Share
บทที่ 7
Related chapter
ความคิดของแม่สามี บทที่ 8
ตั้งแต่ที่ฉันรู้ว่าแม่สามีพาชายผิวสีเข้ามาในบ้าน ฉันก็ได้ติดตั้งกล้องวงจรปิดที่ห้องนั่งเล่นไว้แล้วก่อนหน้านี้มีปัญหาเกี่ยวกับเสียงในมือถือ ภาพและเสียงไม่เคยปรากฏให้เห็นพร้อมกันเลยฉันเปลี่ยนมาใช้แท็บเล็ตและในที่สุดก็ได้ยินบทสนทนาระหว่างฉินหมิงกับหลี่ลี่อย่างชัดเจนพวกเขากอดกัน และถึงขั้นพูดคุยกันว่า หลังจากที่ฉินหมิงหย่ากับฉัน พวกเขาจะเอาเงินเก็บส่วนตัวของฉันไปฮันนีมูนเที่ยวด้วยกัน!ฉันมองดูวันที่ วันนั้นฉันพาแม่สามีออกไปเดินเล่นข้างนอก ฉันจำได้ว่าเขาพูดอยู่ตลอดว่าแม่ของเขาอยู่คนเดียวแล้วเบื่อ และบอกว่าฉันในฐานะลูกสะใภ้ควรอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้แล้วเขาล่ะ? ตอนนี้กลับไม่แคร์อะไรเลยและจูบกับเธอในบ้านของเราอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นภาพแบบนี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า พวกเขาถึงขั้นพูดคุยคำหวานกันในห้องนอนของเราฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าพวกเขาทำได้อย่างไรที่จะแสดงความรักกันต่อหน้าภาพแต่งงานของฉันกับฉินหมิงบนหัวเตียง พวกเขาไม่รู้สึกขยะแขยงกันบ้างเลยเหรอ?แม้แต่ทุกแผนการ ฉินหมิงก็มีส่วนร่วม ฉันไม่มีทางปล่อยให้พวกเขาได้อยู่กันอย่างมีความสุขแน่นอนฉันติดต่อชายผิวสีที่ชื่อเฉียวซือ และได้ข้อมู
ความคิดของแม่สามี บทที่ 1
ฉันชื่อเฉินอวี้ แต่งงานกับสามีมาได้หนึ่งปีกว่าแล้ว สามีของฉันชื่อฉินหมิง ทำงานอยู่ที่บริษัทต่างชาติ ปกติเราทั้งคู่รักใคร่กลมเกลียวกันดีเมื่อถึงวันแม่ เพื่อเอาใจสามีและกระชับความสัมพันธ์กับแม่สามีให้แน่นแฟ้นขึ้น ฉันจึงเสนอให้เขาไปเลือกของขวัญให้แม่สามีด้วยกันแต่ไม่คาดคิดว่าสามีจะได้รับแจ้งจากบริษัทว่าต้องทำงานล่วงเวลาอย่างกะทันหัน และน่าจะกลับมาดึกมาก ฉันจึงต้องนำของขวัญกลับบ้านคนเดียวก่อนฉันเลือกกำไลหยกที่ราคา 5,000 หยวนให้แม่สามี บรรจุภัณฑ์ก็ดูงดงามเป็นพิเศษขณะที่ฉันกำลังชื่นชมกำไลหยกในมือ ก็ได้ยินเสียงล็อครหัสที่ประตูดังขึ้นฉันเห็นแม่สามีเปลี่ยนรองเท้าเป็นรองเท้าแตะ และตามหลังเธอมาคือชายผิวสีที่สูงราว ๆ หนึ่งเมตรแปดสิบกว่า!เขามีกล้ามเนื้อที่ชัดเจนทั่วทั้งร่าง ใส่เพียงเสื้อยืดและกางเกงขาสั้น พอเปิดปากก็พูดภาษาจีนอย่างคล่องแคล่วเรียกชื่อแม่สามีว่า “คุณหวังเหมย ผมจะทำให้คุณผ่อนคลายแน่นอน”แม่สามียืดอกที่เริ่มหย่อนคล้อยเล็กน้อย ยิ้มจนหางตาเป็นริ้วรอย แล้วจูงมือชายผิวสีเดินเข้าไปในห้องฉันยังไม่ทันได้คิดอะไร รีบหลบเข้าไปในห้องน้ำทันที หัวใจก็เต้นรัวเหมือนกลอง!แม่สามีอายุก็
ความคิดของแม่สามี บทที่ 2
ตอนกลางคืนพอสามีและพ่อสามีกลับมา ฉันถึงได้รู้ว่าช่วงนี้พ่อสามีติดการเล่นไพ่นกกระจอกมากแม้แม่สามียังล้อพ่อสามีว่าโดนคุณไสย แต่ฉันกลับหัวเราะไม่ออกเลยจริง ๆ เพราะตอนกลางวันดันไปเห็นแม่สามีคลุกคลีกับชายผิวสี พูดออกมาก็น่าขยะแขยงเหลือเกินจนกระทั่งสามีของฉัน ฉินหมิงใช้ศอกสะกิดฉันเบา ๆ แล้วพูดว่า “คุณแม่ วันนี้เป็นวันแม่ เฉินอวี้ตั้งใจไปซื้อกำไลหยกมาให้แม่เลย เฉินอวี้ เธอรีบเอาของขวัญมาให้แม่สิ”ฉันหยิบกำไลหยกออกมา พร้อมกับแสร้งยิ้มโดยไม่จริงใจนักและกล่าวอวยพรว่า “คุณแม่ สุขสันต์วันแม่ค่ะ”พร้อมกันนั้นก็หยิบชาออกมาให้พ่อสามีด้วย แม้จะเป็นวันแม่ แต่ฉันคิดว่าไม่ควรละเลยพ่อสามีเช่นกันแม่สามีเห็นป้ายราคาบนกำไลหยกก็ตาเป็นประกาย ยิ้มจนปากแทบหุบไม่ลง เอาแต่ชมว่าฉินหมิงได้ภรรยาดีพ่อสามีก็ชมฉันไม่หยุดเช่นกันแม่สามียังเปลี่ยนจากความเย็นชาที่เคยมีต่อฉัน ตักซุปใส่ชามให้ฉันแล้วพูดว่า “เสี่ยวอวี้ต้องกินเยอะ ๆ นะ อนาคตจะได้ให้กำเนิดลูกชายอ้วนท้วนให้กับครอบครัวเรา”ฉันกินซุปในชามอย่างขมขื่น ก่อนหน้านี้ ฉันกับฉินหมิงเคยมีลูกด้วยกันคนหนึ่ง แต่โชคร้ายที่เราไม่สามารถรักษาไว้ได้ตลอดทั้งคืน ทุกคนเต
ความคิดของแม่สามี บทที่ 3
ชายผิวสีประคองเอวของฉันไว้ อุณหภูมิร่างกายที่ร้อนผ่าวทำให้ฉันรู้สึกต่อต้านอย่างรุนแรง“คุณปล่อยฉัน!” ฉันพยายามดิ้นรน เขาก็ไม่ได้ทำให้ฉันลำบากใจ รีบปล่อยมือออกทันทีฉันตกใจจนรีบกลับเข้าห้องแล้วล็อกประตูทันที!เมื่อคิดถึงบริเวณที่เพิ่งถูกชายผิวสีกอด ฉันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุกไปทั้งตัวฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะส่งข้อความให้สามี แต่เสียงเคาะประตูจากแม่สามีก็ดังขึ้นจากด้านนอก“เสี่ยวอวี้ เธอกลับมาแล้วทำไมไม่บอกฉันสักคำ”เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ฟังเหมือนตำหนิของแม่สามี ฉันก็รู้สึกขยะแขยงขึ้นมาทันที ไม่สนใจแล้วว่าเธอเป็นผู้ใหญ่กว่า “คุณแม่ มีบางอย่างที่แม่อย่าว่าฉันพูดตรง ๆ นะ ทุกสิ่งที่คนทำ สวรรค์มองเห็นหมด แม่ก็อายุมากแล้ว ทำไมถึงยังไปยุ่งกับคนผิวสี...”สีหน้าแม่สามีเปลี่ยนเป็นสีเขียวสลับแดงในทันทีภายใต้สายตาของฉัน เธอพูดตะกุกตะกักว่า “เสี่ยวอวี้ เธอเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า?”“ฉันจะเข้าใจผิดอะไรได้ล่ะ?”ฉันเห็นกับตาตัวเอง ยังจะมีอะไรผิดได้อีกเหรอ? พอคิดถึงเสียงที่แม่สามีทำกับเขา ฉันก็รู้สึกอับอายแทนพวกเขาแม่สามีรีบดึงมือฉันไปที่ห้องนั่งเล่นทันที แล้วบอกฉันว่าพวกเขาไม่ได้ทำอะไรที่
ความคิดของแม่สามี บทที่ 4
ฉันยังคงสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ตลอด เมื่อเพื่อนสนิทของฉัน หลี่ลี่ได้ยินความสงสัยของฉัน เธอก็แค่โบกมือปัดไปเธอแตะที่หัวฉันเบา ๆ แล้วพูดว่า “เสี่ยวอวี้ ทำไมเธอถึงกลายเป็นคนขี้ระแวงแบบนี้ล่ะ? แม่สามีของเธอดีกับเธอขนาดนี้ยังไม่พอใจอีกเหรอ!”แต่ในใจฉันยังคงรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดีฉันดึงเพื่อนสนิทไปสำรวจดูรอบ ๆ อย่างดื้อรั้นว่าแถวนี้มีร้านนวดที่คนผิวสีเปิดอยู่จริงไหม สุดท้ายก็เห็นป้ายที่เขียนว่า “ร้านนวดคนผิวสี” อยู่ที่แห่งหนึ่ง“ฉันบอกแล้วไง แต่เธอดันไม่เชื่อ! ถ้าฉันมีสามีและแม่สามีดีเหมือนเธอ ฝันยังต้องยิ้มจนตื่นเลย!”คำพูดของเพื่อนสนิททำให้ความสงสัยในใจฉันคลายไปมาก แต่ฉันยังคงนึกถึงสายตาของคนผิวสีที่มองมาทางฉันในวันนั้น มันทำให้ฉันรู้สึกหวาดกลัวจริง ๆ!“เสี่ยวอวี้ เธออยากลองเข้าไปดูไหมล่ะ? คนผิวสีแรงเยอะ นวดคลายเส้นจะสบายกว่านะ” เพื่อนสนิทพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น พร้อมเสนอความคิดเห็นกับฉันฉันรู้สึกต่อต้านทันที รีบโบกมือปฏิเสธ “ไม่เอาหรอก ฉันไม่ค่อยชิน”ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ตั้งแต่ฉันแต่งงานกับฉินหมิง ก็ลาออกจากงานนักออกแบบที่ทำมาก่อนหน้านี้ ฉันตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดี และ
ความคิดของแม่สามี บทที่ 5
ก่อนวันที่สามีฉันจะกลับ แม่สามีก็ยิ้มแย้มแล้วจับมือฉันขึ้นมาอีกครั้งเธอดึงฉันเข้าไปในห้องด้วยท่าทางลึกลับ แล้วหยิบชุดนอนเซ็กซี่มาให้ฉันเมื่อมองดูชุดนอนเซ็กซี่ในมือ ที่แทบไม่มีผ้าอยู่เลย ฉันก็หน้าแดงขึ้นมาทันที และปฏิเสธไปโดยไม่รู้ตัวว่า “คุณแม่ แบบนี้ไม่ต้องก็ได้มั้ง…”แม่สามีพยายามเกลี้ยกล่อมฉันอย่างใจเย็นว่า “เสี่ยวอวี้ เธอซื้อของดี ๆ ให้แม่ แม่ก็อยากให้ของขวัญอะไรเธอบ้าง เธอแต่งงานกับอาหมิงมานานขนาดนี้ แต่ยังไม่มีลูก เธอไม่อยากรู้สาเหตุบ้างเหรอ?”เมื่อเห็นฉันยืนนิ่ง เธอก็ยิ้มแบบคนที่ผ่านโลกมาแล้ว ก่อนจะยัดชุดนอนใส่มือฉันแล้วเดินออกไปฉันหยิบชุดนอนขึ้นมาดม มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ แม่สามีก็เป็นห่วงฉันกับสามีมากจริง ๆ ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้ ฉันก็ยิ่งรู้สึกละอายใจที่เคยเข้าใจแม่สามีผิด!ฉันเปลี่ยนชุดนอนและยืนอยู่หน้ากระจก เตรียมที่จะชมตัวเองอยู่คนเดียว แต่เฉียวซือกลับพุ่งเข้ามาอย่างกะทันหันแล้วล็อกประตูทันทีฉันตกใจ รีบเอาเสื้อผ้ามาปิดหน้าอกไว้ แต่กลับพบว่าสายตาลามกของเฉียวซือกำลังไล่มองฉันขึ้นลงอย่างไม่หยุด สายตาแบบนั้นทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดมาก!“เฉียวซือ คุณมองเห็นงั้นเหรอ?!”เฉียวซือก
ความคิดของแม่สามี บทที่ 6.
ฉันไม่กล้าบอกคนในครอบครัว แต่ว่าหลี่ลี่ เพื่อนสนิทของฉัน สังเกตเห็นว่าฉันอารมณ์ไม่ดี เลยพาฉันไปดื่มที่บาร์ในความหดหู่และเสียใจ ฉันเผลอระบายความอึดอัดใจทั้งหมดออกไปโดยไม่รู้ตัวไม่น่าเชื่อว่าหลี่ลี่จะไม่ปลอบฉันเลย แต่กลับถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าอยู่กับชายผิวสีรู้สึกเป็นยังไงฉันขมวดคิ้วมองเธอด้วยความไม่เข้าใจ “หลี่ลี่ ฉันกำลังเสียใจและเครียดมากนะ เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?”หลี่ลี่พูดอย่างเก้อเขินว่า “ฉันก็แค่สงสัยน่ะ เธอบอกว่าอยู่กับชายผิวสี ฉันยังไม่เคยลองเลย”ฉันก็ไม่ได้เก็บคำพูดของเธอมาใส่ใจ ตอนนี้ฉันแค่อยากหาทางหาเงินให้ได้ ไม่อย่างนั้นฉันคงจบเห่แน่!จู่ ๆ หลี่ลี่ก็พาฉันเดินไปที่ห้องวีไอพี ระหว่างทางเราฝ่าผู้คนที่กำลังโยกตัวเต้นกันอยู่ ฉันสะบัดมือออกจากเธอด้วยความไม่เข้าใจ “หลี่ลี่ เธอจะพาฉันไปไหน?”“เดี๋ยวเธอต้องทำตัวสุภาพหน่อยนะ นี่คือพี่หวังที่ฉันรู้จัก ขอความช่วยเหลือจากเขาได้ เขาต้องมีทางออกแน่”เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ลี่ ตาของฉันก็สว่างวาบ ราวกับคว้าเชือกช่วยชีวิตไว้ได้ “จริงเหรอ?”ฉันไม่เคยคิดเลยว่าพอเข้าไปแล้ว พี่หวังที่หลี่ลี่พูดถึงจะเป็นพวกปล่อยเงินกู้นอ
Latest chapter
