บทที่ 486

หลี่มู่ถิงอึ้งอยู่ไม่กี่วินาที แล้วรีบพุ่งเข้าไป

“ประธานฉิน!”

-

ห้านาทีต่อมา

ฉินเย่เดินกลับไปนั่งบนเตียงผู้ป่วยด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ข้างๆ เป็นพยาบาลที่ทำหน้าหมดคำพูด

“จริงๆ เลย ป่วยขนาดนี้แล้วยังจะไม่เชื่อฟังอีก ฉีดน้ำเกลืออยู่ดีๆ ก็ไปดึงออกอีก เลือดไหลเยอะขนาดนั้นเจ็บไหมเนี่ย?”

“ขอโทษครับๆ” หลี่มู่ถิงทำได้เพียงกล่าวขอโทษแทนฉินเย่อยู่ข้างๆ “ขอโทษนะครับ รบกวนคุณแล้ว”

พยาบาลมองฉินเย่ที่นั่งไร้ชีวิตชีวาอยู่ตรงนั้นพลางกล่าวว่า “ห้ามดึงเข็มอีกนะ วันๆ ที่โรงพยาบาลก็ยุ่งมากแล้ว พวกคุณอย่าก่อเรื่องอีก”

กล่าวจบ ก็เดินบิดเอวออกไปทันที

หลังจากที่เธอออกไปแล้ว ในห้องผู้ป่วยก็เงียบลง

เพราะเหตุการณ์นั้น ทำให้ทั้งคุณปู่และเด็กน้อยในห้องผู้ป่วยต่างก็มองมาด้วย

“แม่ครับ เมื่อกี้พี่ชายคนนั้นเลือดออกเยอะมากเลย”

เด็กน้อยซบอกผู้เป็นแม่ของตน แล้วชี้กล่าวไปยังฉินเย่

แม่ของเด็กน้อยอดเด็กน้อยแน่น “เพราะเขาไม่เชื่อฟัง ไม่เป็นเด็กดี ดึงเข็มเอง เลือดก็เลยไหล จวิ้นจวิ้นของเราเป็นเด็กดี ก็จะไม่เป็นเหมือนเขานะ”

“ครับ หม่ามี๊วางใจได้ จวิ้นจวิ้นจะเป็นเด็กดีแน่นอน”

หลี่มู่ถิงเกาศีรษะอย่างเก้อเขิน จากนั้นพูดต่