บทที่ 376

รถโรลส์-รอยซ์เคลื่อนตัวเข้ามาจอด ประธานหลี่เดินเข้าไปเปิดประตูรถแล้วยิ้มอย่างประจบสอพลอ “ประธานโอวหยาง ลงจากรถระวังด้วยนะครับ”

“ระวังอะไร ฉันไม่ใช่คนแก่อายุเจ็บแปดสิบปีสักหน่อย ประธานกู้ล่ะ? ไม่ใช่ว่ายังไม่มาหรอกนะ”

ประธานโอวหยางลงจากรถพลางเอ่ยถาม

แววตาของประธานหลี่เป็นประกาย สีหน้าของเขาดูไม่ชอบมาพากล “ประธานกู้มารอคุณตั้งนานแล้วครับ”

ประธานโอวหยางลงจากรถ ชายอายุสี่สิบกว่าปีสวมใส่ชุดสูททำมือ เดินเข้าไปหากู้หยุนหลานด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ประธานกู้ ตั้งแต่จากกับคุณเมื่อครั้งก่อน ผมก็คิดถึงคุณมาก”

ประธานโอวหยางยื่นมือขวาออกมา นาฬิกาแบรนด์ปาเต็ก ฟิลิปป์รุ่นลิมิเต็ดประดับอยู่บนข้อมือของเขา ส่องแสงแวววาวสะท้อนเข้าใส่ดวงตาของพวกประธานหลี่ทั้งสามคนจนตาพล่ามัว

นั่นเป็นนาฬิกาที่มีมูลค่าสูงถึงสิบล้าน ผลิตออกมาแค่หนึ่งร้อยเรือนเท่านั้น เรียกได้ว่าเป็นนาฬิกาที่มีมูลค่าการลงทุนสูงที่สุด ถูกยกย่องให้เป็นราชาของนาฬิกา

ปกติแล้วประธานโอวหยางจะไม่สวมนาฬิกาเรือนนี้ แต่ว่าเขาอยากแสดงความร่ำรวยของตัวเองให้กู้หยุนหลานเห็น จึงสวมนาฬิกาเรือนนี้มา

แต่ทว่ากู้หยุนหลานกลับไม่ได้สังเกตเห