“อันที่จริงแล้วได้ซื้ออะไร? ทำไมล่ะ คุณคงไม่ได้อยากจะพูดว่าตัวเองรวยหรอกนะ คุณเป็นแค่แมงดาเกาะภรรยากินนี่” ซ่งเหวินเหวินพูดอย่างไม่สบอารมณ์มาก ผู้ชายคนนี้ช่างหน้าหนา ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ไม่ไว้หน้าจ้าวไห่เกินไปแล้ว มุมปากของจ้าวไห่ก็ยิ้มจาง ๆ ออกมาอย่างมีเลศนัย แต่ในใจไม่พอใจและอารมณ์เสียอย่างมาก ตัวเองถึงกับให้โอกาสเขา เขายังไม่รู้สึกขอบคุณ แต่กลับแสดงท่าทีเช่นนี้? ในสถานะลูกเขยแบบนี้ ทำไมถึงกล้าถือตัวนัก? ยกจกก็คืยาจก! เป็นแค่ขยะไร้ค่า! “หลี่โม่ ฉันแนะนำให้นายคิดให้รอบคอบ กลับไปคุยกับกู้หยุนหลานดี ๆ เราต่างป็นพี่น้อง ถ้าหากวันหน้าต้องการความช่วยเหลือก็มาหาฉันที่ร้านก็พอ ฉันจะช่วยนายแน่นอน ตำแหน่งหัวหน้าคนงานฉันจะเก็บไว้ให้นาย” จ้าวไห่ยิ้มแล้วจิบไวน์แดง จากนั้นหยิบนามบัตรออกจากกระเป๋าเสื้อ แล้วโยนให้หลี่โม่อย่างไม่มีมารยาท เปรียบเหมือนเขาเป็นขอทาน “พอได้แล้ว เราสนุกกันช่วงเวลาหนึ่งแล้ว ไปทานอาหารที่ภัตตาคารกวนเหรินถังกันเถอะ” จ้าวไห่พูดอย่างยิ้ม ๆ โดยไม่สนใจอารมณ์เย็นชาของหลี่โม่ในตอนนี้ ทุกคนต่างลุกยืนขึ้น ต่างไม่พอใจหลี่โม่ และแสดงสายตาดูถูก คนทึ่มนี่มันทึ่มจริง
พูดจบเขาก็สตาร์ทรถและขับออกไป จากนั้นก็มีรถหลายคันขับตามไปติด ๆ ถนนทั้งสายเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและน้ำเสียงที่ดูถูกเหยียดหยามจากพวกเขา หลี่โม่คิดว่าเรื่องพวกนี้ไม่ได้สำคัญอะไร เขาไม่อยากแข่งขันในประเด็นของการซื้อรถ ตอนที่เขากำลังเตรียมจะเรียกแท็กซี่ ก็มีเสียงที่เคารพนับถือจากผู้ชายดังขึ้นอยู่ข้างหลังเขา “คุณชายหลี่ คุณก็อยู่ที่นี่เหรอครับ?” เมื่อได้ยินเสียง หลี่โม่ก็หน้าไปมอง และเห็นเฉียวเจิ้งหลงเดินมาอย่างเร่งรีบพร้อมกับบอดี้การ์ดสองสามคนในชุดดำในขณะนั้น เขายืนอยู่ต่อหน้าหลี่โม่ด้วยความเคารพและกล่าวอย่างยิ้ม ๆ ว่า “คุณชายหลี่ บังเอิญจริง ๆ เลยนะครับ” “อืม” หลี่โม่พยักหน้าโดยไม่พูดอะไร ในใจเฉียวเจิ้งหลงก็ตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก เรื่องหวังฮั่นเชาครั้งก่อน คุณชายหลี่ไม่ได้บ่นอะไรกับเขา เขารู้สึกไม่สามารถปล่อยวางได้ และอยากหาโอกาสที่จะชดเชย คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะบังเอิญเจอคุณชายหลี่ที่นี่ “คุณขับรถมาเหรอ?” หลี่โม่จู่ ๆ ก็ถามขึ้น เฉียวเจิ้งหลงได้ยินดังนั้นก็พูดขึ้นทันทีด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ “ขับมาครับ ขับมา คุณชายหลี่จะไปที่ไหน เดี๋ยวผมไปส่งเองครับ” หลังจากนั้น เฉ
จ้าวไห่เป็นคนแรกที่มาถึงก่อน ตามมาด้วยซูหย่า เมื่อเห็นหลี่โม่มาถึงเช่นกัน สีหน้าของจ้าวไห่ก็เต็มไปด้วยความสงสัย ความเร็วรถจีอาร์ทีของเขาไม่ได้ช้า คนอื่นยังมาไม่ถึงเลย หลี่โม่กลับมาถึงก่อน? “โอ้ หลี่โม่ ไม่คิดว่าจะขึ้นแท็กซี่เร็วขนาดนี้? มาทางลัดเหรอ?” จ้าวไห่หัวเราะอย่างติดตลก และในขณะที่พูดเขาก็เหลือบไปมองข้างหลังของหลี่โม่ ดูเหมือนหลี่โม่จะลงจากรถเบนท์ลีย์ ฟลายอิ้ง สเปอร์ รุ่นใหม่ล่าสุด เป็นไปได้เหรอ? เดาว่าตัวเองตาลายแล้ว ซูหย่าก็พูดอย่างเย้ยหยันว่า “คงจะวิ่งมาล่ะสิ” จ้าวไห่หัวเราะ หลี่โม่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ทั้งสองหันตัวกลับแล้วเข้าไปข้างในก่อน หลี่โม่รอครู่หนึ่ง เฉียวเจิ้งหลงก็วิ่งเข้ามาพูดกับหลี่โม่ไม่กี่ประโยค จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป พอดีกับที่เพื่อนร่วมงานเก่าอีกหลายสิบคนก็ล้วนมาถึงกันแล้ว “หลี่โม่? นายมาถึงก่อนจริง ๆ” หลายคนเห็นหลี่โม่ยืนอยู่ที่ประตูก็เกิดความสงสัย ผู้ชายคนนี้ไม่มีรถไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงเร็วกว่าพวกเขาที่มีรถกัน? รวดเร็วจริง ๆ ! หลี่โม่ยิ้มและพูดว่า "คนขับใช้ทางลัด" เมื่อไม่กี่คนได้ยินก็รู้สึกผิดหวังทันที ซ่งเหวินเหวินพูดอย่างจิก
ในตอนนี้เธอรู้สึกเสียดายมาก และคิดหาวิธีจับจ้าวไห่ เธอเหลือบมองหลี่โม่อย่างไม่รู้ตัว ทั้งสองนั้นแตกต่างกันมากเกินไป ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่า หลี่โม่บอกว่าเขาก็เปิดร้านแล้ว แต่ซูหย่าคิดว่าหลี่โม่นั้นปลอม ดังนั้นในใจเธอจึงดูถูกหลี่โม่มากขึ้น ในตอนนั้นเอง ประตูห้องก็ถูกผลักออกหวู่เต้าเหวินเดินเข้ามาพร้อมไวน์ชั้นดีสองสามขวดในมือแล้วพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มว่า “ทุกท่าน ผมเป็นผู้จัดการร้าน นี่คือไวน์ขาวตัวใหม่ของร้านเรา ไวน์องุ่นขาวรีสลิ่งรสหวานชื่อว่าอีกอน มุลเลอร์ ชาร์ออฟเบอร์เกอร์ ริสลิ่ง สปีดลิส เป็นผลิตภัณฑ์ชั้นเลิศและถูกคัดสรรเป็นอย่างดี!" ทุกคนต่างตกตะลึง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จ้าวไห่ก็สะดุ้งตกใจ เขารู้ว่าไวน์องุ่นขาวที่คัดเลือกจากไร่ดังอย่างอีกอน มุลเลอร์ ชาร์ชอฟเบอร์เกอร์ หรือไวน์องุ่นขาวริสลิ่งรสหวานนั้น มีราคาเป็นหลายแสนต่อหนึ่ง เปรียบได้กับโรมาเน-กงติ! ขึ้นชื่อว่าเป็น "ราชาแห่งรีสลิ่ง" ! แต่ว่าเขาไม่ได้สั่งนี่! แม้ว่าจ้าวไห่จะมีเงิน แต่ก็ไม่สามารถสิ้นเปลืองขนาดนั้นได้ “ขอโทษนะครับ เราไม่ได้สั่งไวน์เหล่านี้” จ้าวไห่ยิ้มจาง ๆ เสิ่นหยางที่อยู่ข้าง ๆ
เขาเป็นคนที่ไม่มีความคิดรอบคอบ เพราะอย่างไรมันก็ถูกมอบให้แล้ว และไม่กลัวที่จะเสแสร้งแกล้งทำเมื่อได้ยินแแบบนี้ ทุกคนต่างก็อิจฉา “ประธานจ้าวช่างน่าทึ่งมาก! ฉันจะทำทุกอย่างตามที่คุณต้องการ!”ตอนนี้ในสายตาของซูหย่ามีแต่จ้าวไห่ และเขาก็ดูหล่อกว่าปกติมาก เธอแทบรอไม่ไหวที่จะกลืนกินเขาผู้ชายคนนี้ต้องเป็นของเธอทันใดนั้น เธอก็ไปเข้าห้องน้ำ และไปเปลี่ยนใส่เสื้อผ้าแบบน้อยชิ้นเป็นพิเศษเพื่อให้สะดวกกับสิ่งที่เธอกำลังจะทำต่อไปนี้เมื่อเธอกลับมาที่ห้องอีกครั้ง เธอก็มานั่งข้าง ๆ จ้าวไห่ เธอแสร้งทำเป็นไม่ตั้งใจจะอ่อยจ้าวไห่ จนจ้าวไห่แทบจะทนไม่ไหวแล้วโดยเฉพาะคนอย่างจ้าวไห่ที่ช่ำชองในการไปไนต์คลับ ดวงตาของเขากลอกไปมา เขารู้ว่าในใจของซูหย่าต้องการอะไร ฮิฮิ เขายิ้ม และชนแก้วกับซูหย่าทั้งสองคนกำลังคลุมเครือกันอยู่ใต้โต๊ะบรรยากาศที่เป็นใจซูหย่าเปิดปากพูด "หลี่โม่ นายเปิดร้านชื่ออะไรนะ แล้วทำเงินได้ปีละเท่าไหร่? ถ้าไม่อย่างนั้น นายก็ปิดร้าน แล้วมาทำงานกับประธานจ้าวสิ"ในใจของเธอตอนนี้ดูถูกหลี่โม่มากคิดว่าการที่เขาได้เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลกู้นั้นดีแล้วอย่างนั้นเหรอ?ถึงอย่างไรเขามันก็เป็นแค่
“ใช่สิ ก็มีเงิน อยากได้อะไรก็ได้!”จ้าวไห่ส่ายหัวพลางยิ้ม "เงิน ถ้ามีเงินก็ต้องใช้ อีกอย่าง รถเฟอร์รารี่ก็เป็นรถแบบเปิดประทุนด้วย"“ประธานจ้าวสุดยอดไปเลย!”“งั้นขับพาพวกเรานั่งสักสองสามรอบสิ”จ้าวไห่ยิ้ม และพูดว่า "ได้สิ ๆ"ซูหย่าก็จ้องไปที่จ้าวไห่อย่างตื่นเต้น ดูเหมือนว่าเธอจะเลือกถูกคนรถเฟอร์รารี่!คันละยี่สิบสามสิบล้านบาท!แต่ในบทสนทนาครั้งนี้ จู่ ๆ ใครก็ไม่รู้เข้ามาแทรก“พระเจ้า! ดูนี่สิ หัวข้อมาแรง ประธานจ้าว ร้านสปาติงเหม่ยถูกซื้อไปในราคาสี่ร้อยล้านบาท!” คนนั้นอุทานด้วยประหลาดใจ"เท่าไหร่นะ?!"ทุกคนตกตะลึงไปตาม ๆ กัน!ใช้เงินสี่ร้อยล้านเพื่อซื้อร้านสปาติงเหม่ยเหรอ?พวกเขาเคยเป็นพนักงานของร้านสปาติงเหม่ยมาก่อนจ้าวไห่ตกตะลึง และประหลาดใจมาก "ซื้อร้านสปาติงเหม่ยในราคาสี่ร้อยล้านบาทเหรอ? นั่นมันรวยมากนะ แสดงว่าโจวเฟิงฮว๋าก็ได้กำไรเยอะเลยสิ แล้วคนซื้อผู้ลึกลับคนนั้นเป็นใครกัน มีบอกไหม?"“ไม่มี มีแค่ภาพที่ถ่านยจากด้านข้าง”ชายคนนั้นส่ายหัว และซูมภาพในโทรศัพท์เข้าไปทุกคนมารวมหัวกันดูภาพนี้ และเบิกตากว้างนี่มันรวยเกินไปแล้วภาพถ่ายค่อนข้างเบลอ และอยู่ห่างมาก ซึ่งมั
เมื่อกี้พวกเขายังเยาะเย้ยหลี่โม่กันอยู่เลย แต่ตอนนี้หลังจากที่พวกเขาได้เห็นรูปภาพทุกอย่างก็เปลี่ยนไปมาก พวกเขารู้สึกรับไม่ได้ และไม่อยากที่จะยอมรับคนกระจอกอย่างหลี่โม่ จะเปลี่ยนไปได้จริง ๆ เหรอ?บรรยากาศตอนนี้ค่อนข้างอึดอัดวันนี้พวกเขายกย่องจ้าวไห่มาตลอด แล้วก็ประจบประแจงเขาเพื่อต้องการให้จ้าวไห่ดูแลพวกเขามากขึ้นในอนาคตแต่ตอนนี้ หลังจากที่ทุกคนเหยียบย่ำหลี่โม่ จู่ ๆ เขาก็โผล่ออกมา แล้วบอกว่าเขาใช้เงินสี่ร้อยล้านเพื่อซื้อร้านสปาติงเหม่ย!พูดเป็นเล่น!เขาจะรวยได้ขนาดนี้เลยเหรอ?หลี่โม่แตะจมูกของเขา และยิ้มอย่างใจเย็น "อย่ามองฉันแบบนั้น มันเป็นแค่เงินเพียงเล็กน้อย การเกาะผู้หญิงกินนี่มันดีจริง ๆ หรือว่าฉันควรแนะนำนายให้รู้จักกับผู้หญิงที่ร่ำรวยคนอื่น ๆ ดีล่ะ?"ทุกคนแน่นิ่งอีกครั้ง!‘นี่แกชอบขี้โม้โอ้อวดเหรอ ให้ตายเถอะ!’จ้าวไห่ปรายตาของเขา และยิ้มอย่างเย็นชา "หลี่โม่ นายขี้โม้เกินไปหรือเปล่า? นายบอกว่านายใช้เงินไปสี่ร้อยล้านเหรอ?"หลี่โม่ต้องขี้โม้แน่ ๆ !เจ้าคนไร้ประโยชน์คนนี้คงไม่พอใจที่เพื่อน ๆ ไม่สนใจเขาจ้าวไห่อารมณ์เสียมาก เขามาจากเคทีวีจนถึงที่นี่ แต่สุดท้าย หลี่โม่
ตอนนี้มันเสียหายหมดแล้ว เธอต้องรับผิดชอบทันใดนั้น พนักงานเสิร์ฟก็เริ่มหงุดหงิดเมื่อเห็นซูหย่ายังคงแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง และพยายามจะหนี เธอจึงคว้าตัวหล่อนไว้ และตะโกนทันทีว่า "คุณยังจะหนีอีกเหรอ? คุณผู้หญิง คุณทำไวน์ลาฟิตของเราเสียหาย! กรุณาจ่ายค่าเสียหายด้วยค่ะ!"“อะไรนะ? อย่ามาพูดไร้สาระ ฉันขอเตือนไว้ก่อน ฉันไม่ได้ชนเธอ เธอเผลอทำตกเองต่างหากอย่ามาใส่ร้ายคนอื่น!”ซูหย่าส่ายหัวอย่างหมดหวัง เธอกังวลมาก และอยากจะหนีไปเดี๋ยวนี้เธอรู้ว่าในเวลาแบบนี้ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด แต่ต้องแกล้งทำตัวเข้มแข็งแทน!ดังนั้น เธอจึงชี้ไปที่หน้าของอีกฝ่ายโดยตรง และเริ่มสบถด่าส่วนทางพนักงานเสิร์ฟก็ไม่ยอมแพ้ และทั้งสองก็แสดงความไม่พอใจไม่นาน ผู้พบเห็นกลุ่มหนึ่งก็มารวมตัวกันที่นี่ และทุกคนก็ชี้ไปที่พวกเขา“ไม่ได้ชนเหรอ? ได้ งั้นมาดูกล้องวงจรปิดกัน!” พนักงานเสิร์ฟพูดเสียงดังในตอนนี้ ซูหย่าตื่นตระหนกอย่างหนัก และยอมรับความผิดของเธอทันที เธอขอโทษ “ฉัน… ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ระวังเอง”ตอนนี้ซูหย่าร้องห่มร้องไห้ ทั้งเศร้าโศก และน่าสงสารมาก“ไม่ได้ตั้งใจเหรอ? แล้วทำไมเมื่อกี้คุณถึงปฏิเสธล่ะ แล้วตอนนี