แต่ชื่อของเขาเคยถูกพูดถึงในการพูดคุยของเพื่อนของเธอ!กล่าวได้ว่าแฮร์รี่นั้นเป็นคนที่เป็นที่รู้จักกันดีในเมืองตงไห่ เขายังหนุ่ม กล้าบ้าบิ่น และแน่นอน ป่าเถื่อน ที่สำคัญที่สุดคือ แซมสันนั้นอยู่เบื้องหลังของเขาแซมสันนั้นเป็นเถ้าแก่ของบาร์ธาราแสงจันทร์ บาร์ที่หรูหราที่สุดในเมืองตงไห่ลิลี่เห็นใบหน้าที่ดุร้ายของแฮร์รี่ในขณะที่เขาถือปังตออยู่ หากเขาเข้าถึงตัวแดร์ริลได้ ถ้าไม่ตาย อย่างน้อยที่สุดก็ต้องเกือบพิการ"เร็วเข้า รีบไปสิ!" ลิลี่นั้นเป็นกังวลมาก เธอลุกยืนจากเก้าอี้และกำลังจะไปดึงแดร์ริล แต่ก็ถูกห้ามไว้โดยคนรอบ ๆ เธอลิลี่ไม่เข้าใจความคิดตัวเองตอนนี้ด้วยซ้ำ ในขณะที่เธอมักจะดูหมิ่นแดร์ริล แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่สบายใจเลยเมื่อเห็นว่าแดร์ริลกำลังจะถูกทำร้ายแต่คนรอบ ๆ นั้นมันไม่ได้มองแบบเดียวกับเธอ พวกเขากำลังตื่นเต้นที่จะได้เห็นแดร์ริลถูกทึ้งเป็นชิ้น ๆ!โดยเฉพาะอย่างยิ่งแอชตัน ผู้ซึ่งดึงลิลี่ไว้ทันที "คุณจะทำอะไรกับไอ้ขี้แพ้นั่น หนูน้อยลิลี่? เขามันไม่รู้ที่ต่ำที่สูง เขากล้าไปยั่ยุวิลเลียม เขาก็ค
"ผมต้องถามซ้ำหรือเปล่าว่าคุณดาร์บี้อยู่ที่นี่ไหม?" เวย์นย้ำคำถามของเขาอีกครั้ง หลังจากไม่เห็นใครตอบคำถามของเขาแต่ทุกคนก็ยังคงส่ายหัวต้องรู้ก่อนว่าชายที่ยืนอยู่ตรงประตูนั่นคือเวย์น วูดดอลล์ 'คุณดาร์บี้' ที่เขากล่าวถึง จะเป็นขยะอย่างแดร์ริลได้ยังไง?ใบหน้าของเวย์นพลันมืดมนลง เขาให้คนไปสืบมาแล้ว นายน้อยรองนั้นควรจะอยู่ที่เขตอยู่อาศัยของตระกูลลินดัน! วันนี้เป็นวันเกิดของนายน้อยรอง และเขาก็มาที่นี่ด้วยตัวเองเพื่อมอบของขวัญให้ชายหนุ่ม ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเขามาถึงที่อยู่อาศัยของตระกูลลินดัน เขาพบว่าที่นี่มีการจัดงานวันเกิดของใครบางคนอยู่เวย์นกลืนน้ำลายและวางกล่องในมือของเขา "ในเมื่อคุณดาร์บี้ไม่ได้อยู่ที่นี่ ผมต้องขอตัวไปก่อน นี่คือของขวัญวันเกิด ผมจะวางไว้ตรงนี้"เวย์นจากไปพร้อมคนของเขาทันทีที่เขาจากไป กลุ่มคนทั้งหมดก็อดใจไม่ได้ที่จะต้องไปล้อมรอบของขวัญที่เขาทิ้งไว้ คุณย่าลินดันก็ได้บอกให้เปิดกล่องนั้นออกยังไงก็ตาม เวย์น วูดดอลล์นั้นก็เป็นดาวเด่นของเมืองตงไห่ ทุกคนนั้นรู้ดีว่าเขานั้นเป็นตัวตนนอกกฏหมาย ดูได้จากการที่มีคนนับสิบตามหลังและมีรถโรลส์รอยซ์หลายคัน เขามาที่นี่เพื่อให้ของข
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ