บทที่ 2

ตอนกลางคืนพอสามีและพ่อสามีกลับมา ฉันถึงได้รู้ว่าช่วงนี้พ่อสามีติดการเล่นไพ่นกกระจอกมาก

แม้แม่สามียังล้อพ่อสามีว่าโดนคุณไสย แต่ฉันกลับหัวเราะไม่ออกเลยจริง ๆ เพราะตอนกลางวันดันไปเห็นแม่สามีคลุกคลีกับชายผิวสี พูดออกมาก็น่าขยะแขยงเหลือเกิน

จนกระทั่งสามีของฉัน ฉินหมิงใช้ศอกสะกิดฉันเบา ๆ แล้วพูดว่า “คุณแม่ วันนี้เป็นวันแม่ เฉินอวี้ตั้งใจไปซื้อกำไลหยกมาให้แม่เลย เฉินอวี้ เธอรีบเอาของขวัญมาให้แม่สิ”

ฉันหยิบกำไลหยกออกมา พร้อมกับแสร้งยิ้มโดยไม่จริงใจนักและกล่าวอวยพรว่า “คุณแม่ สุขสันต์วันแม่ค่ะ”

พร้อมกันนั้นก็หยิบชาออกมาให้พ่อสามีด้วย แม้จะเป็นวันแม่ แต่ฉันคิดว่าไม่ควรละเลยพ่อสามีเช่นกัน

แม่สามีเห็นป้ายราคาบนกำไลหยกก็ตาเป็นประกาย ยิ้มจนปากแทบหุบไม่ลง เอาแต่ชมว่าฉินหมิงได้ภรรยาดี

พ่อสามีก็ชมฉันไม่หยุดเช่นกัน

แม่สามียังเปลี่ยนจากความเย็นชาที่เคยมีต่อฉัน ตักซุปใส่ชามให้ฉันแล้วพูดว่า “เสี่ยวอวี้ต้องกินเยอะ ๆ นะ อนาคตจะได้ให้กำเนิดลูกชายอ้วนท้วนให้กับครอบครัวเรา”

ฉันกินซุปในชามอย่างขมขื่น ก่อนหน้านี้ ฉันกับฉินหมิงเคยมีลูกด้วยกันคนหนึ่ง แต่โชคร้ายที่เราไม่สามารถรักษาไว้ได้

ตลอดทั้งคืน ทุกคนเต็มไปด้วยความสุขและความอบอุ่นใจ

มองดูท่าทางซื่อสัตย์และจริงใจของพ่อสามี ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมแม่สามีถึงได้รู้สึกเหงาและทนไม่ไหวขนาดนั้น?

ฉันก็ไม่กล้าที่จะเปิดเผยเรื่องของแม่สามีตรง ๆ ในใจจึงรู้สึกทุกข์ทรมานอย่างมาก

จนกระทั่งตอนทำอาหารเที่ยงของวันถัดมา ฉันหาโอกาสพูดกับแม่สามี

“คุณแม่ ช่วงสองวันนี้ฉันได้ยินบ่อย ๆ ว่ามีคนผิวสีปรากฏตัวแถวชุมชนใกล้เคียง แม่ว่า จริงไหมคะ?”

มือของแม่สามีที่กำลังหั่นผักชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็แกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจและพูดว่า “ตอนนี้ประเทศเราเปิดรับต่างชาติแล้วนะ การที่มีคนผิวสีมาอยู่ก็พิสูจน์ว่าประเทศของเราแกร่งขึ้นแล้วล่ะ”

เมื่อเห็นว่าแม่สามีไม่ยอมรับ ฉันก็ได้แต่พูดแค่พอประมาณ

ฉันไม่กล้าคิดเลยว่าถ้าสามีและพ่อสามีรู้เรื่องนี้จะเป็นอย่างไร แต่หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง ฉันก็ตัดสินใจบอกสามี

สามีโกรธจัดจนทิ้งตะเกียบลงทันทีแล้วตะคอกว่า “เธอพูดอะไรออกมาน่ะ?! แม่ฉันปฏิบัติกับเธอไม่เคยแย่ ทำไมเธอถึงใส่ร้ายแม่แบบนี้?!”

ฉันมองเขาด้วยความอึดอัดจนพูดไม่ออก “จริงนะ! ที่รัก ฉันเห็นกับตาจริง ๆ ฉันก็ลังเลอยู่นานก่อนจะบอกคุณ”

แม่สามีในตอนนี้ทำตัวเหมือนเป็นคนดี เข้ามาห้ามฉินหมิง “อาหมิง อย่าทะเลาะกับเสี่ยวอวี้เลย มีอะไรก็คุยกันดี ๆ”

ในใจฉันรู้สึกโกรธจนแทบระงับไม่อยู่ ตลอดหลายปีที่แต่งงานกับฉินหมิง แม้เราจะมีความสุขกันดี แต่เมื่อใดก็ตามที่มีเรื่องเกี่ยวกับแม่ของเขา เขาก็จะไม่สนใจอะไรเลย!

ไม่ผิดจากที่คิดเลย เมื่อได้ยินคำพูดของแม่สามี ฉินหมิงก็อ่อนลงทันที “คุณแม่ เสี่ยวอวี้บอกว่าแม่พาชายผิวสีเข้ามาที่บ้าน ไม่รู้เลยว่าวัน ๆ เธอพูดเรื่องไร้สาระอะไร!”

แม่สามีปลอบฉินหมิง ไม่รู้ว่าเธอพูดอะไร แต่ความโกรธของฉินหมิงก็หายไปเลย ฉันเองก็กลัวจะทำให้ฉินหมิงโกรธอีก เลยไม่กล้าพูดถึงเรื่องนี้อีก

ไม่กี่วันต่อมา สามีบอกว่าเขาต้องไปทำงานต่างจังหวัดครึ่งเดือน แต่ฉันไม่คาดคิดเลยว่าแม่สามีจะพาชายผิวสีคนนั้นกลับมาอีก!

เสียงน้ำจากฝักบัวในห้องน้ำดังลอดออกมา แถมยังมีเสียงบางอย่างที่ทำให้คนฟังต้องหน้าแดงด้วยความเขินอายปะปนอยู่ด้วย

ฉันถึงกับได้ยินชายผิวสีคนนั้นถามเป็นภาษาจีนอย่างคล่องแคล่วว่า “ผ่อนคลายไหม?”

หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงแม่สามีตอบกลับอย่างอ่อนแรงว่า “แรงเกินไปแล้ว!”

ใบหน้าของฉันร้อนผ่าว รู้สึกทั้งอายและโกรธ

ฉันนึกว่าหลังจากครั้งที่แล้วที่บอกฉินหมิงแล้ว เธอจะหยุดพฤติกรรมแบบนี้บ้าง!

ไม่นึกเลยว่าแม่สามีจะยังคงลักลอบทำเรื่องไม่เหมาะสมกับชายผิวสีคนนั้นอีก! ทั้งที่อายุก็มากแล้ว แต่กลับไม่รู้จักละอายเลย!

ผ่านไปสักพัก ชายผิวสีคนนั้นกลับเดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูอาบน้ำของฉัน ในขณะที่แม่สามียังอาบน้ำอยู่ด้านใน

ฉันรู้สึกขนลุกด้วยความขยะแขยง และแอบตามเขาไปเงียบ ๆ

แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะหยุดเดินกะทันหันแล้วหันกลับมา ทำให้ฉันพุ่งชนเข้ากับตัวเขาอย่างจัง

ฮอร์โมนของชายคนนั้นแผ่ซ่านเข้ามาห่อหุ้มฉัน กล้ามเนื้อที่นูนขึ้นของเขาทำให้หัวใจฉันเต้นเร็วโดยไม่รู้ตัว ฉันถึงกับรู้สึกได้ถึงส่วนที่โป่งพองของเขาด้วย!