Share

บทที่ 6.

ฉันไม่กล้าบอกคนในครอบครัว แต่ว่าหลี่ลี่ เพื่อนสนิทของฉัน สังเกตเห็นว่าฉันอารมณ์ไม่ดี เลยพาฉันไปดื่มที่บาร์

ในความหดหู่และเสียใจ ฉันเผลอระบายความอึดอัดใจทั้งหมดออกไปโดยไม่รู้ตัว

ไม่น่าเชื่อว่าหลี่ลี่จะไม่ปลอบฉันเลย แต่กลับถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าอยู่กับชายผิวสีรู้สึกเป็นยังไง

ฉันขมวดคิ้วมองเธอด้วยความไม่เข้าใจ “หลี่ลี่ ฉันกำลังเสียใจและเครียดมากนะ เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?”

หลี่ลี่พูดอย่างเก้อเขินว่า “ฉันก็แค่สงสัยน่ะ เธอบอกว่าอยู่กับชายผิวสี ฉันยังไม่เคยลองเลย”

ฉันก็ไม่ได้เก็บคำพูดของเธอมาใส่ใจ ตอนนี้ฉันแค่อยากหาทางหาเงินให้ได้ ไม่อย่างนั้นฉันคงจบเห่แน่!

จู่ ๆ หลี่ลี่ก็พาฉันเดินไปที่ห้องวีไอพี ระหว่างทางเราฝ่าผู้คนที่กำลังโยกตัวเต้นกันอยู่ ฉันสะบัดมือออกจากเธอด้วยความไม่เข้าใจ “หลี่ลี่ เธอจะพาฉันไปไหน?”

“เดี๋ยวเธอต้องทำตัวสุภาพหน่อยนะ นี่คือพี่หวังที่ฉันรู้จัก ขอความช่วยเหลือจากเขาได้ เขาต้องมีทางออกแน่”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ลี่ ตาของฉันก็สว่างวาบ ราวกับคว้าเชือกช่วยชีวิตไว้ได้ “จริงเหรอ?”

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าพอเข้าไปแล้ว พี่หวังที่หลี่ลี่พูดถึงจะเป็นพวกปล่อยเงินกู้นอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status