บทที่ 740

พวกแขกทั้งหลายวิเคราะห์กันไปต่าง ๆ นานา สายตามองไปที่หลี่โม่ หลี่โม่ดื่มไปเยอะขนาดนั้น ถ้าพูดถึงพิษสุราก็น่าจะเป็นหลี่โม่ที่จะเป็นคนแรก

จ้าวเจียหมิงกับแสวี่ยเฟยเดินแหวกบรรดาแขกที่ล้อมอยู่แทรกเข้าไป จ้าวเจียหมิงเห็นพี่หวังหัวทิ่มลงในจานอาหาร ส่วนพี่ฮวาก็ดื่มจนไปอยู่ใต้โต๊ะ สายตาก็จ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง

เฉาเสวี่ยเฟยเดินไปข้าง ๆ กู้หยุนหลาน หลังจากมองหลี่โม่แล้วก็พูด “ขอโทษนะหยุนหลาน ไม่คิดว่าจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้ หลี่โม่ไหวหรือเปล่า? ให้ฉันหาที่พักให้แล้วให้เขาไปนอนพักผ่อนไหม?”

“ไม่ต้องหรอก ฉันพาเขาไปโรงพยาบาลดีกว่า ได้ยินพวกเขาพูดเรื่องสุราเป็นพิษอะไรนั่น ฉันกังวลใจมากเลย”

“งั้นฉันหาคนช่วยเธอพยุงหลี่โม่ออกไปนะ ไม่อย่างนั้นเธอคงพยุงไปไม่ไหวแน่”

กู้หยุนหลานพยักหน้า ไม่ได้ปฏิเสธความหวังดีของเฉาเสวี่ยเฟย

หลี่โม่โบกมือเอ่ยอย่างอ่อนแรง “ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องพยุงหรอก”

“อย่าดื้อ เชื่อฟังกันหน่อย ไม่อย่างนั้นคืนนี้ฉันไม่ให้คุณนอนด้วยนะ”

กู้หยุนหลานพูดด้วยใบหน้าบึ้งตึง

หลี่โม่หัวเราะแห้ง ๆ ยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นบนหน้าผากต่อ

กู้หยุนหลานหยิบกระดาษมาช่วยหลี่โม่เช็ดเหงื่อ “คุณดูความดื้อ