คะนึงรักรู้ตัวว่าโดนแซะ อารมณ์โกรธก็เริ่มกรุ่นๆ แต่ยังคลี่ยิ้ม “ก็นี่ขนาดยังโสด ยังซิง ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องความรักเท่าไหร่ ยังได้ขึ้นเป็นผู้จัดการที่สาขาใหญ่ของเลิฟ เลิฟ การ์เดนเลยนะ แถมรายได้ของสาขาที่ฉันดูแล ทะลุเกินเป้าไปดาวอังคารแทบทุกเดือนเลย”
“อาศัยบุญเก่าของการเป็นสาขาใหญ่ด้วยล่ะมั้ง”
“ก็มีส่วนนะ” คะนึงรักยอมรับตามตรงเพราะผู้จัดการสาขาคนก่อนบริหารงานไว้ดีมากทำให้เธอเข้ามาต่อยอดความสำเร็จได้โดยง่าย “แต่มันก็ต้องใช้ฝีมือของฉันด้วยนั่นแหละ ไม่ใช่ใครเข้ามาก็จะทำได้เสียที่ไหน จริงสิ...ตอนนี้พิมได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้ช่วยผู้จัดการสาขาแล้วใช่ไหม ดีใจด้วยนะ สาขาแถบปริมณฑลของเธอก็ดีพอใช้ได้อยู่แหละ พยายามอีกนิด ภายในไม่กี่ปี เธอก็คงขึ้นเป็นผู้จัดการสาขาได้ คราวนี้ละ จะได้ดูแลลูกน้องสี่ซ้าห้าคนในสาขาแบบเต็มตัวเสียที ดูแลสาขาเล็กๆ ก็มีข้อดีอย่างนี้แหละนะ ไม่เหนื่อยมาก ดูแลทุกคนได้ทั่วถึงประหนึ่งดูแลญาติสนิท และมีเวลาว่างไปหาแฟนได้”
พิมรดาหน้าตึงเมื่อรู้ตัวว่าถูกแซะกลับ แต่เพียงครู่เดียวก็ปรับสีหน้าได้
“แหม...คนอย่างฉันเรียกว่าบาลานซ์ชีวิตได้ดีต่างหาก ฉันไม่ได้ทุ่มเททั้งชีวิตให้กับงานโดยไม่สนชีวิตส่วนตัวเหมือนเธอนี่ ทำงานจนแห้งเหี่ยวเพราะขาดผู้ เอ๊ย ขาดคนรัก ไม่คิดบ้างหรือว่าหนึ่งในหัวข้อสัมมนาในวันพรุ่งนี้ แทบจะจัดขึ้นมาเพื่ออบรมคนไม่มีคู่อย่างเธอโดยเฉพาะเลยนะสาลี่ เพราะผู้หญิงบางคนน่ะ สวยแต่รูป จูบไม่หอม ถึงยังไม่มีใครเอาไง”
“ขอบใจนะที่ชมว่าฉันสวย” คะนึงรักแกล้งโง่
พิมรดาแกล้งค้อนไม่จริงจังนัก “ฉันหมายถึงเธอเหมาะกับหัวข้อสัมมนา ‘คนมีรักย่อมเข้าใจในรัก’ อะไรนั่นต่างหาก ผู้หญิงแห้งกรัง ไร้คู่อย่างเธอน่ะ ควรจะฟังอย่างตั้งใจ ทำความเข้าใจและจดให้ละเอียดจะได้เข้าใจความต้องการของลูกค้าไง ฟังเยอะๆ จะได้ทำงานได้ดีขึ้น”
คะนึงรักนึกถึงหัวข้อสัมมนาที่ผ่านตา รู้สึกว่าหัวข้อสัมมนาในช่วงเช้าจะเริ่มด้วย คนมีรักย่อมเข้าใจในรัก บรรยายโดยจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาอะไรสักอย่างที่คะนึงรักไม่ทันได้สนใจ หญิงสาวเบ้ปาก
“แหม...อย่าพูดเหมือนคนโสดเป็นง่อย ทำงานไม่ได้ถ้าไม่เคยมีผัว เอ๊ย ไม่เคยมีแฟนหน่อยเลย เอาตรงๆ นะ ฉันแค่ไม่มีเวลาว่างเท่านั้น ถึงยังไม่มีแฟน ถ้าฉันอยากมี ทำไมจะมีไม่ได้” หญิงสาวคุยโอ่ ทั้งที่รู้ดีว่าการหาแฟนสักคนไม่ง่ายสักนิด
“งั้นเหรอ”
“เออสิ”
“องุ่นเปรี้ยวหรือเปล่าเธอ”
“ก็แล้วแต่จะคิด” คะนึงรักยักไหล่เก๋ๆ ทำเหมือนไม่แยแส แต่จริงๆ แล้วคำพูดของพิมรดาจี้ถูกจุด เพราะหญิงสาวรู้สึกเหมือนโดนมีดปักดังฉึกที่กลางหัวใจ
ใช่...เธอเป็นผู้หญิงประเภทองุ่นเปรี้ยวอย่างที่พิมรดาสบประมาทจริงๆ นั่นแหละ อย่าว่าแต่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน เป็นรูปเป็นร่างเลย แค่จะหาผู้ชายสักคนมาเปิดประสบการณ์หวามไหวยังยาก แม้แต่จูบดูดดื่มก็ยังไม่เคยลิ้มลองเลยสักครั้ง ประสบการณ์ที่ใกล้เคียงกับการแนบชิดนัวเนียผู้ชายก็คือการเล่นมวยปล้ำกับเพื่อนสมัยอยู่ประถมสอง
หญิงสาวพยายามทำตัวให้สวยพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา เรียกว่าเพอร์เฟกต์แทบจะทุกอย่าง ส่วนด้านความสามารถนั้น เธอเข้าคอร์สอบรมต่างๆ เพื่อเพิ่มพูนความรู้รอบด้านอย่างสม่ำเสมอ แต่สุดท้ายพวกผู้ชายกลับมองว่าเธอสวยและเก่งเกินไป จนไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบ ทำให้คะนึงรักยังครองตัวเป็นโสดมาจนถึงทุกวันนี้
พิมรดายิ้มเยาะ กอดแขนแฟนหนุ่มแน่นขึ้นแล้วบอก “คุยกับคนไร้คู่ยังไงซะก็คงไม่เข้าใจ ฉันไม่คุยกับเธอแล้วนะ เสียเวลาสวีต เอาเวลาไปถ่ายเซลฟี่กับพี่ตุลย์ดีกว่า บาย แล้วเจอกันพรุ่งนี้ที่งานสัมมนานะสาลี่”
“โพสต์รูปคู่ลงโซเชียลบ่อยๆ ระวังไปซ้ำกับคนอื่นนะ”
“อะไรซ้ำ วิวเหรอ”
“คนน่ะ” คะนึงรักลุกขึ้นยืน หยิบแว่นกันแดดขึ้นสวม หันหลังให้เพื่อยุติบทสนทนา ได้ยินเพียงเสียงแว่วๆ ของพิมรดาที่ด่าใครว่าบ้าสักคน แต่หญิงสาวไม่สนใจ แล้วเดินเชิดๆ เริดๆ ออกมาจากบริเวณนั้น พิมรดาทำอะไรไม่ได้ จึงลากแฟนหนุ่มออกไปที่ชายหาดอย่างหัวเสีย
คะนึงรักทิ้งเรื่องราวน่าหงุดหงิดของพิมรดากับแฟนหนุ่มไว้ด้านหลัง เธอขึ้นห้องพักเพื่อเปลี่ยนชุดว่ายน้ำ จากนั้นก็ลงมาที่สระว่ายน้ำกลางแจ้ง ตอนนี้เป็นเวลาราวสี่โมงครึ่ง แม้แดดไม่ร้อนแต่ก็ยังมีคนไม่มาก
ในระหว่างที่กำลังทาครีมกันแดดอยู่นั้น ผู้ชายคนหนึ่งก็ยันตัวขึ้นจากสระน้ำไม่ห่างจากเก้าอี้ชายหาดสีขาวตัวยาวที่หญิงสาวนั่งอยู่นัก รูปร่างของเขาสูง อกแกร่งกำยำราวกับนักกีฬา หน้าท้องขึ้นลอนสวย แถมยังผิวยังขาวสว่างเจิดจ้าจนตาเธอแทบบอด เธอลอบมองเขาด้วยความชื่นชม แต่เมื่อชายหนุ่มก้าวเข้ามาใกล้ หญิงสาวก็ลอบถอนใจด้วยความเสียดาย เพราะคนที่เดินมาน่าจะเป็น ‘เด็กหนุ่ม’ มากกว่าชายหนุ่มเต็มตัวอย่างที่เธอชอบ
หล่อน่ากินจัง อายุถึงยี่สิบรึยังลูก ไม่น่าเกิดช้าเลย เธอนึกในใจ พลางมองเขาตาปรอย คนอะไรช่างเหมาะกับคำจำกัดความที่ว่า...หน้าตาดิสนีย์ บอดีมาเวลล์จริงๆ
ชายหนุ่มก้าวมายังเก้าอี้ชายหาดข้างเธอ หยิบเสื้อคลุมสีขาวที่พาดอยู่มาสวม จากนั้นก็หยิบแว่นสายตากรอบบางสีเงินมาใส่ ก่อนจะสะบัดผมที่เปียกลู่เล็กน้อยด้วยความไม่ตั้งใจ แต่ช่างเป็นอากัปกิริยาที่เป็นธรรมชาติและดูมีเสน่ห์อย่างเหลือเชื่อ เหมือนเขาจะรู้ว่าถูกแอบมอง จึงตวัดสายตามาทางเธอ
คะนึงรักดึงสายตากลับไม่ทัน จึงจำต้องสานสบนัยน์ตากับเขาอยู่อย่างนั้น เขามองเธอนิ่ง ก่อนจะส่งยิ้มให้อย่างน่ารัก ทำเอาหัวใจสาววัยยี่สิบหกปีอย่างเธอเต้นโครมคราม จากนั้นเขาก็โค้งศีรษะน้อยๆ เป็นเชิงขอตัว และเดินออกไปจากบริเวณสระว่ายน้ำ
หญิงสาวผ่อนลมหายใจช้าๆ เพิ่งรู้ตัวว่าเมื่อครู่นั้นตนเองกลั้นหายใจอยู่ อารมณ์ขุ่นมัวเมื่อตอนเจอพิมรดาหายวับจนไม่เหลือ รู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมาทันที เพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มละลายใจของหนุ่มน้อยแสนน่ารักนุบนิบ
ทำไมน่ารักน่ากินอย่างนี้ละลูก ทำไมหนูไม่เกิดให้เร็วกว่านี้สักห้าปีสิบปี พี่สาวจะได้เสพอาหารตาโดยไม่รู้สึกผิดแบบนี้
เธอทอดมองร่างสูงแกร่งไปจนลับตา นึกขำตัวเองอยู่เหมือนกันที่เลิกใจสั่นกับผู้ชายวัยเดียวกันมาหลายปี แต่กลับมาหวั่นไหวกับเสน่ห์ของเด็กหนุ่ม ปลาตายน้ำตื้นแท้ๆ
หลังจากนั้นคะนึงรักก็ไปว่ายน้ำออกกำลังกายอยู่เกือบชั่วโมง เมื่อเห็นสมควรแก่เวลาเธอจึงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและมารับประทานอาหารที่ห้องอาหารหรูของโรงแรม จนสามทุ่มกว่านั่นละ หญิงสาวจึงตัดสินใจเช็กบิลเธอออกจากห้องอาหาร ไปเดินเล่นที่ชายหาดต่อเพราะเวลาสามทุ่มกว่านั้น หัวค่ำเกินไปที่จะเข้านอน จากนั้นคะนึงรักจึงเข้าไปนั่งจิบไวน์ฟังเพลงที่ริมสระน้ำ ตั้งใจว่าสักสี่ทุ่มครึ่งค่อยกลับห้องพักระหว่างที่ยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ ก็ได้ยินเสียงทุ้มของใครสักคนทัก“เจอกันอีกแล้วนะครับ”คะนึงรักหันไปมองตามเสียง เมื่อเห็นว่าเป็นใคร หญิงสาวก็ยิ้มหนุ่มน้อยผู้เข้ามาสั่นไหวหัวใจพี่สาวเมื่อตอนเย็นนั่นเองเธอมองเขาอย่างพิจารณา ระดับแอลกอฮอล์ในเลือดที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ของเธอทำให้เขาดูน่ากินกว่าเมื่อตอนเย็นเสียอีก และนั่นทำให้รอยยิ้มของเธอกว้างขึ้นอีกโดยไม่ทันรู้สึกตัวชายหนุ่มกัดริมฝีปากล่างนิดๆ ยิ้มตอบเธอด้วยรอยยิ้มใสซื่อแล้วถาม“ขอผมนั่งดื่มด้วยคนนะ”“ดื่มได้เหรอ” เธอไม่แน่ใจว่าที่นี่ต้องตรวจบัตรประชาชนไหม“ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ”เขานั่งลงข้างเธอ ก่อนสั่งวิสกีออนเดอะร็อกมาดื่มเป็นเพื่อน“ดื่มบ่อยเหรอ” เธอถามพลางมองแก้
“พอคุยเรื่องงาน คุณเงียบไปเลยนะ”“ก็เครียดนิดหน่อยจริงๆ นั่นแหละ”“ถ้าคุยเรื่องงานแล้วเครียด เปลี่ยนมาคุยเรื่องเราไหมล่ะ”“นี่อ่อยพี่อยู่เหรอ” เธอถามเสียงเบาหวิว“แล้วคุณคิดว่ายังไงล่ะครับ ถ้าผมอ่อยคุณจริง ผมทำสำเร็จไหม”“ก็หวั่นไหวอยู่นะ” เธอตอบตรงๆ แล้วยกแก้วไวน์ดื่มจนหมด“ดีใจนะเนี่ย” เขาหัวเราะพลางยกมือลูบต้นคอเก้อๆ หันไปสั่งเครื่องดื่มสำหรับเธอและเขาอีกคนละแก้ว ก่อนจะบอกต่อ “แก้วนี้ผมเลี้ยง เผื่อคุณจะหวั่นไหวมากขึ้น”ทั้งสองคนนั่งดื่มเหล้าและไวน์ด้วยกัน คุยเรื่องสัพเพเหระอยู่อีกพักใหญ่ คะนึงรักก็คิดว่าสมควรแก่เวลา แม้หญิงสาวจะมีความสุขกับค่ำคืนนี้มากแค่ไหน แต่เธอไม่ลืมว่าพรุ่งนี้ต้องเข้าสัมมนาแต่เช้าหญิงสาวลุกขึ้นยืนแล้วบอก “ห้าทุ่มกว่าแล้ว พี่กลับห้องก่อนนะ ขอบคุณที่นั่งคุยเป็นเพื่อน”“ผมไปส่งที่ห้องนะ”เธอหรี่ตาลงอย่างคนกำลังใช้ความคิด ก่อนจะถามออกไปตรงๆ “ตั้งใจจะไปส่งที่ห้อง หรือตั้งใจจะเข้าไปในห้องกันแน่”“ก็แล้วแต่คุณจะอนุญาตนั่นแหละ” เขาตอบตามตรงเหมือนกัน“ทำเรื่องแบบนี้บ่อยเหรอ” ถึงหนุ่มน้อยคนนี้จะดื่มเหล้าเก่ง แต่อายุเท่านี้ คงยังไม่มีประสบการณ์เรื่องอย่างว่ามากมายหรอก แต
เมื่อคะนึงรักยกมือขึ้นเพื่อจะดันแผ่นอกแกร่งให้ห่างออก ก็ถูกมือหนาจับข้อมือสองข้างไว้ ดันขึ้นไปเหนือศีรษะ ก่อนจะใช้มือเพียงข้างเดียวรวบข้อมือเธอตรึงไว้ อีกมือหนึ่งเลิกเสื้อยืดและเสื้อชั้นในขึ้นไปกองไว้บนเนินอก ริมฝีปากร้อนจูบไล่เรื่อยที่เนินทรวงก่อนจะครอบครองปลายถันความเสียวสะท้านแล่นปราดไปทั่วร่างเมื่อลิ้นร้อนตวัดเลียรอบฐานทรวงจนชุ่ม จากนั้นดูดดึงปลายยอดจนหดเกร็งเป็นตุ่มไต เธอบิดกายเร่าคล้ายกระสับกระส่ายเพราะความวาบหวามและซ่านสยิวที่ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆสักพักเขาก็ปล่อยข้อมือทั้งสองข้างเป็นอิสระ แต่คะนึงรักก็อ่อนปวกเปียกจนแทบจะทำอะไรไม่ไหวชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าของเธอออก ไม่เหลือแม้แต่กางเกงชั้นในลูกไม้ตัวจ้อยบางเบา มือหนาลูบไล้ไปตามเรือนร่างและผิวกายเปลือยเปล่าหญิงสาวรู้สึกเสียเปรียบที่โดนลอกคราบฝ่ายเดียว จึงเอื้อมมือไปถอดเสื้อเขาบ้าง ซึ่งอีกฝ่ายก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีแผงอกแน่นตึงกับหน้าท้องขึ้นลอนเรียงสวยปรากฏอยู่ตรงหน้า ทำเอาคะนึงรักอดเอื้อมมือไปลูบไล้เขาบ้างไม่ได้ อันที่จริงเธออยากจะลูบจะคลำตั้งแต่ตอนแรกที่เห็นเขาที่สระว่ายน้ำแล้วชายหนุ่มสบตาเธอ แววตาของเขาเต็มไปด้วยเปลวเพลิงร้อน
คะนึงรักตื่นขึ้นจากเสียงสายน้ำกระทบผนังที่ดังมาจากในห้องน้ำ หญิงสาวรีบหันไปดูข้างกายซึ่งมีแต่ความว่างเปล่า ไร้เงาร่างสูงใหญ่ แต่ผิวกายเรียบลื่นที่เธอซุกซบอยู่ทั้งคืน เธอแอบอายนิดๆ เมื่อหนุ่มน้อยสุดฮอตคนนั้นตื่นก่อนเธอ เพราะไม่รู้ว่าเธอนอนหลับในท่าน่าอายบ้างหรือเปล่า แต่เมื่อมาทบทวนดูแล้ว ท่าทางน่าอายตอนเธอหลับคงเทียบไม่ได้กับสารพัดท่าที่เธอกับเขา ‘จัด’ กันมาเมื่อคืนเป็นแน่ประโยคแรกหลังจากตื่นนอนมาเจอหน้ากันในตอนเช้า หลังจากที่โรมรันกันทั้งคืนควรเป็นอะไรดีนะ แต่น่าจะไม่ใช่คำว่า ‘อรุณสวัสดิ์ ตื่นแล้วเหรอ’ หรือ ‘เมื่อคืนหลับสบายไหม’ แน่ๆเสียงน้ำกระทบผนังเงียบลง จากนั้นคนในห้องน้ำจึงออกมา เขาใช้ผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนใหญ่พันท่อนล่างไว้ ส่วนผ้าเช็ดตัวผืนเล็กอีกผืนหนึ่งเช็ดที่เรือนผมเปียกน้ำ เมื่อเขาเห็นว่าเธอตื่นแล้วก็ส่งยิ้มละลายใจมาทักทาย แถมยังเอ่ยประโยคที่เธอเพิ่งคิดว่าไม่เข้าท่าเสียเกือบครบ“ตื่นแล้วเหรอครับ เมื่อคืนหลับสบายไหม”ใครจะไปคิดว่าหนุ่มน้อยจะเอ่ยทักแบบนี้ คะนึงรักดึงผ้าห่มขึ้นปิดทรวงอก พยักหน้าน้อยๆ “ก็หลับสบายดี หลับเหมือนซ้อมตาย ไม่ได้หลับสนิทแบบนี้มานานแล้ว”“แสดงว่าคุณไม่ค่
เธอลืมตาขึ้นและเห็นใบหน้าขาวหล่อเหลาในระยะใกล้ หล่อจนเธอแทบจะขึ้นสวรรค์อีกรอบ ดวงตาคมกำลังจับจ้องเธออยู่ไม่วางตา มือหนาที่เคยทรมานเธอลูบไล้เพียงแผ่วเบาบ้าจริง! เธอเสร็จสมกับปลายนิ้วที่เขาเล้าโลม ทั้งที่เขายังไม่ได้สอดใส่เข้ามาสักนิด และเขาเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่นชายหนุ่มเปิดผ้าห่มออก แววตาทอประกายร้อนแรงเมื่อเห็นเรือนร่างเปล่าเปลือยของเธอใต้ผ้าห่ม รวมถึงของเหลวเหนียวใสที่เปรอะเปื้อนที่ต้นขาด้านใน“พี่ว่าพี่ต้องไปอาบน้ำแล้วละ”“ได้ ผมอาบให้ละกันนะ”“หวังอะไรหรือเปล่า”“มาขนาดนี้แล้ว ถ้าตอนนี้ไม่ได้ไปต่อ โลกไม่สงบสุขแน่นอน”ชายหนุ่มพูดจบก็ช้อนตัวเธอขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วจนคะนึงรักต้องโอบรอบคอเขาไว้โดยอัตโนมัติ จากนั้นเขาก็ก้าวยาวๆ ไปที่ห้องน้ำพิมรดาตักไข่ดาวและเบคอนกับผลไม้อีกสองสามชนิด ตั้งใจจะอวดแฟนหนุ่มอีกสักรอบให้คะนึงรักหน้าหงาย หญิงสาวรู้ดีว่าจุดอ่อนเพียงเรื่องเดียวของคู่ปรับคนนี้คือการไม่มีแฟน ถ้าเธอโจมตีจุดอ่อนนี้บ่อยๆ ก็น่าจะทำให้คนมั่นใจเกินร้อยอย่างคะนึงรักเสียศูนย์ได้บ้าง ไม่แน่ว่าอาจกระทบใจจนกระทบถึงงานของอีกฝ่ายไม่มากก็น้อยแต่พอมาถึงโต๊
“ขออีกรอบนะครับ คุณน่าเอาสุดๆ”“เด็กบ้า ดูพูดจาเข้า ลามก”“เดี๋ยวคนลามกคนนี้จะเอาให้ร้องเลย”เขาจับขาเธอข้างหนึ่งยกขึ้นแล้ววางบนขอบอ่างอาบน้ำ เพื่อเปิดทางให้รุกล้ำง่ายขึ้น จับตัวตนมาจ่อและหมุนวนที่โพรงดอกไม้ ชโลมน้ำหวานเคลือบจนทั่วแล้วจึงดันท่อนลำเสยเข้าไปจนมิด“ยังเจ็บอยู่ไหมครับ”“เจ็บ แต่เสียวมากกว่า” หญิงสาวตอบตรงๆ“งั้นไปต่อนะ” เขาบอกเหมือนจะขออนุญาตก่อนจะขยับสะโพกช้าๆ แขนแกร่งโอบกระชับรอบเอวคอด ส่วนอีกข้างหนึ่งเลื่อนมาด้านหน้า ใช้นิ้วสากไล้วนที่ปุ่มกระสัน“อื้อ...” คะนึงรักเสียวจนตาพร่าเสียวทั้งติ่งเนื้อที่โดนขยี้ เสียวทั้งร่องหลืบที่ถูกฝากฝังรุนแรงและเมื่อชายหนุ่มตอกตรึงด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น เธอก็ครางไม่ได้ศัพท์ สอดประสานกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่รัวเร็วและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ใคร่เพียงพริบตา หญิงสาวก็เสร็จสมพร้อมๆ กับชายหนุ่มที่โอบกอดเธอไว้ทางด้านหลัง“ดีจังเลย เป็นเช้าที่ดีมากๆ คุณว่าไหม”“อืม”“ถ้าไม่ติดงาน อยากจะจัดอีกสักสองสามรอบ” เขาบ่นพึมพำคะนึงรักเงยหน้ามองเพดานตาลอย สติสัมปชัญญะยังไม่สมบูรณ์ รู้สึกเหมือนวิญญาณของตัวเองยังไม่กลับเข้าร่าง ต้องปล่อยให้คนตรงหน้าช่
“อึ้งไปเลยละสิน้องลี่ พี่ได้ยินมาว่าหมอวิณทร์คนนี้น่ะ เขาฮ็อตมากที่โรงพยาบาล คิวคนไข้สาวๆ งี้แน่นเชียว แถมพยาบาลยังแวะเวียนมาชื่นชมความหล่อของหมอวิณทร์แบบไม่ขาดสาย เรียกว่าตั้งแต่หมอวิณทร์มาประจำที่แผนกจิตเวชของโรงพยาบาลนรินทร์รัตน์เนี่ย คนแน่นตลอดเลย”“เดี๋ยวนี้คนเป็นโรคซึมเศร้ามากกว่าปกติด้วยหรือเปล่าคะ คนเลยแน่น” คะนึงรักตั้งข้อสังเกตก่อนจะพูดต่อ “ว่าแต่...เมื่อกี้พี่แป้นบอกว่าโรงพยาบาลนรินทร์รัตน์ใช่มั้ยคะ”“ใช่จ้ะ”“ทำไมชื่อโรงพยาบาลเหมือนนามสกุลหมอล่ะคะ” ถามจบ หญิงสาวก็ชี้ที่ชื่อผู้บรรยายในแฟ้ม“ก็เจ้าของโรงพยาบาลคืออาจารย์หมอที่เป็นปู่ของคุณหมอวิณทร์ไง มีลูกมีหลานออกมา ก็เป็นหมอกันทั้งตระกูล เรียนเฉพาะทางกันไปตามที่ตัวเองถนัด เรียกว่าแทบจะครองทุกโรงพยาบาลเลยละ ลูกหลานก็มีหุ้นส่วนอยู่ในโรงพยาบาลของพ่อแม่และเครือญาติ มากน้อยต่างกันตามสายของตระกูล”จู่ๆ ปราณีก็หยุดอธิบายต่อ หันมามองที่เธอแล้วบอก“นี่พี่ตาฝาดหรือเปล่านะ เมื่อกี้พี่เห็นหมอวินทร์เขาเหมือนจะยิ้มให้ลี่แน่ะ”คะนึงรักสะดุ้งก่อนจะเลื่อนตัวลงต่ำจนใบหน้าแทบจะติดโต๊ะสัมมนา ยกแฟ้มขึ้นมาตั้งเพื่อไม่ให้คนที่ยืนอยู่บนโพเดียมมองเห
หญิงสาวตาเหลือก เหลือบมองรอบตัวลนลาน ละล่ำละลักบอก “ปล่อยก่อนค่ะ”“ทำไม จับแค่นี้ก็ไม่ได้เหรอครับ ไม่ได้เพิ่งรู้จักกันซักหน่อย” ทีเมื่อเช้าเธอยังกำอย่างอื่นของเขาไว้เสียแน่น จับแค่ข้อมือแค่นี้ ทำไมต้องหวง ทีเขายังไม่หวงสักนิด“อย่าพูดเหมือนเราสนิทกันสิคะ ฉันเพิ่งเคยเจอคุณหมอครั้งแรกเมื่อเช้าหน้าห้องบรรยายเองค่ะ คงไม่กล้าตีสนิทถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้”“คุณไม่รู้จักผมมาก่อนการบรรยายครั้งนี้หรือครับ” เขาจงใจใช้เสียงอ้อนๆ เหมือนกับที่พูดกับเธอเมื่อคืน“ใช่ค่ะ ฉันไม่รู้จักคุณหมอมาก่อน เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกตอนเช้านี้เลย”ชายหนุ่มแกล้งทำเป็นครุ่นคิด “งั้นเหรอ เราไม่เคยพบกันมาก่อนเลยหรือ”“ไม่ค่ะ ไม่เคย”“คุณแน่ใจนะ” เขาถามพร้อมหยิบบัตรพนักงานขึ้นมาอ่านชื่อ “คุณคะนึงรัก”“แน่ใจค่ะ”วิณทร์วายุรวบร่างบางแล้วดันเข้าไปในช่องระหว่างพาร์ติชันหรือฉากกั้นสำหรับแบ่งห้องในโรงแรม ยิ้มมุมปากก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปใกล้เธอ“อย่านะคะ” เธอขู่ชายหนุ่มก้มลงจูบเธอเหมือนที่เพิ่งทำเมื่อเช้า ละเลียดที่กลีบปากอ่อนนุ่มทั้งบนและล่าง แต่ยั้งใจไม่ใช้ลิ้นอุ่นเกี่ยวกระหวัดมากนัก ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะลากเธอขึ้นไปบนห้องพักอีกรอบต
ประตูห้องรักษาเปิดออก พร้อมกับร่างสูงกำยำของวิณทร์วายุที่ก้าวเข้าไปนั่งสบายๆ บนเก้าอี้โซฟาเดี่ยว ส่วนที่โต๊ะทำงานซึ่งห่างออกไป มีหญิงสาวผมสั้นท่าทางทะมัดทะแมงกำลังจัดแฟ้มงานบนโต๊ะอยู่พินทุอรเป็นนักศึกษาแพทย์รุ่นเดียวกับเขา ไปเป็นอินเทิร์นหรือแพทย์ใช้ทุนที่โรงพยาบาลเดียวกัน แต่เธอเลือกเรียนต่อเฉพาะทางเลย จึงเข้าเป็นเรสซิเดนท์ก่อน ต่างกับเขาซึ่งทำงานอยู่ระยะหนึ่งก่อนเพื่อค้นหาตัวตนให้แน่ใจแล้วค่อยต่อเฉพาะทาง ทำให้หญิงสาวกลายเป็นจิตแพทย์รุ่นพี่“ขอปรึกษาหมออิงหน่อย เรื่องด่วน”เมื่อจิตแพทย์สาวเห็นว่าเป็นใครก็ถามเสียงเนือย “นัดล่วงหน้ามาหรือเปล่าคะ ไม่รู้หรือคะว่าจิตแพทย์ที่นี่ไม่รับนัดวอล์กอินนะ”“กำลังจะทำนัดอยู่นี่ไง นัดกับหมอนี่แหละ นัดเลย คุยเลย อย่าลีลา” ชายหนุ่มหยิบหมอนอิงบนเก้าอี้มากอด เอนหลังในท่าที่สบายขึ้น“ไปหาหมอคนอื่น ฉันไม่รับ”“เดี๋ยวเลี้ยงข้าวที่แคนทีน”“ไม่ว่าง แกไปหาหมอน็อตสิ” พินทุอรหมายถึงจิตแพทย์รุ่งน้องอีกคนซึ่งจะมาตรวจที่โรงพยาบาลสัปดาห์ละครั้ง“ไม่เอา อายไอ้น็อตมัน”“แล้วกับฉันไม่อายเหรอไอ้วิณทร์ ฉันเป็นหมอสาวแสนสวยนะ”“ไม่อาย แกนิสัยเหมือนผู้ชายมากกว่าไอ้น็อตอีก
“คุณเปิดไฟทำไม”“ผมปลอมตัวเป็นหิ่งห้อย เปล่งแสงหาคู่ไง”คะนึงรักหลุดขำออกมานิดหนึ่ง แสงนวลจากดวงไฟดวงเล็กส่งให้ใบหน้าสวยหวานดูผุดผ่องเรืองรอง รอยยิ้มน้อยๆ จากริมฝีปากอิ่มทำให้หัวใจของเขากระตุกวูบการที่เขาใจเต้นเมื่อตอนบ่ายวันก่อนที่ได้จูบคะนึงรักนั้น วิณทร์วายุไม่แปลกใจหรือเอะใจเลยสักนิด เขาคิดว่ามันคือความตื่นเต้น เพราะใจคิดไปถึงเรื่องหวานๆ หื่นๆ ครั้งก่อนและกำลังดีใจที่มันกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้งก็เหมือนตอนที่เขากำลังจะลากผู้หญิงฮ็อตๆ สักคนขึ้นเตียงนั่นแหละ ทั้งหวั่นไหวและคาดหวังถึงเซ็กซ์ที่เผ็ดร้อน หัวใจเขาจึงเต้นระรัวอย่างห้ามไม่อยู่แต่การที่เขากำลังใจเต้นอยู่ตอนนี้นี่สิ...แปลก เพราะเขายังไม่ได้สัมผัสใกล้ชิดหญิงสาวแม้แต่น้อย“ผู้ชายอย่างคุณหมอวิณทร์ ไม่ต้องเปล่งแสงหรอก แค่มองแล้วยิ้ม ก็เรียกผู้หญิงเข้าไปหาได้นับสิบๆ คนแล้วมั้ง แทบจะไม่ต้องพยายามเลยด้วยซ้ำ”“คุณก็พูดเกินไป”“ลี่พูดในสิ่งที่คุณเองรู้อยู่แล้วนั่นแหละ”คะนึงรักกดปิดไฟฉาย จากนั้นยื่นผ้าห่มผืนบางขนาดย่อมมาให้ “อากาศไม่หนาว แต่ก็มีลม มีน้ำค้าง แม่ลี่บอกว่าคนกรุงเทพฯ อย่างคุณน่าจะกระหม่อมบาง เดี๋ยวจะไม่สบาย”“คุณห่มเถอะ
เพชรพร้อมมองชายหนุ่มหน้าขาวใสประหนึ่งโบกบีบีครีมครึ่งหลอดบนใบหน้า กำลังมองตามร่างบางของคะนึงรักไป ริมฝีปากอมชมพูคลี่ยิ้มน้อยๆ ดวงตาเรียวรีทอประกายเจิดจ้า“คุณมีอะไรในใจกับน้องผมหรือเปล่า”“มีอะไรนะครับ...”“มีอะไรในใจ” เพชรพร้อมย้ำ“ผม...” อีกฝ่ายกะพริบตาช้าๆ สามสี่ที ดูดน้ำมะพร้าวอีกอึกใหญ่ ก่อนจะบอกตรง “ไม่แน่ใจ ไม่รู้สิครับ”“ถ้าไม่รู้ ยังไม่แน่ใจ ก็อย่ามองแบบนั้น”“เรื่องความรู้สึกมันห้ามกันได้ด้วยเหรอครับ ตอนนี้ผมไม่รู้ ไม่แน่ใจ ผมก็ตอบตามตรงเท่านั้นเอง”“ผมมีน้องสาวคนเดียว ทั้งรักทั้งหวง ถ้าคุณมาหลอกน้องสาวผม รับรองว่าผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่ ผมจะอัดคุณให้จมดินเลย” หนุ่มร่างยักษ์พูดพลางหยิบท่อนไม้ขนาดเกือบเท่าแขนเด็กมาหักเล่นชายหนุ่มหน้าขาวยิ้มอ่อนโยน ส่งให้ใบหน้านั้นยิ่งดูอ่อนเยาว์ “คุณจะต่อยผมก็ได้ แต่ก่อนจะมีวันนั้น ผมต้องบอกคุณเสียก่อนว่าตอนเด็กๆ ผมเคยได้เหรียญเงินเทควันโดในกีฬาเยาวชนแห่งชาติมาก่อน ส่วนปัจจุบันนี้ ผมฝึกยูโดจนได้สายดำ และกีฬาที่โปรดปรานอีกอย่างก็คือมวยไทย”“ฝึกไปทำไมเยอะแยะ” เพชรพร้อมขมวดคิ้ว“เพราะผมหน้าอ่อนไงคุณ แถมยังผิวขาว ดูยังไงก็ไม่พ้นไอ้ไก่อ่อน แต่ผมดันหล
เช้าวันรุ่งขึ้น เจ็ดโมงเช้าไม่ขาดไม่เกิน วิณทร์วายุก็ลงมาที่โต๊ะอาหารซึ่งครอบครัวสาลี่โฮมสเตย์อยู่พร้อมหน้า อาหารเช้าในวันนี้เป็นโจ๊กหมูใส่ตับ ฝีมือของคุณนายรำพึง ส่วนปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้นั้น พฤกษ์ซื้อมาจากตลาดเช้าของหมู่บ้านหลังจากกินอาหารเช้าและพักผ่อนเล็กน้อยแล้ว คะนึงรักก็นำจิตแพทย์หนุ่มไปยังท่าน้ำเพื่อเดินทางไปสวนมะพร้าว“ลี่จะพายเรือไปเองเหรอ”“พี่เพชรจะมารับเราตอนเก้าโมง” หญิงสาวตอบ“พี่เพชร?”“ลูกพี่ลูกน้องของลี่เอง พี่เพชรเป็นลูกชายลุง พี่ชายแท้ๆ ของแม่ค่ะ นั่นไง พี่เพชรมารอแล้ว” ประโยคสุดท้ายเธอพูดพร้อมชี้ไปทางท่าน้ำซึ่งมีเรือลำเล็กลอยลำรออยู่ภายในเรือลำน้อยมีชายหนุ่มตัวสูงใหญ่อย่างกับยักษ์ปักหลั่น ผิวสีแทนค่อนไปทางคล้ำ ผมยาวระต้นคอ แถมยังไม่ค่อยชอบโกนหนวดโกนเครา ทำให้ชายหนุ่มยิ่งดูเหมือนพวกโจรป่าที่ชอบมาดักปล้นพรหมจรรย์นางเอก“สวัสดีพี่เพชรย้อม” คะนึงรักทักทายด้วยชื่อแปร่งหูที่มีแต่เธอเท่านั้นเป็นคนเรียก แม้กล้ามแขนที่โผล่พ้นเสื้อยืดย้วยๆ สีเทาของเพชรพร้อมน่าจะหักคอเธอได้ด้วยมือเปล่า แต่หญิงสาวไม่เคยนึกกลัวเพชรพร้อมลุกขึ้นยืนเท้าเอว เอียงคอมองเหมือนพร้อมมีเรื่อง“มาถึง
เสียงเคาะประตูหน้าห้องของคะนึงรักดังขึ้นราวสามทุ่ม หญิงสาวสวมชุดนอนตัวเก่งเดินมาเปิดประตู แล้วก็เห็นพ่อกับแม่แต่งตัวเต็มยศเหมือนกำลังจะออกไปข้างนอก คืนนี้คุณนายรำพึงยิ่งสวยกว่าปกติ เพราะนางม้วนผมเป็นลอนสวย แถมยังตีโป่งตั้งกระบังแบบมองเห็นได้จากหน้าเวทีลิเกเลยทีเดียว“แม่กับพ่อจะออกไปดูลิเก ตอนแรกเห็นว่ามีแขกวีไอพีมาพัก เลยตัดใจแล้ว โชคดีที่ลี่กลับมาพอดี ช่างเป็นอภิชาตบุตรของแม่เหลือเกิน”คะนึงรักมองบิดา “พระเอกคนนี้ที่แม่ตามคล้องพวงมาลัยใช่ไหมพ่อ”“ใช่ พ่อเลยต้องตามไปด้วย กลัวกลับดึกแล้วจะอันตราย” คนเป็นพ่อตอบ“ไม่ใช่ตามไปคุมเหรอ ขี้หึง” คุณนายรำพึงหลิ่วตาพฤกษ์นิ่วหน้า “ใครหึง ไม่มี้”หญิงสาวอมยิ้ม เพราะไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี พ่อเธอก็ยังรักยังหลงแม่เธอไม่เคยเปลี่ยน “ไปเถอะค่ะ เที่ยวให้สนุกนะ ไม่ต้องกังวล ลี่ดูแลแขกให้เอง แต่คิดว่าคุณวิณทร์เขาคงนอนแล้วแหละ”“ส่วนพรุ่งนี้เช้า ตามโปรแกรมของสาลี่โฮมสเตย์ หลังกินข้าวเช้าแล้ว แขกจะได้นั่งเรือเที่ยวสวนมะพร้าวตอนเก้าโมง แวะกินข้าวเที่ยงที่ตลาด แล้วกลับมาพักผ่อนตามอัธยาศัยที่บ้านตอนบ่าย” มารดาสาธยาย“บ้านเรามีสวนมะพร้าวที่ไหนกัน เห็นมีแต่พวกผลไม
“กลับมาแล้วเหรอลี่” เสียงของคุณนายรำพึงดังมาก่อนตัวคะนึงรักลุกขึ้นจากโต๊ะกินข้าว วิ่งเข้าไปสวมกอดมารดาโดยมีบิดาตามเข้ามาห่างๆ เมื่อกอดมารดาเสร็จก็โผไปกอดบิดาต่อสายตาของคุณนายรำพึงมองเลยไปเห็นคนตัวสูงนั่งหน้าแป้นอยู่ที่โต๊ะกินข้าวก็ตกใจ “ตายจริง มัวแต่ดีใจ ลืมไปเลยว่าวันนี้บ้านเรามีแขกวีไอพี”“เขาลงมาจากห้องแล้วเหรอ” พฤกษ์ถามแล้วหันไปมองตาม“ลงมาตั้งนานแล้วแม่ เปี๊ยกไม่ได้บอกเหรอ”“ไม่ได้บอกน่ะสิ บอกแค่ลี่ให้มาตาม ไอ้เด็กคนนี้ ใช้ไม่ได้เลย” บิดาบ่นคุณนายรำพึงกุลีกุจอเข้าไปหาแขกคนสำคัญ “ขอโทษทีนะพ่อคุณ เบื่อแย่เลย”“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมนั่งคุยเล่นกับคุณลี่เพลินๆ ชวนกันทำโน่นทำนี่ ไม่เบื่อครับ”เห็นสายตาที่มีคำถามของมารดาแล้ว คะนึงรักจึงรีบอธิบาย “โลกกลมมากแม่ คุณวิณทร์เป็นเพื่อนสนิทของบอสลี่เอง เราสองคนรู้จักกันมาก่อน”“สนิทกันด้วยครับ” วิณทร์วายุเสริม“จริงเหรอ” คุณนายรำพึงถาม“จริงครับแม่”คะนึงรักส่งสายตาดุๆ ไปให้ ‘ลูก’ ที่เพิ่งถือกำเนิดขึ้น อยากจะถามเขาเหลือเกินว่าเธอไปสนิทกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ใจไม่กล้าพอเพราะกลัวคำตอบของจิตแพทย์หนุ่ม ก็ถ้าเกิดเขาโพล่งออกไปว่าเธอกับเขาสนิทกัน
คะนึงรักสวมเสื้อยืดแขนกุดกับกางเกงขาสั้น นั่งเอายาดมตราโป๊ยเซียนของคุณนายรำพึงยัดรูจมูก นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะมาเสียท่าให้วิณทร์วายุตอนกลางวันแสกๆ ในห้องซึ่งเคยเป็นนอนของตัวเองหลังจากที่หญิงสาวลากกระเป๋าแผ่นแน่บอกมาจากห้องเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะจับเธอกินอีกเป็นครั้งที่สอง เธอก็เจอเปี๊ยกและได้รู้ว่าตอนนี้บ้านของเธอกลายเป็น ‘สาลี่โฮมสเตย์’ และห้องนอนกลายเป็นห้องพักแขกไปเรียบร้อยแล้ว เธอจึงต้องย้ายขึ้นไปนอนที่ห้องใต้หลังคา แถมวิณทร์วายุยังกลายเป็นแขกวีไอพีของบ้านพักแห่งนี้เสียอีกนี่โลกกลมหรือพรหมลิขิตกันนะตอนนี้ทั้งคู่ลงมานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในฐานะของแขกกับลูกสาวเจ้าของที่พัก“ให้ผมออกไปตามลุงกับป้าที่อยู่ในสวนให้มั้ยครับพี่ รับรองไม่เกินสิบห้านาที” เปี๊ยกถามเมื่อเห็นแขกวีไอพีนั่งจิบน้ำมะตูมที่เริ่มละลายอยู่ที่โต๊ะรับแขก“ไม่เป็นไรเปี๊ยก พี่ลี่ของเปี๊ยกดูแลฉันได้”‘พี่ลี่’ ค้อนขวับแต่ไม่ได้ตอบโต้อะไร ทำเพียงหันไปสั่งเด็กชายวัยรุ่น “ไปบอกหน่อยก็ดี เผื่อแขกต้องการอะไรแล้วพี่หาให้ไม่ได้”“ได้เลยพี่ลี่” รับคำเสร็จ เปี๊ยกก็วิ่งปรู๊ดหายไป“คุณใส่แว่นแบบนี้แปลกตาดีนะ น่ารักไปอีกแบบ” วิณทร์วายุบ
หญิงสาวแหงนใบหน้าไปด้านหลังยามที่กระตุ้นเร้าลึกซึ้ง เธอร้องครวญครางจนลืมอายเมื่อคลื่นความหฤหรรษ์ก่อตัวขึ้นอย่างต่อเนื่องและกำลังจะแตกกระจายในไม่ช้า“คุณวิณทร์...” เธอเรียกเขาเสียงหวานเพื่อร้องขออะไรบางอย่างที่มีแต่เขาที่ให้ได้“รู้แล้วคนเก่ง” เขากระซิบตอบ พร้อมกระแทกนิ้วแข็งตอกย้ำเร็วๆ หลายครั้งคะนึงรักกระตุกเกร็ง สมองหมุนคว้าง ล่องลอยอยู่ในห้วงความสุขสม กึ่งกลายกายเต้นตุบๆ และตอดรัดนิ้วของวิณทร์วายุอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเขาถอดถอนออกไปแล้วนั่นละ หญิงสาวจึงเห็นว่าทั้งต้นขาและพื้นห้องเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำรักของเธอ“ไม่เป็นไร เดี๋ยวทำความสะอาดได้” เขาพูดเหมือนปลอบราวกับล่วงรู้ถึงสิ่งที่เธอกังวล“น่าอายจัง”“ไม่น่าอาย เดี๋ยวดูผมนะ ผมจะทำเลอะให้เต็มตัวคุณเลย” พูดจบชายหนุ่มก็อุ้มเธอขึ้นแล้วก้าวไปที่เตียงวิณทร์วายุวางเธอบนเตียงกว้าง ถอดกางเกงอย่างรวดเร็วจากนั้นก็ก้าวขึ้นมาทาบทับ ใช้แก่นกายแข็งขึงร้อนฉ่าเบียดกับความเป็นหญิงของเธอเหมือนจงใจ ชายหนุ่มก้มลงจูบเธออีกครั้ง ขบเม้มริมฝีปากและดูดดึงลิ้นเธออย่างเร่าร้อน มือหนากดส่วนปลายซึ่งตอนนี้มีน้ำใสๆ เคลือบอยู่หมุนวนที่ติ่งเนื้อบวมเบ่งจากการเสร็จสมใน
“เฮ้ย!”“กรี๊ด...”วิณทร์วายุรวบร่างบางเปลือยเปล่าเข้ามากอด ใช้เรือนกายของตนเองบังไว้ ยกมือขึ้นปิดปากเธอเสียแน่นพร้อมบอก“อย่าร้องสิคุณ เดี๋ยวใครจะนึกว่าคุณโดนผมปล้ำ”ได้ยินคำว่า ‘ปล้ำ’ หญิงสาวก็เริ่มดิ้นรนให้หลุดออกจากอ้อมกอด และนั่นยิ่งทำให้ร่างกายกึ่งเปลือยของทั้งคู่เสียดสีกันอย่างช่วยไม่ได้ หน้าอกอวบอิ่มเบียดอัดกับแผงอกและหน้าท้องเขา ไหนจะเนื้อตัวนุ่มนิ่มที่กำลังขยับไปมาที่กึ่งกลางกายอีกต่างหากนี่เจ้าหล่อนแค้นอะไรนักหนา ตั้งใจจะฆ่ากันให้ตายวันนี้เลยใช่ไหมชายหนุ่มหายใจสะดุด พยายามควบคุมสถานการณ์โดยรวบตัวเธอไว้แน่นขึ้น ไม่รู้ว่าจับอะไรไปบ้าง ขอแค่แม่เจ้าประคุณหยุดดิ้นแบบนี้ก่อน“คุณลี่ หยุดดิ้นก่อน คือผม...”“คุณจับก้นลี่” เธอโวยวายทั้งที่ยังโดนมือเขาปิดปากวิณทร์วายุสะดุ้งเล็กน้อยก่อนเลื่อนมือขึ้นจากบั้นท้ายมาจับไว้ที่แผ่นหลัง นั่นกลับเหมือนเขาใช้ฝ่ามือลากไล้ไปตามเนื้อตัวเธอ ผิวเนื้อนวลเนียนที่ได้สัมผัสทำให้ชายหนุ่มอดนึกถึงคืนนั้นของเขากับเธอไม่ได้ เขาลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ ก่อนบอกเสียงแหบพร่า“ฟังนะ ถ้าผมปล่อย คุณห้ามร้องโวยวายเด็ดขาด”“อืม”“สัญญานะ”คะนึงรักพยักหน้า ชายหนุ่