บทที่ 4

ฉันยังคงสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ตลอด เมื่อเพื่อนสนิทของฉัน หลี่ลี่ได้ยินความสงสัยของฉัน เธอก็แค่โบกมือปัดไป

เธอแตะที่หัวฉันเบา ๆ แล้วพูดว่า “เสี่ยวอวี้ ทำไมเธอถึงกลายเป็นคนขี้ระแวงแบบนี้ล่ะ? แม่สามีของเธอดีกับเธอขนาดนี้ยังไม่พอใจอีกเหรอ!”

แต่ในใจฉันยังคงรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี

ฉันดึงเพื่อนสนิทไปสำรวจดูรอบ ๆ อย่างดื้อรั้นว่าแถวนี้มีร้านนวดที่คนผิวสีเปิดอยู่จริงไหม สุดท้ายก็เห็นป้ายที่เขียนว่า “ร้านนวดคนผิวสี” อยู่ที่แห่งหนึ่ง

“ฉันบอกแล้วไง แต่เธอดันไม่เชื่อ! ถ้าฉันมีสามีและแม่สามีดีเหมือนเธอ ฝันยังต้องยิ้มจนตื่นเลย!”

คำพูดของเพื่อนสนิททำให้ความสงสัยในใจฉันคลายไปมาก แต่ฉันยังคงนึกถึงสายตาของคนผิวสีที่มองมาทางฉันในวันนั้น มันทำให้ฉันรู้สึกหวาดกลัวจริง ๆ!

“เสี่ยวอวี้ เธออยากลองเข้าไปดูไหมล่ะ? คนผิวสีแรงเยอะ นวดคลายเส้นจะสบายกว่านะ” เพื่อนสนิทพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น พร้อมเสนอความคิดเห็นกับฉัน

ฉันรู้สึกต่อต้านทันที รีบโบกมือปฏิเสธ “ไม่เอาหรอก ฉันไม่ค่อยชิน”

ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ตั้งแต่ฉันแต่งงานกับฉินหมิง ก็ลาออกจากงานนักออกแบบที่ทำมาก่อนหน้านี้ ฉันตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดี และ