LOGINShare
บทที่ 625
Related chapters
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 626
จู่ ๆ กู้หยุนหลานก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก ราวกับว่าหลี่โม่กลายเป็นที่พึ่งพิงที่ดีที่สุดของกู้หยุนหลานจริง ๆหลี่โม่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและส่งข้อความถึงเฉียนฝู ขอให้เฉียนฝูจัดทนายความเพื่อทำสัญญากับดักนี้หลี่โม่ไม่ต้องการจะให้เอกสารที่ดินทุกอย่างแก่ตระกูลกู้ แต่จะขอให้ตระกูลกู้ลงนามในข้อตกลงการโอน ก็เพียงพอแล้วที่จะเพิ่มประโยคกับดักที่ซ่อนอยู่ในข้อตกลงเฉียนฝูส่งข้อความตอบกลับอย่างรวดเร็วเพื่อสอบถามความต้องการของหลี่โม่โดยละเอียด แต่หลี่โม่ตอบกลับเพียงสั่น ๆ นั่นคือการติดตั้งกับดักยาพิษในสัญญาหลังจากอ่านคำตอบที่หลี่โม่ส่งมา เฉียนฝูก็ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง และติดต่อทนายความชั้นนำทั้งในและต่างประเทศเพื่อหารือและจัดทำสัญญาทันทีหลังจากการดำเนินการอย่างรวดเร็ว เงื่อนไขของสัญญาถูกส่งไปยังกล่องจดหมายถึงหลี่โม่หลี่โม่ชำเลืองมองเงื่อนไขของสัญญา และลงจากรถไปที่ร้านถ่ายเอกสารซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเขาเพื่อปริ้นท์สัญญาหลังจากเซ็นสัญญาแล้ว หลี่โม่ก็โทรหาเฉียนฝู "ไม่นานมานี้ ราชินีแดนมังกรได้ทำอะไรบ้าง""ราชินีแดนมังกรเรียกผู้ใต้บังคับบัญชาหลายคนมาพบ และดูเหมือนว่าพวกเขากำลังเตรียมการบางอ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 627
กู้เจี้ยนหมินเงียบ แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับสิ่งที่หลี่โม่พูด แต่กู้เจี้ยนหมินไม่สามารถปฏิเสธสิ่งที่หลี่โม่พูดได้เมื่อเห็นว่ากู้เจี้ยนหมินเงียบไป หวังฟางก็ลังเลและพูดว่า "หลี่โม่ แล้วแกคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้? ฉันอยากจะบอกว่าที่ดินเป็นของครอบครัวของเรา ทำไมเราต้องส่งให้พวกเขาโดยเปล่าประโยชน์? เราก็จะเสียประโยชน์ แบบนี้จะยิ่งไม่ได้อะไร""นี่คุณ" กู้เจี้ยนหมินมองไปที่หวังฟางอย่างไม่พอใจกับสิ่งที่หวังฟางพูด"ฉันทำไม ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวของเรา" หวังฟางกล่าวอย่างมั่นใจ“นี่เป็นที่ดินที่มีประโยชน์ของครอบครัว ถ้าเราเก็บมันไว้และไม่ให้มัน เราก็อาจจะถูกแทงข้างหลังก็ได้นะ” กู้เจี้ยนหมินพูดอย่างรำคาญของแบบนี้พูดยาก ถ้ากู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ คิดจะกุเรื่องขึ้นมา หน้าตาของตระกูลที่กู้เจี้ยนหมินสะสมมาก็หมดกันเพื่อเห็นแก่หน้าตาของตนเอง กู้เจี้ยนหมินอยากจะมอบที่ดินให้กับตระกูลของเขา โดยไม่มีอะไรมากไปกว่าแบกรับความอับอายที่ลบล้างไม่ออกหวังฟางตะคอกอย่างเย็นชา "หึ! ไม่มีอะไรจะเสียแล้วตอนนี้ ตอนนี้ฆ่าได้หยามไม่ได้ ถ้าที่ดินนี้ถูกมอบให้กับตระกูลไป ครอบครัวของเราจะเหมือนหมา ไม่ส
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 628
ครัฟต์ขับรถไปที่ชานเมืองโซลและหยุดอยู่ข้างลำธารเล็ก ๆที่โค้งของลำห้วย มีชายคนหนึ่งกำลังนั่งตกปลาอยู่ริมแม่น้ำร่างของชายผู้นั้นดูค่อนข้างผอม มีผมสีขาวครึ่งหัวมัดมวยไว้บนศีรษะ นั่งนิ่งอยู่ริมแม่น้ำราวกับภูเขาเมื่อมองไปที่แผ่นหลังบาง ๆ ครัฟต์กลืนน้ำลายลงคอ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัวแม้ว่าครัฟต์จะเป็น CEO ของกลุ่มที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับชายชราร่างผอมบางคนนี้ที่สามารถควบคุมชีวิตและความตายของตัวเองได้ ครัฟต์ก็เต็มไปด้วยความกลัวที่ไม่สิ้นสุดครัฟต์ไม่รู้จักชายชราร่างผอม เขารู้เพียงว่าชายชราร่างผอมเป็นเจ้านายของหัวหน้าเจ้านายของเขาอีกทีเดิมทีครัฟต์ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะพบกับชายชราผอมแห้งคนนี้ แต่เนื่องจากครัฟต์มีหน้าที่รับผิดชอบในการร่วมมือกับตระกูลกู้ เขาจึงสามารถทลายกำแพงของชนชั้นและเข้าพบกับบุคคลนี้ซึ่งมีสถานะสูงกว่าเขาหลายลำดับได้หลังจากจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้ว ครัฟต์ก็เดินไปหาชายชราร่างผอมด้วยอารมณ์เหมือนแสวงบุญครัฟต์หยุดด้านหลังชายชราร่างผอมครึ่งเมตรแล้วโค้งคำนับพร้อมกับพูดว่า "สวัสดีครับท่าน ผมชื่อครัฟต์ครับ""อืม" คุณท่านปาทำเสียงในโพรงจ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 629
แม้ว่าครัฟฟ์จะไม่เข้าใจว่าคุณท่านปาหมายถึงอะไร แต่เขารู้ว่าเขาแค่ต้องทำให้สำเร็จ และเขาไม่จำเป็นต้องสนใจสิ่งอื่นใด"เข้าใจแล้วครับท่าน ผมจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อให้กู้หยุนหลานและหลี่โม่พอใจ"“ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ใช่แค่ทำให้พวกเขาพอใจ แต่เพื่อให้พวกเขาเชื่อใจแก เชื่อใจ แกเข้าใจไหม?” คุณท่านปาพูดช้าๆ“เข้าใจแล้วครับท่าน ผมจะทำให้พวกเขาไว้ใจผมให้ได้” ครัฟฟ์กล่าวด้วยความเคารพ“ดีมาก แกกลับไปได้แล้ว กลับไปทำหน้าที่ของแก”"ครับท่าน"ครัฟฟ์หันหลังและจากไป แม้ว่าเขาจะพูดเพียงไม่กี่คำ แต่ครัฟฟ์ก็รู้สึกราวกับว่าเขากำลังเดินอยู่บนเปลือกไข่เมื่อเผชิญกับรังสีของคุณท่านปาเมื่อกลับมาที่รถ ครัฟฟนั่งลงบนเบาะนั่งหอบราวกับปลาว่ายทวนน้ำ"ทำให้พวกนั้นเชื่อใจ ดูเหมือนง่าย แต่จริง ๆ แล้วยากฉิบหาย" ครัฟฟ์พึมพำเบา ๆต้องใช้เวลามากในการที่จะได้รับความไว้วางใจจากใครสักคน แต่ครัฟต์นั้นไม่น่าจะใช้เวลานานนักอาศัยเสน่ห์ส่วนตัว?ครัฟฟ์รู้ตัวว่าตัวเองไม่ค่อยมีเสน่ห์มากนักสิ่งที่เหลืออยู่คือสร้างสถานการณ์ที่ยากลำบาก และยื่นมือช่วยเหลือกู้หยุนหลานและหลี่โม่ท่ามกลางความยากลำบากนั้น เพื่อให้กู้หยุนหลานและหลี่โ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 630
นี่เป็นเพราะครอบครัวเราอ่อนแอเกินไป ใคร ๆ ก็มารังแกได้หวังฟางหดหู่ใจพุ่งความโกรธของเธอไปที่หลี่โม่และพูดอย่างขมขื่น "ไม่ใช่เพราะเราไม่มีสถานะในตระกูลเหรอ?! เป็นเพราะแกไอ้หลี่โม่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ ถ้าฉันมีลูกเขยที่มีอำนาจ ใครจะกล้ามารังแกพวกเราแบบนี้!""ไอ้ขยะ! แม้แต่ครอบครัวของเราก็ยังถูกรังแก! แกยังรักษาของที่คนอื่นส่งมาให้ถึงหน้าประตูบ้านของเราไม่ได้ บอกฉันทีว่าไอ้ขยะอย่างแกยังมีหน้ามามีชีวิตอยู่อีกเหรอ?!"หวังฟางโกรธมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่เธอพูดและในที่สุดก็วางตะเกียบแล้วหันเดินกลับไปที่ห้อง"ดี"กู้เจี้ยนหมินถอนหายใจและมองไปที่หลี่โม่อย่างช่วยไม่ได้ "แก อย่าคิดมากไปเลย แม่ยายของแกก็เป็นแบบนี้แหละ"“ไม่เป็นไรครับคุณพ่อ เรารีบทานข้าวกันเถอะครับ จะได้รีบไปที่บริษัท” หลี่โม่กล่าวอย่างเฉยเมยหลี่โม่ได้เตรียมการอย่างสมบูรณ์ และเขาไม่กังวลเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ตรงกันข้ามที่ดินนี้เป็นยาพิษชนิดหนึ่ง เพียงแค่หลี่โม่พอใจ เขาสามารถใช้ประโยคของยาพิษในสัญญาได้ตลอดเวลา เพื่อทำให้ทุกคนที่มีเจตนาชั่วร้ายกระอักเลือด กู้เจี้ยนหมินไม่มีอารมณ์ที่จะทานแล้ว เขาวางตะเกียบและยืนขึ้นร
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 631
ครัฟต์เชิญกู้หยุนหลานและหลี่โม่ไปร่วมงานชุมนุมคนดังอย่างนั้นเหรอ? เมื่อได้ยินคำพูดนี้ กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกอิจฉาริษยาจนตาร้อนไปหมด ทำไมถึงเชิญแค่กู้หยุนหลานกับหลี่โม่กัน! พวกเราต่างหากที่เป็นส่วนสำคัญของตระกูลกู้! ตระกูลกู้ในอนาคตล้วนอยู่ในการควบคุมของพวกเราทั้งนั้น! สัตว์ร้ายตัวน้อยในใจกู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ กำลังคำรามอย่างบ้าคลั่ง และเต็มไปด้วยคาวมไม่พอใจต่อการกระทำของครัฟต์ “คุณวอลเลซ คุณครัฟต์เชิญแค่กู้หยุนหลานกับหลี่โม่เหรอครับ?” กู้เจี้ยนกั๋วอดกลั้นความขุ่นเคืองในใจ แล้วถามด้วยรอยยิ้ม “ใช่ครับ มาตรฐานของงานชุมนุมสูงมาก ส่วนมากเป็นลูกเศรษฐีชื่อดังของเมืองหลวง มีแค่ไม่กี่คนในกรุงโซลเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าร่วม คุณหนูกู้หยุนหลานและสามีเป็นพาร์ทเนอร์คนสำคัญของท่านประธาน ดังนั้นจึงโชคดีอย่างยิ่งที่ได้เข้าร่วมงานชุมนุม” วอลเลซพูดพลางหยิบบัตรเชิญออกมาวางบนโต๊ะ “ผมยังมีธุระอีก รบกวนพวกคุณช่วยส่งบัตรเชิญให้กับคุณหนูกู้หยุนหลานด้วยนะครับ” เมื่อเห็นว่าวอลเลซหมุนตัวกำลังจะไป กู้เจี้ยนกั๋วจะรีบถามขึ้น “คือว่า ผมอยากถามอีกหน่อย ทำไมพวกเราถึงไม่มีใครได้รับเชิญ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 632
คุณปู่กู้เปิดตาขึ้น สายตากวาดมองผ่านกู้เจี้ยนหมินไป สุดท้ายก็ไปหยุดอยู่ที่ตัวหลี่โม่ สายตาของเขาปะทะเข้ากับสายตาของหลี่โม่ คุณปู่กู้มองหลี่โม่ด้วยสายตาที่ราวกับพยัคฆ์ร้าย ทำให้กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ ต่างเงียบปานจักจั่นวันหนาว คุณปู่กู้ไม่ได้ใช้สายตาเช่นนี้มานานมากแล้ว สองครั้งที่เขาเคยใช้สายตาเช่นนี้มองผู้อื่น ล้วนแต่ใช้ในการเจรจาต่อรองในตอนที่ธุรกิจของตระกูลกู้ประสบกับอันตราย และครั้งนี้ เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของตระกูลกู้ คุณปู่กู้จึงใช้สายตาที่ดูแคลนทุกสิ่งนี้อีกครั้ง กู้เจี้ยนหมินสั่นสะท้านไปทั้งตัว แม้ว่าเขาจะตัดสินใจมอบที่ดินให้แล้ว แต่ก็ยังคงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดผวา กู้หยุนหลานตกใจกลัวสายตาของคุณปู่กู้ ริมฝีปากเม้มแน่น สีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในทันที กังวลใจว่าชั่วอึดใจต่อมาคุณปู่กู้จะหวดกำปั้นใส่อย่างไรอย่างนั้น หลี่โม่สบตากับคุณปู่กู้ด้วยสายตาสงบนิ่งเยือกเย็น มุมปากยกโค้งขึ้นระบายยิ้มจาง ๆ คุณปู่กู้รู้สึกตกตะลึงอย่างลับ ๆ อยู่ในใจ ไม่นึกว่าหลี่โม่จะสงบนิ่งเช่นนี้ จนถึงขั้นที่สามารถพูดได้เลยว่าไม่สะทกสะท้านอะไรเลยด้วยซ้ำ ท่าทีน่าเกรงขามที่สั่ง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 633
แม้ว่ากู้เจี้ยนกั๋วจะพูดออกไปแบบนั้น แต่ในใจก็ยังคงเคลือบแคลง เดิมเขานึกว่าหลี่โม่จะต้องดึงดันจนถึงที่สุด จนกู้เจี้ยนกั๋วถึงกับต้องเชิญให้คุณปู่กู้ออกมากดดัน แต่ไม่นึกว่าหลี่โม่จะยอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้ นั่นทำให้กู้เจี้ยนกั๋วรู้สึกไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย แต่หลังจากเจ้าหน้าที่ฝ่ายกฎหมายอ่านสัญญาแล้ว ยืนยันว่าสัญญาไม่มีปัญหา นอกจากนี้ตัวกู้เจี้ยนกั๋วเองได้อ่านสัญญาแล้วก็ยังรู้สึกว่ามันไม่มีปัญญาอะไร แต่กับดักสัญญาที่นักกฎหมายระดับแนวหน้าเป็นผู้สร้างขึ้นนั้นย่อมมิดชิดอย่างที่สุด เจ้าหน้าที่กฎหมายที่ไม่ได้อยู่ในระดับที่สูงพอ ก็ไม่มีทางมองเล่ห์เหลี่ยมในสัญญานี้ออกแน่นอน ส่วนเจ้าหน้าที่ทางกฎหมายที่ตระกูลกู้จ้างมานั้นเป็นเพียงนักกฎหมายทั่วไปเท่านั้น ย่อมมองกลในสัญญานี้ไม่ออกอยู่แล้ว กู้เจี้ยนกั๋ววางสัญญาลง สายตาของเขากวาดมองตั้งแต่ใบหน้าของหลี่โม่และกู้หยุนหลาน สุดท้ายก็หยุดอยู่ที่ใบหน้าของกู้เจี้ยนหมิน บางทีต้นตอของเรื่องเหนือคาดทั้งหมดนี้ อาจเป็นเพราะกู้เจี้ยนหมินก็ได้? กู้เจี้ยนกั๋วครุ่นคิดไปพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เจี้ยนหมิน ครั้งนี้นายได้ทำเรื่องดี ๆ ขึ้นมาแล้วนะ เมื่อวานลูกเขยขอ
Latest chapter
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 945
คังหย่งอันกดหมายเลขของคังหย่งเฉียน แล้วพูดเสียงเข้ม "หย่งเฉียน ฉันได้ยินมาว่า แกกับเหวินซินมีปัญหากันเรื่องวิลล่าบนยอดเขาเหรอ?" “พี่ใหญ่ มีปัญหากันน่ะสิ ศิษย์พี่เกิ่งยังถูกทำร้ายจนเข่าหักแล้ว! ศิษย์พี่เกิ่งติดต่อกับอาจารย์โอวหยางไปแล้ว เรื่องนี้อภัยให้ไม่ได้แน่นอน!” คังหย่งเฉียนโกรธแค้นคังเหวินซิน ถ้าไม่ใช่เพราะคังเหวินซินพาหลี่โม่ไปที่นั่น เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น แต่ในเมื่อเกิดเรื่องขึ้นแล้ว คังหย่งเฉียนเองก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทำได้เพียงเอาความโมโหไปลงที่คังเหวินซินเท่านั้น “หย่งเฉียน ไม่ว่ายังไงก็ตาม แกต้องรับรองความปลอดภัยของเหวินซิน ฉันไม่สนว่า อาจารย์โอวหยางพวกเขาจะทำอะไรกับเพื่อนของเหวินซิน แต่พวกเขาจะทำร้ายเหวินซินไม่ได้เด็ดขาด!” “พี่ใหญ่ ฉันไม่กล้ารับประกันหรอก รับประกันได้แค่ลูกชายของพี่จะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงตายเท่านั้น ถ้าอาจารย์โอวหยางต้องการลงโทษลูกชายของพี่จริง ๆ ฉันจะไปขวางได้ยังไง ฉันขวางไม่ได้หรอก ไม่กล้าขวางด้วย!" คังหย่งอันขมวดคิ้วแน่น หากคังหย่งเฉียนอยู่ต่อหน้าคังหย่งอันในตอนนี้ คังหย่งอันจะต้องตบเขาให้ตายคามือแน่นอน “หย่งเฉียน! แกเป็นอาข
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 944
“ไอ้บัดซบเอ๊ย! ใครกล้ามาต่อกรกับฉันโอวหยางจื้อ มันผู้นั้นจะต้องตาย!” โอวหยางจื้อพึมพำอย่างด้วยความอาฆาตแค้น แล้วสั่งให้ลูกศิษย์ไปจองตั๋วเครื่องบิน ...... คังเหวินซินมาส่งหลี่โม่และคนอื่น ๆ ที่บ้าน หลังจากมองดูทั้งสามเดินเข้าไปข้างในแล้ว จึงสตาร์ทรถและขับออกไปอย่างช้า ๆ “อาเล็กถูกจัดการจนหมดท่าแล้ว ต้องบอกพ่อสักคำไหมนะ อาเล็กจะได้ไปตีไข่ใส่สีอีก” หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง คังเหวินซินก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดหมายเลขพ่อของเขาคังหย่งอัน “ฮัลโหล พ่อครับ ผมเพิ่งจะขายวิลล่าบนยอดเขาที่สวนหนานชุ่ยให้เพื่อผมไป ขายราคาต้นทุนน่ะครับ” คังหย่งอันขมวดคิ้ว "นั่นเป็นวิลล่าที่อาเล็กของแกจะเอาไม่ใช่เหรอ แกเอาไปให้เพื่อนได้ยังไง? ผู้จัดการฝ่ายขายว่ายังไงบ้าง?" คังเหวินซินอึ้งครู่หนึ่ง รู้สึกถึงความผิดปกติในคำพูดของคังหย่งอัน "พ่อ พ่อรู้ได้ยังไงว่าอาเล็กอยากได้วิลล่านั่น?” “อาเล็กของแกเคยบอกพ่อว่า วิลล่าหลังนั้นเป็นของขวัญที่เขาจะเก็บไว้ให้กับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในต่างประเทศโอวหยางจื้อ แกคงเคยได้ยินเกี่ยวกับโอวหยางจื้อมาบ้างใช่ไหม? เขาเคยรับหน้าที่เป็นผู้กำกับฉากแอ็คชั่นให้กับภาพย
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 943
ในแผนกดูแลพิเศษของโรงพยาบาล คังหย่งเฉียนและคนอื่น ๆ นั่งล้อมรอบเตียง มองดูพี่เกิ่งค่อย ๆ ฟื้นคืนสติ เข่าที่หักของพี่เกิ่งได้รับการผ่าตัดแล้ว แต่หลังการผ่าตัด พี่เกิ่งจะได้แต่นั่งอยู่บนรถเข็นเท่านั้น “ซี๊ด ขากับเข่าฉันเป็นยังไงบ้าง?” พี่เกิ่งถามอย่างร้อนใจ “ศิษย์พี่ไม่ต้องกังวล ผ่าตัดเสร็จแล้ว เพียงแต่ระดับการรักษาของที่นี่ยังต่ำไปหน่อย หลังจากฟื้นตัวแล้วพี่ต้องนั่งรถเข็น” คังหย่งเฉียนพูดเสียงเบาหวิว “ไอ้บัดซบ! ฉันไม่อยากนั่งรถเข็น! ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้!” พี่เกิ่งคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว รู้สึกเลวร้ายไปทั้งร่างกาย ชีวิตบนรถเข็น ไม่ใช่ชีวิตที่พี่เกิ่งต้องการเลย ถ้าต้องนั่งรถเข็นแล้ว ต่อไปจะฝึกศิลปะการต่อสู้ หรือออกไปรังแกคนอื่นอย่างไร แล้วจะไปจีบสาว ๆ ได้อย่างไร! “ฉันจะย้ายโรงพยาบาล ฉันจะไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุด!” “พี่เกิ่งอย่าเพิ่งตื่นตูม หมอบอกว่า รอพี่ฟื้นตัวดีแล้ว ก็สามารถทำการผ่าตัดครั้งที่สองในโรงพยาบาลที่ดีกว่านี้เพื่อเปลี่ยนข้อต่อเทียมได้” คังหย่งเฉียนปลอบใจพี่เกิ่งไปพลางก็ขยิบตาให้กับพวกพี่น้องคนอื่น ๆ ส่งสัญญาณให้พวกเขารีบมาช่วยกันโน้มน้าว ศิษย์พี่ห
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 942
พี่เกิ่งร้องโหยหวนออกมา รู้สึกว่าขาซ้ายพลิกกลับไปด้านหลัง พลันสูญเสียการทรงตัวและล้มหงายไปข้างหลังทันที พลั่ก พี่เกิ่งล้มหงายลงกับพื้น ปากก็ร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา คังหย่งเฉียนถูกกระตุ้นด้วยเสียงร้องของพี่เกิ่งจนตัวสั่นไปทั้งตัว เสียงวิ้ง ๆ ที่ดังอยู่ในหัวยิ่งชัดเจนขึ้นมาทันใด คังหย่งเฉียนกุมใบหน้าที่บวมแดงไปครึ่งหนึ่งมองไปทางศิษย์พี่เกิ่ง ดวงตาของคังหย่งเฉียนก็แทบจะหลุดออกจากเบ้า ศิษย์พี่เกิ่งที่คังหย่งเฉียนเคยคิดว่า แข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้น ตอนนี้กำลังร้องคร่ำครวญราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังจะตาย เมื่อมองขาขวาของพี่เกิ่งหักงอในองศาที่ผิดธรรมชาติ คังหย่งเฉียนก็รู้สึกว่า เลือดทั่วร่างกายเย็นเฉียบขึ้นมา นี่เป็นเรื่องที่มนุษย์สามารถทำได้อย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นผลลัพธ์ที่สามารถใช้กำปั้นทำได้เหรอ? นี่มันซูเปอร์ไซย่าในตำนานหรืออย่างไรกัน?! พวกศิษย์น้องของพี่เกิ่งหลายคนต่างหวาดกลัวกับความเผด็จการของหลี่โม่ ทั้งกลุ่มพลันหมดความโอหังไปโดยสิ้นเชิง พวกเขาลากพี่เกิ่งขึ้นมาจากพื้นแล้ววิ่งตะบึงออกไปข้างนอกอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่คำพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในที่นี้คือศิษย์
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 941
คังเหวินซินรออยู่สามวินาที แต่ละวินาทีราวกับยาวนานเป็นปี รออยู่นานฝ่ามือของพี่เกิ่งก็ยังไม่ตบลงมาสักที คังเหวินซินจึงลืมตาขึ้น เมื่อเอียงหน้ามองเห็นฝ่ามือของพี่เกิ่งอยู่ห่างจากหน้าตนแค่เฉียดฉิว หัวใจของคังเหวินซินแทบจะกระโดดออกมาจากปาก หลังจากที่เห็นข้อมือของพี่เกิ่งถูกหลี่โม่คว้าไว้ คังเหวินซินถึงได้รู้สึกว่า หัวใจของตัวเองกลับเข้าที่ได้แล้ว คังเหวินซินที่สงบลงแล้ว รีบถอยไปหลบด้านหลังหลี่โม่ แล้วร้องตะโกนด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง "อาจารย์!" “นายอย่าร้องไห้น่าสมเพชนักสิ มันทำฉันขายหน้านะ” หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้ม คังเหวินซินตะลีตะลานเช็ดเบ้าตา ไม่ยอมให้ตัวเองร้องไห้ออกมา พี่เกิ่งจ้องมองหลี่โม่อย่างโมโห แอบพยายามดึงข้อมือของตัวเองกลับมาอย่างลับ ๆ แต่ไม่ว่าพี่เกิ่งจะพยายามออกแรงแค่ไหน มือของหลี่โม่ก็ราวกับคีมปากเสือหนีบข้อมือของพี่เกิ่งเอาไว้แน่น จนข้อมือของพี่เกิ่งไม่มีทางสลัดหลุดได้เลย “ปล่อยมือฉัน!” พี่เกิ่งตวาดด้วยความโกรธเกรี้ยว “แกบอกให้ปล่อยก็ต้องปล่อยเหรอ? แกน่าจะอธิบายเรื่องที่จะลงไม้ลงมือกับลูกศิษย์ฉันเมื่อกี้นี้มาสักหน่อยไหม?” หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา คังเหวินซินส
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 940
กู้หยุนหลานมองไปยังหลี่โม่อย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นหลี่โม่ขยิบตาให้ เธอจึงไม่พูดอะไรและเก็บความสงสัยไว้ในใจ ผู้จัดการหวังโบกมือให้พนักงานขายสาว พนักงานสาวที่ถือสัญญาอยู่แล้วเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว “ผู้จัดการหวัง นี่เป็นสัญญาของวิลล่ายอดเขาค่ะ แต่ราคานี้มัน…” สีหน้าของพนักงานสาวดูบูดเบี้ยวเล็กน้อย ถ้าขายวิลล่านี้ออกไปในราคาต้นทุน เธอคงไม่ได้รับค่าคอมมิชชั่นเลยสักแดง! ที่ผ่านมาเศรษฐีในเมืองฮั่นจำนวนมากต่างก็ถูกใจวิลล่าแห่งนี้ แต่เพราะมีการปิดกั้นการซื้อขาย เลยไม่ได้ขายอย่างเป็นทางการ เดิมทีพวกพนักงานสาวนั้นเตรียมพร้อมที่จะทำกำไรมหาศาลด้วยการขายวิลล่าหลังนี้หลังจากที่เปิดการขายแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ความฝันของพวกเธอกำลังจะมลายหายไปซะแล้ว “พวกเธอมีสิทธิ์พูดงั้นเหรอ? นี่คือการตัดสินใจของคุณชายใหญ่!” ผู้จัดการหวังตำหนิพนักงานขายสาว พนักงานสาวหดคอและปิดปากเงียบไม่กล้าพูดอีก ผู้จัดการหวังเปิดสัญญาตรวจดู หลังจากยืนยันความถูกต้องแล้ว เขาก็ถือสัญญาเดินไปหาหลี่โม่ “อ่านสัญญาดูก่อนนะครับ หากไม่มีปัญหาอะไร เราจะไปเซ็นสัญญาที่สำนักงานของผมกัน ผมไม่สามารถนำตราประทับอะไรพวกนั้นพกติดต
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 939
“คุณชาย อย่ามาขู่ผมเลยครับ ผมไม่กลัวหรอกนะ สิ่งที่ผมพูดไปเมื่อครู่ล้วนมีเหตุมีผล หากไม่เชื่อก็ถามซินแสที่มาดูฮวงจุ้ยให้ได้เลยครับ คำพูดพวกนี้เขาเป็นคนพูดเองกับปากทั้งนั้น” ผู้จัดการหวังแข็งขืน ไม่ยอมถอยแม้แต่น้อย หลี่โม่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม "เหวินซิน อย่าหุนหันพลันแล่น ผู้จัดการหวังพูดถูกแล้ว คนที่โชคชะตาบารมีไม่ถึง ไม่มีทางข่มพลังฮวงจุ้ยอันยอดเยี่ยมได้แน่นอน” คังเหวินซินพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "อาจารย์พูดถูกแล้วครับ แต่ด้วยบารมีของอาจารย์ จะต้องสามารถข่มมันได้อย่างแน่นอน พวกเรามาดูกันดีกว่า ที่นี่ล้วนได้รับการตกแต่งอย่างดี คุณหิ้วกระเป๋าเข้ามาอยู่ได้เลย เหลือแค่ดูว่าวิลล่าหลังนี้ถูกใจคุณหรือเปล่าก็พอครับ” เมื่อเห็นคังเหวินซินพยายามเอาอกเอาใจหลี่โม่ ผู้จัดการหวังก็เกิดความสงสัยเล็กน้อย หรือว่าตนจะมองผิดไป? ผู้ชายที่สวมเสื้อผ้าแผงลอยทั้งตัวคนนี้ เป็นคุณชายเศรษฐีที่มาลองสัมผัสประสบการณ์ชีวิตงั้นเหรอ? ไม่อย่างนั้นทำไมคุณชายของตนถึงได้ไปประจบเอาใจเขาขนาดนี้กัน? “คุณชาย ท่านนี้คืออาจารย์ของคุณเหรอครับ?” ผู้จัดการหวังถามอย่างสงสัย “นี่คืออาจารย์ของฉันหลี่โม่ นายสุภาพกับอาจารย์ของฉัน
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 938
“ไอ้สารเลวคนไหนไม่ดูตาม้าตาเรือ กล้ามาแย่งวิลล่าของอาจารย์ พวกแกยังมัวแต่กินอะไรกันอีก ไปดูด้วยกัน จัดการไอ้พวกสารเลวนั่นซะ” “ศิษย์พี่เกิ่งพูดถูก พวกเราทุกคนต้องไปดูด้วยกัน บ้านของอาจารย์ต้องดีที่สุดเท่านั้น จะผิดพลาดไม่ได้แม้แต่นิดเดียว” ศิษย์พี่เกิ่งและคนอื่น ๆ พากันลุกขึ้นทีละคน เมื่อเห็นเช่นนี้คังหย่งเฉียนก็เรียกให้พนักงานคิดเงินทันที แล้วจึงพาพวกของศิษย์พี่เกิ่งมุ่งตรงไปยังสวนหนานชุ่ย ... รถเมอร์เซเดสเบนซ์ขับเข้าไปในสวนหนานชุ่ย และขับตรงไปตามทางขึ้นยอดเขา ใกล้กับยอดเขาของเขาหนานชุ่ยนั้นมีที่ราบอยู่บริเวณหนึ่ง ที่ราบนี้ถูกนำมาใช้สร้างวิลล่า พร้อมทั้งปลูกต้นไม้พืชพรรณเขียวชอุ่มรอบ ๆ วิลล่าอีกด้วย ด้านหน้าวิลล่ายังมีลำธารที่ไหลมาจากยอดเขา ทำให้ฮวงจุ้ยของวิลล่านี้ยอดเยี่ยมมากไร้ที่ติ หน้าน้ำหลังเขา ตำแหน่งปากมังกรจัดวางฮวงจุ้ยอย่างดี ทำให้วิลล่าบนยอดเขาหลังนี้เลิศล้ำไม่มีใครเทียม รถเมอร์เซเดสเบนซ์จอดสนิทหน้าประตูวิลล่ายอดเขา ผู้จัดการหวังและพนักงานขายสาวสองคนยืนรอที่ประตูวิลล่าอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นรถเบนซ์จอดนิ่ง ผู้จัดการหวังก็รีบวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปช่วยเปิดประตูรถ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 937
ผู้จัดการหวังหยิบบุหรี่ออกมาคาบที่มุมปาก เตรียมจะสูบบุหรี่เพื่อสงบสติอารมณ์ คำขอของคังเหวินซินทำให้ผู้จัดการหวังตั้งตัวไม่ติด การจะดูบ้านมันไม่มีปัญหาหรอก แต่ถ้าอีกฝ่ายถูกใจขึ้นมาจริง ๆ จะทำอย่างไรล่ะ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เรื่องราคาต้นทุนหรือเปล่า ถ้าคังหย่งเฉียนเข้ามาครอบครองวิลล่าหลังนี้ เขาก็คงไม่ได้เงินเลยสักแดงเดียว พอนึกถึงคังหย่งเฉียนขึ้นมาผู้จัดการหวังรู้สึกปวดจี๊ด ๆ ขึ้นมา เจ้านั่นเป็นปีศาจเจ้าสำราญแห่งตระกูลคัง วัน ๆ เอาแต่เกียจคร้าน กินดื่มเที่ยวเล่น ยิ่งกว่านั้นยังคบค้ากับพวกอันธพาล ก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสตระกูลคังก็ยังถูกคังหย่งเฉียนยั่วโมโหจนเส้นเลือดในสมองตีบ แทบทุกคนในตระกูลคังล้วนทำเป็นไม่สนใจคังหย่งเฉียน ตราบใดที่คังหย่งเฉียนไม่ได้ก่อปัญหา ก็ไม่มีใครสนใจว่า คังหย่งเฉียนจะทำอะไร ถ้าหากยกวิลล่าให้เพื่อนของคังเหวินซินจริง ๆ คังหย่งเฉียนคงจะพาคนมาสับเขาเป็นชิ้น ๆ ถึงที่แน่ หลังจากสูบบุหรี่หมดมวน ผู้จัดการหวังก็ขยี้ก้นบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ รู้สึกว่ายังไงก็ควรแจ้งให้คังหย่งเฉียนรู้สักหน่อย ส่วนคังหย่งเฉียนจะต่อสู้กับคังเหวินซินอย่างไรนั้นก็เป็นเรื่องระหว่างพวกเขา
