Share

บทที่ 7

น่าเวทนาหัวใจของพ่อแม่ในโลกนี้ พ่อของฉันโอนเงินมาอย่างรวดเร็ว

มีเพียงข้อความสั้น ๆ หนึ่งบรรทัด: “รักเธอให้มากขึ้นอีกหน่อย”

ฉันกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ร้องไห้ออกมาอย่างสุดเสียง สิบปีที่ผ่านมา ฉันได้ทำผิดต่อพ่อแม่มากที่สุด

ฟู่หย่วนเชินคงเริ่มรู้สึกผิด หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เขาก็ส่งข้อความเสียงมาให้ฉัน

เสียงของเขาทุ้มต่ำราวกับออกคำสั่ง

“เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน ผมให้อภัยคุณแล้ว ผมตัดสินใจจะลองคิดเรื่องการใช้ชีวิตร่วมกับคุณให้ดี ๆ”

เขาเหมือนยิงกระสุนอีกนัดใส่หัวใจที่เต็มไปด้วยบาดแผลของฉัน ด้วยน้ำเสียงที่ยโสโอหังแบบนี้ ไม่รู้เลยว่าเขากำลังสงเคราะห์ใครอยู่

ในวันที่ฉันเสียชีวิตครบเจ็ดวัน ฟู่หย่วนเชินเกิดอาการปวดท้องเพราะโรคกระเพาะ

“เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน เลิกก่อกวนซะที!”

เขากุมท้องน้อยแล้วตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างบ้าคลั่ง

ช่วงนี้เขาอยู่บ้านตลอดและนำงานกลับมาทำด้วย

เสียงกริ่งประตูดังขึ้นอย่างในจังหวะที่เหมาะเจาะ ซูชิงฮวนฉวยโอกาสเพื่อหาประโยชน์

“พี่ฟู่ พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ! พี่เค้าไม่ดูแลพี่เหรอ?”

เธอเหลือบมองเข้ามาในบ้านอย่างไม่พอใจ แล้วเอนตัวไปพิงฟู่หย่วนเชินอย่างไม่ตั้งใจ

“อย่าพูดถึงยัยสาวนั่งดริ๊งนั่นเลย เธอไม่คู่ควร!”

ฟู่หย่วนเชินดูเหมือนจะหงุดหงิด ฉันก็ไม่เข้าใจว่าเขาโกรธใครอยู่

“ใช่ค่ะ เธอแค่สาวนั่งดริ๊งเท่านั้น เธอไม่คู่ควร เธอไม่คู่ควรเลย...”

ฟู่หย่วนเชินกดซูชิงฮวนลงบนเตียงแต่งงานของเรา หายใจหอบแรงขณะถอดเสื้อผ้าเธอออก

“เธอต่างหากที่เป็นเจ้าบ้านหญิงของที่นี่”

ความรักอันลึกซึ้งของฟู่หย่วนเชิน เป็นสิ่งที่ฉันปรารถนาแต่ไม่เคยได้จากเขาเลย

ใต้รูปถ่ายงานแต่งงานของฉันกับเขา เขากำลังอยู่กับผู้หญิงอีกคนอย่างใกล้ชิด

เขาดูเหมือนจะพูดกับซูชิงฮวน แต่ก็เหมือนกับพูดกับตัวเอง “สุดท้ายก็ไม่ต้องเห็นยัยสาวนั่งดริ๊งนั่นอีกแล้ว”

ซูชิงฮวนนอนซบอยู่ในอ้อมแขนแล้วทำหน้ามุ่ยบ่นเขา

“พี่ฟู่คะ พี่มองอะไรอยู่ ไม่สนใจฉันเลย”

ฟู่หย่วนเชินหยุดการเคลื่อนไหวในชั่วขณะ แล้วพลิกโทรศัพท์คว่ำลง

ซูชิงฮวนไม่รู้ แต่ฉันกลับเห็นอย่างชัดเจน

นั่นคือหน้าต่างแชทระหว่างฉันกับเขา ที่บนจอยังค้างอยู่กับข้อความน่าละอายของฉันอยู่

“ฟู่หย่วนเชิน วันนี้ฉันก็ยังชอบคุณมากเหมือนเดิม”

“หย่วนเชิน ฝนตกแล้ว อย่าลืมพกร่มด้วยนะ”

“หย่วนเชิน คุณช่วยชอบฉันมากขึ้นอีกสักนิดได้ไหม?”

ในอดีต ฉันมักจะส่งข้อความเหล่านี้หาฟู่หย่วนเชินอย่างไม่เบื่อหน่าย

บางครั้งก็เป็นคำหวานที่ไม่มีสาระ บางครั้งก็เป็นการเล่าถึงสุนัขจรจัดที่เจอข้างถนน บางครั้งก็เป็นการเพ้อฝันถึงลูกของฉันกับเขา

และไม่มีครั้งไหนเลยที่ฉันจะได้รับการตอบกลับ

ทุกข้อความคือหลักฐานที่ฉันเคยรักเขาอย่างสุดหัวใจ

แต่ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ในโทรศัพท์ของเขามีเพียงข้อความเกี่ยวกับงาน ไม่มีข้อความของฉันเลยสักข้อความเดียว

เขาขยี้หัว สีหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิด

ฟู่หย่วนเชิน การที่ไม่มียัยสาวนั่งดริ๊งคนนี้มากวนใจคุณ คุณคงไม่ชินแล้วสินะ?

ซูชิงฮวนที่ไม่ได้รับการตอบกลับ ก็เริ่มงอแงบังคับให้ฟู่หย่วนเชินปลอบเธอ

ฟู่หย่วนเชินตอบเธออย่างขอไปทีเพียงสองสามประโยค ไม่นานก็แสดงความรำคาญ

ดูเหมือนว่าแสงจันทร์ขาวในวัยหนุ่มของเขาก็กำลังจะกลายเป็นข้าวขาวที่ติดบนเสื้อผ้าไปแล้ว

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status