บทที่ 625

ที่ดินอุตสาหกรรมเป็นของหลี่โม่ แต่กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ไม่คิดเช่นนั้น พวกเขาทั้งหมดคิดว่าที่ดินควรเป็นของตระกูลกู้ อย่างไรก็ตามหลี่โม่ก็เป็นลูกเขยของตระกูลกู้ ดังนั้นทุกอย่างที่เกี่ยวกับหลี่โม่ควรเป็นของตระกูลกู้

กู้เจี้ยนกั๋วหยิบบุหรี่ออกมาจุดไฟ พ่นควันแล้วพูดว่า "หยุนหลาน หลี่โม่ ฉันหวังว่าพวกแกจะพิจารณาเรื่องของที่ดินอย่างรอบคอบ นี่เป็นเหตุผลสำคัญสำหรับการพัฒนาของตระกูลเรา ถ้าพวกแกทำผลงานได้ดี ตระกูลกู้ของเราจะไม่มีวันลืมเรื่องพวกนี้เลย"

หลี่โม่ยิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยาม และเคาะนิ้วเบา ๆ บนโต๊ะ "ที่ดินเป็นของเราโดยส่วนตัว ไม่ใช่ของส่วนร่วม แต่ถ้าต้องการจะใช้ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่คงไม่ใช่ใช้แบบฟรี ๆ หรอกนะ เอาเงินมาซื้อที่จากผมสิ ใช้เงินของคุณซื้อที่ดิน หรือให้ทุนแก่เราในการก่อตั้งบริษัทขึ้นใหม่”

“แกไอ้ขยะนี่ วัน ๆ คิดแต่เรื่องเงิน! เงินทั้งหมดที่แกกิน แกดื่ม และใช้จ่ายไม่ใช่ของตระกูลของเราทั้งหมดเหรอ ข้าวของเครื่องใช้ของแกก็เป็นของตระกูลเรา! ที่ดินของแกคืออะไร แกไม่มีอะไรเลยนอกจากไร้สาระไปวัน ๆ !” กู้เซิ่งเหว่ยตะคอกด้วยความโกรธ

กู้เจี้ยนกั๋วตบริมฝีปากของเขาสองครั้งและพูดช้า ๆ "