บทที่ 111

หลังจากรับถุงอาหารมา เสิ่นหยินอู้ก็เห็นว่าสิ่งที่ฉินเย่ซื้อมาคืออาหารฟาสฟู้ด ตอนนี้เธอไม่ได้มีความอยากอาหารมากนัก ดังนั้นเธอจึงแค่เปิดมันออกมาดู ก่อนจะเก็บมันไป

ฉินเย่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นรับรู้ทุกการกระทำของเธอจากหางตา

“คุณไม่ชอบเหรอ?”

หลังจากได้ยิน เสิ่นหยินอู้ก็กลับมามีสติอีกครั้ง และส่ายหัว "เปล่าหรอก ฉันแค่ยังไม่อยากกินน่ะ"

หลังจากนั้นฉินเย่ก็ไม่พูดอะไรต่อ และไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็นั่งลงข้างๆเธอ

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาสวมเสื้อผ้าน้อยเกินไป หรือเพราะเขาเพิ่งเข้ามาจากข้างนอก เสิ่นหยินอู้รู้สึกว่าเมื่อเขานั่งลง อุณหภูมิรอบๆตัวเธอก็ลดลงตาม

เสิ่นหยินอู้สังเกตเห็นว่าเขายังคงสวมเสื้อเชิ้ตบางๆตัวนั้นตัวเดียวอยู่

ริมฝีปากของเธอจึงขยับ แต่เธอลังเลที่จะพูด และในที่สุดเธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ทั้งสองคนนั่งอยู่อย่างเงียบๆ

แม้จะอยู่ใกล้กัน แต่ก็ดูห่างไกลราวกับอยู่คนละฟากฟ้า

เสิ่นหยินอู้มองดูพวกผู้หญิงเหล่านั้นที่มาพูดคุยเธอ พวกเธอต่อแถวเข้าไปพร้อมกันกับแฟนของพวกเธอที่อยู่ข้างๆ แล้วออกมาพร้อมกับหนังสือเล่มสีแดงในมือ ตอนที่พวกเขาเดินออกมา บางคู่ก้เป็นผู้ชายที่สวมกอดผู้หญิง หรือบางคู่ก็เป็นผู้ห