บทที่ 16 ออดอ้อนขุนเขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วเดินผ่านหน้าเพียงเธอไป "เดี๋ยวค่ะ!" เสียงห้วนจัดฉุดรั้งเขาไว้ ขุนเขาเอี้ยวหน้ากลับมามองพลางเลิกคิ้วถาม"เพียงขอผ้าห่ม หมอนแล้วก็..ขอดูทีวีหน่อย""ฉันเพิ่งสั่งให้แม่บ้านมาทำความสะอาดโซฟา นอนไม่ได้""แล้วจะให้เพียงนอนที่ไหนคะ นอนพื้นเหรอ?" เด็กสาวก้มมองพื้นพรมแล้วยกเท้าขึ้น มันก็น่านอนอยู่หรอกแต่หลังเธอจะเคล็ดเอาไหมหลังจากที่นอนแล้วน่ะ โครงคิ้วสวยได้รูปขมวดยุ่งกันไปหมด เธอลังเลใจอยู่ว่าจะนอนตรงนี้หรือขยับไปนอนหลังโซฟาดี พอคิดแบบนั้นเเพียงเธอจึงผลุดลุกขึ้นแล้วโน้มตัวไปมองหลังโซฟา"ทำอะไร" ขุนเขายืนมองเพียงเธออยู่พักหนึ่งแล้วจึงถามเธอไม่ได้สนใจจะตอบคำถามเขาแต่กลับหันมาทำหน้าบึ้งตึงใส่แทน "เข้าไปนอนในห้อง" ขุนเขาเชิดหน้าไปที่ห้องนอนตัวเองแล้วเดินนำเข้าไปก่อน เพียงเธอเม้มริมฝีปากแน่น ชะเง้อมองตามแผ่นหลังกว้าง'หรือว่าเราจะตอบแทนบุญคุณพี่ขุนคืนนี้เลยนะ เขา…จะกลัวเราไหม ไม่สิ ๆ เราเป็นผู้หญิงนะเราจะทำแบบนั้นได้ยังไงยัยเพียง!'เพียงเธอถอนหายใจยาว ๆ พลางยกมือขึ้นมาขยุ้มผมตัวเอง"จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม""ค่ะ.." เธอย่นจมูกใส่เขาแล้วเดินตึงตังเข้ามาปึ
บทที่ 17 เตียงเดียวกัน"งั้นจะทำให้ใหม่แล้วกัน อยากกินอะไร" เขายกจานข้าวผัดออกมาหลายจะเอาไปทิ้งแต่เพียงเธอกลับรั้งแขนเขาไว้ก่อน"ไม่เป็นไรค่ะ กินได้อยู่นะ""ไม่""แต่เพียงเสียดายค่ะ""ระหว่างเสียดายกับเสี่ยงเป็นโรคไตวายจะเลือกอะไร" เพียงเธอค่อย ๆ คลายมือตัวเองออกจากแขนชายหนุ่มแล้วเดินตามเขาเข้ามาในห้องครัว‘ตั้งใจจะทำให้กินอย่างอร่อย ๆ แท้ ๆ' เขาบ่นอุบในใจแล้วเอาของสดออกมาจากตู้เย็น ยืนมองมันว่าจะทำอะไรดีและเมื่อนึกได้ก็ลงมือผัดกะเพราหมูให้เพียงเธอ"ฉุนมากเลยค่ะ" เด็กสาวจามจนจมูกแดงแล้วเดินเข้ามาหาขุนเขา เธอยิ้มหวานแล้วยื่นมือไปจิ้มเอวสอบเบา ๆ เป็นการหยอกล้อ "น่ากินจังเลยค่ะ""ฉัน? หรือผัดกะเพรา""กะ..ก็ผัดกะเพราสิคะ""เหรอ เห็นทำหน้าแบบนั้นนึกว่าอยากกินฉันแทนผัดกะเพราซะอีก""บ้าแล้ว" พวงแก้มนวลแดงระเรื่อด้วยความเขินอายก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดหน้าแล้วออกมาจากห้องครัว เพียงเธอทำหน้าเลิ่กลั่กมองขุนเขาที่กำลังย่างสามขุมเข้ามาหาเธอ"เสร็จ…แล้วค่ะ" เขาพูดคำนั้นออกมาได้น่าขนลุกมาก ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธออยากตอบแทนบุญคุณด้วยการนอนกับเขาสักครั้งแต่พอได้เห็นเขาอีกมุมหนึ่งความกล้าก็กลายเป็นศูนย์ทันท
บทที่ 18 สาธิตการจูบแบบขุนเขา"โกหก! พี่ขุนโกหกแน่เลย" เพียงเธอทำหน้ามุ่ยไม่พอใจที่เขามากล่าวหาเธอแบบไม่มีหลักฐาน แต่ถึงจะมีหลักฐานเธอก็ไม่ผิดเพราะตอนนั้นเธอหลับและไม่ได้สติต่างหาก"อะไร ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง?" ขุนเขากอดอกจ้องหน้าเพียงเธออย่างยิ้ม ๆ "เธอไม่รับผิดชอบอะไรเลยเหรอ ฉันเสียจูบให้เธอนะ""ฮะ! แล้วจะให้เพียงรับผิดชอบยังไงคะ ก็ตอนนั้นเพียงหลับหนิ เพียงอาจจะไม่ได้ทำก็ได้หรือไม่พี่ขุนก็กุเรื่องขึ้นมา" จู่ ๆ ขุนเขาก็หัวเราะลั่นแล้วหุบยิ้ม สายตาเขาเปลี่ยนเป็นดุดันทันทีที่จ้องหน้าเธอ"เธอจะหาว่าฉันโกหกงั้นสินะ""ใช่ค่ะ พี่ขุนโกหกแน่ ๆ" เพียงเธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยทั้งที่ในใจเกิดความสับสน เธออาจจะจูบเขาจริง ๆ ก็ได้.. "พี่ขุนรู้ได้ยังไงว่าเพียงจูบ แล้วทำไมไม่ผลักหน้าเพียงออกคะ" พอพูดถึงตรงนี้เพียงเธอปิดปากเงียบกริบ จู่ ๆ ก็รู้สึกอายขึ้นมา หรือว่าจริง ๆ แล้วเขาต้องการให้เป็นแบบนี้นะ"งั้นฉันจะสาธิตให้ดูว่าเธอจูบฉันยังไง""โอ๊ะ! เอาแบบนี้เลยเหรอแต่เพียง..เอ่อ..เพียงไม่ติดใจอะไรแล้วค่ะ""เธอไม่ติดใจแต่ฉันติด"'เขาต้องการอะไรกันแน่เนี่ย…จะให้เรารับผิดชอบเหรอ ก็แค่จูบไหมนะ เมื่อวานเ
บทที่ 19 ดินเนอร์เด็กสาวทำหน้าเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่ที่ขุนเขาเดาใจเธอออก"ใครจะไปคิดแบบนั้นคะ""เหรอ เห็นทำหน้าแบบนั้นนึกว่าคิดซะอีก""เพียงไม่คุยกับพี่ขุนแล้วค่ะ" เพียงเธอเดินหนีเขาไปที่หลังร้าน พอปิดประตูได้เธอก็พ่นลมหายใจออกอย่างโล่งอกแล้วทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ "อะไรเนี่ย เขารู้ได้ยังไงว่าเรากำลังคิดอะไรอยู่"ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูทำเอาหัวใจดวงน้อยหล่นลงไปอยู่ตาตุ่ม เพียงเธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วจึงเปิดประตูให้ขุนเขา"มีอะไรเหรอคะ""ไปดูคิวลูกค้าหน่อย ว่าเหลืออีกกี่คน""ได้ค่ะ" ว่าจบเพียงเธอก็เปิดประตูออกกว้างพอที่จะแทรกตัวออกมาได้ ขุนเขายืนอยู่กับที่ไม่ยอมหลบจนเพียงเธอต้องแทรกตัวออกมาทำใหหน้าอกสัมผัสกับต้นแขนชายหนุ่ม เธอรีบวิ่งจู๊ดไปที่เคาน์เตอร์ "เหลือสองค่ะ" เพียงเธอตะโกนบอกขุนเขา"อืม" เขาพยักหน้ารับก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรไปที่ที่หนึ่ง เมื่อคุยธุระเสร็จก็เดินมาหาเพียงเธอที่เคาน์เตอร์ "เย็นนี้เธอไม่ได้ไปหาเพื่อนใช่ไหม""ไม่ค่ะ ทำไมเหรอ""ก็อย่างที่บอกไว้ จะพาไปกินของอร่อย ๆ""ค่ะ""อืม..เตรียมตัวด้วย""โอเค" เธอขยิบตาให้เขาอย่างตื่นเต้น"จะจ่ายเงินเดื
บทที่ 20 ออกอาการเพียงเธอมองเขาด้วยความไม่เข้ามากนัก อากัปกิริยาที่ขุนเขาแสดงออกมานั้นอยากให้เธอรู้สึกยังไงกันแน่ เขากำลังโกรธเพราะเธอบอกจะไปทำงานที่คลับ หรือเขากำลังหวงเธอ(?) เด็กสาวกะพริบไล่ความสงสัยออกจากแววตาแล้วถามกลับเสียงอ่อน"ทำไมเหรอคะ ไม่ดีเหรอที่เพียงจะได้กลับไปทำงานอีก""ดีบ้าอะไร เกิดพวกไอ้เวรนั่นมันมาทำร้ายอีก เธอจะทำยังไง""…"! จริง ๆ เรื่องราวพวกนั้นมันก็นานแล้วไม่แน่พวกเสี่ยนั่นอาจจะลืมไปแล้วก็ได้ "ไม่รู้เหมือนกันค่ะ" เพียงเธอก้มหน้าตอบอย่างรู้สึกผิด"เธอไม่ผิดหรอกที่รับปากเขา ฉันเองก็ไม่ควรก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเธอ" พอฉุกคิดขึ้นได้ก็สายไปแล้ว เมื่อครู่เขาแสดงออกมากเกินไปแล้วจริง ๆ ทั้งที่เพียงเธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาแล้วเขาเอาถือสิทธิ์อะไรไปห้ามปรามเธอ"ถ้าพี่ขุนลำบากใจ เพียงโทรไปยกเลิกกับพี่ที่ทำงานก็ได้นะคะ" ขุนเขาจ้องหน้าเพียงเธอโดยไม่พูดอะไร ตั้งใจจะพามากินข้าวเอาบรรยากาศดี ๆ แต่กลับอารมณ์เสียซะนี่"ฉันไม่ห้าม""แต่เมื่อกี้.." เธอไม่ได้ตาฟาดหรือหูฟาดไปใช่ไหม ที่เขาห้ามเธอพร้อมกับกำหมัดทุบลงบนโต๊ะแรง ๆ จนลูกค้าคนอื่นหันมามองน่ะ นั่นเขาหรือเปล่า…บางทีเธอก็ตามอารมณ์ไ
บทที่ 21 เกือบร่างหนาก้าวเข้ามาแนบชิดก่อนจะคว้าแขนเรียวเล็กไว้แน่น เพียงเธอทำหน้าเลิ่กลั่กมองมือหนาที่กำรอบแขนตัวเองแน่นอย่างกับว่าจะไม่ปล่อยให้เธอไปไหนได้ง่าย ๆ"พี่ขุนจะบอกว่าทุกอย่างที่พูดออกมาคือหวงเพียงเหรอ" เพียงเธอขยับปากถามเสียงสั่น ตั้งแต่จับแขนเธอไว้ได้สายตาเขาก็จ้องมองแต่ใบหน้าเธอและยิ้มอย่างร้ายกาจ"ฮึ.." เขาแค่นหัวเราะในลำคอให้เป็นคำตอบก่อนจะปล่อยแขนเพียงเธอ "ต้องการคำตอบแบบนั้นอยู่แล้วหนิ แล้วตอนที่ฉันตอบไปเธอก็แสดงได้ดี ทำเป็นตกใจเล็กน้อยก็ถือว่าดีเลยล่ะ"'ใครมันจะไปดีใจไม่ทราบ ไอ้พี่ขุนบ้า!'เพียงเธอก่นด่าเขาในใจด้วยความผิดหวัง เธอไม่เคยเห็นขุนเขาในเวอร์ชั่นนี้เลย"ฉันจำได้นะ ว่าครั้งแรกที่พาเธอมาที่นี่ ความตั้งใจตอนนั้น…""อะไรคะ" เพียงเธอหรี่ตามองชายหนุ่มแต่จู่ ๆ กลับถูกขุนลากแขนเข้ามาในห้องนอนส่วนตัว เขาปิดประตูลงกลอนแน่นหนาพร้อมกับถอดเสื้อยืดออก เดินอาด ๆ เข้ามาผลักเพียงเธอล้มลงบนเตียงโดยที่เธอไม่ได้ตั้งตัวเด็กสาวรีบลุกขึ้นกำหมัดยกมือขึ้นมาตั้งการ์ดป้องกันตัวเอง สิ่งที่เธอทำ ทำให้ขุนเขาหลุดขำพรืดใหญ่"ฉันไม่ใช่คนที่เธออยู่ด้วยแล้วรู้สึกปลอดภัยเหรอ ทำแบบนั้นมันไม
บทที่ 22 อุ่นเตียงเพียงเธอทำหน้าเหลอหลาใหญ่ หลังจากที่ขุนเขาบอกจะนอนที่นี่ เธอดันตัวลุกขึ้นแต่กลับถูกท่อนแขนแกร่งกอดรัดไว้"ไม่ได้นะคะ พี่ขุนนอนที่นี่ไม่ได้" เธอรีบปฏิเสธแต่เหมือนจะไม่เป็นผลกับขุนเขาเลย เขายังยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดีทั้งที่ก่อนหน้านี้..กะ..ก่อนหน้านี้เหมือนจะอารมณ์ไม่ดีด้วยซ้ำ"ทำไมจะนอนไม่ได้ ทีเธอยังนอนห้องฉันเลย" ขุนเขายกยิ้มมุมปากแล้วหันไปมองรอบห้องพักใหญ่ที่ข้าวของภายในถูกจัดเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อยมองแล้วสบายตาที่สุด"ไม่ได้ค่ะ เพียงนอนดิ้น""นั่นมันปัญหาของเธอ" เขาคลายอ้อมกอดแล้วลุกขึ้นมานั่งอยู่ปลายเตียง เมื่อได้รับอิสระเพียงเธอก็รีบลุกขึ้นมานั่งพับเพียบมองขุนเขาจากด้านหลัง "ฉันว่า…ฉันควรจะทำให้มันเสร็จ ๆ ไป" ร่างหนาพุ่งเข้ามาหาอีกครั้งโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เพียงเธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด"ทะ..ทำอะไรเหรอคะ" เธอถามพลางหอบหายใจแรง สบตากับคนตรงหน้าด้วยความหวาดหวั่น ขุนเขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่เลือกที่จะยกมือขึ้นมาเสยผมออกจากลำคอเพียงเธอแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปซุกไซ้เธอกำมือแน่นในตอนที่ริมฝีปากหนานุ่มสัมผัสกับแอ่งชีพจรอีกครั้งก่อนที่ฝ่ามือหนาจะค่อย ๆ ดันตัวเพีย
บทที่ 23 ข้างกายเพียงเธอหลบหน้าชายหนุ่ม"จะกลับเลยไหมคะ" เธอถามเสียงสั่นแต่คนถูกถามกลับกลั้วหัวเราะเบา ๆ ในคอ"ฉันไม่ใช่แขกที่มาใช้บริการที่ทำธุระเสร็จแล้วจะต้องกลับ" ประโยคนั้นเรียกความสนใจจากเพียงเธอให้หันมามองเขา ขุนเขายกยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำในขณะที่อีกฝ่ายนอนทำหน้าบึ้งตึงอยู่"ลุกไปอาบน้ำดิ หรือจะนอนแบบนั้นเลย?" ขุนเขาที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยเดินเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงขอบเตียง"นั่นมันผ้าขนหนูเพียงหนิคะ" เธอขมวดคิ้วถามและเขาก็ยอมรับตรง ๆ"ใช่ แต่ยืมแป๊บเดียว รังเกียจหรือไง""…" เด็กสาวทำหน้าบึ้งตึงไม่ยอมตอบคำถามนั้นจนกระทั่งขุนเขาเอาผ้าขนหนูไปแขวนไว้กับตู้เสื้อผ้าที่อยู่ข้างเตียงนอน "ทำแบบนี้หมายความว่ายังไงเหรอคะ""แค่ยืมผ้าขนหนูใช้เอง ต้องมีความหมายด้วยเหรอ""พี่ขุน""อ่า..เธอนี่มันขี้สงสัยจริง ๆ" ขุนเขาไม่ตอบคำถามแล้วก้าวขึ้นมาคร่อมตัวเพียงเธอไว้ "อยากรู้มากไหม.." ปลายนิ้วชี้เกลี่ยพวงแก้มแดงระเรื่อเบา ๆ ก่อนจะก้มลงไปหอมฟอดใหญ่"อื้อ!""ก็รีบไปอาบน้ำสิ ก่อนที่ฉันจะจับเธอกินอีกครั้งหนึ่ง""ก็ลุกออกไปสิคะ" เธอขึ้นเสียงใส่"เพิ่งได้กันยังไม่ถึงชั่วโมงเลยนี่กล้าขึ
บทที่ 30 เด็กดื้อต้องโดนอะไรเพียงเธอเม้มปากแน่นแล้วทำหน้าบึ้งใส่อีกฝ่าย เธอยกมือขึ้นมาตีปากขุนเขาไม่แรงนัก"จูบ..จูบเพียงคนเดียวจริง ๆ เหรอ""หมายความว่ายังไง อยากให้ฉันจูบเธอคนเดียวเหรอ?" ขุนเขาหันไปมองประตูลิฟต์ที่เปิดออกพอดีและเป็นจังหวะที่เพียงเธอกำลังจะตอบคำถามเขาแต่กลับถูกขุนเขาลากแขนออกมาเสียก่อน"อื้อ~ เพียงอยากอาบน้ำ""ใครใช้ให้กินเยอะเนี่ย กินเหมือนลืมว่าตัวเองคอไม่แข็ง" เขาวางกระเป๋าสะพายเพียงเธอลงบนโซฟาแล้วประคองตัวเด็กสาวเข้ามาในห้องนอนส่วนตัว เพียงเธอนั่งลงบนเตียงนอนหนานุ่มแล้วกระเด้งตัวเบา ๆ อย่างนึกสนุก"นุ่มดีจังเยย~" เธอเหมือนเด็กน้อยที่ได้เล่นของแปลกใหม่"ไปอาบน้ำ" ขุนเขาเอ่ยบอกพลางเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาให้เพียงเธอ "หรือให้ฉันอาบให้?""อาบน้ำ~ ร้อนแล้ว อยากนอนด้วย""ถ้าเมาแล้วเป็นแบบนี้คราวหน้าจะไม่ให้เหล้าเข้าปากเธอเลยสาบานได้" เมื่อเห็นว่าเพียงเธอคงยืนอาบน้ำเองไม่ไหวขุนเขาจึงอาสาอาบน้ำให้เลย เขาค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเธอออกและถอดมันออกไปตามด้วยปลดตะขอบราเซียร์ที่ห่อหุ้มหน้าอกอวบอิ่มจนมันถลางออกจากกันในตอนที่ตะขอปลดออกจากกัน"อื้อ~ จะทำอะไร" เพียงเธอจ้องหน้าขุนเขาอย่
บทที่ 29 จูบ(ทำสัญญา)เพียงเธอย่นจมูกใส่แก้เขินก่อนที่คนตรงหน้าจะยื่นมือมาเลื่อนหน้ากากบังลมลงให้"นั่งนิ่ง ๆ ห้ามดิ้นเพราะถ้าดิ้นฉันไม่รับประกันว่าเธอจะตกไหม""โอเคค่ะ" เพียงเธอยอมทำตามที่เขาสั่งอย่างว่าง่ายแถมยังไม่ถามไม่พูดอะไรจนกระทั่งรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่จอดสนิทอยู่หน้าร้านขายไก่ทอดเกาหลีที่เพิ่งมาเปิดใหม่ไม่นานมานี้ เด็กนักเรียนกับนักศึกษาเต็มร้านหันมามองเขากับเพียงเธอเป็นตาเดียว บ้างก็ยิ้มบ้างก็หันไปคุยกับเพื่อน และยังมีสาวสองที่ส่งจูบให้ขุนเขาอีกต่างหาก"ทำใจหน่อยนะ คนมันหล่อสาวก็ต้องมองเยอะแบบนี้แหละ" เพียงเธอสะดุดลมหายใจตัวเองที่ได้ฟังคำพูดของขุนเขา เธอลอบเบ้ปากใส่เขาอย่างนึกหมั่นไส้ "กินไก่กับเบียร์ไหม เหมือนที่เกาหลีชอบกิน" ขุนเขาถามเธออย่างยิ้ม ๆ ขณะที่เปิดเมนูอาหาร"เพียงดื่มไม่เก่ง""ก็ไม่ได้บอกว่าให้กินจนเมาหนิ" เขาพูดออกมาง่ายมาก ดื่มแล้วไม่เมามีที่ไหนไม่ใช่ธอร์เทพเจ้าสายฟ้านะที่จะได้ซดเบียร์เป็นถังแล้วไม่เมาอะ เพียงเธอย่นจมูกใส่เขา "เอาไก่ทอดเกาหลีชุดใหญ่ แล้วก็ขอหัวไชเท้าดองเพิ่มด้วยสองที่ และเอาเบียร์สดอีกหนึ่งถังใหญ่""เพียงไม่กินช่วยนะคะ" เธอรีบออกปากดักทา
บทที่ 28 เชื่อฟังเธอ(คนเดียว)"แค่ก ๆ.. เดี๋ยวนะคะ พี่ขุนเป็นอะไรมากไหมเนี่ย""ทำไม ปกติคนที่เข้ามาจีบไม่ได้เป็นแบบนี้เหรอ""ไม่ ไม่เคยมีใครเป็นแบบนี้""อ่อ! งั้นดีเลยฉันเป็นคนแรก""เฮ้อ~" เธอพ่นลมหายใจออกยาว ๆ ด้วยความเหนื่อยหน่ายใจก่อนจะตั้งใจกินข้าวต้มในถ้วยให้หมด "เพียงอิ่มแล้วค่ะ" เพียงเธอยกมือขึ้นมาผสานกันไว้ที่หน้าตักรอขุนเขากินข้าวจนหมด"กินเหมือนแมวดม จริง ๆ วันนี้ฉันจ่ายเงินเธอเพราะให้มาเอนเตอร์เทนนอกสถานที่นะรู้ไหม""ไม่รู้ค่ะ เพียงไม่อยากรู้ด้วย" เพียงเธอทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาแล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบเล็กน้อยในขณะที่อีกฝ่ายจ้องหน้าเธอแล้วยิ้มบาง ๆ "ยะ..ยิ้มทำไมเหรอ" หัวใจเธอเริ่มเปลี่ยนจังหวะจากเต้นปกติมาเต้นเร็วขึ้นจนต้องหลบสายตาขุนเขา นี่เขายิ้มหวานละมุนแบบนั้นให้เธองั้นเหรอ"คืนนี้ฉันจะนอนกับเธอ""คะ?""ตามนั้น" ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากแล้วหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าสตางค์แล้วลุกขึ้นยืน มือหนายื่นไปตรงหน้าแต่ด้วยความชักช้าของเพียงเธอเขาจึงเดินอ้อมไปคว้าเอามือเรียวเล็กแล้วพาเธอไปขึ้นรถ ขับกลับไปที่อพาร์ตเมนต์"เดี๋ยวก่อน เพียงว่าเราสองคนต้องคุยกัน" เพียงเธอยกมือขึ้นมาห้ามปร
บทที่ 27 จีบขุนเขายิ้มให้บดินทร์ด้วยความรู้สึกดี ทั้งสองหนุ่มนั่งกินนมปั่นด้วยกันอยู่พักใหญ่ก่อนจะแยกย้ายกันกลับ ขุนเขาขับรถวนกลับไปที่มหาวิทยาลัยเพื่อรับเพียงเธอกลับพร้อมกันครืด~ ครืด~เพียงเธอที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนอย่างออกรสต้องชะงักแล้วกดรับสายขุนเขา(อยู่ไหน)"โรงอาหค่ะ ทำไมเหรอ" เด็กสาวตอบกลับคนปลายสายอย่างยิ้ม ๆ(หันมาสิ)"…"! เด็กสาวหันขวับไปมองด้านหลังด้วยความตกใจและยิ่งตกใจกว่าเมื่อเห็นขุนเขากำลังเดินเข้ามาหาท่ามกลางสายตาของรุ่นพี่และเพื่อนรุ่นเดียวกันกับเธอ พวกเธอเพ่งสายตาไปที่ร่างหนาที่กำลังเดินอาด ๆ มา ด้วยแว่นกันแดดสีดำสนิทที่ปกปิดสายตาเขายิ่งขับให้ขุนเขาดูเท่และหล่อมาก ๆ"อ้าปากค้างทำไม ไม่เคยเห็นคนเหรอ""เดี๋ยว! เดี๋ยวนะคะ นี่พี่ขุนมาได้ยังไง" เพียงเธอพยายามรวบรวมสติแล้วถามขุนเขาด้วยความมึนงง"ก็ขับรถมา""รู้แล้วว่าขับรถมา แต่ที่ต้องการจะสื่อคือพี่มาที่นี่ทำไม?""ก็มารับเธอ""รับเพียง?""ใช่""ระ..รับเพียง" เพียงเธอเสียงสั่นเธอเหลือบตามองสีหน้าตกใจของเพื่อนแล้วมองหน้าขุนเขา "รับเพียงที่นี่เนี่ยนะ""ทำหน้าตกใจอะไรนักหนา" เขาถามเสียงเข้มแล้วก้าวเข้ามาใกล้ ๆ เพียงเธอเอ
บทที่ 26 คนปัจจุบันขุนเขามองรอยยิ้มตัวเองที่ปรากฏอยู่ในรูปถ่าย เขาจำได้ไหมแล้วว่ายิ้มกว้าง ๆ แบบนั้นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่"ฉันลืมเธอแล้ว.." ชายหนุ่มขยับไปพิงเคาน์เตอร์ หลับตาแล้วพ่นลมหายใจออกหนัก ๆ ก่อนจะเก็บกล่องของขวัญนั่นไว้ที่เดิมวันต่อมาบดินทร์นั่งซ่อมรถมอเตอร์ไซค์ของลูกค้าอยู่ในบ้านก็ต้องละสายตามามองเพื่อนที่นั่งเหม่ออยู่ราว ๆ หนึ่งชั่วโมงได้"เป็นเหี้ยอะไร" บดินทร์ถามขุนเขาทำให้เขาดึงสติกลับมาได้ "นั่งเงียบอยู่เป็นชั่วโมง เป็นห่าอะไรก็ไม่พูด""แพทโทรมา""…" บดินทร์นิ่งงันไปเหมือนกันเมื่อได้ฟังคำตอบจากปากขุนเขาสิ่งที่ทำให้เขานั่งนิ่งมานานร่วมชั่วโมง "เธอโทรมาหามึงเรื่องอะไร""ไม่รู้ ไม่ได้คุยอะไรมาก""แล้วมึงเป็นอะไรวะ" บดินทร์ถามพลางหรี่ตามองเพื่อนที่นั่งถอนหายใจอยู่ "อย่าบอกนะว่ายังลืมแพทไม่ได้อะ""กูคิดว่ากูลืมได้แล้วนะ จนกระทั่งเมื่อวาน..""เลิกคิดถึงผู้หญิงเหี้ย ๆ คนนั้นได้แล้ว ลืมไปแล้วเหรอว่ามันทำอะไรไว้บ้างอะ""ก็รู้แต่กูแม่งลืมไม่ได้สักที ยังจำตอนที่อยู่ด้วยกันได้""ก็ใช่สิ แพทคือผู้หญิงคนแรกที่เปิดซิงมึงหนิ" ขุนเขาทำหน้าระอาใส่บดินทร์ที่พูดคำนั้นออกมา"ไอ้ห่า""กูแ
บทที่ 25 แฟนเก่า"มีกุญแจสำรอง? มีได้ไงคะเพียงไม่ได้ให้กุญจกับใครเลยนะ" เพียงเธอขมวดคิ้วยุ่ง "พี่ขุนขโมยไปเหรอ" เธอถามเขาตรง ๆ"เปล่า แค่หยิบมา""จะกวนประสาทเพียงใช่ไหม""เปล่า..ก็ตอบตรง ๆ ผิดตรงไหน แค่หยิบมาแล้วก็จะเอาคืนแค่นั้น""หยิบไป แล้วเอาไปทำคะ""ฉันให้ช่างไปติดแอร์ให้แล้ว จะได้ไม่ต้องทนร้อนไง แล้วก็ติดเครื่องทำน้ำอุ่นด้วย""แต่เพียงไม่ได้อยากได้""แต่ฉันอยากให้ เพราะคิดไว้แล้วว่าคง..ต้องไปค้างที่นั่นบ่อย ๆ""นี่!" เพียงเธอดิ้นยุกยิกไปมาแต่กลับถูกขุนเขากอดรัดไว้แน่นขึ้น ปรินกับบดินทร์มองหน้ากันอย่างยิ้ม ๆ แป้งปั้นที่นั่งซบอกอุ่น ๆ คนรักอยู่ก็หลุดยิ้มตามบดินทร์ เธอเพิ่งได้เห็นคนห่าม ๆ อย่างขุนเขาอ่อนโยนกับผู้หญิง เพราะบดินทร์เคยเล่าให้เธอฟังว่าขุนเขาเป็นผู้ชายเย็นชามาก ๆ ชอบเมินผู้หญิงที่เข้ามาหาแบบทอดสะพาน แต่กับเพียงเธอ…เขาทำตรงกันข้าม"ถ้าพรุ่งนี้เธอมาอีก ฉันก็จะตามมา" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากแต่คนที่นั่งบนหน้าตักกลับทำหน้าบึ้งจนหัวคิ้วแทบจะชนกัน "ต้องดีใจหน่อยสิ ฉันมาใช้บริการเธอก็ได้เงินและยังปลอดภัยอีก ไม่ดีเหรอ""พี่ขุนวางแผนมาแล้วเหรอ" เพียงเธอมึนงงเข้าไปใหญ่กับสิ่งที่
บทที่ 24 เฝ้า(เมีย)21:00ขุนเขาขับรถเข้ามาจอดที่ประจำข้างสถานเริงรมย์แห่งหนึ่ง ร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำแหวกอกโชว์อกกำยำเดินอาด ๆ เข้ามาด้านในแล้วเดินขึ้นไปยังโซนวีไอพี"มาช้าอีกแล้ว ตกลงใครชวนใครกันวะเนี่ย" ปรินเลิกคิ้วทักทายเพื่อนรัก เขามาเร็วกว่าขุนและบดินทร์ประมาณยี่สิบนาทีเห็นจะได้ ขุนเขาพับแขนเสื้อขึ้นเล็กน้อยแล้วนั่งลงบนโซฟาอีกตัว มองกับแกล้มและเหล้าเตกีลาชั้นดีที่ปรินสั่งมาดื่มก่อน"สั่งเตกีลามากินเลยเหรอ" เขายกขาไขว่ห้างแต่แทนที่จะมองหน้าคนที่เขาถามแต่ขุนเขากลับมองลงไปชั้นล่าง ปรินยกแก้วขึ้นมาจ่อริมฝีปากแล้วเอ่ยถามอย่างแซว ๆ"หาเด็กนั่งดริ้งค์หรือหาเพียงเธอ" ขุนเขาละสายตาจากการหาร่างเล็กแล้วหันมามองหน้าปริน "ว่าไง หาใครอยู่เหรอ""รู้แล้วจะถามทำไม""อ่า..แบบนี้นี่เองสินะ ชวนเพื่อนมาดื่มเพราะวันนี้น้องเพียงคนสวยมาทำงานนี่เอง" ปรินกระดกเหล้าเข้าปากแล้วกลั้วเบา ๆ ก่อนจะกลืนลงคอรวดเดียว "อ๊า…บาดคอดีเป็นบ้า""แล้วบดินทร์ยังไม่มาอีกเหรอ""เห็นบอกกำลังตามมา นั่นไง" ปรินเชิดหน้าไปที่ทางขึ้นมาโซนวีไอพีแต่ทั้งสองหนุ่มต้องชะงักค้างกับคนที่บดินทร์พามาด้วย"แอบมาเที่ยวไม่ชวนแป้งได้ย
บทที่ 23 ข้างกายเพียงเธอหลบหน้าชายหนุ่ม"จะกลับเลยไหมคะ" เธอถามเสียงสั่นแต่คนถูกถามกลับกลั้วหัวเราะเบา ๆ ในคอ"ฉันไม่ใช่แขกที่มาใช้บริการที่ทำธุระเสร็จแล้วจะต้องกลับ" ประโยคนั้นเรียกความสนใจจากเพียงเธอให้หันมามองเขา ขุนเขายกยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำในขณะที่อีกฝ่ายนอนทำหน้าบึ้งตึงอยู่"ลุกไปอาบน้ำดิ หรือจะนอนแบบนั้นเลย?" ขุนเขาที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยเดินเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงขอบเตียง"นั่นมันผ้าขนหนูเพียงหนิคะ" เธอขมวดคิ้วถามและเขาก็ยอมรับตรง ๆ"ใช่ แต่ยืมแป๊บเดียว รังเกียจหรือไง""…" เด็กสาวทำหน้าบึ้งตึงไม่ยอมตอบคำถามนั้นจนกระทั่งขุนเขาเอาผ้าขนหนูไปแขวนไว้กับตู้เสื้อผ้าที่อยู่ข้างเตียงนอน "ทำแบบนี้หมายความว่ายังไงเหรอคะ""แค่ยืมผ้าขนหนูใช้เอง ต้องมีความหมายด้วยเหรอ""พี่ขุน""อ่า..เธอนี่มันขี้สงสัยจริง ๆ" ขุนเขาไม่ตอบคำถามแล้วก้าวขึ้นมาคร่อมตัวเพียงเธอไว้ "อยากรู้มากไหม.." ปลายนิ้วชี้เกลี่ยพวงแก้มแดงระเรื่อเบา ๆ ก่อนจะก้มลงไปหอมฟอดใหญ่"อื้อ!""ก็รีบไปอาบน้ำสิ ก่อนที่ฉันจะจับเธอกินอีกครั้งหนึ่ง""ก็ลุกออกไปสิคะ" เธอขึ้นเสียงใส่"เพิ่งได้กันยังไม่ถึงชั่วโมงเลยนี่กล้าขึ
บทที่ 22 อุ่นเตียงเพียงเธอทำหน้าเหลอหลาใหญ่ หลังจากที่ขุนเขาบอกจะนอนที่นี่ เธอดันตัวลุกขึ้นแต่กลับถูกท่อนแขนแกร่งกอดรัดไว้"ไม่ได้นะคะ พี่ขุนนอนที่นี่ไม่ได้" เธอรีบปฏิเสธแต่เหมือนจะไม่เป็นผลกับขุนเขาเลย เขายังยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดีทั้งที่ก่อนหน้านี้..กะ..ก่อนหน้านี้เหมือนจะอารมณ์ไม่ดีด้วยซ้ำ"ทำไมจะนอนไม่ได้ ทีเธอยังนอนห้องฉันเลย" ขุนเขายกยิ้มมุมปากแล้วหันไปมองรอบห้องพักใหญ่ที่ข้าวของภายในถูกจัดเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อยมองแล้วสบายตาที่สุด"ไม่ได้ค่ะ เพียงนอนดิ้น""นั่นมันปัญหาของเธอ" เขาคลายอ้อมกอดแล้วลุกขึ้นมานั่งอยู่ปลายเตียง เมื่อได้รับอิสระเพียงเธอก็รีบลุกขึ้นมานั่งพับเพียบมองขุนเขาจากด้านหลัง "ฉันว่า…ฉันควรจะทำให้มันเสร็จ ๆ ไป" ร่างหนาพุ่งเข้ามาหาอีกครั้งโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เพียงเธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด"ทะ..ทำอะไรเหรอคะ" เธอถามพลางหอบหายใจแรง สบตากับคนตรงหน้าด้วยความหวาดหวั่น ขุนเขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่เลือกที่จะยกมือขึ้นมาเสยผมออกจากลำคอเพียงเธอแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปซุกไซ้เธอกำมือแน่นในตอนที่ริมฝีปากหนานุ่มสัมผัสกับแอ่งชีพจรอีกครั้งก่อนที่ฝ่ามือหนาจะค่อย ๆ ดันตัวเพีย