Share
บทที่ 4
Related chapter
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 5
ฟู่หย่วนเชินยุ่งอยู่กับการสังสรรค์ และปฏิเสธคำเชิญไปทานอาหารจากซูชิงฮวนติดต่อกันหลายวัน ทุกคนที่โต๊ะอาหารล้วนเป็นคนมีไหวพริบ โอบล้อมฟู่หย่วนเชินด้วยคำพูดอ้อมค้อม ไม่มีใครพูดคำที่ชัดเจน “นี่มันเกือบห้าทุ่มแล้ว ทำไมยังไม่เห็นพี่สะใภ้โทรมาเช็คเลย?”หนึ่งในนั้นหยอกล้อฟู่หย่วนเชิน เพื่อนในวงการธุรกิจของฟู่หย่วนเชินรู้ดีว่าเขามีแม่เสืออยู่ที่บ้าน ทุก ๆ สามทุ่มจะต้องโทรมาเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้มขมขื่นออกมา ฉันที่เป็นแบบนี้ก็คงไม่แปลกใจที่ฟู่หย่วนเชินไม่ชอบ แต่ทำไมต้องให้ลูกของฉันชดใช้ด้วยชีวิตล่ะ? ในขณะยกเหล้าฟู่หย่วนเชินชะงักไปชั่วขณะ เขาคงนึกถึงวันเวลาที่ถูกฉันโทรเช็ค แต่กลับไม่แสดงอาการรังเกียจอย่างหาได้ยาก“กำลังงอนฉันอยู่”ดูเหมือนฟู่หย่วนเชินจะหัวเราะเบา ๆ เสียงนั้นอาจเป็นเพียงภาพลวงตาของฉันคนที่โต๊ะอาหารล้อมรอบเขาและสอนประสบการณ์การเอาใจภรรยาให้เขา ไม่มีการพูดคุยเรื่องสำคัญเลย สุดท้ายฟู่หย่วนเชินดื่มจนเมาและอาเจียน คุยธุรกิจไม่สำเร็จ กลับได้เรียนรู้ประสบการณ์ที่ไม่เป็นประโยชน์แทนแต่เขากลับดูเหมือนไม่มีความไม่พอใจเลย แม้กระทั่งอ้อมไปเอาเกาลัดจากร้านที่ถ
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 6
ฟู่หย่วนเชินยุ่งมาก แต่ในวันครบรอบสิบปีเขายังคงเลื่อนตารางงานทั้งหมดเขาจัดงานเลี้ยงตอนรับแขก บางคนเห็นด้วยว่าฉันกับเขารักกันลึกซึ้ง ซึ่งเขาก็ไม่ได้คัดค้านอย่างหาได้ยากจนกระทั่งถึงตอนท้ายฉันก็ไม่ได้ไปร่วมงาน ฟู่หย่วนเชินโยนโทรศัพท์ทิ้ง แล้วยืมโทรศัพท์ของคนอื่นโทรหาฉัน “เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน อย่าให้มันมากเกินไปนัก! แค่สาวนั่งดริ๊งอย่างคุณ คุณคิดว่าคุณมีค่ามากนักหรือไง!”ทุกคนในงานเลี้ยงต่างก้มหน้า ตกตะลึงจนไม่มีใครพูดอะไรแม้แต่คำเดียว “ถ้าคุณไม่อยากกลับมางั้นก็หย่าซะ! ผมทนอยู่กับสาวนั่งดริ๊งอย่างคุณเกินพอแล้ว!”ฉันเห็นเขาเมาแล้วอาละวาด แต่ในใจฉันกลับรู้สึกหดหู่ คำพูดที่ออกมาตอนเมาเป็นความจริง เขาคงรังเกียจฉันมานานแล้วสินะแต่ฟู่หย่วนเชิน ในเมื่อรังเกียจฉันขนาดนี้ แล้วตอนแรกทำไมถึงแต่งงานกับฉันล่ะ?หลังจากที่พูดคำรุนแรงเหล่านั้นออกมา เขาก็เริ่มไปสถานบันเทิงอยู่บ่อยครั้ง ข่าวการแตกร้าวในชีวิตแต่งงานของฉันกับเขากระจายไปทั่วในวงการนี่แหละความเป็นจริงของมนุษย์ ฉันคิดว่าฉันเข้าใจมันมานานแล้ว แต่ฉันก็ยังประเมินความชั่วร้ายของมนุษย์ต่ำไป ฉันไม่เคยคิดเลยว่าแม่สามีของฉันจะยุยงให้ฟู่หย
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 7
น่าเวทนาหัวใจของพ่อแม่ในโลกนี้ พ่อของฉันโอนเงินมาอย่างรวดเร็วมีเพียงข้อความสั้น ๆ หนึ่งบรรทัด: “รักเธอให้มากขึ้นอีกหน่อย”ฉันกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ร้องไห้ออกมาอย่างสุดเสียง สิบปีที่ผ่านมา ฉันได้ทำผิดต่อพ่อแม่มากที่สุด ฟู่หย่วนเชินคงเริ่มรู้สึกผิด หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เขาก็ส่งข้อความเสียงมาให้ฉัน เสียงของเขาทุ้มต่ำราวกับออกคำสั่ง “เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน ผมให้อภัยคุณแล้ว ผมตัดสินใจจะลองคิดเรื่องการใช้ชีวิตร่วมกับคุณให้ดี ๆ”เขาเหมือนยิงกระสุนอีกนัดใส่หัวใจที่เต็มไปด้วยบาดแผลของฉัน ด้วยน้ำเสียงที่ยโสโอหังแบบนี้ ไม่รู้เลยว่าเขากำลังสงเคราะห์ใครอยู่ ในวันที่ฉันเสียชีวิตครบเจ็ดวัน ฟู่หย่วนเชินเกิดอาการปวดท้องเพราะโรคกระเพาะ “เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน เลิกก่อกวนซะที!”เขากุมท้องน้อยแล้วตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างบ้าคลั่ง ช่วงนี้เขาอยู่บ้านตลอดและนำงานกลับมาทำด้วยเสียงกริ่งประตูดังขึ้นอย่างในจังหวะที่เหมาะเจาะ ซูชิงฮวนฉวยโอกาสเพื่อหาประโยชน์“พี่ฟู่ พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ! พี่เค้าไม่ดูแลพี่เหรอ?”เธอเหลือบมองเข้ามาในบ้านอย่างไม่พอใจ แล้วเอนตัวไปพิงฟู่หย่วนเชินอย่างไม่ตั้งใจ “อย่าพูดถึงยัยสาวนั
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 8
เสียงกริ่งประตูดังขึ้นอีกครั้ง ฟู่หย่วนเชินและซูชิงฮวนต่างตกใจเล็กน้อย“พี่ฟู่คะ ไม่ใช่ว่าพี่เค้ากลับมาแล้วใช่ไหม!”บนใบหน้าของฟู่หย่วนเชินดูเหมือนจะมีความดีใจวูบผ่านมา แต่แล้วก็รีบซ่อนมันไว้ เปลี่ยนเป็นท่าทางที่ไม่ใส่ใจฉันคงมองผิดไป ฟู่หย่วนเชินจะไปรู้สึกดีใจเพราะฉันได้อย่างไร?“พี่ฟู่คะ ฉันไปดีกว่า เผื่อพี่เค้าจะเข้าใจพวกเราผิด”ซูชิงฮวนเห็นฟู่หย่วนเชินไม่มีปฎิกิริยาอะไร จึงกดดันต่อไปอีกสายตาของฟู่หย่วนเชินเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย จากนั้นก็พลิกมือกอดเธอไว้แน่น พร้อมกับจูบหน้าผากเธออย่างปลอบโยน“ไม่ต้องกลัว เธอไม่กล้าทำอะไรหรอก”ฉันมองเห็นสีหน้าฟู่หย่วนเชินที่เหมือนมั่นใจว่าชนะแล้ว จนไม่สามารถเก็บอารมณ์โกรธเอาไว้ได้เสียงหมุนของลูกบิดประตูทำให้ฉันตกใจอยู่เหมือนกันบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่พ่อฉันซื้อในปีที่แต่งงาน เขากลัวว่าฉันจะถูกคนที่บ้านสามีดูถูก เลยใช้เงินเก็บเกือบทั้งหมดเพื่อซื้อบ้านให้เรานอกจากฉันและฟู่หย่วนเชินแล้ว มีเพียงพ่อฉันเท่านั้นที่มีกุญแจตอนนี้ฉันตายไปแล้ว ก็ต้องเป็นพ่อฉันแน่ๆ!ฉันพยายามผลักฟู่หย่วนเชินออกไปอย่างไร้ประโยชน์ ไม่ว่าฟู่หย่วนเชินจะทำให้ฉันโกรธแค่
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 9
“คุณมาได้ยังไง?”ฟู่หย่วนเชินแสดงความผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด โดยไม่มีความเคารพต่อพ่อของฉันแม้แต่น้อยหน้าอกของพ่อฉันสั่นอย่างรุนแรง ชี้ไปที่ฟู่หย่วนเชินและซูชิงฮวนด้วยนิ้วที่สั่นเทา“เฉี่ยนเฉี่ยนล่ะ? เฉี่ยนเฉี่ยนอยู่ไหน! ฉันจะพาเฉี่ยนเฉี่ยนไป! คุณกล้าทำให้เธอทุกข์ใจได้อย่างไร!”ฉันคุกเข่าข้าง ๆ เท้าของพ่อ และเพิ่งรู้ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาฉันทำผิดพลาดมากมายเพียงใดแต่ฉันและพ่ออยู่คนละโลกกันแล้ว ไม่มีโอกาสกตัญญูอีกแล้ว กลับทำให้เขาต้องกังวลใจเรื่องของฉัน“ลูกสาวของคุณไม่กลับบ้าน ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย”ฟู่หย่วนเชินอยู่ในตำแหน่งสูงมานานเกินไปจึงไม่สามารถรับฟังการตำหนิใด ๆ ได้ซูชิงฮวนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็คอยเติมเชื้อไฟ“คุณลุงคะ พี่เค้าไม่อยู่บ้านค่ะ แม้แต่เรื่องโรคกระเพาะของพี่ฟู่เธอก็ยังไม่สนใจ คุณสอนลูกสาวอย่างไรกัน?”ฉันอยากจะเข้าไปตบหน้าเธอสักสองที ในเมื่อรังแกฉันก็ยังพอทำใจได้ แต่คิดไม่ถึงว่ายังกล้ามาว่าพ่อของฉันอีกพ่อของฉันมองฟู่หย่วนเชินด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยอารมณ์มากมาย ความเศร้าในดวงตานั้นทำให้ใจของฉันเจ็บปวด“ฉันอาจจะสอนลูกสาวของฉันให้ดีเกินไป ถึงทำให้เธอถูกคุณทั้งสองคน
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 10
บริษัทของฟู่หย่วนเชินถูกผลักเข้าสู่จุดสนใจอีกครั้ง พ่อของฉันถือป้ายประท้วงอยู่ที่หน้าตึกของเขาเรียกร้องให้เขาชดใช้ชีวิต จนสื่อมวลชนมาเก็บข่าวกันทุกวัน“ฉันไม่ได้บอกไปแล้วเหรอว่าให้เปลี่ยนอาหารเป็นร้านเก่าร้านนั้น!”ผู้ช่วยต้องทนกับอารมณ์โกรธที่ไม่มีเหตุผลของฟู่หย่วนเชิน จึงไม่สามารถยับยั้งการพูดความจริงออกมาได้“ประธานฟู่ อาหารเมื่อก่อนคืออาหารที่คุณเสิ่นทำให้เอง และเธอก็ไม่ได้ส่งมาเป็นเวลานานแล้ว”ฟู่หย่วนเชินเงียบไปในทันที จากนั้นโบกมือสั่งให้ผู้ช่วยออกไป“เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน คุณจะทำให้เรื่องมันยุ่งเหยิงไปถึงเมื่อไหร่กันแน่?”เขายังคงไม่เชื่อว่าฉันตายไปแล้ว และดื้อรั้นเชื่อว่าฉันแค่สร้างเรื่องไร้สาระเขาสั่งให้คนส่งข่าวไปบอกพ่อของฉันว่าต้องการพบ แต่ได้รับการปฏิเสธอย่างไม่ใยดีจากพ่อของฉัน“พี่ฟู่คะ พี่อวิ๋นเฉี่ยนคงไม่ได้ตายจริงๆ ใช่ไหมคะ?”ซูชิงฮวนทำตัวไร้เดียงสา เอนตัวพิงฟู่หย่วนเชินแล้วกระพริบตาปริบๆฟู่หย่วนเชินวางมืออยู่บนไหล่ของเธอแล้วจู่ๆ ก็บีบไหล่เธอแน่นขึ้น จนทำให้ซูชิงฮวนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดฟู่หย่วนเชินทำเป็นไม่สนใจ พูดจาปลอบเธอให้สบายใจ แล้วก็พึมพำกับตัวเอง“คง
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 11
พ่อของฉันเปิดเผยข่าวการเสียชีวิตของฉัน เงินที่ฟู่หย่วนเชินใช้เพื่อลบกระแสข่าวนั้นไม่ได้ผลอะไรเลยเขาสวมชุดสูทและผูกเนกไทอย่างเรียบร้อย เดินไปงานศพของฉันด้วยท่าทางหยิ่งผยองแม่สามีของฉันเดินเข้ามาประคองเขาอย่างสั่นเทา น้ำเสียงฟังดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ“เล่นละครเนียนแบบนี้ คงไม่ตายจริงใช่ไหม”ฟู่หย่วนเชินมองรูปภาพสีขาวดำตรงกลางงานศพ แล้วนวดหว่างคิ้วเขาไม่ได้หลับมาหลายวันแล้ว เมื่อก่อนจะมีฉันคอยกล่อมให้เขานอนหลับอย่างอ่อนโยน ตอนนี้เขาคงยังไม่ชินกับความแตกต่างนี้“ตายก็ตายไป แค่สาวนั่งดริ๊งแค่นั้น ตายไปก็ไม่เสียดาย!”ฉันได้ยินคำดูถูกที่เลวร้ายขึ้นเรื่อย ๆ ของเขา แต่ในใจกลับไม่รู้สึกสะทกสะเทือนอะไรอีกแล้ว มีเพียงความห่วงใยต่อพ่อของฉันที่ยังเหลืออยู่เท่านั้น“พ่อ อย่าให้คนอื่นหัวเราะเยาะสิ เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยนไม่มีเหตุผล แล้วทำไมพ่อถึงทำเรื่องไร้สาระตามไปด้วย?”พ่อของฉันทำเป็นไม่ได้ยิน บทเพลงไว้อาลัยดังขึ้นในงานศพ ฟู่หย่วนเชินฟังจนขมวดคิ้วแขกที่มางานส่วนใหญ่เป็นคนของครอบครัวฝ่ายฉัน ทุกคนต่างเมินเฉยและไม่ให้เกียรติฟู่หย่วนเชินแม้แต่น้อย“เสิ่น... อวิ๋น... เฉี่ยน!”สีหน้าของฟู่หย่วนเช
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 12
เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้ศพของฉันเปลี่ยนสภาพไปนานแล้ว แม้จะมีดอกไม้ล้อมรอบ แต่ก็ยังมีกลิ่นเหม็นเน่าของศพโชยออกมาฟู่หย่วนเชินดูเหมือนไม่รู้สึกถึงกลิ่นนั้น จู่ ๆ เขาก็กระชากนิ้วมือของฉัน ที่นิ้วนั้นมีแหวนราคาถูกวงหนึ่งที่เขาเคยพูดถึงอีกวงอยู่บนมือของเขา แต่เขาไม่เคยสวมเพราะคิดว่าเป็นเรื่องน่าอายเขาล้มลงกับพื้นหัวเราะทั้งน้ำตา ปากก็พร่ำพูดไม่หยุด“เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน คุณใจร้ายมากเลยนะ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะลงโทษผมด้วยการตาย”
Latest chapter
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 17
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 16
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 15
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 14
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 13
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 12
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 11
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 10
ความตายพราก แต่รักกลับคืน บทที่ 9
