‘อะไร? ทำไมพวกเขาถึงตื่นขึ้นมาไวเช่นนี้?’ แดร์ริลบ่นพึมพำอยู่ภายในใจอย่างรู้สึกหดหู่ “แดร์ริล?” ในไม่ช้า มังกรที่หนึ่งก็สร่างเมา จากนั้นเมื่อเขาได้เห็นว่าเป็นแดร์ริล เขาจึงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “เวลายามค่ำคืนจะมีค่า เมื่อคุณได้ใช้เวลาร่วมกับสาวสวย แต่ทำไมคุณถึงไม่ใช้เวลากับสาวสวยทั้งสองคนนั้นให้นานกว่านี้ล่ะ?“ “ใช่ ทำไมคุณถึงออกมาเร็วแบบนั้น?” มังกรที่สอง มังกรที่สามและมังกรที่สี่หัวเราะ แดร์ริลมองพวกเขาด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “พอดีว่าอากาศในห้องมันร้อนน่ะฉันก็เลยออกมาเดินสูดอากาศสักหน่อย!” แม้ว่าคำตอบของแดร์ริลจะฟังดูสบาย ๆ แต่ภายในใจเขากลับรู้สึกกระอักกระอ่วน! 'บ้าเอ๊ย!' สี่มังกรและสี่ฟีนิกซ์แข็งแกร่งเกินไป ไม่ใช่เรื่องง่ายที่แดร์ริลจะเอาชนะคนพวกนี้ได้ในคราวเดียว ดังนั้น แดร์ริลจะต้องหาวิธีกำจัดพวกเขาทีละคน “แดร์ริล!” ในขณะที่แดร์ริลกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ฟีนิกซ์ที่หนึ่งก็ขยิบตาให้เขาและพูดขึ้นว่า “ที่คุณออกมาก็เป็นเพราะว่าสองสาวนั่นไม่ถูกใจคุณใช่ไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมคุณไม่ลองให้ฉันดูแลคนดูล่ะ?” ฟีนิกซ์ที่สอง ฟีนิกซ์ที่สามและฟีนิกซ์ที่สี่หัวเราะเมื่อได้ย
มังกรที่หนึ่งถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า “เกิดอะไรขึ้นแดร์ริล? ฟีนิกซ์ทั้งสี่เข้าไปในห้องกับคุณแล้ว แล้วคุณกลับออกมาอีกทำไม?” แดร์ริลยิ้ม ในเวลานั้นเขาได้รวบรวมพลังภายในขณะพุ่งเข้าหามังกรที่หนึ่งด้วยความเร็วดุจสายฟ้า จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นสกัดจุดมังกรที่หนึ่งทันที! "แดร์ริล!" แดร์ริลว่องไวเกินไป กว่าที่มังกรที่หนึ่งจะรู้สึกตัว ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อเสียแล้ว! มังกรที่หนึ่งจ้องมองแดร์ริลอย่างขุ่นเคือง ในขณะที่ผู้ชายสามคนที่เหลือต่างก็รู้สึกโกรธและตกใจมากเมื่อได้เห็นเช่นนั้น พวกเขาตะโกนต่อว่าแดร์ริลอย่างโกรธเกรี้ยว “นายหักหลังพวกเรา!” “นายทำอะไรกับสี่ฟีนิกซ์?” “อย่ามั่วเสียเวลาคุยกับเขา รีบจัดการเขา!” จากนั้น มังกรที่สอง มังกรที่สามและมังกรที่สี่ก็กระตุ้นพลังภายในของพวกเขาขณะพุ่งเข้าหาแดร์ริลอย่างรวดเร็ว พลังของพวกเขาจะทรงพลังมากยิ่งขึ้นเมื่อพวกเขารวมตัวกัน! ทว่าแดร์ริลกลับไม่มีท่าทีตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย ”ฉันขอแนะนำให้พวกนายทั้งสามคนยอมจำนนต่อฉัน พวกนายไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของฉัน ถึงแม้ว่าพวกนายทั้งสามคนจะรวมพลังกันก็ตาม!” แดร์ริลกล่าวขณะยกมือขึ้นมา ปัง! ในเวลา
มังกรที่หนึ่งถามขึ้นด้วยความรู้สึกตื่นตระหนก “คุณเอาอะไรใส่ปากให้พวกเรากิน?” พวกเขาทุกคนต่างก็รู้สึกเป็นกังวล ‘ในเมื่อเขาบอกว่าเขาจะไม่ฆ่าพวกเรา ดังนั้นเขาจะไม่เอายาพิษให้พวกเรากินใช่ไหม? แดร์ริลจ้องมองพวกเขาด้วยใบหน้าที่เย้ยหยัน จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “สิ่งที่ฉันให้พวกนายกินเรียกว่าโอสถจ้าวสวรรค์ พวกนายเคยได้ยินชื่อของมันหรือเปล่าล่ะ?” “โอสถจ้าวสวรรค์งั้นเหรอ?” สี่มังกรและสี่ฟีนิกซ์แลกเปลี่ยนสายตากันอย่างงุนงง ขณะที่ความวิตกกังวลก่อตัวขึ้นภายในใจของพวกเขา โอสถจ้าวสวรรค์เป็นโอสถที่ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์เคยใช้ควบคุมผู้ติดตามของเขา และแดร์ริลเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่ยังสามารถกลั่นโอสถนี้ได้! สี่มังกรและสี่ฟีนิกซ์ไม่เคยได้ยินชื่อของมันมาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกตื่นตระหนกเพราะพวกเขาไม่รู้ว่ากำลังจะมีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขาหรือไม่ “เมื่อครบหนึ่งปี พวกนายจะเน่าตายถ้าหากว่าพวกนายไม่ได้รับการรักษา!” แดร์ริลจ้องมองพวกเขาด้วยดวงตาที่ทะเล้นขณะพูดต่อว่า “ถ้าหากว่าพวกนายไม่เชื่อก็ลองกระตุ้นพลังภายในของพวกนาย เพื่อดูว่าพวกนายจะรู้สึกเจ็บปวดเส้นลมปราณและวิงเวียนศรีษะเหมือนที่ฉันบอกหรือเป
‘การประลองเพื่อคัดเลือกเจ้าชายพระราชสวามีงั้นเหรอ?’ เมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็รีบลุกขึ้นยืนทันที! ‘มันควรจะเกิดขึ้นในอีกสองเดือนข้างหน้าไม่ใช่เหรอ? ผ่านมาแค่เพียงครึ่งเดือนเท่านั้นแต่ทำไมการประลองถึงเลื่อนเข้ามาเร็วเช่นนี้?’ 'ไม่! ฉันจะต้องรีบไปที่เมืองหลวงของโลกใหม่เพื่อพาอีเวตต์หนีไปกับฉัน!’ “เร็วเข้า! เราจะไปยังเมืองหลวงของทวีปโลกใหม่เดี๋ยวนี้!” แดร์ริลบอกพวกเขาทั้งแปดคนอย่างเร่งรีบ “ท่านประมุขสำนัก” เมื่อได้เห็นท่าทางที่ดูกระวนกระวายของแดร์ริล มังกรที่หนึ่งจึงแกล้งพูดแหย่เขาว่า “พวกเรารู้ว่าคุณต้องการเข้าร่วมการประลอง แต่คุณไม่จำเป็นต้องเร่งรีบขนาดนั้น” ‘เมื่อประมุขสำนักของเราได้ยินข่าวเกี่ยวกับสาวงาม เขาก็แทบรอที่จะไปร่วมการประลองไม่ไหว ในที่สุดเขาก็แสดงธาตุแท้ของเขาออกมา!’ ในเวลานั้น มังกรที่สอง มังกรที่สามและมังกรที่สี่ต่างก็จ้องมองแดร์ริลด้วยสายตาทะเล้นเมื่อพวกเขาคิดว่า แดร์ริลต้องการไปร่วมการประลองเพื่อคัดเลือกเจ้าชายพระราชสวามีให้กับเจ้าหญิงผู้งดงาม “ใครบอกว่าฉันต้องการเข้าร่วมการประลอง? เจ้าหญิงอีเวตต์คือผู้หญิงของฉัน” แดร์ริลตอบห้วน ๆ ก่อนจะรีบเดินออกจา
ครั้งหนึ่ง แดร์ริลเคยบุกเข้าไปในทวีปโลกใหม่เพื่อสร้างความหายนะให้กับพวกเขา ในตอนนั้น เค้าบุกเข้าไปโดยไม่ได้สนใจผังที่ตั้ง ทั้งหมดของพระราชวัง ดังนั้นเมื่อเขากลับมาอีกครั้ง เขาจึงรู้สึกสับสนและไม่สามารถจดจำทิศทางได้ พระราชวังแห่งโลกใหม่ไม่เพียงแต่จะมีความใหญ่โตมโหฬารเท่านั้น แต่ยังมีอาคารมากมายที่ดูคล้ายคลึงกันอีกด้วย แดร์ริลหลงทาง! แดร์ริลพยายามหาทางออกและต้องหลบเลี่ยงทหารเวรยามที่เดินตรวจตราอยู่ในพระราชวังในเวลาเดียวกัน แล้วเมื่อไหร่เขาจะตามหาตำหนักของอีเวตต์พบ? แดร์ริลเสียใจที่เขาไม่เคยถามชื่อของตำหนักของอีเวตต์เลย ในขณะที่แดร์ริลกำลังรู้สึกหดหู่ ขันทีผู้หนึ่งและสาวใช้อีกสองคนก็เดินผ่านทางเดินที่อยู่ไม่ไกลไป ในมือของสาวใช้มีเหยือกไวน์อันวิจิตรงดงาม "เร็วเข้า!" ขันทีพูดขึ้นอย่างกระวนกระวาย “รีบนำไปให้เจ้าหญิงอีเวตต์” เจ้าหญิงอีเวตต์… 'เขาหมายถึงอีเวตต์หรือเปล่า?' แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น จากนั้นเขาก็แอบตามพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกัน แดร์ริลก็รู้สึกสงสารอีเวตต์เช่นกัน 'อีเวตต์คงจะดื่มหนักเพราะการประลองที่กำลังจะมาถึง เธอคงดื่มเพื่อให้ลื
'เขาคือแดร์ริลจริง ๆ ใช่ไหม?' อีเวตต์ดื่มไวน์ไปมากและเธอก็รู้สึกเมามาย เธอรีบยกมือขึ้นมาขยี้ตาเพื่อทำให้มั่นใจว่าเธอไม่ได้เข้าใจผิดไป 'เขาคือแดร์ริล!!' 'เขาคือแดร์ริลจริง ๆ!' น้ำเสียงของอีเวตต์สั่นสะท้านขณะที่เธอวิ่งเข้าไปหาแดร์ริลอย่างรวดเร็ว "แดร์ริล คุณมาแล้ว! ในที่สุดคุณก็มา!" อีเวตต์น้ำตาไหลพรากขณะกล่าวเช่นนั้น! แดร์ริลจ้องมองเธอด้วยความรู้สึกผสมปนเป เขาทั้งรู้สึกดีใจและโศกเศร้าเมื่อเขาได้เห็นร่างกายที่ดูซูบผอมลงเล็กน้อยของอีเวตต์ เมื่ออีเวตต์วิ่งเข้ามา แดร์ริลก็รีบกางแขนรับเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขาทันที "เจ้าหญิง!" สโลนขมวดคิ้วและพุ่งไปข้างหน้าเพื่อแยกพวกเขาออกจากกัน จากนั้นเธอก็จ้องมองแดร์ริลอย่างดุเดือด “แดร์ริล! กล้าดียังไงบุกเข้ามาถึงที่นี่! คุณไม่รู้เหรอว่าตอนนี้ฝ่าบาทต้องการตัวคุณอยู่! หรือว่าคุณมาที่นี่เพื่อมอบตัว?” ขณะกล่าวเช่นนั้น สโลนก็พลิกข้อมือของเธอเบา ๆ จากนั้นดาบซุยถังก็ปรากฏขึ้นในมือของเธอทันที ในเวลานั้น พลังภายในอันรุนแรงก็เปล่งออกมาจากร่างกายของเธอเช่นกัน แดร์ริลไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย เขาหันมองสโลนด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “เธอจ
'บ้าฉิบ!' ‘ผู้หญิงคนนี้คิดว่าเธอจะสามารถต่อรองกับคนอย่างฉันได้งั้นเหรอ?’ แดร์ริลพึมพำอยู่ภายในใจ จากนั้นเขาก็ยิ้มแห้ง ๆ และพูดขึ้นว่า “บอกฉันมาตามตรงดีกว่าว่าเธอแอบชอบฉันอยู่ใช่ไหม เธอจึงไม่ต้องการปล่อยให้ฉันอยู่กับเจ้าหญิงอีเวตต์เพียงลำพัง ฉันไม่รังเกียจนะถ้าหากว่าเธอต้องการเป็นผู้หญิงของฉันด้วยอีกคน!” แดร์ริลรู้ว่าอีเวตต์ไม่ต้องการให้เขาพูดจาหยอกล้อสโลนมากเกินไป แต่เขาเพียงต้องการระบายความโกรธที่เขามีต่อสโลนโดยการกลั่นแกล้งเธอก็เท่านั้น "คุณ!" สโลนตะคอกแดร์ริลทันที “อย่าพูดจาไร้สาระ ฉันจะชอบคุณก็วันที่หมูบินได้!” “แดร์ริล!” อีเวตต์จับแขนของแดร์ริลด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดง "เงียบเดี๋ยวนี้!" อีเวตต์รู้ว่าที่แดร์ริลพูดกับสโลน เขาหมายความอย่างนั้นจริง ๆ! แดร์ริลรู้สึกดีที่ได้เห็นสโลนโกรธ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ต้องเก็บความรู้สึกเหล่านั้นเอาไว้ภายในใจเพื่อไม่ให้อีเวตต์ขุ่นเคือง แดร์ริลหันกลับมาหาอีเวตต์และอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน จากนั้นเขาก็ถามขึ้นว่า "ครึ่งเดือนที่ผ่านมาคุณเป็นยังไงบ้าง?" แดร์ริลแอบชำเลืองมองปฏิกิริยาของสโลนขณะที่เขากล่าวเช่นนั้น 'เธออยากเฝ้าอยู่พวกฉ
หลังจากดื่มไวน์แล้ว อีเวตต์ก็ใช้ตะเกียบคีบถั่วลิสงขึ้นมาป้อนให้แดร์ริลและพูดขึ้นว่า “อ้าปากสิฉันจะป้อนคุณเอง” “คุณช่างดีกับผมเหลือเกิน ผมจะรินไวน์ให้คุณเอง!” ใบหน้าของอีเวตต์กลายเป็นสีแดงเล็กน้อย “ฉันเป็นผู้หญิงของคุณ ปล่อยให้ฉันได้ปรนนิบัติคุณเถอะ…” พวกเขาพูดจากระหนุงกระหนิง จนพวกเขาเกือบจะลืมไปว่าสโลนก็อยู่ที่นั่นกับพวกเขา แน่นอนว่าพวกเขากำลังตั้งใจแสดงให้สโลนดู แค่มองตาก็รู้ใจ ดังนั้นพวกเขาจึงเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย แดร์ริลและอีเวตต์ยังคงทำตามแผนต่อไปโดยการแสดงความรักราวกับคู่แต่งงานใหม่ และเมื่อเป็นเช่นนั้น สโลนจะได้ปล่อยให้พวกเขาได้อยู่กันสองต่อสอง “พวกคุณสองคน…” สโลนกระทืบเท้าด้วยความโกรธเมื่อได้เห็นว่าแดร์ริลและอีเวตต์ปฏิบัติราวกับว่าเธอเป็นอากาศ สโลนทนดูพวกเขากอดกัน รินไวน์ให้กันและป้อนกับแกล้มให้กันไม่ได้! “แดร์ริล!” สโลนกล่าวขึ้นอย่างหมดความอดทน "หมดเวลาแล้วแดร์ริล! คุณในฐานะประมุขสำนักประตูสุราลัย ดังนั้น คุณควรจะรักษาคำพูด! กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้ก่อนที่จะมีใครมาเห็น" "ใจเย็น ๆ ก่อนสิสโลน! เธอจะรีบไล่ฉันไปไหน? ฉันเพิ่งดื่มไวน์ไปแค่สองแก้วเอง ทำไมเธอไม่มานั
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ