Share

บทที่ 103

เมื่อเจียงฉูฉู่ ออกมาจากห้องทำงานของเสิ่นหยินอู้ สีหน้าของเธอก็ดูแย่เป็นอย่างมาก

มือที่ห้อยอยู่ข้างกระโปรงก็สั่นเล็กน้อย

เธอไม่คิดเลยว่า คนที่เป็นเพียงแค่ผู้ช่วยคนนึงจะกล้ามาเยาะเย้ยเธอแบบนี้

แม้ว่าเธอจะไม่ได้มีปากเสียงเขาข้างในห้อง แต่เจียงฉูฉู่ก็รู้สึกว่าเธอไม่สามารถกลืนลมหายใจนี้ลงไปได้

ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องทำงาน เจียงฉูฉู่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่นี่ เมื่อเธอพูด น้ำเสียงของเธอก็ไม่ได้แสดงออกถึงความขุ่นเคืองเลยแม้แต่น้อย เธอแค่หวังว่าฉินเย่จะรู้สึกสงสารเธอหลังจากได้ยินเธอเล่า

ใครจะรู้ว่าหลังจากที่เธอพูดจบ ฉินเย่ก็ไม่ได้ตอบสนองอะไรเลยเป็นเวลาเนิ่นนาน

"เย่?"

เจียงฉูฉู่มองเขาอย่างสงสัย จากนั้นก็ตระหนักได้ว่า แม้ฉินเย่กำลังจ้องมองสมุดบันทึกตรงหน้าเขาอยู่ แต่สายตาของเขากลับฟุ้งซ่าน ราวกับว่าเขาจมอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง

เจียงฉูฉู่ทำได้แค่เรียกเขาอีกสองสามครั้งอย่างช่วยไม่ได้ ทันใดนั้น ฉินเย่ก็กลับมามีสติอีกครั้ง และมองเธอพร้อมกับขมวดคิ้ว "คุณกลับมาแล้วเหรอ?"

เจียงฉูฉู่"..."

เธอกลับมานานมากแล้วไม่ใช่เหรอ?

นี่ฉันคุยกับเขามานานแล้วแต่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำ?

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status