ผิดคาดไปหมด

สักวันหนึ่งหัวใจของนางคงด้านชาไปเอง ยามนี้ก็ก้าวข้ามความเจ็บปวดได้ก้าวหนึ่งแล้ว ไม่หน้ามืดตามัวไล่ตามความรักจากเขา ความเสียใจก็ดูจะน้อยลง

หลิวมามาย่อตัวคำนับฮูหยินกล่าวขอบคุณแล้วปลีกตัวออกมา หันกลับมามองฮูหยินหลายครั้ง พลางคิดในใจผิดปกติเหลือเกินฮูหยินไม่อาละวาดจริง ๆ

หลี่เสียงกลับเข้าจวนก็ไปที่เรือนของม่านถิงตามปกติของทุกวันจันทร์ ม่านถิงลงมือทำอาหารที่เขาชอบไว้มากมาย คนที่เข้าใจเขาที่สุดก็คือนาง นับตั้งแต่ที่นางช่วยชีวิตหลี่เฉียงก็แวะเวียนไปหาม่านถิงบ่อยมาก ทำให้ทั้งสองสนิทสนมกันตั้งแต่เขาอายุแปดขวบ

ยามนั้นนางอาศัยอยู่กับป้าของนางบิดามารดาเสียชีวิตไปหมดแล้ว ยิ่งทำให้หลี่เฉียงเอ็นดู ยามอายุเก้าขวบเขาเริ่มดูแลการค้าช่วยบิดาจึงได้รับเบี้ยรายเดือน หลี่เฉียงใช้เงินส่วนนี้ส่งม่านถิงเข้าสำนักศึกษาฟ้งหยาซึ่งเป็นสำนักศึกษาของสตรี

เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะดูแลม่านถิงอย่างดีตอบแทนที่นางช่วยชีวิต พอถึงวัยออกเรือนจะรับนางเป็นฮูหยิน ทว่าช่วงเวลาที่เขากำลังก่อร่างสร้างตัว มีหน้าที่การงานที่มั่นคง ม่านถิงกลับถูกสหายเพียงหนึ่งเดียวในสำนักศึกษาสังหาร

ป้าของม่านถิงไม่พบหน้าหลานสาวก็ไม่เดือดเนื้อร้อนใจ การ