บทที่ 458

ได้ยินประโยคสุดท้าย อู๋อี้ไห่ก็โล่งใจขึ้น

"ดีแล้ว พรุ่งนี้ก็คุยกันดีๆแน่นอนว่าจะดึงดูดมาลงทุนได้แน่ คุณฉลาดและมีไหวพริบขนาดนี้"

ฉลาดและมีไหวพริบ?

ดึงดูดมาลงทุน?

เสิ่นหยินอู้รู้สึกว่ามันอยากนิดนึง

นึกถึงอะไรบางอย่าง เสิ่นหยินอู้เงยหน้ามองอู๋อี้ไห่"นายคิดว่า ฟู่ถิงสือกับฉินเย่ ใครเก่งกว่ากัน?"

ประโยคนี้ทำให้อู๋อี้ไห่แสดงออกถึงความสับสนในทันที

"หมายความว่าไงครับเถ้าแก่ ทำไมจู่ๆคุณถึงถามแบบนี้?"

"นายพูดตรงๆเลยก็ได้"

อู๋อี้ไห่รู้เรื่องในอดีตของเสิ่นหยินอู้และฉินเย่ จึงรู้สึกลำบากใจว่าจะตอบยังไงดี ถ้าเขาพูดแต่เรื่องดีของฉินเย่ จะทำให้เสิ่นหยินอู้โกรธไหมนะ?

ถึงจะให้พูดอะไร ยังไงซะเธอก็เถ้าแก่ของเขาอยู่ดี

"นายกำลังคิดอะไรอยู่?"เสิ่นหยินอู้เห็นเขาไม่พูดมานานแล้วจึงถามขึ้นหนึ่งประโยค

อู๋อี้ไห่รวบรวมความกล้าแล้วพูดว่า："ผมกำลังคิดว่าจะพูดความจริง หรือพูดให้คุณมีความสุขดี"

คำตอบนี้น่าสนใจ

เสิ่นหยินอู้ยิ้มและพูดว่า："งั้นนายควรพูดอะไรที่ทำให้ฉันมีความสุขและเป็นความจริงด้วย""

อู๋อี้ไห่："เถ้าแก่ นี่ทำผมลำบากใจมากนะ"

ได้ยินแบบนี้ เสิ่นหยินอู้ก็เลิกคิ้ว:"ถือว่าเป็นการประเมินหน้าที่ผู้จัดก