Share

บทที่ 2

เมื่อฉันลืมตาขึ้นอีกครั้ง แขนขาทั้งสี่ของฉันก็ถูกมัดไว้กับเตียงผ่าตัด ฟู่หย่วนเชินยิ้มออกมาอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก ส่วนซูชิงฮวนก็ทำท่าทีเสแสร้งอยู่ข้าง ๆ

“พี่ฟู่คะ ยาชาจะเป็นอันตรายต่อร่างกายไหมคะ? ทั้งหมดเป็นเพราะฉันที่ไร้ประโยชน์ เลยทำให้พี่เขาต้องเจ็บปวดแบบนี้!”

คิดไม่ถึงว่าเขาถึงขนาดใช้ยาชากับฉัน!

ความเจ็บปวดอันรุนแรงแล่นเข้ามาที่ท้องของฉัน จนน้ำตาไหลออกมาทันที

“ที่รัก ลูก ลูก! เจ็บจัง!”

อยู่ดี ๆ ซูชิงฮวนก็ยืนไม่ไหว รีบทำท่าทางอ่อนแอทันที

“ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน เป็นเพราะฉันทำให้พี่ต้องเจ็บปวด!”

ฟู่หย่วนเชินค่อย ๆ พูดปลอบเธอ พร้อมใช้มือเช็ดน้ำตาที่หางตาของเธอ

“ชิงฮวน จะไม่มีวันเป็นความผิดของเธอ”

เขาหันหน้ามามองฉัน เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงสีหน้าอ่อนโยน และพูดด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวลแบบนั้นกับฉัน

“เฉี่ยนเฉี่ยน คุณหมอบอกว่าคุณไม่ได้ท้องนะ ต่อไปคุณอยากได้อะไร ผมจะให้ทุกอย่างเลย”

ไม่ได้ท้องเหรอ ? แต่ทำไมฉันถึงเจ็บขนาดนี้ ?

เสียงอ่อนโยนของฟู่หย่วนเชินยังคงดังอยู่ข้างหูฉัน พร้อมกับคำพูดหวานๆ ที่ฉันไม่เคยได้ยินจากเขามาก่อน

“เฉี่ยนเฉี่ยน คุณอยากได้อะไร? ผมจะซื้อให้คุณทุกอย่าง ”

ฉันมองใบหน้าอันหล่อเหลาที่ใกล้เข้ามาตรงหน้า พลางเอ่ยขออย่างต่ำต้อยด้วยความคาดหวัง

“ที่รัก ต่อไปคุณช่วยรักฉันมากขึ้นอีกสักนิดได้ไหม?”

เดิมทีฉันเคยเชื่อมั่นว่าฟู่หย่วนเชินยังมีความรักให้ฉันบ้าง แต่เมื่อได้เห็นความอ่อนโยนลึกซึ้งที่เขามอบให้ซูชิงฮวน

ฉันก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน เพราะบางทีเขาอาจไม่เคยรักฉันเลยก็ได้

เสียงทุ้มนุ่มลึกของฟู่หย่วนเชินดังขึ้นมา มันเป็นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้งและจริงจังที่ฉันไม่เคยได้ยินจากเขามาก่อน

“พูดอะไรบ้า ๆ ไปได้ ผมเป็นสามีของคุณนะ จะไม่รักคุณได้ยังไง?”

ช่างดีเหลือเกิน... ฉันกอดเก็บความคิดนี้ไว้ก่อนจะค่อย ๆ หลับลึกเข้าสู่ห้วงความฝัน

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status