“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่โกหกเธอหรอกน่า!” แดร์ริลมองไปที่เมแกนและพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม เขาฝืนยิ้มแบบเฝื่อน ๆ ออกมา เมแกนกลายเป็นคนที่โหดเหี้ยมมากขึ้นกว่าเดิมมาก เขากังวลว่าการจะหลอกล่อเธอคงจะไม่ง่ายนัก แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าโล่งใจมาก เพราะนั่นหมายความว่าควีนนี่จะไม่ถูกทำให้กลายเป็นยาในระหว่างนี้ “เมแกน!” ทันใดนั้นเอง เคนท์ก็เดินเข้ามาอย่างเร่งรีบด้วยสีหน้าวิตกกังวล “แดร์ริลกำลังพูดจาไร้สาระ เขากำลังโกหกคุณ อย่าไปเชื่อเขานะ!” เคนท์จ้องไปที่แดร์ริลตอนที่เขาพูดเช่นนั้นกับเมแกน เคนท์มักมองว่าแดร์ริลเป็นเหมือนศัตรูและเป็นหนามยอกอกของเขา เขาดีใจที่เมแกนจับแดร์ริลได้ในที่สุด เขาจะปล่อยให้เธอยกโทษให้แดร์ริลได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ได้อย่างไรกัน “หุบปาก!” เมแกนโบกมือและขัดเขาโดยไม่มีช่องให้โต้แย้งใด ๆ “ฉันตัดสินใจแล้ว! นายเป็นใครถึงมาสั่งฉันได้ว่าจะต้องทำอะไรยังไง?” เมแกนออกคำสั่งให้กับสำนักอื่น ๆ “เตรียมตัวให้พร้อมได้แล้ว แล้วไปที่ทวีปโมอาน่าเหนือกัน” “ครับ!” ทุกคนรอบ ๆ เธอน้อมรับคำสั่ง และพวกเขาก็เริ่มเตรียมตัวออกเดินทาง ไอ้เวรเอ๊ย!เคนท์โกรธจนพูดไม่ออก เขาจ้องไปที่แดร์ริล พร้อม
หากย้อนกลับไปในตอนนั้น โดน็อกได้ก่อความวุ่นวายให้กับครอบครัวคาร์เตอร์และฆ่าลูกศิษย์ของครอบครัวของพวกเขาไปหลายคน โซรันจะไม่มีวันลืมความอาฆาตแค้นนี้ โดน็อกไม่ได้ใส่ใจกับความเกลียดชังของโซรันที่มีต่อเขาเลยสักนิด “เร็วสิ! เอาพวกมันออกมา!” ฟลอเรียนสั่งคนติดตามของเขาอย่างเร่งรีบ หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น ผู้คุมหลายคนก็เดินไปที่ห้องขังและนำโซรันและซูซานออกมาให้พวกเขา “ท่านองคมนตรี” ฟลอเรียนโน้มตัวไปหาโดน็อกด้วยท่าทางเยินยอสรรเสริญ “คุณอยากให้ส่งพวกเขาไปยังที่ที่คุณพักอยู่ไหม? ผมสามารถส่งกองทัพหลวงและพาคุณกลับไปที่เวสต์ริงตันได้ในวันพรุ่งนี้” “ไม่จำเป็นหรอก!” โดน็อกยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับส่ายหัวและพูดว่า “ฉันจะซักถามพวกเขาที่นี่สักหน่อย แต่ฝ่าบาทได้รับปากแล้วว่าจะมอบสองคนนี้ให้กับฉัน ในกรณีนี้แล้วฉันมีสิทธิ์ในควบคุมความเป็นความตายของพวกเขา ฉันสามารถซักถามพวกเขาที่นี่ได้ใช่ไหม?” “ใช่ครับ!” ฟลอเรียนพยักหน้าหลายครั้งแล้วก้าวออกไป โดน็อกหัวเราะเบา ๆ และเดินไปหาโซรัน “คุณคาร์เตอร์ คุณไม่คิดว่าจะได้เจอฉันที่นี่ใช่ไหม?” ทันใดนั้นดวงตาของโดน็อกก็เย็นชาและว่างเปล่า “ฉันขอถามคุณหน่อยนะ จู
“นี่แก” ซูซานกัดริมฝีปากของเธอ พร้อมกับจ้องมองไปที่โดน็อก แล้วเธอก็ตะคอกใส่เขา “ฆ่าฉันให้ตายซะยังจะดีกว่า ไม่งั้นฉันจะฉีกแกออกเป็นชิ้น ๆ แน่” ซูซานและโซรันแต่งงานกันมานาน พวกเขาเคารพและชื่นชมซึ่งกันและกันอย่างมาก ซูซานหมดความหวังและความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่หลังจากที่สามีเสียชีวิต หัวใจของเธอถูกครอบงำด้วยความรู้สึกรังเกียจและความเกลียดชัง “จิ๊! จิ๊! จิ๊!” เมื่อโดน็อกเห็นความสิ้นหวังในการฆ่าตัวตายของเธอ เขาก็แกล้งซูซาน “นี่เธออยากไปอยู่กับสามีจริง ๆ สินะ? ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันจะสนองความปรารถนาความตายให้เธอเอง!” โดน็อกยกมือขวาขึ้นช้า ๆ และในเวลาเดียวกัน พลังภายในของเขาก็พลุ่งพล่าน ทันใดนั้นเอง เรือนจำทั้งหมดก็เหมือนโกดังเก็บวัตถุระเบิดที่ติดไฟ ทุกคนตกใจกลัวขณะที่พวกเขาตะโกน “โดน็อก หยุดนะ!” “ถ้าแกแน่จริง ก็เข้ามาทางฉันนี่สิวะ!” “แกมันสัตว์! สัตว์เดรัจฉาน!” โดน็อกเพิกเฉยต่อคำพูดเดือดดาลทั้งหมดที่ประดังเข้าใส่เขา ขณะที่มือของเขาเข้าใกล้ น้ำตาของซูซานก็ไหลอาบใบหน้าของเธอ เธอเหลือบมองโซรันซึ่งนอนอยู่ใกล้ ๆ ด้วยสายตาของความเกลียดชังและความสิ้นหวังไม่มีที่สิ้นสุดที่กำลังกลืน
เมแกนตอบหลังจากที่เธอไตร่ตรองดีแล้ว เธอชำเลืองมองไปยังพระราชวังโมอาน่าเหนือที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของเนินเขา มันสูงตระหง่านและงดงามยิ่งกว่าพระราชวังโลกใหม่เสียอีก! ‘ธนูตะวันแผดเผาถูกซ่อนไว้อยู่ในวังหลวงนั่นหรอกเหรอ?’ “ท่านหัวหน้าพันธมิตร!” เคนท์เดินออกไปอย่างกระวนกระวายและเกลี้ยกล่อมเมแกน “ไม่ใช่ความคิดที่ดีสักเท่าไหร่เลยที่จะมีเฉพาะคุณกับแดร์ริลเท่านั้นที่จะเข้าไปในนั้น แดร์ริลเจ้าเล่ห์มาก ถ้าเขาวางกับดักไว้อยู่ข้างในและดักซุ่มโจมตีคุณอยู่ จะทำยังไง?” แฟนนี่ก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างกระวนกระวายว่า “จริงด้วยศิษย์พี่ แดร์ริลนั่นเจ้าเล่ห์เอามาก ๆ คุณจะต้องระวังตัวให้ดี ทำไมคุณไม่พาศิษย์น้องไปด้วยสักสองสามคนล่ะ?” แดร์ริลรู้สึกรำคาญพวกเขา เคนท์และแฟนนี่มีคารมร้ายกาจ เขาอุตส่าห์หลอกเมแกนได้ในที่สุด เขาจะต้องไม่ยอมแพ้ ว่าไว้แล้วเชียว! เมแกนขมวดคิ้วหลังจากได้ยินที่แฟนนี่และเคนท์พูด และเธอก็เริ่มลังเลใจ เฮ้อ! แดร์ริลถอนหายใจและยิ้มอย่างขมขื่นให้เมแกน “ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน งั้นก็ลืมมันไปซะเถอะ ฉันบอกเธอได้เลยว่าพระราชวังโมอาน่าเหนือนั้นมีการป้องกันอย่างแน่นหนา ถ้าเธอตัดสินใจที่จะ
แดร์ริลนำทางเมแกนไปและหลบเลี่ยงองครักษ์อย่างระมัดระวังตามแผนเส้นทางที่เขาวางเอาไว้ ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเข้าวังเพียงครั้งเดียวแต่เขาก็มีความจำที่ดี เขาไม่หลงทิศเลยสักนิดถึงแม้ว่าจะเป็นยามวิกาลก็ตาม เมแกนตามหลังเขามาติด ๆ เธอไม่กล้าออกนอกเส้นทาง เมแกนยังคงตระหนักถึงความสามารถของเธอดี แม้ว่าเธอจะเป็นถึงหัวหน้าพันธมิตรของจักรวาลโลกแล้วก็ตาม แต่เธอไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามในวังที่จักรพรรดิโฮ่วอี้อาศัยอยู่ และแล้วในไม่ช้า แดร์ริลและเมแกนก็มาถึงทางเข้าลานพิเศษ “เมแกน ธนูตะวันแผดเผาอยู่ที่ลานนี้ มากับฉันสิ” แดร์ริลแสร้งทำเป็นกังวลใจและเริ่มพูดเรื่องไร้สาระราวกับว่าสิ่งที่เขาพูดอยู่เป็นความจริง จากนั้นเขาก็นำทางและเดินเข้าไปยังลานก่อน เมแกนพยักหน้าและรีบตามเขาไป เฮือก! เมแกนตัวสั่นหลังจากที่เธอเข้าไปและมองเห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน เธอตกตะลึงมาก มีเสาไม้เรียงกันหนาแน่นเป็นหย่อมใหญ่ตรงบริเวณใกล้ทางเข้าลาน เสาไม้แต่ละอันสูงมากกว่าสองเมตร พื้นที่นี้ดูเหมือนเขาวงกตขนาดใหญ่ เมแกนคิดว่าเสาไม้เหล่านั้นดูส่ายสลับไปมา แต่ก็มีรูปแบบของมันอยู่ ถูกต้องแล้ว แดร์ริลพาเธอมายังสถานที่ที่จูปาเจี๋ยถูกคุม
เมื่อเธอมองไปเสาไม้พันกว่าต้น ไม่สิอาจจะหมื่นกว่านั่น เมแกนก็รู้สึกสับสนว่าทางออกคือทางไหน? ‘ไอ้บ้าเอ้ย! ถ้าแดร์ริลออกไปได้ ฉันก็ต้องออกไปได้สิ!’ เมแกนกัดริมฝีปากของเธอพร้อมกับครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่เสาไม้ แต่แล้วผลลัพธ์ก็คือเธอหลงทางภายในไม่กี่นาที ค่ายกลพันไม้ปริศนาเป็นค่ายกลที่ชาญฉลาดอย่างยิ่งและยากเกินกว่าที่จะทำความเข้าใจได้ เมแกนไม่รู้วิชาค่ายกลเลย แล้วเธอจะหนีออกไปได้อย่างไร? “แดร์ริล ไอ้สารเลว! นายโกหกฉัน! ฉันอยากฆ่านายให้ตายไปซะ!” เนื่องจากเธอหาทางออกไม่ได้ เมแกนจึงโกรธจัดจนด่าทอออกเสียงดัง ในขณะเดียวกัน… แดร์ริลได้ผ่านเสาไม้โดยไม่มีเหงื่อออกเลยสักนิด และเขารู้สึกตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูกตอนที่เห็นทางออกอยู่ตรงหน้าเขา เขาอยากจะหัวเราะออกมา ‘ช่างเป็นแผนการที่สมบูรณ์แบบในการล่อเธอไปโดนกับดักเสียจริง!’ ‘เมแกน อยู่ที่นั่นแหละ และกลับตัวกลับใจใหม่ซะ’ แดร์ริลรู้สึกสบายใจเมื่อคิดถึงแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขา เขาเดินออกจากเขตหวงห้ามและตรงไปยังพระราชวัง แม้ว่าเขาจะค่อนข้างคุ้นเคยกับพระราชวัง แต่เขาก็ยังคงระมัดระวังตัวอยู่ แต่พระราชวังก็มีการคุ้มกันอย
แดร์ริลสังเกตว่าอุโมงค์ลับนั้นยาวและลึกมาก ทั้งสองด้านของกำแพงหินมีเทียนอยู่ เขาไม่รู้เลยว่าอุโมงค์อันแสนคดเคี้ยวนี้จะพาไปที่ไหน? ‘ที่นี่ที่ไหนล่ะเนี่ย?’ แดร์ริลขมวดคิ้ว พร้อมกับเดินเข้าไปในอุโมงค์อย่างไม่ลังเล เขาไม่รู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเขาต่อไป เขาเองก็ไม่มีทางออกอื่นอยู่แล้ว ดังนั้นเขาเลยอยากที่จะลองเสี่ยงดู ถ้าเขาหันกลับไป เขาจะต้องเผชิญหน้ากับองครักษ์ของพระราชวังนับพันคน หลังจากที่แดร์ริลเดินไปได้ไม่กี่นาที ในที่สุดเขาก็มาถึงปลายอุโมงค์! ‘ห้องลับขนาดใหญ่นี่!’ แดร์ริลอ้าปากค้างเมื่อเห็นภาพตรงหน้า มันเป็นห้องลับอันว่างเปล่าขนาดใหญ่จนไม่น่าเชื่อ ห้องมีพื้นที่เกือบพันตารางเมตรและสว่างไสวไปด้วยเทียน ห้องลับใต้ดินสว่างไสวราวกับช่วงตอนกลางวัน ผนังทั้งสองด้านถูกแกะสลักด้วยลวดลายมังกรและนกฟีนิกซ์ ถึงแม้ว่าลวดลายสลักจะดูเรียบง่าย แต่ก็รู้สึกได้ถึงความองอาจและงดงามจนน่าประทับใจ ‘นี่มันอะไรเนี่ย? มีคนอยู่ที่นี่งั้นเหรอ?’แดร์ริลมองไปรอบ ๆ เขาตกตะลึงอย่างมากเมื่อกวาดสายตาไปจนถึงใจกลางของห้องลับ มีแท่นหยกทรงสี่เหลี่ยมตั้งอยู่ตรงกลาง และมีชายที่แต่งตัวดูดีนั่งอยู่บนนั้น
จักรพรรดิโฮ่วอี้นั้นหันหลังให้แดร์ริลจึงไม่เห็นว่าแดร์ริลทำอะไรลงไปบ้าง เขาคิดว่าสิ่งที่แดร์ริลแสร้งทำนั้นเป็นเรื่องจริงและฉางเอ๋อที่รักของพระองค์ก็คบหากับจูปาเจี๋ย!ทันใดนั้นดวงตาสงบนิ่งของจักรพรรดิโฮ่วอี้ก็แดงฉานเพราะโทสะปะทุขึ้นในใจ‘จูปาเจี๋ยกล้าดียังไงมาขโมยผู้หญิงของข้าไป! มันคงอยากตายสินะ!’พระองค์คิดว่าตนและฉางเอ๋อจะครองรักกันไปตลอดกาลเพราะว่าพวกเขาก็อยู่ด้วยกันมานานหลายพันปี พระองค์ไม่เคยคิดเลยว่าฉางเอ๋อนั้นจะไปรักคนอื่นซูม!จักรพรรดิโฮ่วอี้ยิ่งคิดก็ยิ่งมีโทสะ อารมณ์ของพระองค์เข้ามาขัดขวางการบ่มเพาะ ทันใดนั้นพลังภายในของพระองค์ก็ลดลงและการบ่มเพาะก็ปั่นป่วน จู่ ๆ จักรพรรดิโฮ่วอี้ก็ร้องดังก้องออกมา พลังภายในของพระองค์หลั่งไหลออกมาจากร่างอย่างฉับพลันและแทรกซึมไปทั่วห้องพระองค์ยังไม่รู้ตัวว่าโดนหลอกเข้าเสียแล้ว จูปาเจี๋ยและฉางเอ๋อไม่ได้คบหากัน พวกเขาไม่ได้อยู่ให้ห้องลับด้วยซ้ำ มันเป็นเพียงสิ่งลวงตาที่สร้างขึ้นมาโดยเทคนิคการพากย์เสียงของแดร์ริลอากาศในห้องลับนั้นบิดเบี้ยวเพราะพลังภายในของจักรพรรดิโฮ่วอี้ที่แผ่กระจายอยู่แดร์ริลหัวเราะอยู่ในใจเขาตื่นเต้นมากเมื่อรู้สึกได้
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ