เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 785
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 786
หลังจากราชินีมังกรพูดจบ ก็มองไปที่จางเต๋ออู่ด้วยสายตาลึกซึ้ง จางเต๋ออู่รีบก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด แล้วนวดขาราวหยกขาวนวลของราชินีมังกรต่อไป มุมปากของราชินีมังกรหยักโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง สามารถควบคุมปั่นหัวพวกผู้ชายได้ง่ายดายแบบนี้ ทำให้ในใจของราชินีมังกรเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ 'มันจะดียิ่งกว่านี้หากได้กุญแจลับมา เมื่อเป็นเช่นนั้นแดนมังกรก็จะเป็นของฉัน!' ในสมัยโบราณมีอู่เจ๋อเทียนเป็นจักรพรรดินี ในตอนนี้ฉันราชินีมังกรผู้นี้จะปกครองแดนมังกรเอง! ...... รถของท่านปาขับออกจากคฤหาสน์จิงเฉิง ผู้ช่วยมองไปยังท่านปาที่สีหน้าซีดเซียว ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ท่านปานึกถึงทุกรายละเอียดที่คุยกับราชินีมังกรเมื่อครู่นี้อย่างระมัดระวัง ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งรู้สึกหวาดหวั่น รู้สึกว่าก่อนหน้านี้ตนเองประเมินราชินีมังกรต่ำไป ราชินีมังกรไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาอย่างแน่นอน! ในตอนนี้เมื่ออยู่คั่นกลางระหว่างหลี่โม่และราชินีมังกร ท่านปาก็รู้สึกเหมือนทั้งกายถูกบีบอัดจนทรมาน ท่านปานวดหน้าผากแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดหมายเลขของหลี่โม่ “นายน้อย ผมเองครับเสี่ยวปา ผมเพิ่งจะพบกับราชินีมังกรมา มีเรื่องบา
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 787
ตอนเที่ยง ทึ่เขตก่อสร้างโรงงานใหม่ หวังจงฉวนนำกำลังคนและอุปกรณ์เครื่องมือเข้ามาในพื้นที่เสียงดังโครมคราม และเริ่มเตรียมการสำหรับเริ่มงานก่อสร้าง เพื่อแสดงถึงความเอาจริงเอาจัง หวังจงฉวนถึงกับจัดเตรียมพิธีวางศิลาฤกษ์ขึ้นมาโดยเฉพาะ กู้เจี้ยนกั๋ว กู้เจี้ยนเจียง กู้หยุนหลานและหวังจงฉวนต่างถือพลั่วไว้คนละอัน อีกครู่หนึ่งแต่ละคนจะต้องพรวนดิน แค่สื่อความหมายถึงการเริ่มต้นการก่อสร้างก็ใช้ได้แล้ว “เวลาก็พอสมควรแล้วนะ เรามาเริ่มพิธีวางศิลาฤกษ์สักทีเถอะ” กู้เจี้ยนกั๋วพูดอย่างเริ่มหมดความอดทน ตอนนี้ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นคุณงามความดีของกู้หยุนหลาน การมาร่วมพิธีวางศิลาฤกษ์บ้าบอนี่ทำให้กู้เจี้ยนกั๋วรู้สึกอับอายขายหน้าอยู่ตลอดเวลา หวังจงฉวนเหลือบมองกู้เจี้ยนกั๋ว เมื่อไม่เห็นหลี่โม่ปรากฏตัว หวังจงฉวนก็พูดอย่างไม่พอใจว่า "พิธีการใหญ่โตแบบนี้ ต้องให้หลี่โม่เข้าร่วมด้วยสิครับ" "นาย!" กู้เจี้ยนกั๋วจ้องเขม็งหวังจงฉวน เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ฉันเครือญาติ กู้เจี้ยนกั๋วจึงไม่ได้เกรี้ยวกราดมากนัก "หลี่โม่ไม่ใช่คนของบริษัท เขาไม่มีสถานะหรือคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมในพิธีวางศิลาฤกษ์อะไรทั้งนั้น" หวังจงฉ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 788
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง กู้เจี้ยนกั๋วก็ส่งภาพถ่ายของกู้หยุนหลานไปสองสามภาพ ไม่นานคุณชายสามหลินก็ส่งอิโมติคอนท่าทางหื่นกามสองสามอันกลับมา แล้วซักถามข้อมูลพวกส่วนสูงน้ำหนักและสัดส่วนทันที กู้เจี้ยนกั๋วลูบหน้าผาก ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามพวกนี้อย่างไร เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและตัดสินใจที่จะสนทนาด้วยเสียงกับคุณชายสามหลิน เมื่อเริ่มโทรสนทนาด้วยเสียง ไม่นานคุณชายสามหลินก็ตอบรับคำขอการสนทนาด้วยเสียง “ฮัลโหล นายเป็นไงบ้าง ทำงานเป็นพ่อเล้าด้วยงั้นเหรอเนี่ย ฉันชอบแม่สาวคนนี้ นายบอกราคามาเลยแล้วกัน” เสียงเกียจคร้านของคุณชายสามหลินดังออกมา เขามาที่โซลไม่เพียงเพื่อพูดคุยเจรจาเท่านั้น แต่คุณชายสามหลินยังมาตามล่าหาสาวงามด้วย ก่อนที่เขาจะมาถึงโซล พวกพ่อเล้าดัง ๆ บางคนในโซลได้ติดต่อคุณชายสามหลินมาแล้ว พวกเขาส่งภาพถ่ายนักศึกษาหญิงสวยเซ็กซี่ให้กับคุณชายสามหลินเป็นกอง ๆ ภาพถ่ายซ้ำซากเหล่านั้นไม่ได้ทำให้คุณชายสามหลินรู้สึกสนใจเลยแม้แต่น้อย ในที่สุดเมื่อเขาเห็นภาพที่กู้เจี้ยนกั๋วส่งมาให้ ดวงตาของคุณชายสามหลินเป็นประกายและถูกดึงดูดสมบูรณ์ “เอ่อ ผมก็ไม่ใช่พ่อเล้าอะไรนั่นหรอกครับ” กู้เจี้ยนกั๋วพู
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 789
กู้เจี้ยนเจียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหากู้ชิงหลิน "ฮัลโหล ชิงหลิน ลูกรู้เรื่องงานเลี้ยงที่โรงกลั่นไวน์องุ่นหรือเปล่า?" กู้ชิงหลินที่กำลังดูเสื้อผ้ากับเพื่อนสาวสองสามคน พูดด้วยความประหลาดใจ "พ่คะ พ่อก็รู้เรื่องงานเลี้ยงที่โรงกลั่นไวน์องุ่นด้วยเหรอคะ? หูตาไวจังเลยนะคะ หนูกับพวกเพื่อน ๆ กำลังดูเสื้อผ้ากันอยู่ เพื่อเตรียมแต่งตัวสวย ๆ ไปร่วมงานนี่ล่ะค่ะ” "สวีอวิ๋นอวิ๋นเพื่อนสนิทของกู้หยุนหลานจะไปด้วยหรือเปล่า พ่อคิดว่าหล่อนกับเพื่อนของลูกต่างก็ชอบร่วมกิจกรรมแบบนี้กันนี่" กู้ชิงหลินเลิกคิ้ว แล้วถามอย่างงุนงงยิ่งกว่าเดิม "พ่อคะ พ่อกำลังวางแผนอะไรอยู่น่ะ หรืออยากให้หนูแนะนำสวีอวิ๋นอวิ๋นให้เหรอคะ? ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่พวกที่รับมือได้ง่าย ๆ นะคะ หล่อนเล่นละครเก่งเป็นที่สุด” "พ่อจะให้แกแนะนำหล่อนให้เพื่ออะไรกันล่ะ ลุงของแกมีแผนการ เขาต้องการวางแผนให้กู้หยุนหลานเข้าร่วมงานเลี้ยงที่โรงกลั่นไวน์ ก็เพราะว่าไม่รู้ว่าจะหาทางจัดการทำให้กู้หยุนหลานไม่รู้สึกสงสัยได้ยังไง ถ้าเพื่อนสนิทของแกชวนหล่อนไปร่วมงานได้ เรื่องมันก็จะง่ายขึ้นเยอะ” เมื่อกู้เจี้ยนกั๋วเล่าเรื่องทั้งหมดแล้ว กู้ชิงหลินพลันรู้สึ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 790
กู้หยุนหลานยิ้มอย่างออดอ้อน ขณะกำลังจะพูดเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น “ช่วยหยิบมือถือให้ฉันหน่อย ใครโทรมาตอนนี้กันนะ” กู้หยุนหลานขับรถอยู่จึงไม่สะดวกหยิบมือถือ หลี่โม่จึงหยิบกระเป๋าของกู้หยุนหลานขึ้นมา แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือจากในกระเป๋าออกมาดู "สวีอวิ๋นอวิ๋นโทรมา คุณจะรับไหม?” "อวิ๋นอวิ๋นโทรมาเหรอ ต้องรับสายอยู่แล้วสิ คุณรับสายแล้วเปิดลำโพงให้หน่อยนะ" หลี่โม่รับสายแล้วเปิดลำโพง เสียงของสวีอวิ๋นอวิ๋นก็ดังออกมาออกมาจากโทรศัพท์ "หยุนหลาน เธอยุ่งอยู่หรือเปล่า?" “ฉันกำลังขับรถกลับบริษัทน่ะ เธอมีอะไรหรือเปล่า?” “ฉันมีเรื่องนิดหน่อยต้องหาเธอจริง ๆ นั่นแหละ เธอไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม พวกเราไปเสริมสวยกัน จากนั้นค่อยไปดูเสื้อผ้า ฉันมีเรื่องอะไรอยากจะบอกเธอ” สวีอวิ๋นอวิ๋นกลอกตาพลางเอ่ย “เอ่อ มีเรื่องสำคัญงั้นเหรอ? ที่บริษัทยังมีงานที่ต้องทำอยู่น่ะ” สวีอวิ๋นอวิ๋นพูดอย่างค้อน ๆ "บริษัทจะไปมีงานอะไรนักเล่า ฉันมาหาเธอเพราะว่ามีเรื่องสำคัญต้องให้เธอช่วยแนะนำหน่อย เธอรีบมาเร็ว ๆ เข้าสิ ไม่อย่างนั้นฉันจะเลิกเป็นเพื่อนกับเธอนะ" กู้หยุนหลานยิ้มแห้งแล้วพูดอย่างหมดหนทาง "ก็ได้ บอกมา
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 791
"โอ้โห อวิ๋นอวิ๋นของเรามีคนที่ชอบแล้วเหรอเนี่ย?" กู้หยุนหลานพูดหยอกเย้า สวีอวิ๋นอวิ๋นกุมหน้าผากของเธอและพูดอย่างหมดหนทาง "ที่บ้านแนะนำคนคนหนึ่งให้ฉันรู้จัก เขาเป็นคุณชายลูกเศรษฐี ฉันไม่ค่อยแน่ใจเกี่ยวกับเขาเลย ก็เลยอยากขอคำปรึกษากับเธอยังไงเล่า" "ลูกเศรษฐีงั้นเหรอ" กู้หยุนหลานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เหล่าคุณชายลูกเศรษฐีเป็นพวกที่กู้หยุนหลานไม่ค่อยชอบนัก พวกลูกเศรษฐีทั้งหลายรอบตัวเธอต่างเป็นพวกเสแสร้ง แต่คนที่มีความสามารถอย่างแท้จริงนั้นมีเพียงไม่กี่คน ส่วนใหญ่ต่างเอาเงินของครอบครัวมาใช้ข้างนอกอย่างไร้ประโยชน์ทั้งนั้น สวีอวิ๋นอวิ๋นรู้ว่ากู้หยุนหลานมักจะมีอคติกับพวกลูกเศรษฐี ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ปฏิเสธการตามจีบของคุณชายเศรษฐีที่ร่ำรวยมากมายแต่กลับมาอยู่กับหลี่โม่หรอก เมื่อมองไปยังหลี่โม่ สวีอวิ๋นอวิ๋นก็รู้สึกว่าหลี่โม่ช่างโชคดีจริง ๆ ที่ได้อยู่ในสายตาของกู้หยุนหลาน ไอ้กระจอกที่ไม่มีอะไรเลยได้แต่งงานกับผู้หญิงขาวรวยสวยแบบนี้ “ใช่ ก่อนหน้านี้ฉันเองก็เคยติดต่อกับพวกลูกเศรษฐีไม่น้อย แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอะไรกับพวกเขาเลย แม้จะบอกว่าฉันเองก็อยากแต่งงานกับคุณชายเศร
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 792
"หยุนหลานอย่าลังเลเลย ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบงานเลี้ยงที่พวกลูกเศรษฐีจัดขึ้นมา แต่ฉันเองก็หมดหนทางแล้วเหมือนกัน ความสุขของฉันขึ้นอยู่กับเธอแล้วนะ เธอช่วยฉันตรวจสอบให้หน่อยน้าาา"สวีอวิ๋นอวิ๋นจับแขนของกู้หยุนหลานพร้อมทำท่าทางออดอ้อน กู้หยุนหลานพูดอย่างจนใจ "ก็ได้ ๆ ฉันไปก็ได้ แต่งานเลี้ยงที่โรงกลั่นไวน์องุ่นฟังดูแล้วไม่ได้เป็นทางการนัก ฉันเดาว่าพวกลูกเศรษฐีนั่นจะต้องหาสาว ๆ สวย ๆ ไปร่วมงานไม่น้อยแน่" “มันก็เป็นธรรมเนียมทั่วไปอยู่แล้วนี่ สำหรับพวกคนรวยก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้นี่ หวังแค่ว่าเขาจะไม่ทำให้มันเกินไปเท่านั้น การแต่งเข้าตระกูลร่ำรวยก็ต้องแบกรับภาระนี้อยู่แล้ว” สวีอวิ๋นอวิ๋นเอ่ยอย่างขุ่นเคืองใจ บริกรเดินมาพร้อมกับกาแฟหอมกรุ่นสามถ้วย ความไม่พอใจบนใบหน้าของสวีอวิ๋นอวิ๋นพลันถูกลบออกไปในพริบตา "มาเถอะ หยุนหลานเธอลองชิมดริปคอฟฟี่ของร้านเขาดูสิ มันยอดจริง ๆ นะ" บริกรรูปหล่อชำเลืองมองสวีอวิ๋นอวิ๋นและกู้หยุนหลานเล็กน้อย เมื่อเห็นความงามของทั้งสองคน ทันใดนั้นเขาก็นึกอยากจะตีสนิทด้วยขึ้นมา การเริ่มทักทายสาวสวยที่มาดื่มกาแฟ กลายเป็นเรื่องปกติสำหรับบริกรสุดหล่อคนนี้ไปแล้ว ด้วยรูปร่
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 793
“คุณ คุณพูดเหลวไหล!” บริกรรูปหล่อลนลานเล็กน้อย “ผมยังพูดไม่จบ เมื่อครู่คุณบอกว่าให้ใช้เมล็ดกาแฟคั่วสดใหม่ในการชง นี่เป็นอีกปัญหาหนึ่ง เมล็ดกาแฟคั่วใหม่จะต้องรอ Degas ก่อน ระยะเวลาห้าถึงสิบวันตามระดับการคั่ว กาแฟที่ชงด้วยเมล็ดกาแฟคั่วใหม่ ๆ มันไม่อร่อยหรอกครับ" “ส่วนที่คุณบรรยายถึงกลิ่นของกาแฟบลูเมาท์เทนเมื่อครู่นั้นผิดไปไกลเลยล่ะ เรื่องรายละเอียดผมไม่ขอแก้นะ ผมแค่อยากจะบอกว่า ถึงคุณอยากจะแกล้งอวดรู้ต่อหน้าสาว อย่างน้อยก็ต้องเรียนรู้ไว้บ้าง ไม่อย่างนั้นถ้าถูกคนแหย่เข้าหน่อยจะหน้าแตกเอาได้ง่าย ๆ นะครับ” บริกรรูปหล่อหน้าแดงก่ำ ก่อนหันหลังจากไปด้วยความโกรธ ส่วนสวีอวิ๋นอวิ๋นนั้นยิ่งรู้สึกกระอักกระอ่วนยิ่งกว่า เพียงแค่เห็นท่าทีโมโหเพราะความอับอายของบริกรรูปหล่อ สวีอวิ๋นอวิ๋นก็สามารถเข้าใจได้ว่าสิ่งที่หลี่โม่พูดนั้นเป็นความจริง แต่เมื่อนึกถึงการแสดงออกของตนเองเมื่อครู่นี้ สวีอวิ๋นอวิ๋นรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา "หยุนหลาน เอาเป็นว่าตกลงกันแล้วนะ วันมะรืนต้องไปงานเลี้ยงที่โรงกลั่นไวน์องุ่นด้วยกันนะ ฉันขอตัวก่อนล่ะ" สวีอวิ๋นอวิ๋นกำชับด้วยรอยยิ้มแห้ง หลังจากลุกเดินจากไปสีหน้าก็กลายเป็
บทล่าสุด
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 945
คังหย่งอันกดหมายเลขของคังหย่งเฉียน แล้วพูดเสียงเข้ม "หย่งเฉียน ฉันได้ยินมาว่า แกกับเหวินซินมีปัญหากันเรื่องวิลล่าบนยอดเขาเหรอ?" “พี่ใหญ่ มีปัญหากันน่ะสิ ศิษย์พี่เกิ่งยังถูกทำร้ายจนเข่าหักแล้ว! ศิษย์พี่เกิ่งติดต่อกับอาจารย์โอวหยางไปแล้ว เรื่องนี้อภัยให้ไม่ได้แน่นอน!” คังหย่งเฉียนโกรธแค้นคังเหวินซิน ถ้าไม่ใช่เพราะคังเหวินซินพาหลี่โม่ไปที่นั่น เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น แต่ในเมื่อเกิดเรื่องขึ้นแล้ว คังหย่งเฉียนเองก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทำได้เพียงเอาความโมโหไปลงที่คังเหวินซินเท่านั้น “หย่งเฉียน ไม่ว่ายังไงก็ตาม แกต้องรับรองความปลอดภัยของเหวินซิน ฉันไม่สนว่า อาจารย์โอวหยางพวกเขาจะทำอะไรกับเพื่อนของเหวินซิน แต่พวกเขาจะทำร้ายเหวินซินไม่ได้เด็ดขาด!” “พี่ใหญ่ ฉันไม่กล้ารับประกันหรอก รับประกันได้แค่ลูกชายของพี่จะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงตายเท่านั้น ถ้าอาจารย์โอวหยางต้องการลงโทษลูกชายของพี่จริง ๆ ฉันจะไปขวางได้ยังไง ฉันขวางไม่ได้หรอก ไม่กล้าขวางด้วย!" คังหย่งอันขมวดคิ้วแน่น หากคังหย่งเฉียนอยู่ต่อหน้าคังหย่งอันในตอนนี้ คังหย่งอันจะต้องตบเขาให้ตายคามือแน่นอน “หย่งเฉียน! แกเป็นอาข
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 944
“ไอ้บัดซบเอ๊ย! ใครกล้ามาต่อกรกับฉันโอวหยางจื้อ มันผู้นั้นจะต้องตาย!” โอวหยางจื้อพึมพำอย่างด้วยความอาฆาตแค้น แล้วสั่งให้ลูกศิษย์ไปจองตั๋วเครื่องบิน ...... คังเหวินซินมาส่งหลี่โม่และคนอื่น ๆ ที่บ้าน หลังจากมองดูทั้งสามเดินเข้าไปข้างในแล้ว จึงสตาร์ทรถและขับออกไปอย่างช้า ๆ “อาเล็กถูกจัดการจนหมดท่าแล้ว ต้องบอกพ่อสักคำไหมนะ อาเล็กจะได้ไปตีไข่ใส่สีอีก” หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง คังเหวินซินก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดหมายเลขพ่อของเขาคังหย่งอัน “ฮัลโหล พ่อครับ ผมเพิ่งจะขายวิลล่าบนยอดเขาที่สวนหนานชุ่ยให้เพื่อผมไป ขายราคาต้นทุนน่ะครับ” คังหย่งอันขมวดคิ้ว "นั่นเป็นวิลล่าที่อาเล็กของแกจะเอาไม่ใช่เหรอ แกเอาไปให้เพื่อนได้ยังไง? ผู้จัดการฝ่ายขายว่ายังไงบ้าง?" คังเหวินซินอึ้งครู่หนึ่ง รู้สึกถึงความผิดปกติในคำพูดของคังหย่งอัน "พ่อ พ่อรู้ได้ยังไงว่าอาเล็กอยากได้วิลล่านั่น?” “อาเล็กของแกเคยบอกพ่อว่า วิลล่าหลังนั้นเป็นของขวัญที่เขาจะเก็บไว้ให้กับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในต่างประเทศโอวหยางจื้อ แกคงเคยได้ยินเกี่ยวกับโอวหยางจื้อมาบ้างใช่ไหม? เขาเคยรับหน้าที่เป็นผู้กำกับฉากแอ็คชั่นให้กับภาพย
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 943
ในแผนกดูแลพิเศษของโรงพยาบาล คังหย่งเฉียนและคนอื่น ๆ นั่งล้อมรอบเตียง มองดูพี่เกิ่งค่อย ๆ ฟื้นคืนสติ เข่าที่หักของพี่เกิ่งได้รับการผ่าตัดแล้ว แต่หลังการผ่าตัด พี่เกิ่งจะได้แต่นั่งอยู่บนรถเข็นเท่านั้น “ซี๊ด ขากับเข่าฉันเป็นยังไงบ้าง?” พี่เกิ่งถามอย่างร้อนใจ “ศิษย์พี่ไม่ต้องกังวล ผ่าตัดเสร็จแล้ว เพียงแต่ระดับการรักษาของที่นี่ยังต่ำไปหน่อย หลังจากฟื้นตัวแล้วพี่ต้องนั่งรถเข็น” คังหย่งเฉียนพูดเสียงเบาหวิว “ไอ้บัดซบ! ฉันไม่อยากนั่งรถเข็น! ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้!” พี่เกิ่งคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว รู้สึกเลวร้ายไปทั้งร่างกาย ชีวิตบนรถเข็น ไม่ใช่ชีวิตที่พี่เกิ่งต้องการเลย ถ้าต้องนั่งรถเข็นแล้ว ต่อไปจะฝึกศิลปะการต่อสู้ หรือออกไปรังแกคนอื่นอย่างไร แล้วจะไปจีบสาว ๆ ได้อย่างไร! “ฉันจะย้ายโรงพยาบาล ฉันจะไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุด!” “พี่เกิ่งอย่าเพิ่งตื่นตูม หมอบอกว่า รอพี่ฟื้นตัวดีแล้ว ก็สามารถทำการผ่าตัดครั้งที่สองในโรงพยาบาลที่ดีกว่านี้เพื่อเปลี่ยนข้อต่อเทียมได้” คังหย่งเฉียนปลอบใจพี่เกิ่งไปพลางก็ขยิบตาให้กับพวกพี่น้องคนอื่น ๆ ส่งสัญญาณให้พวกเขารีบมาช่วยกันโน้มน้าว ศิษย์พี่ห
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 942
พี่เกิ่งร้องโหยหวนออกมา รู้สึกว่าขาซ้ายพลิกกลับไปด้านหลัง พลันสูญเสียการทรงตัวและล้มหงายไปข้างหลังทันที พลั่ก พี่เกิ่งล้มหงายลงกับพื้น ปากก็ร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา คังหย่งเฉียนถูกกระตุ้นด้วยเสียงร้องของพี่เกิ่งจนตัวสั่นไปทั้งตัว เสียงวิ้ง ๆ ที่ดังอยู่ในหัวยิ่งชัดเจนขึ้นมาทันใด คังหย่งเฉียนกุมใบหน้าที่บวมแดงไปครึ่งหนึ่งมองไปทางศิษย์พี่เกิ่ง ดวงตาของคังหย่งเฉียนก็แทบจะหลุดออกจากเบ้า ศิษย์พี่เกิ่งที่คังหย่งเฉียนเคยคิดว่า แข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้น ตอนนี้กำลังร้องคร่ำครวญราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังจะตาย เมื่อมองขาขวาของพี่เกิ่งหักงอในองศาที่ผิดธรรมชาติ คังหย่งเฉียนก็รู้สึกว่า เลือดทั่วร่างกายเย็นเฉียบขึ้นมา นี่เป็นเรื่องที่มนุษย์สามารถทำได้อย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นผลลัพธ์ที่สามารถใช้กำปั้นทำได้เหรอ? นี่มันซูเปอร์ไซย่าในตำนานหรืออย่างไรกัน?! พวกศิษย์น้องของพี่เกิ่งหลายคนต่างหวาดกลัวกับความเผด็จการของหลี่โม่ ทั้งกลุ่มพลันหมดความโอหังไปโดยสิ้นเชิง พวกเขาลากพี่เกิ่งขึ้นมาจากพื้นแล้ววิ่งตะบึงออกไปข้างนอกอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่คำพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในที่นี้คือศิษย์
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 941
คังเหวินซินรออยู่สามวินาที แต่ละวินาทีราวกับยาวนานเป็นปี รออยู่นานฝ่ามือของพี่เกิ่งก็ยังไม่ตบลงมาสักที คังเหวินซินจึงลืมตาขึ้น เมื่อเอียงหน้ามองเห็นฝ่ามือของพี่เกิ่งอยู่ห่างจากหน้าตนแค่เฉียดฉิว หัวใจของคังเหวินซินแทบจะกระโดดออกมาจากปาก หลังจากที่เห็นข้อมือของพี่เกิ่งถูกหลี่โม่คว้าไว้ คังเหวินซินถึงได้รู้สึกว่า หัวใจของตัวเองกลับเข้าที่ได้แล้ว คังเหวินซินที่สงบลงแล้ว รีบถอยไปหลบด้านหลังหลี่โม่ แล้วร้องตะโกนด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง "อาจารย์!" “นายอย่าร้องไห้น่าสมเพชนักสิ มันทำฉันขายหน้านะ” หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้ม คังเหวินซินตะลีตะลานเช็ดเบ้าตา ไม่ยอมให้ตัวเองร้องไห้ออกมา พี่เกิ่งจ้องมองหลี่โม่อย่างโมโห แอบพยายามดึงข้อมือของตัวเองกลับมาอย่างลับ ๆ แต่ไม่ว่าพี่เกิ่งจะพยายามออกแรงแค่ไหน มือของหลี่โม่ก็ราวกับคีมปากเสือหนีบข้อมือของพี่เกิ่งเอาไว้แน่น จนข้อมือของพี่เกิ่งไม่มีทางสลัดหลุดได้เลย “ปล่อยมือฉัน!” พี่เกิ่งตวาดด้วยความโกรธเกรี้ยว “แกบอกให้ปล่อยก็ต้องปล่อยเหรอ? แกน่าจะอธิบายเรื่องที่จะลงไม้ลงมือกับลูกศิษย์ฉันเมื่อกี้นี้มาสักหน่อยไหม?” หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา คังเหวินซินส
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 940
กู้หยุนหลานมองไปยังหลี่โม่อย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นหลี่โม่ขยิบตาให้ เธอจึงไม่พูดอะไรและเก็บความสงสัยไว้ในใจ ผู้จัดการหวังโบกมือให้พนักงานขายสาว พนักงานสาวที่ถือสัญญาอยู่แล้วเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว “ผู้จัดการหวัง นี่เป็นสัญญาของวิลล่ายอดเขาค่ะ แต่ราคานี้มัน…” สีหน้าของพนักงานสาวดูบูดเบี้ยวเล็กน้อย ถ้าขายวิลล่านี้ออกไปในราคาต้นทุน เธอคงไม่ได้รับค่าคอมมิชชั่นเลยสักแดง! ที่ผ่านมาเศรษฐีในเมืองฮั่นจำนวนมากต่างก็ถูกใจวิลล่าแห่งนี้ แต่เพราะมีการปิดกั้นการซื้อขาย เลยไม่ได้ขายอย่างเป็นทางการ เดิมทีพวกพนักงานสาวนั้นเตรียมพร้อมที่จะทำกำไรมหาศาลด้วยการขายวิลล่าหลังนี้หลังจากที่เปิดการขายแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ความฝันของพวกเธอกำลังจะมลายหายไปซะแล้ว “พวกเธอมีสิทธิ์พูดงั้นเหรอ? นี่คือการตัดสินใจของคุณชายใหญ่!” ผู้จัดการหวังตำหนิพนักงานขายสาว พนักงานสาวหดคอและปิดปากเงียบไม่กล้าพูดอีก ผู้จัดการหวังเปิดสัญญาตรวจดู หลังจากยืนยันความถูกต้องแล้ว เขาก็ถือสัญญาเดินไปหาหลี่โม่ “อ่านสัญญาดูก่อนนะครับ หากไม่มีปัญหาอะไร เราจะไปเซ็นสัญญาที่สำนักงานของผมกัน ผมไม่สามารถนำตราประทับอะไรพวกนั้นพกติดต
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 939
“คุณชาย อย่ามาขู่ผมเลยครับ ผมไม่กลัวหรอกนะ สิ่งที่ผมพูดไปเมื่อครู่ล้วนมีเหตุมีผล หากไม่เชื่อก็ถามซินแสที่มาดูฮวงจุ้ยให้ได้เลยครับ คำพูดพวกนี้เขาเป็นคนพูดเองกับปากทั้งนั้น” ผู้จัดการหวังแข็งขืน ไม่ยอมถอยแม้แต่น้อย หลี่โม่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม "เหวินซิน อย่าหุนหันพลันแล่น ผู้จัดการหวังพูดถูกแล้ว คนที่โชคชะตาบารมีไม่ถึง ไม่มีทางข่มพลังฮวงจุ้ยอันยอดเยี่ยมได้แน่นอน” คังเหวินซินพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "อาจารย์พูดถูกแล้วครับ แต่ด้วยบารมีของอาจารย์ จะต้องสามารถข่มมันได้อย่างแน่นอน พวกเรามาดูกันดีกว่า ที่นี่ล้วนได้รับการตกแต่งอย่างดี คุณหิ้วกระเป๋าเข้ามาอยู่ได้เลย เหลือแค่ดูว่าวิลล่าหลังนี้ถูกใจคุณหรือเปล่าก็พอครับ” เมื่อเห็นคังเหวินซินพยายามเอาอกเอาใจหลี่โม่ ผู้จัดการหวังก็เกิดความสงสัยเล็กน้อย หรือว่าตนจะมองผิดไป? ผู้ชายที่สวมเสื้อผ้าแผงลอยทั้งตัวคนนี้ เป็นคุณชายเศรษฐีที่มาลองสัมผัสประสบการณ์ชีวิตงั้นเหรอ? ไม่อย่างนั้นทำไมคุณชายของตนถึงได้ไปประจบเอาใจเขาขนาดนี้กัน? “คุณชาย ท่านนี้คืออาจารย์ของคุณเหรอครับ?” ผู้จัดการหวังถามอย่างสงสัย “นี่คืออาจารย์ของฉันหลี่โม่ นายสุภาพกับอาจารย์ของฉัน
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 938
“ไอ้สารเลวคนไหนไม่ดูตาม้าตาเรือ กล้ามาแย่งวิลล่าของอาจารย์ พวกแกยังมัวแต่กินอะไรกันอีก ไปดูด้วยกัน จัดการไอ้พวกสารเลวนั่นซะ” “ศิษย์พี่เกิ่งพูดถูก พวกเราทุกคนต้องไปดูด้วยกัน บ้านของอาจารย์ต้องดีที่สุดเท่านั้น จะผิดพลาดไม่ได้แม้แต่นิดเดียว” ศิษย์พี่เกิ่งและคนอื่น ๆ พากันลุกขึ้นทีละคน เมื่อเห็นเช่นนี้คังหย่งเฉียนก็เรียกให้พนักงานคิดเงินทันที แล้วจึงพาพวกของศิษย์พี่เกิ่งมุ่งตรงไปยังสวนหนานชุ่ย ... รถเมอร์เซเดสเบนซ์ขับเข้าไปในสวนหนานชุ่ย และขับตรงไปตามทางขึ้นยอดเขา ใกล้กับยอดเขาของเขาหนานชุ่ยนั้นมีที่ราบอยู่บริเวณหนึ่ง ที่ราบนี้ถูกนำมาใช้สร้างวิลล่า พร้อมทั้งปลูกต้นไม้พืชพรรณเขียวชอุ่มรอบ ๆ วิลล่าอีกด้วย ด้านหน้าวิลล่ายังมีลำธารที่ไหลมาจากยอดเขา ทำให้ฮวงจุ้ยของวิลล่านี้ยอดเยี่ยมมากไร้ที่ติ หน้าน้ำหลังเขา ตำแหน่งปากมังกรจัดวางฮวงจุ้ยอย่างดี ทำให้วิลล่าบนยอดเขาหลังนี้เลิศล้ำไม่มีใครเทียม รถเมอร์เซเดสเบนซ์จอดสนิทหน้าประตูวิลล่ายอดเขา ผู้จัดการหวังและพนักงานขายสาวสองคนยืนรอที่ประตูวิลล่าอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นรถเบนซ์จอดนิ่ง ผู้จัดการหวังก็รีบวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปช่วยเปิดประตูรถ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 937
ผู้จัดการหวังหยิบบุหรี่ออกมาคาบที่มุมปาก เตรียมจะสูบบุหรี่เพื่อสงบสติอารมณ์ คำขอของคังเหวินซินทำให้ผู้จัดการหวังตั้งตัวไม่ติด การจะดูบ้านมันไม่มีปัญหาหรอก แต่ถ้าอีกฝ่ายถูกใจขึ้นมาจริง ๆ จะทำอย่างไรล่ะ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เรื่องราคาต้นทุนหรือเปล่า ถ้าคังหย่งเฉียนเข้ามาครอบครองวิลล่าหลังนี้ เขาก็คงไม่ได้เงินเลยสักแดงเดียว พอนึกถึงคังหย่งเฉียนขึ้นมาผู้จัดการหวังรู้สึกปวดจี๊ด ๆ ขึ้นมา เจ้านั่นเป็นปีศาจเจ้าสำราญแห่งตระกูลคัง วัน ๆ เอาแต่เกียจคร้าน กินดื่มเที่ยวเล่น ยิ่งกว่านั้นยังคบค้ากับพวกอันธพาล ก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสตระกูลคังก็ยังถูกคังหย่งเฉียนยั่วโมโหจนเส้นเลือดในสมองตีบ แทบทุกคนในตระกูลคังล้วนทำเป็นไม่สนใจคังหย่งเฉียน ตราบใดที่คังหย่งเฉียนไม่ได้ก่อปัญหา ก็ไม่มีใครสนใจว่า คังหย่งเฉียนจะทำอะไร ถ้าหากยกวิลล่าให้เพื่อนของคังเหวินซินจริง ๆ คังหย่งเฉียนคงจะพาคนมาสับเขาเป็นชิ้น ๆ ถึงที่แน่ หลังจากสูบบุหรี่หมดมวน ผู้จัดการหวังก็ขยี้ก้นบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ รู้สึกว่ายังไงก็ควรแจ้งให้คังหย่งเฉียนรู้สักหน่อย ส่วนคังหย่งเฉียนจะต่อสู้กับคังเหวินซินอย่างไรนั้นก็เป็นเรื่องระหว่างพวกเขา
