เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 8
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-23 15:25:05
บทที่เกี่ยวข้อง
คำสาปราชันย์ บทที่ 9
บทที่ 9องค์หญิงม่านหลินจึงจำต้องเก็บความไม่พอใจลงคอทำได้เพียงยืนมองสองหนุ่มสาวยืนเคียงคู่กันม่านหลินเฝ้าดูอยู่จากมุมหนึ่งของท้องพระโรง สายตาจับจ้องไปที่หญิงสาวผู้ที่เดินเคียงข้างชายที่นางหลงรัก หวงจิงอวี๋และหญิงสาวผู้นั้นกำลังเดินมาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าหวงตี้ฮ่องเต้ หวงจิงอวี๋ยืนอยู่ข้างหญิงสาวผู้วิเศษอย่างเต็มใจ ภาพนั้นทำให้ม่านหลินรู้สึกเคียดแค้นอย่างยิ่ง แม้หวงตี้ฮ่องเต้จะไม่ได้กดนางให้ต้อยต่ำเยี่ยงตัวประกันผู้อื่น แต่การที่นางได้มายืนต้อนรับแม่ทัพและทหารที่กลับมาจากการชนะศึกที่ท้องพระโรงได้ ก็ถือว่าเป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าฯ หาที่สุดมิได้แล้วหากม่านหลินแสดงกริยาใด ๆ ออกไปให้ขุ่นเคือง นางมิรู้ว่าตนเองที่อยู่ในฐานะที่ไม่แน่นอนจะเป็นเช่นไร แม้หวงตี้ฮ่องเต้จะให้นางอยู่เยี่ยงองค์หญิงพระองค์หนึ่งในวังหลังแห่งนี้ แต่ม่านหลินไม่ได้มีอำนาจอย่างที่ตำแหน่งของนางควรจะมีองค์หญิงม่านหลินจึงจำต้องเก็บความไม่พอใจลงคอ ทำได้เพียงยืนมองสองหนุ่มสาวยืนเคียงคู่กัน ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในใจนางยิ่งเพิ่มพูนเมื่อเห็นหวงจิงอวี๋มองหญิงสาวที่เขาเอ่ยว่านางคือเทพธิดาที่จะมาช่วยถอนคำสาปด้วยสายตาอบอุ่นและ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23คำสาปราชันย์ บทที่ 10
บทที่ 10“พี่ใหญ่ดูสิเหมือนวันนี้เราจะเจอของดีเข้า” บรรดาโจรโผล่ขึ้นมาในมุมต่าง ๆ ทำให้หลงเหยียนรู้สึกกังวล “หยูอิงไม่ได้บอกว่าจะมีแบบนี้นี่นา”หลงเหยียนมองบรรดาซากศพของโจรที่เพิ่งต้องการจะปลดชีพนางและหวงจิงอวี๋ แค่เพียงนางหลับตาไปเพียงครู่ บรรดาองครักษ์และคนติดตามของท่านอ๋องก็จัดการโจรลงได้ในเวลาเพียงไม่นาน เรียกได้ว่าไม่กี่นาที“ท่านเป็นเทพธิดาคงไม่เคยเจออะไรแบบนี้ แต่ดินแดนมนุษย์ก็เป็นเช่นนี้ บางคนไม่มีก็ไม่ทำอะไร หมายมั่นจะแย่งชิงเพียงอย่างเดียว และเพราะอย่างนั้นพี่สะใภ้และหลานของข้าจึงต้องจากไป”หลงเหยียนเข้าใจคำของหวงจิงอวี๋เป็นอย่างดี และอยากจะบอกกับชายหนุ่มด้วยว่าที่ไหนก็มีทั้งนั้น นางเองก็โดนแย่งงาน แล้วตอนนี้ยังต้องถูกพาร่างทั้งร่างย้อนเวลามาหาวิธีแก้คำสาปอีก และมีอยู่เรื่องหนึ่งที่หลงเหยียนไม่ได้บอกกับใคร เพราะหยูอินก็ไม่ได้บอกกับนาง ขั้นตอนสุดท้ายที่จะต้องทำในการล้างคำสาป มันเขียนเอาไว้ในคัมภีร์ หยูอิงเลือกที่จะปิดบังมันจากนาง หลงเหยียนรู้แต่เลือกที่จะนิ่งเงียบ เพราะนางในตอนนี้เรียกว่าไม่มีทางเลือก ต้องทำตามน้ำและความต้องการของคนพวกนี้ หากนางย้อนเวลามาแล้วไม่ได้เจอกับหวง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23คำสาปราชันย์ บทที่ 11
บทที่ 11ระหว่างเดินทางนับสิบกว่าวันหลงเหยียนแวะอาบน้ำสระผมถึงสามสามครั้ง นางก็ไม่ได้อยากให้คนอื่นลำบากหรอก นางก็แค่ไม่ชิน แล้วอีกอย่าง หยูอินบอกว่าไปตอนนี้นางก็เข้าไปด้านในไม่ได้ เพราะไต้ซือที่ดูแลเจดีย์ทองนั้นเก็บตัวอยู่ ที่จริงอีกฝ่ายจะออกมาไม่จากเจดีย์ไม่กี่ครั้งต่อปีเท่านั้น และวันที่จะมาถึงก็อีกห้าวันแม้การเดินทางไปยังลี่เจียงจะใช้เวลานานและเต็มไปด้วยความลำบาก แต่หวงจิงอวี๋ก็จัดการทุกอย่างได้ดีเกินคาด เขาคอยดูแลหลงเหยียนอย่างใกล้ชิด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหารการกินหรือที่พัก หลงเหยียนรู้สึกขอบคุณในใจและเริ่มเห็นถึงความพิเศษของชายหนุ่มผู้นี้มากขึ้น“พวกเรามาถึงลี่เจียงแล้ว เจดีย์สีทองอยู่ไม่ไกลจากที่นี่” หวงจิงอวี๋บอกเมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงเมืองลี่เจียงหลงเหยียนมองไปยังทิวทัศน์รอบ ๆ เมืองที่สวยงาม แต่ก็รู้ว่าการมาที่นี่ไม่ใช่เพื่อท่องเที่ยว แต่เพื่อทำภารกิจสำคัญในการปลดปล่อยวิญญาณและแก้คำสาป“ขอบคุณท่านมากที่ดูแลข้าอย่างดีมาตลอด” หลงเหยียนเอ่ยขึ้น“อีกสามวันก็จะถึงแล้ว” เวลาค่อนข้างชั้นเลยทีเดียว “ไต้ซือจะออกมาจากเจดีย์หลังจากนี้ห้าวัน หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเราต้องทิ้งทุกคนแล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23คำสาปราชันย์ บทที่ 12
บทที่ 12ทันทีที่ก้าวเดินเข้ามาในเจดีย์ทอง คำพูดที่ไม่ได้คาดคิดว่าจะได้ยินก็ดังขึ้น “คงเป็นการเดินทางที่ไกลมากสินะ ถึงจะไม่ง่ายแต่สิ่งที่ทำนี่ก็ไม่ยากเกินไปหรอกเพราะใช้ของที่ไม่ควรจะใช้จึงเป็นแบบนี้ นี่ไม่ใช่สมบัติของแคว้นนี้เมืองนี้มันมาจากที่โบราณกว่านั้น” ไต้ซือพูดออกมาแทบจะในทันทีที่เดินเข้าไปถึงด้านใน“ไต้ซือรู้” หลงเหยียนหลุดเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ เรื่องที่นางถูกวิญญาณของหยูอิงพาย้อนข้ามกาลเวลามา นางมิได้บอกใครแม้แต่หวงจิงอวี๋ไต้ซือหันมามอง และยิ้มจาง ๆ “รู้ทุกเรื่องจนเหนื่อยใจ ไม่ว่าจะอดีต ปัจจุบัน หรือวันข้างหน้า เอาเป็นว่าถ้าหากรู้สึกหลงทางก็ทำตามที่คัมภีร์ว่า อาตมาไม่ได้อยู่กับโยมจนถึงที่สุดของเรื่องราวหรอก นี่คงเป็นการเจอกันครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเราทั้งสอง” อีกฝ่ายพูดไปก็เดินไปหยิบคัมภีร์ ก่อนจะนำมาส่งให้กับหญิงสาวผู้มาจากอีกห้วงเวลา ห้วงเวลาที่ยังมาไม่ถึง“ฝังมันไปกับโยม มันคือหนทางที่ดีที่สุดเพราะเจ้าของเก่าเขาโกรธแค้นที่สูญเสียคัมภีร์ประจำตระกูลไป และ” คำที่พูดซ้ำยิ่งทำให้หลงเหยียนสังสัยและอดไม่ได้ที่จะถาม “ฉันจะต้องตายที่นี่เหรอหรือเจ้าคะ” เมื่ออีกฝ่ายน่าจะรู้คว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23คำสาปราชันย์ บทที่ 13
บทที่ 13คืนนั้นระหว่างที่นอนความฝันของเหตุการณ์เดิมที่เกิดขึ้นในครั้งก่อนก็ปรากฏให้เห็นอีกครั้ง และทั้ง ๆ ที่เห็นอยู่บ่อย ๆ แล้วแท้ ๆ แต่หลงเหยียนก็ยังตกใจจะสะดุ้งตื่น การตื่นขึ้นมากลางดึกในป่านี่ไม่ดีเลย แม้จะยังมีทหารผลัดกันดูแลเฝ้าไม่ให้มีอันตราย และวันนี้ตัวนางก็ได้นอนในกระโจมเพียงลำพัง ส่วนคนที่นอนเป็นเพื่อนนางทุกคืนวันนี้เขาออกไปนอนล้อมกันอยู่ที่กองไฟกับเหล่าองครักษ์เหมือนขาไป เพราะความเร่งรีบกลัวไม่ทันวันที่ไต้ซือจะออกมาบวกกับเกรงจะมีโจรป่าบุก แต่ขากลับระหว่างทางสงบ เขาจึงเลือกออกไปนอนด้านนอก พอเป็นแบบนี้หลงเหยียนกลับรู้สึกกังวลมากกว่า เพราะข้างกายของหญิงสาวไม่ได้มีหวงจิงอวี๋อยู่เหมือนเคยแล้ว“เมื่อคืนท่านนอนไม่หลับหรือ” ชายหนุ่มถามทันทีที่เข้ามานั่งในรถม้าและเจอกับหญิงสาวที่ปิดปากหาวอย่างไม่สำรวมกิริยา “ท่านพูดเรื่องนี้ก็ดี ข้ากำลังจะบอกว่าต่อไปก็นอนกระโจมเดียวกันก็ได้ ไม่มีท่านแล้วข้านอนไม่หลับเลย” คนฟังใบหูเริ่มแดงอย่างห้ามไม่ได้ “คงไม่เหมาะกระมัง” หลงเหยียนหันไปมองชายหนุ่มแล้วก็ยิ้มอย่างเอ็นดูพลางคิดในใจว่าคนโบราณก็ดูน่ารักดี แค่นี้ก็อายซะแล้ว“จากนี้ท่านจะให้ไปไหนต่อ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23คำสาปราชันย์ บทที่ 14
บทที่ 14คนที่เคยเข้ามาที่นี่ล้วนเป็นกษัตริย์ มีเพียงแค่หวงจิงอวี๋เพียงผู้เดียวที่ยศเป็นเพียงอ๋องแต่กลับได้เข้ามาในสถานที่ที่เป็นเหมือนแก่นของราชวงศ์หวงแม้จะรู้ว่าในเหล่ากษัตริย์จะต้องมีสถานที่ที่เป็นความลับ แต่กลับไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนั้น“ที่นี่เป็นทางเข้า แต่พอเจ้าเดินเข้าไปมันจะสามารถไปได้อีกหลายที่ พี่บอกเจ้าได้แค่นั้น” คำเอ่ยนามแทนตัวที่เปลี่ยนไปบอกให้รู้ว่าตอนนี้หวงตี้เป็นเพียงพี่ชายที่พาน้องชายเข้ามาดูความลับของตระกูลตน มิได้เป็นกษัตริย์กับขุนนางแต่อย่างใด“ห้องลับและทางลับเหล่านี้อยู่กับราชวงศ์หวงมาหลายชั่วอายุคน มันถูกสร้างขึ้นในต้นสมัยของจักรพรรดิหวงหลงเทียน เจ้าคงพอได้ยินเรื่องบรรพบุรุษของพวกเรามาบ้างทั้งแข็งแกร่งและทรงพลัง จนคนคิดว่าพระองค์เปรียบเสมือนมังกรที่ครองทั้งใต้หล้าและท้องนภา” หวงตี้ยิ้มจาง ๆ กับคำกล่าวถึงต้นตระกูล“แต่นั่นไม่ได้เป็นเรื่องที่สำคัญอะไรหรอก หลายต่อหลายครั้งบรรพบุรุษของเรารวบรวมเอาคัมภีร์ต่าง ๆ กลับมาจากแคว้นที่ไปไล่ล่าหนึ่งในนั้นคือเล่มที่สร้างปัญหาให้พวกเราในตอนนี้” หวงตี้หันไปมองน้องชาย“อย่าได้มองบรรพบุรุษไม่ดีนะ พวกเขาก็แค่ต้องการปิดบังว่าเพร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23คำสาปราชันย์ บทที่15
บทที่ 15การเดินทางครั้งใหม่ค่อนข้างวุ่นวายเนื่องจากเป็นการไปในทางที่ผู้คนไม่ได้ไปมานานแล้ว ทั้งยังมีคำของจากคนเป็นเทพธิดาในเรื่องแหล่งน้ำอีก “ข้าไม่กล้วความลำบากหรอกนะ แต่ถ้าเป็นไปได้ มันมีทางที่ผ่านแม่น้ำ น้ำตก หรือแหล่งน้ำที่ทำความสะอาดได้บ้างไหม” หญิงสาวไม่มีปัญหากับการที่จะต้องอาบน้ำที่ไม่ได้ต้ม แต่การเดินทางไกลขนาดนั้นไม่อาบน้ำเลยไม่เข้าใจว่าทำไปได้อย่างไงกันแต่หลงเหยียนไม่รู้หรอกว่าการทำอย่างนั้นเป็นการช่วยให้การเดินทางของพวกเขาไม่อันตรายเท่าที่คิดแม้การมาของหลงเหยียนจะทำให้หวงตี้และท่านอ๋องพอพระทัย แต่ในความเป็นจริง บรรดาขุนนางทั้งหลายกลับไม่พอใจนัก เพราะอีกฝ่ายทำให้หวงตี้ที่แข็งกร้าวเชื่อฟังได้ หากเข้าพวกกับท่านอ๋องจิงอวี๋ก็คงจะทำให้อำนาจที่ชายหนุ่มมีอยู่เพิ่มขึ้นไปอีก และนั่นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการจึงตั้งใจจะฆ่าทั้งสองให้ตายตั้งแต่เรื่องโจรป่า รวมถึงดักทำร้ายครั้งนี้ด้วย แต่เพราะคำขอของหลงเหยียนที่ปกติไม่หือไม่อือกับอะไร จึงทำให้เมื่อมีสายจากคนที่ส่งให้ไปดูทางหลักถึงกับต้องรีบกลับมาที่ขบวนเดินทางและเลื่อมใสหญิงสาวเพิ่มมากขึ้นไปอีก“เป็นความจริงหรือที่เส้นทางนั้นมีคนดั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26คำสาปราชันย์ บทที่16
บทที่ 16“ทุกคนระวังตัวด้วย เราคงปดพวกเจ้าไม่ได้ แต่ที่แห่งนี้คงมีทั้งความลึกลับที่ไม่สามารถจะหาคำตอบได้ และยังกลไกที่ไม่รู้ว่าถูกสร้างเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไร แต่ก็อย่างที่เห็นมันคงจะซับซ้อนมากฉะนั้นระวังทุกย่างก้าว” หวงจิงอวี๋บอกกับทุกคนหลังจากที่พวกเขาคิดว่าจะเดินต่อ ตื่นตกใจกับเรื่องที่ออกไปไม่ได้ตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ชายหนุ่มได้แแต่หวังว่าการมาครั้งนี้จะไม่ทำให้ใครได้รับบาดเจ็บหรือต้องเสียชีวิต “ระมัดระวังให้มากนะ ทุกย่างก้าวที่เดิน เราไม่อยากให้ใครเป็นอะไร” หวงจิงอวี๋พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม และคำพูดนั้นทำให้คนที่ถูกประคองเอาไว้ในอ้อมกอดอย่างหลงเหยียนมองชายหนุ่มเปลี่ยนไปมากกว่าเดิม คนโบราณเป็นอย่างนี้เองสินะ เพราะต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่อันตรายจึงกล้าหาญสำหรับแม่ทัพใหญ่อย่างหวงจิงอวี๋และบรรดามือดีที่เขาพาติดตามมาที่นี่ก็หนทางตรงหน้าก็คงเป็นเพียงแค่สมรภูมิรบอีกที่หนึ่งที่น่ากังวลใจ เพราะไม่เห็นพื้นที่โดยรวมแล้วก็ไม่รู้เลยว่าข้างหน้าจะต้องเจอกับอะไรพวกเขาค่อย ๆ เดินลึกเข้าไป ทางเดินถูกตกแต่งเอาไว้เป็นอย่างดี ดีเกินกว่าที่จะเป็นเพียงสุสานของนางสนมธรรมดา และทุกคนก็ต้องทึ่งอีกครั้งเมื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26
บทล่าสุด
คำสาปราชันย์ ตอนพิเศษ5
ตอนพิเศษ+5แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องไปที่ไซต์งานจริง ๆ หวงต้าลู่กลับขับรถพาเธอไปส่งถึงที่ พร้อมกับเตรียมเก้าอี้นุ่ม ๆ และร่มกันแดดคันใหญ่ให้เธอตลอดเวลาที่เธอออกจากที่ร่ม อีกฝ่ายไม่ได้ให้เธอได้เดินไปไหนมาไหนเกินความจำเป็น ลูกน้องทุกคนได้รับคำสั่งให้ดูแลเธออย่างใกล้ชิด ราวกับเธอเป็นสมบัติล้ำค่าที่ต้องดูแลให้ดีที่สุด แต่หลงเหยียนก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะอย่างน้อยเธอก็ได้ทำงาน...หญิงสาวนั่งดูงานด้วยความพอใจ ขณะที่หวงต้าลู่นั่งอยู่ข้าง ๆ คอยดูแลไม่ห่าง พวกเขาทั้งคู่หัวเราะและพูดคุยกันเบา ๆ ในบางครั้ง ซึ่งนั่นก็เป็นท่าทางที่ดูน่ารักดีสำหรับบรรดาเพื่อนร่วมงานคนอื่นเวลาผ่านไป 6 ปีพิพิธภัณฑ์โบราณคดีแห่งนี้ ตั้งอยู่ท่ามกลางภูมิประเทศที่งดงาม ห้อมล้อมไปด้วยเทือกเขาและลำธารที่ไหลผ่าน ผืนดินที่เคยเป็นสถานที่ขุดค้นสมบัติโบราณ ปัจจุบันกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ผู้คนหลั่งไหลเข้ามาเยี่ยมชม ด้วยความสำคัญทางประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ และการจัดแสดงที่ได้รับการบูรณะอย่างพิถีพิถัน ซึ่งเป็นเรื่องราวของความรักและความเสียสละของต้นตระกูลหวง กลายเป็นเรื่องราวที่ซึ้งกินใจใครหลาย ๆ คนหวงต้าลู่และหลงเหยียนพาลูกแฝดของพ
คำสาปราชันย์ ตอนพิเศษ4
ตอนพิเศษ+4“หลงเหยียน คุณต้องพักผ่อนมาก ๆ นะครับ อย่าทำงานหนักเกินไป ผมไม่อยากให้คุณหรือลูก ๆ ของเราเสี่ยงอะไรทั้งนั้น” หวงต้าลู่พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง ขณะที่เขาช่วยประคองพาหญิงสาวเดินไปนั่งบนโซฟานุ่ม ๆ ในบ้าน เขาดูแลทุกอย่าง ตั้งแต่อาหารการกินไปจนถึงการนอนหลับของเธอ จนหลงเหยียนนึกว่าตัวเองเข้าคอร์สอะไรสักอย่างที่ต้องมีเทรนเนอร์ตามติดหญิงสาวค่อนข้างจะอึดอัด เพราะปกติแล้ว หลงเหยียนเคยชินกับการทำงานหนักในไซต์งาน การเป็นนักโบราณคดีเรียกได้ว่านอนกลางดินกินกลางทราย บางทีก็ไม่ได้นอน บางทีก็ไม่ได้กิน ตอนนี้ได้ทั้งนอนเต็มอิ่มและกินจนจุกจึงทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกอึดอัดกับการถูกประคบประหงมขนาดนี้ เธอรู้สึกคิดถึงการทำงานภาคสนาม ที่ซึ่งเธอสามารถใช้ความรู้และทักษะของเธอได้เต็มที่ ไม่ใช่แค่มองภาพที่ถ่ายมาแล้วประเมินเนื้อหาทั่ว ๆ ไปอย่างตอนนี้“หวงต้าลู่คะ ฉันอยากกลับไปทำงานที่ไซต์งานได้ยินว่าเจอของใหม่ และฉันมั่นใจว่ามีอีกหลายอย่างที่เรายังต้องค้นพบอีก แล้วก็ยังสุสานเก่าอีกที่ที่เราเคยไปด้วยกันเมื่ออดีตที่นั่น ฉันก็อยากจะหามันให้เจอแต่ที่สำคัญที่สุดเลย คือฉันคิดถึงการทำงานที่นั่นมาก” หญิงสาวบอก
คำสาปราชันย์ ตอนพิเศษ3
ตอนพิเศษ+3ภาพคนทั้งสองที่ยืนเคียงข้างกัน ขณะที่เสียงเพลงหวาน ๆ บรรเลงขึ้นเบา ๆ เป็นภาพที่ทำให้บรรดาแขกมีรอยยิ้ม ทุกคนต่างเห็นพ้องว่าทั้งสองคนนั้นถูกกำหนดมาให้คู่กันอย่างแท้จริง ซึ่งแม้แต่กาลเวลาก็ไม่สามารถทำลายได้เมื่อเรือแล่นกลับมายังท่า หวงต้าลู่จับมือหลงเหยียนไว้แน่น ขณะที่พวกเขาเดินลงจากเรือไปพร้อมกับรอยยิ้มที่เปล่งประกายทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันไปข้างหน้า ท่ามกลางเสียงปรบมือและความยินดีของแขกที่มาร่วมงาน งานแต่งงานครั้งนี้ไม่ใช่แค่การเริ่มต้นชีวิตคู่ในปัจจุบัน แต่เป็นการเริ่มต้นชีวิตคู่ที่ได้รับการสานต่อจากอดีต และพวกเขารู้ดีว่าทุกย่างก้าวที่พวกเขาจะก้าวไปด้วยกันนั้นจะเต็มไปด้วยความรัก ความเข้าใจ และความผูกพันที่ยืนยาวข้ามผ่านกาลเวลาหลังจากงานแต่งงานที่อลังการบนเรือผ่านพ้นไป หวงต้าลู่และหลงเหยียนเลือกที่จะไม่เดินทางไปยังสถานที่หรูหราเหมือนคู่แต่งงานอื่น ๆ แต่พวกเขากลับเลือกที่จะไปฮันนีมูนในเมืองโบราณที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์และความทรงจำ เพื่อชดเชยช่วงเวลาที่พวกเขาไม่ได้ใช้ร่วมกันในอดีตพวกเขาเดินทางมาถึงเมืองโบราณลี่เจียง เมืองที่มีอายุนับร้อยปี ถนนหนทางยังคงปูด้วยหินกรวด บ้
คำสาปราชันย์ ตอนพิเศษ2
ตอนพิเศษ+2“ขอบคุณนะที่อยู่ข้าง ๆ ฉันเสมอ คุณรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนเรากำลังเริ่มต้นสิ่งใหม่”“ผมก็รู้สึกแบบเดียวกัน ทุกอย่างที่เราเจอมา ไม่ว่าจะในอดีตหรือปัจจุบัน มันทำให้ผมมั่นใจว่าเราถูกกำหนดมาให้คู่กัน” แม้ว่าจะต้องใช้ความเจ้าเล่ห์ของตัวเองช่วยเหลือบ้าง แต่หวงต้าลู่คิดเช่นนั้นจริง ๆ ถ้าสวรรค์ไม่ช่วย เขาจะนำหญิงสาวข้าง ๆ กายมาเป็นของตนได้อย่างนั้นเหรอคงไม่มีทางงานแต่งงานของพวกเขาที่กำลังจะมาถึง ไม่ใช่แค่งานแต่งงานธรรมดา ๆ แต่มันเป็นการฉลองให้กับความรักที่ยาวนานผ่านกาลเวลา และเป็นสัญลักษณ์ของความรักที่ไม่รู้จบงานแต่งงานของหลงเหยียนและหวงต้าลู่จัดขึ้นอย่างอลังการ บนเรือที่ล่องออกไปกลางแม่น้ำใหญ่ แม้ว่าในตอนแรกทั้งสองจะมีความลังเลใจเป็นอย่างมากที่จะทำแบบนี้ เพราะในอดีตเคยเกิดเหตุที่ทำให้หลงเหยียนหายไปจากชีวิตของหวงต้าลู่เมื่อหลายร้อยปีก่อนแต่ความเชื่อมั่นที่ทั้งสองคนมีให้ต่อกันก็ทำให้พวกเขาตัดสินใจที่จะจัดงานแต่งงานในสถานที่แห่งนี้ เพื่อเป็นการพิสูจน์ความรักที่ยิ่งใหญ่และความผูกพันที่จะไม่มีวันจางหายตลอดกาล ต่อให้จะมีอุปสรรคมากแค่ไหนก็ตาม“คุณแน่ใจแล้วใช่ไหมหลงเหยียน” หวงต้า
คำสาปราชันย์ ตอนพิเศษ1
ตอนพิเศษ+1งานแต่งงานที่ใกล้เข้ามา ทำให้หลงเหยียนตื่นเต้นและอดไม่ได้ที่จะมีความคาดหวังกับมัน และเพราะอย่างนั้นหญิงสาวจึงมากังวลอยู่อย่างนี้ ตอนนี้เธอนั่งประชุมกับเพื่อน ๆ เพื่อจัดเตรียมงานแต่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ถึงแม้หลาย ๆ อย่างจะถูกเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว กลับมีสิ่งหนึ่งที่หญิงสาวยังหาไม่ได้ นั่นก็คือธีมของงานแต่ง ในวันที่สถานที่พร้อม ชุดพร้อม และทุกอย่างพร้อมสิ่งที่สำคัญที่สุดกลับยังไม่มี“ฉันมีไอเดียเสนอ ทำไมเราไม่ใช้ธีมต่อจากนิทรรศการที่เพิ่งจัดไปล่ะ” หลงเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่เพื่อนอีกคนก็รีบเสริมทันที“จริงด้วย จริงด้วย ถ้าเป็นอย่างนั้นจะต้องเป็นธีมงานที่คนพูดถึงไปอีกนานแน่ ๆ ไหน ๆ ก็คงจะต้องเป็นข่าวอยู่แล้วใช่ไหมว่าที่คุณนายหวง” คำของเพื่อน ๆ ทำให้หลงเหยียนหน้าแดง เพื่อนที่ช่วยกันอยู่ตอนนี้ก็เป็นบรรดาเพื่อนร่วมรุ่นของเธอที่มหาวิทยาลัย และเพื่อนร่วมงานทั้งนั้น เพราะหญิงสาวเป็นคนบ้างานบ้าเรียนสุดท้ายจึงรู้จักคนอยู่เท่านี้“ใช่ไหมล่ะ ท่านอ๋องที่รอคนรักมาตลอดหลายร้อยปี แล้วสุดท้ายก็ได้เจอกันในชาตินี้และได้แต่งงานกัน เหมือนคู่ของเธอกับคุณหวงไง เจอกันเพราะเธอมาขุดสุสานต้น
คำสาปราชันย์ บทที่35
บทที่ 35บนเรือสำราญลำเดิมที่ทำให้หวงต้าลู่และหลงเหยียนได้พบกันจากอุบัติเหตุของหญิงสาว ตอนนี้ทั้งคู่กลับมายืนที่ตรงนี้อีกครั้งพร้อมกับบรรยากาศที่คล้าย ๆ เดิมแต่ไม่เหมือนเดิมซะทีเดียว ปาร์ตี้ก็ยังคงดำเนินไประหว่างที่เรือลำใหญ่ล่องผ่านสายน้ำที่เงียบสงบ ไม่มีอาจารย์จางอยู่บนเวทีและไม่มีคนที่แอบอ้างงานคนอื่นอย่างว่านหนิงอยู่ที่นั่นมีเพียงแค่หลงเหยียนกับทีมนักโบราณคดีคนอื่น ๆ ที่ถูกกล่าวถึงทีละคน เพราะ “งานนี้คงสำเร็จไม่ได้ถ้าไม่มีทุกคนช่วยเหลือ” หลงเหยียนกล่าวระหว่างที่ยืนอยู่บนเวทีที่ห้อมล้อมไปด้วยผู้คนมากมายแสงไฟวิบวับจากดวงไฟนับร้อยที่ประดับประดาบนเรือ ทำให้บรรยากาศของงานเลี้ยงฉลองดูหรูหราและอลังการมากขึ้นไปอีกแขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างแต่งกายในชุดราตรี นักโบราณคดีที่มีชื่อเสียงและสื่อมากมายหลายสื่อต่างเข้าร่วมงานนี้ หลายคนมาเพราะคำเชิญ อีกหลายคนมาเพราะสนใจในงานนิทรรศการที่เพิ่งผ่านไปจริง ๆ บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและเสียงดนตรีที่บรรเลงเบา ๆ คลออยู่ในอากาศหลงเหยียนกลับมายืนอยู่ที่ด้านหลังเรืออีกครั้ง หญิงสาวมองออกไปยังสายน้ำเบื้องล่าง เธอสวมชุดราตรีสีงาช้างที่พลิ้วไหวท
คำสาปราชันย์ บทที่34
บทที่ 34ความเชื่อมั่นที่หญิงสาวมีต่อหวงต้าลู่ทำให้เธอรู้สึกเข้มแข็งขึ้น และไม่ว่าจะเป็นความจริงหรือไม่เกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีต เธอก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมัน ความจริงที่ชายหนุ่มเล่าให้ฟังอาจทำให้คนอื่นรู้สึกหวาดกลัวหรือกังวล แต่สำหรับหลงเห ยียน เธอกลับรู้สึกเฉย ๆ ไม่ใช่เพราะเธอไม่ใส่ใจ แต่เพราะตอนนี้เธอมีหวงต้าลู่อยู่เคียงข้าง ความรู้สึกปลอดภัยที่เขามอบให้มันมีค่ามากพอที่จะทำให้เธอไม่ต้องกังวลกับเรื่องอดีตอีกต่อไปหลงเหยียนยิ้มบาง ๆ และบีบมือหวงต้าลู่ที่ยังจับมือเธออยู่เบา ๆ“แต่อย่างไรก็ต้องขอบคุณจริง ๆ นะคะที่คุณเป็นห่วงและเอาเรื่องนี้มาบอกฉัน แต่...ฉันคิดว่ามันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วล่ะค่ะ ไม่ว่าว่านหนิงจะเคยทำอะไรหรือไม่เคยทำ ตอนนี้ฉันก็ไม่สนใจแล้วจริง ๆ เพราะฉันมีคุณอยู่ข้าง ๆ ฉันรู้ว่าคุณจะปกป้องฉันได้เสมอ” หลงเหยียนตัดสินใจพูดความในใจออกไปให้อีกฝ่ายได้รู้หวงต้าลู่มองหลงเหยียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบกลับ“ผมดีใจที่คุณรู้สึกแบบนั้นครับหลงเหยียน ผมสัญญาว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณปลอดภัย และจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายคุณได้อีกแน่นอน” หลงเหยียนพยักหน้าและยิ้มอย่
คำสาปราชันย์ บทที่33
บทที่ 33“นี่มัน” หญิงสาวพูดออกมาเมื่อเสื้อเชิ้ตขาวของชายหนุ่มแหวกออกเพราะแรงกอดของเธอ รอยสลักที่เป็นชื่อของหญิงสาวยิ่งทำให้น้ำตาของหลงเหยียนไหลออกมาอีก “นี่มัน” หวงต้าลู่ดึงอีกฝ่ายเข้ามากอดแน่น “เอาไว้ผมจะเล่าทุกเรื่องให้ฟัง แต่ตอนนี้คุณต้องพักก่อนนะ ผมรู้ว่าคุณอาจจะเป็นห่วงเรื่องงานและเรื่องนิทรรศการด้วย” หลงเหยียนยิ้มจาง ๆ อยากจะบอกกับอีกฝ่ายว่าเธอลืมมันเกือบหมดเมื่อเห็นชายหนุ่ม ไม่น่าเชื่อว่าความรู้สึกมันจะท่วมท้นจนทนไม่ไหวขนาดนี้“ฉันคิดถึงคุณมากตอนนี้เรื่องอื่นฉันไม่สนหรอก ขอโทษนะที่ทิ้งคุณมา ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น และก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไมฉันถึงได้ลืมคุณ เรื่องทดลองคบของเราเปลี่ยนมันเป็นถาวรเถอะนะ” หลงเหยียนไม่รีรออะไรอีกแล้ว เพราะเธอและอีกฝ่ายรอมานานเหลือเกินแล้ว“ผมก็คิดถึงคุณ คิดถึงมากเกินกว่าที่คุณจะคาดคิดเลยทีเดียว และเพราะอย่างนั้นผมเลย...” หลงเหยียนรีบเอามือปิดปากไม่ให้เขาพูดอะไรออกมา น้ำตาไหลพรากออกมาจากดวงตาของเธอ เธอเห็นมันทั้งหมดว่าเขาทำสิ่งใดเพื่อให้ได้มาพบเธอในโลกปัจจุบัน ความฝันทั้งหมดที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มที่อยู่ในฝันคือเขาในอดีต“แต่ตอนนี้เราม
คำสาปราชันย์ บทที่32
บทที่ 32หลังจากเรื่องราวทั้งหมด เมื่อความอิจฉาและความแค้นก่อตัวขึ้นในใจของว่านหนิง จนแทบจะระเบิด เธอก็เริ่มคิดถึงวิธีการที่จะทำให้หลงเหยียนได้รับความเจ็บปวดเหมือนที่ตัวเองเคยเผชิญมา ความรู้สึกที่ถูกหวงต้าลู่ปฏิเสธอย่างไร้ค่า รวมถึงการเห็นหลงเหยียนกับหวงต้าลู่รักกันมากขึ้นทุกวัน มันทำให้ว่านหนิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไปว่านหนิงเฝ้าดูหลงเหยียนจากระยะไกลมาตลอด แม้ว่าช่วงนี้เธอและอีกฝ่ายจะไม่ค่อยได้เจอกัน หญิงสาวรอคอยโอกาสที่จะแก้แค้นให้สมกับความเจ็บปวดที่เธอได้รับตลอดมา เพราะสนิทจึงรู้ว่าหลงเหยียนมักจะใช้บันไดทางด้านหลังของอาคารเก็บผลงานเพื่อเดินไปยังห้องทำงานตรงไซต์งาน เนื่องจากเป็นทางที่เงียบสงบและมีคนใช้น้อย ว่านหนิงจึงคิดว่านั่นน่าจะเป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการลงมือจัดการหลงเหยียนโดยไม่มีใครเห็นว่านหนิงแสร้งทำตัวเป็นมิตร และเดินเข้าไปทักทายหลงเหยียนด้วยรอยยิ้มที่ดูไร้พิษภัย แต่ในใจกลับคิดถึงแผนการที่อันตรายอย่างเงียบ ๆ“อยู่ทำงานดึกอีกแล้วนะ” หลงเหยียนยิ้มตอบอย่างแปลกใจ เพราะตั้งแต่มีเรื่องกัน หากไม่จำเป็นเธอและอีกฝ่ายก็แทบจะไม่พูดคุย“แค่ยุ่งนิดหน่อยน่ะ” หลงเหยียนตอบกลับไ
