บทที่ 207

“ขออภัยครับนายน้อย” หวงฝูชิ่งกล่าวเสียงดัง

บรรดาเซเลปเศรษฐีต่างรีบก้มหัวโค้งคำนับ และพูดพร้อมเพรียงกันว่า “เราผิดไปแล้ว และเราขออภัยอย่างจริงใจต่อนายน้อย”

หลี่โม่นั่งที่นั่งหลัก มองดูกลุ่มคนโค้งคำนับและขอโทษอย่างสุภาพ ทำให้เขารู้สึกเดจาวู ภาพตรงหน้าราวกับเหล่าข้าราชบริพารถวายความเคารพเข้าเฝ้าราชวงศ์

“เอาเถอะ หยุดเรื่องไร้สาระพวกนี้ได้แล้ว เรามาเริ่มงานเลี้ยงอาหารค่ำกันเถอะ” หลี่โม่พูดอย่างใจกว้าง

“ขอบคุณนายน้อย”

หลังจากที่บรรดาเซเลปลูกเศรษฐีพูดขอบคุณ ในใจพวกเขาก็รู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อยกับมหาเศรษฐีหนุ่มลึกลับที่สวมหน้ากาก ความรู้สึกเหมือนได้รับการอภัยหลังจากทำผิดพลาด

หวงฝูชิ่งโบกมือ และบรรดาเซเลปเศรษฐีก็กระจัดกระจายไปรอบ ๆ มองหาที่นั่งและนั่งลง

วงดนตรีก้าวขึ้นไปบนเวที เสียงเพลงไพเราะถูกบรรเลง บริกรเดินเข้ามา ในมือนำอาหารและเครื่องดื่มชั้นเลิศที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ ๆ งานเลี้ยงอาหารค่ำก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ

หัวหน้าเชฟของภัตตาคารอาคารไห่เยี่ยนสวมเครื่องแบบพิเศษที่เขาไม่ได้สวมใส่มาเป็นเวลานาน ได้นำกลุ่มศิษย์ฝึกหัดแล้วเดินไปที่โต๊ะของหลี่โม่พร้อมกับปีกนกนางแอ่นที่ปรุงสดใหม่