บทที่ 491

มันได้ผล!

เมื่อหลี่มู่ถิงเห็นถึงความอบอุ่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าความพยายามของเขานั้นเป็นผล

เขาถามอย่างปลื้มปิติว่า"ประธานฉิน งั้นเราไปหาอะไรทานกันไหมครับ?"

ใครจะรู้ว่าคำตอบของฉินเย่ในวินาทีถัดมาจะเหมือนกับน้ำเย็นๆที่ราดลงมา ณ ตอนนั้น

“ผมบอกว่าอยากกินหรอ? ผมไม่ได้บอกหรอว่าอย่าทำอะไรที่มันไม่จำเป็น”

หลี่มู่ถิงอ้ำอึ้งอยู่ที่เดิม

“ทำไมล่ะ? เมื่อกี้คุณไม่ได้เพิ่ง...”

เขาที่ก่อนหน้านี้มีความอบอุ่นอยู่ในสายตา ในตอนนี้กลับมาเป็นปกติ และกลายเป็นฉินเย่ที่เย็นชาและไม่น่าเข้าใกล้อีกครั้ง

ฉินเย่ขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเขาอีกต่อไป ในหัวของเขากลับนึกถึงคำพูดของเด็กน้อยสองคนที่บอกว่าขอให้เขามีสุขภาพแข็งแรง และเขาก็รู้สึกอบอุ่นอยู่ในใจ

ช่างน่าแปลกที่เด็กสองคนที่เขาไม่รู้จักสามารถเยียวยาเขาผ่านหน้าจอได้

ฉินเย่ขยับนิ้วของเขาและให้รางวัลเด็กทั้งสองอีกครั้ง

“เอ๊ะ?” เสิ่นเหมิงเหมิงเห็นข้อความที่เป็นรางวัลบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ เธอเบิกตาโตเป็นประกายและพูดว่า “ลุงเย่มู่ก็อยู่หรอคะ ลุงเย่น่ารักมากเลย ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะ”

เสียงเล็กๆของเด็กสาวตัวเล็กๆนั้นเหมือนกับตอนที่เขาพบกับเ