Share
บทที่ 499
Related chapter
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 500
เพราะหย่ากับเขาไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ถือว่าคุณย่าเป็นครอบครังของเธออีก? ถ้าเป็นเช่นนั้น มันก็คงจะดีกว่า ถ้าไม่สนใจ ก็จะไม่เสียใจ แต่ต่อมาเมื่อเธอไปโรงแรม เธอก็ถามถึงเรื่องของคุณย่าอีกครั้ง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ฉินเย่ก็รู้ว่าเธอแค่ปากแข็งกับเรื่องของคุณย่าเท่านั้น เธอเป็นลมทันทีที่ได้ยินเรื่องของคุณย่า ฉินเย่ไม่กล้าจินตนาการเลยว่าเธอจะเป็นอย่างไรเมื่อเธอตื่นขึ้นมา ตอนนี้เธอนอนสลบอยู่และไม่รับรู้อะไร แต่หลังจากเธอตื่นขึ้นมาล่ะ? เมื่อคิดเช่นนั้น ฉินเย่ก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือของเขาออกไปกุมข้อมือของเธอเบาๆ เวลาผ่านไปทีละวินาที ฉินเย่และหลี่มู่ถิงเฝ้าอยู่แบบนั้นในห้องผู้ป่วย ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋าของเสิ่นหยินอู้ก็ดังขึ้น หลี่มู่ถิงลุกขึ้นยืนไปหยิบกระเป๋าของเสิ่นหยินอู้มาให้ฉินเย่ เมื่อเห็นว่ามือของฉินเย่ไม่ว่าง เขาจึงรูดซิปเปิดอย่างระมัดระวังและหยิบโทรศัพท์ออกมา ฉินเย่มองดูหมายเลขที่โทรมา จากนั้นใบหน้าของก็บึ้งตึง โม่ไป๋“ถ้าคุณหนูเสิ่นไม่ได้เป็นลมนอนอยู่ที่โรงพยาบาล นี่ก็เป็นเวลาเลิกงานแล้วและเธอคงจะต้องกลับบ้านแล้ว น่าจะเป็นคนในคร
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 501
“สามปีที่แล้วเหรอ?” เมื่อเห็นว่าเขาไม่ตอบ เสิ่นหยินอู้จึงถามอีกครั้ง สายตาของเธอจ้องมองไปที่ใบหน้าของเขา ราวกับว่าเธอจะไม่ยอมจนกว่าเธอจะได้รับคำตอบ แต่สายตาและท่าทางของเธอดูสงบมาก แม้แต่ดวงตาของเธอก็ไม่แดงเลยสักนิด เห็นได้ชัดว่าเธอตกใจมากกับการรู้เรื่องนี้จนหมดสติไป แต่ในตอนนี้เธอไม่มีปฏิกิริยาใดๆ นี่มันปกติเหรอ? นี่มันไม่ปกติ ฉินเย่เม้มริมฝีปาก มองเธออย่างจริงจังแล้วพูดว่า "คุณจะไม่พักผ่อนอีกสักหน่อยเหรอ?" “ฉินเย่” เสิ่นหยินอู้เรียกชื่อเขา "ฉันกำลังถามคุณอยู่นะ" หลังจากนั้นไม่นาน ฉินเย่ก็พยักหน้า "ประมาณนั้น" “ประมาณนั้นเหรอ?” คำตอบนี้ทำให้เสิ่นหยินอู้หัวเราะเยาะออกมาเบาๆ: “แม้แต่คุณย่าของคุณ คุณก็ไม่รู้เหรอว่าท่านเสียไปตั้งแต่เมื่อไร? ประมาณนั้นนี่มันหมายความว่ายังไง?” ฉินเย่ขมวดคิ้ว จู่ๆบรรยากาศก็ตึงเครียดขึ้นมา หลี่มู่ถิงที่นั่งอยู่ที่ด้านหลังก็ดูเหมือนจะถูกทำให้ร่างกายชาไปด้วย เขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ อย่างที่คิด คุณหนูเสิ่นกังวลมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ เธอถึงพูดออกมาเช่นนี้ “ทำไมล่ะ? พูดไม่ออกเหรอ?” เสิ่นหยินอู้ถามอีกครั้
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 502
“ก่อนที่ท่านจะจากไป ท่านพูดถึงคุณ” คำพูดของฉินเย่ทำให้เสิ่นหยินอู้เงยหน้าขึ้นไปมองเขาในทันที "จริงเหรอ??" ฉินเย่มองเธอ “ท่านคิดถึงคุณมาก” ประโยคเดียวทำให้น้ำตาของเสิ่นหยินอู้ไหลรินออกมาทันที จากนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายราวกับก๊อกน้ำที่ถูกเปิด ในที่สุด ภาพนี้ก็ทำให้ฉินเย่ก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกมาและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา เขากอดเธอไว้แน่น เสียงร้องไห้ของเธอนั้นเงียบสนิท เธอไม่ได้ผลักฉินเย่ออกไป ราวกับว่าเธอสูญเสียพละกำลังทั้งหมดไป เธอซบเขาอยู่แบบนั้นและหลั่งน้ำตาออกมา หลังจากนั้นไม่นาน ฉินเย่ก็รู้สึกได้ถึงไหล่ที่เปียกชื้นของเขา เขาเม้มริมฝีปากด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก เขารู้สึกว่าเสิ่นหยินอู้กำลังจะต้องไห้จนน้ำตาไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว จากนั้น เขาก็ยกมือขึ้นมาตบที่ไหล่ของเธอเบาๆ "ช่างมันเถอะ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว" ในเวลาเดียวกัน โม่ไป๋ไปรับเด็กๆทั้งสองคน หลังจากที่เด็กทั้งสองขึ้นรถมาแล้ว โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นพอดี เขาไม่รีบขับรถออกไป แต่กลับรับโทรศัพท์ก่อน หลังจากที่คนที่อยู่ปลายสายรายงานสิ่งที่เกิดขึ้น ใบหน้าที่อบอุ่นก็ค่อยๆโกรธเกรี้ยวขึ้น
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 503
ทันทีที่เปิดประตูออกไป เสิ่นหยินอู้ก็เห็นฉินเย่ยืนอยู่ที่ประตูห้องน้ำ เขาเดินมาพร้อมกับขวดน้ำเกลือ เมื่อเขาเห็นเธอเปิดประตูออกมา ความตึงเครียดในดวงตาของเขาก็ผ่อนคลายลง เสิ่นหยินอู้จ้องมองใบหน้าอันหดหู่ของเขา หลังจากเธอจึงเป็นฝ่ายถามก่อนว่า: "ยังเหลืออีกกี่ขวด?" “ไม่แน่ใจ ถ้าคุณอยากรู้ ผมไปดูให้ได้” หลังจากได้ยิน เสิ่นหยินอู้ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอเพียงเดินไปตรวจดูที่ลิสต์รายการ หลังจากอ่านแล้ว เธอก็พูดกับฉินเย่ว่า "นี่ขวดสุดท้ายแล้ว" “อืม” ฉินเย่ตอบรับ สายตาของเขาจับจ้องไปที่เธอโดยไม่ละไปไหน แม้ว่าเธอจะเพิ่งร้องไห้ไปอย่างหนัก แต่เขากลับรู้สึกว่าอารมณ์ของเธอในตอนนี้สงบมากเกินไป “จริงสิ เสื้อของคุณ...” ขณะที่เสิ่นหยินอู้พูด เธอก็เปิดตู้และหยิบชุดผู้ป่วยชุดใหม่ออกมา "เมื่อกี้ฉันทำเสื้อของคุณเปียก ขอโทษที คุณเปลี่ยนชุดใหม่เถอะ" หลังจากได้ยิน ฉินเย่ก็มองลงไปที่มุมเสื้อผ้าที่เปียกชื้นของเขา จากนั้นก็มองท่าทีที่เสิ่นหยินอู้ส่งเสื้อผ้าให้เขา และเม้มริมฝีปากบาง “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวก็แห้งแล้ว” “คุณป่วยอยู่แล้ว เดี๋ยวถ้าเป็นหวัดแล้วมันจะส่งผลต่อการฟื้นตัวของคุณ” ฉินเย่จ้
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 504
เสิ่นหยินอู้ชะงักฝีเท้าและหันกลับมา "ว่าไง?" “คุณจะมาพรุ่งนี้ใช่ไหม?” เสิ่นหยินอู้นิ่งไปครู่หนึ่ง "แน่นอน ฉันพูดแล้วก็ต้องทำตามที่พูดสิ" “ยังมีอะไรอีกไหม?” ฉินเย่เม้มริมฝีปากและไม่พูดอะไรอีก "งั้นฉันไปก่อนนะ" เมื่อเห็นว่าเขาไม่พูดอะไรอีก เสิ่นหยินอู้ก็เปิดประตูแล้วเดินออกไป ความเงียบสงัดกลับคืนสู่ห้องผู้ป่วยอีกครั้ง ฉินเย่หลับตาลง นัยน์ตาของเขาสีดำสนิท ทันทีที่ออกจากห้องผู้ป่วย เสิ่นหยินอู้ก็เห็นหลี่มู่ถิงที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างนอก หลี่มู่ถิงพูดและทำสิ่งที่ผิด ดังนั้นหลังจากถูกให้ออกไป เขาจึงยืนพิงกำแพงด้วยอารมณ์ที่สับสนยุ่งเหยิงมาก เมื่อได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว เขาก็ยืนตัวตรงขึ้นมาทันที เมื่อเขาเห็นเสิ่นหยินอูเ เขาก็แสดงท่าทีที่รู้สึกผิดออกมา แล้วมองเธอโดยลังเลที่จะพูด: "คุณหนูเสิ่น..." เสิ่นหยินอู้เดินเข้าไปคุยกับเขาราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน หลี่มู่ถิงฟังอย่างตั้งใจและพยักหน้าขณะฟัง “ได้ครับ งั้นคืนนี้ผมไปซื้ออาหารให้ประธานฉินกินได้แล้วใช่ไหมครับ?” “อืม ถ้าเขาไม่ยอมกินอีกก็บอกเขาว่าพรุ่งนี้ฉันจะไม่มา” “ได้เลยครับ” หลี่มู่ถิงพยักหน้าอย่างแข็งขัน “ไม
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 505
"เปล่า" คำพูดนี้ทำให้เสิ่นหยินอู้ปฏิเสธไปโดยไม่รู้ตัว “โม่ไป๋ มันไม่ใช่แบบที่นายคิด พูดตรงๆ ฉันคิดว่าฉันไม่คู่ควรกับนาย นายอย่ามาเสียเวลากับฉันอีกเลย” คำพูดนี้ ไม่ใช่เพราะเสิ่นหยินอู้กำลังถ่อมตัวให้กับโม่ไป๋อย่างแน่นอน เธอคิดว่าโม่ไป๋เป็นคนดีจริงๆ เขามีภูมิหลังครอบครัวที่ดี หน้าตาดี นิสัยก็ดี และยังรักและเคารพตนเอง เขาไม่เคยไปยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเพียงเพราะเขามีฐานะที่ดี “เธอคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับผมเหรอ?” โม่ไป๋หัวเราะแล้วเดินเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น “แต่ว่านะหยินอู้ ถ้าเธอคิดแบบนี้จริงๆ ทำไมถึงไม่มาถามผมล่ะ? ผมคิดว่าเธอคู่ควรดีแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้น ยังมีอะไรให้กังวลอีกไหม?” เมื่อเห็นว่าเธอไม่ตอบ โม่ไป๋จึงพูดอีกครั้ง: "หรือว่าเธอกังวลเรื่องเขา? ถ้าไม่กลับมาที่จีน เธอ….." "ห้าปี" เมื่อได้ยินโม่ไป๋ก็ตกตะลึง “ห้าปีแล้ว ฉันรู้ว่านายดีกับฉัน ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยลองที่จะยอมรับนาย แต่ฉันพบว่าฉันยอมรับนายไม่ได้” เสิ่นหยินอู้มองเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่ายอย่างจริงจังผ่านเลนส์แว่น “เมื่อก่อนฉันบอกนายไปแล้วว่าฉันไม่มีทางตอบรับความรู้สึกที่นายมีต่อฉันได้ และบอกให้นายไม่ตเองมาทำดีกับฉัน” โ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 506
หากพิจารณาจากทุกๆ เรื่อง เขาถือว่าเป็นแฟนที่ดีที่หายากคนหนึ่งจริงๆแต่น่าเสียดายที่เรื่องของความรู้สึก เป็นจุดอ่อนของเสิ่นหยินอู้เธอหันกลับไปมองเขา “ขอโทษ”โม่ไป๋มองเธอนิ่งๆ ผ่านไปพักหนึ่งก็เผยรอยยิ้มอบอุ่นออกมาอีกครั้ง “วันนี้เธอเหนื่อยแล้วใช่ไหม? เธอขึ้นไปก่อนเถอะ มีเรื่องอะไร อีกสองวันเราค่อยมาคุยกัน”“โม่ไป๋…”“เด็กๆ น่าจะรอเก้อแล้ว รีบขึ้นไปเถอะ”ระหว่างที่พูด โม่ไป๋ยังเอามือจับไหล่ผลักเธอเข้าไปในลิฟต์ จากนั้นเขากดชั้นให้เธอเรียบร้อย แล้วออกไปพร้อมพูดกับเธอว่า “เธอขึ้นไปถึงแล้ว ก็บอกให้ผู้ช่วยเฉินลงมาเลยก็พอ”เสิ่นหยินอู้ขมวดคิ้วอันมีเสน่ห์ ไม่ได้ตอบเขาไม่นานประตูลิฟต์ก็ปิดลงช้าๆ ก่อนที่ประตูจะปิดสนิท เสิ่นหยินอู้เห็นโม่ไป๋ส่งยิ้มให้กับเธอ“ฝันดีนะ”ทันใดนั้นเอง ประตูลิฟต์ก็ปิดลงอย่างสนิทเสิ่นหยินอู้กลับไปถึงบ้าน ผู้ช่วยเฉินและพี่เลี้ยงเด็กประจำอีกคนหนึ่งกำลังพูดคุยกันอยู่ในห้องรับแขก เมื่อเห็นเธอกลับมาถึงก็รีบลุกขึ้นทักทายเธอเมื่อนึกถึงคำพูดที่โม่ไป๋พูดแล้ว เสิ่นหยินอู้จึงพูดกับเขาว่า “ผู้ช่วยเฉิน โม่ไป๋รอนายอยู่ข้างล่างน่ะ”“หืม? ทำไมวันนี้ประธานโม่ถึงไม่ขึ้นมาด
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 507
วันต่อมาเสิ่นหยินอู้ส่งลูกทั้งสองคนไปโรงเรียนด้วยตัวเองเดิมทีช่วงนี้โม่ไป๋จะเป็นคนรับส่ง แต่หลังจากคุยกันเมื่อคืนแล้ว เสิ่นหยินอู้ก็ไม่ให้เขามารับส่งอีก“ถ้านายจะให้เวลาฉันคิดจริงๆ งั้นช่วงนี้นายก็อย่าทำเรื่องที่แทรกแซงความคิดของฉัน”โม่ไป๋ถูกเธอพูดจนเปลี่ยนใจ และไม่ปรากฏตัวอีกเมื่อเห็นว่าเขาไม่ปรากฏตัว เสิ่นหยินอู้ก็โล่งใจไปเฮือกหนึ่ง แล้วพาลูกๆ ไปส่งที่โรงเรียนด้วยตัวเอง เพราะว่ากะเวลาล่วงหน้าไว้ก่อนแล้ว อีกอย่างในมือเธอยังถือกล่องเก็บความร้อนไว้ด้วย ดังนั้น ระหว่างทางเด็กทั้งสองก็เลยถามบางอย่างขึ้นด้วยความสงสัย“อืม ลูกค้าร่วมงานของบริษัทหม่ามี๊คนหนึ่งป่วยน่ะ หม่ามี๊ก็เลยทำอาหารไปให้เขา”เสิ่นเหมิงเหมิงปากหวาน ไม่เพียงแต่หยุดถามต่อ แต่ยังเอ่ยชมเสิ่นหยินอู้ด้วย“หม่ามี๊ใจดีมากเลย คนก็สวย แถมใจดีอีก ต่อไปใครได้หม่ามี๊เป็นแฟนนะ ต้องเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในสามโลกเลย”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เสิ่นหยินอู้ก็ยกมุมปากขึ้นคำพูดพวกนี้เป็นคำพูดที่โจวชวงชวงเคยสอนเด็กๆ เสิ่นเหมิงเหมิงมักจะใช้ประโยคนี้ชมเสิ่นหยินอู้บ่อยๆทุกครั้งที่ชม เสิ่นหยินอู้ก็จะอดยิ้มออกมาไม่ได้ไม่ใช่เพราะชมดี
Latest chapter
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 594
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 593
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 592
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 591
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 590
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 589
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 588
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 587
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 586
