เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 31 หยุดยั้ง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-11 00:17:08
บทที่เกี่ยวข้อง
ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 32 ข้ามิใช่นาง
ตอนที่ 32 ข้ามิใช่นางภายในห้องพักของโรงเตี๊ยมที่อบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้าคละคลุ้งจากกายของหานอี้หลงที่บัดนี้กำลังนอนนิ่งอยู่บนเตียง หานอี้หลงในสภาพที่เมามาย เขาปัดป่ายมือไปทั่วอย่างกระสับกระส่าย เสียงเพ้อละเมอที่เอ่ยถึงชื่อของหยางชิวเหยาดังแผ่วเบาราวกับสะท้อนความเจ็บปวดในจิตใจเจียงอันเล่อนั่งอยู่ข้างเตียง มือบางของนางถือผ้าชุบน้ำอุ่นเช็ดไปตามใบหน้าและลำคอของเขาอย่างเบามือ ใบหน้าของเจียงอันเล่อปรากฏร่องรอยของความหดหู่ เต็มไปด้วยความสงสารปนปวดร้าว แววตาของนางหม่นหมองลง มุมปากขบเม้มแน่นขณะจ้องมองหานอี้หลงที่ยังคงมิได้สติอันใด“ข้าทำสิ่งใดผิดกัน...เหยาเอ๋อร์...” เสียงแผ่วเบาดังขึ้นอีกครั้ง หานอี้หลงปรือตาขึ้นช้าๆ สายตาที่เต็มไปด้วยความพร่าเลือนจ้องมองไปยังหญิงสาวตรงหน้า ภาพในดวงตาของเขาเลือนราง แต่กลับเห็นหยางชิวเหยาปรากฏกายขึ้นต่อหน้าเขาอีกครั้ง หานอี้หลงยกมือหนาคว้าข้อมือเล็กของนางไว้ ก่อนจะดึงร่างบางเข้ามาใกล้ชิด“เหยาเอ๋อร์...” หานอี้หลงเอ่ยเสียงสั่น พรมจูบที่ที่แก้มเนียนของเจียงอันเล่ออย่างอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อนเจียงอันเล่อสะดุ้งทันที นางพยายามสะบัดกายออกจากอ้อมแขนของเขาอย่าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 33 สับสน
ตอนที่ 33 สับสนเมื่อแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง หานอี้หลงลืมตาขึ้นด้วยความมึนงง สัมผัสอันเร่าร้อนในค่ำคืนก่อนผุดขึ้นมาภายในหัวของเขาราวกับความฝัน รสรักที่ต่างฝ่ายต่างปรนเปรอซึ่งกันและกันตลอดค่ำคืน จนทำเอาหานอี้หลงแทบหมดเรี่ยวแรง แต่ถึงกระนั้นกลับสร้างความชุ่มชื่นสุขล้นอยู่ภายในห้วงความคิดอย่างมิรู้ลืมหานอี้หลงค่อยๆ ผงกศีรษะขึ้นมามองรอบๆ ห้องอย่างสับสน แต่ทันทีที่สายตาของเขาสบเข้ากับร่างของหญิงสาวที่นอนเปลือยเปล่าอยู่ข้างกาย หานอี้หลงถึงกับผงะตัวถอยหลังออกมาอย่างรวดเร็ว“นี่มัน...เจียงอันเล่อ” หานอี้หลงอุทานขึ้นมาด้วยความตกตะลึง เขาแทบอยากกัดลิ้นตนเองให้ตายตรงหน้าเมื่อคิดได้ว่าเขาได้ล่วงเกินหญิงสาวที่มิสมควรเข้าให้แล้ว“เจ้า...” หานอี้หลงเอ่ยเสียงแผ่วด้วยความตกใจ เขามองเจียงอันเล่อที่ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา นางหันมามองเขาด้วยสายตาตัดพ้อที่พยายามข่มซ่อนเอาไว้เจียงอันเล่อสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา สายตาที่ดูตกใจและผิดหวังของหานอี้หลง ทำเอานางถึงกับใจหล่นลงไปด้านล่าง เจียงอันเล่อฝืนกายขยับตัวลุกขึ้นอย่างลำบาก นางเอาแต่ก้มหน้าลงต่ำพร้อมหลบสายตาของหานอี้หลงที่เพ่งม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง บทที่ 34 จับกุม
บทที่ 34 จับกุมหลายวันผ่านไปเจียงอันเล่อก็เอาแต่หมกตัวอยู่ภายในเรือนโดยมิออกมาพบผู้ใด นางเอาแต่นั่งเหม่อลอย เจียงหว่านชิงพยายามเข้ามาพูดคุยแต่เจียงอันเล่อกลับมิยอมปริปากถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย ส่วนข่าวคราวของหานอี้หลงนั้นแทบมิต้องพูดถึง พวกเขาขาดการติดต่อกันราวกับเรื่องราวทั้งหมดเป็นเพียงภาพฝันไปชั่วคืนหนึ่งเท่านั้นหานอี้หลงเองก็มีท่าทีหมางเมินต่อหยางชิวเหยาอย่างเห็นได้ชัด เขาออกไปทำงานแต่เช้าครู่และกลับมาค่ำมืด ทั้งยังเอาแต่หมกตัวอยู่ภายในห้องอักษรอย่างมิยอมให้ผู้ใดเข้ามารบกวนภายในสำนักโยธา หานอี้หลงกำลังเคร่งเครียดอยู่กับแบบแปลนที่ขุนนางผู้หนึ่งส่งมอบให้เขา แต่พลันความคิดกลับฟุ้งซ่านออกไปจนเผลอตัวนึกถึงคนผู้หนึ่งขึ้นมา “ซีอ่าว...เจ้ามีความคิดเห็นเช่นใด” หานอี้หลงเผลอลืมตัวเรียกหาหลงซีอ่าวอย่างคุ้นชิน แต่แล้วความเงียบสงัดเป็นคำตอบกลับที่มีเพียงเท่านั้น ทำให้หานอี้หลงเงยหน้าขึ้นมองไปโดยรอบอย่างเหม่อลอยหานอี้หลงพ่นลมหายใจออกมาเมื่อรู้สึกว่าตนเองไม่อาจมีสมาธิต่อไปได้ ภาพของหลงซีอ่าวที่เดินวนเวียนรอบกายของเขาไม่ห่าง กับบทสนทนาที่เจรจาแลกเปลี่ยนกันอย่างออกรสออกชาติทำเอาหานอี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 35 สวามิภักดิ์
ตอนที่ 35 สวามิภักดิ์เวลาผ่านไปเกือบห้าวัน งานแต่งงานของจางลู่เหวินและหยางชิวเหยาก็ถูกประกาศขึ้นอย่างเอิกเกริก เจียงอันเล่อรีบเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเป็นบุรุษเร่งรุดไปยังด้านหน้าวังหลวงโดยทันทีหานอี้หลงถูกปล่อยตัวออกมาในเวลาเดียวกัน สภาพของเขาแทบไม่เหลือเค้าเดิมที่เคยเป็น บุรุษที่ภูมิฐานและสง่างาม บัดนี้เหลือเพียงชายหนุ่มที่สวมเสื้อผ้าสกปรกมอมแมม ผมเผ้าหลุดลุ่ยปรกไปทั่วใบหน้า“ใต้เท้า...” เจียงอันเล่อรีบเข้าไปประคองร่างของหานอี้หลงเอาไว้ แม้นางจะยังรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอยู่ก็ตาม แต่เจียงอันเล่อก็มิอาจเมินเฉยต่อสภาพของหานอี้หลงในเวลานี้ไปได้“เจ้า...” หานอี้หลงมีท่าทีตกตะลึงไปเล็กน้อย แต่เขาก็พ่นลมหายใจยาวออกมา พร้อมกับยกริมฝีปากยิ้มหยันขึ้น “ข้านี่ช่างน่าสมเพชยิ่งนัก...ในยามนี้คงมีเพียงเจ้าเท่านั้นกระมังที่ยังคงสนใจในตัวข้า”คำพูดถากถางที่ถ่ายทอดออกมา แม้เจียงอันเล่อจะรู้สึกไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก แต่นางก็อดสังเวชใจในคำถากถางนี้ที่ไม่ว่าจะเป็นทั้งต่อตัวนางและตัวชายหนุ่มเองก็ตามทีหานอี้หลงถูกพาตัวมายังจวนสกุลหาน พ่อบ้านมีท่าทีอึกอักใจขึ้นมาอย่างมิกล้าจะเอ่ยความจริงออกไป เจียงอันเล่อเองก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 36 งานแต่ง
ตอนที่ 36 งานแต่งทั้งเจียงเสิ่นเย่วและเจียงอันเล่อต่างหันไปจ้องมองหานอี้หลงอย่างรอคอยคำตอบ แต่เมื่อเจียงอันเล่อเห็นสายตาที่ดูลังเลใจของหานอี้หลง นางก็เม้มปากแน่นอย่างรู้สึกอดกลั้น“ท่านพ่อ...ไม่ว่าใต้เท้าหานจะพูดเช่นใด...ข้าก็ไม่แต่ง” เจียงอันเล่อกล่าวตัดบทออกมาด้วยท่าทางหยิ่งทะนง“เล่อเอ๋อร์...เจ้าเลิกพูดจาเหลวไหลได้แล้ว...พวกเจ้าอย่าคิดนะว่าข้ามิรู้ความอันใด...ในเมื่อใต้เท้าหานได้ตัวบุตรสาวข้าไปแล้ว...ท่านยังคิดจะปัดความรับผิดชอบอยู่อีกหรือ” เจียงเสิ่นเย่วที่เริ่มบันดาลโทสะ เขาโพล่งออกมาในทันทีพร้อมจ้องมองหน้าเจียงอันเล่อและหานอี้หลง แม้ว่าเขาจะมิอยากเอ่ยเรื่องน่าอับอายดังกล่าว แต่เมื่อข้าวสารเปลี่ยนเป็นข้าวสุกแล้ว เขาจะยอมเพิกเฉยต่อเรื่องนี้ได้เช่นใด“ท่านพ่อ...” เจียงอันเล่อเบิกตากว้างเมื่อรับรู้ว่าบิดาของตนรู้เรื่องดังกล่าวแล้ว นางได้แต่เบือนหน้าหนีด้วยความรู้สึกอับอายหานอี้หลงก้มหน้าหลุบต่ำอย่างรู้สึกละอายใจ ความจริงเรื่องเหตุการณ์ในค่ำคืนก่อนนั้น เขาเองก็มิอาจปฏิเสธลงได้ แม้ว่าที่ผ่านมาเจียงอันเล่อจะมิได้ตอแยหรือเรียกร้องความรับผิดชอบจากเขาก็ตาม“ท่านโหว...ในเมื่อบัดนี้ข้าได้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 37 ท่าน...
ตอนที่ 37 ท่าน...เจียงอันเล่อเชิดหน้าขึ้นมองหานอี้หลงอย่างจริงจัง “ใช่...ข้อตกลง...ข้ายินดีช่วยเหลือท่านในแบบของข้า...แลกกับการที่ท่านต้องให้เกียรติข้าในฐานะฮูหยินของจวนแห่งนี้” เจียงอันเล่อกล่าวออกมาอย่างมุ่งมั่น แม้ภายในใจนางจะรักหานอี้หลง แต่ทว่าหัวใจที่มีคนอื่นครอบครองจนไม่เหลือพื้นที่ใดให้นางอีก ทำให้เจียงอันเล่อก็มิคิดจะแย่งชิงมันมา ขอเพียงนางได้อยู่เคียงข้างและช่วยเหลือให้เขาพ้นจากชะตากรรมอันเลวร้าย จากนั้นนางเพียงต้องการใช้เวลาที่เหลืออย่างสุขสงบเท่านั้น“เจ้าแน่ใจหรือ” หานอี้หลงหรี่ตามองอย่างระแวงและไม่เชื่อคำกล่าวนั้น เขารู้ดีว่าเจียงอันเล่อมีใจให้เขามากเพียงใด แต่เวลานี้นางกลับทำทีเมินเฉยราวกับต้องการใช้เล่ห์กลปล่อยเพื่อจับเขาเสียกระมัง“ข้าแน่ใจ” เจียงอันเล่อเชิดหน้าขึ้นอย่างท้าทาย สายตามุ่งมั่นจ้องมองหานอี้หลงอย่างไม่กะพริบตาหานอี้หลงยกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ พร้อมก้าวเท้าตรงมาด้านหน้าของเจียงอันเล่อ ก่อนจะดึงรั้งร่างบางเข้าหาลำตัว สองมือโอบรัดร่างบางเอาไว้อย่างแน่นหนาจนนางมิอาจดิ้นรนขัดขืนเจียงอันเล่อเบิกตากว้างกับท่าทีคุกคามของชายหนุ่มตรงหน้า มือบางพยายามดันหน้าอกแกร่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 38 ทำคุณบูชาโทษ
ตอนที่ 38 ทำคุณบูชาโทษหานอี้หลงนั่งหน้าเคร่งเครียดอยู่บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ใบหน้าของเขาบูดบึ้งเต็มไปด้วยโทสะที่มิอาจปิดบัง มือของเขากำกระดาษจนยับยู่ยี่คามือ ดวงตาแดงก่ำราวกับสัตว์ป่าที่ถูกล่าจนมุม“ใต้เท้า...ใครทำท่านอารมณ์เสียแต่เช้าหรือ” เจียงอันเล่อเอ่ยทักเมื่อกวาดสายตาไปยังรอบห้องที่มีกระเบื้องแตกกระจายไปทั่วหานอี้หลงเงยหน้ามองเจียงอันเล่ออย่างไม่พอใจ “เจ้ามีธุระอันใด”เจียงอันเล่อเพียงยกยิ้มบางออกมา “อันแตงที่ฝืนเด็ดจากต้น ย่อมไม่หวาน...ใต้เท้าเคยได้ยินหรือไม่”หานอี้หลงเงยหน้าขึ้นพร้อมหรี่ตามองเจียงอันเล่อด้วยแววตาอันแข็งกร้าว “คุณหนูเจียง...นี่เจ้าคิดจะมาซ้ำเติมข้าเช่นนั้นหรือ เวลานี้ข้ามิมีอารมณ์ล้อเล่นกับเจ้า เชิญเจ้ากลับเรือนไปเสียเถิด”เจียงอันเล่อถอนหายใจยาวออกมาอย่างรู้สึกอ่อนใจ “ข้าเพียงต้องการเตือนสติของท่านก็เพียงเท่านั้น หากท่านยังคิดดื้อดึงเอาแต่ใจ ท่านคิดหรือไม่ว่าท่านจะพบความสุขที่แท้จริง”คำพูดของเจียงอันเล่อเหมือนตอกย้ำความจริงที่เขาไม่อยากยอมรับ คำพูดเพียงเล็กน้อยกับเหมือนน้ำมันที่ราดรดบนกองไฟ หานอี้หลงลุกพรวดจากเก้าอี้ ดวงตาเต็มไปด้วยเพลิงโกรธ เขาเดินเข้ามาหานา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 39 เผชิญหน้า
ตอนที่ 39 เผชิญหน้าในยามเช้าของวันแสงแดดเริ่มสาดส่องผ่านม่านโปร่งเข้ามาภายในเรือน เจียงอันเล่อสวมชุดกระโปรงยาวสีฟ้าอ่อนลายดอกพฤกษา ทรงผมถักเกล้าเรียบง่าย แต่ทิ้งปลายผมด้านข้างให้คลอเคลียกับโหนกแก้ม ชวนให้ดูเรียบง่ายแต่งดงามไม่ต่างจากภาพวาด“คุณหนูเจ้าคะ ข้าได้ข่าวว่าแม่ทัพจางและฮูหยินจะมาร่วมงานเลี้ยงในวันนี้เจ้าค่ะ” หลีอันเข้ามากระซิบบอกข่าวแก่เจียงอันเล่อเจียงอันเล่อพยักหน้ารับพลางคิดคำนวณเหตุการณ์ตรงหน้า หลังจากที่นางแต่งเข้าจวนสกุลหาน นางก็มอบหมายให้หลีอันคอยสืบข่าวของจางลู่เหวินเป็นระยะๆ และนับแต่เหตุการณ์ในห้องอักษร เจียงอันเล่อก็พยายามหลบหน้าหานอี้หลงอยู่บ่อยครั้ง แต่วันนี้เป็นวันฉลองวันเกิดของเจียงเสิ่นเย่ว บิดาของตน นางจึงจำเป็นต้องร่วมงานเลี้ยงพร้อมกับหานอี้หลงอย่างมิอาจหลีกเลี่ยง“พ่อบ้าน เตรียมรถม้าให้ข้า...ข้าจะไปจวนสกุลเจียง”“แต่ฮูหยิน...ท่านมิรอนายท่านหรือขอรับ” พ่อบ้านซักถามอย่างเกรงจะถูกตำหนิจากหานอี้หลง“ใต้เท้ามีงานราชการ...ค่อยให้เขาตามไปทีหลังก็แล้วกัน” เจียงอันเล่อมินำพา นางเดินตรงไปยังด้านหน้าจวนอย่างไม่สนใจท่าทางลำบากใจของพ่อบ้านแม้แต่น้อยรถม้าจอดเทียบที่จว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11
บทล่าสุด
ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 53 บทสรุปของนิยาย
ตอนที่ 53 บทสรุปของนิยายค่ำคืนในเมืองหลวงสงบเงียบลงหลังจากความวุ่นวายภายในวังหลวงได้จบสิ้นลง เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นก็ค่อยๆ จางหายไปตามกาลเวลาเหตุการณ์ในครั้งนั้นส่งผลให้เจียงเสิ่นเย่วถูกริบทรัพย์สินจนหมดสิ้นเหลือเพียงเงินทองบางส่วนเพื่อประทังชีวิตอย่างไม่ยากลำบากนัก เขาถูกกักบริเวณอยู่ภายในจวนสกุลเจียงโดยมีทหารควบคุมเพื่อมิให้ติดต่อผู้ใดซึ่งอาจเป็นการกบฏขึ้นอีกในภายหลัง ส่วนเหล่าขุนนางที่เกี่ยวข้อง บ้างก็ถูกประหาร บ้างก็ถูกเนรเทศจนมิเหลือสิ้นในขณะที่องค์หญิงห้าหงอวิ๋นชิว เจียงอันเล่อรู้ดีว่านางมีความทะเยอทะยานอยากมีอำนาจเพื่อปกป้องตนเองจากความโหดร้ายของวังหลวงมากเพียงใด การร่วมมือกันในครั้งนี้จึงทำให้นางได้รับความโปรดปรานจากหงจูเหลียง รวมถึงได้รับพระราชทานตรายศสำหรับละเว้นโทษให้กับนางอีกด้วยในขณะที่หงฟางซินแม้จะเป็นบุตรชายคนเล็ก แต่เพราะความเฉลียวฉลาดและผลงานชิ้นดังกล่าว เดิมทีหงจูเหลียงตั้งใจจะมอบตำแหน่งรัชทายาทให้แก่เขา แต่หงฟางซินกลับปฏิเสธด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทำให้ตำแหน่งรัชทายาทจึงยังคงเป็นของพี่ชายของตนสืบต่อไป ส่วนฮองเฮาเม่งฉีเต๋อนั้นไม่ว่าจะเป็นบุตรคนใดของนางเป็นรัชทาย
ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 52 ล้อมจับ
ตอนที่ 52 ล้อมจับท้องฟ้ายามราตรีถูกแต่งแต้มด้วยแสงพลุที่แตกกระจายเป็นประกายระยิบระยับ งานเลี้ยงเฉลิมฉลองชัยชนะของจางลู่เหวินถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ในพระราชวัง หงจูเหลียงประทับบนบัลลังก์สูงสุด ล้อมรอบไปด้วยเหล่าขุนนางที่มาร่วมงานเลี้ยง เสียงเครื่องดนตรีบรรเลงขับกล่อม ผสมกับเสียงหัวเราะของเหล่าขุนนางและแขกที่มาร่วมงาน บรรยากาศเต็มไปด้วยความครึกครื้นเจียงเสิ่นเย่วได้รับเทียบเชิญให้เข้าร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้ด้วย เขาสวมอาภรณ์หรูหราตามฐานะ ใบหน้าคงความสง่างามและเยือกเย็นเฉกเช่นทุกครั้ง แต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยความหวาดระแวง แผนการใหญ่ของเขากำลังใกล้จะเริ่มต้นขึ้น การที่หงจูเหลียงเชิญเขามาร่วมงานในค่ำคืนนี้มิรู้ว่าจะมีแผนการร้ายอันใดหรือไม่ แต่คนอย่างเขาเมื่อขึ้นหลังเสือแล้วก็มิอาจลงได้โดยง่าย เจียงเสิ่นเย่วจึงข่มใจปั้นหน้านิ่งขรึมและวางท่าอย่างสง่างามเพียงเท่านั้น“ท่านพ่อ...” เจียงอันเล่อมองบิดาของตนจากที่นั่งฝั่งตรงข้ามด้วยแววตาแห่งความรู้สึกผิดและวิตกกังวล นางรับรู้ได้ถึงพายุแห่งความเปลี่ยนแปลงที่กำลังใกล้เข้ามา ดวงตาของหานอี้หลงที่ยืนอยู่ด้านข้างของนางฉายแววความห่วงใยในตัวหญิงสาวข้างก
ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 51 เดินแผนการ
ตอนที่ 51 เดินแผนการสายลมเย็นพัดผ่านเข้ามาที่บานหน้าต่างกระทบกับผิวบางที่เปลือยเปล่าของเจียงอันเล่อ นางขยับกายซุกไซ้เข้ากระชับกับแผงอกหนาอุ่นนุ่ม ก่อนจะเหลือบมองหานอี้หลงที่นอนอยู่เคียงข้าง ใบหน้าของเขาสงบนิ่ง ดวงตาปิดสนิทกับลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอ เจียงอันเล่อยกยิ้มขึ้นมาอย่างรู้สึกตื้นตันใจ นางมิกล้าคิดหวังว่านางจะสมหวังเช่นนี้ เจียงอันเล่อหลับตาลงอีกครั้ง ดวงตาปิดสนิทพร้อมกับหลับใหลไปในที่สุดช่วงสายของวันใหม่หงฟางซินมายืนรออยู่ที่ด้านหน้าจวน เมื่อเขาเห็นเจียงอันเล่อและหานอี้หลงเดินออกมาพร้อมกัน คิ้วทั้งสองข้างของหงฟางซินก็กระตุกขึ้นมาในทันที สายตาของเขาฉายแววไม่พอใจอย่างชัดเจน “เล่อเอ๋อร์...ดูท่าความสัมพันธ์ของพวกเจ้าจะดีขึ้นมากกว่าที่ข้าคิดไว้” หงฟางซินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงประชดประชัน พลางพ่นลมหายใจออกมาเบาๆหานอี้หลงปรายตามองหงฟางซินอย่างไม่สบอารมณ์ เขายิ้มเยาะก่อนเอ่ยกลับออกมา “ข้ากับฮูหยินรักใคร่กันดี แล้วท่านเกี่ยวอันใดด้วยเล่า”“เจ้า” หงฟางซินกัดฟันแน่น นัยน์ตาวาวโรจน์ด้วยความขุ่นเคือง มือที่กำหมัดแน่นสั่นเล็กน้อยราวกับต้องการระงับอารมณ์ของตนเอง“พอได้แล้ว ทั้งสองคนน
ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 50 ยอมทิ้งศักดิ์ศรี
ตอนที่ 50 ยอมทิ้งศักดิ์ศรีเจียงอันเล่อยิ้มเจื่อนขึ้นมาเมื่อเห็นว่าหานอี้หลงยังคงนิ่งเฉย นางกะพริบตาเพื่อไล่หยาดน้ำตาที่เอ่อคลออยู่ก่อนจะเชิดหน้าขึ้น ดวงตาคู่งามฉายแววแน่วแน่ พยายามรักษาศักดิ์ศรีของตนไว้ให้คงอยู่ แม้ว่าในใจจะแหลกสลายไปแล้วก็ตาม“พรุ่งนี้ข้าจะส่งหนังสือหย่าให้ท่าน หวังว่าท่านจะมิทำให้ข้าลำบากใจอีก” เจียงอันเล่อกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่กลับสั่นเครือแม้ว่าจะพยายามรักษาท่าทีมากเพียงใดก็ตาม นางตัดสินใจหมุนกายเตรียมก้าวเดินออกจากห้องไปเสียหานอี้หลงยืนนิ่งราวกับถูกตรึงเอาไว้ ความรู้สึกต่างๆ ประเดประดังเข้าใส่ราวกับคลื่นมหาสมุทร ดวงตาคมกริบที่เคยแน่วแน่ฉายแววเจ็บปวดอย่างที่สุด เมื่อเจียงอันเล่อหันหลังให้กับเขา ความรู้สึกหวาดกลัวพลันแล่นเข้ามาจับขั้วหัวใจจนหานอี้หลงแทบหายใจไม่ออก“เล่อเอ๋อร์” หานอี้หลงร้องเรียกออกมา ก่อนจะโถมตัวเข้าสวมกอดร่างบางจากทางด้านหลังเอาไว้แน่น อ้อมแขนแกร่งรัดแน่นราวกับกลัวว่านางจะสลายหายไปในพริบตา“เล่อเอ๋อร์...ได้โปรดอย่าทิ้งข้าไปเลย ข้ามีเจ้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น” น้ำเสียงของหานอี้หลงสั่นไหวอย่างที่มิเคยเป็นมาก่อน ศีรษะก้มต่ำซบลงที่ลาดไหล่ของเจี
ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 49 เหนี่ยวรั้งครั้งสุดท้าย
ตอนที่ 49 เหนี่ยวรั้งครั้งสุดท้ายหานอี้หลงกระชากแขนเจียงอันเล่อเข้าปะทะกับแผงอกเข้าอย่างจัง ความเงียบเข้าปกคลุมไปทั่วห้องมีเพียงเสียงลมหายใจที่ติดขัดของทั้งสองคน พร้อมสายตาที่จ้องมองกันอย่างมิมีใครยอมใคร“เจ้าคิดจะทำอันใดกันแน่” หานอี้หลงตะคอกออกมาอย่างหมดความอดทน น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยโทสะ ความหึงหวงแผ่ซ่านไปทั่วร่างราวกับเพลิงที่ไม่มีวันดับ ดวงตาดุดันจ้องมองร่างบางที่เบื้องหน้า“ใต้เท้า...ท่านต่างหากที่คิดจะทำอันใดกันแน่” เจียงอันเล่อโต้กลับในทันที“เฮอะ...ฮูหยินของข้าออกตะลอนไปทั่วเมืองกับชายอื่น เจ้าจะให้ข้านั่งรออยู่ที่จวนเฉยๆ เช่นนั้นหรือ”“เพี๊ยะ...” เจียงอันเล่อยกมือขึ้นสะบัดไปที่ใบหน้าของหานอี้หลงจนเต็มแรง “ใต้เท้า...ท่านอย่าได้คิดว่าดูถูกข้าเช่นนี้”หานอี้หลงยกมือขึ้นลูบใบหน้า พร้อมกับแสยะยิ้มขึ้นมาจนดูน่าหวาดกลัว เขากระชากแขนของเจียงอันเล่อเข้าหาตัวอีกครั้ง “งั้นข้าควรคิดเช่นใด...เจ้าลองตอบข้ามาสักหน่อย”เจียงอันเล่อสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของเขา นางเชิดหน้าขึ้นอย่างทระนง ทว่าดวงตาของนางกลับมีร่องรอยของความผิดหวังลึกซึ้ง นางกวาดตามองหานอี้หลงอย่างเย็นชา ก่อนจะเดินตรงไปยั
ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 48 ร้อนใจ
ตอนที่ 48 ร้อนใจในยามสายของวันหนึ่ง เจียงอันเล่อที่นั่งพลิกอ่านสารลับที่หลีอันเพิ่งนำมามอบให้ ดวงตางดงามแต่นิ่งลึกฉายแวววิตกกังวลใจขึ้นมาในทันที คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน นางเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะกำสารลับไว้ในมือแน่นขึ้น “ถึงเวลาแล้วสินะ”“หลีอันรีบเตรียมรถม้าให้ข้าที” เจียงอันเล่อรีบสั่งหลีอันอย่างเร่งร้อน พลางเงยหน้ามองออกไปภายนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าสีครามที่ดูงดงามราวกับภาพวาดกลับมิอาจกลบเกลื่อนความรู้สึกอึดอัดภายในใจที่มี เจียงอันเล่อมิรอช้าอีกต่อไป นางรีบเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเป็นชุดเรียบง่าย คลุมทับด้วยผ้าคลุมสีเข้มแล้วรีบออกจากจวนไปอย่างเงียบๆในขณะเดียวกันภายในห้องอักษรของจวนสกุลหาน หานอี้หลงนั่งอยู่หลังโต๊ะใหญ่ ม้วนเอกสารกระจัดกระจายอยู่เบื้องหน้า จ้าวกงยืนรายงานความเคลื่อนไหวของกองกำลังลับที่เตรียมซุ่มโจมตีจางลู่เหวินตามแผนการที่วางเอาไว้เป็นอย่างดี แต่หานอี้หลงกลับเพียงพยักหน้ารับอย่างเหม่อลอยราวกับจิตใจมิได้อยู่กับตัว“ใต้เท้า...ทหารลับรอเพียงคำสั่งจากท่าน...ชีวิตของแม่ทัพจางย่อมอยู่ในเงื้อมมือของเราขอรับ”ทันใดนั้นพ่อบ้านก็เดินเข้ามาด้วยท่าทีลังเลใจ เขาเดินเข้ามาวางของว่างตรงหน
ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 47 เดินตามวิถีทาง
ตอนที่ 47 เดินตามวิถีทางภายในจวนสกุลหานกลับเข้าสู่บรรยากาศที่อึมครึม เจียงอันเล่อเอาแต่อยู่ภายในเรือนของตนเอง นางไม่คิดย่างกรายออกไปที่ใด วันๆ เอาแต่นั่งหน้าเคร่งเครียดกับเอกสารที่กองตรงหน้า มีเพียงหลีอันที่คอยวิ่งเข้าวิ่งออกภายในเรือนโดยมิให้ผู้ใดเข้าพบ แม้กระทั่งเงาของหานอี้หลงก็แทบจะมิได้พบเจอเช่นกัน ตั้งแต่วันนั้นมาความสัมพันธ์ระหว่างนางกับหานอี้หลงก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงหานอี้หลงออกจากจวนตั้งแต่เช้าตรู่และกลับมาในยามดึกเสมอ เขาหาได้มาหานางเฉกเช่นเคย ราวกับคนทั้งสองมิได้อยู่ร่วมจวนเดียวกัน จะมีก็แต่เพียงพ่อบ้านที่คอยเทียวไปเทียวมา รายงานความเคลื่อนไหวของแต่ละฝ่ายให้ทั้งสองรับทราบอย่างอ่อนอกอ่อนใจ“ยามพวกท่านรักกันก็ตัวติดกันเป็นตังเม ยามโกรธเคืองกัน ไฉนเลยจึงมาลงเอาที่ข้าเพียงผู้เดียว” พ่อบ้านบ่นอุบเมื่อเข้ามารายงานความเคลื่อนไหวของหานอี้หลงให้ฮูหยินของจวนฟัง นางเพียงพยักหน้ารับพร้อมกับปัดมือไล่เขาออกไปในขณะที่หานอี้หลงเองเมื่อรายงานความคืบหน้าของเจียงอันเล่อเสร็จ หานอี้หลงก็เพียงเอ่ยถามเพียงว่านางได้พบผู้ใดหรือไม่ เมื่อได้คำตอบที่พึงพอใจ เขาก็โบกมือไล่เขาออกไปอย่างนึกรำคาญวันน
ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 46 เจ้าช่างโง่ยิ่งนัก
ตอนที่ 46 เจ้าช่างโง่ยิ่งนักหานอี้หลงอุ้มเจียงอันเล่อเข้าไปในเรือนของนางอย่างเร่งรีบ ร่างบางในอ้อมแขนสั่นเทาด้วยพิษไข้ที่เริ่มกำเริบ ดวงตาที่กลมโตปิดปรือขึ้นเล็กน้อยก่อนที่ริมฝีปากซีดจะสั่นระริกอย่างต้องการเอ่ยสิ่งใดออกมา“เหตุใดเจ้าช่างโง่เช่นนี้” หานอี้หลงพึมพำอย่างหัวเสีย เขาทั้งโกรธทั้งหงุดหงิดทั้งเป็นห่วงร่างบางในอ้อมแขนอย่างยิ่งดวงตาหม่นเศร้าจับจ้องไปที่ใบหน้าของหานอี้หลง “ใต้เท้า...ข้ามิต้องการให้ท่านทำผิดซ้ำอีก ข้ามิต้องการให้ท่านถลำลึกไปมากกว่านี้…”หัวใจของหานอี้หลงบีบรัดแน่นกับคำพูดของเจียงอันเล่อ เขาข่มความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้ ก่อนจะกระซิบเสียงสั่นเครือ “เล่อเอ๋อร์...เจ้าเลิกพูดได้แล้ว เวลานี้เจ้าควรพักผ่อนเสียก่อนเถิด”ไม่นานหมอก็รีบเข้ามาด้านในพร้อมกล่องยา หานอี้หลงเดินกระสับกระส่ายไปมา คอยเฝ้ามองเจียงอันเล่ออยู่ไม่ห่างกาย“ใต้เท้า...บาดแผลจากลูกธนูมิโดนจุดสำคัญ แต่ลูกธนูนั้นอาบยาพิษไว้ จำต้องรีบขับพิษออกจากร่างกายโดยเร็วขอรับ”หานอี้หลงรีบให้คนนำยาถอนพิษมาให้หมอ “เจ้าต้องทำทุกอย่างให้นางปลอดภัย” หานอี้หลงกำชับหมออย่างกระวนกระวายหลังจากได้รับยาถอนพิษเจียงอันเล่อก็เข้าส
ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง ตอนที่ 45 ธนูพิษ
ตอนที่ 45 ธนูพิษช่วงสายของวันเจียงอันเล่อลืมตาตื่นขึ้นอย่างรู้สึกสดชื่น หลีอันที่ใบหน้ายิ้มแย้มเดินเข้ามาด้านในพร้อมสำรับอาหาร“คุณหนูตื่นแล้วหรือเจ้าคะ”“เจ้ามีเรื่องอันใด เหตุใดถึงดูมีความสุขเช่นนั้น” เจียงอันเล่อเอ่ยพลางลุกขึ้นผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าไปพลางหลีอันที่ช่วยแต่งกายอยู่ด้านข้างก็หัวเราะคิกคักขึ้นมา “เมื่อคืนใต้เท้าอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูทั้งคืนนี่เจ้าคะ”เจียงอันเล่อชะงักพร้อมเลิกคิ้วขึ้น “ใต้เท้านอนที่นี่หรือ”“เจ้าค่ะ...ใต้เท้าเป็นห่วงคุณหนูมาก นอนเฝ้าไข้คุณหนูทั้งคืน เพิ่งออกจากจวนไปเมื่อตอนเช้าตรู่เจ้าค่ะ”เจียงอันเล่อเผลออมยิ้มขึ้นมาอย่างลืมตัว แต่เมื่อเห็นสายตาล้อเลียนของหลีอัน นางก็กระแอมออกมาเบาๆ “เจ้าจะไปทำอันใดก็ไปเถิด...อ้อแล้วเรื่องที่ข้าให้ไปสืบ มีความคืบหน้าถึงไหนแล้ว”เจียงอันเล่อลงนั่งที่โต๊ะพร้อมคีบอาหารเข้าปากอย่างหิวกระหาย หลีอันยื่นกระดาษเล็กๆ ให้กับนางในทันที เจียงอันเล่อรับกระดาษนั้นคลี่ออกอ่าน แต่แล้วใบหน้าที่แช่มชื่นก็แปรเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองในทันที ความอยากอาหารที่มีหายวับไปในพริบตา “ท่านยังมิเลิกล้มความตั้งใจอยู่อีกหรือ”เจียงอันเล่อรีบลุกขึ้นจรดพู่กัน
